Το νέο μας βιβλίο: για το Τραύμα και τη Μνήμη
Λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγένων –μετά από πολύμηνη γόνιμη προεργασία– κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο: Γιώργος Κόκκινος – Έλλη Λεμονίδου – Βλάσης Αγτζίδης,Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα.
Επί πλέον στοιχεία:
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=163591
Η δική μου συμβολή στο έργο έχει ως τίτλο : “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό”. Κάποια κεφάλαια αυτού του κειμένου είχα παρουσιάσει παλιότερα στο μπλογκ.
Ο Γιώργος Κόκκινος γράφει τα κεφάλαια:
-«Η δυναμική της μνήμης και της λήθης στη δημόσια σφαίρα και οι νόμοι της μνήμης στη Γαλλία» (σελ. 11-128)
-«Το τραυματικό και επίμαχο παρελθόν και οι συγκρουσιακές του αναγνώσεις: το παράδειγμα της διαχείρισης της σφαγής του Nanking στην Ιαπωνία, στην Κίνα και στις ΗΠΑ«. (σελ. 165-190)
Η Έλλη Λεμονίδου το :
-«Οι πόλεμοι της μνήμης στην Πολωνία» (σελ. 129-164)
Σημαντικό τμήμα του βιβλίου περιλαμβάνει η μελέτη “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό” (σελ. 191-329), η οποία αναπτύσσεται στους εξής άξονες:
1. Στη Σοβιετική Ένωση μετά την Έξοδο
1.1. Ο σοβιετικός ελληνισμός του Μεσοπολέμου
1.1.1. Ταυτότητα και πολιτισμός
1.1.2. Το γλωσσικό ζήτημα
1.1.3 Οι αυτόνομες ελληνικές περιοχές
1.2. Οι σταλινικές διώξεις
1.3. Η νέα έξοδος
1.3.1. Αιτίες και διαδικασίες
1.3.2. Η ταυτότητα των νέων προσφύγων
2. Πρόσφυγες του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα»
2.1. Η αντιμετώπιση των προσφύγων. Οι δικοί μας Παλαιστίνιοι
2.2. Κράτος και πρόσφυγες
2.3. Πρόσφυγες και Αριστερά
2.3.1. Αντιμετώπιση
2.3.2. Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση
2.3.3. Πώς «αποφύγαμε» την παλαιστινιοποίηση;
2.3.4. Η γενοκτονία και η άρνησή της
2.3.5. Ο νέος «αυτοχθονισμός»
2.3.6. «Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι (μια σύγκρουση για τις σταλινικές διώξεις)
3. Πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές των προσφύγων
3.1. Εσωτερικές διαφοροποιήσεις
3.2. Πολιτικές τάσεις και προσφυγικά συνέδρια
3.3. Θανάσιμες διαιρέσεις
3.4. Νέα συνάντηση σε νέες συνθήκες
4. Εξωελλαδικές διεργασίες
4.1. Η δυτική ποντιακή διασπορά
4.2. Στη Ρωσία: Μετά το σοκ της σοβιετικής κατάρρευσης
4.3. Στην Τουρκία: Η ανάδυση μιας «Post Modern Pontusculuk
Διαβάστε κάποια απ’ αυτά
Πρόσφυγες του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα»
Η Αριστερά και οι πρόσφυγες του ’22
Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση…
1922: Πώς «αποφύγαμε» την παλαιστινιοποίηση;
«Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι (A’ μέρος)
«Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι (Β’μέρος)
[][][][[][][][][][][][][][][][][][][][][][][]][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]
“Μνήμη και Τραύμα”: μια βιβλιοπαρουσίαση
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
Γειά σας κ.Αγτζίδη σας είδα απόψε στον ΣΚΑΙ.Κάνατε τις επισημάνσεις σας περί του ποίος θεωρούνταν Ελληνας και ποιός Τούρκος την εποχή του 1821. Αλλά όμως δεν είπατε τίποτα( απο ευγένεια ως προς τους συναδέλφους σας;) για κάποια απο τα παρακάτω που ακούστηκαν
Παρακάτω θα αναφέρω κάποιες σημειώσεις που πρόλαβα να κάνω καθώς τους παρακολουθούσα:
1)Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας χαρακτηρίστηκαν λιγο πολύ ΑΠΊΘΑΝΟΙ ΤΥΠΟΙ!!! Με ένα περιπαικτικό ύφος,μια περιφρόνηση ειπώθηκε πως οι ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΗΘΕΛΑΝ ΟΦΙΤΣΙΑ, ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΜΠΟΡΟΙ Β’ ΔΙΑΛΟΓΗΣ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ!!!
Τόλμησε μάλιστα ο Τατσόπουλος με λόγια του Καποδίστρια, να τους πει δολοφόνους και απατεώνες!! Οι άνθρωποι που οργάνωσαν την επανάσταση ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!! Δηλαδή τι έπρεπε να έχουν, την άδεια του πασά και των κοτσαμπάσιδων;;
2) Ο Τατσόπουλος λέε,αντιδρώνας στις κατηγορίες περί εξωραϊσμού της Οθωμανικής κατοχής : “Μα γιατί αντιδρούν; Είναι δυνατόν να μας έσφαζαν και να μας ανασκολόπιζαν για 400 χρόνια;!! Δηλαδή κ.Τατσόπουλε αν κάποιος μπεί μέσα στο σπίτι σου, καταλάβει το σπίτι σου με τη βία και σε ΒΙΑΣΕΙ εσυ θα νιώθεις λιγότερο ΒΙΑΣΜΕΝΟΣ απο το ότι δε σε ΒΙΑΖΕ συνέχεια;; ΤΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;;;
3) Ο Αλη Πασάς λένε στο βίντεο, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ επείδη τον βοηθούσαν, υπηρχαν στις τάξεις του και Ελληνες! Τόσες επαναστάσεις συνέβησαν πριν το 21, καμία αναφορά!Ο Τούρκος εμπνέει τους Ελληνες για επανάσταση
«Κάνατε τις επισημάνσεις σας περί του ποίος θεωρούνταν Ελληνας και ποιός Τούρκος την εποχή του 1821»
Υπάρχει αυτό σε βίντεο στο youtube ;
Ακόμα
Τατσόπουλος: Τα Ορλοφικά λέει αποτελούσαν σχέδια της Μ.Αικατερίνης (χαίρω πολύ ΓΙΑ ΝΕΟ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ;;) γιατί ήθελαν έξοδο στη Μεσόγειο. Μάλιστα υπαινιχθει ότι οι Ορλόφ, είχαν στενές σχέσεις μαζί της. Ε και;;; Άλλαξαν δραστικά τα Ορλοφικά και η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το1774 την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων , ΝΑΙ ή ΟΧΙ;; Εμμέσως πλην σαφώς υποβαθμίζει τη σημασία των δυο αυτων σημαντικών σταθμών στην πορεία προς την επανάσταση.
Πάλι απόψε η ομάδα των Βερέμη (ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΪΡΑΜΗ ΒΓΑΙΝΕΙ????) Τατσόπουλου Νικολαϊδη επιδόθηκε στην προπαγάνδα της αναθεωρητικής ματιάς στην ιστορία. Αυτό που με κάνει να είμαι αρνητικά διακείμενος απέναντι τους είναι γιατί προσπαθούν να πουν κάτι πλαγίως, και αυτό το κάτι να το παρουσιάζουν ως την αντικειμενική ματιά στην ιστορία. Αυτό το ΑΘΛΙΟ παιχνίδι με τις λέξεις, έννοιες ορισμούς αφαιρεί πιστεύω την όποια αντικειμένικότητα απο αυτό τους το έργο.
Το Εθνος προέρχεται απο τη Γαλλική επανάσταση, το 18 αιώνα ΕΝΩ οι εθνότητες απο το παρελθόν. Αλλο λοιπόν έθνος και άλλο εθνότητες.(;;;;;) Πως γίνεται;
Η παρουσία σας αποσαφήνισε κάποιες βασικές έννοιες,αλλά εκείνο το «ελληνόφωνους» κ.Αγτζίδη τι το θέλατε)))το οποίο βέβαια το διορθώσατε αμέσως λέγοντας Έλληνες.
Αλήθεια πως τους βλέπετε όλους αυτούς τους αναθεωρητικούς ιστορικούς τύπου Βερέμη; Λένε οι ίδιοι οτι «τα παίρνουν» απο τον Σόρος. Και εντελώς τυχαία ο παρουσιαστής της εκπομπής είναι και αυτός ομοεθνής του Σόρος. Τυχαίο; Δε νομίζω.
Βρε Γιώργο μη γίνεσαι τόσο κακός. Ειδικά εκείνι τι κάκιστο τι το ήθελες: «Και εντελώς τυχαία ο παρουσιαστής της εκπομπής είναι και αυτός ομοεθνής του Σόρος.»
Ο Άρης ο Πορτοσάλτε είναι ΕΛΛΗΝΑΣ Κωσταντινουπολίτης που ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα με την οικογένειά του μετά το 1975 εξαιτίας του Κυπριακού ζητήματος.
Μην ξεσαλώνεται με τη συνωμοσιολογία. Εγώ χάρηκα γιατί υπήρχαν ψύχραιμες τοποθετήσεις για εκείνους τους καθημερινούς ανθρώπους με τα καλά τους και τα κακά τους που εμπνεύστηκνα μια επανάσταση. Και πολύ καλά χρησιμοποιήθηκαν οι όροι «ελληνόφωνοι» και «Έλληνες». Η χρήση του όρου «Έλληνας» , «Αλβανός», «Σέρβος» ή «Βούλγαρος» προϋποθέτει εθνική συνείδηση. Οπότε για εκείνες τις περιόδους που το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η θρησκευτική συνείδηση, Όσοι ελληνόφωνοι είχαν ελληνική συνείδηση ήταν «Έλληνες», όσοι έγιναν μουσουλμάνοι ήταν «Οθωμανοί» και αργοτερα τις εποχές της εδραίωσης των Τούρκων εθνικιστών οι ελληνόφωνοι αυτοί έγναν «Τούρκοι».
Μ-π
Γιώργο γράφεις:
«3) Ο Αλη Πασάς λένε στο βίντεο, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ επείδη τον βοηθούσαν, υπηρχαν στις τάξεις του και Ελληνες! Τόσες επαναστάσεις συνέβησαν πριν το 21, καμία αναφορά!Ο Τούρκος εμπνέει τους Ελληνες για επανάσταση»
Από ότι ξέρω ο Αλή Πασάς δεν ήταν Τούρκος αλλά Αλβανός.
Στο ντοκιμαντέρ αυτό ξεκαθαριζόταν ότι η επανάσταση του 1821 είχε κάτι το μοναδικό και διέφερε από τις προηγούμενες επναστάσεις σε δύο σημεία:
Α) Στο ότι είχε πανελλήνια έκταση, από τις παραδουνάβιες χώρες έως την Πελοπόνησο και την Κρήτη και την Κύπρο και
Β) στο ότι για πρώτη φορά διαπνεόταν από μια απελευθερωτική ιδεολογία, άμεσα συνδεδεμένη με τον Κοραή και τον Ρήγα Φερραίο, με τη Γαλλική Επανάσταση.
mr Z on Φεβρουαρίου 2, 2011
«Από ότι ξέρω ο Αλή Πασάς δεν ήταν Τούρκος αλλά Αλβανός.»
– Όχι Γιάννης ,Γιαννάκης)) εκεί κολλάς; Ήταν Τουρκαλβανός λοιπόν! )
Ακόμα λες
Στο ότι είχε πανελλήνια έκταση, από τις παραδουνάβιες χώρες έως την Πελοπόνησο και την Κρήτη και την Κύπρο και
Β) στο ότι για πρώτη φορά διαπνεόταν από μια απελευθερωτική ιδεολογία, άμεσα συνδεδεμένη με τον Κοραή και τον Ρήγα Φερραίο, με τη Γαλλική Επανάσταση
Μα δεν διαφώνησα πάνω σε αυτό. Όμως για να επιτευχθεί αυτή η κατάσταση προηγήθηκαν ΤΑ ΟΡΛΟΦΙΚΑ 1770(ΌΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Ο ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ) ΚΑΙ Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΙΟΥΤΣΟΥΚ ΚΑΪΝΑΡΤΖΗ 1774, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΛΕΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΥΠΟ ΡΩΣΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ, ΚΕΡΔΊΖΟΝΤΑΣ ΧΡΗΜΑΤΑ!! Ο ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΕΜΜΕΣΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΣΤΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΡΛΟΦ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΟΡΛΟΦΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ. ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΑ ΟΡΛΟΦΙΚΑ,ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Πόντος και Αριστερά on Φεβρουαρίου 2, 2011
Ο κ.Αγτζίδης με προέτρεψε στο παρελθόν να σας απαντώ στο δικό σας μπλόγκ, όμως έτσι χάνεται η συνέχεια του ειρμού της σκέψης μου.
Συγγνώμη κ.Αγτζίδη άμαν αβουτοίν θέλνε να ακούγνατα!
Πόντος &Αριστερά ρωμεϊκα καλατσέβτς; Απόθεν εν Έλληνας επορείς και λες’με;!Με τ’εκείνο το βιβλίον τη Σολζενίτσιν ντό εγέντονε;Εδέβασεσ’ατο ξάϊ;Τεμιάκ έτονε τυχαίον ντο ατοίν οι ανθρώπ με τον Μπεναρόγια έσαν που ίδρυσαν το ΚΚΕ; Έτον τυχαίον ντο εσαμποτάριζαν την Μικρασιατικη Εκστρατεία; Έτον τυχαίον ντο επέραν την εξουσίαν ση Ρουσίαν και εβοήθεσαν τη Τουρκάντας; Εν τυχαίον ντο ακόμα κι’οσημερον ατοίν είναι που θέλνε να μαθίζνε τι Ελλαδέτς την ιστορίαν ατούν αποτενή;
Και γιατί αυτό που είπα είναι κάκιστο; Ούτε έβρισα ουτε προσέβαλλα κανέναν.Δηλαδή το να επισημάνεις το γεγονός πως τόσο ο παρουσιαστής της εκπομπής, όσο και ο χρηματοδότης του ΕΛΙΑΜΕΠ Σόρος, (μέλος του οποίου είναι και ο Βερέμης που επιμελήθηκε αυτο το «εργο») είναι εβραίοι, γιατί είναι κάκιστο; Εγώ βαπτίστικα Χριστιανός, άλλος Βουδιστής, άλλος Εβραίος. Δεν κρύφτηκα ποτέ. Υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε; Επεσήμανα τις «συμπτώσεις» μόνο.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ;
ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕΣΩ DNA, ΑΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ, και ΟΜΩΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΟΓΙΚΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ Ή ΟΧΙ;
ΟΟΟ!!! Ο ΤΙ ΔΙΆΒΑΣΑ!! Ο ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΗΤΑΝ GAY!!! ΚΥΡΙΕ ΑΓΤΖΙΔΗ ΝΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑ ΝΤΟ ΛΕΓΝΕ;;;;ΘΑ ΠΑΛΑΛΟΥΜΑΙ!! ΑΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΘΝΟΣ, ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Π@@@@@@ΕΣ ΟΙ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!!!
ΠΑΝΑΪΑ ΒΟΗΘΑ
Κι αν ήταν γκέι ο Κολοκοτρώνης τι έγινε; Την προσωπική ζωή του καθενός θα κρίνουμε ή τον ιστορικο του ρόλο.
Γιώργο αλήθεια είναι αυτό που γράφεις; Μήπως ό «άλλος» ήταν ο Αλή Φαρμάκης;
«Κι αν ήταν γκέι ο Κολοκοτρώνης τι έγινε; Την προσωπική ζωή του καθενός θα κρίνουμε ή τον ιστορικο του ρόλο.»
Δεν ξέρω για ποίον Αλή Φαρμάκι μιλάς) αλλά Η οικονομική χρεωκοπία μπροστα στην οποία βρισκόμαστε συνοδεύεται και απο πνευματική. Ετσι απλά.
αλλάζει το νόημα των λέξεων(πχ νέος πατριωτισμός), αλλάζει ο αξιακός κώδικας (τι κι’αν ήταν τέτοιος;)
Γιώργο, δεν χρειάζεται ένταση και πάθος. Νηφαλιότητα χρειάζεται και πολύ διάβασμα. Νομίζω ότι μας λείπει πολύ -γενικά ως έθνος- η νηφάλια συζήτηση. Αυτό που κυριαρχεί, τουλάχιστον στους δικούς μας χώρους των ιστορικών, είναι ο απόλυτος διαχωρισμός σε ομάδες μη συνδιαλεγόμενων προσώπων μεταξύ τους, εγκλωβισμένων σε άκαμπτα σχήματα και -δυστυχώς- κάποιοι απ’ αυτούς αρέσκονται επιπλέον να λατρεύουν και κάποιον γκουρού. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις τάσεις. Όταν αυτή η συμπεριφορά προεκτείνεται και σε χώρους μη ειδικών, καλλιεργούμενη εντέχνως, τότε μετατρέπεται σε αδιέξοδο φανατισμό….
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη εκπομπή, νομίζω ότι η συζήτηση κύλησε ομαλά και καθορίστηκε από τρία πράγματα:
α) το άγχος του συντονιστή να εξηγηθούν κάποια της πρώτης εκπομπής που είχαν ενοχλήσει πολλούς,
β) να καταμεριστεί κάπως ορθά ο χρόνος μεταξύ των 5 συμμετεχόντων και
γ) να κρατηθεί όσο το δυνατόν η συζήτηση στη θεματολογία του 2ου μέρους που προηγήθηκε.
Από την πλευρά μου νομίζω ότι το 2ο μέρος της παραγωγής ήταν πιο ισορροπημένο απ’ το 1ο, όμως κι αυτό δεν κρατούσε τις αποστάσεις από τα τότε ιδεολογικά ρεύματα. Υποστήριζε απολύτως και ακρίτως την κοραϊκή αντίληψη πραγμάτων και δεν παρουσίαζε σ’ όλη τους την έκταση τις κοινωνικές αντιθέσεις και συγκρούσεις που υπήρχαν εντός του ελληνοορθόδοξου μιλέτ και των ελληνικων κοινοτήτων.
Στο λίγο χρόνο που μου δόθηκε προσπάθησα
α) να αναδείξω την πολυπλοκότητα της εποχής και των κοινωνικών αντιθέσεων,
β) να ερμηνεύσω την πατριαρχική αντίδραση και
γ) να εντοπίσω το λάθος που γίνεται από πάρα πολλούς -όλων των τάσεων- της προσέγγισης εκείνης της εποχής με όρους σημερινούς.
Για την οθωμανική εποχή έχω αναρτήσει τα εξής κείμενα, τα οποια και σου τα προτείνω για ανάγνωση επειδή ακριβώς ψάχνεις με ενδιαφέρον τα πραγματικά γεγονότα:
–Οι άγνωστες πλευρές του 1821
–Μια συνέντευξη μ’ αφορμή το “νεο-οθωμανισμό”
–Οι Έλληνες της Ανατολής στην Επανάσταση του 1821
[…] κείμενο που ακολουθεί παρακάτω προέρχεται από το νέο μας βιβλίο: Γιώργος Κόκκινος – Έλλη Λεμονίδου – Βλάσης […]
Ο Τατσόπουλος διευκρινίζει: Καλαμπούρι αυτό που έγραψα ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν γκέι
Δημ/ση 03 February 2011 by admin
Share
Σε δημόσια διευκρίνιση, μέσα από το ραδιόφωνο του Flash, αναγκάστηκε να προβεί ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, μετά το σάλο που ξεσήκωσε σε διάφορα blogs και sites η «δήλωσή» του ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν γκέι και ότι είχε αρραβωνιαστεί. Ο παρουσιαστής της σειράς του ΣΚΑΪ «1821» είχε γράψει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ότι «o Κολοκοτρώνης είχε γκόμενο» και ότι «είχαν αρραβωνιαστεί», διευκρινίζοντας σήμερα ότι όλα αυτά γράφτηκαν εν είδει αστεϊσμού σε μια χαλαρή διαδικτυακή συζήτηση με τους φίλους του.
Αναλυτικά, στη ραδιοφωνική του παρέμβαση, ο Τατσόπουλος είπε τα εξής: «Προφανώς επειδή ο παρουσιαστής του 19821 αυτή τη στιγμή δε θα έκανε ποτέ μια τόσο γελοία δήλωση όπως ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν γκέι και αρραβωνιάστηκε, βρίσκουν ένα καλαμπούρι από τον προσωπικό μου τοίχο γιατί Θανάση (σ.σ. Λάλα) αυτό δεν το είπα εγώ ούτε στην τηλεόραση, ούτε στην εφημερίδα το έγραψα, στον προσωπικό μου τοίχο, εκεί που μπαίνουν οι φίλοι μου και λέμε ότι χαζομάρα θέλουμε, παίρνουν λοιπόν αυτή τη σαχλαμάρα τη φουσκώνουν και η τρέλα αρχίζει όταν την παίρνουν πια τα σοβαρά blog, φεύγουμε από τα φασιστικά blog και μπαίνουμε στα σοβαρά. Βλέπω από το πρωί να ασχολούνται σοβαροί δημοσιογράφοι με αυτή τη γελοιότητα».
http://www.zoomnews.gr/?p=70965
thanks
[…] μικρό του κειμένου μου “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό” και ειδικά απ’ το κεφάλαιο που επιγράφεται “Η […]
[…] στο ερώτημα αυτό προέρχεται από το κείμενό μου “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό” και ειδικά απ’ το κεφάλαιο που επιγράφεται “Η […]
[…] κείμενο αυτό προέρχεται από το “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό” και ειδικά απ’ το κεφάλαιο που επιγράφεται “Η […]
Βλάσης Αγτζίδης:
«Νηφαλιότητα χρειάζεται και πολύ διάβασμα. Νομίζω ότι μας λείπει πολύ -γενικά ως έθνος- η νηφάλια συζήτηση. Αυτό που κυριαρχεί, τουλάχιστον στους δικούς μας χώρους των ιστορικών, είναι ο απόλυτος διαχωρισμός σε ομάδες μη συνδιαλεγόμενων προσώπων μεταξύ τους, εγκλωβισμένων σε άκαμπτα σχήματα και -δυστυχώς- κάποιοι απ’ αυτούς αρέσκονται επιπλέον να λατρεύουν και κάποιον γκουρού. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις τάσεις. Όταν αυτή η συμπεριφορά προεκτείνεται και σε χώρους μη ειδικών, καλλιεργούμενη εντέχνως, τότε μετατρέπεται σε αδιέξοδο φανατισμό….»
Αυτό, άλλες χίλιες φορές να το πείτε κύριε Αγτζίδη!!!! Νομίζω πως πρέπει να αναφέρεται πάντα από όλους τους επιστήμονες και σε κάθε σύγγραμα ή άρθρο που γράφουν. Εγώ το προτείνω και σαν επιστημονική έρευνα. Ο διάλογος στις μέρες μας βρίσκεται σε έκπτωση.
Ιστορική μνήμη και βιβλίο
Tης Μαριαννας Τζιαντζη
Η ιστορική μνήμη ήταν το νήμα που ένωνε τους τέσσερις καλεσμένους του Βασίλη Βασιλικού στο «Αξιον εστί» (ΕΤ3, 26/3). Για τους αναγνώστες της «Κ», η εκπομπή αυτή είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς μίλησε η Ελένη Μπίστικα, όμως κι εμείς, οι συνάδελφοί της στα γραφεία του Φαλήρου, που καθημερινά τη βλέπουμε, την ακούμε, τη διαβάζουμε, περιμέναμε να τη δούμε και στο γυαλί – και ας μου συγχωρηθεί αυτή η μικρή μεροληψία που την υπαγορεύουν η αγάπη και ο σεβασμός και όχι η γειτνίαση στον ίδιο όροφο.
Η αμεσότητα και η ζωηράδα χαρακτήριζαν αυτή τη σύντομη τηλεοπτική εμφάνισή της. Ζωηράδα στο βλέμμα, στην κίνηση, στη σκέψη, στον προφορικό της λόγο. Αυτή η ιδιότητα γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη στις μέρες μας, καθώς όλο και πιο συχνά συναντάμε ανθρώπους, ακόμα και πολύ νέους, που δείχνουν σαν να γεννήθηκαν κουρασμένοι, σαν να βαριούνται που ζουν.
Ο Τάκης Σαλκιτζόγλου, συγγραφέας του βιβλίου «Η Μικρά Ασία στην Επανάσταση του 1821», αναφέρθηκε στην εσωστρέφεια των περισσότερων μελετών για το ’21, καθώς αυτές γενικά επικεντρώνονται στις περιοχές που απελευθερώθηκαν (Μοριά και Ρούμελη), αποσιωπώντας τη συμβολή των Ελλήνων της Μικρά Ασίας και άλλων περιοχών.
Πολλές φορές ταξίδεψε στην πόλη των προγόνων της η Μαρίτσα Σαριντζιώτου – Σπύρου για τις ανάγκες του βιβλίου της «Σεβντίκιοϊ, πατρίδα μου, σεβντά μου», ανιχνεύοντας τις ρίζες και την ιστορία όχι μόνο της οικογένειάς της, αλλά και πολλών Ελλήνων αυτής της μικρασιατικής πόλης. Και σε αυτούς που της έλεγαν να μην ασχολείται με φαντάσματα, απαντούσε «με τα φαντάσματα ζω, με τους ζωντανούς πεθαίνω», εννοώντας ότι οι ζωντανοί, ακόμα και οι αγαπημένοι, είναι αυτοί που συνήθως μας πληγώνουν.
Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης, γνωστός από τα βιβλία του και από τα άρθρα του στην «Κ», μίλησε για τη νέα προσφυγική ιστοριογραφία, καθώς και για τη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, για «θέματα εξορισμένα και από τη νεοελληνική ιστοριογραφία αλλά ακόμα και από την ιδεολογία της Αριστεράς».
Αφετηρία της συζήτησης με την Ελένη Μπίστικα ήταν η έκδοση της Ενωσης Σμυρναίων «Η μάχη για τη σωτηρία των Προσφυγικών» με 21 άρθρα από τη στήλη της «Σημειωματάριο». Μια μάχη κερδισμένη, αφού το 2008 το συγκρότημα των 8 προσφυγικών πολυκατοικιών της λεωφόρου Αλεξάνδρας χαρακτηρίστηκε επισήμως διατηρητέο μνημείο. Απομένει η ανάπλαση των κτιρίων, ώστε να μην τα βλέπουμε σαν ένδοξα ερείπια, αλλά σαν ζωντανά κύτταρα του ιστού της πόλης.
Η συζήτηση σύντομα πήρε προσωπικό τόνο και επεκτάθηκε σε οικογενειακές αναμνήσεις, στα βιβλία του πατέρα της, Γιώργου Κατραμόπουλου, και έφτασε μέχρι τα τουρκικά σίριαλ που προβάλλονται σε ελληνικά κανάλια. Και ο επίλογος: «Θέλω να είμαστε φίλοι με τους Τούρκους, να μην τους βλέπω σαν εχθρό. Εχθρός μου είναι όποιος προσπαθεί να καταργήσει την ιστορική μνήμη».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/03/2011_437245
[…] […]
[…] […]
[…] παρουσίασαν μια εκπομπή- συζήτηση γύρω απο το θέμα: Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης. Αφορμή για το θέμα της εκπομπής ήταν ο τίτλος του […]
[…] ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ […]
[…] συλλογικός τόμος Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης (ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την […]
[…] […]
Κύριε Αγτζίδη, θέλω να σας στείλω μια Εργασία μου,περί της ελληνοφωνης Σινασού και του γλωσσικού της Ιδιώματος. Μπορώ στο μαίηλ σας ; Δεν το έχω όμως !
[…] Δείτε το κείμενό μου από το συλλογικό έργο “Το Τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης” που επιγράφεται “Η γενοκτονία και η άρνησή […]
[…] Στα βιβλία που έλαβε υπόψη και μνημονεύει είναι και το συλλογικό (μας) Το τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. […]
Anselm Kiefer: «…γιατί η μνήμη μου είναι η μόνη μου πατρίδα»
Ο Anselm Kiefer γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1945, στο Donaueschingen, μια μικρή πόλη στον Μέλανα Δρυμό, στην Γερμανία. Από πολύ μικρός ηθελε να γίνει ζωγράφος. Πέρα από τις σπουδές του στο Karlsruhe και στο Freiburg, ο Kiefer μαθήτευσε δίπλα στον μεγάλο καλλιτέχνη Joseph Beuys στα ταξίδια του στο Dusseldorf.
Ο Paul Celan με τα ποιήματά του έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των εννοιών, των θεμάτων του έργου του Kiefer, ο οποίος κάνει πίνακες με σκοτεινά, καταθλιπτικά και άγρια χρώματα και τεχνοτροπία.
04kief-600
Χρησιμοποιεί υλικά όπως φωτογραφίες, μέταλλο, πηλός, θραύσματα γυαλιού, βερνίκι, ύφασμα αλλά και οργανικά υλικά όπως χώμα, στάχτη, άχυρο. Πολλές φορές συμπεριλαμβάνει αποσπάσματα κειμένου, ποιημάτων ή ονόματα στην σύνθεση του έργου.
Όλη σχεδόν η δουλειά του Kiefer έχει να κάνει με την φρικτή ιστορία του ναζισμού, την ιστορία της χώρας του. Εξετάζει τον Εθνικισμό, τους μύθους και τα οράματα των Γερμανών που οδήγησαν στην άνοδο του ναζισμού, το τρίτο ράιχ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το ολοκαύτωμα.
Ο Kiefer θεωρεί ότι η χώρα του και η ανοικοδόμηση της Γερμανίας μετά το τέλος του πολέμου έκανε τους Γερμανούς να θάψουν βαθιά κάτω από το χαλί όλη αυτή τη φρικαλέα ιστορία, να γίνει γι αυτούς ένα τεράστιο ταμπού, ένα θέμα για το οποίο δεν μιλούσε κανείς.
Ο ίδιος θεώρησε ότι έπρεπε να ξεθάψει αυτά τα τεράστια ζητήματα, προκειμένου να γίνει η οποιαδήποτε καινούρια αρχή.
Εκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα μέσα από μια σειρά εξερευνήσεων, όπου οργάνωνε σε διάφορα σημεία στην Ελβετία, τη Γαλλία και την Ιταλία και στις οποίες μιμούμενος τον χαιρετισμό των Ναζί καλούσε τους συμπατριώτες του να θυμηθούν και να αναγνωρίσουν την απώλεια του πολιτισμού που προκάλεσε η ξενοφοβική υστερία του Τρίτου Reich. Η πρώτη του έκθεση με τίτλο “Besetzungen” (Κατοχες), ήταν μια σειρά από φωτογραφίες αναφερόμενες σε αμφιλεγόμενες πολιτικές πράξεις.
«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η μεταμόρφωση, όχι το μνημείο. Δεν κατασκευάζω ερείπια, αλλά αισθάνομαι τα μνημεία όπου τα πράγματα φαίνονται όπως είναι. Ενα ερείπιο δεν είναι μια καταστροφή. Είναι η στιγμή που τα πράγματα μπορούν να ξεκινήσουν και πάλι.
«
«Ενας πίνακας, είναι ένα συνοθήλευμα από αποτυχίες. Αλλά το ίδιο μπορούμε να πούμε ότι είναι και η ζωή…»
» Τι κάνει ο καλλιτέχνης; Αντλεί συνδέσεις. Δένει τις αόρατες κλωστές ανάμεσα στα πράγματα. Βουτάει στην ιστορία, γίνεται ότι η ιστορία της ανθρωπότητας, η γεωλογική ιστορία της Γης, η αρχή και το τέλος του πρόδηλου σύμπαντος.»
«Η ιστορία διαμορφώνεται από τον λαό. Από αυτούς που έχουν έξουσια, και από αυτούς που δεν έχουν εξουδία. Ο καθένας από εμας γράφει ιστορία».
«Δεν είναι το περιεχόμενο, αλλά ο δρόμος που διαλέγει να πάρει ο καλλιτέχνης, αυτό που έχει το ενδιαφέρον»
¨Νομίζω ότι πάνω απο όλα, ήθελα να φτιάξω το παλάτι της μνήμης μου, γιατί η μνήμη μου είναι η μόνη μου πατρίδα.»
https://www.hitandrun.gr/anselm-kiefer-giati-mnimi-mou-ine-moni-mou-patrida/
Reblogged this on chryssoulaspanou και σχολίασε
[…] Πληροφορίες: Αγτζίδης, Βλάσης, «Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης, ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη». Ταξιδευτής, Αθήνα,… […]
Υπάρχει παραπομπή στο ββλίο:
http://news247.gr/eidiseis/afieromata/genoktonia-pontiwn-martyries-ntokoymenta-o-kserizwmos-kai-oi-toyrkosporoi.4067724.html
«Όποιος διατηρεί στη μνήμη του (τι κοινωνικό παρελθόν), λεχει το γνώθι σαυτόν. …δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ούτε το μέλλον, εάν δεν καταφέρουμε να εντάξουμε στη γνωστική μας παρακαταθήκη την πορεία ακριβώς που μας οδήγησε από το παρελθόν στο παρόν.»
Nobert Elias, Περί χρόνου, μετ. Θ. Λουπασάκης, εκδ. Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2004, σελ. 167, 239
[…] Πληροφορίες: Αγτζίδης, Βλάσης, «Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης, ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη». Ταξιδευτής, Αθήνα,… […]
Click to access 201012277.pdf
[…] Συμπεριλαμβάνεται στοβιβλίο: Γιώργος Κόκκινος – Βλάσης Αγτζίδης – Έλλη Λεμονίδου, Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα (https://kars1918.wordpress.com/2011/01/28/mnimi-travma-3/) […]
[…] ↑ «Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψε…. […]