Περί των γνωστικών και των θεωριών του Μαρκίωνα του Σινωπέα

Ψαχνοντας τις θεολογικές μορφές του Πόντου βρέθηκα μπροστά σε μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες:

Τον Μαρκίωνα τον Σινωπέα (85 μ.Χ Σινώπη-160 μ.Χ. Ρώμη), μακρινό μέσα στο χρόνο συμπολίτη του Διογένη του Κυνικού (412 π.Χ. Σινώπη-323 π.Χ. Κόρινθος).

.

Ο Μαρκίωνας ήταν εκφραστής μιας θέσης που την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα. Θεωρεί ότι θα έπρεπε ο Χριστιανισμός να απαλλαγεί από το βάρος της Παλαιάς Διαθήκης και να παραμείνει πιστός μόνο στην Καινή...

.

Τις θέσεις του τις διατύπωσε μέσα από το έργο του με τίτλο «Αντιθέσεις». Εκεί, η Παλαιά Διαθήκη αντιμετωπίζεται ως έργο ενός κατώτερου, μνησίκακου, άτεγκτου, σκληρού και εμπαθούς δημιουργού θεού, ενώ αντίθετα η Καινή Διαθήκη θεωρείται ως έργο ενός ανώτερου Θεού της αγάπης. Υποστήριζε επίσης ότι οι δώδεκα απόστολοι ήταν υπεύθυνοι της διαστρέβλωσης του Θείου Λόγου και του εξιουδαϊσμού του. Δεχόταν μόνο το Ευαγγέλιο του Λουκά και ως μόνον γνήσιο απόστολο τον Παύλο, τις 10 επιστολές του οποίου ενέταξε στον Κανόνα που πρέσβευε. Παράλληλα αντιμετώπιζε το σώμα ως φυλακή του πνεύματος και ως «σάρκα η παραγεμισμένη με περιττώματα»…

.

Advertisement

Ερντογάν: απατεωνιές και ψέματα….

Οι απατεωνιές και τα ψέματα του κ. Ερντογάν

.

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ο Ταγίπ Ερντογάν –καταγόμενος από την Ποταμιά της Ριζούντας του ανατολικού Πόντου- αποτελεί ένα πραγματικό δείγμα-δώρο σε ιστορικούς, ψυχολόγους, θρησκειολόγους, οικονομολόγους. Όπως βεβαίως και όλη η ακραία εθνικιστική τουρκική ηγεσία.

Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από τη μοναδική και παρα φύσιν σύνθεση του ισλάμ με τον εθνικισμό. Oύτε μόνο από το μουσολινικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει. Aλλά και από τις συνεχείς προσπάθειες εφεύρεσης επιχειρημάτων για να αιτιολογηθούν ανορθολογικές πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν σε εξτρεμιστικές συμπεριφορές και αναπόφευκτα προκαλούν ήττες.

Το τελευταίο παράδειγμα καταφυγής σε επιχειρήματα που ουδεμία σχέση έχουν με την ιστορική πραγματικότητα είναι τα όσα είπε πρόσφατα, απευθυνόμενος στους βουλευτές του Κόμματός του, του AKP.

 

Σκίτσο του 1942 με μολύβι του λοχαγού Σταυρουλακη από τις φυλακές της Νίγδης, όπου έκλεισαν οι τουρκικές αρχές τους φυγάδες από την κατεχόμενη Ελλάδα (αρχείο Λάμπρου Βαζαίου)