Οι όροι, τα αριθμητικά μεγέθη και οι αιτίες της Σιωπής…

Σε κάθε επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις δύο μεγάλες αναθεωρητικές σχολές που διασώζονται μέσα στον ιστορικό χρόνο, συνυπάρχουν και εκφράζονται με ξεχωριστό δημόσιο λόγο.

Η πρώτη αφορά τους πολιτικούς απογόνους της τότε μοναρχικής Δεξιάς που είναι η κύρια υπεύθυνη για τη Μικρασιατική καταστροφή.

 Η δεύτερη, της κληρονομιάς του παλαιοελλαδίτικου ΣΕΚΕ, που τότε κατ’ εντολήν της Κομιντέρν, στήριξε το πρωτοφασιστικό κεμαλικό κίνημα κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Σε μια επόμενη ανάρτηση θα δημοσιεύσω δύο τέτοιους διαλόγους που φέρνουν ξανά στο προσκήνιο την παράδοξη βασιλο-κομμουνιστική συμμαχία (αντιπολεμική και αντιμικρασιατικη) του Οκτωβρίου του 1920 («Σφυρί δρεπάνι/ελιά στεφάνι» ήταν ένα από τα συνθήματά της).

Kυριακή 16 Σεπτεμβρίου. Ένα σημαντικό αφιέρωμα για τη Μικρασιατική Καταστροφή στην εφημ ‘Έθνος»

Ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα στη Μικρασιατική Καταστροφή θα δοθεί με την εφημερίδα «Εθνος» υπό τον τύπο 40σέλιδου περιοδικού την ερχόμενη Κυριακή (16 Σεπτεμβρίου)….. Αν σας ενδιαφέρει η ιστορία, μην το χάσετε:
.

Τα θέματα που θα αναπτύσσονται, συνοδευόμενα από σημαντικό φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, είναι:

.

1/ Μαρίνα Ζιώζιου – «Γιατί είναι σημαντικό ένα τέτοιο Αφιέρωμα – Μαρτυρίες»

.

2/ Βλάσης Αγτζίδης, διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – «Το “σοκ του ’22”, η διαχείριση της μνήμης και η σημασία της ορθής γνώσης»

.

3/ ΔΙΣΕΛΙΔΟ ΓΡΑΦΗΜΑ- Κινήσεις του ελληνικού στρατού

.

4/ Ντόρα Βακιρτζή, συγγραφέας, «Μικρασιατική εκστρατεία: Ηγεσία για βέβαιη… αποτυχία»

Το ’22 και η νεοελληνική ιδεολογία

Πάνε 15 χρόνια που δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο στην εφημερίδα «Καθημερινή». Πολύ φοβάμαι ότι οι επισημάνσεις που έγιναν τότε παραμένουν σε ισχύ δεκαπέντε χρόνια μετά. Αυτό είναι το συμπέρασμά μου από μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη συζήτηση τόσο σε διάφορα φόρα σαν το IHA-Professors & PhD, όσο και από διάφορες συζητήσεις στο διαδίκτυο. Ο παλαιοελλαδιτισμός που εκφράζει μια ανερχόμενη Δεξιά αντίληψη εμπεριέχει τα επιχειρήματα του Διχασμού, την έκσταση  μπροστά την προσωπικότητα ενός πραξικοπηματία (του Μεταξά), την αδυναμία διάκρισης ολοκληρωτισμού-δημοκρατίας καθώς και απολογητική διάθεση για τους πολιτικούς της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος», που τότε οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή….  Και δυστυχώς διαπίστωσα ότι τη στάση αυτή έχουν και κάποιοι απόγονοι των προσφύγων του ΄22. Κάτι που είναι εξόχως τραγικό

http://www.kathimerini.gr/167992/article/epikairothta/ellada/to-22-kai-h-neoellhnikh-ideologia

bty

Το ’22 και η νεοελληνική ιδεολογία

Του Βλάση Αγτζίδη (1)

Τα μικρασιατικά γεγονότα προκαλούσαν πάντα μια αμφιθυμία στους Ελληνες. H υποβάθμιση της σημασίας τους, η απόκρυψη του αριθμού των θυμάτων (τουλάχιστον 800.000 σύμφωνα με την εκτίμηση των ιστορικών Κιτρομηλίδη – Αλεξανδρή), η απενοχοποίηση του τουρκικού εθνικισμού, ακόμα και η αιτιολόγηση της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών, υπήρξαν κοινός τόπος στη μετά το ’22 Ελλάδα.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου: Παρουσίαση δύο βιβλίων για τη Μικρασιατική Καταστροφή στο Νέο Ψυχικό.

Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018, 7.00 μ.μ., στο πλαίσιο του 3^ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, που γίνεται στο Νέο Ψυχικό Αττικης θα παρουσιάσω με την Θέμιδα Παπαδοπούλου, έφορο της Εστίας Νέας Σμύρνης δύο βιβλία για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Tο δικό μου με τίτλο «Μικρά Ασία. Ένας οδυνηρός μετασχηματισμός (1908-1922)» και της Μάρτζορι Χουσεπιάν «Σμύρνη, 1922«. 

H παρουσίαση θα γίνει στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου – Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Νέο Ψυχικό

 

Το Δελτίο Τύπου των οργανωτών αναφέρει τα εξής:

Το «zafer Bayrami» των Τούρκων εθνικιστών και η αποκατάσταση της ιστορίας

Κάθε χρόνο οι Τούρκοι εθνικιστές, κεμαλιστές, ισλαμιστές, ψευτο-κομμουνιστές γιορτάζουν την «εθνική τους νίκη» κατά των Ελλήνων το 1922 κάτω από τον όρο «zafer Bayrami» …

Εμείς από την άλλη θυμόμαστε τη «μεγάλη εικόνα». Το πραγματικό ιστορικό διακύβευμα εκείνης της εποχής… αλλά και τους ενόχους της τότε κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος (Γούναρης-Πρωτοπαδάκης...) που απαγόρευσαν την έξοδο των Μικρασιατικών πληθυσμών και τους παρέδωσαν κυνικά στο μαχαίρι των νικητών….

Το παρακάτω κείμενο είχε δημοσιευτεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πριν από κάποιους μήνες:

 

ΒΛ. ΑΓΤΖΙΔΗΣ – Β. ΜΕΪΧΑΝΕΤΣΙΔΗΣ: Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ» ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 

Από συνταρακτικά, τραγικά, γεγονότα σημαδεύτηκε η Ανατολή της πρώτης εικοσιπενταετίας του 20ου αιώνα στην επικράτεια της τότε καταρρέουσας και αποσυντιθέμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ιστορικές εξελίξεις που οδήγησαν στην τελική διαμόρφωση των σύγχρονων εθνικών κρατών της περιοχής υπήρξαν, αναμφισβήτητα, από τις πιο βίαιες στην ιστορία.

Στη δεκαετή αυτή διαδικασία (1912-22) κατά τη διάρκεια μιας αλληλουχίας πολέμων, εξεγέρσεων, κινημάτων, εσωτερικών και εξωτερικών κοινωνικοπολιτικών διεργασιών συντελέστηκαν στυγερά εγκλήματα και σε βάρος αθώων, αμάχων, μειονοτήτων, πολιτών της αυτοκρατορίας, με κριτήριο την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα.

Τα θύματα αυτών των βιαιοτήτων ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Οι ιστορικοί τα προσδιορίζουν συνολικά ακόμη και σε παραπάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπων, που υπέστησαν φυσική εξόντωση, βίαιες εκτοπίσεις, προσφυγιά. Διώξεις, σφαγές, εκτελέσεις, πυρπολήσεις χωριών, εξαντλητικές πορείες θανάτου..