Ουμπέρτο Έκο: Tα χαρακτηριστικά του πρωτοφασισμού

Eternal Fascism: 
Fourteen Ways of Looking at a Blackshirt 
By Umberto Eco

________________________________________
Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύτηκε στο
New York Review of Books, 22 Ιουνίου 1995, σ. 12-15.
Περιέχεται στο: Umberto Eco, Πέντε ηθικά κείμενα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 1998, υπό τον τίτλο «Ο αιώνιος φασισμός».
________________________________________

Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ’ αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του. 

Advertisement

Μια παράξενη αυτοκτονία στη Μόσχα του Στάλιν το 1938

 

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Νίκου Κυριαζή, καθηγητή του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα» την Κυριακή 24-9-2017. Αφορά την αυτοκτονία του Δημ. Νικολόπουλου, Έλληνα πρέσβη στη Μόσχα το 1938, για τον οποίο υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία στο αρχείο του Υπ.Εξ.

Ένα εικαστικό αφιέρωμα στη φύση, της Αθηνάς Σχινά

Mέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου θα διαρκέσει η έκθεση με τίτλο «Εύκρατη Ζώνη. Ύλη, ενέργεια, χώρος, μορφή σε ενδογενείςισορροπίες και συνεχείς μεταλλαγές« στο Ίδρυμα Κυδωνιέως στην Άνδρο. Την έκθεση  επιμελήθηκε η τεχνοκριτικός και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά. 

Είναι το τρίτο μέρος μιας τετραλογίας που αφορά τη φύση και το περιβάλλον. Τα εικαστικά αυτά αφιερώματα,  που θα ολοκληρωθούν του χρόνου, ξεκίνησαν το 2015. Αφορμή ήταν η ένταση των μηνυμάτων που έστελνε ο πλανήτης, ότι κάτι αλλάζει δραματικά στις φυσικές ισορροπίες.

 

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου: Μεταξύ Documento και Μπουκαδούρας….

Η Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου είναι η επίσημη μέρα τιμητικών εκδηλώσεων για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Δηλαδή για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, όπως προέβλεπε ο νόμος, μόνο που το εφαρμοστικό προεδρικό διάταγμα αντικατάστησε τον όρο «γενοκτονία» με τον όρο «Μικρασιατική Καταστροφή». Καταλαβαίνετε τους λόγους. Για περισσότερα δείτε ένα άρθρο μου εκείνης της εποχής (2001) για το συγκεκριμένο γεγονός: Νέο ατόπημα κατά του μικρασιατικού ελληνισμού…

Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου σε προσωπικό επίπεδο συμβαίνουν δύο γεγονότα:

1. Στην εφημερίδα «Documento» υπάρχει ένθετο περιοδικό αφιερωμένο στη Μικρασιατικη καταστροφή με τίτλο «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ. Η πολιτιστική ‘επανάσταση'» με σημαντικά άρθρα, καλή  εικονογράφηση. Η δική μου συμβολή αφορά τη διαχείριση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας και τελειώνει με μια δημιουργική πρόταση προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ… Υπάρχουν επίσης εξαιρετικά κείμενα των Μιχάλη Βαρλά Michael Varlas, Δ. Αρδανιώτης (για τα μουσικά) και Βασιλική Λάζου….

2.       Στις 7.30 μ.μ.  συμμετέχω σε μια εκδήλωση στην Καλαμάτα για να συζητήσουμε σε βάθος και χωρίς αναστολές, μια από τις πλέον άγνωστες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: τις αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής και τις καταλυτικές της επιδράσεις… 

Ταυτότητες και ιδεολογικές αναζητήσεις πριν την Άλωση

Μιας και δημοσίευσα πρόσφατα το κείμενο Από τους νεοπαγανιστές στην ανάμνηση της Ρωμανίας, ας συνεχίσω με την ανάρτηση ενός αντίστοιχου κειμένου που αφορά τα ιδεολογικά του Νέου Ελληνισμού πριν το 1453. Ήταν η εισήγησή μου σε ένα συνέδριο που διοργάνωσε το 2014 η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών υπό τον τίτλο Η Άλωση του 1453 και η συνέχεια του γένους.

Για την Άλωση του 1453 βλ. ΕΔΩ

Στην εισήγηση αυτή ενυπάρχει μια αντίληψη για το υπο διαπραγμάτευση θέμα, που αναπτύσσεται ευρύτερα στην μελέτη μου (που βρίσκεται στο δρόμο της έκδοσης) Εμείς και το Ισλάμ (εκδ. Πατάκη) στο κεφάλαιο που προσδιορίζεται η έννοια του «εμείς«

Ταυτότητες και ιδεολογικές αναζητήσεις πριν την Άλωση

Βλάσης Αγτζίδης

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπήρξε η έκφραση του εκχριστιανισμένου ελληνορωμαϊκού κόσμου. Η Κωνσταντινούπολη, ως «Νέα Ρώμη» ή «Νέα Ιερουσαλήμ», θα γίνει πρωτεύουσα αυτού του κόσμου.1 Βάση της βυζαντινής ταυτότητας ήταν η ελληνική γλώσσα, η χριστιανική θρησκεία και από τον 7ο μ.Χ αιώνα θα προστεθεί και η απόκρουση των μουσουλμάνων. Βαθύτατα εμπεδωμένη ήταν η συνείδηση ότι υπάρχει ένα χριστιανικό έθνος που πρέπει, όπως έγραψε ο Λέων ο ΣΤ, να δώσει τη μάχη «…για το Θεό, για την αγάπη του Θεού, για όλο το έθνος και πάνω απ’ όλα για τα αδέλφια μας, που βρίσκονται κάτω από το ζυγό των απίστων, για τα παιδιά μας και τις γυναίκες μας, για την πατρίδα μας. Να μην ξεχνούν να υπενθυμίζουν, ότι η μνήμη εκείνων που έπεσαν για την ελευθερία των αδελφών μας είναι αιώνια και ότι ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον των εχθρών του Θεού.»2