Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο αμοραλισμός των πολιτικών;

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Η προεκλογική συζήτηση που άνοιξε ο Μητσοτάκης για την μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης -για το ποιους στηρίζει το τουρκικό προξενείο- είναι τουλάχιστον εγκληματική. Τόσο γιατί αποδεικνύει μέχρι που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον τα ταπεινά του εκλογικά συμφέροντα , όσο και για την ίδια τη διαστροφή της αλήθειας.

Η προεκλογική συζήτηση που άνοιξε ο Μητσοτάκης για την μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης -για το ποιους στηρίζει το τουρκικό προξενείο- είναι τουλάχιστον εγκληματική. Τόσο γιατί αποδεικνύει μέχρι που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον τα ταπεινά του εκλογικά συμφέροντα , όσο και για την ίδια τη διαστροφή της αλήθειας.

Μειονότητες και Αριστερά

Με αφορμή τις δηλώσεις Χ. Ζεϊμπέκ.

Πολύ ενδιαφέρον, αλλά κυρίως πολύ σημαντικό βάθος έχουν τα θέματα που έθιξε πρόσφατα ο Χουσεϊν Ζεϊμπέκ και προκάλεσαν κάποιες αντιδράσεις.

Είπε : «Γίνεται αλαλούμ με τους δύο μουφτήδες. Λέμε κατάργηση της Σαρίας. Η Τουρκία είναι ένα κοσμικό κράτος. Εδώ (στην Ελλάδα) έχει επίσημη θρησκεία, δεν είναι κοσμικό κράτος. Έχω φοιτήσει στην Τουρκία και ξέρω…Στην Τουρκία ποτέ δεν ανοίγουν τα σχολεία με το Κοράνι…»

Νομίζω ότι ο Ζεϊμπεκ κάνει ένα λάθος, που είναι όμως κοινός τόπος στην ανάγνωση του κοσμικού χαρακτήρα της Τουρκίας. Και παράλληλα φαίνεται να αγνοεί την μεγάλη κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ μουσουλμάνων «Παλαιότουρκων» και ακραίων εθνικιστών-μιλιταριστών Νεότουρκων πριν τη βίαιη επιβολή του κεμαλιστικού μοντέλου που διαμόρφωσε τη σύγχρονη Τουρκία. .Η αντιπαράθεση αυτή εκφράστηκε και στη Δυτική Θράκη. Ειδικά μετά το 1930 και την υπογραφή του ελληνο-τουρκικού Συμφώνου «Φιλίας και Συνεργασίας», έλαβε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Παλαιότουρκοι VS Νεότουρκοι