Archive for Αύγουστος 2012|Monthly archive page
Kυριακή 26 Αυγούστου – στη Βάθη του Κιλκίς
Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση διοργάνωσε στο χωριό Βάθη του νομού Κιλκίς το ‘Ραγιάν» του Θεόφιλου Γεωργιάδη μαζί με τον εκπαιδευτικό Στάθη Ταξίδη, τον Νίκο Σιάνα και άλλους την Κυριακή που μας πέρασε. Έντπωσιακή ήταν η συμμετοχή του κόσμου από τα γύρω χωριά της περιοχής των Κρουσίων, της πόλης του Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη…
Η δική μου συμβολή συνίστατο στην παρουσίαση των επιπτώσεων της Μικρασιατικής Καστροφής επί της ελληνικής κοινωνίας στις 7.00 μ.μ. στο χώρο των εκδηλώσεων…
Οι εκδηλώσεις παρουσιάστησαν ως εξής στον τοπικό Τύπο:
ΑΝΑΣΤΟΡΩ – Ραγιάν 2012
Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει : Συνέχεια
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΙΟΣ (1395 – 1472)
O Γεώργιος Τραπεζούντιος αποτελεί μια από τις πολύ γοητευτικές παρουσίες του μεσαιωνικού ελληνισμού. Παρότι δεν είχε την εμβέλεια του Βησσαρίωνα, εν τούτοις συγκέντρωσε χαρακτηριστικά που τον καθιστούν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Η ελληνική εθνική συνείδηση σε ένα προνεωτερικό περιβάλλον -που είχε ως χαρακτηριστικά την ηττημένη Ρωμιοσύνη από το Ισλάμ, την παρουσία του λατινικού κόσμου στη Δύση και του Οθωμανικού στη καθ΄ ημάς Ανατολή- του επέτρεψε να συγκρίνει τους διαφορετικούς κόσμους.
Απογοητευμένος από την κυνικότητα των Λατίνων καταθέτει ακόμα και στο Μωάμεθ μια πρόταση συγκριτισμού και υπέρβασης των θρησκευτικών διαχωρισμών του ενιαίου χώρου της Ανατολής. Για να γνωρίσουμε καλύτερα αυτόν τον διανοούμενο του Μεσαίωνα σας προτείνουμε την εργοβιογραφία του Γεωργίου Τραπεζούντιου, γραμμένη από τον Πέτσιο Κωνσταντῖνο, Ἀναπλ. Καθηγητὴ Ιστορίας τῆς Φιλοσοφίας (Τομέας Φιλοσοφίας Τμῆμα Φ.Π.Ψ. Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων)
ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Τραπεζούντιος (1395 – 1472) γεννήθηκε στὸν Χάνδακα τῆς Κρήτης στὶς 3 Ἀπριλίου 1395 ἀπὸ γονεῖς ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Τραπεζοῦντα, ὅπως ὁ ἴδιος σημειώνει (Comparationes Philosophorum Aristotelis et Platonis, σ. 266): «audivi ego a parente meo proavum suum, ex Trapezunta, nescio qua ponti urbe in Cretam migrasse»). Ἔμαθε τὰ ἐγκύκλια γράμματα στὸν κύκλο τοῦ πρωτοπαπᾶ τοῦ Χάνδακα Ἰωάννη Συμεωνάκη καὶ τὸ 1416 μετέβη στὴν Ἰταλία, ὅπου προσελήφθη ἀπὸ τὸν οὐμανιστὴ Βενετὸ Γερουσιαστὴ Francesco Barbaro ὡς ἀντιγραφέας κωδίκων. Ἀπὸ τὸν Guarino Veronese καὶ τὸν Vittorino da Feltre (ca. 1379-1447) διδάχθηκε τὴ λατινικὴ γλῶσσα, παρακολούθησε τὶς διαλέξεις τοῦ κορυφαίου λατινιστῆ Gasparino Barzizza, ὁ ὁποῖος μαθήτευσε πλησίον του Μανουὴλ Χρυσολωρᾶ καὶ ἀπὸ τὸ 1407 κατεῖχε τὴν ἕδρα τῆς Ρητορικῆς στὴν Πάδοβα, καὶ τὸ 1420 ὁ Νεοέλληνας λόγιος ἀπέκτησε τὴ βενετικὴ ὑπηκοότητα. Ἡ ἐμβριθὴς γνώση τῆς λατινικῆς γλώσσας («τὸν λατινικὸν λόγον ἤσκημαι ὡς οὐδεὶς ἄλλος τῶν σήμερον», ἐπισημαίνει στὸ ἔργο του Περὶ τῆς ἀληθείας τῆς τῶν Χριστιανῶν πίστεως, σ. 94) τοῦ ἐπέτρεψε νὰ διορισθεῖ τὸ 1426 στὴν ἕδρα τῶν Λατινικῶν τῆς Ἀκαδημίας τῆς Βιτσένζα.