Archive for Ιουλίου 2018|Monthly archive page
Ήταν ο Στάλιν πράκτορας της Οχράνα;
Πριν από αρκετό καιρό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Βήμα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Κυριαζή με τίτλο «Η δολοφονία ενός πρέσβη στην ΕΣΣΔ το 1938«. Βρήκα το άρθρο αυτό ενδιαφέρον γιατί αναπτύσσει -έστω ως υπόθεση- μια ιστορία που την γνωρίζαμε όλοι όσοι έχουμε μελετήσει εκείνη την περίοδο της σοβιετικής ιστορίας. Την αυτοκτονία του πρέσβη Δ. Νικολόπουλου.
Η πιθανολογούμενη στρατολόγηση του Στάλιν από την Οχράνα, την τσαρική μυστική αστυνομία είχε αναδειχθεί στην ΕΣΣΔ το 1989 όταν στις 30 Μαρτίου η Πράβδα δημοσίευσε ένα έγγραφο του 1913, που βρέθηκε στα αρχεία και υπογράφεται από τον «συνταγματάρχη Eremin», που υπήρξε επικεφαλής του τμήματος της Οχράνα που έδρευε στην Τιφλίδα.…
Το έγγραφο αυτό είχε πρωτοδημοσιευτεί το 1956 στο περιοδικό Life. Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε από μένα στο βιβλίο μου: Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συνέπειες για τον ελληνισμό, Αθήνα, 1992.
Σήμερα έχει αποδειχθεί ότι το έγγραφο είναι πλαστό…
Από τον Δημόκριτο και τον Επίκουρο στη δίκαιη κοινωνία: Μια αποτίμηση της συμβολής του Μαρξ
Καρλ Μαρξ: 200 χρόνια από τη γέννηση του.
.
«Οι φιλόσοφοι έχουν μόνο ερμηνεύσει με διάφορους τρόπους
τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι
να τον αλλάξουμε»
Κ. Μάρξ, «Θέσεις για τον Φόιερμπαχ» (11η θέση)
Στις 5 Μαΐου του 1818 γεννήθηκε στο Τριρ της Γερμανία ο Karl Heinrich Marx σε μια φιλελεύθερη οικογένεια εκχριστιανισμένων Εβραίων. Στην ακαδημαϊκή του περιπλάνηση ως φιλόσοφος και δημοσιογράφος, ασχολήθηκε με πλήθος θεμάτων. Όμως αυτό που τον καθιέρωσε στην ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος και του επαναστατικού κοινωνικού κινήματος, είναι η διατύπωση της θεωρίας ότι η κινούσα αρχή της ιστορίας βρίσκεται στην υλική πλευρά της πραγματικότητας και στη σύγκρουση των αντιτιθέμενων κοινωνικών δυνάμεων.
Οι απόψεις του Μαρξ ήταν αυτές που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή σκέψη του 20ού αιώνα και σφράγισαν τις πολιτικές εξελίξεις στη Γηραιά Ηπειρο. Μέχρι σήμερα, το έργο του προκαλεί την αντίδραση των αυταρχικών αντιλαϊκών καθεστώτων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το «Κομμουνιστικό μανιφέστο» παραμένει απαγορευμένο στην Τουρκία, ως κατάλοιπο-επιβίωση της εθνικιστικής αντικομμουνιστικής κληρονομιάς του κεμαλισμού.
Mπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς παιδεία;
Το θέμα αυτό διαπραγματεύεται η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, καθηγήτρια φιλοσοφίας, στο παρακάτω κείμενο:
.
Η δημοκρατία μεταξύ μηδενισμού και ολοκληρωτισμού
Καθώς η δημοκρατία ως τρόπος διακυβέρνησης προϋποθέτει παιδεία, παραμένει το λιγότερο γνωστό από τα πολιτεύματα.
Τo βιβλίο του Φρέντερικ Βορμς «Οι χρόνιες παθήσεις της δημοκρατίας» (2017) διερευνά τρόπους οχύρωσής της από τον κίνδυνο να συνθλιβεί μεταξύ μηδενισμού και ολοκληρωτισμού.
Το ζήτημα πώς η δημοκρατία θα παραμείνει εν ζωή, ξεπερνώντας τις φάσεις έξαρσης των χρόνιων παθήσεών της, όπως αυτή που ζούμε σήμερα, κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα σημαντικό και για τον κρίσιμο χρόνο της συγγραφής του και για τον ιστορικό-κριτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη δημοκρατία ως πραγματικότητα υπό συνεχή διαμόρφωση και συγχρόνως ως ηθική και κοινωνική επιδίωξη που απαιτεί αγώνες για την ανάπτυξη ή τη διάσωσή της.
Συνέχεια