Και πάλι για τον νόμο 2870/1922

Ιούλιος 1922: Ένα έγκλημα των μοναρχικών κατά του μικρασιατικού ελληνισμού

 

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Το καλοκαίρι του 1922 ήταν ιδιαιτέρως κρίσιμο για την εξέλιξη των γεγονότων στη Μικρά Ασία. Οι μοναρχικές κυβερνήσεις που είχαν ανέβει στην εξουσία μετά τις μοιραίες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 λειτούργησαν με ένα εντελώς ανορθολογικό τρόπο. Μη έχοντας αρχικά καμιά πολιτική για το Μικρασιατικό Ζήτημα –που σχετιζόταν με τη διαμόρφωση του μεταοθωμανικού κόσμου- διέπρατταν το ένα λάθος μετά το άλλο. Από την μειοδοτική πολιτική της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος» έφτασαν στο άλλο άκρο της εκστρατείας για την κατάληψη της Άγκυρας. Και όλα αυτά μη λαμβάνοντας την παραμικρή μέριμνα για την οχύρωση και προστασία της περιοχής της Σμύρνης…

Μπροστά στα αδιέξοδα που γέννησε η πολιτική της,  η μοναρχική ελληνική κυβέρνηση προετοιμάζεται για την αποχώρηση από τη Μικρά Ασία. Όμως δεν είχε καμιά επιθυμία να δει να πλημυρίζουν την Ελλάδα οι εκατοντάδες χιλιάδες Μικρασιάτες, αλλάζοντας τα ιδεολογικά και πολιτικα δεδομένα. Έτσι, αποφασίζει να απαγορεύσει στον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία. Η απόφαση αυτή πήρε τη μορφή του νόμου 2870/1922, ο οποίος προέβλεπε αυστηρές πειθαρχικές και χρηματικές ποινές, στην περίπτωση σύλληψης πλοίων που θα μετέφεραν πληθυσμό.

Advertisement

Μετεκλογικές ευχές

Μετεκλογικές ευχές

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Με το 23% των ψηφοφόρων η ΝΔ κατάφερε να επικρατήσει και να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με 158 εδρες στις 300 (39. 8% με 44% αποχή) …

All-focus

Προσωπικά θα ευχόμουν στους νικητές:

–να ακολουθήσουν μια κεντρώα πολιτική,

–να μην επιτρέψουν στον εξτρεμισμό (οικονομικό ή πολιτικό) να επιβάλλει το στίγμα του στην πολιτική ζωή του τόπου

–να μη διαλύσουν το κοινωνικό κράτος

–να μη διευρύνουν το κοινωνικό χάσμα

–να μην επιτρέψουν στο σύστημα της διαφθοράς και της κλεψιάς, που άνθισε επι των  ημερών διακυβέρνησης του τόπου με το (σημιτικο κυριως) Πασοκ και την καραμανλική ΝΔ, να επανακάμψει.

Απ την άλλη, θα ευχόμουν στον ΣΥΡΙΖΑ που  πριν 4,5 χρόνια ανέλαβε πετυχημένα  κυβερνητικές ευθύνες, -παρότι ακόμα ήταν ένα μέτωπο του 4% ανόμοιων δυνάμεων διαμαρτυρίας- να εδραιώσει μια για πάντα την πολιτική του παρουσία.