Aφιέρωμα στον Δημήτρη Μυταρά

Υπάρχουν κάποιοι σύγχρονοι ζωγράφοι που για κάποιους λόγους έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του καθένα μας. Ίσως να είναι η τεχνική που έχουν επιλέξει και η μορφή που αποδίδουν με το χρωστήρα τους. Ίσως πάλι να είναι το θέμα που μας αγγίζει.

Ένας από αυτούς που αγάπησα ήταν και ο Δημήτρης Μυταράς. Για χρόνια η αφίσα του έργου του -μια μελέτη πάνω στα πέτσινα γάντια που βρίσκεται στα δεξιά μας- στόλιζε το δωμάτιό μου. Αναδεικνύοντας ένα αντικείμενο -τα γάντια- με τη συγκεκριμένη τεχνική προκαλούσε τον θεατή να ταυτιστεί είτε με τη φυσική ελευθερία που βίωνε ο μοτοσικλετιστής ως easy rider, είτε με την ιδεολογική γοητεία του που είχε εκείνα τα χρόνια ο μυθοποιημένος προλετάριος. 

Από τον Φρύνιχο στον Κούνδουρο

Με αφορμή το θάνατο του μεγάλου σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου είχε αφηγηθεί ο ίδιος, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του  ’90. Είχαμε βρεθεί σε μια ταβέρνα στους Θρακομακεδόνες μετά από κάποιες εκδηλώσεις ενός Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, στον οποίο σύλλογο πρωτοστατούσε τότε η σύζυγος του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη. Στην παρέα μας, εκτός από τον Κούνδουρο βρισκόταν και η Αρβελέρ με τον σύζυγό της.

Το περιστατικό που μου αφηγήθηκε ο Κούνδουρος το ενσωμάτωσα σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’90 στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το παραθέτω όπως το δημοσίευσα:

Σεμινάριο Ιστορίας: Από που έρχεται και που πηγαίνει η Τουρκία

Την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ.  [«Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού] στο Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του δήμου Κηφισιάς, θα παρουσιαστεί το θέμα «Από που έρχεται και που πηγαίνει η Τουρκία« από τον πρέσβη επί τιμή Βασίλη Μούτσογλου, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του με τίτλο «Τουρκία: Η ανέλιξη της προσωπικότητας του κράτους (εκδ. Bookstars – Γιωγγαράς, 2016).

Ο Βασίλης Μούτσογλου είναι διπλωματικός (Πληρεξούσιος Υπουργός Α΄ ε.τ.), πολιτικός επιστήμων (πτυχιούχος της ΠΑΣΠΕ). Γεννήθηκε και σπούδασε στην Πόλη, πέραν της Παντείου είναι και απόφοιτος του Πολυτεχνείου Κωνσταντινουπόλεως.

O εισηγητής στο βιβλίο του εξετάζει την ιστορία της Τουρκίας από την ίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι την σύγχρονη εποχή, με πύκνωση της ανάλυσης όσο πλησιάζει τον 19ο αιώνα και μέχρι το τέλος του 2015, ενώ σε ορισμένες περιόδους η διήγηση και ανάλυση γίνεται πιο διεξοδική. Στο Επίμετρο, γίνεται αναφορά στους παράγοντες που συνέβαλαν στον σχηματισμό της προσωπικότητας της Τουρκίας καθώς και στα στοιχεία που επηρεάζουν την έκφραση της.

Για το Σεμινάριο δείτε: https://kars1918.wordpress.com/2016/10/05/seminario-de-la-historia-moderna-2016-2017/

Αθωώνοντας τον δοσιλογισμό. Ένα κείμενο του πατέρα μου

Mε αφορμή τη δημοσίευση ενός άρθρου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι» (τεύχος 1939, 20-10-2016), με τίτλο «Σχετικά με την Κατοχή. Οι ρίζες της βίας του εμφυλίου» του Ξενοφώντα  Μπρουντζάκη, ο πατέρας μου που είναι μελετητής αυτής της περιόδου, έγραψε ένα κείμενο-αντίκρουση. Το κείμενο αυτό όμως το «ποντίκι» αρνήθηκε να δημοσιεύσει, υιοθετώντας με τον τρόπο αυτό την αναθεωρητική παραφιλολογία που σχετικοποιεί την Κατοχή, εξαφανίζει το άγος της συνεργασίας με τους κατακτητές και εξισώνει αντιστασιακούς και δωσίλογους.

Το κείμενο είναι το εξής:

 

—————————————————————————————————

Αγτζίδης Ανδρέας
Κιλκίς, 15-10-2016

προς την εφημερίδα το  «Ποντίκι» , Αθήνα

Κύριε Διευθυντά

Από τα ελληνοσοβιετικά στο προσφυγικό: δύο εκδηλώσεις σε Κιλκίς-Κατερίνη

Δύο εκδηλώσεις θα γίνουν στο Κιλκίς (12-2-2017, 11.30 π.μ., Εμπορικό Επιμελητήριο Κιλκίς) και στην Κατερίνη (13-2-2017, 19.00, στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου). Όσοι βρεθείτε σ’ αυτά τα μέρη καλώς να ορίσετε. Η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα.

Πλάτωνα: Απολογία του Σωκράτη σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη

«Την κάθε μας μέρα νάχουμε τη λογική σαν εργαλείο»

 

«αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις
νομίζει Θεούς ου νομίζων,
έτερα δε δαιμόνια
καινά εισηγούμενος,
αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων.
Τίμημα θάνατος».
Μέλητος

Την Κυριακή που μας πέρασε βρέθηκα στο θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών προσκαλεσμένος από τον καλό φίλο, σκηνοθέτη, Δήμο Αβδελιώδη, να δω μια παράσταση για την οποία είχα ακούσει και είχα διαβάσει πολλά. Ήταν η τελευταία παράσταση αυτής της περιόδου μιας θεατρικής παραγωγής, που ξεκίνησε το 2015 με τη συνεργασία και υπό την αιγίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και έκτοτε διάνυσε μια λαμπρή διαδρομή, η οποία θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Εκτός από την Ελλάδα, η παράσταση έχει δοθεί έως αυτή τη στιγμή στη Ρουμανία, την Κύπρο, τη Σερβία αλλά και στο μακρυνό Βιετνάμ, όπου αποθεώθηκε στην ιστορική Όπερα του Ανόι.

Συζητώντας για την επικαιρότητα της μικρασιατικής εμπειρίας

Η «Ανοιχτή Τέχνη» είναι ένας πολιτιστικός χώρος στο κέντρο της Αθήνας, Φιλελλήνων & Ναυάρχου Νικοδήμου 2, στο Σύνταγμα. Ιδρύθηκε το 2012 από τον συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη. Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της γίνονται   σεμινάρια, διαλέξεις, δράσεις για τις τέχνες και τον πολιτισμό.

Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου. 7.00-9.00 μ.μ. θα βρεθούμε εκεί για να συζητήσουμε το θέμα: «Η επικαιρότητα της μικρασιατικής εμπειρίας και οι Λευκές Σελίδες της ιστορίας«. Η είσοδος είναι ελεύθερη.