Αφιέρωμα στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Εξήντα ένα χρόνια   πέρασαν από το ιστορικό 20o Συνέδριο του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης), που τόλμησε να καταγγείλει την 28χρονη τρομοκρατία του Στάλιν που είχε προηγηθεί με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Σήμερα το ημέτερον ΚΚΕ πραγματοποιεί το δικό του 20ο Συνέδριο. Τον Στάλιν βεβαίως τον είχαν  αποκαταστήσει τα παιδιά του Κολιγιάννη από το 2008 και είχαν καταγγείλει το σοβιετικό 20ο Συνέδριο ως οπορτουνιστικό και ως αρχή των δεινών.

Τώρα λοιπόν, με το δικό της 20ο Συνέδριο, η ηγετική ομάδα που κατέχει τη σφραγίδα του ιστορικού κόμματος, επιστρέφει στις προ του σοβιετικού 20ου Συνεδρίου εποχές.

Τρίτη 28 Mαρτίου. Συναντώντας τη μεσαιωνική γεωργιανική φιλολογία

.. από μια μετάφραση του Μανόλη Μηταφίδη από το Σοχούμι….. 

Ομιλία: 28/3 /17

Ώρα: 6 μ.μ. – 8 μ.μ.

«Λογοτεχνική Βραδιά με τη μεσαιωνική φιλολογία της Γεωργίας»

Με αφορμή την έκδοση της ελληνικής μετάφρασης του γεωργιανικού μεσαιωνικού έπους

«Ο Ιππότης με δέρμα Τίγρη» του Σότα Ρουσταβέλι. [შოთა რუსთაველი »ვეფხისტყაოსანი» Шота Руставели «Витязь в тигровой шкуре»].

    Το έργο δεν είχε εκδοθεί στα ελληνικά έως τώρα παρότι τη μετάφραση  είχε κάνει από το 1966 ο εξαιρετικός φιλόλογος Μανόλης Μηταφίδης, κάτοικος της πόλης Σοχούμι του Καυκάσου.

Μεγαλώνοντας

«Εχετε παρατηρήσει ότι ξεχνάτε ονόματα;

-Οτι αφαιρείστε και δεν μπορείτε να θυμηθείτε τι ακριβώς πήγατε να κάνετε στην κουζίνα;

-Οτι πρέπει να γράφετε ατέλειωτες λίστες με όλα τα μικροκαθήκοντα που ξεχνάτε;

-Οτι τα παιδιά σας μουγκρίζουν από ανυπομονησία όταν δεν μπορείτε να χειριστείτε κάποιο καινούργιο γκάτζετ….

                       

Αν είστε άνω των 40 ετών, σας εγγυώμαι ότι η ανάγνωση αυτού του άρθρου θα σας φτιάξει το κέφι. ….»

Κυριακή 19-3-2017: Οι μύθοι του Αισώπου στην ποντιακή διάλεκτο

Την Κυριακή 19-3-2017 παρουσιάζουμε στη Νέα Σμύρνη την εξαιρετική έκδοση του Νίκου Γεωργιάδη (του Κιόλαλη): «Οι μύθοι του Αισώπου στην ποντιακή  διάλεκτο»..

Για τη σημαντική αυτή προσπάθεια είχα γράψει:

Τρία χρόνια πριν ο Γεωργιάδης είχε πρωτοεμφανιστεί στο χώρο της ποντιακής λαογραφίας με την ποιητική συλλογή που είχε τον τίτλο: «Πατρίδα μ’ αραεύω σε» δηλαδή «Πατρίδα μου σε ψάχνω».  

Στην πρώτη εκείνη συλλογή αποτυπωνόταν με εξαιρετικό τρόπο οι υπαρξιακές αγωνίες των νέων

Παρασκευή 17 Μαρτίου: Ποιά η πολιτική καταγωγή του Ρήγα Βελεστινλή;

Την επιρροή που άσκησαν τα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα που εμφανίστηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο μετά τη Γαλλική Επανάσταση στον Ρήγα Φεραίο και έδωσαν την έμπνευση για τη διατύπωση του εθνικοαπελευθερωτικού προτάγματος, 

θα εξετάσουμε στο Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας της Κηφισιάς την επόμενη Παρασκευή.  

«Ο Ρήγας Βελεστινλής και η σχέση του με τους Γιακωβίνους της Γαλλικής Επανάστασης»

.
είναι το θέμα της ομιλίας του Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλου, προέδρου της Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα στο Σεμινάριο Ιστορίας του Δήμου Κηφισιάς, Έπαυλη Δροσίνη, οδός Αγ. Θεοδώρων-Κυριακού στο Κέντρο της Κηφισιάς, την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017, ώρα 7.15μ.μ – 9 μ.μ. …..

Ο χάρτης της τοποθεσίας υπάρχει εδώ: 

https://kars1918.wordpress.com/2016/10/05/seminario-de-la-historia-moderna-2016-2017/

Η σφαγή στο Κατίν. Μια τραγική σελίδα της ευρωπαϊκής ιστορίας

Μια από τις τραγικές σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας στα προεόρτια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε η σφαγή των 14.736 Πολωνών αξιωματικών τον Μάρτιο του ’40 στο Κατίν, εντός των σοβιετικών ορίων, 500 χλμ από τα πολωνικά σύνορα. Η σφαγή έγινε μετά από πρόταση του Μπέρια, συζήτηση στην Κ.Ε. του ΠΚΚ-μπ. (που αργότερα θα ονομαστεί ΚΚΣΕ) και έγκριση του Στάλιν. 

Να σημειώσουμε ότι ο Μπέρια ήταν ο κύριος υπαίτιος της μαζικής εκτόπισης των Ελλήνων του Καυκάσου το 1949 στις στέπες της Κεντρικής Ασίας.

Το ιστορικό των γεγονότων

Ο παππούς μου: Βλάσης Ιωάννου Αγτζίδης

Μια έκπληξη μας επιφύλαξε το εξαιρετικό περιοδικό «Τα Ποντιακά», δημοσιεύοντας (το 2007) μια παλιά συνέντευξη που είχε πάρει ο εκδότης του Νίκος Τελίδης από τον παππού μου (1902-2006).

Ο παππούς αυτός, από την πλευρά του πατέρα μου, ανήκε στην πρώτη γενιά των Ελλήνων που γεννήθηκαν στο Καρς του ρωσικού Καυκάσου. Ο προπαππούς του Όμηρος (γενν. περί το 1820), ο παππούς του Γρηγόρης (γενν. περί το 1845), όπως και ο πατέρας του Γιάννης (1873-1953) είχε γεννηθεί στον ιστορικό Πόντο. Ο Γιάννης έζησε σε τρεις τόπους: γεννήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία και πέθανε στη βαλκανική Ελλάδα) 

Η πορεία τους, όπως και οι πορείες όλων των Ελλήνων της περιοχής στην πρώτη 25ετία του 20ου αιώνα, ήταν μυθιστορηματική, εφόσον ενεπλάκησαν στις κοσμοϊστορικές αλλαγές που συνέβησαν σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη:
–Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
–Γενοκτονία από τους Νεότουρκους,
–Μπολσεβικική Επανάσταση,
-Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ,
-εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία,
–Μικρασιατική Καταστροφή,
–προσφυγοποίηση και εγκατάσταση στην Ελλάδα,
–Κατοχή και Εμφύλιος στη δεκαετία του ΄40.

Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από μια ελληνόφωνη περιοχή του ηπειρωτικού μικρασιατικού Πόντου. Από την Χερίαννα (Σσερίαννα διαβάζεται στην ποντιακή), που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή (νοτιο-δυτικά) της Αργυρούπολης. Şiran τη λένε σήμερα οι Τούρκοι, διατηρώντας έστω παρεφθαρμένη την ελληνική ονομασία.