Πρέπει να ασχολούμαστε με την πολιτική;

Με αφορμή την επιλογή μου να πάρω μέρος στις ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο του Σύριζα, μια πάρα πολύ καλή -πάλαι ποτέ- φίλη, μου έγραψε τον εξής αφορισμό: «Απαξιώνω την επιλογή σου να εμπλακείς με την πολιτική ακόμα και με το ευρωπαϊκό πρόσωπο...».

Για να αντιμετωπίσω την απελπισία και τα υπαρξιακά που μου γέννησε μια τόσο αγαπητή φίλη, μιας και δεν είμαι ούτε θηρίο ούτε θεός, κατέφυγα στον Αριστοτέλη, ο οποίος κάποτε έγραψε «ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι’ αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός» : 

.

Αριστοτέλης: ο άνθρωπος ως “πολιτικό ζώο”
.

Στην κλασική πολιτική πραγματεία του, ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ζώο (Πολιτικά, 1253a). Παρά την αυστηρά προσδιορισμένη ορολογία του Αριστοτέλη, η φράση αυτή είναι σήμερα μια διφορούμενη δήλωση, ακριβώς επειδή η σύγχρονη κατανόηση της «πολιτικής» και της «φύσης» είναι αντίθετες με εκείνες του Αριστοτέλη και της ελληνικής πολιτικής κοινότητας της κλασικής Αθήνας. Για εμάς τους συγχρόνους ένα «πολιτικό ζώο» είναι συχνά σκληρό, ιδιοτελές ή αναξιόπιστο. Αν είμαστε πολιτικά ζώα από τη φύση, είμαστε απασχολημένοι μόνο με το ατομικό κέρδος έχουμε άγνοια της δικαιοσύνης και της αμεροληψίας.

Advertisement

Εκατό χρόνια από το 1919…

O Γιαννακός και η Μαρία Χατζηχριστοδούλου με την κόρη τους Ειρήνη στη Μαγνησία της Σμύρνης την εποχή της απελευθέρωσης

«Εκατό χρόνια από το 1919» ή
«Τι συνέβη στην οθωμανική Ανατολή κατά την περίοδο 1914-1923;»

 

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

 

Toν Μάϊο του 1919 ξεκινά μια από τις πλέον σημαντικές περιόδους στη ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Εγγύς Ανατολής, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του ελληνισμού. Ως εξέλιξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και ως προσπάθεια διαμόρφωσης του μεταπολεμικού γεωπολιτικού σκηνικού αποφασίστηκε ο μετασχηματισμός της Οθ. Αυτοκρατορίας σε έθνη-κράτη  με βάση την ύπαρξη και τα συμφέροντα των ξεχωριστών εθνικών ομάδων.  Επί της ουσίας οι μεταπολεμικές εξελίξεις ακολούθησαν, λόγω της αδήριτης πραγματικότητας, τις αναλύσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ. 

Υπάρχουν και άλλα εκτός από την ιστορία. Ένα κείμενο της Αθηνάς Σχινά

Τα «εικονογράμματα»
του Βλάση Αγτζίδη

* της Αθηνάς Σχινά 

   Θα μπορούσε κανείς να ονομάσει τα «σχεδιομορφώματα» του Βλάση Αγτζίδη – που άλλοτε θυμίζουν «εικονογράμματα» – κάποιες θαρρείς σελίδες από αθέατα μέχρι σήμερα Ημερολόγια ενός δικού του εικαστικού Καταστρώματος, καθώς τα έχει εκείνος διαμορφώσει κατά την διάρκεια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος, ως πάρεργα.

Αναφέρω τούτο το τελευταίο χαρακτηριστικό, που διακρίνει τα νοερά του αποθησαυρίσματα, (τα οποία μεταμορφώνονται σε τροχιές, αναμονές κι αναχωρήσεις υφαίνοντας τα φαντασιακά του ταξίδια), προκειμένου να τονίσω το κύριο γνώρισμα των συγκεκριμένων του συνθέσεων. Κι αυτό δεν είναι άλλο, από το αβίαστο, το παρορμητικό και παράλληλα το ψυχοδυναμικό κάθε φορά αποτύπωμα μιας γραφής αυτοματικής και αδιαμεσολάβητης, χειρονομιακά εξπρεσιονίζουσας και ρευστής, με οριακές ωστόσο εσωτερικές ισορροπίες και συνεχόμενες μεταλλαγές.

Θα μπορούσε ο Μεταξάς να πει «ΝΑΙ» στο ιταλικό τελεσίγραφο;

Το θέμα αυτό διαπραγματεύομαι σ’ ένα σύντομο σημείωμα στη σημερινή (28-11-2017) «Νέα Σελίδα».

.

Το κείμενο δημοσιεύεται στο πλαίσιο ενός ενδιαφέροντος δημοσιεύματος, στο οποίο συμμετέχουν επίσης οι: Φ. Οικονομίδης, Γ. Σκαλιδάκης, Δ. Στεμπίλης Β. Ρούβαλης, Κ. Βαρελά….

 

Θα μπορούσε να πει ο Μεταξάς ΝΑΙ στους Ιταλούς;

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Η έκφραση «Alors, c’ est la guerre» (πόλεμος, λοιπόν), του Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά  προς τελεσίγραφο του Μουσολίνι στις 28 Οκτωβρίου 1940 υπήρξε η βάση για να δημιουργηθεί ο μύθος του «Όχι στον φασισμό».

13-10-1944: Πώς σώθηκε το εργοστάσιο ηλεκτρισμού στο Κερατσίνι

Η Μάχη της Ηλεκτρικής και οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής

ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

Με μια καθυστέρηση 73 χρόνων τιμήθηκε ουσιαστικά ένα  κορυφαίο ιστορικό γεγονός που αφορά την ιστορία της παραγωγής ενέργειας στη χώρα μας. Η ημέρα (13 Οκτωβρίου 1944) που τα αντιστασιακά ένοπλα σώματα του ΕΛΑΣ απέτρεψαν την καταστροφή του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι από τους Γερμανούς κατακτητές που αποχωρούσαν. Η τιμητική αναγνώριση συνέβη με τη φετινή  καθιέρωση της 13ης Οκτωβρίου σε επίσημη αργία για τη ΔΕΗ.

Όταν η τοπική Ιστορία συναντά τη γενική

Μια ενδιαφέρουσα έκδοση είδε το φως πρόσφατα στο Κιλκίς υπό τον τίτλο «Οι Ρίζες μας. Πόντος-Καύκασος-Χωρύγι Κιλκίς». Οι συγγραφείς Αρχοντούλα Κωνσταντινίδου και Νίκος Κωνσταντινίδης επιχειρούν να προσεγγίσουν τους κατοίκους ενός σύγχρονου χωριού της Κεντρικής Μακεδονίας παρουσιάζοντας το πλήρες ιστορικό πλαίσιο, εντός του οποίου διαμορφώθηκε η συγκεκριμένη κοινότητα.  

Με το εγχείρημά τους ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τους προβληματισμούς για τη σχέση της τοπικής με τη γενική ιστορία. Απαντούν με τον τρόπο τους στα μεγάλα ερωτήματα περί ιστορικής συνείδησης και ταυτότητας, δίνοντάς τους σαφή μορφή με τη διαπραγμάτευση του θέματος. Το χρονικό παρόν και τα ερεθίσματα που αυτό δίνει στον μελετητή, τους οδήγησε στην προσπάθεια μιας όσο το δυνατόν πληρέστερης προσέγγισης του παρελθόντος.

Εκδήλωση στην Εύξεινο Λέσχη με την εφημ. «Δρόμος της Αριστεράς»

Μια προεκλογική συνέντευξη..

Δείτε την:

(πατήστε ΚΛΙΚ επί της εικόνας)

Kαλά Χριστούγεννα….