Ποιός τελικά είναι queer? _ ή _ «συζητώντας» με τον Άκη….

 Ο Πόντος ως στόχος του διαφοριστικού ρατσισμού

Ο Άκης Γαβριηλίδης είναι ένας διανοούμενος με ενδιαφέρουσες και ρηξικέλευθες, κάποιες στιγμές, απόψεις. Απόψεις που έχουν τύχει της έντονης κριτικής από αρκετούς. Άλλες απ’ αυτές είναι αποκλίνουσες από τις κυρίαρχες και άλλες απολύτως συμβατές.  Άλλες επιδιώκουν να συνεισφέρουν στο διάλογο και να τροφοδοτήσυν με νέες προσεγγίσεις τη σκέψη και άλλες αναπαράγουν εντελώς συντηρητικά και αντιδραστικά σχήματα.

Η δεύτερη «συνάντηση με τον Άκη» μέσα στις σελίδες (σ.47) του Κoντέινερ, με έπεισε ότι οι στερεότυπες παραδοσιακές εικόνες για τα προσφυγικά επικρατούν, συσκοτίζουν του νου  και τον οδηγούν στη ρατσιστική στοχοποίηση ενός προσφυγικού πληθυσμού που προσπάθησε άτεχνα να μιλήσει για την ιστορική του μοίρα.

Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε και στάλθηκε στο περιοδικό Κoντέινερ που διανέμεται μια φορά το μήνα με την «Ελευθεροτυπία». Είχε ήδη γραφτεί όταν προέκυψε η γνωστή αντιπαράθεση με το «Ένεκεν» και τμήματά του χρησιμοποιήθηκαν στην ανοιχτή επιστολή που έστειλα στον Γ. Γιαννόπουλο.

Ο Πόντος ως στόχος του διαφοριστικού ρατσισμού

Is this idea queer?

Διαβάζοντας το κείμενο «Η ποντιακότητα ως queering»  του Γαβριηλίδη στο τεύχ.  17 του Ιουνίου και συνειδητοποιώντας τα εργαλεία που επιλέγει ο συγγραφέας για να δομήσει το σχήμα που προτείνει στον αναγνώστη, αβίαστα έρχεται στο νου η τοποθέτηση του Αλέν ντε Μπενουά «Η φυλή είναι η μοναδική πραγματική ενότητα που περικλείει τις ατομικές διαφοροποιήσεις… Εφόσον οι φυλετικοί παράγοντες κληροδοτούνται με στατιστικό τρόπο, κάθε φυλή κατέχει τη δική της ψυχολογία» («Τι είναι εθνικισμός», 1966).

Το κείμενο αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί ακριβώς αναδεικνύει τη συνάφεια και την όσμωση φαινομενικά πολύ διαφορετικών ρευμάτων σκέψης. Η φυλετική αντίληψη και η διαμόρφωση στερεοτύπων που βασίζονται στην έννοια της «φυλής», δηλαδή του λατινικού «race», όπως την έχει εισάγει στη σύγχρονη ζωή η Νέα Ακροδεξιά, αναπαράγονται με μια αξιοσημείωτη συνέπεια. Παρότι ο συγγραφέας θέλει να καλλιεργήσει την εικόνα του θετικά αιρετικού, του ρηξικέλευθου ερευνητή εν τούτοις καταφέρνει να διαβεί το φράγμα που διαχώριζε  ξεκάθαρα έως τώρα τις ελευθεριακές προσεγγίσεις από αυτές του εθνο-λαϊκισμού. Όπως σχολίασε ένας καλός γνώστης του φαινομένου: «το κείμενo αυτό θα επέλεγε ο Ταγκιέφ ως κλασικό παράδειγμα διήθησης των ιδεών της Δεξιάς στο λόγο της λιμπεραλιστικής Αριστεράς. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος: ότι όλοι τείνουμε να εγκλωβιστούμε στον / και να υποστασιοποιήσουμε τον ηγεμονεύοντα ρατσιστικό λόγο.»

Γιατί όμως η προσέγγισή του Άκη Γαβριηλίδη δεν είναι κριτική και απελευθερωτική, αλλά αντιθέτως κινείται στον ακροδεξιό, ανομικό και ασεβή χώρο, που παραγνωρίζει τις πραγματικές διαφορές και τα όρια, που εξαλείφει κάθε κριτική συζήτηση και επαναφέρει με έναν κυνικό τρόπο το φυλετικό ρατσιστικό μοντέλο του Μεσοπολέμου;

Advertisement

Συζητώντας για τη Μνήμη, το Τραύμα και τη Γενοκτονία

Μια πολύ ενδιαφέρουσα (για μένα) συζήτηση μεταξύ εμού και του Γιώργου Σιακαντάρη λαμβάνει χώρα στις σελίδες του φιλόξενου the books’ journal.

Μέσα από τις γραμμές των τοποθετήσεων προβάλλουν οι διαφορετικές προσεγγίσεις αξιολογήσεις εκείνων των ιστορικών στιγμών αλλά και των συγκεκριμένων πράξεων.  Ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί μέσα από το συγκεκριμένο διάλογο τις αιτίες που οι προβληματισμοί περί Γενοκτονίας στην Ανατολή, συναντούν τη δυσπιστία, αν όχι την ανοιχτή αντίθεση, των νεοελληνικών ελίτ.   

Η αφορμή για την πραγματοποίηση της έντυπης αυτής συζήτησης, δόθηκε από την βιβλιοκρισία του Γ. Σιακαντάρη για το βιβλίο Γιώργος Κόκκινος – Έλλη Λεμονίδου – Βλάσης Αγτζίδης, Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα, 2010. 

 Το κείμενο που έστειλα ως σχολιασμό-απάντηση στη βιβλιοκρισία του Σιακαντάρη υπό τον τίτλο:» Για τη Μνήμη, το Τραύμα και τα Ρήγματα…»  δημοσιεύτηκε στο τρέχον τεύχος 9 (Ιούλιος 2011, σελ. 10-12) του the book’s journal υπό τον τίτλο «Ήταν οι σφαγές των Ποντίων γενοκτονία;» Στη συνέχεια δημοσιεύτηκε και η ανταπάντηση του Γιώργου Σιακαντάρη που βρίσκεται αμέσως μετά το δημοσιευμένο  κείμενό μου.

Για τη Μνήμη, το Τραύμα και τα Ρήγματα…

Μοναδικό αφιέρωμα για τη Γενοκτονία στην εφημ. «Δρόμος»

Ένα μοναδικό αφιέρωμα πραγματοποίησε η εφημερίδα  «Δρόμος της Αριστεράς” με τίτλο : ‘Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος. Η Γενοκτονία στην Ανατολή”.

Η μοναδικότητα του αφιερώματος ορίζεται από τους συμμέτεχοντες, οι οποίοι είναι Τούρκοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες (Fikret Baskaya, Ahmet Oral, Dogan Akanli, Attila Tuygan, Taner Akçam,  Sait Çetinoğlu,  Pervin Erbil). 

Εντυπωσιάζει ο καθαρός λόγος και η αντικειμενική ματιά -η οποία απουσιάζει από το σύνολο σχεδόν της νεοελληνικής ιστοριογραφίας– με την οποία βλέπουν την περίοδο του μεγάλου μετασχηματισμού (1908-1923).

Τα κείμενα -τα οποία μπορείτε να τα διαβάσετε στο ιστολόγια της εφημερίδας-  είναι τα εξής: