Aπό τον Bob Dylan στον Διονύση Σαββόπουλο

Tα τραγούδια του Dylan, όπως και του Διονύση Σαββόπουλου σφράγισαν τη δικιά μας γενιά. Εξέφρασαν μια εποχή κατά την οποία οι κοινωνίες άλλαζαν. Άφηναν πίσω παλιές συνήθειες, κοινωνικές προκαταλήψεις και οδηγούσαν τις κοινωνίες σε ένα πιο φιλελεύθερο μοντέλο. Ειδικά για εμάς, όπου το μεταίχμιο αυτό σημαδεύτηκε από την μετεμφυλιακή βία και την αντιδραστική Χούντα, τα τραγούδια της αμφισβήτησης είχαν ιδιαίτερη σημασία. Το Νέο Κύμα, ο Χατζηδάκης, ο Θεοδωράκης και βεβαίως ο Σαββόπουλος εξέφρασαν τη μουσική επανάσταση εκείνη την εποχή. Ειδικά ο Σαββόπουλος γοήτευε ιδιαίτερα τις νέες γενιές γιατί εκτός από την ποιότητα του Χατζηδάκη και την επαναστατικότητα του Θεοδωράκη, μαζί με την κοινωνική κριτική έφερνε και ένα άρωμα αντικομματικής αμφισβήτησης. 

 Όπως έγραψε και ο Δύτης «μπορούμε να φανταστούμε την ελληνική μουσική -ή μάλλον, και σημαντικότερο, τον εαυτό μας, χωρίς τα τραγούδια του Σαββόπουλου; Οποιαδήποτε και αν είναι η απάντηση, η συζήτηση ίσως περιττεύει. Εγώ πάντως δεν μπορώ.»

Τις προάλλες ξαναθυμήθηκα το τραγούδι του Σαββόπουλου «Παλιάτσος και Ληστής» ακούγοντας την πρώτη αυθεντική εκτέλεση ως «North Country Blues» από τον 22χρονο  Bob Dylan, όπως το έπαιξε το 1963 στο Newport Folk Festival το 1963.

 

Advertisement

Δευτέρα 29-5-2017 εκδήλωση για τη μικρασιατική αυτοδιοικητική εμπειρία

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία έλαβε η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ Κηφισιάς  με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης  την Δευτέρα, 29 Μαΐου 2017-05-24 , ώρα 19:00με τίτλο:

«Συλλογικότητες και μέθοδοι κοινωνικής αυτοοργάνωσης του μικρασιατικού Ελληνισμού: Διδάγματα για τις τοπικές κοινωνίες του σήμερα».

 

Ακούστε την εκπομπή στην ERT-OPEN

Με αφορμή την επέτειο της Γενοκτονίας στον Πόντο, ο δημοσιογράφος Γιώργος Μουργής με προσκάλεσε στην εκπομπή του την Τρίτη 23 Μαϊου  2017, σε ένα ωριαίο αφιέρωμα.

Μπορείτε να το ακούσετε πατώντας επί της παρακάτω εικόνας:

 

«Όταν ο Γληνός ‘συνάντησε’ τη Λούξεμπουργκ»

Ένα πολύ σημαντικό συνέδριο για το Σμυρνιό διανοούμενο Δημήτρη Γληνό άρχισε την Παρασκευή 19 Μαϊου και ολοκληρώνεται την Κυριακή 21. Το συνέδριο γίνεται στο Αμφιθέατρο ‘Αντώνης Τρίτσης», Ακαδημίας 50.

Το οργανώνει το Ίδρυμα Γληνού μαζί με το Εργαστήριο Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, στην 7η Συνεδρία που αρχίζει στις 9.30 π.μ., παρουσιάζω το εξής θέμα : 

«Όταν  ο Γληνός ‘συνάντησε’ τη Λούξεμπουργκ:
Προσεγγίζοντας το Ζήτημα της Ανατολής και το κίνημα των Νεότουρκων»

Σεμινάριο Ιστορίας 19-5-17: Γενοκτονία στο μικρασιατικό Πόντο

 Στρογγυλό Τραπέζι για ένα θέμα που ακόμα διχάζει

«Η Τουρκία από την ίδρυση της αποκαλούμενης ‘νεαρής’ Δημοκρατίας , που βασίστηκε
στη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων,
βίωσε μισή ντουζίνα στρατιωτικά πραξικοπήματα….
Τίποτα το καλό δεν μπορεί να συμβεί σε αυτή τη χώρα όπου έχει διαπραχθεί
μια γενοκτονία και όπου συνεχίζει να επικρατεί η άρνησή της.»

Elif Bayramgil
(εφημ. Το Βήμα, 16/4/17, σ. Α16-17)

Στο Σεμινάριο Ιστορίας που συντονίζω και  γίνεται στο πλαίσιο του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς , πραγματοποιείται μια συνάντηση ιστορικών  την Παρασκευή 19 Μαϊου.

Η Ίρις Τζαχίλη και ο Βασίλης Μεϊχανετσίδης θα συζητήσουν για το ιστορικό γεγονός της Γενοκτονίας στην οθωμανική Ανατολή, το πραγματικό πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε και το αποτύπωμα του τραύματος στην προσφυγική Μνήμη.

Την Κυριακή (21 Μαϊου) ο «Πόντος» με το «Έθνος»….

Tην Κυριακή θα διανεμηθεί με την εφημ. το ‘Έθνος» ένα βιβλίο (τσέπης θα το χαρακτήριζα) με τίτλο «Πόντος: Ένα ανοιχτό ζήτημα» το οποίο εκδόθηκε το 1996 από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις…

Παρότι είναι γραμμένο πριν από 20 και πλέον χρόνια παρουσιάζει τους βασικούς άξονες του ποντιακού ζητήματος, τόσο στο παρελθόν όσο και στις μέρες μας. Βέβαια, από τότε η έρευνα έχει προχωρήσει πολύ. Για παράδειγμα: σήμερα έχουν ξεκαθαρίσει πλήρως τα ζητήματα των αριθμών (πληθυσμών και θυμάτων), που τότε ήταν ακόμα ασαφή και βασίζονταν σε παλιές εκτιμήσεις, όπως και του αντικειμενικού ιστορικού πλαισίου του μικρασιατικού ζητήματος, εντός του οποίου εκφράστηκε το ποντιακό ζήτημα….

Το βιβλίο αυτό βασίστηκε πάνω στην εισήγηση που είχα κάνει στο μεγάλο συνέδριο που διοργάνωσε το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (ΚΜΣ) στην Αθήνα το 1992, με αφορμή τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.  

Οι Γιαζίντι και τα ερωτήματα προς τον Ζαρατούστρα

Η εμφάνιση του ISIS μιας ισλαμοφασιστικής σέκτας στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία -που βοηθήθηκε αρχικά από τους δυτικούς, τους Τούρκους τους Σαουδάραβες και τους Ισραηλινούς-  επανέφερε στο σήμερα ιδέες και συμπεριφορές του Μεσαίωνα. Παράλληλα, ως αυθεντικοί σαλαφιστές, επιδόθηκαν στο έργο της καταπίεσης των αλλόθρησκων προς το Ισλάμ.

Η θρησκευτική ομάδα που αντιμετώπισε την ακραία βία τους ήταν αυτή των Κούρδων Γιαζίντι, οι οποίοι υπέστησαν πραγματική Γενοκτονία.  Η Αλ Κάιντα τους είχε προγράψει ως «απίστους». Όμως το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε να τους εξοντώσει. 

Χιλιάδες από αυτούς πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και κάποιοι κατέφυγαν εγκλωβιζόμενοι στην Ελλάδα.

Ένα στρατόπεδο προσφύγων με Γεζίντι είχε δημιουργηθεί στην Πέτρα του Ολύμπου, στην Πιερία. Οι περισσότεροι από αυτούς σήμερα έχουν μετακινηθεί σε διαμερίσματα, στην πόλη της Κατερίνης και κυρίως έχουν μετεγκατασταθεί σε στρατόπεδο προσφύγων στην περιοχή της Νέας Απολλωνίας Θεσσαλονίκης και στις Σέρρες.

Το κύπελλο στον ΠΑΟΚ και οι μνήμες από την εποχή της χούντας

Μετά από πολλά χρόνια και από μεγάλη περιπέτεια ο ΠΑΟΚ στέφθηκε κυπελλούχος της Ελλάδας. Βέβαια, ο αγώνας ήταν μέτριος και τα όσα συνέβησαν από τους χούλιγκανς των δύο ομάδων ήταν απαράδεκτα…. Και είναι ενδιαφέρον και παράξενο το πώς δύο ομάδες που δημιουργήθηκαν από τον προσφυγικό ελληνισμό και μοιράζονται τον βυζαντινό δικέφαλο και το «Κ» (Κωνσταντινούπολη) έχουν αναπτύξει τόσο ανταγωνιστική σχέση.

Παρόλα αυτά, η κατάκτηση του κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ μου θύμισε κάποια παλιά προσωπικά στιγμιότυπα. Κατάλοιπο είναι η φωτογραφία μου περί το 1972 με τη σημαία του ΠΑΟΚ στην Καλλιθέα Αττικής, στο τέρμα της Οδού Αθηνάς, μπροστά στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης. [Ακριβώς αυτό το λόφο που παλιά υπήρχε ένα ταπεινό εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στην ‘Κερένια κούκλα»]…

Μια κριτική στο λενινιστικό μοντέλο

26 χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης

Παρότι επιφανειακά, η λενινιστική αντίληψη φαίνεται να καθορίζεται από μια διαλεκτική υλιστική αντίληψη, εν τούτοις η δομή της -όπως εκφράζεται με το Κόμμα Νέου Τύπου και με την κρατική και κοινωνική οργάνωση της ΕΣΣΔ- είναι καταπληκτικά όμοια με τις αντιλήψεις των μεταφυσικών φιλοσόφων. Η ιδεατή Πολιτεία του Πλάτωνα είναι δομικά ταυτόσημη με την κομματική και κρατική αντίληψη που εξέφρασε και εφάρμοσε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνοφ:

 

Η κριτική στο λενιστικό μοντέλο έγινε από πολλούς και εγκαίρως. Αναδημοσιεύω από το βιβλίο μου «Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.  Οι συνέπειες για τον ελληνισμό», που  γράφτηκε τους τελευταίους μήνες ύπαρξης της ΕΣΣΔ (φθινόπωρο του 1991) και εκδόθηκε το Γενάρη του 1992, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Έγραφα τότε: