Ένας «πετυχημένος» πίνακας

Γύρω στο 1986-87 ζωγράφισα με την αγιογραφική τεχνική (αυγοτέμπερα, επιχρύσωση, κ.λπ.) έναν αντάρτη του Πόντου. Αργότερα,  χρησιμοποίησα τον πίνακα, ως εξώφυλλο σε βιβλία μου και σε σχετικά αφιερώματα.

Κάποια στιγμή φάνηκε ότι άρχισε να διαδίδεται από μόνος του. Απόκτησε αυτόνομη υπόσταση και ανεξαρτητοποιήθηκε πλήρως από τον δημιουργό του!!!

Άρχισα να τον βλέπω σε πολλά ξεχωριστά μέρη και για διάφορες χρήσεις… θεμιτές οι περισσότερες, αλλά και κάποιες αθέμιτες.

Αυτό σημαίνει ότι μάλλον ήταν ένα έργο που μπόρεσε να μιλήσει στην καρδιά όσων επέλεξαν να τον χρησιμοποιήσουν.

Απ’ τους Τούρκους Μαυροθαλασσίτες χρησιμοποιήθηκε ως το εξιδανικευμένο πρότυπο του Ρωμιού συμπατριώτη τους.

Advertisement

-Αρμένιοι, Σουηδοί και «τουρκόσποροι»

Το παρακάτω κείμενό μου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» την 1-4-10 με αφορμή την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων από το Σουηδικό Κοινοβούλιο.

 

 

Μια απρόσμενη είδηση από τη Στοκχόλμη ήλθε να προκαλέσει αμηχανία στα κρατικά ΜΜΕ και στους επίσημους διαμορφωτές της κοινής γνώμης πριν από λίγες μέρες. Με πρωτοβουλία της σουηδικής Αριστεράς –σοσιαλδημοκράτες και οικολόγοι– το σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε στις 11 Μαρτίου τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί μ’ αυτές των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στην Τουρκία, δημιουργώντας ρήγμα στις καλές έως εκείνη τη στιγμή σουηδο-τουρκικές σχέσεις.

Για αρκετή ώρα μετά τη γνωστοποίηση της αναγνώρισης, τα ελληνικά κρατικά Μέσα θα αναφέρονται μόνο στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και θα αποκρύπτουν το γεγονός της αναγνώρισης και της γενοκτονίας των Ποντίων.

1922: Πώς «αποφύγαμε» την παλαιστινιοποίηση;

Ένα από τα θέματα που θίγονται στη μελέτη “Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση“ στο συλλογικό : Γιώργος Κόκκινος – Βλάσης Αγτζίδης – Έλλη Λεμονίδου, Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, είναι η τελείως διαφορετική εξέλιξη ενός ιστορικού φαινομένου, του οποίου το αντίστοιχο 20 χρόνια αργότερα θα εκφραστεί πολιτικά με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Πώς «αποφύγαμε» την παλαιστινιοποίηση;

Αν θελήσουμε να αναλύσουμε την κοινωνική δομή που επικρατούσε στην Ελλάδα μετά το ’22, θα διαπιστώσουμε σημαντικές ομοιότητες με το παλαιστινιακό παράδειγμα: Ένας σημαντικός σε αριθμητικό μέγεθος πληθυσμός υποχρεώνεται από μια εχθρική προς αυτόν δύναμη να εκπατριστεί και να εγκατασταθεί βιαίως σ’ έναν ξένο τόπο, όπου τη διοίκηση ασκούν ομοεθνείς του, αλλά όχι όμοιοι και όχι πάντα φιλικοί.[1] Υπήρχαν αντίστοιχες συνθήκες και δομή με το παλαιστινιακό, υπήρχε επίσης η συναισθηματική βάση καθώς και η κρίσιμη πληθυσμιακή μάζα. Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί στους πρόσφυγες δεν αναπτύχθηκε μετά το ’23 ένα μαζικό κίνημα παλαιστινιακού τύπου, το οποίο θα διεκδικούσε την Επιστροφή στις πατρίδες τους, αίτημα το οποίο είναι γνωστό ότι υπήρχε τουλάχιστον μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Άγκυρας το 1930.

…ιστορία από το περιθώριο

Η σειρά των εκδόσεων Ταξιδευτής με τίτλο «Έκκεντρη ιστορία, ιστορία από το περιθώριο», που επιμελείται ο ιστορικός Γιώργος Κόκκινος, παρουσιάζεται στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου που γίνεται στη Θεσσαλονίκη. Η παρουσίαση θα γίνει την Παρασκευή 23 Απριλίου στις 5.30 μ.μ. στο «Φιλολογικό Καφενείο», στο περίπτερο 5 της Έκθεσης (HELEXPO).

Στο τελευταίο βιβλίο της σειράς αυτής με τίτλο »  Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης.  Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη» συμμετέχω (μαζί με τον Γιώργο Κόκκινο και την Έλλη Λεμονίδου)  με το κείμενο: «Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό”.

-Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση…

Το κείμενο με τίτλο «Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση« αποτελεί τμήμα του  κεφαλαίου «Πρόσφυγες κι Αριστερά»  από τη μελέτη «Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό”, που συμπεριλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο: Γιώργος Κόκκινος – Βλάσης Αγτζίδης – Έλλη Λεμονίδου, Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης.  Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα.

Από το κομμάτι «Πρόσφυγες και Αριστερά» αναρτήθηκε ήδη το «Η Αριστερά και οι πρόσφυγες του ‘22″

Ιδεολογικές κατασκευές και αλλοτρίωση

-H τουρκική άποψη για το ποντιακό ζήτημα,

Την Παρασκευή 16 Απριλίου 2010, θα παρουσιαστούν στο Κιλκίς τα δύο βιβλία του δικηγόρου, αλλά και καλού ερευνητή, Θεόδωρου Παυλίδη. Το πρώτο βιβλίο με  τίτλο «Ο ελληνισμός του Δυτικού Πόντου« θα παρουσιαστεί από τον εκπαιδευτικό Γεώργιο Αντωνιάδη και το δεύτερο με τίτλο «Το Ποντιακό από τη σκοπιά των Τούρκων« από μένα.

Η εκδήλωση θα γίνει στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς (19.00) και συνδιοργανώνεται από τον Δήμο, τον  Δικηγορικό Σύλλογο, τους δύο ποντιακούς συλλόγους της πόλης του Κιλκίς «Οι Αργοναύτες» και «Ο Γερμανός Καραβαγγέλης» και τις τοπικές εφημερίδες.

-Η Αριστερά και οι πρόσφυγες του ’22

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί το πρώτο μέρος -που επιγράφεται «Η Αντιμετώπιση»– από ένα εκτεταμένο τμήμα  της μελέτης μου με τίτλο “Mνήμη, ταυτότητα και ιδεολογία στον ποντιακό ελληνισμό”. Συμπεριλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο:

Γιώργος Κόκκινος – Βλάσης Αγτζίδης – Έλλη Λεμονίδου, Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης.  Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα.

Το τμήμα αυτό της μελέτης που αρχίζω να αναδημοσιεύω , αφορά τις πολυσύνθετες, διαδραστικές σχέσεις της Αριστεράς με τη μικρασιατική προσφυγιά και ειδικώτερα το ποντιακό της μέρος. Ήδη, από τη μελέτη αυτή,  έχω αναρτήσει τα:

-Ταυτότητες μέσα στο χρόνο

-Πρόσφυγες του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα»

-Κράτος και πρόσφυγες του ‘22…

Η Αντιμετώπιση