H Aνταλλάξιμη Περιουσία στο δρόμο της τελικής εκποίησης;
Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εύξεινος Πόντος», αριθ. φ. 170, Μάρτιος 2011. Στάλθηκε σ’ όλες τις προσφυγικές ομοσπονδίες (δυτικο)Μικρασιατών, Ποντίων, Καππαδοκών, (ανατολικο)Θρακών, Κωσταντινουπολιτών.
Oι πρόσφατες εξελίξεις που συνδέονται με την ουσιαστική οικονομική κατάρρευση του ελληνικού κράτους και την επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης πόρων για να καλυφθούν οι δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα της Ανταλλάξιμης Περιουσίας. Δηλαδή της περιουσίας που προέκυψε από τα μουσουλμανικής ιδιοκτησίας ακίνητα που υπήρχαν στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση της Ανταλλαγής των Πληθυσμών, ως απόρροια της Συνθήκης της Λωζάννης. Μιας περιουσίας που υποχρεωτικά, με βάση το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη χρήση της, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση των προσφύγων του ’22.
Η λεγόμενη δημόσια περιουσία διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες, μια εκ των οποίων περιλαμβάνει τα ανταλλάξιμα κτήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών η συνολική αξία των ακινήτων του Δημοσίου, από κτίρια μέχρι παραλίες, ξεπερνά τα 300 δισ. ευρώ. Έχουν καταγραφεί περίπου 72.000 δημόσια ακίνητα, με την αντικειμενική αξία τους να εκτιμάται στα 272 δισ. ευρώ, ενώ σε 41.000 υπολογίζονται τα ανταλλάξιμα κτήματα, η αξία των οποίων δεν είναι σαφώς υπολογισμένη. Κατ΄άλλους τα Ανταλλάξιμα Κτήματα, αστικά και αγροτικά, ανέρχονται σε 20.000 διασπαρμένα σε 28 νομούς της χώρας και κατέχονται αυθαιρέτους από τρίτους. Η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) διαχειρίζεται περίπου το 90% αυτών των δημόσιων ακινήτων, ενώ το 8% ανήκει στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, σε διάφορα υπουργεία και σε διάφορα ασφαλιστικά ταμεία.
Η καλή γνώση του ζητήματος είναι αναγκαία ώστε να κατανοήσουν οι προσφυγικοί φορείς τις δυνατότητες παρέμβασης, πριν εξαφανιστούν ολοκληρωτικά τα τελευταία υπολείμματα μιας κάποτε σημαντικής περιουσίας, την οποία οι διεθνείς συνθήκες προόριζαν αποκλειστικά και μόνο για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922.
Το ιστορικό
Ανταλλάξιμη Περιουσία ονομάσθηκε η περιουσία των μουσουλμάνων που εκδιώχτηκαν από την Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και αντιστοιχούσε μόλις στο ένα δέκατο των περιουσιών που εγκατέλειψαν υποχρεωτικά οι Έλληνες στη Μικρά Ασία (Πόντος, Ιωνία, Βιθυνία, Καππαδοκία, Πισιδία κ.ά.) και την Ανατολική Θράκη. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών, εξαιρώντας την ελληνική μειονότητα της Κωσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου και τη μουσουλμανική της Δυτικής Θράκης. Η σύμβαση που υπογράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1923 αποτελείται από 19 άρθρα, που προβλέπουν τις λεπτομέρειες της ανταλλαγής τωνπροσώπων και των περιουσιών. Προσαρτήθηκε πλήρως στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, με την οποία σε υψηλότατο διεθνές επίπεδο ρυθμίστηκαν όλα τα θέματα που προέκυπταν με το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και διαμορφώθηκε οριστικά ο γεωπολιτικός χάρτης στην Εγγύς Ανατολή. Στο άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης δηλωνόταν ξεκάθαρα ο στόχος: πλήρης αποκατάσταση όλων των προσφύγων και πλήρης αποζημίωση για τις περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν.
Οι αποφάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης κυρώθηκαν με το από 23/25 Αυγούστου 1923 νομοθετικό διάταγμα. Με απόφαση της Μικτής Επιτροπής Ανταλλαγής (Ιούνιος 1924) τέθηκαν στη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης οι περιουσίες των μουσουλμάνων που απελάθηκαν, για να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την αποκατάσταση των προσφύγων. Το ελληνικό κράτος ήταν ουσιαστικά διαχειριστής της Ανταλλάξιμης Περιουσίας, προς όφελος των προσφύγων.
Με την ελληνοτουρκική Συμφωνία της Άγκυρας που υπεγράφη στις 10 Ιουνίου 1930, η ελληνική πλευρά συναίνεσε στην εξίσωση των περιουσιών των δύο ανταλλαχθέντων πληθυσμών, κάτι που προκάλεσε θυελλώδεις αντιδράσεις των προσφυγικών πληθυσμών στην Ελλάδα και διέρρηξε ανεπανόρθωτα τις σχέσεις τους με το βενιζελισμό. Τα δύο κράτη αποφάσισαν με τη συμφωνία αυτή ότι οι περιουσίες των Ανταλλάξιμων πληθυσμών θα περιέρχονταν στην κυριότητα του κάθε κράτους αντίστοιχα.
Η ακίνητη περιουσία των 350.000 ανταλλάξιμων μουσουλμάνων εξισώθηκε και αντιστοιχίσθηκε με την ακίνητη περιουσία των περισσότερων από 2 εκατομμυρίων Ελλήνων που κατοικούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν την έναρξη των μεγάλων διωγμών. Υπολογίζεται ότι ο ελληνικός πληθυσμός στη Μικρά Ασία (Ιωνία, Πόντος, Καππαδοκία, Βιθυνία, Πισιδία κ.ά.) ήταν περίπου 1,7 εκατομύρια και στην Ανατολική Θράκη μαζί με την Κωσταντινούπολη περί τις 400.000. Διέθετε περί 2.080 εκκλησίες και 2.030 σχολεία. Μετά την ολοκλήρωση εκείνης της ιστορικής περιόδου που τερματίστηκε με τη Μικρασιατική 
Καταστροφή, υπολογίζεται ότι ένας αριθμός 1,5 εκατομ. προσφύγων κατέφθασε στην Ελλάδα. Τα ποσοστά των πληθυσμιακών ομάδων επί του συνόλου των προσφύγων του ’22 κατά προσέγγιση ήταν: οι πρόσφυγες από τον Πόντο, τον Καύκασο και τη Νότια Ρωσία πιθανόν να ήταν περί τις 400.000 άτομα, 250.000 ήταν οι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και τα περίχωρα της Κωσταντινούπολης και 850.000 οι πρόσφυγες από τα υπόλοιπα μέρη της Μικράς Ασίας.
Στην απογραφή του ’28 τα μεγέθη αυτά εμφανίζονται αρκετά διαφοροποιημένα. Στην απογραφή των προσφύγων που διενήργησε η Γενική Στατιστική Yπηρεσία της Eλλάδος καταγράφηκαν 1.221.849 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Αιτία της μείωσης του αριθμού των προσφύγων ήταν οι άθλιες συνθήκες που συνάντησαν οι πρόσφυγες, οι μαζικοί θάνατοι από τις κακουχίες, την εξαθλίωση και τις ασθένειες κατά τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς.
Η ελληνική περιουσία που εγκαταλείφθηκε υπολογίστηκε ότι ανερχόταν σε 100 δις δραχμές σε τιμές του 1924, ενώ η αντίστοιχη μουσουλμανική –που συγκρότησε και την κατηγορία της «Ανταλλάξιμης Περιουσίας»- σε 12,5 δις δραχμές.
Η Σύμβαση της Άγκυρας κυρώθηκε με το νόμο 4793/1930, με τον οποίο το ελληνικό κράτος καθιστούσε εαυτόν κυρίαρχο επί των ανταλλαξίμων κτημάτων. Παρόλη αυτή την αρνητική και αυθαίρετη απόφαση, ο στόχος παρέμενε ξεκάθαρος: σκοπός θα ήταν να εκποιηθούν ώστε το τίμημα της πώλησής τους να διατεθεί αποκλειστικά και μόνο για την αποζημίωση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Η διαχείριση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας
Κατά τις συζητήσεις που έγιναν εκείνη την περίοδο (συζήτηση στη Βουλή 25ης Ιουνίου 1930) αναφέρθηκε ότι η αποζημίωση των προσφύγων ανέρχεται στο 15% της περιουσίας που εγκατέλειψαν στις πατρίδες τους. Ουσιαστικά η αποζημίωση ήταν πολύ μικρότερη και από το 
15% που δηλώθηκε εγκαίρως γιατί στα ποσά που αποδίδονταν υπήρχε εξαρχής κράτηση 25% από την Εθνική Τράπεζα, ενώ τα τοκοχρεωλύσια των δανείων που είχαν δοθεί προηγουμένως στους πρόσφυγες κατέφαγαν μεγάλο μέρος της υπόλοιπης αποζημίωσης.
Η διαχείριση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας ανατέθηκε αρχικά στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (ΕΤΕ). Από το 1939 το έργο αυτό με το νόμο 1909/1939 που αντιμετώπιζε τα ζητήματα αποκατάστασης των προσφύγων και εκκαθάρισης της περιουσίας, ανατέθηκε στην «Υπηρεσία Διαχειρίσεως Ανταλλάξιμων Μουσουλμανικών Κτημάτων» (ΥΔΑΜΚ), η οποία υπάχθηκε στη Γενική Διεύθυνση Δημόσιου Λογιστικού του υπουργείου Οικονομικών. Με το νόμο 2280/1949 προσφυγική ιδιότητα -και κατά συνέπεια δικαίωμα αποζημίωσης από την Ανταλλάξιμη Περιουσία- αναγνωρίστηκε μόνο σε όσους Έλληνες από τη Ρωσία έφτασαν στην Ελλάδα έως το τα το τέλος του 1937. Έτσι όσοι απ΄ τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής είχαν εγκλωβιστεί στη Σοβιετική Ένωση και δεν είχαν μπορέσει να φτάσουν στην Ελλάδα «εγκαίρως» δεν αποζημιώθηκαν ποτέ, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Στη συνέχεια, η διαχείριση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας θα ανατεθεί με το νόμο του 1957 στο Ταμείο Ανταλλαξίμου Περιουσίας Αστων Προσφύγων (ΤΑΠΑΠ) το οποίο ήταν ΝΠΔΔ. Μετά τη κατάργηση του ΤΑΠΑΠ απ’ τη κυβέρνηση Σημίτη, η «ανταλλάξιμη περιουσία» πέρασε στις ευθύνες της Κτηματικής Εταιρείας Δημοσίου (ΚΕΔ). Αρμόδιο πλέον από πλευράς υπουργείου Οικονομικών έγινε το Τμήμα Ανταλλαξίμων Κτημάτων της Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας. Πρόσφατα, στις 9 Φεβρουαρίου 2011, ο υπουργός Οικονομικών όρισε τα μέλη του Γνωμοδοτικού Συμπουλίου Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας με την ένδειξη του «εξαιρετικά επείγοντος» ως να είναι προάγγελος σημαντικών εξελίξεων.
Μέχρι τότε ο οργανωμένος προσφυγικός κόσμος μέσω της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ) είχε εκπρόσωπο στο ΤΑΠΑΠ και οι προσφυγικοί σύλλογοι επιχορηγούνταν με κάποια στοιχειώδη ποσά από το λογαριασμό της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Τα έσοδα του ΤΑΠΑΠ προέρχονταν αποκλειστικά από την εκποίηση των ανταλλάξιμων κτημάτων με βάση συγκεκριμένες οδηγίες του υπουργείου Οικονομικών προς τα γραφεία Παρακαταθηκών που έδρευαν στις διάφορες ΔΟΥ. Τη στιγμή της διάλυσης του ΤΑΠΑΠ (Νοέμβριος 1998) στον ειδικό του λογαριασμό υπήρχαν 7,5 δις δραχμές. Έκτοτε τα έσοδα από τη εκποίηση της Ανταλλάξιμης περιουσίας εισπράττονται υπέρ του δημοσίου στον κωδικό αριθμό εσόδων 3827.
Με το νόμο 2967/1954 το ελληνικό κράτος θεσμοθέτησε την παραχώρηση Ανταλλάξιμων Κτημάτων για ανέγερση σχολείων και εκκλησιών χωρίς να προβλέπει την επίσης δωρεάν παραχώρηση σε προσφυγικά σωματεία. Επίσης με τον χουντικό νόμο 547/1970 αποφασίστηκε η απόδοση ανταλλάξιμων κτημάτων σε δήμους και κοινότητες χωρίς να διασφαλίζεται πρώτα η αποκατάσταση όλων των προσφύγων της συγκεκριμένης περιοχής. Έτσι, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αποκατάστασης του συνόλου των προσφύγων, ξεκίνησε η απόδοση προσφυγικής περιουσίας σε φορείς με μόνο κριτήριο τη βούληση της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας.
Με το νόμο 1644/1986 επιτράπηκε σε γηγενείς καταπατητές Ανταλλάξιμων Κτημάτων να αποκτήσουν κυριότητα έναντι ευτελούς αντιτίμου.
Παρόλες όμως τις αυθαίρετες πράξεις παραχώρησης Ανταλλάξιμης Περιουσίας ή εκποίησης με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους σε καταπατητές, το υπουργείο Οικονομικών τυπικά διακήρυττε την συμμόρφωσή του προς τους διεθνείς κανόνες που επέβαλλαν στην Ελλάδα την αποκλειστική χρήση για την προσφυγική αποκατάσταση. Έτσι, σε απόφαση του υπουργείου Οικονομικών του 1997, αναγράφεται: «Σε ότι αφορά την Ανταλλάξιμη Περιουσία, σας υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι να ρευστοποιηθεί και από το προϊόν να αποκατασταθούν οι αναποκατάστατοι αστοί πρόσφυγες, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία μερί Ανταλλάξιμης Περιουσίας και τις διεθνείς συνθήκες Λωζάννης και Άγκυρας».
Σε σχετική συζήτηση στην ελληνική Βουλή μετά από επερώτηση της βουλευτού Βέρας Νικολαϊδου, ο υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών απάντησε τα εξής: «Σε σχέση με τα (ανταλλάξιμα) ακίνητα που διαχειρίζεται η ΚΕΔ, τα μη κατεχόμενα… από το 1991 έως το 2007 έχει εισπραχτεί ένα συνολικό ποσό περίπου της τάξης των 8 εκατομ. ευρώ… Το 75% αυτού του ποσού, που αποτελεί πόρο υπέρ του ελληνικού δημοσίου, βρίσκεται κατατεθειμένο σε τραπεζικό λογαριασμό και είναι διαθέσιμο για την αποκατάσταστη και για δράσεις υπέρ αστέγων και κληρονόμων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής».
Η αδιαφάνεια και η αυθαιρεσία των διαχειριστών της προσφυγικής περιουσίας είναι προφανής.
Τι μέλλει γενέσθαι
Το μέλλον της Ανταλλάξιμης Περιουσίας θα κριθεί από την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας και τις ανάγκες του κράτους να χρηματοδοτήσει τόσο τις απαιτήσεις των δανειστών, όσο και τις δικές του λειτουργικές ανάγκες. Ο κίνδυνος να εξαφανιστούν οριστικά τα περιουσιακά στοιχεία του προσφυγικού ελληνισμού είναι όσο ποτέ προφανής.
Ο εισπρακτικός στόχος για την επόμενη 5ετία είναι η συγκέντρωση 50 δις. ευρώ μέσα κυρίως από την εκποίηση με διάφορους τρόπους της δημόσιας περιουσίας. Ήδη το υπουργείο Οικονομικών αναφερόμενο στην «πολιτική αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και αναδιαρθρώσεων» αναφέρθηκε στην «ενίσχυση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012-2015» και εξήγησε ότι προγραμματίζεται «ολοκλήρωση της καταγραφής και της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου συμμετοχών και εμπορικά αξιοποιήσιμων ακινήτων ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2015 εκ των οποίων τα 15 δισ. έως το 2012».
Είναι δεδομένο ότι στο πλαίσιο του Μνημονίου το σύνολο της δημόσιας περιουσίας είναι δεσμευμένο και ελέγχεται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τα εξής στοιχεία, όπως κατατίθενται από τους μελετητές της επαχθούς αυτής σύμβασης:
- Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει.
- Η αποδέσμευση της δημόσιας περιουσίας δε είναι ούτε θα είναι ορατή, όσο δε θα είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το δάνειο.
- Από το πραγματικό νόημα των διατάξεων του άρθρου 4 § 2 της Σύμβασης προκύπτει ότι: (α) η Ελλάδα δεσμεύεται με ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία της απέναντι στους Δανειστές της Σύμβασης, (β) δεν μπορεί να διασφαλίσει κανέναν άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα απέναντι σ’ αυτούς, και (γ) όποια άλλη αξιοποίηση ή εκποίηση επιτρέπεται με βάση τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 4 της Σύμβασης, θα είναι εις όφελος των Δανειστών.
Αυτό που δεν είναι ακόμα σαφές είναι εάν το ελληνικό δημόσιο έχει το δικαίωμα να υποθηκεύσει την περιουσία των προσφύγων η οποία καλύπτεται από μια πολύ ισχυρή διεθνή συνθήκη (Λωζάννη, 1923) και για την οποία προβλέπονται συγκεκριμένες χρήσεις.
Η έως τώρα συμπεριφορά του ελληνικού δημοσίου είναι αρνητική και στοχεύει στην ικανοποίηση αποκλειστικά των δικών του αναγκών μέσω της αποστέρησης των δικαιούχων από την περιουσία τους και την απομάκρυνση των εκπροσώπων τους από τους μηχανισμούς που τη διαχειρίζονται. Υπάρχουν ακόμα αναποκαταστάτοι πρόσφυγες του ’22, σύλλογοι που τους αρνούνται την απόδοση ανταλλάξιμης γης για να αναγείρουν το κτίριό τους, ενώ με διοικητικές αποφάσεις αποστέρησαν από το δικαίωμα αποζημίωσης τους Πόντιους της ΕΣΣΔ, που εντάσσονταν στις πρόνοιες της Συνθήκης Ανταλλαγής των Πληθυσμών που υπεγράφη στη Λωζάννη. Η συμπεριφορά του κράτους θυμίζει περισσότερο την αρνητική συμπεριφορά της μεταχιτλερικής Γερμανίας, της Ελβετίας και της Σουηδίας απέναντι στα θύματα των ναζιστικών διώξεων.
Μνημείο των Μικρασιατών προσφύγων, Νέα Φιλαδέλφεια, Αττική
Εν κατακλείδι
Αυτήν ακριβώς την ιστορική στιγμή, το σύνολο των προσφυγικών οργανώσεων που εκπροσωπούν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Καππαδόκες, Κωσταντινουπολίτες, Ανατολικοθρακιώτες) θα πρέπει να συνεννοηθούν, να υπερβούν τους τοπικισμούς και τις συντηρητικές καθηλώσεις και να απαιτήσουν συλλογικά τη διασφάλιση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας, όπως και τη δημιουργία συγκεκριμένου φορέα διαχείρισης.
Να υποβάλλουν ένα σύντομο Υπόμνημα προς την ελληνική κυβέρνηση με το οποίο να ζητούν να εξαιρεθεί σαφώς η Ανταλλάξιμη Περιουσία από τα σχέδια εκποίησης. Να δημιουργηθεί ένας μικτός φορέας δημοσίου και προσφυγικών οργανώσεων, που θα διαχειρίζεται αποκλειστικά τα ζητήματα αυτά. Να ζητηθεί επίσης η αλλαγή του πλαισίου ώστε να επιτραπεί στους εκπροσώπους των προσφυγικών οργανώσεων να συνδιαμορφώνουν τις σχετικές πολιτικές. Να ζητηθεί επίσης η εκπόνηση μιας αναλογιστικής μελέτης, ώστε να αποκτηθεί πλήρης εικόνα για την παρούσα κατάσταση αλλά και για τον τρόπο διαχείρισης. Τέλος, να απαιτηθεί η διαμόρφωση ενός νέου νόμου, με τον οποίο θα επιλύονται οι αδικίες του παρελθόντος και θα αποκαθίστανται οι αναποκατάστατοι πρόσφυγες.
http://taxalia.blogspot.com/2011/07/blog-post_2323.html
http://www.dreampontos.com/forum/index.php?topic=1873.0
http://toaftonoito.blogspot.com/2011/04/blog-post_01.html
http://www.neemo.gr/cluster3892580.php
http://logioshermes.blogspot.com/2011/04/1922.html
http://twitter.com/#!/exeisminima/statuses/53593528550440961
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
——————————————————————————————————————–
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΑΡΘΡΟ -ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ («ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΟΥΝΤΩΝ») ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ-, ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΕΝΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ HR-Net (Hellenic Resources Network)
——————————————————————————————————————–
ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΝΕΟΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ
Από τις στήλες του Τύπου άρχισε να εμφανίζεται ένας ιδιότυπος ρατσισμός κατά των Ποντίων. Η αρχή ανιχνεύεται στην αντίθεση των ντόπιων στις περιοχές όπου εγκαθίσταντο. Εμφανίστηκαν κείμενα που αμφισβητούσαν την ελληνικότητα των Ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ, αποκαλώντας τους «τυχών Έλληνες», ή «Έλληνες» σε εισαγωγικά. Αποκορύφωμα της ρατσιστικής στάσης ήταν η άρνηση της Κοινότητας του χωριού Μεταμόρφωση της Χαλκιδικής να εγγράψει τους μετανάστες-πρόσφυγες που είχαν εγκατασταθεί σ’ αυτό, στα δημοτολόγια. Στην απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου χρησιμοποιήθηκαν οι όροι «Ρωσότουρκοι» και «Ρωσοπόντιοι», ενώ γράφτηκε και η εξής πρόταση: «Οι Ρωσότουρκοι να πάνε στο νομό Ξάνθης». Το γεγονός παρουσιάστηκε από τον Τύπο ως «Ρατσιστική έκρηξη κατά των Ποντίων». Η ειρωνία είναι ότι οι ντόπιοι κάτοικοι του χωριού Μεταμόρφωση κατάγονταν από τουρκόφωνους Καππαδόκες πρόσφυγες του 1922. Αντίστοιχο επεισόδιο συνέβη στο χωριό Λητή, έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου δέκα οικογένειες μεταναστών-προσφύγων θέλησαν να δημιουργήσουν τον οικισμό «Νέος Πόντος Μακεδονίας». Ο πρόεδρος της κοινότητας απευθυνόμενος προς αυτούς είπε: «Να σηκωθείτε να φύγετε. Είστε Ρώσοι, να πάτε στη Ρωσία…» Μεγάλες διαμαρτυρίες από την πλευρά των ποντιακών οργανώσεων προκάλεσε η παρουσίαση καταλόγου ξένων που φιλοξενούνταν στην Ελλάδα. Στον κατάλογο αυτό, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Αντιρατσιστικής Εκστρατείας με τη συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.ά., μεταξύ των Αλβανών, Σέρβων, Βούλγαρων, Πολωνών, Κούρδων, Τούρκων, Φιλιππινέζων, Πακιστανών και μαύρων, συμπεριλαμβάνονταν και οι Πόντιοι. Επίσης, πολλές φορές οι Έλληνες από την Τσάλκα αντιμετωπίζονταν ρατσιστικά εξ αιτίας της τουρκοφωνίας τους. ’λλη αντίστοιχη περίπτωση εμφανίστηκε σε ένα τηλεγράφημα από την Αθήνα του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων Itar-Tass, στο οποίο οι Πόντιοι πρόσφυγες από τη Σοβιετική Ένωση παρουσιάζονταν συλλήβδην ως: «μαφιόζικες ομάδες Ρωσοελλήνων». Η είδηση αυτή κινητοποίησε για άλλη μια φορά τις ποντιακές οργανώσεις που κατήγγειλαν τη συγκεκριμένη πράξη. Κρούσμα μαζικής ρατσιστικής συμπεριφοράς υπήρξε η κατάληψη του 3ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης από τους μαθητές και τους γονείς τους με την υποκίνηση των καθηγητών τους. Αιτία ήταν η συστέγαση με το σχολείο «παλιννοστούντων», στο οποίο φοιτούσαν 500 μαθητές. Το αίτημα των καταληψιών ήταν να σταματησει η συστέγαση και να μετεστεγαστεί το σχολείο «παλιννοστούντων». Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει αυτό το κρούσμα, είναι ότι έγινε σε μία περιοχή που κατοικείται από πρόσφυγες παλαιότερων εποχών και κυρίως του ’22, καθώς και η υποτονική αντίδραση των αρχών της πόλης, των προσφυγικών οργανώσεων και των ποντιακών συλλόγων. Στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκαν και κρούσματα, τα οποία λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν «απαρντχάϊντ», όπως η αυθαίρετη απαγόρευση εισόδου μεταναστών-προσφύγων σε κέντρα διασκέδασης.
Παρόμοια φαινόμενα εμφανίστηκαν και στην Κύπρο, όπου είχαν εγκατασταθεί Ελλήνες από τη Σοβιετική Ένωση. Χαρακτηρισμοί, όπως «Ρωσοπόντιοι» και «Ρώσοι» διαδόθηκαν στα έντυπα, όταν επρόκειτο να αναφερθούν στο συγκεκριμένο πληθυσμό. Εμφανίστηκαν άρθρα στον Τύπο με τα οποία αντιμετωπίζονταν ως ξένοι που βρίσκονταν σε σχέσεις αντιπαράθεσης με τους ντόπιους. Οι Πόντιοι, κυρίως από τη Γεωργία, που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο ομολογούν ότι αυτοί που τους αγκάλιασαν περισσότερο απ’ όλους ήταν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες από την κατεχόμενη Κύπρο.
Το αρνητικό στερεότυπο που διαμορφώθηκε στην ελλαδική και στην κυπριακή κοινωνία για τους μετανάστες-πρόσφυγες βασιζόταν σε στοιχεία, όπως ότι είναι ξένοι ή ότι είναι λιγότερο Έλληνες από τους ντόπιους και ότι τους έκαναν χάρη που τους ανέχονταν. Βαθμιαία άρχισε στη κοινή γνώμη η εικόνα τους να μην ξεχωρίζει από τους μη Έλληνες λαθρομετανάστες. Γενικεύτηκε στον Τύπο η χρήση του όρου «Ρωσοπόντιος», δημιουργώντας στους αναγνώστες την εντύπωση ότι πρόκειται για κάποια εθνοτική ομάδα. Οι ποντιακές οργανώσεις κατήγγειλαν το κλίμα αυτό, αλλά και τη «ρατσιστική συμπεριφορά της πολιτείας». Κατήγγειλαν ότι πολλές φορές οι αστυνομικοί έκαναν έρευνα σε σπίτια Ποντίων «χωρίς ένταλμα εισαγγελέως, σαν να ήταν αλλοδαποί, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια και το φόβο των αδελφών μας».
Δυστυχώς η κατάσταση αυτή δεν προκάλεσε τα αντανακλαστικά της ελλαδικής κοινωνίας, ούτε καν, σε μαζική κλίμακα, την κοινωνία των παλαιών προσφύγων του 1922.
Ανταλλάξιμη περιουσία και κρατικός ρατσισμός
Αυτός όμως που βαρύνεται για την εξαθλίωση των προσφύγων, είναι ο κρατικός μηχανισμός και όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις από το 1989 μέχρι σήμερα. Η ανυπαρξία προσφυγικής πολιτικής οδήγησε σε απαράδεκτη θέση έναν ελληνικό πληθυσμό που η μοίρα του καθορίστηκε από τη μικρασιατική καταστροφή. Η προέλευσή του από τη μικρασιατική χερσόνησο και η έξοδος από το γενέθλιο τόπο με τη μεγάλη καταστροφή του 1922, έδιναν έναν διαφορετικό χαρακτήρα στην κίνησή του προς την Ελλάδα. Κατ’ αρχάς υπόκειτο των διατάξεων της συνθήκης της Λωζάννης. Πολλοί από τους γέροντες πρόσφυγες ήταν παιδάκια όταν κατέφευγαν στη Ρωσία από τον μικρασιατικό Πόντο για να γλυτώσουν τις σφαγές των Τούρκων. Ολοι αυτοί θα έπρεπε να είχαν το δικαίωμα, ως Μικρασιάτες, να διεκδικήσουν ένα μερίδιο από τα υπόλοιπα της ανταλλάξιμης περιουσίας που διαχειρίζεται τώρα το ΤΑΠΑΠ, και στη συνέχεια η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ). Ομως η «πανέξυπνη» ελλαδική γραφειοκρατία είχε διασφαλίσει τα παράνομα συμφέροντά της. Το 1962, με Βασιλικό Διάταγμα, απαγόρευσε την διεκδίκηση δικαιώματος επί της ανταλλάξιμης περιουσίας για όσους πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα μετά το 1932. Ετσι, ένα μεγάλο κομμάτι εγκλωβισμένων Μικρασιατών στην Σοβιετική Ενωση αποστερήθηκε των κατοχυρωμένων από τη συνθήκη της Λωζάννης δικαιωμάτων. Σήμερα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να «ρευστοποιήσει» τα, καθόλου ευκαταφρόνητα, υπόλοιπα της ανταλλάξιμης περιουσίας, ολοκληρώνοντας την κλοπή που πραγματοποίησε εις βάρος των Μικρασιατών προσφύγων μετά το 1992 το κράτος της Ελλάδας.
Αλλά και με τις ΕΟΚικές εισροές για την αντιμετώπιση του νέου προσφυγικού προβλήματος, εισέρευσαν στην Ελλάδα τεράστια ποσά και αρκετοί γραφειοκράτες -κυρίως υπάλληλοι των αρμόδιων υπηρεσιών- σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες, πλούτισαν εις βάρος των προσφύγων.
Όλα αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να οδηγήσουν τους υγιώς σκεπτόμενους Ελλαδίτες, τη Διασπορά και τους παλαιούς πρόσφυγες του ’22, να συγκροτήσουν ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης προς τους νέους Πόντιους πρόσφυγες.
http://www.hri.org/forum/diaspora/pontos/ratsism.html
http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=53&t=44199&start=0
http://www.pontos-stuttgart.de/genoktonia/genoktonia.htm
http://el-pontos.blogspot.com/2007/08/blog-post.html
K. Αγτζίδη, το παρόν δεν αποτελεί απάντηση στο αμέσως ανωτέρω δημοσίευμά σας, αλλά στο τελευταίο της 31ης.3.2011 με τίτλο «στην τελική ευθεία της εκποίησης της ανταλλάξιμης περιουσίας»; Έχω λοιπόν να παρατηρήσω στα γραφόμενά σας ότι ο χαρακτήρας της ανταλλάξιμης περιουσίας ως προοριζόμενης για την αποκατάσταση προσφύγων και μόνο προσφύγων, έπαψε να υφίσταται για το Ελληνικό Κράτος, όπως γνωρίζετε και το αναφέρετε, ήδη από το 1930. Από κει και πέρα, μην αγνοείτε την πραγματικότητα της ύπαρξης ανθρώπων ελλήνων κατόχων εκτάσεων στις Νέες Χώρες, πριν την απελευθέρωσή τους, τις οποίες το κράτος εκ των υστέρων χαρακτήρισε ως ανταλλάξιμες, για τους οποίους υπηρξε σωρεία νομοθετημάτων π.χ. ν. 357/76, με τα οποία τους ανγνωρίζεται δικαίωμα εκποίησης των κατεχομένων από αυτούς ακινήτων. Επομένως όλη η αλήθεια για το θέμα της ανταλλάξιμης περιουσίας και για όσους την αντέχουν, είναι ότι οπωσδήποτε υπήρξαν αναποκατάστατοι πρόσφυγες, όπως και αναποκατάστατοι γηγενείς, άρα το όποιο νομοθέτημα, που θα αφορά την εκποίηση ανταλλάξιμης περιουσίας, πρέπει, για να είναι δίκαιο να προβλέπει τόσο την αποκατάσταση και των δύο κατηγοριών Ελλήνων, αλλά και κυρίως τον εντοπισμό των φακέλλων κατάληψης από την ΥΔΑΜΚ των εν λόγω ακινήτων, προκειμένου να ξεκαθαριστεί στη συνέχεια, ποια και πόσα είναι τα ανταλλάξιμα ακίνητα και κυρίως ποιοι και πότε τα εκποίησαν σε ποιους και με ποιες διαδικασίες, προκειμένου να αποκαλυθφεί, ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο καταλήστευσης δημόσιας περιουσίας, από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους.
Χρήστος Σταματίου
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
cd100669@otenet.gr
Χρήστος Σταματίου
30 Μαρ 2011
ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Π.Σ.
Το θέμα είναι παλιό και μέχρι τώρα έχει λειτουργήσει εις βάρος των προσφύγων και των νεοπροσφύγων. Για να καταλάβει και ο μη ασχολούμενος με τα Ποντιακά-προσφυγικά, όσο απλά και εκλαϊκευμένα μπορεί να ειπωθεί για τις ανάγκες της ενημέρωσης τονίζουμε τα εξής:
Η ανταλλαγή πληθυσμών που συμφωνήθηκε μεταξύ του Ελληνικού και Τουρκικού κράτους μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων αλλά και τη Μικρασιατική Καταστροφή και τις πράξεις Γενοκτονιών του καθ΄ όλου Ελληνισμού της Ανατολίας, προέβλεπε ότι οι περιουσίες που εγκατέλειπαν οι εντός της Ελλάδος Μουσουλμάνοι8, θα απεδίδοντο στους πρόσφυγες οι οποίοι αντίστοιχα εγκατέλειπαν σε τούρκικα χέρια τις δικές τους περιουσίες από τα βορειότερα τμήματα του Πόντου μέχρι τα νοτιότερα της Μικράς Ασίας.
Σήμερα χιλιάδες στρέμματα γης και ακινήτων τμήμα της ανταλλάξιμης περιουσίας η οποία ποτέ δεν αποδόθηκε στους δικαιούχους, αλλού τε χρησιμοποιήθηκε αξιοποιουμένη προς όφελος των νεοπροσφύγων Ποντίων από χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης, υπάρχει και λιμνάζει ανεκμετάλλευτη και εν πολλοίς καταπατημένη ανήκουσα κατά κυριότητα στο ελληνικό κράτος.
Αξιότιμε κ. Υπουργέ των Οικονομικών και των συναρμοδίων Υπουργείων που θα ασχοληθείτε με τη λεγόμενη αποκρατικοποίηση-αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας-γης ή οτιδήποτε άλλο, θα εκποιήσετε και την ανταλλάξιμη περιουσία με αυτόν τον τρόπο καταπατώντας και διεθνείς συνθήκες;
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων καλεί τα Ποντιακά Σωματεία και Ομοσπονδίες, τα Μικρασιατικά και τα Θρακικά Σωματεία και Ομοσπονδίες σε παμπροσφυγική συνάντηση και δημόσια διαβούλευση, για την τύχη των ανταλλαξίμων περιουσιών.
Περισσότερα για κάθε ενδιαφερόμενο σας παραπέμπουμε στην ιστορικά τεκμηριωμένη αναφορά-δημόσια κείμενα του Καθηγητή Βλάση Αγτσίδη, ο οποίος είχε και την ευγενή καλοσύνη να θέση υπόψιν μου τη μελέτη του.
Η αξιοποίηση της ανταλλάξιμης περιουσίας υπό τις παρούσες συνθήκες και όχι το ξεπούλημά της, πρέπει να γίνει επωφελεία των δικαιούχων.
Όχι και κυρίως σε επίπεδο ατομικό και προσωπικό (δεν ζητάμε οι Πόντιοι να μας δώσετε γη, οικόπεδα και χωράφια) αλλά συλλογικό, ώστε απ΄ αυτή να προκύψουν οφέλη που αφορούν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, σκοπούς και στόχους.
Η αξιοποίηση αυτή και τα έσοδα που θα προέλθουν μπορούν να συνεισφέρουν στην οικονομική τόνωση και ανάπτυξη ευαίσθητων και κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων (π.χ. νεοπροσφύγων από χώρες τις πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης), δημιουργία φορέων διανομής υποτροφιών, φορέων και ιδρυμάτων για την χρηματοδότηση του διεξαγομένου αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας από τους Τούρκους, χρηματοδοτήσεως πολιτιστικών δραστηριοτήτων κ.λ.π.
Όχι στην εκποίηση της ανταλλάξιμης περιουσίας.
Όχι στην αξιοποίησή της χωρίς την ενεργή συμμετοχή των προσφυγικών ενώσεων και σωματείων.
Όχι στην ολοκλήρωση μιας κοινωνικής και πολιτικής αδικίας.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων καλεί σε άμεση επικοινωνία ώστε να πραγματοποιηθεί συνάντηση στη Θεσσαλονίκη όλων των φορέων.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Π.Σ.
Ο Πρόεδρος
Χαράλαμπος Αποστολίδης
Δικηγόρος Παρ΄ Αρείω Πάγω
http://taxalia.blogspot.com/2011/03/blog-post_2707.html
http://www.sae.gr/?id=21749&tag=%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1+%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%BD+%CE%A3%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD&type=mail
http://clicknews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9061:%C2%AB%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%C2%BB&catid=19:arta&Itemid=34
http://www.laosver.gr/news/local/31118.html
Αγαπητέ συνάδελφε,
χωρίς διάθεση αντιδικίας, δεν κατανοώ ούτε την πρόταση, αλλά και κυρίως τη λογική της ταύτισης των πιθανών δικαιούχων ανταλλάξιμων ακινήτων, με τους αποκαλούμενους από εσάς ως «νεοπρόσφυγες». Όπως στο αμέσως ανωτέρω σχόλιό μου αναφέρω, άλλο είναι το ζήτημα της επίτευξης του σκοπού της αποκατάστασης των προσφύγων και του βαθμού αποτυχίας ή επιτυχίας του εγχειρήματος αυτού από το Ελληνικό Κράτος και άλλο το ζήτημα της αντιμετώπισης των υφιστάμενων μέχρι σήμερα ανταλλάξιμων ακινήτων με τη λογική της αφάγωτης προίκας. Δεν αποδέχομαι, τόσο εγώ, αλλά και κυρίως η ίδια η Συνθήκη τη λογική της χρησιμοποίησης ανταλλάξιμων εκτάσεων για οποιονδήποτε άλλο σκοπό, πέραν της αποκατάστασης μη αποκατασταθέντων προσφύγων που αναγνωρίζονταν με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, καθώς και μη αποκατασταθέντων αυθαιρέτων κατόχων τέτοιων εκτάσεων, από το 1930 και εντεύθεν, όπως νομοθέτησε το ελληνικό κράτος. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση του ζητήματος μόνο εκ του πονηρού μπορεί να θεωρηθεί ότι γίνεται, συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας νομοθετικής πρωτοβουλίας του Υπουργού Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία, τα χρόνια προβλήματα, της καταπάτησης και εκποίησης ανταλλάξιμων ακινήτων, την ύπαρξη των οποίων αγνοεί το Υπουργείο, θα την αντιμετωπίσει με το υπό ψήφιση άρθρο 20 του νόμου που αφορά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και το Οργανισμό Δημόσιου Χρέους, μέσω της σύστασης μιας νέας Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας. Μιας Γραμματείας, η οποία μη γνωρίζοντας ποια και πόσα είναι τα ανταλλάξιμα ακίνητα, αλλά και ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς που τα διέπει, θα τα διαχειριστεί… Εκεί πρέπει να εστιάσουμε την κριτική μας για το ζήτημα, γιατί οι ίδιοι που δημιούργησαν το πρόβλημα της απόκρυψης της ύπαρξης αυτών των ακινήτων, αλλά και κυρίως της διαχείρισής τους προς ίδιον όφελος, θα κληθούν και να το αντιμετωπίσουν. Και όχι να ονειρευόμαστε αποκαταστάσης και πολιτιστικά κέντρα, μονομερώς ημετέρων.
Με εκτιμήση
Χρήστος Σταματίου
Δικηγόρος Παρ’ Εφέταις Θεσσαλονίκης
Ένα μέρος των «νεοπροσφύγων» από την πρώην ΕΣΣΔ υπάγεται στις πρόνοιες των Συνθηκών. Είναι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στην ΕΣΣΔ λόγω της αλλαγής της πολιτικής του ελληνικού κράτους από το 1928, το οποίο ουσιαστικά απαγόρευσε με συγκεκριμένες εντολές προς την ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, την καθοδό τους στην Ελλάδα όπως θα έπρεπε με βάση τη Συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμών και Περιουσιών. Στη συνέχεια ήρθαν οι σταλινικές διώξεις (1937-38) και οι μαζικές εκτοπίσεις στην Κεντρική Ασία (Κριμαία-1944, Καύκασος-1949).
Δεν εντάσσονται σ’ αυτή την κατηγορία όσοι ομογενείς προέρχονται από πληθυσμούς εγκατεστημένους στην τότε Ρωσική Αυτοκρατορία πριν από το 1912, οι οποίοι αποτελούν και τον κύριο όγκο της ελληνικής μειονότητας της τ. ΕΣΣΔ.
ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΙΔΡΥΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ, ΕΝΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ (γιατί όχι και δορυφορικό) ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΚΑΝΑΛΙΑ
ΚΑΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟ ΒΓΑΖΕΙ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ, ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.(και που ίδρυσαν τις τράπεζες τους με εγγυητικές επιστολές!!!! απο τα νησιά Κεϊμαν, χωρίς να έχουν το απαιτούμενο απο τον νόμο κεφάλαιο!!!και με τις καταθέσεις των πελατών έγιναν ουσιαστικοί κυβερνήτες της Ελλάδας, και που πήραν δεκάδες δισεκατομμύρια τωρα τελευταία)
Τώρα όσον αφορά τη λεγόμενη ανταλλάξιμη περιουσία , θα την πουλήσουν και θα τα δώσουν στους δανειστές,οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν θα τη «φάμε» εμείς οι «ρωσοι», όπως και τα προηγούμενα θα καταλήξουν εκτός συνόρων.Οι φρουροί της δικαιοσύνης μπορούν να ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ήσυχοι.
Αγαπητέ φίλε Γιώργο,
νομίζω ότι είναι τελείως λανθασμένη η προσέγγιση της σύγχρονης τραγικής ελληνικής πραγματικότητας, μέσω της αντίληψης της περιχαράκωσης του καθενός από εμάς και της αντιμετώπισης των προβλημάτων, με τη λογική της προβολής της ιδιαίτερης καταγωγής και προέλευσης. Οι ΗΠΑ έχουν πετύχει την παντοκρατορία τους, μέσω της ενσωμάτωσης ανθρώπων από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και από όλες τις υφιστάμενες θρησκείες και κουλτούρες, στρατεύοντάς τους υπό την αμερικανική σημαία και εσύ ακόμη φαίνεται να επικαλείσαι την διαφορετικότητά σου, με ποιο όραμα; Να την αναδείξεις απέναντί σε όλους εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες, ως κάτι υπέρτερο; Νομίζω ότι το ανάλγητο Ελληνικό Κράτος απαρτίζεται από όλους εμάς, που είμαστε υπεύθυνοι και για την καλλιέργεια της λογικής του ατομικισμού και κατά το κοινώς λεγόμενο της εξασφάλισης της πάρτης μας, όσο και για την ανάδειξη και ανοχή κυβερνήσεων διεφθαρμένων και ανικάνων. Από κει και πέρα ρουσφετολογικά προσηλημμένοι στο δημόσιο, υπάρχουν και πόντιοι και νεοπρόσφυγες και μικρασιάτες και κρητικοί κ.ο.κ. Επομένως ας σταματήσει αυτή η λογική της ανάδειξης της υπέρτερης διαφορετικότητας και ας αρχίσει η αυτοκριτική, για το τί προσέφερε ο καθένας μας στη χώρα και κυρίως τί μπορεί να προσφέρει σήμερα.
Σε ό,τι αφορά τώρα τα ανταλλάξιμα, καλά θα κάνεις να ασχοληθείς με το θέμα, αντιμετωπίζοντάς το ως θέμα που αφορά τη Δημόσια Περιουσία και όχι ως δήθεν ξεχωριστή περιουσία ταγμένη για την εξυπηρέτηση σκοπών, που ο καθένας μας μπορεί να τους χωρέσει στις δικές του προσωπικές επιδιώξεις, εις βάρος όλων των υπολοίπων. Μια πρακτική, η οποία εν πολλοίς, ευθύνεται για τα χάλια που οδηγηθήκαμε ως χώρα και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε, όσο δεν αλλάζουμε αντίληψη.
Χρήστος Σταματίου
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
cd100669@otenet.gr
ΟΙ ΠΟΝΗΡΙΕΣ…ΑΛΛΟΥ.
ΑΝ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΜΑ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ…ΘΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΑΘΕ ΚΑΗΜΕΝΟΣ…
Κυρία μου,
δεν κατάλαβα, αν και διάβασα το σχόλιό σας τουλάχιστον δύο φορές, τί θέλετε να μου πείτε; Πού ακριβώς εντοπίζετε τις πονηριές σε αυτό που έγραψα; Και τέλος, ποιοι είμαστε εμείς που μας απευθύνετε την κατηγορία, ότι «δουλεύουμε ό,τι δεν μας ανήκει νόμιμα»; Περιμένω απάντηση, αν μη τι άλλο κατανοητή…
Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ…ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ,ΚΑΘΑΡΟ-ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!
ΜΗ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ,ΠΟΥ ΑΦΟΥ ΤΑ ΄ΚΑΝΕ ΜΑΝΤΑΡΑ,ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΠ΄ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΣΑΝ ΣΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ-ΜΕΓΑΛΑ ΚΙ ΥΨΗΛΑ ΓΥΡΩ ΕΧΤΙΣΑΝ ΤΕΙΧΗ…Ε;
ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ,ΕΙΝΑΙ.ΑΛΛΟΥ ΠΟΝΑΕΙ .ΠΟΥ ΑΠΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΤΑΚΤΙΚΗΣ,ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΚΟΜΑ ΤΟ «ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ»ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ,ΔΕΝ ΤΑ ΖΗΤΗΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΠΑΧΙΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ-ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΕΓΩΙΣΤΕΣ-ΠΟΙΟΥΣ,…ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΤΑ ΛΙΓΑ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΙ ΟΙ ΥΠΕΡΟΠΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΛΕΝΕ ΚΙ ΟΛΑΣ.ΟΧΙ .ΠΡΕΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΑ ΟΡΘΑ -ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ-ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ-ΑΥΤΟΙ ΗΡΘΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ-ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΔΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑ…ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΑ ΚΑΛΑ.
ΜΑ Ο ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΡΙΖΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ,ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΕΙΣ -ΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΕΙΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΑ,ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΙΤΗΜΑ.ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ ΥΠΕΡΟΧΟ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΧΩΡΙΑ .ΛΕΝΕ ,ΟΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ,ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ-ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ,ΤΩΡΑ ,ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΦΡΙΚΤΟΤΕΡΟ-Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ-…ΠΟΙΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΕΛΛΕΝΟΤΑΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΙΩΒΙΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΘΕ 10,20,ΧΡΟΝΙΑ;ΔΙΟΤΙ ΚΙ Ο ΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟΣ,ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΚΟΛΠΟ-ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΝΑΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΝΑ ΤΟΥΡΚΕΨΟΥΝ…ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΦΡΙΚΤΟ…ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ.ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑ΄ΠΑΙΡΝΕ,ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕ…ΑΛΛΟΙ ΤΡΕΧΑΝ ΣΤΙΣ ΕΚΝΟΜΕΣ ΗΔΟΝΕΣ-ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ…ΠΟΥ ΝΑ΄ΒΓΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ…ΑΥΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ,ΠΟΥ ΤΑ΄ΖΗΣΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ…ΚΙ ΟΧΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ,ΟΠΩΣ ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ ΕΙΔΑΝ-ΤΕΤΟΙΑ ΜΥΑΛΑ ,ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…ΛΟΙΠΟΝ,ΑΔΕΛΦΙΑ,ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ-ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.ΟΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΩΣΕΙ,Ο,ΤΙ ΕΦΟΔΙΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ…
Η ΝΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ,ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΩΣΤΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΗ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙΣ.ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ.ΕΝΑΣ ΧΟΡΟΣ.ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ!
Πρωταπρηλιάτικο ήταν βρε φίλε Χρήστο ))) αμέσως να το πάρεις κι’εσύ τοις μετρητοίς)) εξάλλου είναι ποτέ δυνατόν να κυβερνηθεί η Ελλάδα απο Ελληνα Ποντιακής καταγωγής; Αυτά δεν γίνονται.¨Οχι βέβαια, αν ήταν Εβραίος ας πούμε τότε μάλιστα, τότε άλλο πράγμα)) Εμείς είμαστε μόνο για χορεύουμε και να «τιμούμε την παράδοση» στους συλλόγους))
Λες «Οι ΗΠΑ έχουν πετύχει την παντοκρατορία τους, μέσω της ενσωμάτωσης ανθρώπων από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και από όλες τις υφιστάμενες θρησκείες και κουλτούρες, στρατεύοντάς τους υπό την αμερικανική σημαία και εσύ ακόμη φαίνεται να επικαλείσαι την διαφορετικότητά σου, με ποιο όραμα;»
– Μα οι ΗΠΑ πέτυχαν να εξολοθρεύσουν τους ιθαγενείς της ηπείρου αυτής και να κυβερνώνται αποκλειστικά απο τους Εβραίους.Μη μου πείς οτι δεν ισχύει, οι άνθρωποι είναι ικανότατοι στο να παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους και αυτό πρέπει να τους το αναγνωρήσουμε. Με ρωτάς ποιό είναι το όραμα μου- σου απαντώ «ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΕΝΩ ΕΧΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΤΕ…
Λες «Να την αναδείξεις απέναντί σε όλους εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες, ως κάτι υπέρτερο;» Ποιοί είναι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες που ψηφίζουν Ράλλη, Εβερτ(Ο πατέρας του πυροδότησε τον εμφύλιο πόλεμο), Σημήτη, ΓΑΠ,Δαμανάκη ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΎΛΟΥ ΤΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ ,πες μου, αυτή είναι η Ελλάδα;; ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ, (ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΕΣ) Εγώ ως Έλληνας ποντιακής καταγωγής θέλω έναν πρωθυπουργό Πόντιο, όπως και ο Κρητικός τον Κρητικό και ο Θρακιώτης τον Θρακιώτη, ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΚΚΑΛΑ,και επείδη ποτέ ως τώρα δεν υπήρξε κατι τέτοιο θεωρώ οτι ο καιρός είναι κατάλληλος τώρα παρα ποτέ άλλοτε, τώρα που πωλείται η Ελλάδα να έχουμε έναν Πόντιο πρωθυπουργό.
Για την ανταλλάξιμη περιουσία θέλω να πω κάτι πολύ απλό, που το ίδιο ισχύει και για τα δάνεια που δώθηκαν σ’εμάς τους Ελληνες της ΕΣΣΔ,και για τα χρήματα που ξοδεύθηκαν για την αποκατάσταση ημών των Ποντίων της ΕΣΣΔ- αντι να χρυσώνονται οι εργολάβοι και οι τράπεζες και να κάνουν φτερά τα χρηματα αυτά στο εξωτερικό, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΧΤΙΣΤΟΥΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΝΑ ΔΩΘΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΩΝΤΑΙ. Θα έπρεπε να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό που ήρθε έτοιμο μορφωμένο και που εργαζόταν σε παραγωγικούς τομείς στην ΕΣΣΔ.ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΣΥ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΌΤΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ;; Και που η ίδια τράπεζα σήμερα πήρε μπόνους απο το κράτος μερικών δις ευρώ; ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΛΛΆ ΕΝΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΡΓΟΙ (ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ- ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΩΣΕΙΣ.
Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα αυτή, αλλα πιστεύω οτι υπάρχει προκατάληψη εναντίων ημών των Ποντίων, εδω στην Ελλάδα, που για άλλους ελλαδικούς πληθυσμούς δεν υπάρχει.Και όσο πιο ακέραια είναι σε κάποιον η αίσθηση πως ανήκει σε αυτην την Ελληνική φυλή, τόσο η προκατάληψη είναι και πιο ισχυρή.
Τι σημαίνει περιχαράκωση; Είναι παράνομο να τονίζεται η ιδιαίτερη καταγωγή του καθενός μας; Και εννοω όλους τους Έλληνες. Ο μόνος τρόπος να κυβερνηθεί η Ελλάδα απο Ελληνες είναι μέσο της ανάδειξης της ιδιαίτερης καταγωγής. Θέλω να ξέρω ποιός είναι αυτός στην εξουσία, απο που κρατα η σκούφια του και να μην θεωρείται Ελληνας μόνο εκείνος που γεννήθηκε στην Ελλάδα
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΗΓΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
ΣΥΜΦΩΝΩ.
ΑΛΛΑ ΑΣΕ ΤΑ ΠΕΡΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ…ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Γιώργος, μεγάλη ιδέα έχεις για τους Έλληνες. Ειδικά όσοι άθλιοι συνέβαλαν για να είσαι εσύ «ρωσοπόντιος», ήταν 100% ελληναράδες!
ΜΗ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΑΙ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ…Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ,ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ,ΜΑΝΙΩΔΗ,ΠΟΥ ΑΝ ΜΠΛΕΧΤΕΙΣ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ-ΚΑΝΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ,ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΣΚΟΠΟ…Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΝΑ ΠΙΑΝΟΥΝ ΠΡΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ,ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΪ…ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΨΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΜΕ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ ΑΠ΄ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ…ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ-ΘΕΛΕΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΟΡΟΣ.ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ,ΚΙ ΕΜΠΑ.
Κύριε Αγτζίδη,ελπίζω να με θυμάστε.Σινασίτης.Στο θέμα της ανταλλάξιμης περιουσίας έχω να κάνω μια μικρή αλλά πιστεύω πολύ σημαντική.Καταργήθηκε το ΤΑΠΑΠ με Προεδρικό Διάταγμα (υπουργός ο Δρύς),σύμφωνα με Νόμο που είπε να καταργηθούν Νομικά πρόσωπα που επιχορηγούντο από το Κράτος.Αλλά ,ως γνωστό ,το ΤΑΠΑΠ δεν επιχορηγείτο. Άρα νομίζω, με τα λίγα νομικά μου,οτι κακώς καταργήθηκε. Αυτό όμως θα πρέπει να ερευνηθεί και από δικηγόρο. Μπορεί όμως να κάνω λάθος.
Συμπληρώνω: …..πολύ σημαντική παρατήρηση.
Γενοκτονία και Ιδιωτικοποιήσεις
19/05/2011
Η ποντιακή πλευρά των αποκρατικοποιήσεων κάνει την εμφάνισή της με αφορμή το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ. Η σημερινή επέτειος φέρνει στην επιφάνεια και αυτό το θέμα που σχετίζεται με την συμφωνία για ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά την Γενοκτονία και την Μικρασιατική Καταστροφή.
Όπως μας ενημερώνει ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, δικηγόρος Χαράλαμπος Αποστολίδης, η συμφωνία
προέβλεπε ότι οι περιουσίες που εγκατέλειπαν οι εντός της Ελλάδος Μουσουλμάνοι, θα αποδίδονταν στους πρόσφυγες, οι οποίοι αντίστοιχα εγκατέλειπαν σε τούρκικα χέρια τις δικές τους περιουσίες από τα βορειότερα τμήματα του Πόντου μέχρι τα νοτιότερα της Μικράς Ασίας.
Σήμερα χιλιάδες στρέμματα γης και ακινήτων τμήμα της ανταλλάξιμης περιουσίας η οποία ποτέ δεν αποδόθηκε στους δικαιούχους, είτε χρησιμοποιήθηκε αξιοποιούμενη προς όφελος των νεοπροσφύγων Ποντίων από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είτε υπάρχει και λιμνάζει ανεκμετάλλευτη και εν πολλοίς καταπατημένη ανήκουσα κατά κυριότητα στο ελληνικό κράτος.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν και αυτή η περιουσία, που δικαιωματικά έπρεπε να έχει αποδοθεί στα θύματα της γενοκτονίας χωρίς αυτό να συμβεί ποτέ, θα περιληφθεί στις εξαγγελθείσες αποκρατικοποιήσεις.
Σήμερα, οι Πόντιοι ζητούν η περιουσία αυτή να χρησιμοποιηθεί υπέρ ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, ώστε η αξιοποίησή της να συμβάλει στην οικονομική τόνωση και ανάπτυξη ευαίσθητων και κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων (π.χ. νεοπροσφύγων από χώρες τις πρώην Σοβιετικής Ένωσης), δημιουργία φορέων διανομής υποτροφιών, φορέων και ιδρυμάτων για την χρηματοδότηση του διεξαγομένου αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας από τους Τούρκους ή την χρηματοδότηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
http://www.elzoni.gr/html/ent/546/ent.9546.asp
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ…ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ….;;;Ε;;;ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ Η ΚΥΠΡΙΑ…ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ-ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ,ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΓΑΝΕ,ΚΤΥΠΩΝΤΑΣ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ…ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ…
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ-Ή ΦΡΑΞΙΕΣ-Ή ΠΑΡΕΕΣ…,…,ΕΠΕΝΔΥΣΑΝ ΠΟΛΥ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ…
ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ,ΣΤΟ ΕΚΚΕ-ΑΑΣΠΕ,ΜΑΟΪΚΟΙ ΤΟΥ 70,ΞΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟ,ΠΟΥ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΩ ΛΙΓΟ ΕΙΝΑΙ…ΠΟΣΑ ΑΤΟΜΑ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ…ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ-ΟΧΙ ΑΣΤΕΙΑ…
ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ:ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ,ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΙ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.ΜΙΑ ΖΩΗ.
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΟΥ ΣΕ ΛΕΝΕ ΠΟΝΤΟ-ΣΕ ΛΕΝΕ ΠΟΝΟ.
Και μεις εγκλωβισμένοι είμαστε και μια χαρά νοιώθουμε.
Πώς την πάτησες;
Μπήκες στο ΕΚΚΕ;
Και τι έπαθες ώστε να πρέπεις να ξεμπλέξεις;
Τι ΕΚΚΕ τι COSCO, εννοείς;
Ομέρ
Πολίτες δεύτερης κατηγορίας οι Έλληνες παλιννοστούντες
ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ 12 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ:
Επίκαιρη επερώτηση στη Βουλή με θέμα τα προβλήματα των Ελλήνων παλιννοστούντων Ποντίων από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κατέθεσαν στη Βουλή 13 βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μεταξύ αυτών και ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Στην ερώτησή τους οι βουλευτές της ΝΔ καυτηριάζουν το γεγονός ότι οι παλιννοστούντες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερούμενοι βασικών δικαιωμάτων -όπως του εκλέγειν και εκλέγεσθαι- τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει σπεύσει από τις πρώτες ημέρες της στην εξουσία να δώσει δικαίωμα ψήφου σε αλλοδαπούς. Επισημαίνουν το ζήτημα της αδικαιολόγητης ανισότητας στη μεταχείριση των Ελλήνων παλιννοστούντων με ειδικότερες αναφορές στο παρωχημένο νομοθετικό πλαίσιο απονομής της ελληνικής ιθαγένειας σε ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση, την άνιση μεταχείριση των κατόχων Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενούς (ΕΔΤΟ) στην Κύπρο σε σχέση με τους κατόχους ΕΔΤΟ στην Ελλάδα, τα χρέη των παλιννοστούντων από στεγαστικά δάνεια και τις αυθαίρετες κατοικίες.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος και οι νεοδημοκράτες βουλευτές προτείνουν την αξιοποίηση της ανταλλάξιμης περιουσίας του Δημοσίου που προέκυψε μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών κατόπιν της μικρασιατικής καταστροφής του 1922 ως απόρροια της Συνθήκης της Λοζάννης προς όφελος και νέων προσφύγων και παλιννοστούντων ομογενών από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Το πλήρες κείμενο της επίκαιρης επερώτησης των βουλευτών της ΝΔ που απευθύνεται στους Υπουργούς Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έχει ως εξής:
«Οι ομογενείς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι το πιο δοκιμασμένο κομμάτι του Ελληνισμού μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στα χρόνια του σταλινισμού υπέστησαν διώξεις απερίγραπτες, εκτοπίσθηκαν στη Σιβηρία, μόνο και μόνο, γιατί επέμεναν να διατηρήσουν την Ελληνικότητα τους.
Κι όμως σήμερα στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερούμενοι βασικών δικαιωμάτων -όπως του εκλέγειν και εκλέγεσθαι- τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει σπεύσει από τις πρώτες ημέρες της στην εξουσία να δώσει δικαίωμα ψήφου σε αλλοδαπούς.
Σημαντικότερο πρόβλημα των ομογενών μας είναι ότι κατά τη διαδικασία απόκτησης των ως άνω εγγράφων τα πρόσωπα ελληνικής καταγωγής πέρασαν τη διαδικασία απόκτησης ιθαγένειας και όμως τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τους είναι περιορισμένα, επειδή δεν θεωρούνται υπήκοοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχουν δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δεν τους παρέχεται πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στερούνται συντάξεις.
Όσον αφορά στο νομικό πλαίσιο απονομής της Ελληνικής ιθαγένειας σε ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση, θεωρείται, ότι είναι παρωχημένο, δεδομένου ότι ο Ν.2790/2000 έχει υποστεί ελάχιστες τροποποιήσεις, κυρίως, με τα άρθρα 76 του Ν.2910/2001 και 24 του Ν.3013/2002 (προκύπτουν και άλλες τροποποιήσεις ήσσονος σημασίας στο σχετικό αρχείο του Ν.2790/2000), προκειμένου να διορθωθούν κατά κύριο λόγο διαδικαστικά προβλήματα, που διαπιστώθηκαν, κατά την εφαρμογή του Νόμου (όπως λ.χ. η χορήγηση διαδοχικών βεβαιώσεων μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα εξάμηνης διάρκειας έως την έκδοση απόφασης χορήγησης της Ελληνικής ιθαγένειας). Επισημαίνεται δε ότι, παρά την παρέλευση δεκαετίας από τη θεσμοθέτηση του ανωτέρω, δεν έχει υποστεί νομοθετική αναθεώρηση, η οποία θα οδηγούσε σε συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων των ενδιαφερομένων, οι οποίοι τελικά καταλήγουν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι η νομοθετική τροποποίηση εξαντλείται σε ένα μόλις άρθρο του Ν.2910/2001, ο οποίος επιχείρησε να αντιμετωπίσει συνολικά τη μεταναστευτική πολιτική.
Η ομογενειακή ιδιότητα των αλλοδαπών προέλευσης πρώην Σοβιετικής Ένωσης διαπιστώνεται από Ειδική Επιτροπή (άρθρο 1 παρ.4 Ν.2790/2000), η οποία γνωμοδοτεί σε περιφερειακό επίπεδο, με πολλές καθυστερήσεις στην εξέταση των σχετικών αιτημάτων, ώστε να διαπιστωθεί η ελληνική καταγωγή μέσα από πληθώρα δικαιολογητικών και προσωπική συνέντευξη του αιτούντος. Απαραίτητο, μεταξύ άλλων, δικαιολογητικό για την απόκτηση ιθαγένειας ή ακόμα και για την άδεια διαμονής, είναι η προσκόμιση διαβατηρίου σε ισχύ. Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα, αφού οι χώρες προέλευσης των αιτούντων αδυνατούν να εκδώσουν. Αυτό συμβαίνει, γιατί, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ τα αρχεία καταστράφηκαν, χάθηκαν ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο δε δόθηκαν στα νέα κράτη που προέκυψαν. Έτσι οι ομογενείς δεν μπορούν να αποδείξουν με επίσημα έγγραφα στοιχεία που τους αφορούν. Οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, στις οποίες ανήκει η αρμοδιότητα εξέτασης των εν λόγω αιτημάτων αντιμετωπίζουν παράλληλα, εκτός των άλλων, προβλήματα λειτουργίας και φόρτο εργασίας, εξαιτίας της έλλειψης του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού και της μεταβίβασης πρόσθετων αρμοδιοτήτων κατ’ εφαρμογή του ν.3838/2010.
Σε ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση βρίσκονται οι ομογενείς που μένουν στην Κύπρο. Πάνω από 4.000 άτομα εδώ και πολλά χρόνια δεν μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και να γίνουν πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πλήρη δικαιώματα. Πιο συγκεκριμένα, οι ομογενείς που έχουν αποκτήσει Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς (ΕΔΤΟ) στην Κύπρο, αντιμετωπίζουν αδικαιολόγητη ανισότητα στη μεταχείριση τους όταν ζητούν την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας στην Ελλάδα, σε σχέση με εκείνους τους ομογενείς που έχουν αποκτήσει το ίδιο δελτίο στην Ελλάδα. Δηλαδή, ενώ οι ομογενείς που έχουν αποκτήσει Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς στην Κύπρο υποχρεούνται σε εκ νέου συνέντευξη ενώπιον της Επιτροπής Ιθαγένειας, ενώ, όσοι έχουν αποκτήσει το Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς στην Ελλάδα, απαλλάσσονται της σχετικής υποχρέωσης. Αυτονόητη προβάλλει η αναγκαιότητα της νομοθετικής εξίσωσης των δύο περιπτώσεων.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες ομογενείς είναι ότι την περίοδο της ξαφνικής οικονομικής ανόδου σε όλη την Ευρώπη, πολλοί, παλιννοστούντες στην Ελλάδα πήραν ως ευπαθείς ομάδες από τις τράπεζες στεγαστικά δάνεια με ειδικούς όρους και προϋποθέσεις και μ’ αυτό τον τρόπο έλυσαν το πρόβλημα στέγασης.
Σήμερα, έχοντας υπόψη τις δύσκολες συνθήκες λόγω κρίσεως στην Ελλάδα, πολλοί παλιννοστούντες έχασαν τις δουλειές τους και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τις έγκαιρες πληρωμές, όσον αφορά τις συμφωνίες δανείων καθώς και τους αυξημένους τόκους για καθυστερήσεις πληρωμών και όλα αυτά δημιουργούν κοινωνικές εντάσεις από τη μία πλευρά και την απόλυτη απελπισία του κόσμου από την άλλη. Υπάρχουν ακόμα και περιπτώσεις αυτοκτονίας.
Πρόβλημα επίσης αντιμετωπίζουν με αυθαίρετες κατοικίες, ζήτημα που θα πρέπει να εξετασθεί υπό το πρίσμα της εξαιρετικής οικονομικής αδυναμίας των ομογενών. Τώρα, σε όσους διαμένουν στις αυθαίρετες δεν παρέχεται νερό και ηλεκτροδότηση, κάποιοι όμως τα χρησιμοποιούν παράνομα. Όλες αυτές οι παραβάσεις μπορούν να έχουν ως συνέπεια υψηλά πρόστιμα τα οποία οι παλιννοστούντες δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν. Το πρόβλημα αυτό υπάρχει εδώ και χρόνια και όλα αυτό το διάστημα οι άνθρωποι μένουν σε παράνομες κατοικίες στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου διαχειρίζεται δημόσια ακίνητα, τα λεγόμενα ανταλλάξιμα, που προέκυψαν από τα μουσουλμανικής ιδιοκτησίας ακίνητα που υπήρχαν στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των πληθυσμών, ως απόρροια της Συνθήκης της Λοζάννης. Μιας περιουσίας που υποχρεωτικά, με βάση το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη χρήση της, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση των προσφύγων του 1922.
Από τότε μέχρι σήμερα, επειδή οι συνθήκες έχουν αλλάξει και επειδή το
νομοθετικό πλαίσιο δεν έχει εκσυγχρονιστεί, πρέπει να διερευνηθεί η
δυνατότητα, η ανταλλάξιμη περιουσία να χρησιμοποιηθεί υπέρ και άλλων
προσφύγων και παλιννοστούντων ομογενών. Βασική προϋπόθεση είναι
να εξαιρεθεί η ανταλλάξιμη περιουσία από σχέδια αξιοποίησης και να
ξεχωρίσει από την υπόλοιπη δημόσια περιουσία, ώστε να εκπληρωθεί ο
συγκεκριμένος σκοπός.
Κατόπιν των ανωτέρω επερωτώνται οι υπουργοί:
1)Σκοπεύετε να εξετάσετε το ζήτημα της απλοποίησης της διαδικασίας απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από τα πρόσωπα που κατέχουν Ειδικά δελτία Ταυτότητας Ομογενούς;
2)Πώς θα διευθετηθεί το ζήτημα μη έκδοσης διαβατηρίων και λοιπών εγγράφων από τις χώρες προέλευσης που δημιουργήθηκαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και δεν κατέχουν τα αρχεία της;
3) Υπάρχει δυνατότητα αναδιάρθρωσης των χρεών παλιννοστούντος από στεγαστικά δάνεια, τα οποία δόθηκαν με ευνοϊκούς όρους, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής τους κατάστασης, που σήμερα όχι μόνο παραμένει ίδια αλλά επιδεινώθηκε;
4) Εξετάζετε το ενδεχόμενο απλοποίησης της διαδικασίας νομιμοποίησης
αυθαιρέτων, που εξ ανάγκης έκτισαν παλιννοστούντες;
5) Προτίθεστε να αξιοποιήσετε την ανταλλάξιμη περιουσία του Δημοσίου προς όφελος και άλλων προσφύγων και παλιννοστούντων, που προέκυψαν μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922 με την ψήφιση και εφαρμογή νέου νομοθετικού πλαισίου;
6) Θα εξαιρέσετε την ανταλλάξιμη περιουσία από το σύνολο της περιουσίας του Δημοσίου και θα θεσμοθετήσετε συγκεκριμένο φορέα για τη διαχείριση της;
7) Θα προχωρήσετε σε νομοθετική ρύθμιση, ώστε οι ομογενείς που έχουν έρθει στην Ελλάδα από το έτος 2001 και εντεύθεν να έχουν τη δυνατότητα κατάθεσης δικαιολογητικών για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας;
8 ) Θα εξισώσετε νομοθετικά τις περιπτώσεις των κατόχων ΕΔΤΟ στην Κύπρο με τους κατόχους ΕΔΤΟ στην Ελλάδα;
9) Θα επαναφέρετε παλαιότερη νομοθετική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία αδελφός ή γονέας ομογενούς, η ιθαγένεια του οποίου είχε ήδη καθορισθεί ως ελληνική λόγω παλιννόστησης, είχε δικαίωμα αυτοδίκαιης αναγνώρισης της ιθαγένειάς του, ύστερα από υποβολή σχετικής αίτησης;
10) Θα θέσετε σε ισχύ το Ν.3731/08 και για τους ομογενείς από την πρώην ΕΣΣΔ, που καταργεί τη διαδικασία συνέντευξης ενώπιον της Επιτροπής πολιτογράφησης για τους ομογενείς Βορειοηπειρώτες, ώστε να αποφευχθούν οι διακρίσεις των ομογενών σε κατηγορίες;»
http://mikrasiatis.gr/?p=5320
[…] H Aνταλλάξιμη Περιουσία στο δρόμο της τελικής εκποίηση… « Ανοιχτή επιστολή στον Γιώργο Γιαννόπουλο LikeBe the first to like this post. […]
[…] Ανταλλάξιμης Περιουσίας) κατάκλεψε πονηρά την όποια Ανταλλάξιμη Περιουσία των προσφύγων του ’22 είχε διασωθεί από τη διασπάθιση, την ίδια ώρα που […]
Τι σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο; Κινδυνεύει η δημόσια περιουσία από κατασχέσεις – Μια νομική ανάλυση για το ζήτημα...
Τόσο καιρό, ακούμε για το μείζον θέμα της υπαγωγής του Ελληνικού χρέους σε αγγλικό δίκαιο. Διαισθαντικά μπορούμε ενδεχομένως να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι κάτι καλό.
Ωστόσο, δεν έχει εξηγηθεί, ποιο ακριβώς είναι το διακύβευμα από μια τέτοια μεταβολή.
Επιχειρώ μια πρώτη προσέγγιση του θέματος, ελπίζοντας ότι άλλοι, επιφανέστεροι και αρτιότεροι νομικοί θα αποδώσουν με περισσότερη επιστημονικότητα από εμένα τα εν λόγω ζητήματα.
ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Α. ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
Α.1. Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ
Ετεροδικία καλείται η μη υπαγωγή ξένων κρατών στη δικαιοδοσία των εγχώριων δικαστηρίων. Η αναρμοδιότητα αυτή των εγχώριων δικαστηρίων στο να εκδικάζουν υποθέσεις τις οποίες διάδικο μέρος είναι ένα ξένο κράτος αποτελεί καθιερωμένο κανόνα του εθιμικού διεθνούς δικαίου.
Μπορούμε να δικαιολογήσουμε το θεσμό της ετεροδικίας με δύο κριτήρια:
α) Το ξένο κράτος, στην περιοχή της δράσεως του πρέπει να εξασφαλίζεται από οποιαδήποτε παρεμβολή ξένου κράτους (αρχή της μη επεμβάσεως ενός κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους) και,
β) Η ομαλότητα στις διεθνείς σχέσεις εξασφαλίζεται περισσότερο με την οριοθέτηση των περιοχών δράσεως του κάθε κράτους.
Η αρχή της ετεροδικίας, δεν αποκλείει, ώστε τα κράτη, όταν προκύπτει συγκεκριμένο πρόβλημα, να διαπραγματεύονται και να βρίσκουν λύσεις, που δεν περνούν από τη δικαστική εξουσία του ενός ή του άλλου κράτους.
Η ετεροδικία καλύπτει:
α) πρόσωπα που από την ιδιότητά τους είναι στενότατα συνδεδεμένα με τη λειτουργία του Κράτους και ειδικότερα με τις εξωτερικές τους σχέσεις, και
β) πράξεις που πραγματοποιούνται στο όνομα και για λογαριασμό του ξένου κράτους.
Α.2. Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
Μετά την ρωσική επανάσταση του 1917, έχει παρατηρηθεί εντυπωσιακή μεταβολή στους φορείς των οικονομικών σχέσεων. Το κράτος, όχι μόνο στα σοσιαλιστικά συστήματα, αλλά και σε άλλα μικτά συστήματα, είναι ένας φορέας που συνεχώς παρεμβαίνει στις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές. Ο θεσμός της ετεροδικίας αλλοιώνεται, αφού η δικαιολογητική βάση είναι η αποτροπή παρεμβάσεων στην αρμοδιότητα του ξένου κράτους, το οποίο ασκεί πολιτική εξουσία.
Εάν ένα Κράτος λειτουργεί σαν έμπορος, τότε το προνόμιο της ετεροδικίας σημαίνει άνιση μεταχείριση του κράτους αυτού έναντι του αντισυμβαλλομένου του. Αυτός ο αντισυμβαλλόμενος, που είναι συνήθως ιδιώτης, με βάση την απόλυτη ισχύ του προνομίου της ετεροδικίας, χάνει τη δυνατότητα έννομης προστασίας από τα δικαστήρια.
Τα δικαστήρια κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν εν τοις πράγμασι το θέμα. Προκειμένου να καταστεί δυνατή, αφενός η παροχή έννομης προστασίας και αφετέρου να μην παραβιαστεί το προνόμιο της ετεροδικίας, τα Δικαστήρια κατέληξαν σε μια λειτουργική διάκριση των πράξεων. Άρχισαν, δηλαδή, να διακρίνουν τις πράξεις του κράτους, ανάλογα με την επιτελούμενη λειτουργία τους.
Έτσι, εκείνες οι πράξεις που εκδήλωναν δημόσια εξουσία παρέμειναν έξω από τη δικαιοδοσία των εγχώριων δικαστηρίων, ως υποκείμενες στο προνόμιο της ετεροδικίας, ενώ οι υπόλοιπες, που αποτελούσαν πράξεις διαχείρισης, μπορούσαν να εκδικάζονται, ώστε να διαφυλαχθεί η έννοια της δικαιοσύνης στις διεθνείς σχέσεις.
Με βάση τα παραπάνω, στην δεύτερη περίπτωση, ο Δικαστής, αν διαπιστώσει, πως η επίδικη πράξη μπορεί να τελεστεί και από ιδιώτη, δηλαδή δεν είναι από εκείνες που αποτελούν προνόμιο της δημόσιας εξουσίας, κηρύσσει το Δικαστήριο αρμόδιο να εξετάσει την αγωγή και δεν κωλύεται από την ετεροδικία.
Η παραίτηση από την ετεροδικία, που αποτελεί δικαίωμα του εναγομένου ξένου κράτους, πρέπει να είναι ρητή και σαφής. Είναι ρητή, όταν αναφέρεται σε γενική ή ειδική διμερή εμπορική συμφωνία, που ορίζει ότι τα συμβαλλόμενα κράτη παραιτούνται αμοιβαία από το δικαίωμα της ετεροδικίας για τις πράξεις που αφορούν τη σύμβαση.
Παραίτηση από την ετεροδικία μπορεί να γίνει και σιωπηρά. Έτσι, η υποβολή αγωγής από τον εκπρόσωπο του ξένου κράτους, υποδηλώνει σιωπηρή παραίτηση από την ετεροδικία. Το ίδιο συμβαίνει με τη διατύπωση ρήτρας διαιτησίας σε συμβάσεις μεταξύ κρατών και ξένων ιδιωτών.
Α.3. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑΣ
Αρχικά, το αγγλοσαξονικό σύστημα τάχθηκε υπέρ του δόγματος της απόλυτης ετεροδικίας. Ωστόσο, τα τελευταία 30 χρόνια σημειώθηκε μια ραγδαία εξέλιξη, που οδηγεί στην εγκατάλειψη της απόλυτης ετεροδικίας του ξένου κράτους.
Στις ΗΠΑ, η εξέλιξη αυτή έχει την αφετηρία της στην επιστολή που απέστειλε το 1952 ο αναπληρωτής νομικός σύμβουλος του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών (γνωστή ως Tate Letter) προς το υπουργείο δικαιοσύνης.
Η επιστολή αυτή έδινε την εξής κατευθυντήρια γραμμή: Στο μέτρο που τα δικαστήρια θα ζητούσαν τη γνώμη του υπουργείου των εξωτερικών, η αναγνώριση της ετεροδικίας υπέρ του ξένου κράτους είναι νοητή μόνο όταν το ξένο κράτος ενεργεί υπό την κρατική του ιδιότητα και όχι ως έμπορος.
Η Tate Letter υιοθέτησε, λοιπόν, τη γνωστή διάκριση μεταξύ πράξεων σε iure imperii (δίκαιο των πράξεων δημόσιας εξουσίας) και iure guestionis (δίκαιο των πράξεων που μπορούν να τελεστούν και από ιδιώτη).
Στη λογική αυτή ψηφίστηκε στην Μεγάλη Βρετανία, η νομοθετική πράξη «State Immunity Act -1978» (συντομογραφικά: SIA), καθώς και η αντίστοιχη νομοθετική πράξη των ΗΠΑ με την ονομασία, «Foreign Sovereign Immunities Act-1976» (συντομογραφικά: FSIA).
Έτσι, πχ, το Εφετείο της Μ. Βρετανίας, στην υπόθεση Trendex vs Central Bank of Nigeria, δέχτηκε την αρμοδιότητα των Βρετανικών Δικαστηρίων σε αγωγή κατά της Κεντρικής Τράπεζας της Νιγηρίας, δηλαδή αγωγή κατά νομικού προσώπου, που αποτελεί κατ’ εξοχήν όργανο ξένης πολιτείας.
(Ιστορικό της υποθέσεως: Η Κεντρική Τράπεζα της Νιγηρίας είχε εκδώσει εγγυητική επιστολή σε βρετανική τράπεζα, για αγορά τσιμέντου που πραγματοποιήθηκε απευθείας από τον Νιγηριανό Υπουργό Άμυνας. Η εγγυητική επιστολή αποδείχτηκε ακάλυπτη. Ωστόσο, θεωρήθηκε ότι η πράξη αυτή του νομικού προσώπου του αλλοδαπού κράτους, ήταν πράξη διαχείρισης (iure gestionis) και συνεπώς μπορούσε να κριθεί από τα Βρετανικά Δικαστήρια).
Τα τελευταία χρόνια, νομολογία και επιστήμη επιδιώκουν ολοένα και μεγαλύτερο περιορισμό του θεσμού της ετεροδικίας. Υποστηρίζεται, πια, η άποψη ότι, όταν ένα κράτος εμφανίζεται στην αγορά και προβαίνει σε πράξεις, οι οποίες στις ανοιχτές οικονομίες καλύπτονται από δικαστική προστασία, τότε το ξένο κράτος υπάγεται στον εγχώριο δικαστή.
Και μάλιστα, η υπαγωγή αυτή είναι ανεξάρτητη από το εάν η πράξη που τελέστηκε ήταν πράξη εξουσίας ή πράξη διαχειρίσεως.
Η θεωρία αυτή αποκαλείται «Market Place Doctrine» (θεωρία της αγοράς) και, παρόλο που είναι υπερβολική, τείνει σήμερα να εφαρμοστεί.
Α.4. ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ
Πρέπει να διευκρινισθεί ότι άλλο πράγμα είναι η αρμοδιότητα των εγχώριων δικαστηρίων να εξετάζουν αγωγές που στρέφονται κατά ξένων κρατών (Ετεροδικία της Αρμοδιότητας – Immunity from Jurisdiction) και άλλο πράγμα είναι η δυνατότητα λήψεως εκτελεστικών μέτρων σε βάρος αλλοδαπού δημοσίου (Ετεροδικία της Εκτέλεσης – Immunity from Execution), δηλαδή η εκτέλεση μιας αποφάσεως των εγχώριων δικαστηρίων (η απόφαση κρίνει ότι μια συγκεκριμένη πράξη αποτελεί πράξη διαχειρίσεως και προχωρεί στην εκδίκαση της, εκδίδει διάταξη του Δικαστηρίου και αυτή η διάταξη εκτελείται).
Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτελέσεως, ως τμήμα του αστικού δικονομικού δικαίου, ανήκει στο Δημόσιο Δίκαιο.
Επίσης, διατάξεις που αφορούν σε ειδικότερα ζητήματα εκτέλεσης μπορούν να περιέχονται και σε άλλα νομοθετικά κείμενα, όπως λ.χ. το Ν.Δ. της 17.7-13.8/1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιριών», όπου καθιερώνεται ειδική διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης προς ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων, ή ο Νόμος 4332/1929, με τον οποίο θεσπίστηκαν δικονομικά προνόμια, ως προς την αναγκαστική εκτέλεση υπέρ της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, ή τον πρόσφατο Νόμο 3068/2002 για τη συμμόρφωσή του Δημοσίου, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ προς τις δικαστικές αποφάσεις κα.
Οι κανόνες, ωστόσο, της αναγκαστικής εκτέλεσης από όποιο νομοθετικό κείμενο και αν προβλέπονται, οφείλουν να εναρμονίζονται πάντοτε με τις διατάξεις του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΝΔ 53/1974) και του πρώτου πρωτοκόλλου αυτής, καθώς και του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (Ν.2462/1997), διαφορετικά είναι ανεφάρμοστοι.
Στην Ελλάδα, η ετεροδικία εκτελέσεως προβλέπεται ρητά από το άρθρο 923 του ΚΠολΔ, που αναφέρει ότι «αναγκαστική εκτέλεση κατά αλλοδαπού δημοσίου δεν μπορεί να γίνει χωρίς προηγούμενη άδεια του υπουργού της δικαιοσύνης».
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Όσον αφορά το ζήτημα της ετεροδικίας, περιορισμένο ενδιαφέρον παρουσιάζει η «Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί ετεροδικίας του κράτους» (1972). Η συνθήκη αυτή, στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπογράφτηκε στη Βασιλεία στις 16-5-1972 και επικυρώθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστρία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Κύπρο.
Εφαρμόζεται και από άλλα κράτη, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Γαλλία, αλλά δεν έχει κυρωθεί από αυτά, με αποτέλεσμα να μην έχει αναπτύξει την απαραίτητη νομική ισχύ και δεσμευτικότητα.
Η σύμβαση αυτή αντιμετωπίζει περιοριστικά την ετεροδικία, αφού περιλαμβάνει κατάλογο περιπτώσεων κατά τις οποίες δεν χωρεί ετεροδικία υπέρ του αλλοδαπού κράτους και γι’ αυτό είναι προβληματική η ευρεία αποδοχή της.
Οι περιπτώσεις που προβλέπει είναι:
α) υποθέσεις που αφορούν σε υποχρεώσεις που ανέλαβε το ξένο κράτος λόγω συμβατικής σχέσεως και που η εκτέλεσή τους πραγματοποιείται στο έδαφος του κράτους του forum,
β) η συμμετοχή του ξένου κράτους σε εταιρία, που η έδρα της βρίσκεται στο έδαφος του κράτους του forum,
γ) πραγματοποίηση εμπορικής, οικονομικής ή βιομηχανικής ιδιοκτησίας
δ) ακίνητα
ε) κληρονομικές σχέσεις
στ) αυτοκινητικά ατυχήματα
ζ) διαιτησία.
Για το πρωτότυπο κείμενο της συνθήκης στην Αγγλική γλώσσα, δείτε
http://conventions.coe.int/Treaty/EN/Treaties/Html/074.htm
Αντίστοιχο περιεχόμενο έχει και το άρθρο 12 της «Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών περί Δικαιοδοτικών Ασυλιών των Κρατών και της Περιουσίας τους» (United Nations Convention on Jurisdictional Immunities of States and their Property) η οποία υιοθετήθηκε το 2004, αλλά δεν έχει συγκεντρώσει, μέχρι σήμερα, τον απαιτούμενο αριθμό επικυρώσεων.
Για το πρωτότυπο κείμενο της Σύμβασης στην Αγγλική γλώσσα, δείτε:
Click to access 4_1_2004.pdf
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το θέμα της ετεροδικίας έχει απασχολήσει τα Ελληνικά Δικαστήρια, πολύ πριν ανακύψει το ζήτημα του δικαίου το οποίο θα διέπει το PSI και το PSI+.
Ειδικότερα, σχετικά με το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων, έχουν εκδοθεί μια σειρά αποφάσεων, οι οποίες αντιμετωπίζουν και ερμηνεύουν αυθεντικά το ζήτημα της ετεροδικίας. Έτσι, το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Λιβαδειάς με την Απόφαση 137/1997, την οποία επικύρωσε η ολομέλεια του Άρειου Πάγου, με την Απόφαση 11/2000, έκρινε, ότι η Γερμανία δεν απολαμβάνει του προνομίου της ετεροδικίας, για τις φρικαλεότητες των ναζιστικών στρατευμάτων στο Δίστομο και οφείλει να καταβάλει αποζημιώσεις ύψους 28 εκ ευρώ, εντόκως, στους δικαιούχους των αποζημιώσεων.
Ωστόσο, αντίθετα, το 2002 το Ελληνικό Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έκρινε σε ανάλογη υπόθεση αγωγών αποζημίωσης που κατατέθηκαν από συγγενείς θυμάτων του Λιδωρικίου, ότι η Γερμανία απολαμβάνει ετεροδικίας ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων (Απόφαση 6/2002).
Το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Επανερχόμενος στα του δικαίου της εκτέλεσης, στο πλαίσιο της ΕΕ και προς το σκοπό της ενοποίησης του δικονομικού δικαίου των κρατών μελών της, ζητήματα εκτελεστότητας ρυθμίζονται πλέον από κανονισμούς, για την ισχύ των οποίων δεν απαιτείται η προηγούμενη νομοθετική τους κύρωση από τα κράτη μέλη. Αναφέρονται ενδεικτικά:
– Ο κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, που αντικατέστησε τη σύμβαση των Βρυξελλών. Ο κανονισμός αυτός εφαρμόζεται σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις και δεν καλύπτει ιδίως φορολογικές, τελωνειακές ή διοικητικές υποθέσεις. Με την εξαίρεση της Δανίας, ο κανονισμός 44/2001 εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Στα άρθρα 38 επ. του κανονισμού προβλέπεται διαδικασία για την κήρυξη της εκτελεστότητας (exequatur) της αλλοδαπής απόφασης εντός της έννομης τάξης του κράτους μέλους, στο έδαφος του οποίου θα συντελεσθεί η αναγκαστική εκτέλεση. Η διαδικασία αυτή είναι πιο απλοποιημένη σε σχέση με εκείνη που προβλεπόταν από τη σύμβαση των Βρυξελλών, καθώς η εκτελεστότητα χορηγείται μόνο με τη διεκπεραίωση ορισμένων διατυπώσεων και εναντίον της μπορεί να ασκηθεί ένδικο μέσο μόνο από τον αντίδικο. Πάντως, παρουσιάζει κάποιες αποκλίσεις από τη διαδικασία του άρθρου 905 ΚΠολΔ.
– Ο ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος. Ειδική κατηγορία εκτελεστού τίτλου αποτελεί ο ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 805/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ της 21ης Απριλίου 2004 για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις, με έναρξη ισχύος την 21η Ιανουαρίου 2005 (βλ. και κανονισμό (ΕΚ) 1869/2005 της Επιτροπής για αντικατάσταση των παραρτημάτων του κανονισμού (ΕΚ) 805/2004). Ήδη στο πρώτο άρθρο του κανονισμού 805/2004 αναφέρεται ρητά ότι αυτός «… αποσκοπεί στη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει, με τη θέσπιση ελάχιστων κανόνων, την ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων, των δικαστικών συμβιβασμών και των δημόσιων εγγράφων σε όλα τα κράτη μέλη, χωρίς να πρέπει να ακολουθείται στο κράτος μέλος της εκτέλεσης ενδιάμεση διαδικασία πριν από την αναγνώριση και την εκτέλεση». Τίτλοι εκτέλεσης που μπορούν να πιστοποιηθούν ως ευρωπαϊκοί εκτελεστοί τίτλοι είναι οι αποφάσεις, οι δικαστικοί συμβιβασμοί και τα δημόσια έγγραφα, επί μη αμφισβητούμενων αξιώσεων, καθώς επίσης και οι αποφάσεις που εκδόθηκαν κατόπιν άσκησης ενδίκων μέσων κατά αποφάσεων, δικαστικών συμβιβασμών και δημοσίων εγγράφων που πιστοποιήθηκαν ως ευρωπαϊκοί εκτελεστοί τίτλοι (άρθρο 3 κανονισμού).
Το άρθρο 5 του κανονισμού με τίτλο «κατάργηση του exequatur» προβλέπει ότι: «Απόφαση η οποία έχει πιστοποιηθεί ως ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος στο κράτος μέλος προέλευσης, αναγνωρίζεται και εκτελείται σε άλλο κράτος μέλος χωρίς να απαιτείται να κηρυχθεί εκτελεστή και χωρίς να είναι δυνατή η προσβολή της αναγνώρισης της».
Κύριο, επομένως, χαρακτηριστικό του κανονισμού 805/2004 είναι ότι καταργεί την ενδιάμεση διαδικασία «exequatur». Η διαδικασία αυτή στην ουσία αντικαθίσταται από το πιστοποιητικό ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου, το οποίο εκδίδεται από το δικαστήριο (στις περιπτώσεις των αποφάσεων και των δικαστικών συμβιβασμών, βλ. άρθρα 6 και 24 του κανονισμού) ή την αρχή (στις περιπτώσεις των δημοσίων εγγράφων, βλ. άρθρο 25 του κανονισμού) της χώρας προέλευσης του τίτλου, κατόπιν σχετικής αιτήσεως, υπό τις προϋποθέσεις των άρθρων 6 επ. του κανονισμού.
Ως προς τη διαδικασία της εκτέλεσης του άρθρου 20 του κανονισμού, προβλέπει ότι αυτή διέπεται καταρχήν από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, καθώς και ότι η απόφαση που έχει πιστοποιηθεί ως ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος εκτελείται υπό τους ίδιους όρους με την απόφαση που εκδόθηκε στο κράτος μέλος εκτέλεσης.
Επομένως, το κράτος προέλευσης (αρμόδια δικαστήρια ή αρχές) έχει δικαιοδοσία ως προς την πιστοποίηση του τίτλου ως ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου, ενώ το κράτος εκτέλεσης ως προς τα ζητήματα της εκτελεστικής διαδικασίας.
Επίσης προβλέπεται διαδικασία απόρριψης της εκτέλεσης κατόπιν αιτήσεως του οφειλέτη (άρθρο 21 του κανονισμού), εάν η απόφαση που έχει πιστοποιηθεί ως ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος είναι ασυμβίβαστη με προγενέστερη απόφαση, που εκδόθηκε σε κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα, εάν η προγενέστερη αυτή απόφαση έχει την ίδια βάση και εκδόθηκε μεταξύ των ίδιων διαδίκων και εκδόθηκε στο κράτος μέλος εκτέλεσης ή πληροί ήδη τους αναγκαίους όρους για την αναγνώριση της στο κράτος μέλος εκτέλεσης και το ασυμβίβαστο δεν προβλήθηκε και δεν μπορούσε να έχει προβληθεί με ένσταση σε διαδικασία ενώπιον δικαστηρίων στο κράτος μέλος προέλευσης.
Ωστόσο, καθώς ρητώς προβλέπεται στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, σε καμία περίπτωση η απόφαση ή το πιστοποιητικό ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου δεν μπορεί να επανεξεταστεί επί της ουσίας στο κράτος μέλος εκτέλεσης.
Στο άρθρο 23 του κανονισμού 805/2004 προβλέπεται ότι το αρμόδιο δικαστήριό ή αρχή του κράτους μέλους μπορεί ύστερα από αίτηση του οφειλέτη να περιορίζει τη διαδικασία εκτέλεσης σε συντηρητικά μέτρα, ή να την εξαρτά από την παροχή εγγύησης που αυτό καθορίζει, ή να την αναστέλλει σε έκτακτες περιστάσεις.
Στη χώρα μας, ο καθ’ ου η αναγκαστική εκτέλεση με βάση ευρωπαϊκό εκτελεστό τίτλο μπορεί να εναντιωθεί στις περιπτώσεις των παραπάνω άρθρων με την ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ μέσα στις προθεσμίες του άρθρου 934 ΚΠολΔ.
ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Το Ηνωμένο Βασίλειο (και οι ΗΠΑ) έχουν υιοθετήσει την «περιοριστική» μορφή της ετεροδικίας. Στο πλαίσιο αυτής της περιοριστικής αρχής, ένα ξένο κυρίαρχο κράτος δεν απολαμβάνει ετεροδικία, από τη δικαιοδοσία των Βρετανικών Δικαστηρίων επί απαιτήσεων που προκύπτουν από εμπορικές δραστηριότητες.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο του «State Immunity Act -1978», προβλέπεται ρητά, ότι οι προσφορές ομολόγων είναι εμπορικές δραστηριότητες, για τις οποίες τα δικαστήρια της Βρετανίας έχουν δικαιοδοσία να εκδικάζουν τις σχετικές διαφορές (όμοια είναι και η πρόβλεψη στις ΗΠΑ).
Σύμφωνα με τη «State Immunity Act -1978», «Το κράτος δεν απολαμβάνει ετεροδικία όταν ακολουθεί διαδικασίες που αφορούν … μια εμπορική συναλλαγή που έχει αναληφθεί από το κράτος».
Ο ορισμός της «State Immunity Act -1978» ορίζει ότι στην έννοια της «εμπορικής συναλλαγής» περιλαμβάνεται «κάθε δάνειο ή άλλη συναλλαγή για την παροχή χρηματοδότησης και οποιαδήποτε εγγύηση ή αποζημίωση σε σχέση με οιαδήποτε τέτοια συναλλαγή ή οποιασδήποτε άλλη οικονομική υποχρέωση».
[State Immunity Act § 3(1)(a)
State Immunity Act § 3(3)(b) – Η ενότητα αυτή ισχύει και για κρατικά ομόλογα.]
Το Βρετανικό Δίκαιο, λοιπόν, λειτουργεί στη λογική, ότι έναν πιστωτή δεν τον ενδιαφέρει η απλή διαπίστωση από την πλευρά του Δικαστηρίου, ότι το κυρίαρχο κράτος-οφειλέτης χρωστάει χρήματα, αλλά τον νοιάζει η ικανότητα του Δικαστηρίου να τον βοηθήσει να εκτελέσει την δικαστική απόφαση και να ανακτήσει το οφειλόμενο χρήμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τώρα, μετά από την αναφορά όλων των παραπάνω νομοθετημάτων και των ειδικότερων ρυθμίσεων που διαλαμβάνονται σε καθένα από αυτά, μπορούμε να υποβάλλουμε τη συνολική μας προβληματική σε μια υπόθεση εργασίας, ή όπως θα λέγαμε στα έδρανα της Νομικής, σε ένα πρακτικό, στο οποίο μας ζητείται να διαπιστώσουμε τις συνέπειες τις συνέπειες που θα είχε για την Ελλάδα, η υπαγωγή του PSI+ στο αγγλικό δίκαιο.
Οι δηλώσεις Άκερμαν (16-12-2011) αποτελούν την επίσημη, πλέον, επιβεβαίωση και από την πλευρά των δανειστών, πως το δίκαιο των ομολόγων του PSI+ είναι το σημαντικότερο ζήτημα στις διαπραγματεύσεις.
Αν το δίκαιο των ομολόγων του PSI+ ήταν το αγγλικό, τότε σε περίπτωση πτώχευσης, η Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώσει το χρέος της στους δανειστές, σε ευρώ παρά το γεγονός, ότι σε περίπτωση ενδεχόμενης επιστροφής της σε εθνικό νόμισμα, η χώρα θα είχε επιστρέψει σε ένα σημαντικά υποτιμημένο εθνικό νόμισμα.
Αυτό θα προέκυπτε ως υποχρέωση της χώρας από τη διεθνή πολυμερή σύμβαση μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της, η οποία μάλιστα, δυνάμει του αρ 28 παρ 1 του Συντάγματος της χώρας θα κατίσχυε έναντι κάθε άλλης (ακόμα και αντίθετης διάταξης) της Ελληνικής έννομης τάξης.
Έτσι, το χρέος της Ελλάδας θα πολλαπλασιαζόταν και καθώς η χώρα θα αδυνατούσε να το αποπληρώσει, οι δανειστές θα αποκτούσαν δικαίωμα κατάσχεσης επί της ελληνικής περιουσίας, με βάση το Αγγλικό Δίκαιο.
Η πρώτη συνέπεια, λοιπόν, θα ήταν μια νομισματική ομηρία στο ευρώ και πάντως, μια νομισματική δέσμευση του χρέους μας σε ένα συγκεκριμένο νόμισμα, ανεξάρτητα από την ενδεχόμενη πολιτική βούληση της χώρας, να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα.
Κατά δεύτερο λόγο, το ελληνικό χρέος, ως υπαγόμενο και θεωρούμενο υπό το πρίσμα του Αγγλικού «State immunity act» (1978) δεν θα συνιστούσε πράξη άσκησης πολιτικής εξουσίας αλλά εμπορική πράξη, όπως ρητά προβλέπεται στον Αγγλικό νόμο.
Ως τέτοια πράξη, θα ετίθετο υπό δικαστικό έλεγχο από εκάστοτε αρμόδια Δικαστήρια, τα οποία θα καλούνταν να εφαρμόσουν το Αγγλικό Δίκαιο. Στην περίπτωση του PSI+ ήδη γίνεται απόπειρα από τους πιστωτές μας, προκειμένου να οριστούν ως αρμόδια, τα Δικαστήρια του Λουξεμβούργου.
Η άμεση δεύτερη συνέπεια, μιας τέτοιας εξέλιξης, όμως, θα ήταν ότι, με την υπαγωγή του Ελληνικού χρέος στο Αγγλικό Δίκαιο, το Ελληνικό χρέος θα είχε καταστεί αντικείμενο δικαστικών μαχών μεταξύ των ιδιωτών πιστωτών μας και του Ελληνικού Δημοσίου, στα Δικαστήρια του Λουξεμβούργου, τα οποία θα υποχρεούνταν δυνάμει της πολυμερούς συμφωνίας του PSI+ να εφαρμόσουν το Αγγλικό Δίκαιο.
Επειδή από το Αγγλικό Δίκαιο, δεν αναγνωρίζεται στην Ελληνική πολιτεία το δικαίωμα της ετεροδικίας, αυτό θα είχε ως συνέπεια την έκδοση δικαστικών αποφάσεων σε βάρος της Ελλάδας. Αλλά «το κουτί της Πανδώρας» δεν θα εξαντλούσε εκεί τις εκπλήξεις του.
Το Αγγλικό Δίκαιο θα παρείχε δυνατότητα εκτελέσεως των δικαστικών αυτών αποφάσεων ακόμα και στο έδαφος της Ελληνικής επικράτειας.
Συνεπώς, αυτές οι δικαστικές αποφάσεις θα μπορούσαν να περιληφθούν τον εκτελεστήριο τύπο, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 44/2001 αλλά και τον Κανονισμό (ΕΚ) 805/2004 και θα έθεταν στη διάθεση των πιστωτών μας, όλα τα καταδιωκτικά μέτρα της Ελληνικής νομοθεσίας. Μόνο, που αυτή τη φορά, τα μέτρα αυτά θα στρέφονταν κατά του ίδιου του Ελληνικού Δημοσίου.
Η αναγκαστική εκτέλεση των πιστωτών μας θα μπορούσε να αφορά κινητά του Ελληνικού Δημοσίου, ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου (ιδίως τα ανήκοντα στην λεγόμενη ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου) καθώς και χρηματικές απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, θα διαπιστώναμε ευχερώς, ότι οι χρηματικές απαιτήσεις που έχει το Ελληνικό Δημόσιο, αφορούν κυρίαρχα την απαίτησή του στους φόρους, που καλούμαστε να καταβάλλουμε όλοι μας, φυσικά και νομικά πρόσωπα, που υπαγόμαστε στο Ελληνικό Φορολογικό Σύστημα.
Συνεπώς οι πιστωτές μας, θα αποκτούσαν εκτελεστό τίτλο με τον οποίο θα μπορούσαν να επιδιώξουν την απευθείας εξόφληση του χρέους, επιβάλλοντας κατάσχεση χρηματικής απαιτήσεως στα χέρια καθενός από εμάς, δηλαδή στα χέρια κάθε Έλληνα πολίτη.
Αυτή η «κατάσχεση εις χείρας τρίτου» (εν προκειμένω του Έλληνα πολίτη) θα αποστράγγιζε το κράτος από κάθε έσοδο, καθιστώντας το τελευταίο, πραγματικό όμηρο των δανειστών του, στους οποίους θα έπρεπε, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση να καταφύγει, προκειμένου να εξασφαλίσει έστω και τα στοιχειώδη χρήματα για την εξακολούθηση της ύπαρξής του.
Και ακόμα παραπέρα, θα δημιουργούσε μια νομική και οικονομική φαύλη πραγματικότητα, ένα λογικό παράδοξο: Το Ελληνικό Δημόσιο θα προσέφευγε σε δανεισμό, δανειζόμενο εντόκως τα δικά του χρήματα, δηλαδή τα χρήματα που θα προέρχονταν από την φορολογία των Ελλήνων πολιτών και τα οποία οι τελευταίοι, λόγω των επιβληθέντων κατασχέσεων, θα κατέβαλαν απευθείας στους δανειστές του Ελληνικού Δημοσίου.
Θα μπορούσαμε στην περίπτωση αυτή να μιλήσουμε για μια εν τοις πράγμασι υποκατάσταση του Ελληνικού Δημοσίου από ξένους πιστωτές και πλήρη κατάργηση της κυριαρχίας του.
Σε αυτό το σημείο προβαίνω σε μια παρέκβαση από την ανωτέρω υπόθεση εργασίας και επιστρέφω (στιγμιαία) στην πραγματικότητα, αφού αξίζει να αναφερθεί, ότι, ήδη το Ελληνικό Δημόσιο, στην πραγματικότητα, έχει ήδη επιβάλλει κατασχέσεις επί κινητών, ακινήτων και δικαιωμάτων και αναγγέλλεται σε πλειστηριασμούς που επισπεύδονται κατά των οφειλετών του, προς ικανοποίηση των απαιτήσεών του, δυνάμει των σχετικών διατάξεων του ΚΕΔΕ. Με το δεδομένο αυτό, επιστρέφω εκ νέου στην υποθετική κατάσταση ισχύος του Αγγλικού Δικαίου για το PSI+ όπου…
…Η αλλοδαπή εκτελεστή δικαστική απόφαση σε βάρος της Ελλάδας, θα επέτρεπε, πέραν όλων των προηγούμενων, στους πιστωτές να ασκούν πλαγιαστικά τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου (να κατάσχουν κινητά, ακίνητα και δικαιώματα και να αναγγέλλονται σε πλειστηριασμούς) επ’ ονόματί τους, προκειμένου για την ικανοποίηση της απαιτήσεώς τους, υποκαθιστώντας το Ελληνικό Δημόσιο.
Μάλιστα, η εξοπλισμένη με εκτελεστό τίτλο πιστωτική αξίωση θα μπορούσε κάλλιστα να επεκταθεί το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου και ομοίως τα καταδιωκτικά μέτρα να στραφούν κατά αυτών των περιουσιακών στοιχείων.
Στο σημείο αυτό, θα ανέκυπτε το ερώτημα «τι συνιστά την κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;»
Κι αν στο ερώτημα «τι συνιστά την κινητή περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;» η απάντηση είναι (σχεδόν) εύκολη, στο ερώτημα «τι συνιστά την ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;» η απάντηση είναι από αδύνατη έως επικίνδυνη και αφορά και την ιδιωτική περιουσία του κάθε Έλληνα πολίτη.
Στην ακίνητη περιουσία του Δημοσίου υπάγονται όσα ακίνητα έχουν καταχωρηθεί ως δημόσια κτήματα, όλα τα κοινόχρηστα πράγματα, τα εκτός συναλλαγής πράγματα, τα μεταλλεία, τα ορυχεία, τα αδέσποτα, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι όχθες, οι αιγιαλοί κλπ.
Αλλά, εν δυνάμει, στην ακίνητη περιουσία του Δημοσίου θα μπορούσε να υπαχθεί και κάθε ακίνητο, το οποίο, μετά το πέρας της Κτηματογραφήσεως και μετά την πάροδο της προθεσμίας για την διόρθωση της εσφαλμένης πρώτης Κτηματολογικής εγγραφής θα φέρει την ένδειξη «αγνώστου ιδιοκτήτη» στα τηρούμενα Κτηματολογικά φύλλα.
Επίσης, κάθε διεκδικούμενο, από το Ελληνικό Δημόσιο, αυτή τη στιγμή ακίνητο, για το οποίο ο ιδιοκτήτης του δεν θα μπορεί να αποδείξει ότι κατέστη κύριος του ακινήτου, είτε με παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας (ιδίως με την απόκτηση της κυριότητας με παραχωρητήριο του Ελληνικού Δημοσίου), είτε, κυρίως, με πρωτότυπο τρόπο κτήσης της κυριότητας (με 30ετή άσκηση διακατοχικών πράξεων νομής και κατοχής προ του 1915, δηλαδή με πράξεις νομής και κατοχής προ του 1885, σύμφωνα με τις διατάξεις του προϊσχύσαντος Βυζαντινορωμαϊκού Δικαίου) θα κινδύνευε να απολέσει στην ιδιοκτησία του, εάν, είτε απευθείας το Ελληνικό Δημόσιο είτε πλαγιαστικώς ή υποκαθιστώντας το Ελληνικό Δημόσιο πιστωτές του, εξοπλισμένοι με τον εκτελεστό κατά του Ελληνικού Δημοσίου τίτλο ασκούσαν διεκδικητική αγωγή, ενώπιον των αρμοδίων πολιτικών δικαστηρίων.
Βέβαια, οι εν λόγω αξιώσεις δεν πρόκειται να ασκηθούν κατά προφανή καταχρηστικότητα. Απεναντίας! Τα δικαιώματα του Δημοσίου, ιδίως επί ακινήτων, μπορούν να μην προβάλλονται επί σειρά ετών, ακόμα και για χρονικό διάστημα, που μπορεί να αγγίζει το χρόνο ζωής 2 ή 3 γενεών! Αλλά αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν συνεπάγεται απώλεια αυτών των δικαιωμάτων, ενόψει του απαράγραπτου χαρακτήρα τους.
Περαιτέρω, το Ελληνικό Δημόσιο, με διοικητικές πράξεις μπορεί να καθορίζει τεράστιες εκτάσεις, που περνούν στην κυριότητά του. Οι πράξεις αυτές, αν και δημοσιεύονται στο ΦΕΚ, δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές από τους πολίτες αλλά δημιουργούν συνθήκες προσδοκίας δικαιώματος κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, σε βάρος της ιδιωτικής περιουσίας.
Μάλιστα, υπάρχει πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων περί αποσβέσεως των ιδιωτικών δικαιωμάτων στις εκτάσεις αυτές και μάλιστα σε ιδιαίτερα σύντομες αποσβεστικές προθεσμίες (πχ η εξάμηνη προθεσμία εντός της οποίας πρέπει ο ιδιοκτήτης ακινήτου να αναγγείλει τις αξιώσεις του στον Υπουργό Οικονομικών, όταν το ακίνητό του περιληφθεί σε ζώνη αιγιαλού, οπότε και θεωρείται απαλλοτριωθέν το ακίνητο, δυνάμει του άρθρου 10 του Ν.2971/2001 και πολλές παρόμοιες διατάξεις). Με τον τρόπο αυτό, το Ελληνικό Δημόσιο καθίσταται κύριος των εκτάσεων αυτών (αν και πολλές από αυτές τις αποσβεστικές προθεσμίες έχουν κριθεί αντισυνταγματικές από το ΣτΕ αλλά προϋποτίθεται η εκκίνηση δικαστικού αγώνα για ανάκτηση της κυριότητας από τον πολίτη).
Πάντως, αυτή τη στιγμή υπολογίζονται σε μερικά εκατομμύρια τα ακίνητα που βρίσκονται εντός των λεγόμενων «ζωνών κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου» και των οποίων οι ιδιοκτήτες, θεωρούν ότι είναι απόλυτοι κύριοι, νομείς και κάτοχοι των ακινήτων τους.
Ουδέποτε έχουν ενοχληθεί από το Ελληνικό Δημόσιο, ουδέποτε φαντάστηκαν ότι ενδέχεται η ιδιοκτησία τους να αμφισβητηθεί, ουδέποτε σκέφτηκαν να αναζητήσουν τα αρχικά παραχωρητήρια του Ελληνικού Δημοσίου, με τα οποία αποκτήθηκε το ακίνητό τους από τους δικαιοπαρόχους τους και ουδέποτε σκέφτηκαν, ότι θα πρέπει να αποδείξουν περισσότερα από 130 χρόνια νομής και κατοχής, ώστε να διασφαλιστούν έναντι του Ελληνικού Δημοσίου και ενόψει Αγγλικού Δικαίου, έναντι των ξένων πιστωτών της χώρας.
Και βέβαια, η «μεγαλοψυχία» του Ελληνικού Δημοσίου ή/και των πιστωτών του δεν θα εξαντλούνταν εκεί. Οι παλαιότερες μέθοδοι της διοικητικής αποβολής ιδιωτών από ακίνητα κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου ουδόλως συνεισέφεραν στα Δημόσια Οικονομικά. Όμως, με τις νέες ρυθμίζεις του δικαίου της επιφάνειας, τα ακίνητα αυτά, τα οποία θα διεκδικούσε και ενδεχομένως να αποκτούσε το Ελληνικό Δημόσιο, θα αποκτούσαν οικονομική σημαντικότητα. Δηλαδή, θα ήταν δυνατό εκ των υστέρων να συσταθεί δικαίωμα επιφάνειας, καθιστώντας τον μέχρι πρότινος ιδιοκτήτη, νέο επιφανειούχο κι επί της ουσίας μισθωτή στην περιουσία του!
Όλα τα παραπάνω είναι υποθετικές ασκήσεις επί χάρτου, οι οποίες όμως, αποδεικνύουν το πόσο σημαντικό είναι το διακύβευμα, σχετικά με το δίκαιο των ομολόγων.
Αντίθετα, αν το δίκαιο των ομολόγων παραμείνει το Ελληνικό, ως έχει δηλαδή σήμερα, ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας απ’ το ευρώ θα της επιτρέψει να προχωρήσει μονομερώς (με νομοθετική πράξη της Βουλής των Ελλήνων, σύμφωνα με το τεκμήριο της αρμοδιότητας) σε αναδιάρθρωση του χρέους της με νόμιμο τρόπο ή να το αποπληρώσει σε νέο εθνικό νόμισμα νομίμως, ενώ δεν θα κινδυνεύει από επίσπευση κατά της περιουσίας της.
Το θέμα του δικαίου των ομολόγων και της εξαιρετικής σημασίας του ανέδειξε με σειρά αναλύσεων του στην Ελλάδα ο χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου, από τα μέσα του 2010, ενώ τον Οκτώβριο του 2011 Έλληνες βουλευτές, κατέθεσαν σχετικές επίκαιρες ερωτήσεις στον Υπουργό Οικονομικών, κύριο Βενιζέλο και στον Πρωθυπουργό, κύριο Παπαδήμο, με την αρχή να γίνεται από τον ανεξάρτητο βουλευτή, κύριο Παναγιώτη Κουρουμπλή.
Υπό το φως των αποκαλύψεων και υπό το βάρος της πίεσης η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως υπαναχώρησε στη θέση της να παραχωρήσει το δίκαιο στο PSI+, κάτι που σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, είχε ήδη συμφωνηθεί από το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου, με ωμή παρέμβαση της Γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ.
Στη μετά αποκάλυψης περίοδο ο Έλληνας Πρωθυπουργός απάντησε σχετικά με το δίκαιο των ομολόγων στη Βουλή λέγοντας, ότι αυτό δεν έχει ακόμη παραχωρηθεί, επιβεβαιώνοντας πως αποτελεί τμήμα των διαπραγματεύσεων. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διεθνή δημοσιεύματα το θέμα του δικαίου των ομολόγων έχει πράγματι αναδειχθεί στο σημαντικότερο, στις συζητήσεις για το ελληνικό PSI+, καθώς οι δανειστές επιθυμούν να λάβουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη ασφάλεια για τα ομόλογα που θα διακρατήσουν αποκτώντας εξαιρετικά δικαιώματα, τα οποία αυτή τη στιγμή δεν έχουν.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η παραχώρηση του ελληνικού δικαίου στους δανειστές θα σημαίνει και την απώλεια του τελευταίου, ίσως, νομικού πλεονεκτήματος της Ελλάδας με απρόβλεπτες συνέπειες, στην περίπτωση που αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ ή να προχωρήσει σε στάση πληρωμών.
Πρόσφατα δημοσιεύματα ανέφεραν πως οι δανειστές επιθυμούν να ξεπεράσουν το πρόβλημα ζητώντας τα ομόλογα του ελληνικού PSI+ να τύχουν παρόμοιας νομικής κάλυψης με αυτά των δανείων από τους θεσμικούς δανειστές, όπως το ΔΝΤ. Ωστόσο, αυτό συνεπάγεται μεταξύ άλλων και τη μετατροπή του δικαίου τους σε αγγλικό.
Με βάση διεθνή δημοσιεύματα, κάποιοι από την ελληνική πλευρά πιέζουν τους δανειστές να αποδεχτούν ένα PSI+ χωρίς αγγλικό δίκαιο και κάνουν σκληρές διαπραγματεύσεις, έστω και μετά τις σχετικές αποκαλύψεις στην Ελλάδα.
Ακόμη και αν αυτό συμβαίνει τώρα, απλά και μόνο υπό το βάρος της συνειδητοποίησης του μεγέθους της σημασίας του δικαίου των ομολόγων του PSI+, δεν παύει να αποτελεί μία αποκάλυψη για την Ελλάδα, το γεγονός, ότι μέχρι τώρα δεν διαπραγματεύτηκε τίποτε απολύτως με τους δανειστές της, ενέδωσε στις ορέξεις τους, πρόθυμη να εκποιήσει τα πάντα και κατ’ ουσία να απεμπολήσει την εθνική της κυριαρχία και την κυρίαρχη κρατική της οντότητα.
Άρθρο είναι αναδημοσίευση….του Μάριου – Σάββα Μαρινάκου Δικηγόρου
«…..Στο σημείο αυτό, θα ανέκυπτε το ερώτημα «τι συνιστά την κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;»
Κι αν στο ερώτημα «τι συνιστά την κινητή περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;» η απάντηση είναι (σχεδόν) εύκολη, στο ερώτημα «τι συνιστά την ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου;» η απάντηση είναι από αδύνατη έως επικίνδυνη και αφορά και την ιδιωτική περιουσία του κάθε Έλληνα πολίτη.
Στην ακίνητη περιουσία του Δημοσίου υπάγονται όσα ακίνητα έχουν καταχωρηθεί ως δημόσια κτήματα, όλα τα κοινόχρηστα πράγματα, τα εκτός συναλλαγής πράγματα, τα μεταλλεία, τα ορυχεία, τα αδέσποτα, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι όχθες, οι αιγιαλοί κλπ.
Αλλά, εν δυνάμει, στην ακίνητη περιουσία του Δημοσίου θα μπορούσε να υπαχθεί και κάθε ακίνητο, το οποίο, μετά το πέρας της Κτηματογραφήσεως και μετά την πάροδο της προθεσμίας για την διόρθωση της εσφαλμένης πρώτης Κτηματολογικής εγγραφής θα φέρει την ένδειξη «αγνώστου ιδιοκτήτη» στα τηρούμενα Κτηματολογικά φύλλα.
Επίσης, κάθε διεκδικούμενο, από το Ελληνικό Δημόσιο, αυτή τη στιγμή ακίνητο, για το οποίο ο ιδιοκτήτης του δεν θα μπορεί να αποδείξει ότι κατέστη κύριος του ακινήτου, είτε με παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας (ιδίως με την απόκτηση της κυριότητας με παραχωρητήριο του Ελληνικού Δημοσίου), είτε, κυρίως, με πρωτότυπο τρόπο κτήσης της κυριότητας (με 30ετή άσκηση διακατοχικών πράξεων νομής και κατοχής προ του 1915, δηλαδή με πράξεις νομής και κατοχής προ του 1885, σύμφωνα με τις διατάξεις του προϊσχύσαντος Βυζαντινορωμαϊκού Δικαίου) θα κινδύνευε να απολέσει στην ιδιοκτησία του, εάν, είτε απευθείας το Ελληνικό Δημόσιο είτε πλαγιαστικώς ή υποκαθιστώντας το Ελληνικό Δημόσιο πιστωτές του, εξοπλισμένοι με τον εκτελεστό κατά του Ελληνικού Δημοσίου τίτλο ασκούσαν διεκδικητική αγωγή, ενώπιον των αρμοδίων πολιτικών δικαστηρίων.
Βέβαια, οι εν λόγω αξιώσεις δεν πρόκειται να ασκηθούν κατά προφανή καταχρηστικότητα. Απεναντίας! Τα δικαιώματα του Δημοσίου, ιδίως επί ακινήτων, μπορούν να μην προβάλλονται επί σειρά ετών, ακόμα και για χρονικό διάστημα, που μπορεί να αγγίζει το χρόνο ζωής 2 ή 3 γενεών! Αλλά αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν συνεπάγεται απώλεια αυτών των δικαιωμάτων, ενόψει του απαράγραπτου χαρακτήρα τους.
Περαιτέρω, το Ελληνικό Δημόσιο, με διοικητικές πράξεις μπορεί να καθορίζει τεράστιες εκτάσεις, που περνούν στην κυριότητά του. Οι πράξεις αυτές, αν και δημοσιεύονται στο ΦΕΚ, δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές από τους πολίτες αλλά δημιουργούν συνθήκες προσδοκίας δικαιώματος κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, σε βάρος της ιδιωτικής περιουσίας….»
http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2508.aspx
[…] και με φανταστικούς αριθμούς. Μεγάλα ζητήματα όπως η Ανταλλάξιμη Περιουσία, το νεοπροσφυγικό ζήτημα, η ανάπτυξη των ποντιακών […]
[…] φορέα διαχείρισης ή την επανασύσταση του ΤΑΠΑΠ. Όπως είχε γραφτεί και παλιότερα: « …Να δημιουργηθεί ένας μικτός φορέας δημοσίου και […]
[…] φορέα διαχείρισης ή την επανασύσταση του ΤΑΠΑΠ. Όπως είχε γραφτεί και παλιότερα: « …Να δημιουργηθεί ένας μικτός φορέας δημοσίου και […]
16 Μαρτίου 2015
Τα αιτήματα της ΟΠΣΕ προς το Υπουργείο Οικονομικών
Συνολικά τέσσερα αιτήματα έθεσε το προεδρείο της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος στα αρμόδια στελέχη του υπουργείου οικονομικών, τα οποία όρισε η αναπληρώτρια υπουργός οικονομικών κ. Νάντια Βαλαβάνη, ύστερα από σχετική επιστολή που της είχε σταλεί.
Η ΟΠΣΕ ,έχοντας πάντα σε προτεραιότητα την συνεχή προσπάθεια για την επίλυση των ζητημάτων που απασχολούν το προσφυγικό στοιχείο ,αμέσως μετά την ανάληψη καθηκόντων της νέας κυβέρνησης, απευθύνθηκε στο υπουργείο οικονομικών και η κ. Βαλαβάνη ανταποκρίθηκε στο αίτημα για αναλυτική ενημέρωση της στα ζητήματα που αναφέρθηκαν στο σχετικό υπόμνημα.
Αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου με επικεφαλής τον ειδικό γραμματέα δημόσιας περιουσίας κ. Δημήτρη Κλούρα δέχθηκαν το προεδρείο της ΟΠΣΕ και ενημερώθηκαν επί δίωρο για τα πρώτης προτεραιότητας ζητήματα που έχουν σχέση με την ανταλλάξιμη περιουσία, την πλήρη καταγραφή της, τη χρηματοδότηση των σωματείων από τη διαχείριση της, αλλά και παραχώρηση μέρους αυτής σε σωματεία που στερούνται στέγης.
Επισημάνθηκε ότι τα προσφυγικά σωματεία (συλλογικά όργανα απογόνων προσφύγων από τις αλησμόνητες πατρίδες) δεν έχουν πια τη δικαιωματικά οικονομική στήριξη του Υπουργείου Οικονομικών. Πολλά από αυτά μένουν χωρίς δική τους στέγη, όπως και η ίδια η Ομοσπονδία μας, προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν σε δυσβάσταχτες οικονομικές υποχρεώσεις, ενώ η ακίνητη ανταλλάξιμη περιουσία και το προϊόν της ρευστοποίησής της διατίθεται σε αλλότριους με τη Διεθνή Συνθήκη σκοπούς.
Κατόπιν αυτών ζητήθηκε από την κυβέρνηση:
Να καταστεί σαφής η εξαίρεση της Ανταλλάξιμης περιουσίας από τα σχέδια αξιοποίησής της για την εξεύρεση πόρων του κράτους προς αλλότριους σκοπούς.
Η δημιουργία συγκεκριμένου φορέα διαχείρισής της στον οποίο θα συμμετέχει και εκπρόσωπος της ΟΠΣΕ, όπως ίσχυε μέχρι το 1998.
Να εκπονηθεί μια αναλογιστική μελέτη, ώστε να αποκτηθεί πλήρης εικόνα για την παρούσα κατάσταση της Ανταλλάξιμης Περιουσίας. Αυτό, καθώς από απαντήσεις Κτηματικών Υπηρεσιών διαφόρων νομών της χώρας, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται σε απάντηση του υπουργείου οικονομικών (10-1-2014 ΓΚΕ 1004164 ΕΞ 2014-1535) προκύπτει, ότι υπάρχουν πολλά αυθαιρέτως κατεχόμενα, άλλα μη εντοπισθέντα από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Η τροποποίηση του άρθρου 14 του Ν.Δ. 2967/1954 το οποίο προβλέπει την κάτω από ορισμένους όρους και προϋποθέσεις δωρεάν παραχώρηση ανταλλάξιμων κτημάτων για την ανέγερση Διδακτηρίων και Ιερών Ναών, με τρόπο ώστε η δωρεάν παραχώρηση τέτοιων κτημάτων να είναι δυνατή και σε Προσφυγικά Σωματεία, για τη στέγασή τους ή την ανέγερση από αυτά πνευματικών Κέντρων ή άλλων Πνευματικών Ιδρυμάτων.
Εκτός από τα παραπάνω, τέθηκε στο υπουργείο οικονομικών και ένα ακόμη αυτοτελές αίτημα. Αφορά τη φορολόγηση πηγών εσόδων των σωματείων, η οποία είναι δυσβάσταχτη και παράγοντας ανασταλτικός στην εκπλήρωση του σκοπού τους. Με συγκεκριμένα παραδείγματα παρουσιάσθηκε η σημερινή κατάσταση και ζητήθηκε να εξετασθεί η μείωση της φορολογίας των σωματείων.
Από την πλευρά των στελεχών του υπουργείου δόθηκε η διαβεβαίωση ότι τα αιτήματα θα εξεταστούν το δυνατόν συντομότερα, θα υπάρξει πλήρης καταγραφή της ακίνητης περιουσίας και σε κάθε περίπτωση θα τηρηθεί η νομιμότητα για να μην επαναληφθούν απαράδεκτα φαινόμενα με …περίεργες επιλεκτικές χρηματοδοτήσεις σωματείων που συνέβησαν μετά το 1998 και την κατάργηση του ΤΑΠΑΠ.
Η ΟΠΣΕ θα συνεχίσει τον αγώνα με όλες τις δυνάμεις της και θα ενημερώνει όλα τα σωματεία για τις ενέργειες της, αλλά και τις εξελίξεις που θα υπάρξουν μετά τιε επαφές με τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη.
Από το γραφείο τύπου
της ΟΠΣΕ
http://mikrasiatis.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%80%CF%83%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF/
Νέο ανεξάρτητο ταμείο αποκρατικοποιήσεων
ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΙΚΑΣ
Η Σύνοδος Κορυφής διαμόρφωσε και το χρονοδιάγραμμα των νομοθετικών δράσεων και των υπόλοιπων πρωτοβουλιών το οποίο ξεκινάει από αυτή την Τετάρτη και είναι αρκετά πυκνό εντός του Ιουλίου.
Η Σύνοδος Κορυφής διαμόρφωσε και το χρονοδιάγραμμα των νομοθετικών δράσεων και των υπόλοιπων πρωτοβουλιών το οποίο ξεκινάει από αυτή την Τετάρτη και είναι αρκετά πυκνό εντός του Ιουλίου.
————
Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του νέου δανείου που θα λάβει η χώρα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) θα λειτουργήσουν τα έσοδα από το αναβαθμισμένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους έως και 50 δισ. ευρώ σε βάθος χρόνου, όπως προκύπτει από το κείμενο που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής. Παράλληλα, η Σύνοδος Κορυφής διαμόρφωσε και το χρονοδιάγραμμα των νομοθετικών δράσεων και των υπόλοιπων πρωτοβουλιών το οποίο ξεκινάει από αυτή την Τετάρτη και είναι αρκετά πυκνό εντός του Ιουλίου.
Βάσει της συμφωνίας που επιτεύχθηκε σήμερα το πρωί μεταξύ Αθήνας και δανειστών, θα δημιουργηθεί ένα νέο ανεξάρτητο ταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις με έδρα την Ελλάδα – τελικά – και ελληνική διοίκηση που θα εποπτεύεται, όμως, από τις αρμόδιες κοινοτικές αρχές. Σε αυτό θα μεταφερθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους με κάποια αξία και απώτερος στόχος είναι να δημιουργηθούν έσοδα ύψους 50 δις ευρώ κατά τη διάρκεια του νέου δανείου (δεν είναι σαφές ακόμα η διάρκειά του, αλλά εκτιμάται ότι θα κινηθεί στα 60 χρόνια).
Μέρος των 50 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του νέου δανείου. Επίσης, το 50% του ποσού, δηλαδή 25 δις ευρώ, θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή των κεφαλαίων που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (εκτιμάται ότι η Ελλάδα θα δανειστεί 10-25 δις ευρώ για το σκοπό αυτό). Παράλληλα, από τα υπόλοιπα 25 δις ευρώ εσόδων που θα δημιουργηθούν, το 50% (12,5 δις ευρώ) θα κατευθυνθεί για την αποπληρωμή του χρέους και το άλλο 50% για επενδύσεις.
http://www.kathimerini.gr/823409/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/neo-ane3arthto-tameio-apokratikopoihsewn
[…] H Aνταλλάξιμη Περιουσία στο δρόμο της τελικής εκποίησης;https://kars1918.wordpress.com/2011/03/31/refugee-property/ […]
[…] H Aνταλλάξιμη Περιουσία στο δρόμο της τελικής εκποίησης;https://kars1918.wordpress.com/2011/03/31/refugee-property/ […]
[…] […]
Ματθαίος Γιαλαμάς
·
Και η τύχη αυτού του υπόλοιπου; Ταφόπετρα; (Ανταλλάξιμη περιουσία)
Σήμερα θα μπορούσε να πει κανείς ότι η υπόλοιπη ανταλλάξιμη περιουσία έχει «συγχωνευθεί» με την περιουσία του Δημοσίου, δηλαδή, στη νεοσύστατη Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου (ΚΕΔ) όπως αποκαλύφθηκε κατά τη συζήτηση μιας επερώτησης στη Βουλή των Ξ. Πελοποννήσιου, Ε. Παναγούλη, Π. Κρητικού και Μ. Κυρατσούς, στις 5 Νοεμβρίου 1979.
Στην επερώτηση αυτή, οι παραπάνω βουλευτές, τότε της αντιπολίτευσης, ζητούσαν να μάθουν «γιατί η κυβέρνηση δεν προχώρησε με τον ανάλογο ρυθμό, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, στη στεγαστική αποκατάσταση των αστών προσφύγων, όταν μάλιστα υπήρχαν όλες οι απαραίτητες οικονομικές προϋποθέσεις, από την ανταλλάξιμη περιουσία».
Σας παραθέτουμε από τα Πρακτικά της Βουλής της 5 Νοεμβρίου 1979 χαρακτηριστικά αποσπάσματα για να αντιληφθείτε ότι σχεδόν το θέμα της υπόλοιπης ανταλλάξιμης περιουσίας έχει λήξει και έχει λήξει τόσο άδοξα, χωρίς να ακούγεται καμιά διαμαρτυρία. Ένας θάνατος χωρίς αναστεναγμούς και κλάματα.
περισσότερα: 1.http://santeos.blogspot.gr/2016/05/1.html
2. http://santeos.blogspot.gr/2016/05/2.html
3. http://santeos.blogspot.gr/2016/05/3.html
4. http://santeos.blogspot.gr/2016/05/4.html
Σχετικά με την ανταλλάξιμη ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ (Που μοιράστηκε κατά το δοκούν σε μη ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ!!!!!)
Όλοι εκείνοι που ασχολήθηκαν με την περιουσία που εγκατέλειψαν οι Έλληνες στην Τουρκία, όπως ο Αντ. Αθηνογένης, – αγόρευσή του στη Βουλή τον Αύγουστο του 1933 – ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος – αγορεύσεις του στη Βουλή 17 Ιουνη και 25 Ιουνη 1930, Α.Ι. Αιγίδης: «Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγες», Ισαάκ Λαυρεντίδης «Πρόσφυγες εξ ανταλλαγής και ανταλλάξιμος περιουσία» και άλλοι με άρθρα και βιβλιαράκια ακόμα και αποφάσεις προσφυγικών συνεδρίων, δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σ’ ένα ομόφωνο ύψος.
Το πιο πρακτικό συμπέρασμα μας το έδωσε ο Α. Αιγίδης στο βιβλίο του, «Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγες», όπου υποστηρίζει ότι η περιουσία των Ελλήνων που εγκαταλείφθηκε στην Τουρκία ανερχόταν σε 300 εκατομμύρια χρυσές λίρες Τουρκίας, ή σε 100 δισεκατομμύρια δρχ. της εποχής του 1904, όταν εκδόθηκε το βιβλίο, ενώ η περιουσία που εγκατέλειψαν οι Τούρκοι της Ελλάδος – με εξαίρεση τους Τούρκους της Δ. Θράκης – ανερχόταν σε 12,5 δισεκατομμύρια. δρχ. Μια διαφορά 87,5 δισεκατομμύρια δρχ.
Η περιουσία των Ελλήνων που εγκαταλείφθηκε στην Τουρκία υποστηρίζεται από άλλους και από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και από την αυστηρότητα των εκτιμητικών επιτροπών που δημιουργήθηκαν κατά το 1925 στην Αθήνα για να ελέγξουν τα δικαιολογητικά των προσφύγων που υπόβαλαν για τη λήψη μέρος των αποζημιώσεων. Όμως οι εκτιμητικές επιτροπές, παρόλο ότι αποτελούνταν από εκπροσώπους προσφύγων, είχαν απόρρητες διαταγές, με τις οποίες εντέλλονταν να περικόψουν όσο το δυνατό περισσότερο τα ποσά που ανάγραφαν οι δικαιούχοι, για να μειωθεί όσο το δυνατό η υποχρέωση του κράτους να αποζημιώσει τους πρόσφυγες.
Από τον πίνακα που παραθέτουμε δεν δόθηκε στους πρόσφυγες ούτε ένα μέρος του ποσού που υπολόγισαν οι πρωτοβάθμιες εκτιμητικές επιτροπές, που όπως μας αποκαλύπτει με τον λεπτομερή κατάλογο που παραθέτει ο I. Αγγέλης ανερχόταν περίπου σε 265 εκατομμύρια χρυσές λίρες !!!!
Περισσότερα:https://santeos.blogspot.gr/2015/12/1_21.html
Ζητείται εξαίρεση από την πώληση, των ανταλλάξιμων εκτάσεων στη Μαρίνα Αρετσούς
26 Μαρτίου 2018
Την εξαίρεση των ανταλλάξιμων εκτάσεων εντός της έκτασης της «Μαρίνας Αρετσούς», από την παραχώρηση σε τρίτους, με την αποστολή επιστολής στο ΤΑΙΠΕΔ, ζητά από τον δήμαρχο Καλαμαριά Θεοδόση Μπακογλίδη, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, επικεφαλής της ΡΕΚΚ Μανόλης Λαμτζίδης, προκειμένου ο χώρος να παραμείνει ως χώρος ιστορικής μνήμης για τους απογόνους των προσφύγων.
Η επιστολή – αίτηση του Μανόλη Λαμψίδη, επικεφαλής της ΡΕΚΚ, προς τον δήμαρχο Καλαμαριάς, είναι η ακόλουθη:
Κύριε Δήμαρχε. Σας υποβάλλουμε τρία αιτήματα.
1ο. ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟ ΤΑΙΠΕΔ
Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεσμευτήκατε να αποστείλετε επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου να μας ενημερώσει:
1.Αν ο χώρος του “REMEZZO” περιλαμβάνεται στην έκταση της «Μαρίνας Αρετσούς», η οποία έχει παραχωρηθεί στο παρελθόν στο ΤΑΙΠΕΔ και πρόκειται να παραχωρηθεί με αντάλλαγμα σε τρίτους στο άμεσο μέλλον.
2.Σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται η διαδικασία παραχώρησης της έκτασης της «Μαρίνας Αρετσούς» από μέρους του ΤΑΙΠΕΔ.
Με το έγγραφό μας αυτό ζητούμε να πληροφορηθούμε αν στάλθηκε η επιστολή αυτή , ποιο είναι το περιεχόμενό της και να μας χορηγήσετε ένα αντίγραφο αυτής.
2.ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ «ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΡΕΤΣΟΥΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ
Επίσης, όπως έχει τεθεί επανειλημμένα δημόσια από την παράταξή μας (και στο δημοτικό συμβούλιο κατά τη συζήτηση των θεμάτων προ ημερησίας διάταξης) εντός της έκτασης της «Μαρίνας Αρετσούς» υπάρχουν Ανταλλάξιμα Κτήματα καταγραμμένα και εντοπισμένα με τα στοιχεία ΑΚ 21960 και ΑΚ 21963 , που διαχειριζόταν τότε η Κτηματική Υπηρεσία Ν. Θεσσαλονίκης , όπως επίσης ότι «….τμήμα του ΑΚ 21960 εμβαδού 1003 τμ περίπου και τμήμα του ΑΚ 21963 , εμβαδού 226 τμ περίπου, που εμπίπτουν στην παραλιακή ζώνη της Μαρίνας Αρετσούς, νοτίως της οδού Πλαστήρα…» (αρ. πρωτ. 1952/14.3.2013 έγγραφο- απάντηση της Κτηματικής Υπηρεσίας στη με αρ. 1952/8.3.2013 αίτηση του «Συλλόγου Κατιρλιωτών», από την οποία προκύπτει ότι «….υπάρχουν καταγραμμένα και εντοπισμένα τα ΑΚ 21960 και ΑΚ 21963 ανταλλάξιμα κτήματα, που διαχειρίζεται σήμερα…» η Κτηματική Υπηρεσία Ν. Θεσσαλονίκης , καθώς επίσης και ένα «….τμήμα του ΑΚ 21960 εμβαδού 1003 τμ περίπου και τμήμα του ΑΚ 21963 , εμβαδού 226 τμ περίπου εμπίπτουν στην παραλιακή ζώνη της Μαρίνας Αρετσούς, νοτίως της οδού Πλαστήρα…»).
‘Οσον αφορά στην ύπαρξη εντός της επίδικης έκτασης Ανταλλάξιμων Κτημάτων απαγορεύεται ρητά από το πλέγμα σχετικών διατάξεων και τη Συνθήκη της Λωζάνης η διάθεση «ανταλλάξιμων ακινήτων» για σκοπούς πέρα από αυτούς που είναι σύμφυτοι με το σκοπό τους (αποκατάσταση προσφύγων).
Συνεπώς, η περαιτέρω διάθεση (στην οποία περιλαμβάνεται και η εκποίηση σε τρίτους ) μέσω της ένταξης στο «ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ» της ένδικης περιοχής , στην οποία έχουν καταγραφεί και εντοπιστεί τα με στοιχεία ΑΚ 21960 και ΑΚ 21963 ανταλλάξιμα κτήματα είναι ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ.
Ειδικότερα:
Η «Ανταλλάξιμη Περιουσία», είναι η ακίνητη περιουσίας των μουσουλμάνων που προσέφυγαν στην Τουρκία στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών ως απόρροια της Συνθήκης της Λωζάννης.
Το μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων κτημάτων στη Βόρεια Ελλάδα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ανάμεσα σε αυτά τα «ανταλλάξιμα κτήματα» υπάρχουν πολλά που τα κατέχουν αυθαίρετα τρίτοι, απώλεια για την οποία ευθύνεται το Ελληνικό Δημόσιο και έχει υποχρέωση να επανορθώσει.
Όλα αυτά τα κτήματα, τέθηκαν με απόφαση της Μικτής Επιτροπής Ανταλλαγής στη διάθεση της Κυβέρνησης της Ελλάδας για να χρησιμοποιηθούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για την αποκατάσταση των ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την Καππαδοκία.
Τις παραπάνω εποικιστικές εκτάσεις διαχειρίζονται η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η διάθεσή τους χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των πιο πάνω υπηρεσιών.
Η «Ανταλλάξιμη Περιουσία» προστατεύεται από τις Διεθνείς Συνθήκες της Λωζάννης και της Άγκυρας.
Άλλωστε, και σε έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών του έτους 1997 αναφέρεται σχετικά:
«Σε ό,τι αφορά την Ανταλλάξιμη Περιουσία, σας υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι να ρευστοποιηθεί και από το προϊόν να αποκατασταθούν οι αναποκατάστατοι αστοί πρόσφυγες, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία περί Ανταλλάξιμης Περιουσίας και τις διεθνείς συνθήκες Λωζάννης και Άγκυρας».
Επομένως, το τμήμα αυτό της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου είναι ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟ και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αλλότριους σκοπούς.
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Α Τμήμα) προσέφυγε στις 20.9.2013 η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος για ένα σκέλος του τεράστιου θέματος της ανταλλάξιμης περιουσίας στο παρελθόν. Η ΟΠΣΕ, εκπροσωπεί σωματεία καταγομένων από ολόκληρη τη Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Εύξεινο Πόντο, Ίμβρο και Τένεδο που εγκατέλειψαν τις ιδιαίτερες πατρίδες τους από την εποχή του Α’ παγκοσμίου πολέμου ή από τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 και μετέπειτα. Πρόκειται για τα πρόσωπα που υπάγονται στη Συνθήκη της Λωζάνης που δικαιούνται προσφυγικής αποκατάστασης με τη χρήση του προϊόντος της ανταλλάξιμης περιουσίας.
Με την αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση της απόφασης 234/2013 με την οποία θα μεταβιβάζονταν και θα περιέρχονταν χωρίς αντάλλαγμα στο ταμείο Ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, γνωστού ως ΤΑΙΠΕΔ, κατά πλήρη κυριότητα ,νομή και κατοχή πέντε ανταλλάξιμα ακίνητα μετά των επί αυτών κτισμάτων και εγκαταστάσεων.
Όπως ανέφερε ο νομικός παραστάτης της ΟΠΣΕ «….η ανταλλάξιμη περιουσία δεν είναι δυνατόν να καταστεί αντικείμενο μεταβίβασης στο ταμείο, διότι υποχρεωτικά στο πλαίσιο των διεθνών συμβάσεων που την διέπουν, αλλά και των εξαιρετικών και ειδικών κανόνων εθνικού δικαίου που έχουν θεσπισθεί σε εφαρμογή τους είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην κοινωνική προστασία».
Σημειώνεται ότι αποκλειστικός σκοπός των ρυθμίσεων που διέπουν την ανταλλάξιμη περιουσία είναι η κοινωνική προστασία των προσφύγων, οι οποίοι είναι υποκείμενα όλων των σχετικών ρυθμίσεων. Η έκδοση διοικητικών πράξεων κατά παράβαση των ρυθμίσεων αυτών, δημιουργεί διαφορά προκύπτουσα από την πλημμελή εφαρμογή της νομοθεσίας για την κοινωνική προστασία.
Στη σχετική αίτηση ακύρωσης που κατατέθηκε στο ΣτΕ αναλύονται λεπτομερώς οι λόγοι που έχουν σχέση με παράβαση διατάξεων διεθνών συμβάσεων και με παράβαση της ειδικής εξαιρετικής νομοθεσίας εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων. Τονίζεται ότι τα ανταλλάξιμα ακίνητα αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία δημοσίων κτημάτων, σαφώς διακεκριμένη των υπολοίπων δημοσίων κτημάτων και καταλήγει ότι δεν είναι νόμιμη η μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ της ανταλλάξιμης περιουσίας προκειμένου να αξιοποιηθεί για σκοπό αντίθετο των ειδικών διατάξεων και των διεθνών συνθηκών.
Τα πέντε ανταλλάξιμα, τα οποία ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΑΝ τελικά από την μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ είναι:
1.Οικόπεδο 163.125 μ2 στη θέση Πολύδροσο του δήμου Αρταίων του νομού Άρτας.
2.Οικόπεδο 451.735,5 μ2 στο δήμο Αμπελοκήπων – Μενεμένης Θεσσαλονίκης.
3.Οικόπεδο 9.107 μ2 στη θέση Γιασεμιών και Πασχαλιάς, στον οικισμό τοπογράφων, στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης.
4.Οικόπεδο 3.777,44 μ2 στη θέση Λαχανόκηποι του δήμου Θεσσαλονίκης.
5.Οικόπεδο 2.000 μ2, επίσης στους Λαχανόκηπους Θεσσαλονίκης.
Τα ακίνητα αυτά –δημιουργώντας ένα προηγούμενο- ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΑΝ από την παραχώρηση στο ΤΑΙΠΕΔ χωρίς να εκδοθεί δικαστική απόφαση, πράγμα που επιβάλλεται να συμβεί και στις πιο πάνω επίδικες εκτάσεις.
Με το έγγραφο αυτό σας ενημερώνουμε επίσημα το θέμα και σας ΖΗΤΟΥΜΕ:
1.Να παραγγείλετε στις υπηρεσίες του Δήμου να ελέγξουν τη βασιμότητα των πιο πάνω ισχυρισμών μας.
2.Να ζητήσουν με βάση τα στοιχεία αυτά επίσημη πληροφόρηση από τις κρατικές υπηρεσίες (τοπογραφικά διαγράμματα κ.λπ.).
3.Να προκαλέσετε γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας μας –λαμβάνοντας και το προηγούμενο που σας ανέφερα- περί δυνατότητας εξαίρεσης των πιο πάνω εκτάσεων από την παραχώρηση σε τρίτους μέσω ΤΑΙΠΕΔ.
3.ΠΑΡΟΧΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ «ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΡΕΤΣΟΥΣ»
Να μας ενημερώσετε αν έχετε υποβάλει προς την Κυβέρνηση επίσημα γραπτό αίτημα για την κατάργηση της διάταξης του ν. 2160/1993 με την οποία δημιουργήθηκε ειδικό πολεοδομικό καθεστώς εντός της έκτασης της «Μαρίνας Αρετσούς» και ειδικότερα της παρ.2 του άρθρ. 29 του ν. 2160/1993, που εξακολουθεί να ισχύει σύμφωνα με την οποία: «Σε κάθε τουριστικό λιμένα καθορίζεται, με βάση τις διατάξεις του παρόντος νόμου, τμήμα ξηράς (χερσαία ζώνη) και θαλάσσης (θαλάσσια ζώνη), στην οποία επιτρέπεται η εκτέλεση λιμενικών έργων και κατασκευή πάσης φύσεως χερσαίων κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων, που απαιτούνται για τη δημιουργία, τη λειτουργία, την τουριστική ανάπτυξη, την εκμετάλλευση, αξιοποίηση και την οικονομική βιωσιμότητα του λιμένα.
Να μας χορηγήσετε αντίγραφο του σχετικού εγγράφου
Με τιμή.
Μανόλης Λαμτζίδης