Τι σημαίνει η επίσκεψη Ερντογάν;
Ο Ερντογάν στην Αθήνα
Του Βλάση Αγτζίδη (*)
Κάτι που διαφοροποιούσε τον Ταγίπ Ερντογάν και το κίνημά του από τους κεμαλιστές κατά την εποχή της ανόδου στην εξουσία, ήταν ο φιλελεύθερος χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεών του και η αλλαγή προς το θετικότερο της στάσης προς τις μειονότητες.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Η διαφορά του Ερντογάν από τους παραδοσιακούς κεμαλιστές παραμένει ακόμα σαφής. Όμως το καθεστωτικό σύμπλεγμα, μαζί με το αίσθημα επιβίωσης που αναπτύχθηκε μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα οδήγησαν τον Ερντογάν σε μια αυταρχικοποίηση της εσωτερικής του πολιτικής.
Παράλληλα, διακατέχεται από την ισλαμιστική υπεροψία και ιστορικά παραπέμπει τις αναφορές του στην οθωμανική παράδοση. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ερντογάν έχει επιλέξει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια περιφερειακή δύναμη, να ηγηθεί εκ νέου στον ισλαμικό κόσμο και να υπερβεί την άρνηση του Ισλάμ που επέβαλε ο Μουσταφά Κεμάλ κατά τη δημιουργία του εθνικιστικού κοσμικού του κράτους. Το εγχείρημα αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο, εφόσον προσπαθεί να ξεριζώσει από τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία τον ιδρυτικό της μύθο και να ον αντικαταστήσει με εκείνες τις αξίες που ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, ο Ατατούρκ ως γεννήτορας του τουρκικού έθνους, απέρριψε σκαιά και απόλυτα.
Η ρήξη του με τους παλιούς εθνικιστές του Κεμαλισμού είναι πλήρης, έστω και εάν σύναψε μια ευκαιριακή συμμαχία με τους ακροδεξιούς, με την οποία αντιμετώπισε τα λάθη των ηγετών του HDP. Επίσης ο Ερντογάν ενσωμάτωσε στην κοσμοθεωρία του και στη γεωπολιτική του αντίληψη βασικές αρχές των σύγχρονων κεμαλιστών αντιπάλων του. Όπως τον αναθεωρητισμό επί της συνθήκης της Λωζάννης, τη θεωρία για τις Γκρίζες Ζώνες στο Αιγαίο, την ιμπεριαλιστική πολιτική στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο κ.ά.
Όλα αυτά κάνουν το τουρκικό πείραμα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
Ελλάδα-Τουρκία: Μια παράξενη σχέση
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παράδοξη σχέση με την Τουρκία. Ιδεολογικά, μετά το 1922 αποδέχτηκε ως φυσιολογική την κεμαλιστική ιδεολογία που ευθυνόταν για τη διάπραξη των εγκλημάτων Γενοκτονίας κατά το μετασχηματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κάποιες φορές επιβράβευσε την ιδεολογία αυτή (πρόταση για νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ από τον Ελ. Βενιζέλο το’31 και μετονομασία της ‘’Οδού Αποστόλου Παύλου’’ σε ‘’Οδό Κεμάλ Ατατούρκ’’ στη Θεσσαλονίκη από τον Ιωάννη Μεταξά το ‘38).
Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει στο ίδιο γεωπολιτικό στρατόπεδο με την Τουρκία. Κατά 
καιρούς συνεργάστηκε μαζί της για την εξυπηρέτηση των γενικότερων συμφερόντων του στρατοπέδου αυτού. Έτσι αποδέχτηκε σχεδόν αδιαμαρτύρητα την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας που ξεκίνησε με το Βαρλίκ Βεργκισί του ’43 και κορυφώθηκε με τα Σεπτεμβριανά του 1955. Η Ελλάδα των δικτατόρων είχε στάση ενεργητικής συμπαράστασης το 1974, με την καταστροφή της ανεξάρτητης Κύπρου και το διαμελισμό της. Φυσικά η ελλαδική πολιτική δεν υπήρξε εξαρχής ενιαία και συνεπής σε σχέση με τα προβλήματα.
Ειδικά από την εποχή της Μεταπολίτευσης, όταν διατυπώθηκαν πλέον ανοικτά οι αναθεωρητικές τουρκικές επιδιώξεις, οι δημοκρατικές ελληνικές ηγεσίες προσπάθησαν να εκπονήσουν μια αμυντική στρατηγική και να συγκροτήσουν ένα μέτωπο αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Βαθμιαία έγινε συνείδηση στις ελλαδικές ελίτ ότι η Τουρκία αποτελεί μέγιστη απειλή στρατηγικού χαρακτήρα. Οι υπερεξοπλισμοί, καθώς και η επιμονή για ένταξη στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ υπήρξαν απόρροια αυτής της αμυντικής πολιτικής. Παράλληλα, έγινε συνείδηση ότι πρέπει να δημιουργηθούν δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καλύτερου χειρισμού των εντάσεων και να επιδιωχθεί ο διαρκής ελληνοτουρκικός διάλογος. Ένας διάλογος που φυσικά πρέπει να κινείται εντός σαφών ορίων και ξεκάθαρων επιδιώξεων.
Γιατί έρχεται ο Ερντογάν;
Το ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Και σε αυτό συνηγορεί η αμηχανία πολλών αναλυτών να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Υποθέσεις μπορούν να γίνουν μόνο με την κατανόηση του διεθνούς πλαισίου. Φαίνεται ότι έχει ανατεθεί στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς ένας ρόλος ενδιάμεσου μεσολαβητή στις σχέσεις τους με τους Τούρκους. Παράλληλα, ένας αντίστοιχος ρόλος πρέπει να υπάρχει όσον αφορά τη σχέση των οικονομικά ισχυρών χωρών της ΕΕ, όπως η Γερμανία, οι οποίες αναπτύσσουν τελευταία έναν πρωτοφανή αντι-Ερντογανικό λόγο.
Οπότε η Ελλάδα καλείται από τους ισχυρούς να μεταφέρει κάποια μηνύματα στην τουρκική πλευρά. Αυτός ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός, γιατί η ιστορική στιγμή είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Η Υπόθεση Ζαρράπ στις ΗΠΑ, καθώς και η διαφαινόμενη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ προοιωνίζουν μια ραγδαία επιδείνωση των αμερικανο-τουρκικών και ισραηλο-τουρκικών σχέσεων.
Η Ελλάδα -όσον αφορά το αθηναϊκό μέρος της επίσκεψης- φαίνεται να αποκομίζει οφέλη που προκύπτουν από έναν αναβαθμισμένο ρόλο που της αποδίδουν οι ισχυρές δυτικές χώρες. Ένα στοίχημα για την ελληνική ηγεσία, που θα υποδεχτεί τον Ερντογάν, είναι να καταφέρει να λειτουργήσει ως καλός αγωγός της σημερινής αμερικανικής πολιτικής, χωρίς να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της στα εθνικά και να αναδειχθεί σε κόμβο επικοινωνίας της Τουρκίας με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσον αφορά τα στενά εθνικά θέματα –Κυπριακό, γκρίζες ζώνες, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ- κανείς δεν ξέρει σε ποιο βάθος έχουν υπάρξει συνομιλίες και σε ποιο βαθμό έχουν διαμορφωθεί συμφωνίες. Κανείς επίσης δεν γνωρίζει σε πιο βαθμό έχει διαμορφωθεί μια ελληνική στρατηγική για όλα αυτά τα θέματα.
Τα μειονοτικά ζητήματα
Αυτό που σκιάζει όμως τις θετικές συνέπειες της επίσκεψης, είναι η ανοχή από την ελληνική κυβέρνηση της επίσκεψης Ερντογάν στην μουσουλμανική μειονότητα της Ελληνικής Θράκης. Γιατί όσο προσεκτικός και διακριτικός και αν είναι ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, το μήνυμα που εκπέμπει η επίσκεψή του είναι σαφές και ξεκάθαρο.
Ουσιαστικά η Ελλάδα επιτρέπει στην Τουρκία -σε αυτό το υψηλότατο επίπεδο της επίσκεψης- να επιβεβαιώσει ότι είναι η «μητέρα-πατρίδα», προστάτιδα των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών και να επισημάνει εν τοις πράγμασι ότι ο αλυτρωτισμός υπάρχει σήμερα ως βασικό στοιχείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Και αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων ομάδων στην περιοχή, όσο και στην δικαιολογημένη ανασφάλεια που γεννά στους ελληνικής εθνικότητας κατοίκους.
Φαίνεται ότι όλες οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τον ίδιο βαθμό συνενοχής στο ζήτημα της ανοχής στην κρατική τουρκική πατρωνία επί των μουσουλμάνων. Και αυτό συμβαίνει από την εποχή που ο στρατηγός Παπάγος ευνοούσε μετά τον ελληνικό Εμφύλιο την τουρκοποίηση της κοινότητας -ώστε οι σλαβόφωνοι Πομάκοι να αποκτήσουν οριστικά και αμετάκλητα τουρκική ταυτότητα ως αντίβαρο στις κομμουνιστικές επιδιώξεις των βορείων γειτόνων μας- και την υποδοχή του Τζελάλ Μπαγιάρ από τη Βασίλισσα Φρειδερίκη το 1952 και την σχετική ονομασία του μειονοτικού λυκείου. Να σημειωθεί ότι ο Τζελάλ Μπαγιάρ υπήρξε κορυφαίος Νεότουρκος και υπεύθυνος για την εθνική εκκαθάριση που πραγματοποιήθηκε στην Ιωνία κατά την πρώτη περίοδο της Γενοκτονίας (1914-1918).
Την ίδια ακριβώς πολιτική με την μετεμφυλιακή μοναρχική ακροδεξιά, ακολούθησε και η χούντα, η οποία με τη Συνθήκη της Κεσάνης επέτρεψε τη μαζική είσοδο Τούρκων εθνικιστών δασκάλων στα μειονοτικά σχολεία – υπό τις ονειρώξεις του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου για δημιουργία ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας.
Αλλά και στη συνέχεια, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις αντί να επιδιώξουν την πλήρη και χωρίς κανένα ρατσιστικό περιορισμό ενσωμάτωση των τριών μουσουλμανικών μειονοτήτων (τουρκική, πομακική, τσιγγανική), αρκέστηκαν σε μια πελατειακή πολιτική και στην ανοχή της εθνικιστικής αλυτρωτικής πολιτικής της Άγκυρας που υλοποιούνταν επί τόπου με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.
Βέβαια τα αρνητικά εμπόδια εξαλείφθηκαν εδώ και δεκαετίες όσον αφορά την αντιμετώπιση των μειονοτικών. Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να εκπονήσουν μια πολιτική απεγκλωβισμού της μειονότητας από τη μέγγενη του τουρκικού κράτους, που πάντα είχε εθνικιστική πολιτική και προωθούσε την αλυτρωτική ιδεολογία. Αντιθέτως ενθάρρυνε την οικονομική αυτονόμηση της μειονότητας, Χαρακτηριστικό σημείο υπήρξε η εποχή Αλογοσκούφη , όταν επιτράπηκε σε μια τουρκική τράπεζα (Ziraat Bankasi) να δραστηριοποιηθεί στην Ελληνική Θράκη. Η εκπόνηση από την Άγκυρα μιας πολιτικής δημιουργίας μιας επιτόπιας τουρκικής αστικής τάξης με υπόγειες χρηματοδοτήσεις και άλλες διευκολύνσεις, δείχνουν ξεκάθαρα τις επιδιώξεις της εθνικιστικής Τουρκίας να αξιοποιήσει την ανικανότητα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και να μετατρέψει έναν πληθυσμό Ελλήνων πολιτών σε στρατηγική μειονότητα για την εξυπηρέτηση άδηλων σκοπιμοτήτων.
Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις τα «πέτυχαν» εξαφανίζοντας τον έτερο μειονοτικό συμβαλλόμενο στη Συνθήκη της Λωζάννης, τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου. Η έλλειψη ενδιαφέροντος και η ανυπαρξία ελλαδικής στρατηγικής για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία οδήγησε στη σημερινή θλιβερή εικόνα να έχει το Ζάππειο 42 μαθητές, το Ζωγράφειο 49 και η Μεγάλη του Γένους Σχολή μόνο 43 μαθητές.
Ίσως και στην περίπτωση αυτή να ισχύει η γνωστή ρήση ότι έξω πάμε καλά, αλλά μέσα στη χώρα τα έχουμε κάνει θάλασσα!
http://www.kilkistoday.gr/kilkis24/44441-o-erntogan-stin-athina-kilkis24
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/12/blog-post_638.html
http://efxinospontos.gr/eidiseis/2968-vlasis-agtzidis-o-erntogan-stin-athina http://www.antibaro.gr/article/17922
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
[…] Πηγή […]
Criticising Erdogan
Don’t romanticise the Kemalist legacy!
The narrative of an «enlightened» and generally democratic Turkey, a country that is currently in the process of being destroyed by Erdogan, should not go unchallenged, says Tayfun Guttstadt
The political situation in Turkey is clearly dramatic, but it is also equally complicated. Turkish President Erdogan has succeeded in securing levels of power unique in the nation′s history. But is this situation really unique? No – for 15 years, the father of the nation Ataturk ruled alone over the early Republic, which was a one-party nation at the time. Only his untimely death in 1938 deprived him of that power.
Up to that point, Ataturk alone ruled over every conceivable dimension of domestic and foreign policy. Even clothing and music were tailored to his ideas. The aim was the creation of a totally homogenous society: «One people, one language, one flag, one state» – Ataturk′s policies were also moulded by his slogan. Today, this is one of Erdogan′s favourite quotations. The streamlining of one′s own ranks is also not Erdogan′s idea – in Ataturk′s day, even his closest allies could expect to be sacked or even punished should they have opposed their leader.
Ataturk′s political bequest
It is not only Ataturk′s authoritarian legacy – inclusive of a leader cult surrounding his person akin to the religious veneration of saints – that is indivisible from current developments in Turkey, but also his political bequest. This manifests itself in a superficially strict division of state and religion, which at the same time elevates Sunni Islam to the national religion and main pillar of the national character.
For example, during the Ataturk era, Alevism was not even mentioned by name. The widely popular images from the 1930s of women wearing chic mini-skirts should not give rise to the impression that true secularism existed in Turkey – let alone democracy or freedom of speech in any form.
Statue of Ataturk in Istanbul (photo: Reuters)
Haunted by the past: it is not only Ataturk′s authoritarian legacy – inclusive of a leader cult surrounding his person akin to the religious veneration of saints – that is indivisible from current developments in Turkey, but also his political bequest. This manifests itself in a superficially strict division of state and religion, which at the same time elevates Sunni Islam to the national religion and main pillar of the national character
Hostility towards Kurds and Christians are also among the core elements of Kemalism. All these aspects – leader cult, the merging of Sunni Islam and Turkishness, xenophobia, respect for authority – are elements beneficial to Erdogan′s power expansion plans.
Although Europe should be aware of all this for the most part, an increasing number of commentaries, articles and reports are appearing in German and western media in general, in which the pre-Erdogan Turkey is romanticised as a democratic state – for example in a recent article published in the Frankfurter Rundschau, which extensively quotes two former Turkish NATO generals.
The issue of torture comes up several times, a threat faced by purported rebels in Turkey at the present time – with no mention of the crimes of the Turkish military and a tally of victims that far exceeds figures so far clocked up during the Erdogan era. This is a blatant mockery in view of the hundreds of thousands of victims of the extremely brutal military regime, «the guardian of the secular values of the Republic» – and its torture practices.
Painting a highly romanticised picture
The documentary film «Haymatloz», which has been given a consistently positive reception in Germany, draws a highly condensed and romanticised picture. The film is about the mainly German-Jewish academics and artists who sought refuge from conditions in Germany in Ataturk′s republic and found working conditions there to be very rewarding.
But Turkey did not accept these people because it wanted to help them, but rather it wanted to become «western» at any price and relied heavily on support from European professionals. The early republic was not the knight in shining armour suggested by the film and also in the official writing of history.
The early Republic was anti-Semitic, anti-Christian and highly nationalistic. Apart from the afore-mentioned individuals and their families (no more than a few hundred people in total), Turkey did not take in any European Jews fleeing from the Nazis and the country′s Jewish citizens were themselves systematically marginalised, driven into poverty and their language and identity repressed.
Yet in the film «Haymatloz», the descendants of those refugee academics and artists from Germany – who are naturally very grateful to Turkey – are allowed to air their views without comment as they heap praise on the policies of Ataturk.
Even the daughter of Ismet Inonu, Ataturk′s equally authoritarian successor nicknamed Milli Sef, or «National Chief», is allowed to praise Kemalist Turkey to the heavens and rant about how bad things have become. Imagine: the wife of Bashar Assad is consulted as interview partner on the situation in Syria – and her views are aired without criticism or comment, underscored with romantic images.
Supporters of the right-wing nationalist MHP party in Istanbul (photo: picture-alliance/AP)
Supporters of the right-wing, anti-Kurdish MHP: «many, especially from the secular-nationalistic camp, had for a long time accused the AKP of being too lax in its dealings with the Kurdish movement. The AKP has fulfilled these demands for a return to war,» writes Tayfun Guttstadt
In focusing on Erdogan, it is all too often overlooked that the entire Turkish political spectrum expressly supports the highly repressive policies against the Kurds – many, especially from the secular-nationalistic camp, had for a long time accused the AKP of being too lax in its dealings with the Kurdish movement. The AKP has fulfilled these demands for a return to war.
Pursuing the same path
The decidedly anti-western course involving consideration of an alliance with Russia and Iran (a direction referred to «Eurasian» in Turkey), pursued by Erdogan for some time now, is taking place in co-operation with and with the goodwill of extreme nationalistic, secular forces.
If one considers policy approaches to the millions of refugees from Syria, the AKP even appears to be the only party offering something largely sensible, despite all the political point scoring.
All other parties, including left-wing movements, believe that all Syrians are jihadists and should be deported back to Syria as soon as possible, because they are simply hanging around in Turkey at the cost of the taxpayer and Assad could never ever be that bad.
For the reasons outlined here, it is my view that the narrative of an «enlightened» and generally democratic Turkey that is in the process of being destroyed by Erdogan (this also includes the «other 50%» invoked by Can Dundar), should not go unchallenged.
This is not about defending Erdogan, the AKP, Islamism or its supporters or denying their responsibility for the catastrophic conditions in Turkey. It is much more a case of having to draw a more complex picture, in which broader connections and fundamental problems become visible. This is vital for a democratic and enlightening perspective on the developments in Turkey.
Tayfun Guttstadt
https://en.qantara.de/content/criticising-erdogan-dont-romanticise-the-kemalist-legacy
Η εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας και ο τουρκικός εθνικισμός
Αθανάσιος Γκότοβος Καθηγητής Παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Οι διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και της ενδυνάμωσης του μειονοτικού εθνικισμού είναι κάτι σαν δίδυμες αδελφές. Οι ομοιότητες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες, γιατί και οι δύο αυτές διαδικασίες βγαίνουν από την ίδια μήτρα: την αποδυνάμωση του εθνικού κράτους, ειδικά όταν το τελευταίο, πρώτον, δεν ανήκει σε εκείνα τα κράτη που διαμορφώνουν το περιεχόμενο και την ταχύτητα εξάπλωσης του παγκοσμιοποιητικού φαινομένου και, δεύτερον, είναι «πολυπολιτισμικό», όπως ονομάζεται σήμερα μια πολυεθνική, πολυγλωσσική και πολυθρησκευτική κοινωνία.
Όχι μόνο τα χρόνια που κυβερνά στην Τουρκία ο Ερντογάν, αλλά και δεκαετίες νωρίτερα, η τουρκική ελίτ επιχείρησε να παίξει το πολιτικό χαρτί της τουρκικής διασποράς στην Ευρώπη, προκειμένου να καταστεί «παράγοντας» στις πολιτικές διεργασίες ευρωπαϊκών κοινωνιών. Χαρακτηριστικά είναι τα πρόσφατα παραδείγματα εμπλοκής μελών του τουρκικού πολιτικού προσωπικού στις εθνικές εκλογές της Ολλανδίας, αλλά και της Γερμανίας, με ευθεία παρέμβαση της μητέρας-πατρίδας για το πώς πρέπει να ψηφίσουν Ολλανδοί και Γερμανοί πολίτες τουρκικής καταγωγής και (εθνοτικής) συνείδησης.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες δύο βαλκανικές χώρες με τουρκική (ή από την Τουρκία ως τουρκική λογιζόμενη) διασπορά, τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ,η Άγκυρα αξιοποιεί εδώ και καιρό τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, τους οποίους βαπτίζει συλλήβδην τουρκικούς, προκειμένου να γίνει μέσω αυτών ρυθμιστικός παράγοντας στην εγχώρια πολιτική σκηνή, και – ειδικά σε περιπτώσεις οριακής κυβερνητικής πλειοψηφίας – εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους:είτε με τη δημιουργία αυτόνομων πολιτικών φορέων που διεκδικούν ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή, είτε με την ανάδειξη βουλευτών σε κυβερνητικά σχήματα, οι οποίοι δυνητικά παίζουν ρόλο ρυθμιστή σε περιπτώσεις ισχνής κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει την τουρκική διασπορά στην Ευρώπη ως μέσο άσκησης πολιτικής επιρροής, προσπάθεια που γίνεται με συστηματικό τρόπο μέσω της ενεργοποίησης πολλαπλών δικτύων και πόρων, κυρίως όμως μέσα από ένα εκτεταμένο δίκτυο θρησκευτικών λειτουργών σε ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής σε ορατά, ευνοϊκά για την Τουρκία, αποτελέσματα. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Ιδιαίτερα οι ανοιχτές προκλήσεις του προέδρου Ερντογάν σε προεκλογικές συνάξεις της τουρκικής διασποράς, με τις οποίες τασσόταν με θέρμη υπέρ της ιδέας του «πολυπολιτισμού» (εννοείται, εκτός Τουρκίας…) και της αναγνώρισης των μειονοτικών δικαιωμάτων των Τούρκων στη Γερμανία, έχουν οδηγήσει σε μια συντηρητική στροφή μέσα στην ίδια τη γερμανική κοινωνία και στην αμφισβήτηση του μοντέλου του «πολυπολιτισμού», με την ίδια την καγκελάριο να τονίζει χαρακτηριστικά ότι η ιδέα αυτή είναι νεκρή(“Multikultiisttot..”).Στην Ελλάδα, όμως, το παιχνίδι της Τουρκίας, και ειδικά του σημερινού της προέδρου, φαίνεται να «βγαίνει». Αυτό οφείλεται λιγότερο στη δεξιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και περισσότερο στον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της ελληνικής μειονοτικής πολιτικής, και μάλιστα διαχρονικά. Αρκούν μερικά παραδείγματα για να το πιστοποιήσουν.
Πρώτον, το σύνολο των μέτρων της ελληνικής μειονοτικής πολιτικής, και ιδιαίτερα της μειονοτικής πολιτικής στον τομέα της εκπαίδευσης, στηρίζεται πάνω σε σαθρά θεμέλια, και συγκεκριμένα πάνω στο ελληνοτουρκικό μορφωτικό πρωτόκολλο του 1968, έτσι όπως το είχαν διαμορφώσει οι διπλωμάτες και οι τεχνοκράτες του απριλιανού καθεστώτος. Ενώ, λοιπόν, η μεταπολίτευση ορίζεται εν γένει ως μια πολιτική κατάσταση που προέκυψε από την ανατροπή του κανονιστικού πλαισίου της δικτατορίας, το σύνολο της ελληνικής νομοθεσίας για τη μειονότητα από το 1974 και μετά, αλλά και το σύνολο των μέτρων για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των μελών της μειονότητας δεν έχει αποστεί ούτε κατά κεραία από το περιεχόμενο και τις αρχές του (απριλιανού) «θεμελίου» της μειονοτικής εκπαιδευτικής πολιτικής, ανεξάρτητα από τον φερόμενο ως διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό των ελληνικών κυβερνήσεων και διοικήσεων.
Δεύτερον, ενώ επισήμως η ελληνική πολιτεία δεν αναγνωρίζει τουρκική μειονότητα στη Θράκη, αλλά την προσδιορίζει ως μουσουλμανική, εφαρμόζοντας και εξειδικεύοντας τις πρόνοιες του Πρωτοκόλλου του 1968, έχει ιδρύσει και συντηρεί μειονοτικά σχολεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με δίγλωσσο πρόγραμμα και αμιγώς μουσουλμανικό μαθητικό πληθυσμό. Έχει καθιερώσει, επίσης, την τουρκική γλώσσα και τον τουρκικό πολιτισμό (μέσω των κειμένων των σχολικών βιβλίων) ως στοιχεία ταυτότητας του συνόλου των μειονοτικών μαθητών, αγνοώντας συνειδητά το γεγονός ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Θράκης ανήκουν σε τρεις διακριτές κατηγορίες, τόσο από γλωσσικής, όσο και από εθνοπολιτισμικής πλευράς. Παρακάμπτοντας τη γλώσσα και την πολιτισμική ταυτότητα των Πομάκων και των Ρομά Μουσουλμάνων, η ελληνική νομοθεσία μένει πιστή στο πνεύμα και το γράμμα του Πρωτοκόλλου του 1968, ενώ την ίδια στιγμή ονομάζει καταχρηστικά την πολιτική αυτή «διαπολιτισμική εκπαίδευση». Κάνει δηλαδή επί της ουσίας, χωρίς όμως να το δηλώνει, αυτό που θα έκανε αν υπήρχε μια ενιαία εθνική (τουρκική) μειονότητα στη Θράκη και μια αντίστοιχη συμφωνία προστασίας των δικαιωμάτων της. Συμπεριφέρεται σαν να υπήρχε αναγνωρισμένη συμπαγής τουρκική μειονότητα, αλλά αρνείται να ονομάσει την μειονότητα αυτή τουρκική. Την ίδια στιγμή δεν τολμά να αναγνωρίσει την ύπαρξη διακριτής πομακικής και ρόμικης ταυτότητας στη Θράκη. Σε κανένα από τα σχολικά εγχειρίδια που διδάσκονται στα μειονοτικά σχολεία δεν υπάρχει έστω μία αράδα ή μία εικόνα που να υπαινίσσεται την ύπαρξη αυτών των δύο ταυτοτήτων.
Τρίτον, απέναντι στη συστηματική προσπάθεια του τουρκικού κράτους για τον προσεταιρισμό και την ενσωμάτωση του πομακικού και ρόμικου μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης μέσα στη (εθνοτική) τουρκική ομάδα και τη δημιουργία μιας ενιαίας τουρκικής συνείδησης σε όλα τα μέλη της μειονότητας, η ελληνική πλευρά δεν έχει εκπονήσει κανένα επεξεργασμένο σχέδιο. Δρα αμυντικά μέσα από στρατηγικές «παροχών» και «θετικής διάκρισης», δηλ. θέσπισης μέτρων εξαίρεσης των μελών της μουσουλμανικής μειονότητας από υποχρεωτικές για τον λοιπό πληθυσμό διαδικασίες ελέγχου της πρόσβασης σε κοινωνικά αγαθά (π.χ. για ην εισαγωγή στα ΑΕΙ, για διορισμό στη δημόσια διοίκηση κ.α.).
Τέταρτον, απέναντι στα δίκτυα τουρκικής πολιτικής επιρροής στη Θράκη (κυρίως μέσω των εκεί τουρκικών διπλωματικών αποστολών, αλλά και των παράλληλων δομών του μουσουλμανικού κλήρου) η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι είναι αρκετό, όργανα ειδικών υπηρεσιών να παρακολουθούν και να καταγράφουν διάφορες ύποπτες «κινήσεις» προσώπων και παραγόντων. Ανέχεται διαχρονικά το διπλό σύστημα ιερατικής εκπροσώπησης (επίσημοι μουφτήδες – ψευδομουφτήδες, επίσημοι ιμάμηδες – άτυποι ιμάμηδες) καθώς επίσης και τη χρήση των χώρων θρησκευτικής λατρείας για την προώθηση των ιδεών και των στόχων του τουρκικού κράτους στην ελληνική επικράτεια (κορανικά σχολεία).
Κάτω από τις συνθήκες αυτές, το παιχνίδι της τουρκικής ελίτ με την πολιτική εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, προκειμένου να καθιερωθεί η Τουρκία ως «παράγων» που έχει λόγο στην ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, είναι ιδιαίτερα εύκολο. Δεν υπάρχει Τούρκος ηγέτης, πολύ περισσότερο ο σημερινός πρόεδρος, που δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να εκμεταλλευτεί το στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας του για την προώθηση της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη. Οι συχνές δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων ότι η Τουρκία οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο και να τηρεί τους κανόνες καλής γειτονίας, δεν είναι σε θέση να ανατρέψουν το στρατηγικό μειονέκτημα της Ελλάδας, ένα μειονέκτημα που δημιούργησαν διαχρονικά – και το κληροδοτούν στις επόμενες – οι ίδιες οι ελληνικές διοικήσεις με την αβελτηρία τους.
http://www.huffingtonpost.gr/entry/e-eryaleiopoiese-tes-moesoelmanikes-meionotetas-kai-o-toerkikos-ethnikismos_gr_5a271113e4b0cd6fb5ee8afe?utm_hp_ref=gr-homepage
1952: Σπάνιες φωτογραφίες από την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Τζ. Μπαγιάρ στη Θράκη
http://www.kathimerini.gr/937911/article/epikairothta/ellada/1952-spanies-fwtografies-apo-thn-episkeyh-toy-toyrkoy-proedroy-tz-mpagiar-sth-8rakh
Το έγκλημα της Ελληνικής πολιτείας στη Θράκη
Συνεργάστηκαν:
Μαρία Σταματιάδου (δημοσιογράφος)
Όμηρος Φωτιάδης (Αναλυτής Γεωπολιτικής)
Πηγές:
Περιοδικό Αντιφωνητής
Εφημερίδα «Τα Νέα της Ροδόπης»
Εφημερίδα «Χρόνος»
Ιστολόγιο «Τουρκικά Νέα»
Ιστολόγιο «Προξενείο Stop»
Ιστολόγιο Παρατηρητήριο Τουρκίας
Ιστολόγιο Αβόλευτος
Ιστολόγιο Ramnousia
Επί χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος
που όσο η Αθήνα αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των
πολιτών της περιοχής.
Επιχειρήσαμε, να αποδώσουμε τον στρατηγικό σχεδιασμό και την γενικότερη παρεμβατικότητα της
Τουρκίας στην Θράκη, αναλύσαμε πλείστες όσες περιπτώσεις της μεθοδικής «εργασίας» που έχουν
αναλάβει μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας προκειμένου να αλλοιώσουν την πραγματικότητα και
να «χτίσουν» με υπομονή όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» που μπορούν να στοιχειοθετήσουν
σοβαρότατο πρόβλημα για τον χαρακτηρισμό της Ελληνικότητας της περιοχής.
Πολιτική ανικανότητα και αδικαιολόγητη δουλικότητα σε παροτρύνσεις ξένων. Εγκληματικά λάθη
πολιτικών, ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, εξυπηρετήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και των
καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά κυρίως η αδυναμία της Αθήνας να κατανοήσει την ευθύνη
της προς την περιφέρεια, οδηγεί σήμερα τη Θράκη (και όχι μόνο) στις διαθέσεις εκείνων που
σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα μακρόχρονο σχέδιο πολιορκίας και άλωσης ελληνικών
περιοχών.
Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε, όσο πιο σύντομα γίνεται, να αποδείξουμε πως πλησιάζει πολύ
επικίνδυνα η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Ελληνισμός θα τεθεί μπροστά σε τεράστια εκβιαστικά
διλήμματα ως προς την Θράκη, αλλά και ως προς το Αιγαίο.
Εγνωσμένης αξίας ορυκτού πλούτου, η Θράκη, έχει ουσιαστικά παραδοθεί και λείπουν οι… υπογραφές
για την δημιουργία μίας – εντός της Ελλάδος- περιοχής που θα λειτουργεί ως μόνιμο αγκάθι και με
μεγάλους κινδύνους να μετατραπεί σε μία άτυπα κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή. Ζητάμε τον
σεβασμό, την κατανόηση, την βοήθεια αλλά και την προσοχή όλων εκείνων των Ελλήνων που
ενδιαφέρονται να αναδειχθεί το πραγματικό πρόβλημα της Θράκης. Ευελπιστούμε πως αυτή η
προσπάθεια που καταβάλλουμε θα τύχει του δέοντος σεβασμού και της προσοχής που της αξίζει…
♣ Οι ειδικοί έχουν σημάνει συναγερμό
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες, αλλά και ιστορικοί
και κοινωνιολόγοι, έχουν ποικιλοτρόπως καταδείξει το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος,
που λέγεται Θράκη. Οι φόβοι όλων πάντα ενέτειναν στο σοβαρότατο ενδεχόμενο μίας μικρής
«επανάστασης» (σε πολιτικά πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και αίτησης
ανεξαρτησίας. Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης,
αφού πληρούσε τα κριτήρια, αλλά είχε και τους ανθρώπους (π.χ. τούρκος πρόξενος Σαρνίτς) για να
υλοποιήσουν ένα νέο Κόσοβο. Ίσως, το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση (παρά τα όποια
σημερινά οικονομικά της προβλήματα), ανάγκασε την Άγκυρα να «υποχωρήσει» σε περισσότερο ήπιες
μεθόδους τουρκοποίησης της Θράκης.
2
♣ Γιατί η Τουρκία θέλει μία «Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη»
Είναι γνωστό πως οι «δεξαμενές σκέψης» της Τουρκίας και οι γενικότερες στρατηγικές που
ακολουθούνται από την τουρκική εξωτερική πολιτική, καθώς και από τις υπηρεσίες (κυρίως εθνικού
ενδιαφέροντος) της γείτονος, έχουν «στοχεύσει» την Ελληνική Θράκη πριν από δεκαετίες. Ίσως και
από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκο – Κεμαλικού κράτους, όταν τα Ελληνικά στρατεύματα
αποχώρησαν από την Ανατολική Θράκη χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα (ελέω συμφωνιών που
υπέγραψε η τότε ελληνική κυβέρνηση).
Από τότε μέχρι σήμερα, έχoυν αποκαλυφθεί μία σειρά από θέματα (π.χ. χρυσός, ουράνιο, πετρέλαιο
κ.α.) που διαθέτει η Θράκη. Όμως, το ότι αποτελεί το τμήμα σύνδεσης Ασίας και Ευρώπης, με δρόμους
συγκοινωνιών, αλλά και ενέργειας, η περιοχή της Θράκης σήμερα μεταβάλλεται σε περιοχή ελέγχου ροής
ενέργειας προς την Ευρώπη, καθιστώντας την στο εγγύς μέλλον (την αμέσως επόμενη δεκαετία) περιοχή
που θα συγκεντρώσει βαριά βιομηχανία και σημαντικά οικονομικά και τραπεζικά κεφάλαια θα ζητήσουν να
κατοικοεδρεύσουν σε αυτήν. Η Άγκυρα θέλει όχι μόνο να είναι παρούσα, αλλά να «διευθύνει» και να
αποκομίσει τα μέγιστα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από τα ανωτέρω.
♣ Πως μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Θράκη;
Το ερώτημα που σήμερα θα πρέπει να απαντηθεί είναι: μπορεί ειρηνικά να τεθεί θέμα δημιουργίας
ενός ανεξάρτητου κρατιδίου στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης; Η απάντηση είναι πως είμαστε πολύ
κοντά στο ενδεχόμενο αυτό. Αλλά όχι ακόμη. Εκτός αν κάποιοι αποφασίσουν να ρίξουν τις μάσκες της
φιλίας τους επειδή θα πρέπει να επιταχύνουν τις. «δουλειές» τους στην Βαλκανική και στην Ανατολική
Μεσόγειο. Πότε όμως θα είναι δυνατό να υλοποιηθεί μία ανακήρυξη της Θράκης ως ανεξάρτητου
κρατιδίου; Μα φυσικά, όταν αυτό το κρατίδιο θα πληρούσε τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός
κράτους, είναι η απάντηση. Δηλαδή να έχει:
. Ενιαίο, συμπαγές και αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο
. Οργανωμένη Διοίκηση ή σύστημα αυτοδιοίκησης
. Υποτυπώδες σύστημα οικονομίας ή Τραπεζικό σύστημα
. Υποτυπώδες έστω σύστημα Υγείας
. Οργανωμένο σύστημα Παιδείας
. Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών
Αυτά αποτελούν τα συστατικά στοιχεία αποτελούν την «μαγιά» για να γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα.
♣ Τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη;
Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το αποκωδικοποιήσουμε και
να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Στο σημείο αυτό θα
πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών από την Αθήνα ή οι ευθύνες των
εκάστοτε τοπικών αρχόντων της Θράκης, συνετέλεσαν τα μέγιστα ώστε ο κίνδυνος μεταβολής της
Ελληνικής Θράκης σε περιοχή υπό άτυπη Ελληνική συγκυριαρχία να έχει μεγιστοποιηθεί σε βαθμό λίαν
επικίνδυνο.
Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας
στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και
περιοχή υπό πλήρη Ελληνική κυριαρχία.
Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρόνιου
σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών. Οι εκάστοτε προσωπικές πολιτικές υπουργών, βουλευτών,
Νομαρχών και Δημάρχων, κατάφεραν να αποδομήσουν και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν
σοβαρά δικαιώματα στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και τους εκάστοτε
πρακτορίσκους και ανθυπρακτορίσκους της ΜΙΤ και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που
διαφεντεύουν πλέον σε μεγάλες περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό.
3
Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική,
δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη. Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτικό για τους πολιτικούς,
που δεν διστάζουν να το καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την
πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως
«αντίδωρο». Μάλιστα, όπως θα καταδείξουμε στη συνέχεια ο περίφημος «Καλλικράτης» αποτελεί το
καλύτερο δυνατό δώρο προς την κατεύθυνση πιθανότατης (απ)αίτησης ανεξαρτησίας της Θράκης. Ένα
δώρο, που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονικός ιδεασμός του νομοθέτη ή κενότητα πολιτικής και εθνικής
ευθύνης του πολιτικού συστήματος. Αργά, αλλά σταθερά, με ευγενικές «χορηγίες» από την Αθήνα, από
την Άγκυρα αλλά κυρίως από τις ΗΠΑ, η Θράκη είναι ένα σχεδόν βήμα πριν «σκάσει» σαν βόμβα, με
άγνωστα αποτελέσματα.
♣ Σύστημα Αυτοδιοίκησης (υπάρχει ήδη)
Ο «Καλλικράτης» παρέχει τοπική αυτοδιοίκηση, με δομημένη ιεραρχία. Μέσα από ένα νομοσχέδιο για την
τοπική Αυτοδιοίκηση και χωρίς προφανώς οι σχεδιαστές του να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους την εθνική
ιδιαιτερότητα της Θράκης, κατέστη δυνατό να παραχωρηθεί το «δικαίωμα» σε φανατικούς
τουρκόφρονες, πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της Θράκης, να αναλάβουν την τοπική
αυτοδιοίκηση σε συγκεκριμένες περιοχές που συνορεύουν μεταξύ τους. Τι θα κάνει άραγε ο «σοφός
νομοθέτης» εάν αύριο δηλώσουν όλοι αυτοί οι τουρκόφρονες – προσφάτως εκλεγέντες- δήμαρχοι, ότι
νιώθουν τούρκοι και ασκούν το καθήκον τους ως τούρκοι πολίτες; Μπορεί άραγε ο «νομοθέτης» να
κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει για τη Θράκη μία ενιαία τοπική αυτοδιοίκηση, που δεν είναι φίλα
προσκείμενη στο Ελληνικό Σύνταγμα και στην εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση; Ας θεωρήσουμε, όμως,
πως απλώς ο νομοθέτης έκανε λάθος και δεν υπολόγισε παραμέτρους που του ήταν άγνωστες. Το λάθος
όμως, του νομοθέτη δυστυχώς, επεκτείνεται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα όργανα του
τουρκισμού στην Θράκη.
Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει ήδη μία άτυπη κυβέρνηση, που έχει ορκιστεί στον Εχίνο
Ξάνθης, μέλη της οποίας είναι όλοι οι πρώην και νυν μουσουλμάνοι βουλευτές όλων των Ελληνικών
κομμάτων. Η άτυπη κυβέρνηση δρα με την «βιτρίνα» της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας
Τούρκων Δυτικής Θράκης» και έχει άμεσες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Μάλιστα,
τελευταία, με την ευγενική χορηγία του τούρκου προξένου, και την επιμέλεια της άτυπης αυτής
κυβέρνησης των «τούρκων» της Θράκης, έχει ξεκινήσει μία καταιγίδα δημιουργίας «τουρκικών συλλόγων»
(κυρίως πολιτιστικών, που βάζουν ιστορικά θεμέλια τουρκικού πολιτισμού στην περιοχή,
διαστρεβλώνοντας την ιστορία αλλά και οικειοποιούμενοι ως τουρκικό τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό των
μουσουλμάνων της περιοχής), που διασπείρονται στην ορεινή Θράκη αλλά και στο νοτιοανατολικό πεδινό
τμήμα του νομού Ροδόπης.
Μία ευρεία γεωγραφική περιοχή, αυτοδιοικούμενη, με επίπεδα τοπικής αλλά και κεντρικής διοίκησης, ήδη
υπάρχει, ελέω Καλλικράτη. Κάποιοι στην Αθήνα είτε δεν υπολόγισαν σωστά τις εξελίξεις, είτε τις
υπολόγισαν με λάθος «μέτρα» και «σταθμά». συνεχίζοντας τα λάθη εις βάρος της Θράκης και του
Ελληνισμού.
♣ Ενιαία γεωγραφική περιοχή (υπάρχει ήδη)
Μέσω του Καλλικράτη, το πολιτικό έγκλημα των Αθηνών στην Θράκη, γιγαντώθηκε. Μέσα από παράξενες
μεθοδεύσεις (πολλοί μίλησαν για συμφωνίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και φανατικών τουρκοφρόνων) και επιλογές,
κατέστη δυνατό να εκλεγούν 3 μουσουλμάνοι δήμαρχοι σε 3 Δήμους της Θράκης (δήμος Γλαύκης στην
Ξάνθη, δήμος Ιάσμου και δήμος Φιλύρας στην Ροδόπη), σε γειτονικούς γεωγραφικά δήμους, στην ορεινή
Θράκη, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μία ενιαία – εκτεταμένη γεωγραφικά κατά μήκος σχεδόν
ολόκληρης της ορεινής Θράκης – περιοχή, που κατοικείται σχεδόν ολοκληρωτικά από μουσουλμάνους και
ελέγχεται αποκλειστικά από το τουρκικό προξενείο και τους ανθρώπους του!!!
Αν αυτό σε κάποιους θυμίζει γκέτο, θα τολμούσα να συμπληρώσω πως ίσως θα έπρεπε να μην
παραμείνουν μόνο σε αυτή την εικόνα, αλλά στην σημασία που αυτή η εκτεταμένη ομοιογενών
χαρακτηριστικών περιοχή μπορεί να πάρει. Να σημειωθεί, βέβαια, πως στη νότια Βουλγαρία έχουν
αναπτυχθεί ιδιαίτερα οι φιλοτουρκικές τάσεις, αφού η δράση των τουρκικών υπηρεσιών εκεί είναι ιδιαίτερα
έντονη και έχουν ήδη δημιουργηθεί εντάσεις με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας. Μία ακόμη ευρύτερη
περιοχή τουρκοφρόνων ή μουσουλμάνων εξαρτώμενων από τουρκόφρονες, δημιουργεί αυτόματα
σημαντική «πληγή» για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Όμως, για να συμβεί αυτό έπρεπε
4
πρώτα να γίνει ο δικός μας «Καλλικράτης», και στη συνέχεια θα πρέπει να πραγματοποιηθούν και άλλα
απαραίτητα «δομικά στοιχεία».
Τα λάθη των Ελλήνων πολιτικών, δείχνουν να επηρεάζουν και την Βουλγαρία, αφού καταφέρνουν να
διογκώσουν ένα πρόβλημα που έρχεται επάνω μας, με μεγάλη ταχύτητα. Το Θρακικό πρόβλημα είναι ήδη
εδώ, άσχετα αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν ή να το δούνε. Το ειρωνικό είναι πως το
«Θρακικό Πρόβλημα» είναι εδώ εξαιτίας της ανυπαρξίας βούλησης, σχεδιασμού ή της φιλοπατρίας
Ελλήνων πολιτικών, που στάθηκαν πολύ μικροί έως ανίκανοι να αντιληφθούν πως παρέδιδαν και
παραδίδουν τα υλικά ανεξαρτητοποίησης της Θράκης.
…………………………..
……………………………
………………..
ς.
♣ Αυτοδύναμη οικονομία (υπάρχει ήδη)
Σε όσους ζούνε στην Θράκη ή σε όσους θέλησαν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν, έχει ήδη γίνει
απολύτως σαφές πως ο μουσουλμανικός πληθυσμός λειτουργεί σε καθεστώς γκέτο. Και αυτή η
λειτουργία σε ένα πολύ μεγάλο της μέρος αφορά την οικονομία. Έτσι, υπάρχουν μουσουλμάνοι έμποροι
που έχουν προϊόντα μόνο για μουσουλμάνους, ενώ είναι πολύ σπάνιο το φαινόμενο κατά το οποίο
μουσουλμάνος θα αγοράσει από κατάστημα χριστιανού (οι χριστιανοί αγοράζουν από όπου τους αρέσει,
ενώ οι μουσουλμάνοι αγοράζουν μόνο από μουσουλμάνους!!!). Υπάρχουν μουσουλμάνοι οικοδόμοι –
εργολάβοι (απορίας άξιο πως αναπτύσσονται οικονομικά, όταν καταγγέλλουν την Ελλάδα για καταπάτηση
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για δημιουργία προβλημάτων στην ανάπτυξη, για άνιση αντιμετώπιση από το
νόμο κ.α.) που δίνουν εργασία μόνο σε μουσουλμάνους εργάτες. Να σημειωθεί επίσης πως η
φωτογραφία του Κεμάλ μπαίνει στα εγκεκριμένα από το τουρκικό προξενείο καταστήματα, τα οποία με
αυτόν τον τρόπο κάνουν «χρυσές δουλειές».
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αλλά και το βάθος της οικονομικής διείσδυσης, δύναμης και
ανεξαρτησίας που ήδη υπάρχει στους μουσουλμάνους της Θράκης (αιτία γι αυτό υπήρξε σειρά τραγικών
λαθών της Αθήνας) σημειώνεται πως δεν είναι μόνο η εμπορική οικονομική δραστηριότητα που
αναπτύσσεται (έστω και σε καθεστώς οικονομικού γκέτο). Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις οικονομικές
δραστηριότητες των μουσουλμάνων (πλην ελαχίστων ηρωικών εξαιρέσεων που δεν διστάζουν να τα
βάλουν με το «σύστημα του προξενείου» αμφισβητώντας την «βοήθεια» που αυτό μπορεί να τους
παρέχει).
Σαν παράδειγμα, της άνθησης αυτής της κλειστής οικονομίας, αρκεί να αναφερθεί ένα γεγονός που
συνέβη σε τράπεζα της Ξάνθης κατά την είσοδο του ευρώ στην οικονομική καθημερινότητά μας. Ένας
γέροντας πομάκος επισκέφθηκε την τράπεζα με ένα τσουβάλι δεκαχίλιαρα και όταν είδε τι του έδωσαν
απογοητεύτηκε. Μέχρι τότε, πολλοί μουσουλμάνοι της Θράκης επένδυαν τα χρήματά τους στην Τουρκία,
αλλά μετά από κάποια γεγονότα απαγωγών και ουσιαστικής απώλειας των επενδύσεών τους,
αποφάσισαν (τουλάχιστον) την παύση επενδύσεων στην επικίνδυνη για επενδύσεις «μητέρα πατρίδα».
Είναι γνωστό πως μέχρι και σήμερα ένας μεγάλος όγκος χρημάτων των μουσουλμάνων της Θράκης
βρίσκεται σε σεντούκια. Αυτά τα χρήματα θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί η τουρκικών
συμφερόντων Ziraat Bank, αλλά και οι τούρκοι επιχειρηματίες που σκοπεύουν να «επενδύσουν» στην
Θράκη. Η Τουρκία σκοπεύει να «αγοράσει» τη Θράκη με βοήθεια που θα πάρει από τα χρήματα των
Ελλήνων μουσουλμάνων. Και αν δεν καταφέρει σήμερα να τους πάρει τα χρήματα, η παρουσία της
Άγκυρας στη Θράκη τους υπόσχεται πως αύριο θα τους πάρει την γη που κατέχουν. Γιατί; Μα, αφού η
Ελληνική Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται να καλύψει το ήδη υπάρχον κενό απέναντι στους πολίτες της, η
πολιτική της γείτονος θα έρθει ως φυσικός κανόνας, να συμπληρώσει τα αθηνοκεντρικά κενά.
Η πρόσφατη οικονομική τάση, με τις επισκέψεις τούρκων επιχειρηματιών στην Θράκη, δημιουργεί μία
παράξενη δυναμική στην τοπική οικονομία. Δεν είναι μόνο τα έπιπλα τουρκικής κατασκευής, αλλά κυρίως
η μεταφορά τουρκικών βιοτεχνιών (κυρίως στην Κομοτηνή), που θα αγκαλιάσουν» τους
μουσουλμάνους της Θράκης, θα τους δώσουν δουλειά και θα αποκτήσουν απόλυτη κυριαρχία – εξάρτηση
στην διαβίωσή τους.
Μήπως θα ήταν καλύτερα οι κομπορημονούντες οικονομολόγοι των ΕΒΕ να υπολογίσουν και κάποιες
άλλες παραμέτρους των σχεδιασμών ανάπτυξης που ονειρεύονται; Πώς είναι δυνατόν οι «ειδικοί» να μην
βλέπουν πως μέσω των σημερινών τους σχεδιασμών πρόκειται να επηρεάσουν (σε εκβιαστικό βαθμό
μάλιστα) τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς πολίτες της Θράκης;
5
♣ (Απορία συντάκτη: Γιατί έρχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα οι τούρκοι βιομήχανοι, όταν το κόστος
εργασίας στην Τουρκία είναι πολύ μικρότερο; Ποιός μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, χωρίς να
εικάσει κάποια έστω και υφέρπουσα επιθετική κίνηση της Άγκυρας;)
Η δημιουργία μίας (έστω υποτυπώδους) οικονομικής κίνησης που θα βασίζεται σε μικρής και μέσης
εξαγωγικής μορφής βιοτεχνία ή βιομηχανία, είναι ένα ακόμη «δομικό στοιχείο» δημιουργίας μίας
ανεξάρτητης Θράκης. «δομικό στοιχείο» που η οικονομική και πολιτική ελίτ το προσφέρει με πλατιά
χαμόγελα στον Ταγίπ Ερντογάν, στον Αχμέτ Νταβούτογλου και στον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής, που
εργάζονται μεθοδικά στα πλαίσια του νέο-οθωμανισμού και της δημιουργίας μίας μεγάλης Τουρκίας που
θα «πατάει» στα Βαλκάνια. Η πρόσφατη συνάντηση στην Κομοτηνή, όπου οι τούρκοι επιχειρηματίες
εκδήλωσαν ανοιχτά το ενδιαφέρον τους για αγορά και εκμετάλλευση εγκαταλελειμμένων βιοτεχνιών και
βιομηχανιών στην Ροδόπη, αποτελεί την μέγιστη απόδειξη της οικονομικής παράδοσης – μεταβίβασης της
Θράκης σε τουρκικά χέρια.
Η ανάπτυξη ενός οικονομικού πόλου, που θα έχει άμεση και αμέριστη, χρηματική και πολιτική στήριξη
από την Άγκυρα, είναι ήδη γεγονός. Η οικονομική εξάρτηση του μουσουλμανικού στοιχείου θα σημάνει
την αυτόματη πολιτική χειραγώγησή του.
Τί έχει να απαντήσει η Αθήνα σε αυτό; Πρόκειται για ένα ακόμη επικίνδυνο λάθος που προστίθεται στα
προηγούμενα; Ένα ακόμη μοιραίο λάθος, που παραδίδει την τοπική οικονομία σε φορείς που εδράζονται
στην Τουρκία και οι οποίοι ασφαλώς δεν ενδιαφέρονται για τα Ελληνικά πολιτικά και οικονομικά
συμφέροντα!!! Μήπως όμως θα έπρεπε να αναφερόμαστε ξεκάθαρα σε τουρκική «εισβολή»;
Σαν παράδειγμα αναφέρεται καθαρά για ιστορικούς σκοπούς και από στοιχεία της Τουρκικής
Στατιστικής Υπηρεσίας Τurkstat για το ενδεκάμηνο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2008 προκύπτει ότι οι
ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία έφθασαν στα 1.094 εκατ. δολ. και οι τουρκικές εξαγωγές
προς την Ελλάδα στα 2.326 εκατ. δολ. (εμπορικό ισοζύγιο: -1.232 εκατ. δολ.). Ενώ για την περίοδο
2008-2009 τα νούμερα ήταν 1,1 δις και 1,6 δις δολάρια αντίστοιχα (εμπορικό ισοζύγιο: -500 εκατ.
δολ). Επομένως τ ι είδους εξαγωγές θα μπορούσαν να πετύχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις όταν ο μέσος
μισθός στην Τουρκία είναι 320 ευρώ και τα ελληνικά προϊόντα κάθε άλλο παρά φτηνά θα μπορούσαν να
χαρα-κτηριστούν σε σχέση με τα τουρκικά. Εντάξει, λοιπόν, ας το προσμετρήσουμε κι αυτό σαν ένα
ακόμη λάθος.
♣ Τραπεζικό σύστημα (υπάρχει ήδη)
Η ύπαρξη της τουρκικών συμφερόντων τράπεζας Ziraat Bank στην Θράκη, με υποκαταστήματα στην
Κομοτηνή και στην Ξάνθη, αποτελεί σήμερα τον συνεκτικό κρίκο της ήδη γκετοποιημένης οικονομίας των
μουσουλμάνων της Θράκης. Είναι, δε, απολύτως βέβαιο πως όταν χρειασθεί θα κληθεί να παίξει τον
οργανωτικό ρόλο σε μία νέα ανεξάρτητη οικονομία, αφού θα συγκεντρώνει το αποκλειστικό ενδιαφέρον
και την εμπιστοσύνη του νέου ανεξάρτητου κράτους.
Οπότε, η αδειοδότηση λειτουργίας της στην Θράκη, ήταν μάλλον το αποτέλεσμα εγκεφαλικής
δυσλειτουργίας εκείνου που συμφώνησε και υπέγραψε για την ύπαρξη της Ziraat Bank σε μία ευαίσθητη
εθνικά περιοχή.
Η Ziraat Bank σήμερα στηρίζει την δημιουργία και της λειτουργίας μίας ανεξάρτητης οικονομίας,
αποκλειστικά από και προς μουσουλμάνους, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν πολιορκητικός κριός
ισχύος στην ήδη καταρρέουσα (λόγω τεράστιων ευθυνών των κυβερνήσεων της χώρας, που
εγκατέλειψαν και εν μέρει – εμμέσως κατέστρεψαν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που τόλμησαν να
αναπτυχθούν σε ολόκληρη την περιφέρεια της Αν. Μακεδονίας και Θράκης) τοπική οικονομία. Το κύμα
δανειοδοτήσεων, αλλά κυρίως η αγορά γης από μουσουλμάνους μέσω της Ziraat Βank, αποτελεί μία εν
δυνάμει απειλή αλλαγής ιδιοκτησίας γης. Και κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν να μεταβάλει τον γεωγραφικό
εθνικό χάρτη, με άγνωστα αποτελέσματα σε περίπτωση που γίνει επίκληση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Μία συνθήκη στην οποία γίνεται σαφέστατη αναφορά σε πληθυσμιακή και ιδιοκτησιακή ανωτερότητα, με
βάση την οποία η σημερινή Θράκη (δυτική Θράκη) δόθηκε στην Ελλάδα.
Ενώ σήμερα η Ziraat Bank έχει ένα σαφή προσανατολισμό, είναι απολύτως βέβαιο πως την επαύριο θα
αλλάξει χαρακτηριστικά, θα επαναπροσανατολισθεί και θα μπορεί άνετα να μεταβληθεί σε «εθνική
τράπεζα» της ανεξάρτητης τουρκικής Θράκης. Είναι σαφές πως με βάση τις ήδη υπάρχουσες
6
οικονομικές συναλλαγές, θα μπορεί να αποδεχθεί μία έκκληση – αίτηση των τουρκοφρόνων, για να
δημιουργήσει τον οικονομικό κορμό και να λειτουργήσει σαν κύριος φορέας οικονομικής σύνδεσης με
άλλα κράτη. Η τουρκικών συμφερόντων τράπεζα δεν ήρθε στην Θράκη για να δώσει δάνεια, αλλά για να
πάρει ισχύ και να καλύψει (σχεδόν αποκλειστικά) τις αυξημένες οικονομικές δραστηριότητες που επίκειται
να αναπτυχθούν από την διέλευση των αγωγών ενέργειας και την ταυτόχρονη έλευση μεγάλων
βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή.
Η αυξημένη δυναμική, η τεχνογνωσία και οι καλές σχέσεις με τον τοπικό μουσουλμανικό πληθυσμό, θα
καταστήσουν την Ziraat Bank σε παίκτη ισχύος. Τι επεκτάσεις οικονομικές και πολιτικές μπορεί να έχει
μία τέτοια εξέλιξη; Δυστυχώς, για την Ελλάδα, τις χειρότερες, αφού η Ελληνική οικονομία θα βρεθεί έξω
από την «πίτα» ή θα αναγκαστεί να αποδεχθεί να μοιραστεί την «πίτα» που λέγεται Θράκη!!! Και τα λάθη
της Αθήνας, απλώς συνεχίζονται.
♣ Υποτυπώδες -έστω- σύστημα Υγείας (υπολείπεται)
Η λειτουργία ενός κράτους (ή η αίτηση για ίδρυση ενός κρατιδίου – μορφώματος) απαιτεί σαφείς
υπάρχουσες υποδομές. Μέσα σε αυτές τις απαιτητές υποδομές είναι και η παροχή του αγαθού της
Υγείας. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει δημιουργηθεί κάποια νοσηλευτική μονάδα, τουρκικών συμφερόντων,
στην Θράκη, οι πληροφορίες που υπάρχουν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, είναι ανησυχητικές για την
Ελληνική πλευρά.
Μέσα στα πλαίσια των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ελεύθερης οικονομικής ανάπτυξης (και
οικονομικών δραστηριοτήτων) ανάμεσα στις δύο χώρες, τούρκοι επιχειρηματίες συνοδευόμενοι από
γιατρούς, έχουν ήδη επισκεφθεί τον ορεινό όγκο των νομών Ξάνθης και Ροδόπης, συλλέγοντας
στατιστικές πληροφορίες για θέματα υγείας και ασθενειών των κατοίκων των περιοχών αυτών. Μάλιστα,
έδωσαν διαβεβαιώσεις στους κατοίκους του Εχίνου (Ν. Ξάνθης) πως πρόκειται να λειτουργήσουν πλήρεις
ιατρικές κλινικές μονάδες (μικρά ιδιωτικά νοσοκομεία) πολύ σύντομα!!!
Στα ίδια επιχειρηματικά πλαίσια, τούρκοι επιχειρηματίες επισκέφθηκαν την πόλη της Κομοτηνής σε μία
προσπάθεια συνεργασίας με τον τούρκο πρόξενο προκειμένου να εξευρεθεί οικόπεδο που θα μπορέσει
να φιλοξενήσει μία μεγάλη ιδιωτική ιατρική μονάδα (νοσοκομείο), η οποία θα μπορεί να παρέχει
υπηρεσίες στο νομό Ροδόπης. Οι πληροφορίες ανέφεραν μάλιστα την επιθυμία των τούρκων
επιχειρηματιών η νοσοκομειακή αυτή μονάδα να διαθέτει και ελικόπτερα για αερο-διακομιδή των ασθενών
(ιδιαίτερα της ορεινής Ροδόπης).
Σήμερα, υπάρχει μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων ιατρών, οι οποίοι σε ένα ποσοστό περίπου 99% έχουν
σπουδάσει ιατρική στην Τουρκία. Η επιστημονική τους δραστηριότητα στέφεται με επιτυχία αφού έχουν
ως ασθενείς – πελάτες περίπου το 90% των μουσουλμάνων. Ακόμη και ο ευαίσθητος χώρος της Υγείας
έχει μεταβληθεί σε ένα γκέτο. ενώ στα πλαίσια της ισονομίας και ισοπολιτείας, διορίζονται σε δημόσιους
οργανισμούς υγείας, με την βοήθεια πολιτικών (χριστιανών και μουσουλμάνων) παραβιάζοντας την
«σειρά» ή και τις «προϋποθέσεις» που απαιτούνται. Σε περίπτωση που αύριο τεθεί αίτημα δημιουργίας
ενός ιδιωτικού νοσοκομείου τουρκικών συμφερόντων, εμείς θα μπορούνε να πούμε πως απλώς ένα
ακόμη κομμάτι της «αλυσίδας» μπήκε στη θέση του, ένα ακόμη «λάθος» έχει γίνει στο όνομα της
ελεύθερης οικονομίας και των καλών σχέσεων. Και η ζωή συνεχίζεται, στην. υγεία των κορόιδων.
♣ Οργανωμένο σύστημα Παιδείας (είναι σχεδόν έτοιμο) και κοινή γλώσσα εκπαίδευσης η
τουρκική (αναγνωρίστηκε)
Στο σημείο αυτό το «έγκλημα» είναι παλιό. Μετράει δεκαετίες, περισσότερο από μισό αιώνα, όταν η
Ελληνική κυβέρνηση (1954) αποφάσισε να παραβιάσει εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων
την Συνθήκη της Λοζάνης, αναγνωρίζοντας τουρκική μειονότητα. Μάλιστα, φρόντισε ο τότε
υπουργός Παιδείας να στείλει έγγραφο σε όλα τα σχολεία της Επικράτειας που υπήρχαν μουσουλμάνοι,
μέσω του οποίου ζητούσε την διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση των τούρκων μαθητών.
Έτσι, η λέξη «Τούρκος» μπήκε στο υπουργείο Παιδείας. Την επόμενη χρονιά, η τουρκική
κυβέρνηση, αποφάσισε να ανταποδώσει την ευγενική κίνηση της Ελλάδας, οργανώνοντας μία
δίχως προηγούμενο επίθεση κατά των Ελλήνων της Πόλης (τα γνωστά αίσχη του τουρκικού
παρακράτους, Σεπτεμβριανά).
Από τότε, μέχρι σήμερα, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και οι αναίτιες παραχωρήσεις της Ελληνικής
πλευράς άρχισαν να δημιουργούν τις βάσεις για ένα ανεξάρτητο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα εντός της
7
Ελλάδας! Μειονοτικά Δημοτικά Σχολεία, Μειονοτικά Ιδιωτικά Γυμνάσια και Λύκεια, με δασκάλους
«προσοντούχους» (άγνωστο τι προσόν διέθεταν πέρα από τη γνώση της τουρκικής γλώσσας και τις πολύ
καλές τους επαφές με την Άγκυρα), καθηγητές από την Τουρκία και πάντοτε υπό Τουρκική
διεύθυνση!!!
Το έγκλημα της Ελληνικής πολιτείας ήταν συνεχές, αφού φρόντισε να υποβιβάσει (με τις εντολές ειδικές –
διακριτικής διαχείρισης, όπως φαίνεται στο έγγραφο που παρατίθεται, έτους 1954) τους μαθητές,
παραδίδοντάς τους σε δασκάλους και καθηγητές που είχαν ελάχιστη διάθεση και μπορούσαν να
εργάζονται όποτε και όπως ήθελαν, αφού ο έλεγχος για την πρόοδο των μαθητών ήταν σχεδόν
μηδενικός.
Το έδαφος ήταν πρόσφορο, προκειμένου να εργαστούν οι «προσοντούχοι» και οι εκ Τουρκίας
εκπαιδευτικοί με πολύ άνεση στον εκτουρκισμό των συνειδήσεων των μαθητών. Την οριστική πέτρα στο
στρεβλό οικοδόμημα έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου που ως υπουργός Παιδείας αποφάσισε την ειδική
πριμοδότηση -με ένα σύστημα ποσόστωσης- των μουσουλμάνων (σύμφωνα με την εγκύκλιο του 1954,
τούρκων) μαθητών προκειμένου να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Βέβαια, η απόφαση αυτή είχε σαν αιτιολογικό να σταματήσει ή έστω να μειώσει την μετακίνηση των
μουσουλμάνων μαθητών στην Τουρκία, προκειμένου να σπουδάσουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Στην
πραγματικότητα ήταν η ταφόπλακα σε κάθε πιθανότητα επαναφοράς σε φυσιολογική λειτουργία του
συστήματος εκπαίδευσης των μουσουλμάνων μαθητών. Δια χειρός Παπανδρέου, λοιπόν, η κάκιστη
απόδοση των εκπαιδευτικών, αλλά και του λανθασμένου συστήματος εκπαίδευσης, επιβραβευόταν με
ειδική βαθμολογία και με λίγη τύχη κάποιος που στις εξετάσεις έπαιρνε βαθμό 4 (με άριστα το είκοσι)
σπούδαζε από δικηγόρος μέχρι γιατρός!!!
Η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (γνωστή ως ΕΠΑΘ) λειτουργούσε πάντα με χαμηλά
κριτήρια αξιολόγησης και παρήγαγε δασκάλους (πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αποκλειστικά για μειονοτικά
δημοτικά σχολεία) που η απόδοσή τους εξαρτώνταν μόνο από την διάθεσή τους να διδάξουν. Συνήθως οι
άνθρωποι αυτοί, με έναν δεύτερο μισθό από την Άγκυρα, δίδασκαν τον τουρκισμό, ενώ σε αρκετές
περιπτώσει ς προβιβάζονταν σε ιμάμηδες (ποιος είπε ότι η θρησκεία δεν μοιράζει χρήμα;) ή ακόμη και σε
«μάγους» που «διάβαζαν», «ξόρκιζαν», έκαναν μάγια. φυσικά με το αζημίωτο. Το σύστημα της Ελληνικής
Εκπαίδευσης στο μεγαλείο του!!!
Όταν έγινε γνωστό πως το πρόβλημα που ουσιαστικά αντιμετώπιζε η εκπαίδευση των
μουσουλμανοπαίδων ήταν η πολυγλωσσία (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι και μιλούσαν
τρεις γλώσσες: την μητρική Πομακική, την Τουρκική και την Ελληνική) στην οποία αναγκάζονταν οι
μαθητές να ζούνε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για να δοθεί
κάποια λύση στο φυσιολογικό πρόβλημα να μιλάς την μητρική σου γλώσσα, να διδάσκεσαι στην Ελληνική
και υποχρεωτικά -και τελείως αναίτια- στην Τουρκική. Και όλα αυτά ενώ θα πρέπει να ζήσουν και να
εργαστούν στην Ελλάδα.! Μέσα από τα καλοπληρωμένα αυτά ειδικά ερευνητικά προγράμματα
εμφανίστηκε και η κυρία Δραγώνα, η οποία τελικά κατέθεσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο
Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με τη σειρά του απεφάνθη πως η εκπαίδευση των
μουσουλμανοπαίδων θα γίνεται σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Τουρκικά), εξαφανίζοντας -κυριολεκτικά-
από τον γλωσσολογικό χάρτη την Πομακική γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Πομάκους στην
αγκαλιά της Άγκυρας!
Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συνέβη στο τέλος του 2010, και θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια
κοινότητα, αφού ένα υπουργείο Παιδείας αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την
γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα μίας πληθυσμιακής ομάδας, εντάσσοντάς την εθνολογικά μέσα σε
μία άλλη υποδεέστερη αριθμητικά τοπική πληθυσμιακή ομάδα. Και το κριτήριο της ανώμαλης αυτής
συγχώνευσης ήταν το θρήσκευμα, που ενώ αποτελεί ευαίσθητο μη δημοσιοποιήσιμο προσωπικό
δεδομένο, γίνεται ισοπεδωτικό εθνολογικό κριτήριο.
Με ποια λογική συνέβη αυτό; Ίσως με την λογική της κυρίας Δραγώνα, ίσως με την λογική της κυρίας
Διαμαντοπούλου, ίσως με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων (βλ. Ανεξάρτητη Συμβουλευτική
Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης) που διατηρεί εντός της Ελληνικής Θράκης. Δημοτικό, Γυμνάσιο
και Λύκειο, κατάφεραν να αλωθούν από την Τουρκική γλώσσα, ενώ σοβαρές πιέσεις πλέον δέχεται και η
8
εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία (δίγλωσσα), ενώ ήδη άρχισαν οι «φωνές» από τους γνωστούς κύκλους
τουρκοφρόνων της Θράκης, που θέλουν τουρκικό Πανεπιστήμιο. Πληροφορίες αναφέρουν πως εδώ και
ένα χρόνο γίνεται έρευνα για την ανεύρεση του κατάλληλου χώρου – οικοπέδου στην πόλη της
Κομοτηνής.
Αν λοιπόν σκεφτούμε πως η εξέγερση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου ξεκίνησε έναν χρόνο μετά την
ίδρυση του Αλβανικού Πανεπιστημίου, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τι θα συμβεί
όταν ολοκληρωθεί η κλίμακα της Τουρκικής Εκπαίδευσης, καλυπτόμενη σε όλες τις βαθμίδες, εντός της
Θράκης. Και πάλι, μέσα στο πνεύμα της κατανόησης, των δικαιωμάτων για προσέγγιση στην παιδεία,
ίσως μας οδηγεί σε ένα τεράστιο λάθος. Μόνο που έρχεται να προσμετρηθεί σε άλλα, ήδη υπάρχοντα
λάθη. Και, δυστυχώς, ιστορικά αποδεικνύεται πως η Παιδεία αποτελεί μία ιδανική βάση για δημιουργία
εθνικών συνειδήσεων, όταν γίνεται εργαλείο σε χέρια ανθρώπων που δεν αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση
με σεβασμό, αλλά ως πολιτικό εργαλείο. Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών (λίγο πριν
την ολοκλήρωσή της).
Από τα όσα μέχρι στιγμής αναφέρθηκαν εξάγεται το συμπέρασμα πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης
οδηγούνται συστηματικά σε έναν εκτουρκισμό με την πλήρη συναίνεση της Ελληνικής Πολιτείας. Η
Παιδεία, δυστυχώς, συμβάλει τα μέγιστα στην δημιουργία κοινής εθνικής πεποίθησης ή στην περίπτωση
της Θράκης, συμβάλει στην στρέβλωση της πραγματικότητας και στην δημιουργία αμφιβόλων εθνικών
συνειδήσεων. Στο σημείο αυτό, ακριβώς, παρεμβάλλεται η οικονομία, οι μικρο-κοινωνίες που
αναπτύσσονται κυρίως σε χωριά, το θρήσκευμα, αλλά και η δημιουργία έντονης πλην τεχνητής
αντιπαλότητας. Οι συνεχείς αναφορές σε τούρκους πολίτες εντός της Ελλάδας, ακόμη και από τον τούρκο
πρόξενο της Κομοτηνής, από μουσουλμάνους βουλευτές που ενώ εκλέγονται ως Έλληνες πολίτες και
υποτίθεται πως υπηρετούν την κοινωνία των πολιτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, δηλώνουν απερίφραστα
πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την «μητέρα πατρίδα Τουρκία». Την ίδια στιγμή, ενώ απολαμβάνουν
πλήρη ισότητα και ισονομία (αρκετές φορές πλέον του δέοντος), επικαλούνται παραβιάσεις των
ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων και δημιουργούν πόλους συσπείρωσης, επικαλούμενοι πως αυτά
συμβαίνουν επειδή είναι μουσουλμάνοι και πιστοί στο Ισλάμ!!!
Μέσα σε αυτόν τον «αχταρμά» (τουρκική λέξη που σημαίνει «μπέρδεμα», «ανακάτωμα»), δέχονται και
βοήθειες από την Ελληνική πλευρά, που ανέχεται την οικειοποίηση του πολιτισμού του τοπικού
μουσουλμανικού πληθυσμού από τα «πολιτιστικά καραβάνια» και από τις «πολιτιστικές εκδηλώσεις» που
οργανώνει η Άγκυρα εντός της Θράκης. Μάλιστα, η κλοπή τοπικών ενδυμασιών και η εμφάνισή τους ως
«τουρκικές» αποτελεί ένα απλό μόνο δείγμα του θράσους της πολιτιστικής κλοπής (και όχι επίθεσης) που
συμβαίνει εις βάρος των Πομάκων της Θράκης. Αυτά συμβαίνουν, υπό την ανοχή των Αθηνών και των
εκεί υπευθύνων, που προφανώς στο όνομα της ωραιοποίησης της πραγματικότητας και κυρίως των
καλών Ελληνοτουρκικών σχέσεων, προχωρούν σε λάθη που είναι άγνωστο εάν το τίμημά τους είμαστε σε
θέση να τα πληρώσουμε ως λαός όταν μας ζητηθεί.
Επί χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος
που όσο η Αθήνα αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των
πολιτών της περιοχής. Επιχειρήσαμε, να αποδώσουμε τον στρατηγικό σχεδιασμό και την γενικότερη
παρεμβατικότητα της Τουρκίας στην Θράκη, αναλύσαμε πλείστες όσες περιπτώσεις της μεθοδικής
«εργασίας» που έχουν αναλάβει μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας προκειμένου να αλλοιώσουν
την πραγματικότητα και να «χτίσουν» με υπομονή όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» που
μπορούν να στοιχειοθετήσουν σοβαρότατο πρόβλημα για τον χαρακτηρισμό της Ελληνικότητας της
περιοχής…
Πολιτική ανικανότητα και αδικαιολόγητη δουλικότητα σε παροτρύνσεις ξένων.
Εγκληματικά λάθη πολιτικών, ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, εξυπηρετήσεις στα πλαίσια
του ΝΑΤΟ και των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά κυρίως η αδυναμία της Αθήνας να κατανοήσει
την ευθύνη της προς την περιφέρεια, οδηγεί σήμερα τη Θράκη (και όχι μόνο) στις διαθέσεις εκείνων που
σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα μακρόχρονο σχέδιο πολιορκίας και άλωσης ελληνικών
περιοχών…
Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε, όσο πιό σύντομα γίνεται, να αποδείξουμε πως πλησιάζει πολύ
επικίνδυνα η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Ελληνισμός θα τεθεί μπροστά σε τεράστια εκβιαστικά
διλήμματα ως προς την Θράκη, αλλά και ως προς το Αιγαίο. Εγνωσμένης αξίας ορυκτού πλούτου, η
Θράκη, έχει ουσιαστικά παραδοθεί και λείπουν οι… υπογραφές για την δημιουργία μίας -εντός της
9
Ελλάδος- περιοχής που θα λειτουργεί ως μόνιμο αγκάθι και με μεγάλους κινδύνους να μετατραπεί σε μία
άτυπα κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή. Ζητάμε τον σεβασμό, την κατανόηση, την βοήθεια αλλά και
την προσοχή όλων εκείνων των Ελλήνων που ενδιαφέρονται να αναδειχθεί το πραγματικό πρόβλημα της
Θράκης. Ευελπιστούμε πως αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε θα τύχει του δέοντος σεβασμού και
της προσοχής που της αξίζει…
Οι ειδικοί έχουν σημάνει συναγερμό
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες, αλλά και ιστορικοί
και κοινωνιολόγοι, έχουν ποικιλοτρόπως καταδείξει το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος,
που λέγεται Θράκη.
Οι φόβοι όλων πάντα ενέτειναν στο σοβαρότατο ενδεχόμενο μίας μικρής «επανάστασης» (σε πολιτικά
πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και αίτησης ανεξαρτησίας.
Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης, αφού πληρούσε τα
κριτήρια, αλλά είχε και τους ανθρώπους (π.χ. τούρκος πρόξενος Σαρνίτς) για να υλοποιήσουν ένα νέο
Κόσοβο.
Ίσως, το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση (παρά τα όποια σημερινά οικονομικά της
προβλήματα), ανάγκασε την Άγκυρα να «υποχωρήσει» σε περισσότερο ήπιες μεθόδους τουρκοποίησης
της Θράκης.
Γιατί η Τουρκία θέλει μία «Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη»
10
Είναι γνωστό πως οι «δεξαμενές σκέψης» της Τουρκίας και οι γενικότερες στρατηγικές που
ακολουθούνται από την τουρκική εξωτερική πολιτική, καθώς και από τις υπηρεσίες (κυρίως εθνικού
ενδιαφέροντος) της γείτονος, έχουν «στοχεύσει» την Ελληνική Θράκη πριν από δεκαετίες. Ίσως και από
την ίδρυση του σύγχρονου τουρκο-Κεμαλικού κράτους, όταν τα Ελληνικά στρατεύματα αποχώρησαν από
την Ανατολική Θράκη χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα (ελέω συμφωνιών που υπέγραψε η τότε ελληνική
κυβέρνηση).
Από τότε μέχρι σήμερα, έχoυν αποκαλυφθεί μία σειρά από θέματα (π.χ. χρυσός, ουράνιο, πετρέλαιο κ.α.)
που διαθέτει η Θράκη. Όμως, το ότι αποτελεί το τμήμα σύνδεσης Ασίας και Ευρώπης, με δρόμους
συγκοινωνιών, αλλά και ενέργειας, η περιοχή της Θράκης σήμερα μεταβάλλεται σε περιοχή ελέγχου ροής
ενέργειας προς την Ευρώπη, καθιστώντας την στο εγγύς μέλλον (την αμέσως επόμενη δεκαετία) περιοχή
που θα συγκεντρώσει βαριά βιομηχανία και σημαντικά οικονομικά και τραπεζικά κεφάλαια θα ζητήσουν να
κατοικοεδρεύσουν σε αυτήν…
Η Άγκυρα θέλει όχι μόνο να είναι παρούσα, αλλά να «διευθύνει» και να αποκομίσει τα μέγιστα οικονομικά
και γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από τα ανωτέρω.
Πως μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Θράκη;
Το ερώτημα που σήμερα θα πρέπει να απαντηθεί είναι: μπορεί ειρηνικά να τεθεί θέμα δημιουργίας ενός
ανεξάρτητου κρατιδίου στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης; Η απάντηση είναι πως είμαστε πολύ κοντά
στο ενδεχόμενο αυτό. Αλλά όχι ακόμη. Εκτός αν κάποιοι αποφασίσουν να ρίξουν τις μάσκες της φιλίας
τους επειδή θα πρέπει να επιταχύνουν τις… «δουλειές» τους στην Βαλκανική και στην Ανατολική
Μεσόγειο…
Πότε όμως θα είναι δυνατό να υλοποιηθεί μία ανακήρυξη της Θράκης ως ανεξάρτητου κρατιδίου; Μα
φυσικά, όταν αυτό το κρατίδιο θα πληρούσε τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός κράτους, είναι η
απάντηση. Δηλαδή να έχει:
• Ενιαίο, συμπαγές και αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο
• Οργανωμένη Διοίκηση ή σύστημα αυτοδιοίκησης
• Υποτυπώδες σύστημα οικονομίας ή Τραπεζικό σύστημα
• Υποτυπώδες έστω σύστημα Υγείας
• Οργανωμένο σύστημα Παιδείας
• Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών
Αυτά αποτελούν τα συστατικά στοιχεία αποτελούν την «μαγιά» για να γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα.
Τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη;
Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το αποκωδικοποιήσουμε και
να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Στο σημείο αυτό θα
πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών από την Αθήνα ή οι ευθύνες των
εκάστοτε τοπικών αρχόντων της Θράκης, συνετέλεσαν τα μέγιστα ώστε ο κίνδυνος μεταβολής της
Ελληνικής Θράκης σε περιοχή υπό άτυπη Ελληνική συγκυριαρχία να έχει μεγιστοποιηθεί σε βαθμό λίαν
επικίνδυνο…
11
Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν
ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και περιοχή υπό πλήρη
Ελληνική κυριαρχία. Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και
έλλειψης μακροχρόνιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών.
Οι εκάστοτε προσωπικές πολιτικές υπουργών, βουλευτών, Νομαρχών και Δημάρχων, κατάφεραν να
αποδομήσουν και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν σοβαρά δικαιώματα στους
προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και τους εκάστοτε πρακτορίσκους και ανθυπρακτορίσκους
της ΜΙΤ και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που διαφεντεύουν πλέον σε μεγάλες περιοχές με
μουσουλμανικό πληθυσμό…
Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική,
δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη… Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτικό για τους πολιτικούς,
που δεν διστάζουν να το καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την
πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως
«αντίδωρο». Μάλιστα, όπως θα καταδείξουμε στη συνέχεια ο περίφημος «Καλλικράτης» αποτελεί το
καλύτερο δυνατό δώρο προς την κατεύθυνση πιθανότατης (απ)αίτησης ανεξαρτησίας της Θράκης. Ένα
δώρο, που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονικός ιδεασμός του νομοθέτη ή κενότητα πολιτικής και εθνικής
ευθύνης του πολιτικού συστήματος…
Αργά, αλλά σταθερά, με ευγενικές «χορηγίες» από την Αθήνα, από την Άγκυρα αλλά κυρίως από τις
ΗΠΑ, η Θράκη είναι ένα σχεδόν βήμα πριν «σκάσει» σαν βόμβα, με άγνωστα αποτελέσματα.
Σύστημα Αυτοδιοίκησης (υπάρχει ήδη)
12
Ο «Καλλικράτης» παρέχει τοπική αυτοδιοίκηση, με δομημένη ιεραρχία. Μέσα από ένα νομοσχέδιο για την
τοπική Αυτοδιοίκηση και χωρίς προφανώς οι σχεδιαστές του να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους την εθνική
ιδιαιτερότητα της Θράκης, κατέστη δυνατό να παραχωρηθεί το «δικαίωμα» σε φανατικούς τουρκόφρονες,
πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της Θράκης, να αναλάβουν την τοπική αυτοδιοίκηση σε
συγκεκριμένες περιοχές που συνορεύουν μεταξύ τους.
Τι θα κάνει άραγε ο «σοφός νομοθέτης» εάν αύριο δηλώσουν όλοι αυτοί οι τουρκόφρονες –προσφάτως
εκλεγέντες- δήμαρχοι, ότι νιώθουν τούρκοι και ασκούν το καθήκον τους ως τούρκοι πολίτες; Μπορεί
άραγε ο «νομοθέτης» να κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει για τη Θράκη μία ενιαία τοπική αυτοδιοίκηση,
που δεν είναι φίλα προσκείμενη στο Ελληνικό Σύνταγμα και στην εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση; Ας
θεωρήσουμε, όμως, πως απλώς ο νομοθέτης έκανε λάθος και δεν υπολόγισε παραμέτρους που του ήταν
άγνωστες… Το λάθος όμως, του νομοθέτη δυστυχώς, επεκτείνεται… και γίνεται αντικείμενο
εκμετάλλευσης από τα όργανα του τουρκισμού στην Θράκη.
Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει ήδη μία άτυπη κυβέρνηση, που έχει ορκιστεί στον Εχίνο
Ξάνθης, μέλη της οποίας είναι όλοι οι πρώην και νυν μουσουλμάνοι βουλευτές όλων των Ελληνικών
κομμάτων. Η άτυπη κυβέρνηση δρα με την «βιτρίνα» της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας
Τούρκων Δυτικής Θράκης» και έχει άμεσες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Μάλιστα,
τελευταία, με την ευγενική χορηγεία του τούρκου προξένου, και την επιμέλεια της άτυπης αυτής
κυβέρνησης των «τούρκων» της Θράκης, έχει ξεκινήσει μία καταιγίδα δημιουργίας «τουρκικών συλλόγων»
(κυρίως πολιτιστικών, που βάζουν ιστορικά θεμέλια τουρκικού πολιτισμού στην περιοχή,
διαστρεβλώνοντας την ιστορία αλλά και οικειοποιούμενοι ως τουρκικό τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό των
μουσουλμάνων της περιοχής), που διασπείρονται στην ορεινή Θράκη αλλά και στο νοτιοανατολικό πεδινό
τμήμα του νομού Ροδόπης.
Μία ευρεία γεωγραφική περιοχή, αυτοδιοικούμενη, με επίπεδα τοπικής αλλά και κεντρικής διοίκησης, ήδη
υπάρχει, ελέω Καλλικράτη… Κάποιοι στην Αθήνα είτε δεν υπολόγισαν σωστά τις εξελίξεις, είτε τις
υπολόγισαν με λάθος «μέτρα» και «σταθμά»… συνεχίζοντας τα λάθη εις βάρος της Θράκης και του
Ελληνισμού…
……………………………………………………….
………………………
…
Ενιαία γεωγραφική περιοχή (υπάρχει ήδη)
Μέσω του Καλλικράτη, το πολιτικό έγκλημα των Αθηνών στην Θράκη, γιγαντώθηκε. Μέσα από παράξενες
μεθοδεύσεις (πολλοί μίλησαν για συμφωνίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και φανατικών τουρκοφρόνων) και επιλογές,
κατέστη δυνατό να εκλεγούν 3 μουσουλμάνοι δήμαρχοι σε 3 Δήμους της Θράκης (δήμος Γλαύκης στην
Ξάνθη, δήμος Ιάσμου και δήμος Φιλύρας στην Ροδόπη), σε γειτονικούς γεωγραφικά δήμους, στην ορεινή
Θράκη, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μία ενιαία –εκτεταμένη γεωγραφικά κατά μήκος σχεδόν
ολόκληρης της ορεινής Θράκης- περιοχή, που κατοικείται σχεδόν ολοκληρωτικά από μουσουλμάνους και
ελέγχεται αποκλειστικά από το τουρκικό προξενείο και τους ανθρώπους του!!! Αν αυτό σε κάποιους
θυμίζει γκέτο, θα τολμούσα να συμπληρώσω πως ίσως θα έπρεπε να μην παραμείνουν μόνο σε αυτή την
εικόνα, αλλά στην σημασία που αυτή η εκτεταμένη ομοιογενών χαρακτηριστικών περιοχή μπορεί να
πάρει…
Να σημειωθεί, βέβαια, πως στη νότια Βουλγαρία έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα οι φιλοτουρκικές τάσεις,
αφού η δράση των τουρκικών υπηρεσιών εκεί είναι ιδιαίτερα έντονη και έχουν ήδη δημιουργηθεί εντάσεις
με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας. Μία ακόμη ευρύτερη περιοχή τουρκοφρόνων ή μουσουλμάνων
13
εξαρτώμενων από τουρκόφρονες, δημιουργεί αυτόματα σημαντική «πληγή» για την ειρήνη και την
ασφάλεια στην περιοχή. Όμως, για να συμβεί αυτό έπρεπε πρώτα να γίνει ο δικός μας «Καλλικράτης», και
στη συνέχεια θα πρέπει να πραγματοποιηθούν και άλλα απαραίτητα «δομικά στοιχεία»…
Τα λάθη των Ελλήνων πολιτικών, δείχνουν να επηρεάζουν και την Βουλγαρία, αφού καταφέρνουν να
διογκώσουν ένα πρόβλημα που έρχεται επάνω μας, με μεγάλη ταχύτητα… Το Θρακικό πρόβλημα είναι
ήδη εδώ, άσχετα αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν ή να το δούνε. Το ειρωνικό είναι πως το
«Θρακικό Πρόβλημα» είναι εδώ εξαιτίας της ανυπαρξίας βούλησης, σχεδιασμού ή της φιλοπατρίας
Ελλήνων πολιτικών, που στάθηκαν πολύ μικροί έως ανίκανοι να αντιληφθούν πως παρέδιδαν και
παραδίδουν τα υλικά ανεξαρτητοποίησης της Θράκης…
Αυτοδύναμη οικονομία (υπάρχει ήδη)
Σε όσους ζούνε στην Θράκη ή σε όσους θέλησαν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν, έχει ήδη γίνει
απολύτως σαφές πως ο μουσουλμανικός πληθυσμός λειτουργεί σε καθεστώς γκέτο. Και αυτή η
λειτουργία σε ένα πολύ μεγάλο της μέρος αφορά την οικονομία. Έτσι, υπάρχουν μουσουλμάνοι έμποροι
που έχουν προϊόντα μόνο για μουσουλμάνους, ενώ είναι πολύ σπάνιο το φαινόμενο κατά το οποίο
μουσουλμάνος θα αγοράσει από κατάστημα χριστιανού (οι χριστιανοί αγοράζουν από όπου τους αρέσει,
ενώ οι μουσουλμάνοι αγοράζουν μόνο από μουσουλμάνους!!!). Υπάρχουν μουσουλμάνοι οικοδόμοι –
εργολάβοι (απορίας άξιο πως αναπτύσσονται οικονομικά, όταν καταγγέλλουν την Ελλάδα για καταπάτηση
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για δημιουργία προβλημάτων στην ανάπτυξη, για άνιση αντιμετώπιση από το
νόμο κ.α.) που δίνουν εργασία μόνο σε μουσουλμάνους εργάτες. Να σημειωθεί επίσης πως η
φωτογραφία του Κεμάλ μπαίνει στα εγκεκριμένα από το τουρκικό προξενείο καταστήματα, τα οποία με
αυτόν τον τρόπο κάνουν «χρυσές δουλειές».
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αλλά και το βάθος της οικονομικής διείσδυσης, δύναμης και
ανεξαρτησίας που ήδη υπάρχει στους μουσουλμάνους της Θράκης (αιτία γι αυτό υπήρξε σειρά τραγικών
λαθών της Αθήνας) σημειώνεται πως δεν είναι μόνο η εμπορική οικονομική δραστηριότητα που
αναπτύσσεται (έστω και σε καθεστώς οικονομικού γκέτο). Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις οικονομικές
δραστηριότητες των μουσουλμάνων (πλην ελαχίστων ηρωικών εξαιρέσεων που δεν διστάζουν να τα
βάλουν με το «σύστημα του προξενείου» αμφισβητώντας την «βοήθεια» που αυτό μπορεί να τους
παρέχει). Σαν παράδειγμα, της άνθησης αυτής της κλειστής οικονομίας, αρκεί να αναφερθεί ένα γεγονός
που συνέβη σε τράπεζα της Ξάνθης κατά την είσοδο του ευρώ στην οικονομική καθημερινότητά μας.
Ένας γέροντας πομάκος επισκέφθηκε την τράπεζα με ένα τσουβάλι δεκαχίλιαρα και όταν είδε τι του
έδωσαν απογοητεύτηκε. Μέχρι τότε, πολλοί μουσουλμάνοι της Θράκης επένδυαν τα χρήματά τους στην
Τουρκία, αλλά μετά από κάποια γεγονότα απαγωγών και ουσιαστικής απώλειας των επενδύσεών τους,
αποφάσισαν (τουλάχιστον) την παύση επενδύσεων στην επικίνδυνη για επενδύσεις «μητέρα πατρίδα»…
14
Είναι γνωστό πως μέχρι και σήμερα ένας μεγάλος όγκος χρημάτων των μουσουλμάνων της Θράκης
βρίσκεται σε σεντούκια. Αυτά τα χρήματα θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί η τουρκικών συμφερόντων
Ziraat Bank, αλλά και οι τούρκοι επιχειρηματίες που σκοπεύουν να «επενδύσουν» στην Θράκη. Η
Τουρκία σκοπεύει να «αγοράσει» τη Θράκη με βοήθεια που θα πάρει από τα χρήματα των Ελλήνων
μουσουλμάνων. Και αν δεν καταφέρει σήμερα να τους πάρει τα χρήματα, η παρουσία της Άγκυρας στη
Θράκη τους υπόσχεται πως αύριο θα τους πάρει την γη που κατέχουν… Γιατί; Μα, αφού η Ελληνική
Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται να καλύψει το ήδη υπάρχον κενό απέναντι στους πολίτες της, η πολιτική της
γείτονος θα έρθει ως φυσικός κανόνας, να συμπληρώσει τα αθηνοκεντρικά κενά…
Η πρόσφατη οικονομική τάση, με τις επισκέψεις τούρκων επιχειρηματιών στην Θράκη, δημιουργεί μία
παράξενη δυναμική στην τοπική οικονομία. Δεν είναι μόνο τα έπιπλα τουρκικής κατασκευής, αλλά κυρίως
η μεταφορά τουρκικών βιοτεχνιών (κυρίως στην Κομοτηνή), που θα αγκαλιάσουν» τους μουσουλμάνους
της Θράκης, θα τους δώσουν δουλειά και θα αποκτήσουν απόλυτη κυριαρχία – εξάρτηση στην διαβίωσή
τους… Μήπως θα ήταν καλύτερα οι κομπορημονούντες οικονομολόγοι των ΕΒΕ να υπολογίσουν και
κάποιες άλλες παραμέτρους των σχεδιασμών ανάπτυξης που ονειρεύονται; Πώς είναι δυνατόν οι
«ειδικοί» να μην βλέπουν πως μέσω των σημερινών τους σχεδιασμών πρόκειται να επηρεάσουν (σε
εκβιαστικό βαθμό μάλιστα) τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς πολίτες της Θράκης;
(Απορία συντάκτη: Γιατί έρχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα οι τούρκοι βιομήχανοι, όταν
το κόστος εργασίας στην Τουρκία είναι πολύ μικρότερο; Ποιός μπορεί να απαντήσει σε
αυτή την ερώτηση, χωρίς να εικάσει κάποια έστω και υφέρπουσα επιθετική κίνηση της
Άγκυρας;)
Η δημιουργία μίας (έστω υποτυπώδους) οικονομικής κίνησης που θα βασίζεται σε μικρής και μέσης
εξαγωγικής μορφής βιοτεχνία ή βιομηχανία, είναι ένα ακόμη «δομικό στοιχείο» δημιουργίας μίας
ανεξάρτητης Θράκης… «δομικό στοιχείο» που η οικονομική και πολιτική ελίτ το προσφέρει με πλατιά
χαμόγελα στον Ταγίπ Ερντογάν, στον Αχμέτ Νταβούτογλου και στον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής, που
εργάζονται μεθοδικά στα πλαίσια του νέο-οθωμανισμού και της δημιουργίας μίας μεγάλης Τουρκίας που
θα «πατάει» στα Βαλκάνια.
15
Η πρόσφατη συνάντηση στην Κομοτηνή, όπου οι τούρκοι επιχειρηματίες εκδήλωσαν ανοιχτά το
ενδιαφέρον τους για αγορά και εκμετάλλευση εγκαταλελειμμένων βιοτεχνιών και βιομηχανιών στην
Ροδόπη, αποτελεί την μέγιστη απόδειξη της οικονομικής παράδοσης – μεταβίβασης της Θράκης σε
τουρκικά χέρια.
Η ανάπτυξη ενός οικονομικού πόλου, που θα έχει άμεση και αμέριστη, χρηματική και πολιτική στήριξη
από την Άγκυρα, είναι ήδη γεγονός. Η οικονομική εξάρτηση του μουσουλμανικού στοιχείου θα σημάνει
την αυτόματη πολιτική χειραγώγησή του.
Τί έχει να απαντήσει η Αθήνα σε αυτό; Πρόκειται για ένα ακόμη επικίνδυνο λάθος που προστίθεται στα
προηγούμενα; Ένα ακόμη μοιραίο λάθος, που παραδίδει την τοπική οικονομία σε φορείς που εδράζονται
στην Τουρκία και οι οποίοι ασφαλώς δεν ενδιαφέρονται για τα Ελληνικά πολιτικά και οικονομικά
συμφέροντα!!!
Μήπως όμως θα έπρεπε να αναφερόμαστε ξεκάθαρα σε τουρκική «εισβολή»; Σαν παράδειγμα
αναφέρεται καθαρά για ιστορικούς σκοπούς και από στοιχεία της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας
Τurkstat για το ενδεκάμηνο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2008 προκύπτει ότι οι ελληνικές εξαγωγές προς την
Τουρκία έφθασαν στα 1.094 εκατ. δολ. και οι τουρκικές εξαγωγές προς την Ελλάδα στα 2.326 εκατ. δολ.
(εμπορικό ισοζύγιο: -1.232 εκατ. δολ.). Ενώ για την περίοδο 2008-2009 τα νούμερα ήταν 1,1 δις και 1,6
δις δολάρια αντίστοιχα (εμπορικό ισοζύγιο: -500 εκατ. δολ). Επομένως τι είδους εξαγωγές θα μπορούσαν
να πετύχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις όταν ο μέσος μισθός στην Τουρκία είναι 320 ευρώ και τα ελληνικά
προϊόντα κάθε άλλο παρά φτηνά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σε σχέση με τα τουρκικά.
Εντάξει, λοιπόν, ας το προσμετρήσουμε κι αυτό σαν ένα ακόμη λάθος…
Τραπεζικό σύστημα (υπάρχει ήδη)
Η ύπαρξη της τουρκικών συμφερόντων τράπεζας Ziraat Bank στην Θράκη, με υποκαταστήματα στην
Κομοτηνή και στην Ξάνθη, αποτελεί σήμερα τον συνεκτικό κρίκο της ήδη γκετοποιημένης οικονομίας των
μουσουλμάνων της Θράκης. Είναι, δε, απολύτως βέβαιο πως όταν χρειασθεί θα κληθεί να παίξει τον
οργανωτικό ρόλο σε μία νέα ανεξάρτητη οικονομία, αφού θα συγκεντρώνει το αποκλειστικό ενδιαφέρον
και την εμπιστοσύνη του νέου ανεξάρτητου κράτους… Οπότε, η αδειοδότηση λειτουργίας της στην Θράκη,
ήταν μάλλον το αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας εκείνου που συμφώνησε και υπέγραψε για την
ύπαρξη της Ziraat Bank σε μία ευαίσθητη εθνικά περιοχή.
Η Ziraat Bank σήμερα στηρίζει την δημιουργία και της λειτουργίας μίας ανεξάρτητης οικονομίας,
αποκλειστικά από και προς μουσουλμάνους, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν πολιορκητικός κριός
ισχύος στην ήδη καταρρέουσα (λόγω τεράστιων ευθυνών των κυβερνήσεων της χώρας, που
εγκατέλειψαν και εν μέρει – εμμέσως κατέστρεψαν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που τόλμησαν να
αναπτυχθούν σε ολόκληρη την περιφέρεια της Αν. Μακεδονίας και Θράκης) τοπική οικονομία.
Το κύμα δανειοδοτήσεων, αλλά κυρίως η αγορά γης από μουσουλμάνους μέσω της Ziraat Βank, αποτελεί
μία εν δυνάμει απειλή αλλαγής ιδιοκτησίας γης… Και κάτι τέτοιο, είναι δυνατόν να μεταβάλει τον
γεωγραφικό εθνικό χάρτη, με άγνωστα αποτελέσματα σε περίπτωση που γίνει επίκληση της Συνθήκης της
Λωζάνης. Μία συνθήκη στην οποία γίνεται σαφέστατη αναφορά σε πληθυσμιακή και ιδιοκτησιακή
ανωτερότητα, με βάση την οποία η σημερινή Θράκη (δυτική Θράκη) δόθηκε στην Ελλάδα…
Ενώ σήμερα η Ziraat Bank έχει ένα σαφή προσανατολισμό, είναι απολύτως βέβαιο πως την επαύριο θα
αλλάξει χαρακτηριστικά, θα επαναπροσανατολισθεί και θα μπορεί άνετα να μεταβληθεί σε «εθνική
τράπεζα» της ανεξάρτητης τουρκικής Θράκης. Είναι σαφές πως με βάση τις ήδη υπάρχουσες οικονομικές
συναλλαγές, θα μπορεί να αποδεχθεί μία έκκληση – αίτηση των τουρκοφρόνων, για να δημιουργήσει τον
οικονομικό κορμό και να λειτουργήσει σαν κύριος φορέας οικονομικής σύνδεσης με άλλα κράτη…
Η τουρκικών συμφερόντων τράπεζα δεν ήρθε στην Θράκη για να δώσει δάνεια, αλλά για να πάρει ισχύ
και να καλύψει (σχεδόν αποκλειστικά) τις αυξημένες οικονομικές δραστηριότητες που επίκειται να
αναπτυχθούν από την διέλευση των αγωγών ενέργειας και την ταυτόχρονη έλευση μεγάλων
16
βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή. Η αυξημένη δυναμική, η τεχνογνωσία και οι καλές σχέσεις με τον
τοπικό μουσουλμανικό πληθυσμό, θα καταστήσουν την Ziraat Bank σε παίκτη ισχύος.
Τι επεκτάσεις οικονομικές και πολιτικές μπορεί να έχει μία τέτοια εξέλιξη; Δυστυχώς, για την Ελλάδα, τις
χειρότερες, αφού η Ελληνική οικονομία θα βρεθεί έξω από την «πίτα» ή θα αναγκαστεί να αποδεχθεί να
μοιραστεί την «πίτα» που λέγεται Θράκη!!!
Και τα λάθη της Αθήνας, απλώς συνεχίζονται…
Υποτυπώδες -έστω- σύστημα Υγείας (υπολείπεται)
Η λειτουργία ενός κράτους (ή η αίτηση για ίδρυση ενός κρατιδίου – μορφώματος) απαιτεί σαφείς
υπάρχουσες υποδομές. Μέσα σε αυτές τις απαιτητές υποδομές είναι και η παροχή του αγαθού της
Υγείας. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει δημιουργηθεί κάποια νοσηλευτική μονάδα, τουρκικών συμφερόντων,
στην Θράκη, οι πληροφορίες που υπάρχουν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, είναι ανησυχητικές για την
Ελληνική πλευρά.
Μέσα στα πλαίσια των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ελεύθερης οικονομικής ανάπτυξης (και
οικονομικών δραστηριοτήτων) ανάμεσα στις δύο χώρες, τούρκοι επιχειρηματίες συνοδευόμενοι από
γιατρούς, έχουν ήδη επισκεφθεί τον ορεινό όγκο των νομών Ξάνθης και Ροδόπης, συλλέγοντας
στατιστικές πληροφορίες για θέματα υγείας και ασθενειών των κατοίκων των περιοχών αυτών. Μάλιστα,
έδωσαν διαβεβαιώσεις στους κατοίκους του Εχίνου (Ν. Ξάνθης) πως πρόκειται να λειτουργήσουν πλήρεις
ιατρικές κλινικές μονάδες (μικρά ιδιωτικά νοσοκομεία) πολύ σύντομα!!! Στα ίδια επιχειρηματικά πλαίσια,
τούρκοι επιχειρηματίες επισκέφθηκαν την πόλη της Κομοτηνής σε μία προσπάθεια συνεργασίας με τον
τούρκο πρόξενο προκειμένου να εξευρεθεί οικόπεδο που θα μπορέσει να φιλοξενήσει μία μεγάλη ιδιωτική
ιατρική μονάδα (νοσοκομείο), η οποία θα μπορεί να παρέχει υπηρεσίες στο νομό Ροδόπης. Οι
πληροφορίες ανέφεραν μάλιστα την επιθυμία των τούρκων επιχειρηματιών η νοσοκομειακή αυτή μονάδα
να διαθέτει και ελικόπτερα για αερο-διακομιδή των ασθενών (ιδιαίτερα της ορεινής Ροδόπης)…
Σήμερα, υπάρχει μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων ιατρών, οι οποίοι σε ένα ποσοστό περίπου 99% έχουν
σπουδάσει ιατρική στην Τουρκία. Η επιστημονική τους δραστηριότητα στέφεται με επιτυχία αφού έχουν
ως ασθενείς – πελάτες περίπου το 90% των μουσουλμάνων. Ακόμη και ο ευαίσθητος χώρος της Υγείας
έχει μεταβληθεί σε ένα γκέτο… ενώ στα πλαίσια της ισονομίας και ισοπολιτείας, διορίζονται σε δημόσιους
οργανισμούς υγείας, με την βοήθεια πολιτικών (χριστιανών και μουσουλμάνων) παραβιάζοντας την
«σειρά» ή και τις «προϋποθέσεις» που απαιτούνται.
Σε περίπτωση που αύριο τεθεί αίτημα δημιουργίας ενός ιδιωτικού νοσοκομείου τουρκικών συμφερόντων,
εμείς θα μπορούνε να πούμε πως απλώς ένα ακόμη κομμάτι της «αλυσίδας» μπήκε στη θέση του, ένα
ακόμη «λάθος» έχει γίνει στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας και των καλών σχέσεων. Και η ζωή
συνεχίζεται, στην… υγεία των κορόιδων…
Οργανωμένο σύστημα Παιδείας (είναι σχεδόν έτοιμο) και κοινή γλώσσα εκπαίδευσης η
τουρκική (αναγνωρίστηκε)
Στο σημείο αυτό το «έγκλημα» είναι παλιό. Μετράει δεκαετίες, περισσότερο από μισό αιώνα, όταν η
Ελληνική κυβέρνηση (1954) αποφάσισε να παραβιάσει εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων την
17
Συνθήκη της Λοζάνης, αναγνωρίζοντας τουρκική μειονότητα. Μάλιστα, φρόντισε ο τότε υπουργός
Παιδείας να στείλει έγγραφο σε όλα τα σχολεία της Επικράτειας που υπήρχαν μουσουλμάνοι, μέσω του
οποίου ζητούσε την διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση των τούρκων μαθητών. Έτσι, η λέξη «Τούρκος» μπήκε
στο υπουργείο Παιδείας. Την επόμενη χρονιά, η τουρκική κυβέρνηση, αποφάσισε να ανταποδώσει την
ευγενική κίνηση της Ελλάδας, οργανώνοντας μία δίχως προηγούμενο επίθεση κατά των Ελλήνων της
Πόλης (τα γνωστά αίσχη του τουρκικού παρακράτους, Σεπτεμβριανά).
Από τότε, μέχρι σήμερα, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και οι αναίτιες παραχωρήσεις της Ελληνικής
πλευράς άρχισαν να δημιουργούν τις βάσεις για ένα ανεξάρτητο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα εντός της
Ελλάδας! Μειονοτικά Δημοτικά Σχολεία, Μειονοτικά Ιδιωτικά Γυμνάσια και Λύκεια, με δασκάλους
«προσοντούχους» (άγνωστο τι προσόν διέθεταν πέρα από τη γνώση της τουρκικής γλώσσας και τις πολύ
καλές τους επαφές με την Άγκυρα), καθηγητές από την Τουρκία και πάντοτε υπό Τουρκική διεύθυνση!!!
Το έγκλημα της Ελληνικής πολιτείας ήταν συνεχές, αφού φρόντισε να υποβιβάσει (με τις εντολές ειδικές –
διακριτικής διαχείρισης, όπως φαίνεται στο έγγραφο που παρατίθεται, έτους 1954) τους μαθητές,
παραδίδοντάς τους σε δασκάλους και καθηγητές που είχαν ελάχιστη διάθεση και μπορούσαν να
εργάζονται όποτε και όπως ήθελαν, αφού ο έλεγχος για την πρόοδο των μαθητών ήταν σχεδόν
μηδενικός.
18
Το έδαφος ήταν πρόσφορο, προκειμένου να εργαστούν οι «προσοντούχοι» και οι εκ Τουρκίας
εκπαιδευτικοί με πολύ άνεση στον εκτουρκισμό των συνειδήσεων των μαθητών…
Την οριστική πέτρα στο στρεβλό οικοδόμημα έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου που ως υπουργός Παιδείας
αποφάσισε την ειδική πριμοδότηση -με ένα σύστημα ποσόστωσης- των μουσουλμάνων (σύμφωνα με την
εγκύκλιο του 1954, τούρκων) μαθητών προκειμένου να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια,
η απόφαση αυτή είχε σαν αιτιολογικό να σταματήσει ή έστω να μειώσει την μετακίνηση των
μουσουλμάνων μαθητών στην Τουρκία, προκειμένου να σπουδάσουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Στην
πραγματικότητα ήταν η ταφόπλακα σε κάθε πιθανότητα επαναφοράς σε φυσιολογική λειτουργία του
συστήματος εκπαίδευσης των μουσουλμάνων μαθητών. Δια χειρός Παπανδρέου, λοιπόν, η κάκιστη
απόδοση των εκπαιδευτικών, αλλά και του λανθασμένου συστήματος εκπαίδευσης, επιβραβευόταν με
ειδική βαθμολογία και με λίγη τύχη κάποιος που στις εξετάσεις έπαιρνε βαθμό 4 (με άριστα το είκοσι)
σπούδαζε από δικηγόρος μέχρι γιατρός!!!
Η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (γνωστή ως ΕΠΑΘ) λειτουργούσε πάντα με χαμηλά
κριτήρια αξιολόγησης και παρήγαγε δασκάλους (πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αποκλειστικά για μειονοτικά
δημοτικά σχολεία) που η απόδοσή τους εξαρτώνταν μόνο από την διάθεσή τους να διδάξουν. Συνήθως οι
άνθρωποι αυτοί, με έναν δεύτερο μισθό από την Άγκυρα, δίδασκαν τον τουρκισμό, ενώ σε αρκετές
περιπτώσεις προβιβάζονταν σε ιμάμηδες (ποιος είπε ότι η θρησκεία δεν μοιράζει χρήμα;) ή ακόμη και σε
«μάγους» που «διάβαζαν», «ξόρκιζαν», έκαναν μάγια… φυσικά με το αζημίωτο. Το σύστημα της
Ελληνικής Εκπαίδευσης στο μεγαλείο του!!!
Όταν έγινε γνωστό πως το πρόβλημα που ουσιαστικά αντιμετώπιζε η εκπαίδευση των
μουσουλμανοπαίδων ήταν η πολυγλωσσία (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι και μιλούσαν
τρεις γλώσσες: την μητρική Πομακική, την Τουρκική και την Ελληνική) στην οποία αναγκάζονταν οι
μαθητές να ζούνε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για να δοθεί
κάποια λύση στο φυσιολογικό πρόβλημα να μιλάς την μητρική σου γλώσσα, να διδάσκεσαι στην Ελληνική
και υποχρεωτικά –και τελείως αναίτια- στην Τουρκική. Και όλα αυτά ενώ θα πρέπει να ζήσουν και να
εργαστούν στην Ελλάδα…!
Μέσα από τα καλοπληρωμένα αυτά ειδικά ερευνητικά προγράμματα εμφανίστηκε και η κυρία Δραγώνα, η
οποία τελικά κατέθεσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με
τη σειρά του απεφάνθη πως η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων θα γίνεται σε δύο γλώσσες
(Ελληνικά και Τουρκικά), εξαφανίζοντας –κυριολεκτικά- από τον γλωσσολογικό χάρτη την Πομακική
γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Πομάκους στην αγκαλιά της Άγκυρας!
Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συνέβη στο τέλος του 2010, και θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια
κοινότητα, αφού ένα υπουργείο Παιδείας αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την
γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα μίας πληθυσμιακής ομάδας, εντάσσοντάς την εθνολογικά μέσα σε
μία άλλη υποδεέστερη αριθμητικά τοπική πληθυσμιακή ομάδα. Και το κριτήριο της ανώμαλης αυτής
συγχώνευσης ήταν το θρήσκευμα, που ενώ αποτελεί ευαίσθητο μη δημοσιοποιήσιμο προσωπικό
δεδομένο, γίνεται ισοπεδωτικό εθνολογικό κριτήριο…
Με ποια λογική συνέβη αυτό; Ίσως με την λογική της κυρίας Δραγώνα, ίσως με την λογική της κυρίας
Διαμαντοπούλου, ίσως με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων (βλ. Ανεξάρτητη Συμβουλευτική
Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης) που διατηρεί εντός της Ελληνικής Θράκης.
Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, κατάφεραν να αλωθούν από την Τουρκική γλώσσα, ενώ σοβαρές πιέσεις
πλέον δέχεται και η εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία (δίγλωσσα), ενώ ήδη άρχισαν οι «φωνές» από τους
γνωστούς κύκλους τουρκοφρόνων της Θράκης, που θέλουν τουρκικό Πανεπιστήμιο… Πληροφορίες
αναφέρουν πως εδώ και ένα χρόνο γίνεται έρευνα για την ανεύρεση του κατάλληλου χώρου – οικοπέδου
στην πόλη της Κομοτηνής.
Αν λοιπόν σκεφτούμε πως η εξέγερση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου ξεκίνησε έναν χρόνο μετά την
ίδρυση του Αλβανικού Πανεπιστημίου, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τι θα συμβεί
όταν ολοκληρωθεί η κλίμακα της Τουρκικής Εκπαίδευσης, καλυπτόμενη σε όλες τις βαθμίδες, εντός της
Θράκης…
Και πάλι, μέσα στο πνεύμα της κατανόησης, των δικαιωμάτων για προσέγγιση στην παιδεία, ίσως μας
οδηγεί σε ένα τεράστιο λάθος. Μόνο που έρχεται να προσμετρηθεί σε άλλα, ήδη υπάρχοντα λάθη. Και,
δυστυχώς, ιστορικά αποδεικνύεται πως η Παιδεία αποτελεί μία ιδανική βάση για δημιουργία εθνικών
συνειδήσεων, όταν γίνεται εργαλείο σε χέρια ανθρώπων που δεν αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση με
σεβασμό, αλλά ως πολιτικό εργαλείο…
19
Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών
(λίγο πριν την ολοκλήρωσή της)
Από τα όσα μέχρι στιγμής αναφέρθηκαν εξάγεται το συμπέρασμα πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης
οδηγούνται συστηματικά σε έναν εκτουρκισμό με την πλήρη συναίνεση της Ελληνικής Πολιτείας. Η
Παιδεία, δυστυχώς, συμβάλει τα μέγιστα στην δημιουργία κοινής εθνικής πεποίθησης ή στην περίπτωση
της Θράκης, συμβάλει στην στρέβλωση της πραγματικότητας και στην δημιουργία αμφιβόλων εθνικών
συνειδήσεων.
Στο σημείο αυτό, ακριβώς, παρεμβάλλεται η οικονομία, οι μικρο-κοινωνίες που αναπτύσσονται κυρίως σε
χωριά, το θρήσκευμα, αλλά και η δημιουργία έντονης πλην τεχνητής αντιπαλότητας. Οι συνεχείς
αναφορές σε τούρκους πολίτες εντός της Ελλάδας, ακόμη και από τον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής,
από μουσουλμάνους βουλευτές που ενώ εκλέγονται ως Έλληνες πολίτες και υποτίθεται πως υπηρετούν
την κοινωνία των πολιτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, δηλώνουν απερίφραστα πως είναι άρρηκτα
συνδεδεμένοι με την «μητέρα πατρίδα Τουρκία». Την ίδια στιγμή, ενώ απολαμβάνουν πλήρη ισότητα και
ισονομία (αρκετές φορές πλέον του δέοντος), επικαλούνται παραβιάσεις των ανθρωπίνων τους
δικαιωμάτων και δημιουργούν πόλους συσπείρωσης, επικαλούμενοι πως αυτά συμβαίνουν επειδή είναι
μουσουλμάνοι και πιστοί στο Ισλάμ!!!
Μέσα σε αυτόν τον «αχταρμά» (τουρκική λέξη που σημαίνει «μπέρδεμα», «ανακάτωμα»), δέχονται και
βοήθειες από την Ελληνική πλευρά, που ανέχεται την οικειοποίηση του πολιτισμού του τοπικού
μουσουλμανικού πληθυσμού από τα «πολιτιστικά καραβάνια» και από τις «πολιτιστικές εκδηλώσεις» που
οργανώνει η Άγκυρα εντός της Θράκης. Μάλιστα, η κλοπή τοπικών ενδυμασιών και η εμφάνισή τους ως
«τουρκικές» αποτελεί ένα απλό μόνο δείγμα του θράσους της πολιτιστικής κλοπής (και όχι επίθεσης) που
συμβαίνει εις βάρος των Πομάκων της Θράκης.
Με διαταγή του κράτους επιβάλλεται η χρήση της λέξης Τουρκικός
Το 1954 με την κυβέρνηση Παπάγου, προφανώς με αμερικανική έμπνευση, όπου κατά παράβαση των
όρων της Συνθήκης της Λοζάνης, η ελληνική πλευρά προβαίνει σε ενέργεια που ούτε οι Τούρκοι
μπορούσαν να φανταστούν. Στις 28.1.1954, ο Γενικός Διοικητής Θράκης, συνταγματάρχης Γ.
Φεσσόπουλος, εκδίδει την παρακάτω διαταγή προς τους δημάρχους και κοινοτάρχης της Ροδόπης
«Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, παρακαλούμεν όπως εφεξής εις πάσαν
περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου «Τούρκος – τουρκικός», αντί του τοιούτου «μουσουλμάνος –
μουσουλμανικός». Επί τούτοις δέον να μεριμνήσετε δια την αντικατάστασιν των εν τη περιφέρεια υμών
υφισταμένων διαφόρων επιγραφών, όπως «Μουσουλμανικόν σχολείον, Μουσουλμανική κοινότης» κ.τ.λ.
δια της ταύτης «Τουρκικόν».
Διαπιστώνοντας ο Φεσσόπουλος, ότι κάποιοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες δεν φάνηκαν και τόσο πρόθυμοι
να εκτελέσουν τις εντολές του διατάγματος, αποφασίζει να τους «τραβήξει το αυτί», κι έτσι, έναν χρόνο
αργότερα, στις 5 Φεβρουαρίου 1955, εκδίδει και δεύτερη διαταγή, με την οποία τους υπενθυμίζει το
«καθήκον» τους:
«Παρά τας αυστηράς διαταγάς της κυβερνήσεως περί της αντικαταστάσεως και χρησιμοποιήσεως του
λοιπού των όρων «μουσουλμάνος – μουσουλμανικός» δια των τοιούτων «Τούρκος – τουρκικός», εις το
χωρίον Άρατος επί της δημοσίας οδού Κομοτηνής-Αλεξανδρουπόλεως, υφίσταται επιγραφή εμφανέστατη
20
αναγράφουσα «μουσουλμανικό σχολείο». Να αντικατασταθεί αμέσως, τόσον αυτή, όσο και πάσα άλλη
τυχόν υπάρχουσα εις την περιοχή του νομού Ροδόπης».
Το 1955 και στη βάση της ελληνοτουρκικής «φιλίας», ξεκινά η διαδικασία επιβολής και της τουρκικής
γραφής και γλώσσας και στους Πομάκους (οι οποίοι δεν φαίνονταν και τόσο…πρόθυμοι να
«επωφεληθούν» από τις καινοτομίες των ελληνικών κυβερνήσεων), η οποία ολοκληρώθηκε το 1973.
Αυτά συμβαίνουν, υπό την ανοχή (ή και την «παρότρυνση») των Αθηνών και των εκεί υπευθύνων, που
προφανώς στο όνομα της ωραιοποίησης της πραγματικότητας και κυρίως των καλών Ελληνοτουρκικών
σχέσεων, προχωρούν σε λάθη που είναι άγνωστο εάν το τίμημά τους είμαστε σε θέση να τα πληρώσουμε
ως λαός όταν μας ζητηθεί…
Τι σχεδιάζεται τελικά ως «λύση»;
Μέσα σε αυτή την πληθώρα των εγκληματικών λαθών, της πολιτικής αναποφασιστικότητας και του
ακατανόητου μη κρατικού παρεμβατισμού, η Θράκη σήμερα έχει αφεθεί σε έναν επικίνδυνο δρόμο που
την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες.
Τι μέλλει γενέσθαι όταν θα ολοκληρωθεί το παζλ των απαιτητών για την δημιουργία ενός
ανεξάρτητου κρατιδίου;
Πώς είναι δυνατόν, ακόμη και σήμερα οι κυβερνώντες την Ελλάδα να μην βλέπουν την «εικόνα»
αυτού του παζλ κοντεύει να ολοκληρωθεί;
Πώς θα αντιδράσει η Ελληνική κυβέρνηση σε ένα αίτημα το οποίο απλώς θα ολοκληρωθεί από την
πλευρά των οργάνων της Άγκυρας, ενώ επί σειρά δεκαετιών η ίδια η Ελληνική κυβέρνηση
επέτρεψε ή προέτρεψε στο να δημιουργηθούν όλα τα προαπαιτούμενα για την αίτηση –
ανακοίνωση μίας Ανεξάρτητης Δημοκρατίας Δυτικής Θράκης; Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν
αντέδρασαν (με ποινικές διώξεις για δημιουργία εσωτερικής ανωμαλίας και κίνδυνο διασάλευσης
της ειρηνικής συμβίωσης και ασφάλειας Ελλήνων πολιτών) ούτε όταν κυκλοφόρησε η σημαία της
Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης!!!
Πώς θα αντιδράσουν, άραγε, οι κυβερνώντες όταν η παράνομη κυβέρνηση των «Τούρκων» της
Ελληνικής Θράκης, αιτηθεί την ανεξαρτησία της από την Διεθνή Κοινότητα;
Σαν κράτος, έχουμε προσφέρει σχεδόν τα πάντα ώστε να παραδώσουμε Ελληνική γη. Θα
μπορέσουμε άραγε να δρομολογήσουμε όλα τα απαιτητά για να αντιστρέψουμε τις επερχόμενες
εξελίξεις;
Η Άγκυρα έχει τα δικά της σχέδια
Είναι βέβαιο πως μία αίτηση για ανεξαρτησία της Θράκης θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης από την
Άγκυρα προς την Αθήνα, ώστε με τη σειρά της να υποχωρήσει σε άλλες απαιτήσεις της Άγκυρας. Είναι
βέβαιο πως μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ανέφικτο, να
δημιουργηθεί ένας νέος ανεξάρτητος γεωγραφικά και εθνικά χώρος. Όμως, πόσο δύσκολο μπορεί να
νοηθεί κάτι τέτοιο, σε μία περίοδο γενικότερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων;
21
Με περισσή βεβαιότητα, η Άγκυρα θα εμφανισθεί ως εγγυήτρια δύναμη υπέρ των «Τούρκων» της Δυτικής
Θράκης. Άλλωστε, ο Ταγίπ Ερντογάν, ως πρωθυπουργός της Τουρκίας πριν έναν χρόνο σε ομιλία του
αναφέρθηκε στους μουσουλμάνους της Θράκης αποκαλώντας τους, «οι Τούρκοι της Θράκης, οι πολίτες
μου…».
Οι «εγγυήσεις» της Άγκυρας, η οποία χρησιμοποιεί το «μοντέλο Κύπρου», θα σταθούν σε κυριαρχικά
δικαιώματα της Ελλάδας κάπου στο Αιγαίο. Κι επειδή οι εξελίξεις στο ενεργειακό του Αιγαίου
πραγματοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς, είναι πολύ πιθανό το «Θρακικό ζήτημα» να μετανσαρκωθεί
σε «Θρακικό Πρόβλημα». Και για να γίνει αυτό, αρκεί μία ανακοίνωση από τους τουρκόφρονες
καλοπληρωμένους πρακτορίσκους που έχουν μεταβάλει τη Θράκη σε χωράφι τους.
…………………………………………………………….
……………………………….
ς.
Πώς θα γλιτώσει η Θράκη από τον κίνδυνο;
Πώς η Θράκη μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα που επί δεκαετίες έστησαν σύμμαχοι και γείτονες, ώστε
να την θέσουν (ολόκληρη ή μέρος της) υπό αμφισβήτηση;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι εξωφρενικά απλή. Αρκεί να υπάρξει πραγματική πολιτική μέριμνα,
με κύριο και μοναδικό άξονα ενδιαφέροντος τη διατήρηση του Ελληνισμού σε αυτήν. Πώς μπορεί να
επιτευχθεί κάτι τέτοιο, όταν μάλιστα στην αρχή της δεκαετίας του 1990 με το σχέδιο της τότε κυβέρνησης
Μητσοτάκη, ενισχύθηκε η Θράκη πληθυσμιακά με Έλληνες παλιννοστούντες ομογενείς από διάφορες
περιοχές – δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα; Και
πάλι η απάντηση είναι απλή. Να εφαρμοσθούν πολιτικές που δεν θα είναι ελαστικές, αλλά θα απαιτούν
(αν χρειαστεί και υπό δαμόκλειο σπάθη) την υλοποίησή τους. Τα κομματικά συμφέροντα θα πρέπει να
παυθούν οριστικά και να εφαρμοσθούν απαρέγκλιτα μέτρα τέτοια που θα σταθούν πυλώνες
αναδημιουργίας, ανασύστασης και ισχυροποίησης της Ελλάδας, μεταβάλλοντας την ευρύτερη περιοχή σε
έναν παράδεισο και ταυτόχρονα πόλο έλξης τόσο για νέους Έλληνες κατοίκους, όσο και για επιχειρήσεις
που θα μεταφερθούν –κάτω από αυστηρές και μακροχρόνιες δεσμεύσεις- στην ευαίσθητη αυτή γωνιά της
Ελλάδας.
Αρχικά, θα πρέπει να νομοθετηθεί ένα πλαίσιο υποστηρικτικό για την οικονομία της Θράκης. Έτσι, με
ειδική νομοθεσία απαιτείται πλέον η Θράκη
να μεταβληθεί σε μία περιοχή με ειδική χαμηλότατη φορολόγηση για όσους διαμένουν μόνιμα και
εργάζονται σε αυτήν
να ορισθεί ως περιοχή ειδικής χαμηλής φορολόγησης για όσες επιχειρήσεις από κράτη μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από την Ρωσία, μεταφερθούν στην περιοχή, με οικονομικές
δικλείδες μακροχρόνιας (τουλάχιστον για μία εικοσαετία) παραμονής
να ισχύσουν τα ίδια και για όσες Ελληνικές βιομηχανίες επιθυμούν να μεταφερθούν ή να πρωτο-
λειτουργήσουν στην περιοχή και στις ήδη υπάρχουσες βιομηχανικές περιοχές
να ορισθεί ειδική φορολόγηση προϊόντων προς την κατεύθυνση της τόνωσης –οικονομικής και
ηθικής- των ήδη υπαρχόντων κατοίκων, αλλά και προς την κατεύθυνση προσέλκυσης Ελλήνων
πολιτών από άλλες περιοχές της Ελλάδας
να μεταφερθούν δύο τουλάχιστον υπουργεία (Ανάπτυξης και Μεταφορών) από την Αθήνα στην
Θράκη. Η Καβάλα μπορεί να φιλοξενήσει το υπουργείο Μεταφορών, ενώ η Δράμα το υπουργείο
Ενέργειας.
να ενισχυθεί οικονομικά το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, δίνοντας βαρύτητα στους τομείς έρευνας
και ανάπτυξης
να μεταφερθεί μέρος της Σχολής Ευελπίδων (4ο έτος) στην Αλεξανδρούπολη και να λειτουργήσει
ως ηθική προμετωπίδα της Ελληνικής Άμυνας επί του Έβρου και του Βορείου Αιγαίου
να λειτουργήσουν οι κανόνες που υπήρχαν για την εγκατάσταση των παλιννοστούντων, οι
περισσότεροι εκ των οποίων έχουν δεχθεί την κρατική βοήθεια και έχουν αποχωρήσει οριστικά
από την περιοχή, διαμένοντας μόνιμα -σε πολλές περιπτώσεις- εκτός Ελλάδας
να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη χωρίς ειδική μεταχείριση-προσέγγιση σε ζητήματα μουσουλμάνων
και να εφαρμόζεται ο νόμος χωρίς εξαιρέσεις λόγω καλών σχέσεων με την γείτονα Τουρκία
Τα παραπάνω μέτρα θα πρέπει να εφαρμοσθούν χωρίς εξαιρέσεις για ολόκληρη την Ανατολική
Μακεδονία και Θράκη και να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην δημιουργία οργάνων ελέγχου και τήρησης των
όρων, ενώ απαιτείται και η δημιουργία ειδικού τμήματος παρακολούθησης της οικονομικής πορείας της
περιοχής. Τα μέλη του συμβουλίου θα ελέγχονται οικονομικά σε μηνιαία βάση, προκειμένου να
22
αποφευχθούν περιπτώσεις χρηματισμού. Προτείνεται μάλιστα να ανήκουν στον χώρο της Δικαιοσύνης και
να αναδεικνύονται μέσω κλήρωσης που θα γίνεται ετησίως.
Το ιστορικό της εγκατάλειψης της Θράκης
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία αποκτά ιδιαίτερο ρόλο
Οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, αναγνωρίζοντας το ειδικό γεωστρατηγικό βάρος της Θράκης,
εποφθαλμιούσαν πάντα την επιστροφή της τουρκικής κυριαρχίας στην περιοχή. Με το πέρασμα των
χρόνων, και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η δειλή και μη συμμετέχουσα Τουρκία, άρχισε
αιφνιδίως να γίνεται σημαντικό πιόνι που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν οι αμερικανοί. Αιτία γι αυτή την
αμερικανική στρατηγική επιλογή ήταν η απόσταση της Ρωσίας από την Τουρκία…
Κι ενώ η Άγκυρα δεν συμμετείχε στον πόλεμο, βρέθηκε να «κερδίζει» ανταλλάγματα, σε αντίθεση με την
Ελλάδα, που έχοντας ενεργό συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ιταλίας και της Γερμανίας (σε όλη την
διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου), με μεγάλους αριθμούς ανθρώπινων απωλειών και με σοβαρή
οικονομική καταστροφή, βρέθηκε να «χάνει» ακόμη περισσότερα λόγω… συμμαχίας!
Μπάρες: Το πρώτο έγκλημα της Ελλάδας
Το 1936 η μεταξική δικτατορία δημιούργησε τις Επιτηρούμενες Ζώνες, από την ορεινή Θράκη ως την
Ήπειρο. Οι κύριες περιοχές κατοικίας των Πομάκων έγιναν απαγορευμένες και ελεγχόμενες με μπάρες.
Για την είσοδο στις περιοχές αυτές χρειαζόταν ειδική άδεια εισόδου από την Αστυνομία. Υπήρχε ώρα
έναρξης διέλευσης και ώρα λήξης… Δηλαδή, αν κάποιος Πομάκος αρρώσταινε το απόγευμα, θα έπρεπε
να περιμένει να ξημερώσει η επόμενη ημέρα για να πάει στο Νοσοκομείο.
Βέβαια, οι επιτηρούμενες ζώνες συνεχίστηκαν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή ουσιαστικά
αποτελούσαν τα σύνορα του ΝΑΤΟ! Επεκτείνονταν, δε, μέχρι και την Φλώρινα!!! Θεωρούνταν
στρατιωτικές περιοχές και απαγορευόταν ακόμη και η φωτογράφιση! Όλοι οι Έλληνες πολίτες,
ανεξαρτήτου θρησκεύματος, έπρεπε να αποκτήσουν ειδική άδεια εισόδου για να εισέλθουν στην ορεινή
Θράκη, στα γνωστά Πομακοχώρια.
Οι Έλληνες δικτάτορες και πολιτικοί απομόνωσαν Έλληνες, απαγόρευσαν την ελεύθερη μετακίνηση
Ελλήνων πολιτών και ουσιαστικά δημιούργησαν τεράστιες ανοιχτές φυλακές, για να ικανοποιήσουν
τους… ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους!
Οι Επιτηρούμενες Ζώνες ατόνησαν, για να καταργηθούν από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Γεράσιμο
Αρσένη στις 17/11/1995.
23
Άρνηση προσάρτησης των Πομάκων της Βουλγαρίας στην Ελλάδα
Το 1946, μία αντιπροσωπεία των Πομάκων (ο Χαμδή Χουσεΐν Φεχμή Μπέης, πρώην βουλευτής
Ροδόπης, και ο Χακκή Σουλεϊμάν Μπέης) της Ροδόπης (σημερινή νότια Βουλγαρία και βόρεια Θράκη)
μετέβη στο Παρίσι, και ζήτησε με υπόμνημα την προσάρτηση των Πομάκων στην Ελλάδα, επειδή
αισθανόντουσαν εθνικά Έλληνες. Η Ρωσία, για να μην δυσαρεστηθεί η Βουλγαρία (η οποία ήταν
σύμμαχος του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) πίεσε τις ΗΠΑ και δεν έγινε δεκτό το αίτημα των
Πομάκων, ενώ η τότε Ελληνική αρκέστηκε απλώς να παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα, ενώ στο τέλος
δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την απώλεια των Πομάκων (και των εδαφών που αυτοί κατοικούσαν, μέχρι και
τον αιφνίδιο εγκλωβισμό ελλήνων κτηνοτρόφων μέσα στην Βουλγαρία.
Μόλις είχε ξεκινήσει μία αδικαιολόγητη υποχωρητική και άκρως επικίνδυνη για την ίδια την Ελλάδα
πολιτική…
Αναγνώριση Τούρκων στην Θράκη, κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης!
Στην δεκαετία του 1950, μία περίοδο που ο εθνικισμός στο εσωτερικό της Τουρκίας προσπαθούσε να
πάρει οτιδήποτε μπορούσε, διαπίστωσε πως ο οικονομικός πλούτος που κατείχε η Ελληνική μειονότητα
της Κωνσταντινούπολης, έπρεπε να περάσει στα χέρια των εθνικιστών και να αποδυναμώσει ταυτόχρονα
πέρα από οικονομικά και πληθυσμιακά την παρουσία των Ελλήνων στην Τουρκία. Τα δυσάρεστα
γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της «πολιτικής» ενός
τουρκικού βαθέως κράτους που άρχισε να δημιουργείται.
24
Στον αντίποδα, η Ελληνική κυβέρνηση, μετά από παροτρύνσεις της αμερικανικής πλευράς, για να
εξευμενίσει την τουρκική βαρβαρότητα, παραχώρησε αναίτια τον όρο τουρκικός στην Θράκη,
παραβιάζοντας η ίδια η Ελλάδα, εις βάρος της, τη Συνθήκη της Λοζάνης! Έτσι, το 1954 τέθηκε σε ισχύ ο
νόμος «Περί τουρκικής μειονότητος Θράκης» και η «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής» (πολιτιστικό ίδρυμα
των μουσουλμάνων της πόλης), ξαφνικά μεταβάλλεται σε κάτι πολύ διαφορετικό από ότι το ιδρυτικό της
καταστατικό έγραφε. Μετατράπηκε στο πρώτο επίσημο όργανο των τουρκικών υπηρεσιών εντός της
Θράκης.
Η Αθήνα ήταν πολύ μακριά για να μπορέσει να κατανοήσει τι ακριβώς σήμαινε αυτό, αλλά ταυτόχρονα, οι
πολιτικοί της εποχής αρκούνταν στο να εκτελούν εντολές τρίτων, εάν δεν προσπαθούσαν να εκτελέσουν
πολιτικούς τους αντιπάλους…
Εκτουρκισμός στην εκπαίδευση
Ο πλήρης εκτουρκισμός της μειονοτικής εκπαίδευσης συντελέστηκε με το Μορφωτικό Πρωτόκολλο του
1968. Σήμερα, 56 χρόνια μετά το ψυχροπολεμικό διάταγμα, που αντικαθιστούσε τον όρο
«μουσουλμανικός» με τον όρο «τουρκικός», η ελληνική πολιτική απέναντι στους Πομάκους ουσιαστικά
δεν έχει αλλάξει.
Μέσα από τη μειονοτική εκπαίδευση οι Πομάκοι μαθητές γκετοποιούνται και αναγκάζονται να διδάσκονται
-πλην της ελληνικής- την τουρκική γλώσσα, ενώ η μητρική τους γλώσσα αγνοείται παντελώς (κατά
παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης). Αυτή η θεσμοθετημένη τριγλωσσία ισοδυναμεί με παραποίηση
της ταυτότητας των Πομάκων, που γίνεται μέσα από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας.
Η μόνη λύση στο πρόβλημα αυτό δεν μπορεί παρά να είναι η κατάργηση των μειονοτικών σχολείων που
καταδικάζουν τους Πομάκους μαθητές στην αμάθεια και η παροχή σε όλους τους μουσουλμάνους
ισότιμης με όλους τους Έλληνες πολίτες εκπαίδευσης καθώς και διδασκαλίας (πλην του βασικού
προγράμματος) των μητρικών γλωσσών της μειονότητας (τουρκικής – πομακικής – ρομά).
25
Πρόσφατα, μάλιστα, με το ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων (που σχεδίασε η
γνωστή κυρία Δραγώνα), και σύμφωνα με την απόφαση η εκπαίδευση να γίνεται στην μητρική
γλώσσα των μουσουλμάνων, δηλαδή στην τουρκική, συντελέσθηκε ένα ακόμη έγκλημα κατά της
Θράκης και των Ελλήνων μουσουλμάνων που κατοικούν σε αυτήν.
Με μία απόφαση του υπουργείου Παιδείας, καταργείται η Πομακική γλώσσα και οι
Πομάκοι χαρακτηρίζονται (από το πρόγραμμα της κυρίας Δραγώνα, δηλαδή του
Ελληνικού υπουργείου Παιδείας) ως τουρκογενείς!!! Με μία απλή κίνηση, περίπου 80.000
Πομάκοι τοποθετούνται στην αγκαλιά της Άγκυρας αφού πλέον θα διδάσκονται επίσημα
σε ελληνικά σχολεία, την τουρκική γλώσσα!
Ανακεφαλαίωση
Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, θα πρέπει μέσα από όλα όσα (περιληπτικά) κατατέθηκαν να κατανοήσουμε
πως η Θράκη ουσιαστικά έχει δοθεί. Μία σειρά από «επιμελημένα» λάθη και πολιτικές αποφάσεις που σε
άλλα κράτη θα επανέφεραν την ποινή της εκτέλεσης, έχουν παραδώσει στους τουρκόφρονες της Θράκης
–βήμα προς βήμα και επί σειρά δεκαετιών- ένα προς ένα όλα τα συστατικά στοιχεία ενός κράτους.
Δυστυχώς, εάν μέσα στο αναβράζον σημερινό γεωπολιτικό σκηνικό, με πλήθος ανακατατάξεων και με το
ισλαμικό στοιχείο να αναδεικνύεται σε σοβαρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα, ικανό να αλλάξει
γεωγραφικές δομές κρατών, μία πρόταση – ανακοίνωση των τουρκοφρόνων της Θράκης (μέσω της
Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης, καθαρό όργανο της Άγκυρας και ταυτόχρονα
ορκισμένη παράνομη κυβέρνηση της Ελληνικής Θράκης), δεν θα πέσει ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά θα
πιέσει αφόρητα την Αθήνα, η οποία θα βρεθεί απολογούμενη και –πιθανότατα- θα οδηγηθεί σε
συζητήσεις και λύσεις που δεν θα τιμούν την Ελληνική ιστορία…
Εάν ακόμη και τώρα δεν βρούμε την δύναμη να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα, να εστιάσουμε στην
σκληρή πραγματικότητα παραβλέποντας τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, πολύ σύντομα δεν θα είμαστε
σε θέση να επιλέξουμε, αλλά θα βρεθούμε –δυστυχώς- στην οικτρή θέση να αποδεχθούμε όσα θα μας
προτείνουν, η Τουρκία, οι Ευρωπαίοι και οι ΝΑΤΟϊκοί μας σύμμαχοι…
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Σε ειδική δημοσίευση θα αναλύσουμε τον παράγοντα θρησκεία και την επιρροή του Ισλάμ για το
σχέδιο τουρκοποίησης της Θράκης. Κι ενώ στην σύγχρονη Ελλάδα η θρησκεία δεν αποτελεί στοιχείο
συνεκτικότητας και κατά συνεπαγωγή δομικό στοιχείο για τον ορισμό έθνους, σε πλήρη αντιδιαστολή η
Άγκυρα χρησιμοποιεί αυτόν ακριβώς τον παράγοντα, το Ισλάμ, μέσα από το οποίο πιέζει για την
μετατόπιση της εθνικοφροσύνης των μουσουλμάνων της Ελλάδας και την μετονομασία τους σε τούρκους.
Αν και το εγχείρημα της τουρκικής προπαγάνδας αγγίζει και ξεπερνά τα όρια του γελοίου (αφού με το ίδιο
σκεπτικό, ένας μουσουλμάνος εσκιμώος είναι αυτομάτως τούρκος λόγω της θρησκείας!), η πολιτική
ανεπάρκεια στην Ελληνική πλευρά δεν δείχνει να μπορεί να αντιμετωπίσει ευθέως τις γελοιότητες της
τουρκικής πλευράς, αφήνοντας πεδίο δόξης λαμπρό σε εκείνους που ορέγονται την Ελληνική Θράκη.
26
Συνεργάστηκαν:
Μαρία Σταματιάδου (δημοσιογράφος)
Όμηρος Φωτιάδης (Αναλυτής Γεωπολιτικής)
Πηγές:
Περιοδικό Αντιφωνητής
Εφημερίδα «Τα Νέα της Ροδόπης»
Εφημερίδα «Χρόνος»
Ιστολόγιο «Τουρκικά Νέα»
Ιστολόγιο «Προξενείο Stop»
Ιστολόγιο Παρατηρητήριο Τουρκίας
Ιστολόγιο Αβόλευτος
Ιστολόγιο Ramnousia
Η Άγκυρα ήθελε τη μειονότητα μουσουλμανική, όχι τουρκική
apopseisfeatured, Ερντογάν, Θράκη, Συνθήκη Λωζάνης, επίσκεψη, μουσουλμανική μειονότητα, τουρκική μειονότητα
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει κατά τη διάρκεια γεύματος σε ξενοδοχείο της Κομοτηνής, την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ
Του Άγγελου Συρίγου
Είναι πάγια και χρόνια η προσπάθεια της Άγκυρας να αλλάξει τον όρο «μουσουλμανική μειονότητα», που είχε χρησιμοποιηθεί στη Συνθήκη της Λωζάνης για να περιγράψει τους Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος της Θράκης, σε «τουρκική μειονότητα». Αυτό ουσιαστικά ζήτησε και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας.
Το διεθνές κείμενο που δίνει νομική υπόσταση στη μειονότητα της Θράκης είναι αυτό της Συνθήκης της Λωζάνης και των συνοδευτικών της συμβάσεων. Το κείμενο αναφέρεται αποκλειστικώς σε “μουσουλμανική μειονότητα”:
Το άρθρο 2 της Συμβάσεως της 30ης Ιανουαρίου 1923 «περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών» αναφέρεται σε όσους θα εξαιρούνταν της ανταλλαγής. Εκεί, η μειονότητα της Θράκης προσδιορίζεται αποκλειστικώς θρησκευτικά με τον όρο «μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης». Η χρήση ενός θρησκευτικού όρου για τον προσδιορισμό της μειονότητας στη Θράκη προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση, όταν στην περίπτωση των κατοίκων της Κωνσταντινουπόλεως που εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής, χρησιμοποιείται ο εθνικός προσδιορισμός «Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως».
Τα ίδια περίπου επαναλαμβάνονται και στο ίδιο το κείμενο της Συνθήκης της Λωζάνης όπου στο άρθρο 45 αναφέρεται η μειονότητα της Θράκης ως «μουσουλμανική μειονότητα».
Το ζήτησε η τουρκική πλευρά
Από τα πρακτικά της Συνδιασκέψεως της Λωζάνης προκύπτει ότι η επιλογή της χρήσεως του συγκεκριμένου θρησκευτικού όρου στη Συνθήκη βαρύνει αποκλειστικώς την τουρκική πλευρά. Η Τουρκία από την πρώτη στιγμή της Συνδιασκέψεως επέμεινε στη χρήση όρων συνδεδεμένων με το σύστημα των μιλλέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως οι όροι «μουσουλμάνοι» και «μουσουλμανικές μειονότητες».
Αυτή η επιλογή έγινε, διότι το κύριο ενδιαφέρον των Τούρκων ιθυνόντων αμέσως μετά τον πόλεμο, μονοπωλούσε η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ [Ατατούρκ] ήθελε να δημιουργήσει ένα τουρκικό εθνικό κράτος κατά το πρότυπο των εθνικών κρατών της Ευρώπης. Οι χριστιανοί είχαν μεν διωχθεί από την Τουρκία, αλλά παρέμεναν πολλές άλλες εθνοτικές ομάδες μη τουρκικής καταγωγής.
Έπρεπε, λοιπόν, να προταχθούν ενοποιητικά στοιχεία για αυτές τις ομάδες, όπως η κοινή μουσουλμανική θρησκεία. Παράλληλα, έπρεπε να αποτραπεί η διαφορετική μεταχείριση των εθνοτικών αυτών ομάδων. Και πολύ περισσότερο έπρεπε να αποτραπεί η απόδοση μειονοτικών δικαιωμάτων που θα μπορούσε να αφυπνίσει ξεχωριστή εθνική συνείδηση.
Η σημασία της θρησκευτικής μειονότητας
Γι’ αυτούς τους λόγους, κατά τη διάρκεια της Συνδιασκέψεως οι Τούρκοι επέμειναν ότι όλοι οι μουσουλμάνοι της Τουρκίας θα έπρεπε να θεωρούνται συλλήβδην ως Τούρκοι. Συνεπώς, όλες οι διατάξεις για την προστασία των μειονοτήτων που περιέχονταν στη Συνθήκη της Λωζάνης θα έπρεπε να αναφέρονται αποκλειστικώς σε θρησκευτικές και όχι εθνικές μειονότητες.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσαν να τις επικαλεστούν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Τουρκίας που δεν ήσαν τουρκικής καταγωγής (π.χ. Κούρδοι, Άραβες, Κιρκάσιοι, Λαζοί κ.λπ.). Όπως αναφέρει ο Βρετανός εκπρόσωπος στην Υποεπιτροπή της Συνδιασκέψεως της Λωζάνης για τις μειονότητες, σε σχετικό υπόμνημά του το 1922 για τις τουρκικές απόψεις περί μουσουλμανικών εθνοτήτων στο τουρκικό κράτος:
«Οι Τούρκοι διατείνονται ότι όλοι οι μουσουλμάνοι της Τουρκίας θα πρέπει να θεωρούνται από πλευράς προστασίας των μειονοτήτων ως Τούρκοι και ότι οι πραγματικές μειονότητες που πρέπει να προστατεύονται θα πρέπει να είναι οι θρησκευτικές μειονότητες. Αυτή η στάση είναι, βεβαίως, μάλλον παράλογη καθ’ όσον η βάση των άλλων ευρωπαϊκών συμβάσεων για τις μειονότητες είναι η φυλή, η γλώσσα και η θρησκεία. Η τουρκική συμπεριφορά βάζει μαζί συλλήβδην τουςΆραβες, τους Κούρδους, τους Κιρκάσιους και τους Τούρκους» (Memorandum by Forbes Adams on the Outstanding Points for discussion in the Minorities Sub-Commission, Documents on British Foreign Policy, 1919-1939, Vol. XVIII, London, 1972, No. 290, σελ. 407).
Στο τελικό κείμενο της συνθήκης, μειονοτικά δικαιώματα εντός της Τουρκίας αποδίδονται μόνο στους “μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς”, δηλαδή στους χριστιανούς (Έλληνες και Αρμένιους) και στους εβραίους. Οι μη τουρκικές μουσουλμανικές ομάδες της Τουρκίας δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν μειονοτικά δικαιώματα βάσει της συνθήκης της Λωζάνης.
Ανάγκη ομοιογένειας
Η χρήση, λοιπόν, του όρου «μουσουλμάνος» και κατ’ επέκτασιν «μουσουλμανική μειονότητα» ξεπήδησε από την ανάγκη του τουρκικού κράτους να αποκτήσει ομοιογένεια στο εσωτερικό του, μέσω της ισοπεδώσεως των φυλετικών και γλωσσικών διαφορών όσων ήσαν μουσουλμάνοι.
Η πολιτική αυτή των Τούρκων κατά τη συνδιάσκεψη της Λωζάνης συμπαρέσυρε και τη στάση τους στο θέμα της ονομασίας της μειονότητας στη Θράκη. Η τουρκική πλευρά δεν ζήτησε τη χρήση εθνικού όρου, διότι κινδύνευε να δεχθεί το ίδιο αίτημα και για την Τουρκία. Το 1922, το θέμα της ονομασίας των μουσουλμάνων της Θράκης ήταν αδιάφορο, ή έστω δευτερεύον εν συγκρίσει προς το κύριο θέμα της τουρκικής ομογενοποιήσεως των λαών που βρίσκονταν στη Μικρά Ασία.
Κατά την επίσκεψή του, ο Ερντογάν εμφανίστηκε, σε επίπεδο διακηρύξεων, να αποδέχεται τη διαφορετική εθνοτική καταγωγή της μειονότητας στη Θράκη (Τούρκοι, Πομάκοι, Τσίγγανοι, όπως ρητώς δήλωσε). Επιθυμεί, όμως, να προσδώσει σε όλες τις εθνοτικές ομάδες της μειονότητας τουρκική ταυτότητα. Είναι πιθανόν να θεωρηθεί ότι, εάν επιμείνει σε αναθεώρηση των σχετικών μειονοτικών διατάξεων της (κατ’ ουσίαν παρωχημένης) Συνθήκης της Λωζάνης, είναι πιθανόν διάφορες μουσουλμανικές εθνοτικές ομάδες στο εσωτερικό της Τουρκίας να ζητήσουν τροποποίηση για να διεκδικήσουν και αυτές δικαιώματα.
Πηγή: Slpress.gr
Κωνσταντινουπολίτες προς Ερντογάν: Αυτή είναι η αλήθεια για τους Ελληνες της Πόλης
Ανοιχτή επιστολή προς τον Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογάν απευθύνει ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών με αφορμή τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα.
Στην επιστολή τους τα μέλη του συλλόγου απαντούν σε όσα υποστήριξε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη συνάντησή του με τον Προκόπη Παυλόπουλο αλλά και στην επίσκεψη του στην Κομοτηνή, αναφέρονται σε όσα έζησαν οι Έλληνες στη Κωνσταντινούπολη τη δεκαετία του 1960 και καταλήγουν:
«Κύριε Πρόεδρε, η επιθυμητή και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία Ελλάδος και Τουρκίας, καθώς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, προϋποθέτει εκ μέρους σας το σεβασμό και όχι την καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου».
Ολόκληρη η επιστολή:
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Με έκπληξη σας ακούσαμε να λέτε στην ανταπάντησή σας προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 7 Δεκεμβρίου 2017 ότι θα μιλήσετε με ειλικρίνεια, κάτι που βεβαίως επιβάλλει την μη απόκρυψη γεγονότων, και στη συνέχεια να παραλείπετε να αναφέρετε μια σειρά καταπιεστικών μέτρων και διώξεων εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης διαχρονικά. Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι πράγματι μιλήσατε με ειλικρίνεια, αντιλαμβανόμαστε ότι οι υπηρεσίες σας έχουν σκοπίμως αποκρύψει πολλά από όσα δεινά υπέστη ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης.
Αναφέρατε ότι δήθεν έχουν σχεδιαστεί σύμβολα στις πόρτες μουσουλμάνων και ότι δεν επιτρέπεται η αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό» στην Θράκη. Δεν ξέρουμε τι σύμβολα είναι αυτά, ωστόσο, σίγουρα δεν ανέγραφαν «Πατριώτη, κάθε λίρα που αφήνεις σε αυτό το κατάστημα γίνεται σφαίρα που στρέφεται εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο» όπως έγραφαν οι πινακίδες στην Πόλη την δεκαετία του 1960. Επιπλέον, δεν πιστεύουμε ότι κανείς στην Θράκη ξυλοκοπήθηκε επειδή μιλούσε τουρκικά στον δρόμο. Άλλωστε δεν υφίσταται κάτι ανάλογο στην Θράκη της σχετικής εντολής «Πατριώτη μίλα Τουρκικά» (επί ποινή ξυλοκοπήματος) που κυκλοφορούσε τότε στην Πόλη.
Είπατε για την μη αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό», ωσάν στην Πόλη να επιτρέπεται να αναγράφεται «ελληνικό». Σας πληροφορούμε ότι στην Κωνσταντινούπολη όχι μόνο ξηλώθηκαν οι ιστορικές επιγραφές στην ελληνική γλώσσα από όλα τα εξωτερικά των κτηρίων, αλλά και μέσα στα σχολεία ξηλώθηκαν ακόμη και τα μάρμαρα που ανέγραφαν τα ονόματα των δωρητών επειδή ήταν στην ελληνική. Στους Έλληνες μαθητές απαγορεύτηκε να μάθουν την ιστορία τους. Το μάθημα των Νέων Ελληνικών αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα του Γυμνασίου.
Είπατε ότι οι μουφτήδες στην Θράκη διορίζονται ενώ ο Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη εκλέγεται. Εκλέγεται μεν αλλά από ένα κατάλογο στον οποίο η τουρκική διοίκηση έχει το δικαίωμα ασκήσεως »βέτο» αφαιρώντας όλα τα «ανεπιθύμητα» ονόματα. Δεν μπορούμε να μιλούμε λοιπόν για εκλογή. Πρέπει να σας υπενθυμίσουμε ότι οι μουφτήδες σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη και αυτής της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης δεν εκλέγονται- όπως εσφαλμένα ισχυριστήκατε- αλλά διορίζονται από το κράτος. Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή ασκούν δικαστικά καθήκοντα και μισθοδοτούνται από το ελληνικό κράτος είναι φυσικό να διορίζονται. Και βέβαια δεν θα περνούσε από το μυαλό ουδενός στην Τουρκία, κάποιοι να προέβαιναν σε αντιποίηση αρχής παριστάνοντας τους μουφτήδες και μάλιστα οι ιθύνοντες ξένου κράτους να επισκέπτονταν την περιοχή και να χαριεντίζονταν μαζί τους.
Οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης, το ξέρετε καλά ότι δεν είναι όλοι τουρκογενείς, αφού μεταξύ τους υπάρχουν Πομάκοι και Ρομά. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται στο ατομικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και όχι σε ομαδικό. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έρχεται σε αντίθεση με την Συνθήκη της Λωζάννης, καθ΄ όσον και δεν αναφέρεται εξάλλου σε αυτήν ώστε να απαιτείται αλλαγή της.
Μιλάτε για «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάννης αποβλέποντας, όπως αναφέρετε, δήθεν στα δικαιώματα των μουσουλμάνων της Θράκης. Η Τουρκία όμως κατάργησε μονομερώς τα άρθρα υπέρ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Κατάργησε το ειδικό καθεστώς των νησιών αυτών, απέλασε ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που παρέμεναν εκεί βάσει της Σύμβασης περί Ανταλλαγής των Πληθυσμών της Λωζάννης και καταπάτησε τα δικαιώματα όλων των Ελλήνων που παρέμεναν στην Τουρκία με τον πιο βάναυσο τρόπο, ασκώντας πρωτοφανείς διωγμούς και εφαρμόζοντας εξοντωτικά μέτρα, με αποκορύφωμα το πογκρόμ του 1955 και τις απελάσεις του 1964. Συνέπεια όλων αυτών είναι η δραματική συρρίκνωση κατά 98% του ελληνικού πληθυσμού στην Τουρκία, ενώ αντίθετα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της ελληνικής Θράκης αυξήθηκε περισσότερο από 50%, υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας που εγγυάται και εξασφαλίζει στους πολίτες της η Ελληνική Δημοκρατία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέλος, αναφέρατε ότι το μέσο εισόδημα στην ελληνική Θράκη είναι πολύ κατώτερο του μέσου όρου της Ελλάδας. Ωστόσο, τα στατιστικά στοιχεία δεν καταδεικνύουν διαφορές στο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Ελλάδας, και πάντως η ελληνική Θράκη δεν είναι η φτωχότερη περιφέρεια της χώρας. Εξάλλου, ουδείς έχει επιβάλει φόρο περιουσίας (varlik vergisi) στους μουσουλμάνους της Θράκης, και ουδείς έχει απαγορεύσει την άσκηση δεκάδων επαγγελμάτων εκ μέρους τους, όπως έγινε στην Πόλη την δεκαετία του 1930. Επιπλέον, ουδείς έχει απαγορεύσει να μετοικίσουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αν θεωρούν ότι εκεί το εισόδημα τους θα είναι μεγαλύτερο.
Κύριε Πρόεδρε, η επιθυμητή και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία Ελλάδος και Τουρκίας, καθώς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, προϋποθέτει εκ μέρους σας το σεβασμό και όχι την καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου».
http://www.kathimerini.gr./939024/article/epikairothta/ellada/kwnstantinoypolites-pros-erntogan-ayth-einai-h-alh8eia-gia-toys-ellhnes-ths-polhs
Στο #46 #Μεσημέριασε Focus FM
19.12.2017 : 23:01
Πολιτική αντιπαράθεση στην Αγκυρα με φόντο το Αιγαίο
ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΛΓΙΑΣ
nato–2-thumb-large
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
«Μην μας καλείς με τόσο πάθος, μια νύχτα θα μπορούσαμε να σου έρθουμε αναπάντεχα». Αυτό είναι το σχόλιο του βουλευτή του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΛΚ), Νιγιαζί Νεφί Καρά στον απόηχο της μεγάλης αντιπαράθεσης που ξέσπασε στην τουρκική βουλή για τα «κατεχόμενα» νησιά στο Αιγαίο και τις νέες δηλώσεις του Πάνου Καμμένου.
Το ΡΛΚ ισχυρίζεται ότι είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ο κ. Καρά, με την ιδιότητα του βουλευτή αυτού του κόμματος προχωρά ένα βήμα πιο πέρα. Μέσω twitter υπενθυμίζει στην ελληνική πλευρά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, την καταστροφή της Σμύρνης και την εισβολή στην Κύπρο.
Τα σχόλια του κ. Καρά αντικατοπτρίζουν το κλίμα το οποίο επικρατεί αυτήν την ώρα στην Τουρκία, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία εδώ και 15 χρόνια δεν έχει καταφέρει να πλήξει το πολιτικό γόητρο και την πολιτική ηγεμονία Ερντογάν και του κόμματος του, επιστρατεύει ένα νέο πολιτικό «τέχνασμα».
Προβάλλει τον ισχυρισμό ότι επί διακυβερνήσεως του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), η Ελλάδα έθεσε υπό κατοχή της 18 νησιά του Αιγαίου, ενώ βουλευτές του κόμματος ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα προχώρησε στον διορισμό δημάρχου στα «κατεχόμενα» νησιά.
Η όλη συζήτηση κορυφώνεται με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Ελλάδα και την έντονη αντιπαράθεση στο τουρκικό κοινοβούλιο. Νωρίτερα, ο Υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου αντάλλαξε με το ΡΛΚ σκληρά λόγια και τοποθετήσεις.
Το εθνικιστικό κύμα, το οποίο ξεσηκώνει η αξιωματική αντιπολίτευση της Τουρκίας βρίσκει περιορισμένης εμβέλειας αντίκτυπο στην τουρκική κοινωνία. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του διαδικτύου. Σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπαδοί της αντιπολίτευσης εξαπολύουν επίθεση κατά του ΑΚΡ με το σκεπτικό ότι υποκύπτει σε πιέσεις της Ελλάδας.
Την ίδια ώρα, «λάδι στην φωτιά» ρίχνουν οι δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, στις οποίες αναφέρεται ο κ. Καρά. Οι δηλώσεις βρίσκουν μεγάλο αντίκτυπο στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Το ΡΛΚ ζητά από τον Πρόεδρο της Τουρκίας να λάβει θέση με το σκεπτικό ότι μια ξένη χώρα εξαπολύει επίθεση κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
http://www.kathimerini.gr/939989/article/epikairothta/politikh/politikh-antipara8esh-sthn-agkyra-me-fonto-to-aigaio
Αποκάλυψη: Τρία νησιά ελληνικής ιδιοκτησίας κατέχει η Τουρκία στο Αιγαίο
Ιανουάριος 28, 2017
Γράφει ο Δημήτρης Ελ. Διακομιχάλης
Ο Ταγίπ Ερντογάν μετά την απειλή ότι άμεσα θα προχωρήσει στη διεκδίκηση των απολεσθέντων 16 νησιών του Αιγαίου στα πλαίσια της εκβιαστικής διπλωματίας που ασκείται από τη Τουρκία σε βάρος της χώρας μας τα τελευταία πενήντα χρόνια, μας απείλησε εκ νέου λέγοντας ότι θα αντιδράσει δυναμικά στο σχέδιο του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολίτικής για το πρόγραμμα ανάπτυξης και κατοίκησης 28 μικρών νησιών του Αιγαίου.
Τόσον οι προηγούμενοι ηγέτες της Τουρκίας και πολύ περισσότερο ο Ταγίπ Ερντογάν αναδεικνύονται άριστοι μαθητές του Πρώσσου Στρατιωτικού και θεωρητικού του πολέμου Κλαούζεβιτς ο οποίος χρησιμοποιώντας τον «πόλεμο ως συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» επιδιώκουν με την απειλή χρήσης βίας να δημιουργήσουν μια δυναμική που να επιφέρει τα μέγιστα πολιτικά αποτελέσματα.
Με την τακτική αυτή η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει παραστάσεις ύπαρξης διαφορών εκεί που δε υπάρχουν, ταυτόχρονα δημιουργεί και παραστάσεις αποφασιστικού αντιπάλου που πιστεύει ότι θα μας προξενήσει σημαντικές ζημίες εάν δεν αποδεχθούμε τις επιθυμίες της.
Δεν θα σχολιάσω τις διευκρινήσεις του Υφυπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολίτικής κυρίου Νεκτάριου Σαντορινιού μετά τη απαράδεκτη αντίδραση της Τουρκικής ηγεσίας για τα 28 νησιά.
Θα σταθώ όμως στα όσα προκλητικά και αυθαίρετα είπε ο Ερντογάν και ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών όταν χαρακτήρισε τα νησιά ως “διαφιλονικούμενους γεωγραφικούς σχηματισμούς„ υπογραμμίζοντας για μια ακόμα φορά ότι η ηγεσία της γειτονικής χώρας είναι πραγματικά επικίνδυνη για την ειρήνη καταπατώντας κάθε έννοια κράτους που δρα με κανόνες δικαίου αφού προσπαθεί να εξαπατά σταθερά και διαχρονικά τη διεθνή κοινότητα.
Για τους λόγους αυτούς θα δημοσιοποιήσω άλλους τρεις χάρτες, επί πλέον των εννέα χαρτών που δημοσιοποίησα σε προηγούμενο χρόνο, έναν ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ, ένα ΡΩΣΙΚΟ και ένα ΤΟΥΡΚΙΚΟ που αποδεικνύουν και αυτοί οι χάρτες ότι τόσον τα ΙΜΙΑ όσον τα 16, τα 28 και ποιος ξέρει πόσα άλλα νησιά μελλοντικά θα διεκδικήσει ο κύριος Ερντογάν, είναι Ελληνικά και τον διαψεύδουν κατηγορηματικά.
Κύριε Ερντογάν αφού γνωρίζετε ότι τόσον οι Διεθνείς Συμβάσεις (Λωζάνης, Παρισίων, Δίκαιο της θάλασσας), όσον οι δικοί σας στρατιωτικοί χάρτες καθώς και οι στρατιωτικοί χάρτες των Μεγάλων Δυνάμεων (USA, Ρωσία, Αγγλία κ.λ.π), σας διαψεύδουν κατηγορηματικά και ανατρέπουν τη θεωρία των γκρίζων ζωνών, των διαφιλονικούμενων γεωγραφικών σχηματισμών, που ανακαλύψατε τώρα τελευταία με την ανοχή βέβαια του ΝΑΤΟ του ΟΗΕ και της ΕΕ, γιατί θέλετε να είστε ο διεθνής ταραξίας; Σταματήστε αυτή την πολιτική της εκβιαστικής διπλωματίας, την πολιτική των προκλήσεων, των εχθρικών ενεργειών των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σας σε βάρος της Ελλάδας, που μπορεί να οδηγήσει τις δύο χώρες σε πολεμική σύγκρουση με καταστροφικά αποτελέσματα και σεβαστείτε επί τέλους τις διεθνείς Συνθήκες για το καλό των λαών μας.
Όταν εσείς διεκδικείτε παράνομα νησιά, θαλάσσιο και εναέριο χώρο της πατρίδας μας που δεν σας ανήκουν, εμείς μπορούμε και δικαιούμαστε και είμαστε υποχρεωμένοι να διεκδικήσουμε τα νησιά Ελληνικής Ιδιοκτησίας που ανήκουν σε Καλύμνικες οικογένειες (Μαγκλή, Ολυμπίτη) στα παράλια της Μικράς Ασίας σεβόμενοι πάντα το Διεθνές Δίκαιο.
Τα νησιά αυτά βρίσκονται μεν στη Τουρκική κυριαρχία αλλά ανήκουν σε Έλληνες με επίσημους Οθωμανικούς τίτλους καταχωρημένους στο κτηματολόγιο της περιοχής της Αλικαρνασσού και βρέθηκαν στη Τουρκική επικράτεια με τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας το 1932.
Αναφέρομαι στα νησιά Αρκόνησος ή Ακρόνησος (Karaada) απέναντι από την Αλικαρνασσό (Bodrum), τα Τσατάλια (Gatalada, Tüllüse ad) απέναντι από το Karatoprak και τους Άγιους Απόστολους (Gavus ad) απέναντι από το Gümuslük.
Αυτά τα νησιά μαζί και πολλές άλλες χιλιάδες στρέμματα γης στα παράλια της Μικράς Ασίας ανήκουν σε 140 οικογένειες Δωδεκανησίων σύμφωνα με το πρακτικό του Συλλόγου Δωδεκανήσιων Γαιοκτημόνων εν Μικρά Ασία της 8ης Μαΐου 1952. Τα μέλη του Συλλόγου Δωδεκανησίων Γαιοκτημόνων εν Μικρά Ασία είναι από τη Κάλυμνο, τη Ρόδο, τη Σύμη, την Κάσο, την Αστυπάλαια.
Τα νησιά αυτά μαζί με τις άλλες ιδιοκτησίες αγοράστηκαν από εύρωστες Δωδεκανησιακές οικογένειες όσον η περιοχή βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Η νομική βάση για να διεκδικήσουν οι κληρονόμοι αυτές τις περιουσίες είναι ισχυρότατη.
Με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών που όρισε η Συνθήκη, οι Ιταλοί υπήκοοι.
Επειδή οι οικογένειες Μαγκλή, Ολυμπίτη και όχι μόνον, είχαν Ιταλική υπηκοότητα την περίοδο εκείνη, ζήτησαν από τη Ιταλική κυβέρνηση να ζητήσει απόδοση των περιουσιών ή αποζημίωση. Στον Ιταλο-Τουρκικό διάλογο της περιόδου εκείνης τέθηκε ζήτημα αποζημιώσεων για όσους έχασαν την περιουσία τους. Οι Τούρκοι όμως πρόσφεραν ένα μικρό ποσό. Όμως και μόνη η παραδοχή τους ότι όφειλαν αποζημίωση θεμελίωσε τη νομική βάση των Δωδεκανησίων για τη κυριότητα τους.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα έθεσε στη Τουρκία το θέμα των Δωδεκανησιακών ιδιοκτησιών. Αυτό συνέβει το 1952 επί κυβερνήσεως Ν. Πλαστήρα. Το 1959 επί Πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και Αδνάν Μεντερές προκειμένου να επιλύσουν τα αμφισβητήσιμα ζητήματα και να βελτιώσουν τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις συνέστησαν επιτροπή στην οποία οι διπλωμάτες Δημ. Μπίτσιος εκπροσωπούσε την Ελλάδα και ο Ζέκι Κουνέραλπ εκπροσωπούσε την Τουρκία. Στην έκθεση με τις προτάσεις – λύσεις που συνέταξαν οι δύο διπλωμάτες περιελήφθη και το θέμα των περιουσιών των Δωδεκανήσιων στη Μικρά Ασία, την οποία υπέβαλαν από κοινού στους δύο πρωθυπουργούς τους. Λόγω των πολιτικών αναταράξεων και στις δύο χώρες, άλλαξαν οι Πρωθυπουργοί και στις δύο χώρες και η Διμερής έκθεση του Μπίτσιου-Κουνέραλπ μπήκε στο συρτάρι απ’ όπου δεν βγήκε ποτέ. Το θέμα των περιουσιών των Δωδεκανησίων ήταν πάντα στην ατζέντα των Ελληνοτουρκικών επαφών όμως κολλούσε από τους Τούρκους λόγω των διακυμάνσεων των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και από τα νομικά τερτίπια που προέβαλλαν κάθε φορά. Τελευταία φορά το θέμα τέθηκε από Ελληνικής πλευράς κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων Κιτσαρά- Μπέργκεν στις οποίες συμμετείχε και ο νεαρός τότε διπλωμάτης Πέτρος Μολυβιάτης μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.
Η υπόθεση αυτή συζητήθηκε κατ’ επανάληψη στη Βουλή των Ελλήνων με πρωτοβουλία του αείμνηστου Δωδεκανήσιου Υπουργού Ιωάννη Ζίγδη, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Με τη νομική βάση ότι οι ιδιοκτησίες τους δεν είναι ανταλλάξιμες, κέρδισαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μια αντίστοιχη υπόθεση διεκδίκησης ακινήτου στη Χαλκιδική, Τούρκοι υπήκοοι, που διέθεταν οθωμανικούς τίτλους. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε σε καταβολή αποζημίωσης. Άρα οφείλει αυτή η κυβέρνηση, αξιοποιώντας αυτή την απόφαση να διεκδικήσει από την Τουρκία τις περιουσίες των Δωδεκανήσιων κληρονόμων, όταν μάλιστα για τα νησιά αυτά από έρευνα που έγινε στο Τουρκικό κτηματολόγιο το έτος 1965 προέκυψε ότι τόσο τα νησιά όσον και οι άλλες περιουσίες ήταν γραμμένες στο όνομα των δικαιούχων Δωδεκανησίων και είχαν μεταφερθεί με τη σημείωση ότι ανήκουν σε περιουσίες μη ανταλλάξιμες.
Επίσης οι Έλληνες Ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων πρέπει να αναδείξουν το θέμα, τόσο στο Ευρωκοινοβούλιο όσον και στα άλλα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένης της Εθνικής διάστασης που έχει το ζήτημα ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η χώρα αφού ακόμα και ο σύμβουλος του κυρίου Ερντογάν, Γ. Μπουλούτ έφτασε στο ξεδιάντροπο σημείο να κάνει μαθήματα Ελληνικής ιστορίας στο πρωθυπουργό της χώρας κ. Αλέξη Τσίπρα.
Όμως επειδή σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας άλλος χρόνος από την τραγική νύκτα των Ιμίων και τότε παρουσιάσθηκαν σημαντικά προβλήματα σχετικά με τo σύστημα διαχείρισης κρίσεων όπως συνέβει με όλες τις κρίσεις που προηγήθηκαν της κρίσης των Ιμίων με εξαίρεση αυτή του 1987, δημιουργείται επιτακτικά η αναγκαιότητα ύπαρξης Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων και Αξιόπιστης Ελληνικής Αποτρεπτικής Στρατηγικής.
Ο χειρισμός κρίσεων αποτελεί ένα πολύ λεπτό εγχείρημα για την στρατιωτική αλλά κυρίως για την πολιτική ηγεσία. Σε μια κρίση ουσιαστικά δοκιμάζεται όλο το σύστημα Παραγωγής Εθνικής Ασφάλειας.
Κατά τη διάρκεια χειρισμού των κρίσεων πρέπει να βρεθεί η λεπτή ισορροπία μεταξύ της ανάγκης για αποφυγή της κλιμάκωσης από τη μια πλευρά και της ανάγκης για αξιοπιστία της αποτρεπτικής στρατηγικής από τη άλλη.
Με δεδομένη την εκβιαστική πολιτική του κ. Ερντογάν σε βάρος της χώρας η οποία τώρα θα ενταθεί λόγω των υπερεξουσιών του με την αναθεώρηση του Συντάγματος και ανεξάρτητα του κατά πόσον η Τουρκία μπορεί να τραβήξει το σχοινί, τη στιγμή που έχει ανοιχτά μέτωπα τόσον στο Εξωτερικό ( Συρία, Κούρδους Συρίας, Ιράκ) όσο και στο εσωτερικό με το PKK και τον ISIS με τις τρομοκρατικές του ενέργειες, μια σύγκρουση με την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μοιραία και να οδηγήσει σε κατάρρευση του σύγχρονου Τουρκικού κράτους, εν τούτοις εμείς είμαστε αναγκασμένοι ως Λαός παρά την οικονομική λαίλαπα των τελευταίων επτά χρόνων στα πλαίσια μιας Αξιόπιστης Ελληνικής Αποτρεπτικής Στρατηγικής πρέπει:
1ον ) Να ισορροπήσουμε τους ξέφρενους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας αυξάνοντας δυστυχώς τις Αμυντικές δαπάνες μας και να εντατικοποιήσουμε την αμυντική μας προετοιμασία.
2ον ) Να συνειδητοποιήσει η γειτονική χώρα ότι το κόστος χρήσης στρατιωτικής βίας κατά της Ελλάδας θα είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από το όφελος.
3ον ) Αποφυγή υιοθέτησης στρατηγικής κατευνασμού με μονομερείς υποχωρήσεις, γιατί αυτό θα αυξήσει τις τουρκικές διεκδικήσεις.
4ον ) Υιοθέτηση στρατηγικής ανάσχεσης της Τουρκίας σε όλο το μήκος των συνόρων με ταυτόχρονη εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου.
5ον ) Προμήθειες οπλικών συστημάτων που πρέπει να εξυπηρετούν κυρίως τα Εθνικά μας συμφέροντα και δευτερευόντως τα συμμαχικά, χωρίς αποκλεισμούς όσον αφορά τη χώρα κατασκευής και προέλευσης τους.
6ον ) Να συνειδητοποιήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και ο Λαός ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε σε ενδεχόμενη σύγκρουση μας με την Τουρκία δεν θα μας συνδράμουν.
7ον ) Να προχωρήσει άμεσα η θεσμοθέτηση και λειτουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Ένα όργανο παραγωγής πολιτικής, το οποίο θα μπορεί να αναλύει και να αντιμετωπίζει σωστά τις γεωπολιτικές εξελίξεις, τα ζητήματα ασφαλείας και άμυνας και να είναι έτοιμο στη διαχείριση κρίσεων δεδομένου ότι το ΚΥΣΕΑ εξάντλησε τις δυνατότητες του.
Όμως προκειμένου η χώρα μας να παραμείνει παράγοντας σταθερότητας στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή θα πρέπει πέραν της οικονομικής ανάπτυξης που είναι όρος επιβίωσης του Λαού μας να αυξηθεί άμεσα η Ελληνική στρατιωτική δύναμη και να αποκατασταθεί η ανισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων.
Γιατί αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.
Πολιτικός Μηχανικός, Κάλυμνος
https://hellas-now.com/apokalypsi-tria-nisia-ellinikis-idioktisias-katechi-tourkia-sto-egeo/
09-Ιαν-2018 22:32
Με εισβολή στα νησιά του Αιγαίου απειλεί ο Κιλιτσντάρογλου
Απάντηση από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται υπό την …»κατοχή” της Ελλάδας ζητεί, επιμόνως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, όπως μεταδίδει η ανταποκρίτρια του ΑΝΤ1, Μαρία Ζαχαχαράκη..
Απευθυνόμενος, εξάλλου, νοερά, για άλλη μια φορά, στον υπουργό Άμυνας, Πάνο Καμμένο, απείλησε ότι θα έρθει να πάρει τα νησιά του Αιγαίου, όπως ο Ετζεβίτ πήρε την Κύπρο.
Ακολουθεί το… παραλήρημα του Κιλιτσντάρογλου:
«Νησιά του Αιγαίου κάτω από τη μύτη μας είναι υπό την κατοχή του ελληνικού στρατού. Ναι, αγαπητοί σύντροφοι. Το τελευταίο ήταν να πάνε ακόμη και στην Ψέριμο. 4 μίλια από την Τουρκία, μόνο 4 μίλια. Πολλές φορές έχω ρωτήσει τον Ερντογάν. ‘Σε αυτά τα νησιά έχουμε δικαιώματα’; Κιχ δεν έχει βγάλει. Μιλάει για όλα, αλλά γι’ αυτό δεν λέει κουβέντα. Πήγαν και στην Ψέριμο τώρα. Και ξαναθέτω το ερώτημα στον Ερντογάν με γλώσσα κατανοητή από τον καθένα. ‘Τίνος είναι αδελφέ, η Ψέριμος;’ ‘Αν δεν είναι δικό μας, τίνος είναι;’. Αν είναι δικό μας πες είναι, αν δεν είναι πες δεν είναι. Ή αν δεν είναι ούτε δικό μας, ούτε της Ελλάδας, πες έστω αυτό. Αλλά ούτε κιχ πάλι. Αναρωτιέμαι… Αυτά τα νησιά εσείς μήπως τους τα πουλήσατε ή τους τα δώσατε πεσκέσι; Τί έχει γίνει; Τί έχει γίνει με αυτά τα νησιά;
Τα χάρισες εσύ αυτά τα νησιά. Εγώ είπα ότι αυτά τα νησιά είναι δικά μας και ο Έλληνας υπουργός Άμυνας βγήκε και είπε ‘μολών λαβέ’. Και εγώ του είπα ότι ‘ναι, θα έρθω το 2019 και θα τα πάρω. Όπως πήρε ο Ετζεβίτ την Κύπρο, έτσι θα πάρουμε κι εμείς αυτά τα νησιά.
Κι εγώ περίμενα. Κι εγώ περίμενα να βγει κάποιος από την κυβέρνηση και να πει ‘ναι, αδελφέ θα τα πάρουμε’. Πού να βρεθούν πατριώτες; Αυτοί δεν είναι πατριώτες, είναι μη πατριώτες. Μη πατριώτες! Όποιος δεν διεκδικεί τα ίδια του τα εδάφη, πατριώτης δεν είναι! Είναι μη πατριώτης! Μόνο στα λόγια βρίσκεται ο πατριωτισμός τους. Κάτω από τη μύτη μας, έρχονται 4 χλμ. κάτω από τη μύτη μας οι Έλληνες στρατιώτες και εμείς ρωτάμε, αλλά απάντηση καμία! Καμία! Γιατί μιλάς για όλα τα άλλα θέματα κι όχι γι’ αυτό; Έδωσες μήπως πουθενά το λόγο σου; Χάρισες μήπως πουθενά αυτά τα νησιά; Ερωτώ! Και περιμένω απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Για να δούμε, θα απαντήσει; Μπα, κιχ δεν θα βγάλει. Εκείνος μόνο τα πράσινα δολάρια κοιτάζει, πώς θα βγάλουμε χρήμα, κοιτάζει…»
http://www.capital.gr/epikairotita/3265536/me-eisboli-sta-nisia-tou-aigaiou-apeilei-o-kilitsntaroglou?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery
Why Turkey Wants to Invade the Greek Islands
by Uzay Bulut
February 28, 2018 at 5:00 am
https://www.gatestoneinstitute.org/11954/turkey-threats-greek-islands
Send
Print
Share78
Turkish propagandists also have been twisting facts to try to portray Greece as the aggressor.
Although Turkey knows that the islands are legally and historically Greek, Turkish authorities want to occupy and Turkify them, presumably to further the campaign of annihilating the Greeks, as they did in Anatolia from 1914 to 1923 and after.
Any attack against Greece should be treated as an attack against the West.
There is one issue on which Turkey’s ruling Justice and Development Party (AKP) and its main opposition, the Republican People’s Party (CHP), are in complete agreement: The conviction that the Greek islands are occupied Turkish territory and must be reconquered. So strong is this determination that the leaders of both parties have openly threatened to invade the Aegean.
The only conflict on this issue between the two parties is in competing to prove which is more powerful and patriotic, and which possesses the courage to carry out the threat against Greece. While the CHP is accusing President Recep Tayyip Erdoğan’s AKP party of enabling Greece to occupy Turkish lands, the AKP is attacking the CHP, Turkey’s founding party, for allowing Greece to take the islands through the 1924 Treaty of Lausanne, the 1932 Turkish-Italian Agreements, and the 1947 Paris Treaty, which recognized the islands of the Aegean as Greek territory.
In 2016, Erdoğan said that Turkey «gave away» the islands that «used to be ours» and are «within shouting distance.» «There are still our mosques, our shrines there,» he said, referring to the Ottoman occupation of the islands.
Two months earlier, at the «Conference on Turkey’s New Security Concept,» Erdoğan declared: «Lausanne… has never been a sacred text. Of course, we will discuss it and struggle to have a better one.» Subsequently, pro-government media outlets published maps and photos of the islands in the Aegean, calling them the territory that «Erdoğan says we gave away at Lausanne.»
To realize his ultimate goal of leaving behind a legacy that surpasses that of all other Turkish leaders, Erdoğan has set certain objectives for the year 2023, the 100th anniversary of the establishment of the Turkish Republic, and 2071, the 1,000th anniversary of the 1071 Battle of Manzikert, during which Muslim Turkic jihadists from Central Asia defeated Christian Greek Byzantine forces in the Armenian highland of the Byzantine Empire.
The idea behind these goals is to create nationalistic cohesion towards annexing more land to Turkey. To alter the borders of Turkey, however, Erdoğan must change or annul the Lausanne Treaty. Ironically, ahead of his two-day official visit to Greece in December — touted as a sign of a new era in Turkish-Greek relations — Erdogan told Greek journalists that the Lausanne Treaty is in need of an update. During his trip, the first official visit to Greece by a Turkish head of state in 65 years, Erdoğan repeated his mantra that the Lausanne Treaty must be revised.
Turkish President Recep Tayyip Erdoğan has said that Turkey «gave away» Greek islands that «used to be ours» and are «within shouting distance». «There are still our mosques, our shrines there,» he said, referring to the Ottoman occupation of the islands. (Photo by Carsten Koall/Getty Images)
The following month, Erdoğan targeted CHP leader Kemal Kılıçdaroğlu, again accusing the party that signed the Lausanne Treaty of giving away the islands during negotiations. «We will tell our nation about [this],» Erdoğan said. What this statement means is that Erdogan accepts that the islands legally belong to Greece. Yet, at the same time, he calls the Greek possession of the territory «an invasion» — apparently because the islands were once within the borders of the Ottoman Empire — and he now wants them back.
Meanwhile, the CHP has been equally aggressive in its rhetoric, with Kılıçdaroğlu telling the Turkish parliament that Greece has «occupied» 18 islands. When Greek Defense Minister Panos Kammenos was described as «uncomfortable» with this statement, CHP’s deputy leader for foreign affairs, Öztürk Yılmaz, responded, «Greece should not test our patience.» Yılmaz also reportedly stated that «Turkey is much more than its government,» and that any Greek minister who provokes Turkey, will be «hit with a sledgehammer on the head…If [Kammenos] looks at history, he will see many examples of that.»
History is, in fact, filled with examples of Turks carrying out murderous assaults against Anatolian Greeks. In one instance, the genocidal assault against Greek and Armenian Christians in Izmir in 1922 was highlighted in a speech before the parliament by Devlet Bahceli, the head of the Nationalist Movement Party (MHP):
«If they [the Greeks] want to fall into the sea again — if they feel like being chased after again — they are welcome. The Turkish nation is ready and has the faith to do it again. Someone must explain to the Greek government what happened in 1921 and 1922. If there is no one to explain it to them, we know how to stick like a bullet on the Aegean, rain from the sky like a blessed victory, and teach history to the couriers of ahl al-salib [the people of the cross] all over again.»
Turkish propagandists also have been twisting facts to try to portray Greece as the aggressor. Ümit Yalım, former secretary-general of the Ministry of National Defense, for example, recently said that «Greece has turned the Greek-occupied islands into arsenals and military outposts that Greece will use in its future military intervention against Turkey.»
Turkish politicians all seem to have their own motivations for their obsession with the islands: Traditional Turkish expansionism, Turkification of Hellenic lands, neo-Ottomanism and Islam’s flagship of conquest — jihad. There are also strategic reasons for their wanting to invade the islands, which can be understood in a statement made by Deputy Prime Minister Tuğrul Türkeş about Turkey’s control of Cyprus since 1974:
«There is this misinformation that Turkey is interested in Cyprus because there is a Turkish society there… Even if no Turks lived in Cyprus, Turkey would still have a Cyprus issue and it is impossible for Turkey to give up on that.»
The same attitude and mentality apply to the Aegean islands. Although Turkey knows that the islands are legally and historically Greek, Turkish authorities want to occupy and Turkify them, presumably to further the campaign of annihilating the Greeks, as they did in Anatolia from 1914 to 1923 and after. The destruction of any remnant of Greek culture that existed in Asia Minor, a Greek land prior to the 11th century Turkish invasion, is almost complete. There are fewer than 2,000 Greeks left in Turkey today.
Given that Turkey brutally invaded Cyprus in 1974, its current threats against Greece — from both ends of Turkey’s political spectrum — should not be taken lightly by the West. Greece is the birthplace of Western civilization. It borders the European Union. Any attack against Greece should be treated as an attack against the West. It is time for the West, which has remained silent in the face of Turkish atrocities, to stand up to Ankara.
Uzay Bulut is a Turkish journalist born and raised in Turkey. She is presently based in Washington D.C.
https://www.gatestoneinstitute.org/11954/turkey-threats-greek-islands