«Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι (Β’μέρος)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι το α’ μέρος του υποκεφαλαίου αυτού («Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι…..) το οποίο αποτελεί τμήμα του  κεφαλαίου “Πρόσφυγες και Αριστερά“.

Αναρτήθηκε ήδη το Α’ μέρος: «Σταλινολόγοι» και σταλινολάγνοι (A’ μέρος) .

.

….Η χρήση ατεκμηρίωτων στοιχείων με βαρύτατο ιδεολογικό φορτίο στη συγκεκριμένη περίπτωση ανταποκρίνεται στο «κοινό αίσθημα» των μελών του ΚΚΕ και απαντά στην αυθόρμητη ερώτηση «γιατί έγιναν οι εκτοπίσεις» ηρεμώντας τον απλό σταλινικό οπαδό που επιζητεί κάποιες απαντήσεις.

Οι συνέπειες αυτής της νέας βίαιης προσέγγισης της ιστορίας των σοβιετικών Ελλήνων από τη πλευρά του σταλινισμού, θα φανούν στην εξής διατύπωση του Ερμή Μουρατίδη: ««Την περίοδο 1958 το ελληνικό σοσιαλιστικό σοβιετικό θέατρο δεν θα λειτουργήσει. Διότι το καθεστώς έκλεισε θέατρα, σχολεία, εφημερίδες, επειδή οι Έλληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, θεωρώντας τους ¨απελευθερωτές¨ και με ένοπλα τμήματα, αντάρτες, χτυπούσαν τον Κόκκινο Στρατό από πίσω. Ο Στάλιν είπε  «Τρελάθηκαν αυτοί οι Έλληνες; Έχουμε μπροστά μας τους Γερμανούς, μας χτυπάνε και οι Έλληνες από πίσω;» Τιμωρήθηκαν οι συνεργάτες των Γερμανών. Εκτοπίστηκαν πολλοί Έλληνες στα βάθη της Ασίας.»[1]

Στο σημείο αυτό παρατηρείται η χρήση ίδιων επιχειρημάτων από νεοναζί και σταλινικούς – ο καθένας για δικούς του λόγους. Οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές, νεοναζί, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι το κίνημά τους ιστορικά διέθετε κοινωνική βάση αξιοποιούν δύο περιπτώσεις συνεργασίας με τους Ναζί και κατασκευάζουν κυριολεκτικά μια ψεύτικη ιστορία χρησιμοποιώντας τις περιπτώσεις του Σεβαστιανού Φουλίδη και του  Κωσταντίνου Κρωμιάδη. Σε μια ελληνική νεοναζιστική σελίδα, αναφέρεται ότι ο Φουλίδης κατοικούσε στην Ελλάδα, όπου και στρατολογήθηκε από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Ανήκε δηλαδή στην κατηγορία των δωσίλογων της Ελλάδας και όχι των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης. Εντάχθηκε στις γερμανικές Ειδικές Δυνάμεις (Μεραρχία Bradenbourg). Η νεοναζιστική σελίδα μας ενημερώνει για τη δράση του: «…οι επιτυχίες του Φουλίδη, ιδιαίτερα στον Καύκασο, ξεπέρασαν και την πιο τολμηρή φαντασία, «αφού υπερέβη σε κατορθώματα και τη δράση του θρυλικού Άγγλου πράκτορα Λόρενς της Αραβίας», όπως έγραψε ο Ζάιτς. Με τα κηρύγματα και την προπαγάνδα του δαιμόνιου Έλληνα εξεγέρθηκαν χιλιάδες Πόντιοι, Γεωργιανοί και Αρμένιοι εναντίον των Σοβιετικών».[2]

Μόνο που αυτή η φανταστική εξέγερση δε συνέβη ποτέ, ενώ οι Γερμανοί ποτέ δεν έφτασαν στον Καύκασο, μιας και το πολεμικό μέτωπο σταθεροποιήθηκε λίγο έξω απ’ το Νοβοροσίσκ (Νότια Ρωσία). Διάφοροι επίσης νεοναζί αναφέρουν ότι είχαν ενταχθεί 1000 Έλληνες εθελοντές στα Waffen SS, στην ΡΟΑ, στα Ostlegionen Ostrupen (Ανατολικά Στρατεύματα) ή στις Μονάδες Εθελοντών (Freiwilligen). Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Σε κανένα από τα σοβαρά κείμενα που μελετούν το φαινόμενο του φιλοναζιστικού εθελοντισμού δεν αναφέρονται Έλληνες. Στο ‘Foreign Volunteers of the Wehrmacht 1941-1945′ αναφέρονται αναλυτικά με στοιχεία (ονόματα, αριθμούς μονάδων, εθνολογική σύνθεση, φωτογραφίες) Ρώσοι, Γεωργιανοί, Αζέροι, Τουρκμένιοι, Αρμένιοι, Κοζάκοι του Ντον, Τάταροι του Βόλγα, Καλμίκοι, Ινδοί, Άραβες.  Αναφέρονται ακόμα και οι 20 συνολικά Bρετανοί που εντάχθηκαν στο »Britisches freikorps».[3] Πουθενά όμως δεν αναφέρονται ονόματα Ελλήνων. Ένα άλλο πολύ σημαντικό έργο που διαπραγματεύεται το ζήτημα των ξένων εθελοντών στις δυνάμεις του Γ’ Ράιχ, είναι το τετράτομο έργο ‘Foreign Legions of the Third Reich. Σε αυτό υπάρχουν μόνο τέσσερις σελίδες, αφιερωμένες σε προσπάθειες συγκρότησης εθελοντικών φιλοναζιστικών τμημάτων στην Ελλάδα, όπως αυτή της ΕΣΠΟ.[4] Τελικά στην ελληνική νεοναζιστική σελίδα που τιτλοφορείται «Φαιοκόκκινο Μέτωπο» αναφέρεται ότι όταν αναφέρονται σε Έλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των Ναζί, εννοούν: «…τους νεκρούς της ΕΣΠΟ και αυτούς που πολέμησαν για την Ευρωπαϊκή Ιδέα στις ρωσικές στέπες όπως ο ταγματάρχης των Μπραντεμπούργκεν Έλληνας από τον Πόντο Σεβαστιανός Φουλίδης.»[5] Τα στοιχεία αυτά των νεοναζί φιλοξενήθηκαν επίσης δίχως έλεγχο σε ένα βιβλίο που διαπραγματευόταν τον ελληνικο εθνικοσοσιαλισμό και άρχισαν πλέον να διαδίδονται ανεξέλεγκτα ως αντικειμενικό ιστορικό γεγονός.[6]

Το κείμενο του Μουρατίδη θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και καταγγελίες. Σε μια από τις απαντήσεις, αφού παρουσιάζεται το κοινωνικό πρόβλημα που δημιούργησαν οι εκτοπίσεις καθώς και οι επίσημες σοβιετικές εξηγήσεις, διατυπώνεται η υπόθεση ότι η εκτόπιση στον Καύκασο αφειλόταν  στο «σοβινιστικό όνειρο της γεωργιανοποίησης της Αμπχαζίας και των σοβιετικών ακτών της Μαύρης Θάλασσας. Η ατυχία των Ελλήνων ήταν ότι ζούσαν σ’ αυτές τις όμορφες περιοχές». Και το κείμενο καταλήγει ως εξής: «Η κακόβουλη επινόηση ότι οι Πόντιοι χτυπούσαν το σοβιετικό στρατό συνιστά συκοφαντία, για την οποία ο κ. Μουρατίδης πρέπει τουλάχιστον δημοσίως να ζητήσει συγγνώμη. Ο κ. Μουρατίδης δεν είχε την «τύχη» να ζήσει στη Σοβιετική Ένωση και δεν έχει βιώσει τις βαρβαρότητες στο πετσί του…»[7]

Η μεγάλη σύγκρουση του ΚΚΕ με τους Πόντιους θα ξεσπάσει εντονότερα με αφορμή τη διοργάνωση της καθιερωμένης εκδήλωσης για τις σταλινικές διώξεις από το Σύνδεσμο Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΟΕ).[8] H Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ θα εκδόσει ανακοίνωση, με την οποία «καταδικάζει την αντικομμουνιστική διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας από τη διοίκηση». Σημειώνει ότι πρόκειται για «συστηματική προσπάθεια αναβίωσης ψυχροπολεμικών κατασκευασμάτων περί ’’γενοκτονίας των Ποντίων’’ επί Στάλιν». Καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία «να  απομονώσουν τέτοιες ενέργειες και να μη συμμετέχουν στην αντικομμουνιστική σύναξη και φιέστα της ΣΠΟΣ, καθώς είναι φανερό ότι η επιχειρούμενη παραχάραξη της Ιστορίας εντάσσεται στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση αντικομμουνιστικής αναθεώρησης της Ιστορίας, για την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού και την εξίσωσή του με το φασισμό».[9]

Φαίνεται ότι προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να κινητοποιήσουν τα μέλη τους που ανήκαν σε διάφορους ποντιακούς συλλόγους, ώστε να βγεί ένα κείμενο καταγγελίας κατά της ποντιακής ομοσπονδίας.[10] Τελικά το κείμενο που υπεγράφη από τέσσερα συγκεκριμένα άτομα, μέλη ποντιακών συλλογων, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σας καλούμε να μην προχωρήσετε στην πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης με περιεχόμενο που πρέπει να προβληματίσει τους συλλόγους της Ομοσπονδίας ως προς τη σκοπιμότητά του. Αποτελεί συνέχεια των ενεργειών ορισμένων γνωστών παραγόντων στα πλαίσια μιας επιχείρησης αναβίωσης στην Ελλάδα της χρεοκοπημένης ψυχροπολεμικής φιλολογίας περί «εθνοκαθάρσεων επί Στάλιν». Δεν περιλαμβάνει μόνο ιστορικές ανακρίβειες και μεθοδολογικές παρατυπίες, αλλά ξεπερνά τα όρια της αντιεπιστημονικότητας, αγγίζοντας τα όρια της μαύρης προπαγάνδας. Τέτοιες αντιεπιστημονικές ως προς το περιεχόμενό τους εκδηλώσεις, που παραχαράσσουν τη σύγχρονη ιστορία, της οποίας κομμάτι είναι η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, για την οποία είμαστε περήφανοι, δεν υπηρετούν τους σκοπούς των συλλόγων μας και της Ομοσπονδίας. Υπηρετούν προφανείς προπαγανδιστικούς στόχους και πολιτικές ιδεολογικές σκοπιμότητες….»[11]

(Τάφος του κρατουμένου Β35 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κολιμά, Σιβηρία.)

Σκληρή θα είναι η απάντηση της ποντιακής ομοσπονδίας: «Στα παραπάνω θα θέλαμε να δηλώσουμε τα εξής:

1) Δεν υπήρχε φυσικά καμιά «οργισμένη αντίδραση» από ποντιακούς φορείς. Δεν υπήρξε ούτε μια απόφαση Δ.Σ. Ποντιακού Συλλόγου ή άλλου Ποντιακού φορέα που να υιοθετεί το συγκεκριμένο  κείμενο που αναφέρετε στην εφημερίδα σας. Υπήρξε μόνο μια ανακοίνωση «μελών Δ.Σ.» τριών (3) σωματείων τα οποία αποδέχτηκαν το σύνολο της παραδοσιακής αντιλαϊκής σταλινικής μυθολογίας.

2) Τέτοιες εκδηλώσεις Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις γίνονται ανελλιπώς στην Αθήνα κάθε χρόνο από το 1987, στις περιοχές των προσφύγων όπου εγκαταστάθηκαν τα θύματα του σταλινισμού.

3) Από το 1997 υπάρχει Ομόφωνη απόφαση του 4ου Παγκόσμιου Ποντιακού Συνεδρίου ψηφισμένη από 560 σύνεδρους απ’ όλο τον κόσμο, με την οποία καθιερώνεται η 13η Ιουνίου ως Ημέρα Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις. Παρατηρούμε ότι ποτέ μέχρι σήμερα το ΚΚΕ δεν είχε αντιδράσει στη συγκεκριμένη Επέτειο και μας προκαλεί έκπληξη αυτή η πρώτη  του αντίδραση να εκδηλώνεται με ακατανόητη σφοδρότητα…

4) Στην πρόσκληση της εκδήλωσής μας αναφερόταν: «Στις 13 Ιουνίου συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τις βίαιες μετακινήσεις του ελληνικού πληθυσμού του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία. Η σκληρή αυτή μεταχείριση που επιφύλαξε ο σταλινισμός στις ελληνικές κοινότητες, κατάστρεψε τη σημαντική ελληνική παρουσία στην περιοχή. Κατάστρεψε όλες τις ελληνικές δομές και μεταξύ τους και  τον ελληνικό σοβιετικό πολιτισμό που είχε δημιουργηθεί το Μεσοπόλεμο…»

Δύσκολα κάποιος αμερόληπτος θα μπορούσε να βρει αντικομμουνιστικές αιχμές στην παραπάνω μας διατύπωση πολύ δε περισσότερο όταν αυτή η διατύπωση είναι πολύ ηπιότερη από τη θέση της βουλευτού του ΚΚΕ κ. Λιάνας Κανέλλη, η οποία χαρακτήρισε τις σταλινικές διώξεις «Γενοκτονία»….. Απ’ τη στιγμή που η βουλευτής σας μίλησε για «γενοκτονία» και είχε πλήρη επίγνωση και ευθύνη αυτής της έκφρασης, είναι αδιανόητο να εγκαλείτε τον ΣΠΟΣ Ν. Ελλάδας και Νήσων της ΠΟΕ για πολύ ηπιότερες εκφράσεις.

5) Η αρνητική αντιμετώπιση που επιφυλάξατε σε μια καθιερωμένη εκδήλωση Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού, θεωρούμε ότι προσβάλλει όχι μόνο τους χιλιάδες Πόντιους αγωνιστές που εντάχθηκαν στο ΚΚΕ μετά την προσφυγιά του ’22 και συνέβαλαν μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες και ντόπιους συντρόφους τους στην εκρηκτική ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα κατά το Μεσοπόλεμο (μια ανάπτυξη, στην οποία συνέβαλαν καθοριστικά και οι ποντιακές κομμουνιστικές οργανώσεις που υπήρχαν στη Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1937 και συνετρίβησαν στο πλαίσιο της ρατσιστικής αντιμειονοτικής πολιτικής του σταλινισμού) αλλά και  όλους τους Ποντίους. …..

Δεδομένου ότι τέτοιες εκδηλώσεις  Μνήμης θα συνεχίζονται εσαεί στις περιοχές των προσφύγων, σας καλούμε να σεβαστείτε την ιστορική αλήθεια και πάνω απ’ όλα να σεβαστείτε τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας, δηλαδή τον απλό εργαζόμενο λαό που υπέστη την αδικαιολόγητη βία μιας ανεξέλεγκτης εξουσίας.”[12]

Η συνέχεια θα δοθεί με δύο κείμενα οπαδών του ΚΚΕ στον Εύξεινο Πόντο, που δαιμονοποιούσαν τις εκδηλώσεις μνήμης και τις συνέδεαν με γενικότερες αντικομμουνιστικές μεθοδεύσεις και εξωελλαδικά κέντρα. Στο πρώτο θα συνδεθεί η εκδήλωση για τις σταλινικές διώξεις με την αντικομμουνιστική πολιτική που ακολουθούν «ακροδεξιοί εθνικιστές ευρωβουλευτές από τις Σκανδιναβικές χώρες» και θα υποστηριχθεί ότι συντελεί στη «διαμόρφωση μαύρης προπαγάνδας». Θα υποστηριχθεί ότι εκδηλώσεις τέτοιου τύπου συνιστούν «άνομες πράξεις» και ζητείται «Οι παραβάτες για τις άνομες πράξεις τους να καταγγέλλονται σ’ όλα τα όργανα της ΠΟΕ και τα σωματεία προς γνώση και συμμόρφωση».[13] Σε μια αντίστοιχη απάντηση ο Αν. Γκίκας αναφέρει: «Επτά δεκαετίες αργότερα η κόκκινη τρομοϋστερία-τρομολαγνεία, καλά κρατεί. Οι σύγχρονοι εργολάβοι της, προκειμένου να καλύψουν τη γύμνια ή την έλλειψη των επιχειρημάτων τους, καταφεύγουν στη παλιά γνώριμη και ’’δοκιμασμένη’’ μέθοδο του αντικομμουνισμού, την σταλινολογία. Δε χρειάζονται στοιχεία, δε χρειάζονται πηγές. Δε χρειάζεται εμβάθυνση σε ιστορικά πρόσωπα, γεγονότα και διαδικασίες…»[14]

Παρόλη όμως την επιθετική φρασεολογία αποφεύγουν να απαντήσουν, έστω και εμμέσως, στα σαφή ερωτήματα που τους έθεσε ο Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας και Νήσων της ΠΟΕ:

«…Εάν επιμένετε στην  πρωτοεμφανιζόμενη αρνητική σας στάση, θα πρέπει πρωτίστως να απαντήσετε :

–γιατί ο σταλινισμός εξόντωσε τους Έλληνες κομμουνιστές (Πόντιους, Ελλαδικούς και Μαριουπολίτες)  και διάλυσε τις ελληνικές κοινότητες το ‘37-΄38,

–γιατί κατάργησε τη σοβιετική ελληνική εκπαίδευση και έκλεισε όλα τα σοβιετικά ελληνικά σχολεία,

–γιατί κατάργησε τις σοβιετικές ελληνικές θεατρικές σκηνές,

–γιατί έκλεισε τις σοβιετικές  ελληνικές εφημερίδες ( «Κόκκινος Καπνάς», «Ο Κομμουνιστής», «Ο Κολεκτιβιστής » κλπ)  και κατέστρεψε τα ελληνικά κομματικά τυπογραφεία,

–γιατί κατάργησε τις σοβιετικές ελληνικές περιοχές  (rayion)

–γιατί μετέφερε στην Κεντρική Ασία ομαδικά και με βάση την εθνική καταγωγή τους Έλληνες της Κριμαίας  το 1944 και του Καυκάσου το 1949.

---

[1] Ερμής Μουρατίδης, «Το άγνωστο καλλιτεχνικό και θεατρικό συγκείμενο του σοβιετικού ελληνισμού 1917-1937», εφημ. Εύξεινος Πόντος, αριθ. 152, Σεπτέμβριος 2009, σελ. 22, 23.

[2] http://www.nazi-lauck-nsdapao.com/griechenland/ellas013.htm

[3] Carlos C. Jurado, Forereign Volunteers of the Werhmacht 1941-1945, εκδ. Osprey, Essex, x.x

[4] Βλάσης Αγτζίδης, «Η αντιναζιστική πάλη του σοβιετικού ελληνισμού και τα εγκλήματα του σταλινισμού», εφημ. Αυγή,  27/12/2009

[5] http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/2007/09/4.html  (22-2-2010)

[6] Ιάκωβος Χονδροματίδης, Η μαύρη σκια στην Ελλάδα. Εθνικοσοσιαλιστικές και φασιστικές οργανώσεις στηνΕλλάδα του Μεσοπολέμου και της γερμανικής Κατοχής (1941-1944), εκδ. Πανέλη, Αθήνα, 2001. Το κείμενο αυτό αναπαράγεται ακόμα κι από αντεξουσιαστικά ιστολόγια, π.χ. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1126623,  http://eleftheriakos.blogspot.com/

[7] Γεώργιος Γρηγοριάδης, «Επιστολές για το άρθρο του Ερμή Μουρατίδη», εφημ. Εύξεινος Πόντος, αριθ. Αριθ. 153, Οκτώβριος 2009, σελ. 10.

[8] «Οι εκτοπίσεις του ‘49», εφημ. Ελευθεροτυπία, 29 Μαρτίου 2009, «Ο ξεριζωμός των Ποντίων του Καυκάσου. Εκδηλώσεις μνήμης», εφημ. Καθημερινή, 28 Ιουνίου 2009.

[9] «Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδας και Νήσων. Συμμετέχει στον αντικομμουνισμό και στην παραχάραξη της Ιστορίας», εφημ. Ριζοσπάστης, 28 Ιουνίου 2009.

[10] «Οργισμένη αντίδραση από εκπροσώπους των Ποντίων στην προσπάθεια να ξαναγραφεί η Ιστορία σε βάρος των λαών και της συμβολής του ποντιακού στοιχείου στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Την εμπλοκή των ποντιακών σωματείων στην παραχάραξη της Ιστορίας, με σαφείς αντικομμουνιστικές αναφορές, επιχειρούν οι διάφοροι «επαγγελματίες» του είδους που προπαγανδίζουν θεωρίες περί εξίσωσης ναζισμού και κομμουνισμού και περί «διωγμού του ποντιακού ελληνισμού» στη Σοβιετική Ενωση….» («Απαραδεκτη Εκδήλωση για Δήθεν Διωγμούς στην  πρώην Σοβιετική Ένωση, Θέλουν τα ποντιακά σωματεία όχημα του αντικομμουνισμού», εφημ. Ριζοσπάστης, 27 Ιούνη 2009)

[11] «Απαραδεκτη Εκδήλωση για Δήθεν Διωγμούς στην  πρώην Σοβιετική Ένωση, Θέλουν τα ποντιακά σωματεία όχημα του αντικομμουνισμού», ό.π

[12] Περιλαμβάνεται στο «Ο Στάλιν, οι Πόντιοι και το …φερέγγυο ΚΚΕ»

[ http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/09/11/11-9-2009/  (22-2-2010)]

[13] Κώστας Χάρης, « Καταγγελία παράβασης κατά συρροή αρχών…», εφημ. Εύξεινος Πόντος, αριθ. 156, Ιανουάριος 2010, σελ. 10.

[14] Αναστάσης Γκίκας, «Μνήμες και συνειδήσεις στη μέγγενη της σταλινολογίας», εφημ. Εύξεινος Πόντος, σελ. 22.23.

<div id=»fb-root»></div> <script>(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = «//connect.facebook.net/el_GR/all.js#xfbml=1″; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));</script>
<div class=»fb-post» data-href=»https://www.facebook.com/photo.php?v=464837330316229″ data-width=»466″><div class=»fb-xfbml-parse-ignore»><a href=»https://www.facebook.com/photo.php?v=464837330316229″>Δημοσίευση</a> by <a href=»https://www.facebook.com/savvidis.stavrosc»>Savvidis Stavros C</a>.</div></div>

« -Εκδήλωση για τις σταλινικές διώξεις

-To Oλοκαύτωμα της Ανατολής »