ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Του Βλάση Αγτζίδη

Ο Πούτιν στα βήματα της Τουρκίας; (22-2-2022)

Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας των δύο αυτονομημένων περιοχών του Ντομπάς (Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ) θυμίζει δομικά το ίδιο που έκανε η Τουρκία μετά την εισβολή του 1974. Όταν αναγνώρισε ενάντια σε κάθε διεθνή σύμβαση και κανόνα το 1983, τις κατεχομενες περιοχές στην βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος..

Την δομική ομοιότητα έρχεται να υποστηρίξει και ο χαρακτηρισμός των ρωσικών στρατευμάτων που εγκαθίσταται στις αυτόνομες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας ως «Ειρηνευτική Δύναμη», μιας και ακριβώς την ίδια έκφραση χρησιμοποιεί και η Τουρκία για το στρατό Κατοχής στην Κύπρο..

Βεβαίως η τουρκική πρόκληση είναι πολύ περισσότερο έντονη και ακραία από αυτή του Πούτιν γιατί χαρακτηρίστηκε από εισβολή ενός κράτους στα εδάφη ενός άλλου, προβαίνοντας σε πρωτοφανείς ωμοτητες κατά του άμαχου πληθυσμού και γενικευμένη εθνική εκκαθάριση….

Οπότε η ελληνική κυβέρνηση έχει ένα θεόσταλτο δώρο αυτή τη στιγμή: να αξιοποιήσει τη Δυτική ευαισθησία και να καταγγείλει την αντίστοιχη τουρκική πολιτική. Το χρωστά εξάλλου στον κυπριακό λαό που εξαιτίας της χουντικής ελλαδικής πολιτικής  βιώνει την κατοχή και την προσφυγιά.

Η ανάδειξη του εγκλήματος της Τουρκίας ενάντια στην Κύπρο είναι ο μόνος τρόπος να αντιστρέψει το κλίμα που καλλιεργεί εις βάρος της Ελλάδας η ιμπεριαλιστική Τουρκία.

Πάνω: Κύπρος 1974, Κάτω: Γιουγκοσλαυία 1999

———————–

Τι είπε ο Λαβρόφ; (24-2-2022)

Ήρθε η δήλωση του Σεργκέι Λαβρόφ, του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, να επιβεβαιώσει το συμπέρασμα.

Ο Λαβρόφ ανεφερθηκε ξεκάθαρα ως υπαρκτό και αναγνωρισμένο κράτος το ψευδοκράτος μαϊμού στο βορρά της Κύπρου. Ο Λαβρόφ αναφέρθηκε  στην «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» χωρίς να προτάξει τo so called (ούτω καλούμενη), προκειμένου να δικαιολογήσει τη ρωσική παρέμβαση στην Ουκρανία και την απόσχιση – ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των δυο περιοχών της που βρίσκονται υπό την κατοχή των φιλορώσων αυτονομιστών…

Άρα οι ίδιοι οι Ρώσοι αποδέχονται την ταύτιση!!

Από την άλλη βεβαίως η όξυνση οφείλεται κυρίως στην ανελαστικότητα των Δυτικών να προχωρήσουν σε ένα έγκαιρο  έντιμο συμβιβασμό πάνω σε δύο θέματα : την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία (που το αποφάσισε ελεύθερα ο ίδιος ο λαός της αυτόνομης αυτής δημοκρατίας) και η διαβεβαίωση ότι το ΝΑΤΟ δια παντός θα πάψει να προσβλέπει στην ένταξη της Ουκρανίας.

Στο σημείο αυτό είχε δίκιο η Κινεζα εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών:

 «Όταν οι ΗΠΑ πρωτοστατούσαν σε πέντε κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ που έφτασαν κυριολεκτικά ως το κατώφλι της Ρωσίας, και ανέπτυξαν εξελιγμένα επιθετικά στρατηγικά όπλα παραβιάζοντας τις διαβεβαιώσεις που οι ίδιες είχαν δώσει στη Ρωσία, αναρωτήθηκαν άραγε καθόλου ποιες θα ήταν οι συνέπειες του να στριμώχνεις μια μεγάλη χώρα με την πλάτη της στον τοίχο;».. ..

——————–

Υποβάθμιση του Κυπριακού (26-2-2022)

Ελλαδίτες και Κύπριοι μάλλον έχουν προχωρημένη άνοια. Ειδάλλως δεν δικαιολογούνται οι εκτιμήσεις τους για τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Είπαν:

Υπ. Εξ Κύπρου: Πρόκειται για στρατιωτικές επιχειρήσεις εντός της Ευρώπης, κάτι το οποίο είχαμε αποφύγει από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Πρωθυπουργός Ελλάδας: Για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε οργανωμένη και μαζική εισβολή σε ευρωπαϊκό κράτος.

Πρόεδρος Ελλάδας: Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η πρώτη τόσο σημαντική επίθεση εναντίον ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην ίδια γραμμή και  ο Δημ. Δημητρίου, βουλευτής και  εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, του κυβερνώντος κόμματος της Κύπρου, υποστηρίζει ότι η ρωσική εισβολή «είναι η πρώτη εισβολή με στρατιωτικά μέσα μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου».

————————

Ας θυμηθούμε πως «έλυσαν» οι μπολσεβίκοι το εθνικό πρόβλημα (23-2-2022)

Η δήλωση του Πούτιν για την δημιουργία της Ουκρανίας ως τεχνητό δημιούργημα του Λένιν και η καταγγελία της πολιτικής που ακολούθησαν οι απολυταρχικοί κατά τα άλλα μπολσεβίκοι στο πολύπλοκο εθνικό ζήτημα, παρέπεμπε περισσότερο σε μια παραδοσιακή αντίληψη που αμφισβητούσε τη σημασία των υπόλοιπων σύνοικων εθνών.

Παράλληλα απομείωνε μια πολιτική που ακολουθήθηκε στο Μεσοπόλεμο με επιτυχία. Και επιπλέον οδήγησε στη εμπέδωση εθνικών ταυτοτήτων σε προνεωτερικούς πληθυσμούς. Με τη διαδικασία αυτή  διαμορφώθηκαν τα έθνη των Τουρκμενιων, των Ουζμπέκων, των Καζάχων, των Κιργίζιων των Μολδαβών. Στο πλαίσιο αυτό επιλέχθηκε μια διοικητική δομή που περιλάμβανε τις 15 Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες που εντός τους βρίσκονταν οι Αυτόνομες Σοσ. Δημοκρατίες,, στο έδαφος των οποίων υπήρχαν και εθνικές περιοχές των διαφορετικών εθνοτήτων.  Η δομή θύμιζε τις ρωσικές μπάμπουσκες.

Έως το 1937 που άρχισε η σταλινική τρομοκρατία και οι Σοβιετικοί Έλληνες διέθεταν τέσσερεις τέτοιες Εθνικές Περιοχές (Gretsiksi Rayon). Μια στη Νότιο Ρωσία και τρεις στην περιοχή της Μαριούπολης (Ντονιέτσκ).

Τέτοιες Αυτόνομες Σοβιετικές Δημοκρατίες εντός των ευρύτερων Δημοκρατιών ήταν η  Κριμαία, η Τσετσενία, η Αμπχαζια, η Νότια Οσετία και πολλές άλλες, ενώ αντίστοιχο ήταν και το  Κοσσυφοπέδιο στη σχετικά αντίστοιχη διοικητική δομή της Γιουγκοσλαβίας.

Αυτή όλη η δομή που σχετικά λειτούργησε στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, μετά την κατάρρευση δημιούργησε μια σειρά από προβλήματα και ήταν η βάση για τις σκληρές εθνικές συγκρούσεις σε όλο το μετασοβιετικό κόσμο.

————————————————————————-

Γιατί η Ουκρανία

Η Ουκρανία είχε από παλιά ιδιαίτερο ρόλο στις ρωσικές προτεραιότητες. Στην τσαρική εποχή εκτός από σιτοβολώνας της Ρωσίας και της Ευρώπης ήταν και βασικό κέντρο της βιομηχανίας. Αυτός ο ρόλος συνεχίστηκε και στη σοβιετική εποχή, απαλλαγμένος βέβαια από τις εθνικές σημασιοδοτήσεις της προηγούμενης περιόδου. Όμως με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ όλα αυτά επανήλθαν στην επικαιρότητα.

Η Ρωσική Ομοσπονδία θέλει να περιχαρακώσει το μετασοβιετικό χώρο και κυρίως να εξασφαλίσει ότι οι τρείς σημαντικές γειτονικές χώρες (Ουκρανία, Λευκορωσία, Καζαχστάν) δεν θα ολισθήσουν σε αντιρωσικά στρατόπεδα. Για τη Ρωσία οι τρεις αυτές χώρες αποτελούν τη συνθήκη ασφάλειάς της τόσο από γεωπολιτικής, όσο και από ενεργειακής πλευράς.

Ακριβώς γι αυτό θέλουν από τη Δύση τη διαβεβαίωση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί στα όρια της Ρωσίας. Από την άλλη η Δύση θεωρεί αρκετά ισχυρή τη θέση της στο μετασοβιετικό σκηνικό, ώστε να μπορεί να ορίσει αυτόνομα την πολιτική της. Όλα αυτά διαμόρφωσαν μια σχέση ανισορροπίας και χαρακτηρίζεται από δυσπιστία.

Η Ρωσία ίσως θεωρεί ότι διευκολύνει τις στοχεύσεις της η απουσία ταυτόσημων συμφερόντων στις χώρες της Δύσης και η απουσία συναντίληψης. Και αυτή η απουσία αποδεικνύεται με την επιφυλακτική στάση της Γερμανίας η οποία εισάγει από τη Ρωσία το 40% του φυσικού αερίου που καταναλώνει.

Σαφώς η Ρωσία έχει ορίσει τις δικές της «κόκκινες γραμμές» και αυτό το έχει αποδείξει στην περίπτωση της Γεωργίας. Ίσως θεωρεί ότι σήμερα είναι η κατάλληλη εποχή να ξεκαθαρίσει τα όρια αυτόνομης πορείας της Ουκρανίας. Θεωρεί ότι η θέση της Δύσης είναι αρκετά υπονομευμένη τόσο από τη στρατιωτική αποτυχία του Αφγανιστάν όσο και από την εμφάνιση και άλλων δυνάμεων που διεκδικούν αναθεώρηση των έως τώρα παγκόσμιων διευθετήσεων.

————————————–

Ποιος κερδίζει από τον πόλεμο; (27-2-2022)

Ο Κικέρων πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια έγραφε «Pecunia nervus rerum [ή belli]» [Η ψυχή των πραγμάτων (ή του πολέμου) είναι τα λεφτά]

Επανέλαβε ουσιαστικά τη θέση του Πλάτωνα ότι «Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίνονται» [Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών.]

Ίσως εάν βρούμε το ποιος τελικά θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος, τότε θα απαντήσουμε οριστικά για τις αιτίες αυτής της τραγωδίας.

—————————————-

Δέκα νεκροί στα ελληνικά χωριά Σαρτανά και Μπουγάς στη Μαριούπολη. (28-2-2022)

Οι έξη από αυτούς στο Σαρτανά από ρωσικό αεροπλάνο.

Το ζητημα είναι ότι εκεί το νεοναζιστικο Τάγμα Αζόφ του ουκρανικού στρατού έχει βάση και ουσιαστικά καλύπτεται πίσω από αμάχους.

Το χωριό Μπουγάς όπου επίσης είχαμε δύο νεκρούς, ήδη καταλήφθηκε από τους αυτονομιστές.

—————————————————-

Από το Σοχούμι στη Μαριούπολη (6-3-2022)

Τα όσα συμβαίνουν στον ελληνισμό της Μαριούπολης και στους υπόλοιπους πολίτες της Ουκρανίας – αλλά και στις αυτόνομες περιοχές του Ντομπάς-  θυμίζoυν τα όσα έγιναν πριν από 30 περίπου χρόνια στον Καύκασο.

Και οι δύο τραγωδίες τμημάτων του παλιού σοβιετικού ελληνισμού, είναι απόρροια του τρόπου με τον οποίο διαλύθηκε η ΕΣΣΔ. Και αν το 1992-93 οι υπεύθυνοι ήταν οι τοπικοί εθνικισμοί καθώς και τα συμφέροντα του Μεγάλου (Ρώσου) Αδελφού, σήμερα οι ένοχοι είναι περισσότεροι.

Για τη σημερινή κρίση οι υπεύθυνοι ειναι:

-Ο μεγαλορωσικός εθνικισμός που εκφράζει ο Πούτιν και δεν ορρωδεί προ ουδενός,

-Η Δύση και κυρίως το Βαθύ Κράτος των ΗΠΑ που από την επαυριο της Σοβιετικής κατάρρευσης οργάνωνε τη συντριβή της Ρωσίας,

-Η Ευρωπαϊκή Ένωση που φάνηκε ανίκανη να υποστηρίξει τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα και σύρθηκε πίσω από το άρμα των εξελίξεων και τελος

-Οι ανερμάτιστοι εθνικιστές  ηγέτες της Ουκρανίας που έφτασαν την κατάσταση στα άκρα, ευελπιστώντας σε μια γενικευμένη σύρραξη Δύσης-Ρωσίας.

—————————

Οι Μαριουπολίτες την περίοδο του Μεσοπολέμου (9-3-2022)

Ένα πολύ σημαντικό 2τομο έργο  για την ιστορία των Ελλήνων της Ουκρανίας και ειδικά της Μαριούπολης, κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν την ρωσική εισβολή. Η δίτομη έκδοση βασίζεται σε ντοκουμέντα και έχει ως τίτλο:  «Ανάμεσα σε παρεξηγημένες φιλοδοξίες και ανυπολόγιστες απώλειες…».  Ήταν το αποτέλεσμα ενός μεγάλου ερευνητικού έργου από τη Μαρία Πύργο (Ντoνέτσκ) και την ‘Ελενα Ουζμπέκ (Χάρκοβο). Το κύριο αντικείμενο του έργου ήταν η μελέτη μιας ευρείας κλίμακας εθνικού κοινωνικού και πολιτιστικού μετασχηματισμού της κοινότητας των Ελλήνων της Μαριούπολης τις δεκαετίες 1920-1930, τα αποτελέσματα και οι συνέπειές του.

Η συμπατριώτισσά μας Ελένη Ουζμπέκ παρουσιάζει την πολύτιμη αυτή μελέτη με ένα κείμενο που μας έστειλε μέσα από το πολιορκημενο Χαρκοβο.

Μακάρι να βρεθεί ένας Έλληνας εκδότης να μεταφράσει και να εκδόσει στην Ελλάδα το έργο αυτό, ώστε να ενημερωθούν και οι ελλαδικοί ομογενείς για την λαμπρή εκείνη ιστορία…

——————–

Μικρασιάτες πρόσφυγες στην Ουκρανία και στην Κριμαία… (12-3-2022)

Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος των προσφύγων από τον μικρασιατικό Πόντο, αλλά και άλλα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγαν σε διάφορα κύματα στη Νότια Ρωσία, στον Καύκασο, στην Κριμαία, στην Οδησσό κ.λπ.

Από αυτούς κυρίως προέρχεται η σημερινή ελληνική Διασπορά στην Κριμαία και στην Οδησσό.

Οι απόγονοι των παλιών Κριμαιατών κατοικούν κυρίως στην περιοχή της Μαριούπολης.

Ένας από αυτούς ήταν ο Αμφικτύων Δημητρίου από τα Πριγκηπονήσια της θάλασσας του Μαρμαρά, γι αυτό και υπέγραφε τα κείμενά του ως Μαρμαρινός. Ήταν δάσκαλος, δημοσιογράφος στη Μαριούπολη και αρχισυντάκτης στο παιδικό περιοδικό «Πιονέρος», το οποίο γραφόταν στη δημοτική γλώσσα με το 20γράμματο αλφάβητο (γλωσσική μεταρρύθμιση του 1925).

Συνελήφθη στις 8/12/1937 και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη με την ανυπόστατη κατηγορία ότι ήταν μέλος εθνικιστικής οργάνωσης και αγωνιζόταν για τη δημιουργία Ελληνικής Δημοκρατίας στη Νότια Ουκρανία.

Πέθανε το 1938 στα ορυχεία ουρανίου στη Σιβηρία. Αποκαταστάθηκε στις 6/3/1964 με απόφαση του Στρατοδικείου Κιέβου και κηρύχθηκε «Αθώος»..

——————————

Για κάποιες νεοελληνικές αμφιβολίες (1-3-2022)

Κάπου στο διαδίκτυο είδα ότι κάποιοι συμπατριώτες μας ξαφνιάζονται με την έντονη αναφορά στους Έλληνες της Μαριούπολης. Αναρωτιούνται από που εμφανίστηκαν ξαφνικά για να ταράξουν την ελλαδική μας ραθυμία και τι σόι Έλληνες είναι αυτοί….

Εμφανίστηκαν περίεργες απόψεις που τις είχαμε δει και πριν από 30 χρόνια στον πόλεμο της Αμπχαζίας, όπου και τότε χιλιάδες ομογενείς αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τον τόπο τους. Και παλιότερα τις είδαμε στον τρόπο που οι γηγενείς αντιμετώπισαν τους Μικρασιατες…

Όσον αφορά τους Μαριουπολίτες:

Κατ’ αρχάς το πρώτο ζήτημα είναι ότι οι ίδιοι δηλώνουν Έλληνες πολύ πριν έρθουν σε επαφή με το ελλαδικό κράτος.

Το Διάταγμα του Μαρτίου 1778 της Μεγάλης Αικατερίνης για την μετοικεσία των Ελλήνων από την Κριμαία στην περιοχή πάνω από την Αζοφική, είναι γραμμένο στα ρωσικά και στα ελληνικά.  Για τους Ρώσους από τότε αυτοί ήταν οι Grek και οι ίδιοι αυτοορίζονταν ως Ρωμιοί, όπως ακριβώς και οι μακρινοί ομοεθνείς τους στον τότε πολύγλωσσο βαλκανικό Νότο…

Ήδη από το Μεσοπόλεμο αναπτύσσουν μόνοι τους τον ελληνικό  πολιτισμό και την παιδεία  αξιοποιώντας την θετική πολιτική στο εθνικό ζήτημα, όπως υπήρχε πριν τα διαλύσει όλα ο σταλινισμός, (όπως θα δείτε στο άρθρο που δημοσιεύεται)..

Αλλά και πριν τη σοβιετική εποχή, όταν συμμετέχουν στα ένοπλα τμήματα του μαχνοβίτικου κινήματος, συμμετέχουν ως διακριτοί Έλληνες.

Αλλά και μετά, όταν ξεκίνησε η περεστρόϊκα, από μόνοι τους άρχισαν τις προσπάθειες επαναφοράς της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας.

Από μόνοι τους προσπάθησαν να φτιάξουν τμήμα εκπαίδευσης νέων δασκάλων της ελληνικής στο πανεπιστήμιο της Μαριούπολης. Πολύ πριν το δυσκίνητο και ελάχιστα ενημερωμένο (για τους εξωελλαδικούς Έλληνες) ελληνικό κράτος κράτος φιλοτιμηθεί -μετά από πολλές δικές μας προσπάθειες-να στείλει κάποιους δασκάλους..

H μετανάστευση των Ελλήνων της Κριμαίας το 1778

———————————————–

Μήπως έκανε ένα μεγάλο λάθος ο Μητσοτάκης με την στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας;
(28-2-2022)

Αντί να αρκεστεί η ελληνική κυβέρνηση στην ανοιχτή και ειλικρινή καταδίκη της ρωσικής επέμβασης και να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους πρόσφυγες αποστέλλοντας άφθονη ανθρωπιστική βοήθεια, επέλεξε να γίνει βασιλικότερη του βασιλέως.

Δυστυχώς με την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στους Ουκρανούς το περιβάλλον  Μητσοτάκη ενέπλεξε στρατιωτικά την Ελλάδα στην ένοπλη σύγκρουση και διέπραξε δύο ατοπηματα:

-εξέθεσε τους 90.000 Έλληνες της Μαριούπολης που συντομα θα βρίσκονται υπό ρωσική κυριαρχία. Καθώς και τους άλλους τόσους Έλληνες που κατοικούν στη Νότια Ρωσία

-απ’ ότι λένε οι γνωρίζοντες στρατιωτικοί, έστειλε ρουκέτες από τα 115 Ανατολικο-γερμανικά ρουκετοβόλα που βρίσκονται στα νησιά του Ανατολικου Αιγαίου για την υπεράσπισή τους.. ..  Ελπίζουμε ότι η άμυνα των νησιών παραμένει ισχυρή.

————————————

Λάθος επιλογές (2-3-2022)

Οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι τραγικές. Από την αποστολή όπλων στην ουκρανική πλευρά έως την πανάκριβη ενεργειακή του πολιτική με την άκαιρη αντιλιγνιτική στάση, η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.

Όπως γράφει ο Γιώργος Αδαμίδης :

«… Δεν ορρωδεί ούτε μπροστά στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που έρχεται και θα βυθίσει στη φτώχεια μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μας, εξαιτίας της εμμονής του να καταστρέψει κάθε τι που έχει δημόσιο χαρακτήρα και προσφέρει δωρεάν ή φθηνές υπηρεσίες στους καταναλωτές.»

——————————————–

Ο μύθος για την σοβιετο-κεμαλική συμμαχία (3-3-2022)

Με αφορμή τη στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, πολλοί συμπατριώτες μας – Δεξιοι κι Αριστεροί- αναπαράγουν ένα μύθο:

Ότι η ελληνική συμμετοχή (μαζί με τους Γάλλους) στην Ουκρανία και την Κριμαία προκάλεσε τη ρωσο-κεμαλική φιλία με αποτέλεσμα την άφθονη  σοβιετική βοήθεια προς τους Τούρκους εθνικιστές.

Όμως, εκείνη η εκστρατεία του  1918-19 είναι τμήμα των αναπόφευκτων αντιθέσεων εκείνης της εποχής, που έτσι κι αλλιώς θα εκφράζονταν πολιτικά και στρατιωτικά.

Οι αντιθέσεις εκείνη την εποχή ήταν πολύ βαθύτερες ανάμεσα στα δύο νέα αντίπαλα παγκόσμια στρατόπεδα (Βρετανοί+σύμμαχοι από τη μια και μπολσεβίκοι+παντουρκιστες+ πανισλαμιστές+εθνικιστικά κινήματα στις βρετανικές αποικίες)…

Εξάλλου ο Λένιν από το Μάρτη του ’18 επέλεξε θέση και  τοποθέτησε τη Σοβιετική Ρωσία στο φιλογερμανικο στρατόπεδο.

Και αμέσως μετά τη Συνθήκη του Μούδρου υιοθέτησε πολιτικά τη Νεοτουρκική Τριανδρία και την χρησιμοποίησε στη νέα παγκόσμια σύγκρουση..

Δηλαδή είναι μύθος ότι η εκστρατεία στην Ουκρανία έριξε τον Λένιν στην αγκαλιά του Κεμάλ.

Δείτε εδώ μια εισήγηση που ίσως σας ενδιαφέρει: http://www.opoudjis.net/dist/agtzidis.htm

———————————–

Μια υπόθεση για τον πόλεμο (4-3-2022)

Ο πρώτος χρήσιμος ηλίθιος ήταν ο Ζελένσκι που πίστεψε ότι οι Αμερικανοί θα έβαζαν την Ουκρανία  στο ΝΑΤΟ και θα του πρόσφεραν την απαραίτητη ασφάλεια…

Ο δεύτερος χρήσιμος ηλίθιος είναι ο Πούτιν που πίστεψε ότι ήρθε η ώρα να γίνει Μεγάλη Αικατερίνη..

Όμως ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο υπερπόντιος αδελφός (ΗΠΑ και ειδικά οι Δημοκρατικοί), που με μια έξυπνη μεθόδευση κέρδισε στο σκάκι τα πάντα.

Όσον αφορά τα καθ’ημας υπάρχουν ένα κακό και ένα καλό.

-Το κακό είναι ότι ο πόλεμος δημιούργησε  αξεπέραστα προβλήματα στον ακμαίο και δυναμικό ελληνισμό της Μαριούπολης καθώς και στον επίσης πολυάνθρωπο ελληνισμό της Ρωσίας, που υφίσταται ήδη τις συνέπειες  της διεθνούς απομόνωσης.

-Το καλό είναι ότι πιθανότατα απομακρύνεται προς το παρόν ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα που αποτελεί ο τουρκικός ιμπεριαλισμός και οι μεθοδεύσεις του για θερμό επεισόδιο  μέσα στην προεκλογική περίοδο (της Τουρκίας).

—————————–

ΑΝΆΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΤΙΟΥΣ (8-3-2022)

Ένα Ελληνόπουλο της Ρωσίας νεκρό στον πόλεμο ως στρατιώτης του ρωσικού στρατού…

Ο Γιώργος Ρομανώφ του Ιάκωβου γεννημένος το 1995, σκοτώθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022 στην Ουκρανία. Όπως λέει η είδηση στη φρασεολογία που έχει επιβάλει ο Πούτιν: «Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής ειδικής επιχείρησης  των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία».

 Και τι φόρο αίματος ήδη πληρώνουν οι Έλληνες της Μαριούπολης, καθώς και τα Ελληνόπουλα που υπηρετούν στον Ουκρανικό στρατό;

Η οικογένεια του Γιώργου καταγόταν από το χωριό  Τσιντσκαρο Γεωργίας απ’ όπου νατναστευσε στο Εσεντουκί της Νότιας Ρωσίας μετά τη περεστροϊκα. Οι Έλληνες του Τσινσκαρό εγκαταστάθηκαν εκεί το 1813 από το Πασέν του Ερζερούμ και ορισμένοι από την περιοχή της   Αργυρούπολης), η οικογένεια του μετακόμισε στο Εσσεντουκί.

——————————————————————-

« Οι μπάμπουσκες του Λένιν, oι Gretsiski Rayion και η κριτική του Πούτιν

Μαριούπολη – 1999 »