Michel Bruneau: De l’ Asie Mineure à la Turquie
Ένα εξαιρετικό βιβλίο από έναν σημαντικό Γάλλο ανθρωπογεωγράφο εκδόθηκε πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις του γαλλικού CNRS (Centre national de la recherche scientifique). Αναφέρεται:
-στην ιστορία της Μικράς Ασίας,
-στις μειονότητες,
-στις εθνογενετικές διαδικασίες,
-στις προσπάθειες βίαιης ομογενοποίησης που πραγματοποιήθηκαν με τις Γενοκτονίες των μη μουσουμανικών λαών,
-στη διασπορά που προέκυψε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή…
Περιγράφει την ελληνότροπη και ελληνική Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη ως ένα τμήμα της Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και κατόπιν Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή αυτή έγινε το εθνικό έδαφος της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας με τη δύναμη και τη βίαιη πολιτική των εθνικιστών, Νεότουρκων και κεμαλικών.
Οι Τούρκοι εθνικιστές εφάρμοσαν μια πολιτική «δημογραφική μηχανική» για την εξάλειψη των χριστιανικών μειονοτήτων – Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων-Χαλδαίων. Με τον τρόπο αυτό προκάλεσαν την πρώτη εθνική ομογενοποίηση του εικοστού αιώνα χρησιμοποιώντας ως τεχνικές τις σφαγές, την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία. Στη συνέχεια, η Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με την πρόκληση της αφομοίωσης της κουρδικής μουσουλμανικής μειονότητας.
Αυτά τα βίαια γεγονότα προκάλεσαν τη διασπορά αυτών των μειονοτικών πληθυσμών, οι οποίοι συνεχίζουν να διατηρούν την ισχυρή σύνδεση με τις «χαμένες πατρίδες» τους.
Mε τον Bruneau συνεργάστηκα παλιότερα (1998) στην έκδοση του συλλογικού έργου που επιμελήθηκε: Les Grecs pontiques. Diaspora, identité, territoires, (έκδ. CNRS)
Στο συλλογικό αυτό έργο έγραψα το κείμενο για τους τόπους εκτόπισης της ελληνικής μειονότητας στη Σιβηρία και στην Κεντρική Ασία (Asie centrale et Sibérie territoires de la déportation).
Δείτε επίσης: http://barthes.ens.fr/clio/revues/AHI/livres/pontiq.html
Ο Bruneau δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο για το ζήτημα της ελληνικής διασποράς στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης στο δίτομο έργο «Άτλας της Ελληνικής Διασποράς» που επιμελήθηκα και εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2001.
Διαβάστε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Michel Bruneau που αναρτήθηκε στο Π&Α:
«Για την γεωπολιτική σημασία της ποντιακής διασποράς«: https://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/05/michel-bruneau/
Για τον συγγραφέα Michel Bruneau: μπορείτε να δείτε εδώ: https://fr.wikipedia.org/wiki/Michel_Bruneau_(g%C3%A9ographe)
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
Κύριε Αγτζίδη, χρόνια πολλά καταρχάς.
Θα ήθελα να σας εκφράσω την ομοθυμία μου στον μάλλον μοναχικό αγώνα σας.
Πριν λίγο είδα μια συκοφαντική αναφορά στο μπλόγκ «παρα-πόδα», ένα συμπαθητικό κατά τα άλλα «σταλινικο» μπλόγκ, ιδιοκτησίας της ΚΟΕ (Α-συνέχεια), όπου σας αναφέρουν υποτιμητικά ως «ποντιολόγο», γιατί κάνετε το λάθος να αναφέρεστε κάπου (δεν ξέρω που) στο βιβλίο του Ντόϊτσερ για τον Στάλιν.
Το βιβλίο αυτό είναι βέβαια άθλιο, κατά την γνώμη μου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι η βιβλιοκριτική που αναδημοσιεύουν γίνεται η πρόφαση για να σας ρίξουν την σουπιομελανιά τους.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ με το κατάντημα της αριστεράς και την πρακτικη της να εκτελεί «συμβόλαια» ιδεολογικἠς και συμβολικής δολοφονίας.
Είστε ως αριστερός εθνιστής ή απλά τίμιος ιστορικός μόνος κύριε Αγτζίδη
Δείτε:
«Έκτοτε, και παρότι τα ψέμματα του Ντόιτσερ είναι γνωστά, η έκταση της επανάληψης των “επιχειρημάτων” του είναι τέτοια και από τόσες – τάχα διαφορετικές – πλευρές (από “αριστερούς ποντιολόγους” τύπου Αγτζίδη ως το “Βήμα” και τους τροτσκιστές) που θεωρούνται περίπου η αλήθεια. Έχουν, όμως, τα πράγματα έτσι; Η παρακάτω βιβλιοκριτική δημοσιεύτηκε ήδη το Γενάρη του 1950, από το βρετανικό κομμουνιστικό κόμμα και αποτελεί μια συμβολή ώστε ποτέ να μη θεωρούμε κάτι ως δεδομένο και για να θυμόμαστε πάντα ότι οι διάφορες “αλήθειες” σε τέτοια ζητήματα έχουν πάντα την προέλευσή τους, και δεν είναι καν αλήθειες όταν προέρχονται από ανθρώπους που χρησιμοποιούν την ιστορία για να μην προχωρήσει η ανθρωπότητα και για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν.»
Τι να πω, υπαρχουν τελικά πολλοί «ιδεολογικοί εκτελεστές» σε αυτό τον έρμο τον τόπο
Καλή χρονιά. Ευχαριστώ για τη συνηγορία. Είναι πραγματικά ελπιδοφόρο να γνωρίζεις ότι υπάρχουν πολίτες σ’ αυτόν τον τόπο που μοιράζονται ερωτήματα και αγωνίες.
Είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα από τον συγκεκριμένο χώρο μια τέτοια αναφορά, με τον ίδιο άθλιο τρόπο, αντίστοιχο των νεοσταλινικών του Περισσού. Ίσως κάποιοι από την ΚΟΕ -που έχουν κολλήσει στο 1950- να ετοιμάζονται να προσχωρήσουν στο μεταμορφωμένο ΚΚΕ του κ. Μαϊλη.
Πάντως έστειλα στην ηλ-διεύθυνση του μπλογκ τους το εξής μήνυμα, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα τοποθετηθούν επί των ερωτημάτων και όχι με τον γνωστό τρόπο:
Αγαπητοί φίλοι,
Σας ευχαριστώ για την αναφορά στο πρόσωπό μου στο κείμενό σας για το βιβλίο του Isaac Deutscher . Φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την όποια κριτική στις απόψεις μου ή στα συμπεράσματα της έρευνας που προσωπικά θεωρώ σωστά.
Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα με τις συκοφαντικές αναφορές, όπως φαντάζομαι κάθε πολίτης αυτού του τόπου.
Γι αυτό θα σας παρακαλούσα να τεκμηριώσετε γιατί με συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία «…ιδιοτελείς «ποντιολόγοι»». Ποιά είναι η ιδιοτέλεια; Ποιά είναι και τα κέρδη;
Εντελώς το αντίθετο -στον εργασιακό μου βίο- μου επέφερε η ενασχόληση με τις σκοτεινές πλευρές της ιστορίας, είτε αυτές σχετίζονται με τις Γενοκτονίες που έκανε στην Ανατολή ο τουρκικός εθνικισμός, είτε με την αλλαγή της εσωτερικής σοβιετικής πολιτικής στο εθνικό ζήτημα τη δεκαετία του ’30, που επέφερε τις διώξεις κατά εθνικών μειονοτήτων με κριτήρια που αποκλίνουν απόλυτα από τη λενινιστική εθνική πολιτική.
Και γιατί αποκαλείτε την ενασχόληση με τις σκοτεινές αυτές σελίδες της ιστορίας της ΕΣΣΔ «ποντιολογία»; Ενώ δεν ήταν ποντιακής καταγωγής ο Ιορδανίδης, ο Μαρκοβίτης, ο Κολοζόφ, ο Ντούβας,ο Πυλιώτης, ο Κλυδωνάρης, ο Φλαράκος, ο Δερβίσογλου, ο Μουτζούρης, ο Χριστοδουλίδης, και τόσα άλλα στελέχη του ΚΚΕ, που δολοφονήθηκαν την περίοδο 1937-38 στην ΕΣΣΔ…..
Βλάσης Αγτζίδης
Διάβασα το κείμενό τους και θεωρώ ότι είναι μουσειακό μνημείο ανθρώπων που ζουν σ’ ένα δικό τους παράλληλο και αντεστραμμένο σύμπαν. Αυτές οι παλαιολιθικές απόψεις που χαρακτηρίζουν έως και σήμερα κάποιοι κομματίδια που προέρχονται από τον παλιό μαοϊκό χώρο έχουν απαντηθεί πλήρως. Δείτε το κείμενο:
«To ΜΛ – ΚΚΕ αντιγράφει τις ανιστόρητες αναφορές του Λούντο Μάρτενς για τον Στάλιν»
Εγώ έγραψα ένα σχόλιο κάτω από το κείμενό τους:
——-
Π.N. Ιανουαρίου 7, 2016 στο 7:04 πμ Reply
-Ας δεχτούμε ότι ένα κείμενο του 1950 παραμένει επίκαιρο στις μέρες μας.
-Ας δεχτούμε και πάλι ότι η ΚΟΕ, που έως τώρα διακρίνεται για το ανοιχτό μυαλό και την κριτική διάθεση, αποφάσισε να συμπορευτεί με τους ψευδοϊστορικούς του ΚΚΕ τύπου Γκίκα.
-Ας δεχτούμε επίσης ότι με το να συκοφαντείτε ιστορικούς σαν τον Αγτζίδη, που τέλος πάντων -και σε αντίθεση με τους τεμπέληδες που αρκούνται σε αναδημοσίευση κειμένων του 1950- δούλεψε στα αρχεία των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης της Κολιμά και τόλμησε να αναδείξει μια από τις πλέον σκοτεινές σελίδες της ιστορίας του ελλαδικού κομμουνιστικού κινήματος. Και εννοώ -όπως μάλλον δεν θα καταλάβατε- τη μοίρα των στελεχών του ΚΚΕ που κατέφυγαν στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 30.
Εάν έχετε τραγουδήσει έστω και μιά φορά τον Μπεζεντάκο, οφείλετε να απαντήσετε πάνω στο ζήτημα που έθεσε ο Νίκος Ζαχαριάδης: «Κάποτε θα πρέπει να ζητήσετε -ακόμα και με απόφαση συνεδρίου- όλα τα χαρτιά της Κομμουνιστικής Διεθνούς, της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ, της Κα-Γκε-Μπε, που αφορούν το ΚΚΕ και το κίνημα, τους αγωνιστές μας που χάθηκαν εδώ στη Σιβηρία (σαν τους Κλειδωνάρη, Φλαράκο, Χαϊτά και άλλους πολλούς). Αυτή είναι ιερή υποχρέωσή μας. Το 1947 εγώ ζωντανούς βρήκα μονάχα δύο»…
Έως τότε, σας προτείνω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο:
«ΣΤΑΛΙΝ Vs ΚΚΕ»
Αυτοκαθορισμός: Ο Ντεμιρτάς και τα «κομμουνιστικά» ξόανα..