O Tζελαλεντίν Ρουμί και οι τεχνικές ενός έξυπνου Ισλάμ
Ο σημαντικότερος ίσως ποιητής του Ισλάμ είναι ο Τζελαλεντίν Ρουμί, ιδρυτής του τάγματος των Σούφι, των στροβιλιζόμενων δερβίσιδων. Γεννήθηκε το 1207 μ.Χ. στο Μεγάλο Χορασάν( βρίσκεται στο σημερινό Αφγανιστάν) και πέθανε στο Ικόνιο της σημερινής Τουρκίας το 1273. Μητρική του γλώσσα ήταν τα περσικά. Το όνομά του, «Ρουμί», σημαίνει ο πολίτης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήτοι ο Ρωμιός, αυτός που προέρχεται από τη χώρα των Ρωμαίων, των Ρουμ, όπως ήταν γνωστή η Μικρά Ασία και όπως αποκαλούσαν το κράτος τους οι Σελτζούκοι κατακτητές (Σουλτανάτο του Ρουμ).
Στη διδασκαλία του καλούσε να τον ακολουθήσουν άνθρωποι από οποιαδήποτε πίστη, κηρύσσοντας ότι ο ένας είναι ο Θεός των Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων.
Έχει εντυπωσιακά ποιήματα ο Τζελαλεντίν Ρουμί. Εκεί υμνεί την οινοποσία και την ισότητα στον έρωτα: «…Αν το κρασί είναι από το δικό σου κύπελλο / το να μεθύσω είναι το παν… Για τους ερωτευμένους / δεν υπάρχουν Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Εβραίοι. / Για τους ερωτευμένους / δεν υπάρχει πίστη / και απιστία….»
Όταν πέθανε στο Ικόνιο, στις 17 Δεκεμβρίου του 1273, άνθρωποι από πέντε διαφορετικές θρησκείες ακολούθησαν τη νεκρική πομπή του.
Γιατί όμως ανάπτυξε αυτή την ιδιαίτερη ματιά, ασύμβατη σε πρώτη ανάγνωση με το Ισλάμ;
Η απάντηση είναι απλή: Ο ίδιος ήταν ένας πιστός μουσουλμάνος ανοιχτών οριζόντων. Διαμόρφωσε αυτή την φιλελεύθερη και αιρετική για το Ισλάμ ματιά, ως τεχνική προσηλυτισμού των «άπιστων» σε μια εποχή κοσμογονικών αλλαγών στην Εγγύς Ανατολή…
Ο Ρουμί στόχευε να δημιουργήσει ένα «ευχάριστο» θρησκευτικό δόγμα για να προσελκύσει τους Έλληνες, τους οποίους απωθούσε η άχρωμη ισλαμική τελετουργία. Ένας Τούρκος συγγραφέας γράφει: «οι Ρωμιοί ήταν ανυποψίαστοι από το 
θείο έρωτα και από τη μύχια ηδονή (σ.τ.σ. του Ισλάμ). Ο Μεβλανά, όταν διαπίστωσε πως δεν κατευθύνονταν προς τον ορθό δρόμο στερούμενοι τα θεία μυστικά, επέλεξε την ποίηση και την όρχηση, με τη δικαιολογία ότι οι Ρωμιοί είναι επιρρεπείς στις ευχαριστήσεις και αρέσκονται στα γλυκόλογα. Για παράδειγμα, όταν αρρωστήσει ένα παιδί και δεν δέχεται το φάρμακο που του δίνει ο γιατρός, αλλά ζητεί γλυκό, ο καλός γιατρός βάζει το φάρμακο στο γλυκό και έτσι του το δίνει…»
Ο τεκές του Χασάν Μπαμπά στα Τέμπη
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
Christians Sentenced to Death Under Sharia Law
by Majid Rafizadeh
October 14, 2018 a
https://www.gatestoneinstitute.org/13122/christians-death-sharia
In response to the latest abuses against Christians, Amnesty International has initiated an «urgent action» appeal. It has called on the Iranian regime to «quash the convictions and sentences of Victor Bet-Tamraz, Shamiram Isavi, Amin Afshar-Naderi, and Hadi Asgari, as they have been targeted solely for the peaceful exercise of their rights to freedoms of religion and belief, expression, and association, through their Christian faith.» However there are far more stories of Christian persecution throughout Iran, than just these four.
After significant pressure from legal and human rights groups, the Islamist leaders of Iran commuted Pastor Youcef Nadarkhani’s sentence from death to 10 years in prison. He will have 10 years of his life stolen from him, just because he practiced his faith.
What is important to note is that in countries, run by sharia law, the constitution becomes inferior to the Islamist laws of the land. When radical Islam gains power, every article in the constitution becomes contingent on compliance with sharia. The rights that are promised in the constitution therefore become null and void.
It is not enough to hope that one day Christians will be able to practice their faith in Iran without fear of persecution or death; action must be taken by the global community to ensure that the Iranian regime stands by its own constitution and provides its Christian citizens with equal rights and protections.
The Greek Orthodox Church of Virgin Mary Tehran, Iran. (Image source: Orijentolog/Wikimedia Commons)
Frequently, Shiite Islamic preachers and leaders can be heard stating that Islam recognized «People of the Book,» which refers to Christians and Jews. This assertion sounds as if Islam gives Christian and Jews the same level of status and respect as their Muslim counterparts.
That argument was recently confirmed when the President of the Islamic Republic of Iran, Hassan Rouhani, claimed that «Christians have the same rights as others do.» With that confirmation, it might be easy to assume that Christians are relatively safe in Iran. But are they?
In speeches, and on paper, these words probably give the impression that Christians are not only welcome in Iran, but given equal rights and protections. However, the everyday experiences of Christians in Iran, tell a very different story.
Violence and persecution against Christians have, under the sharia law of Iran, increased significantly. One recent case documents the traumatic experiences of Pastor Victor Bet-Tamraz and his wife Shamiram Issavi, ethnic Assyrian Christians, along with Amin Afshar Naderi and Hadi Asgari, who converted to Christianity from Islam. Each were sentenced by the Revolutionary Court in Tehran to a combined total of 45 years in prison. Despite Iran’s claims that they have equal rights and protections, they may never see freedom again.
What terrible crime must they have committed to warrant such a harsh punishment? Surely it had to be more than simply being Christians? After all, the President of Iran had made it clear that Christians enjoy equal rights. The ambiguous charges they faced included vague terms such as conducting «illegal church activities» and threatening «national security.»
Why would there be animosity toward Christians in Iran that might drive the kind of persecution these four faced? Even though Christians make up a very small part of the population, they have always been viewed, under Iran’s sharia law, as a threat to «national security». Iran’s total population is roughly 80 million, with anywhere between 117,000 and 3 million of that total being Christians, according to various estimates.
The international community has recently taken note of the abuse of power wielded against Christians in Iran. The latest report, from Amnesty International, pointed out that, «Christians in Iran have been a target of harassment, arbitrary arrest and detention, unfair trials, and imprisonment on national security-related charges solely because of their faith.» Yet, atrocities against them continue.
It is worth noting that, before the Islamic revolution, in order to gain support and power, fundamentalist Muslim leaders promised the Christians in Iran that they would have the same rights as Muslim citizens. They also assured Christians that they would be able freely to practice their faith. As a result, many Christians, trusting that they would enjoy the freedom that was promised to them, supported the Muslim leaders. Instead, after the Islamic revolution, anyone who did not believe in the Islamist and revolutionary ideals of the sharia theocracy became the enemy. Even recently, the Iranian president stated:
«Our revolution was victorious when we were all together… All Iranian races, all Iranian religions, Shiites and Sunnis, Muslims, Christians, Jews and Zoroastrians — whoever believes in the constitution, that is our criteria. He is a revolutionary and he must be respected.»
Unfortunately for the Christians of Iran, they are not being respected at all.
In response to the latest abuses against Christians, Amnesty International has initiated an «urgent action» appeal. It has called on the Iranian regime to «quash the convictions and sentences of Victor Bet-Tamraz, Shamiram Isavi, Amin Afshar-Naderi, and Hadi Asgari, as they have been targeted solely for the peaceful exercise of their rights to freedoms of religion and belief, expression, and association, through their Christian faith.» However, there are far more stories of Christian persecution throughout Iran, than just these four.
Many other Christians are being jailed for baseless charges such as «Propagating against the Islamic Republic in favor of Christianity.» The organization «Article 18,» which promotes religious freedom and supports persecuted Christians living under sharia law, wrote on Twitter on August 9, 2018:
A #Christian couple have reported that a court in Boushehr has just sentenced them & 10 other #Iranian Christians to one year in prison each for «Propagating against the Islamic Republic in favour of Christianity». This group of Christian converts were arrested on April 7th, 2015
There does not yet exist any information about their release.
The oppression does not end here. Another Christian couple who converted from Islam, was also recently charged with «orientation toward the land of Christianity,» according to Mohabat News. Even though the Christians have been told they have the right to practice their religion, they are being arrested and tormented for it.
Pastor Youcef Nadarkhani was previously sentenced to death for apostasy, because he converted from Islam to Christianity. After significant pressure from legal and human rights groups, the Islamist leaders of Iran commuted Nadarkhani’s sentence from death to 10 years in prison. He will have 10 years of his life stolen from him, just because he practiced his faith.
The American Center for Law & Justice in Washington, D.C., has launched a petition for Nadarkhani’s release. As of October 2nd, more than 112,000 people has signed the petition. The ACLJ pointed out that «Iran’s actions violate its own constitution that guarantees religious freedom, and multiple international human rights treaties.» However, he remains in prison.
This may seem confusing and contradictory to some; what is important to note is that in countries run by sharia law, the constitution becomes inferior to the Islamist laws of the land.
When radical Islam gains power, every article in the constitution becomes contingent on compliance with sharia. The rights that are promised in the constitution therefore become null and void. The Christians in Iran who believed that by supporting the Islamic revolution they would be gaining protections and equal rights are now instead living in constant fear. Only increased pressure from the international community may create a change within Iran that might afford these innocent people some protections against the brutal acts that they face.
It is not enough to hope that one day Christians will be able to practice their faith in Iran without fear of persecution or death; action must be taken by the global community to ensure that the Iranian regime stands by its own constitution and provides its Christian citizens with equal rights and protections.
Majid Rafizadeh is a Harvard-educated scholar and serves on the advisory board of Harvard International Review, an official publication of Harvard University.
Follow Majid Rafizadeh on Twitter
https://www.gatestoneinstitute.org/13122/christians-death-sharia
Τί δεν καταλάβατε; Ο πάστορας ασκούσε κρυφά προσυλητισμό.
Από το βιβλίο του Ακύλα Μιχαηλίδη
——————————————————————
TASAVVUFİ* SUFİŞ
Οι Σούφι ήταν οι πρώτες κοινότητες ασκητών του Ισλάμ, πριν καν διαμορφωθεί στη θρησκεία που γνωρίζουμε σήμερα. Οι ασκητές Σούφι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και αφιερώθηκαν απόλυτα στο Θεό, πρεσβεύοντας την ιδέα ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου εξαρτάται απόλυτα και δίχως την παραμικρή γήινη εμπλοκή, από τη θέληση του θεού και μόνο.
Ο μυστικισμός ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των πρώτων αυτών κοινοτήτων Σούφι. Στην πορεία αποτέλεσε το προπύργιο, την πύλη εισόδου, για τη μεταφορά του ατόμου σε ένα άλλο πνευματικό επίπεδο.
Οι Σουφιστές επηρεάστηκαν από πολλές παραδόσεις και θρησκείες της Ανατολής και της Μεσογείου. Στις θεωρίες τους απαντά κανείς στοιχεία από το Νεοπλατωνισμό, το Γνωστικισμό, το Χριστιανισμό, αλλά και το Βουδισμό. Το γεγονός αυτό, το οποίο εξελίχθηκε με την πάροδο των αιώνων, θεωρείται μη αποδεκτό από τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους, όπως οι τζιχαντιστές, οι οποίοι δεν αποδέχονται οποιαδήποτε από τις ερμηνείες που δεν περιλαμβάνονται στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνι.
Σύμφωνα με τους Σούφι, όλες οι παραδόσεις οδηγούν στην μια και μόνη αλήθεια. Ο Σουφισμός σήμερα θεωρείται μυστική αίρεση. Η μεγάλη της βάση απαντάται στο Ιράν. Κύριο δόγμα της είναι η πιο άμεση επαφή και σχέση με το Θεό, ενώ αντιτίθεται σε πρακτικές βίας, όπως αυτές που ενεργούν τα τζιχαντιστικά δίκτυα και οι φανατικοί οπαδοί τους.
Επί της ουσίας, Σούφι είναι ο πιστός που δεν διαφοροποιεί τον εαυτό του από τους άλλους εξαιτίας μίας θέσης ή ενός δόγματος, είναι αυτός που επιθυμεί να απαλλαγεί από τον ψεύτικο εαυτό του και να ανακαλύψει το Θείο Όν μέσα του, είναι αυτός που διδάσκει την ευτυχία, που ψάχνει τη φώτιση, που βλέπει την αρμονία και προσφέρει αγάπη σε όλα τα όντα, που λαμβάνει περισσότερη αγάπη όταν βρίσκει το Θείο Όν, καθώς χάνει τον εαυτό του.
Οι Σουφιστές αποκαλούν το Ισλάμ «το κέλυφος του Σουφισμού» και θεωρούν ότι ο Σουφισμός υπήρχε από καταβολής του κόσμου, πριν καν ανακαλυφθεί. Παραπέμπει σε μία διαφορετική θεϊκή διάσταση και προσέγγιση, από εκείνη που θεωρεί ως δεδομένη ο μέσος μουσουλμάνος και οι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι ο Σουφισμός αποτελεί τη «μυστική διδασκαλία σε όλες τις θρησκείες», γεγονός που την καθιστά παγκόσμια.
Οι Σούφι πιστεύουν στον έναν Θεό, αλλά δεν διαχωρίζουν θρησκείες. Ακολουθούν ως βάση το Κοράνι, αλλά δεν το θεωρούν αποκλειστικό και μοναδικό ιερό βιβλίο.
Όσον αφορά τη μύηση των πιστών, θεωρείται και είναι μία διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική. Διαρκεί μακρύ χρονικό διάστημα και εμπεριέχει μεγάλες δοκιμασίες. Στους Μεβλεβήδες Δερβίσηδες η περίοδος αυτή διαρκεί 1001 ημέρες όπου οι υποψήφιοι προσφέρουν εργασία σε 18 διαφορετικές υπηρεσίες μέσα στην κοινότητα. Εφόσον ο μυούμενος γίνει δεκτός στο Τάγμα θα μπορεί να επιδίδεται στο «έργο» της επιμόρφωσης άλλων.
Το πρώτο μυστικό τάγμα του Ισλάμ , είναι μία σπουδαία και αξιόλογη πνευματική κίνηση , που γεννήθηκε στο Ισλάμ .
Η όνομασία Σούφι ,προήλθε από το Αραβικό Süf το οποίο ερμηνεύεται –φτωχικό αδρό χονδρό μάλλινο ένδυμα .
Σούφι, είναι ο όρος που αντιστοιχεί στην Ελληνική λέξη ‘‘Μυστικός’’
Η Επίδραση των Χριστιανών ασκητών και των αναχωρητών , ήταν ο λόγος να φοράνε οι Σούφι , κατά την είσοδο τους μαύρα επανωφόρια που συμβόλιζαν τον τάφο, τον θάνατο τα δε υψηλά τους κουλάχ [Külah] την ταφόπετρα .
Βγάζοντας τα μαύρα ρούχα τους συμβολικά απαλλάσσονται από τα δεσμά της ύλης , σάρκας . Και έμεναν με τα τραχεία μάλλινα ρούχα ,[ Labs al – Süf ] σύμβολο αγνότητας .
Ίσως προέρχεται από μια Αραβική ρίζα που μεταδίδει την αντίληψη της αγνότατος, σύμφωνα με αυτήν την ρίζα η λέξη Σούφι σημαίνει ΑΥΤΟΣ , που είναι καθαρός στην καρδιά.
Ο Σουφισμός δεν είναι ένα σύστημα που αποτελείται από κανόνες επιστήμες, αλλά μια ηθική ψυχική διάθεση . Ι
Αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο ρεύμα θρησκευτικών ιδεών, το οποίο συγκλόνισε μέσα και έξω την απλή θρησκεία του Προφήτη , σύμφωνα με την [παράδοση , ορθοδοξία] πιστεύει στην απόλυτη διδασκαλία του Μονοθεϊσμού . Την σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού, ή ακόμα Κυρίου και υπηρέτη , αλλά παρά την αυστηρότητα του , είναι γεμάτη από ‘Έλεος’- [Merhamet] και δεήσεων μετανοίας και οικτιρμών είναι Ο Θεός [Allah] του ιερού Κορανιού , κάθε κεφάλαιο του [Sura] αρχίζει με τις τυποποιημένες λέξεις
‘Bism – Allah- rahman- ar Rahim’ που μεταφράζεται
Εις το όνομα του Θεού του πολυελέου και πολυεύσπλαχνου .
Οι Άραβες γνώριζαν την επιστήμη και την φιλοσοφία , με τις διάφορες επαφές που είχαν δημιουργήσει με τους γείτονες τους Πέρσες και τους Έλληνες της Μικράς Ασίας .
Αποτελούσε την ύψιστη έκφραση του πνεύματος , με τον πνευματικό καρπό εξωτερικεύσεως και αυτό-περισυλλογής του Ισλάμ .
Σε ένδειξη μετάνοιας και αφοσιώσεως εις την πίστη και θέληση του Θεού και την Γνώση του Θείου Νόμου .
Ο Πραγματικός σοφός δεν εκπληρώνει το Θείο νόμο στα τυφλά αλλά γνωρίζοντας τον.
Προσπαθούσαν να υπερβούν την –κατά γράμμα – γνώση του θείου θελήματος , όπως αυτό πρόκυπτε από τα Ιερά Κείμενα και να προχωρήσουν στην ‘’ άμεση Γνώση’’ της ιδίας της Θείας Ουσίας .
» Η χάρη του Θεού, τους χρόνους μου, θλίψη, οργή του λαού, όμως, θα μπορούσε να προκύψει από τους ανθρώπους. Έτσι, ξέρετε ότι κάθε θεραπεία είναι Hak’l που θα βλάψει και θα βλάψει από ποιον; Ο οργανισμός μας έχει το λόγο του Θεού, ρήμα, είναι ένα μέσο των εσωτερικών και εξωτερικών αποταμιεύσεων, συχνά τα ανθρώπινα δικαιώματα σκέφτηκε, αυτή την εξοικονόμηση. Ωστόσο, οι εξοικονομήσεις αυτές και κατάθεση του δανείου. Εδώ είναι ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ, γνωρίζει τον Κύριο που γνωρίζει την ψυχή, έτσι αυτό εκφράζεται από την εξίσωση, θα έχουν την έννοια της’’.
Αν και θεωρείται συνήθως ως Μουσουλμανική αίρεση. Οι Σούφοι αισθάνονται οικεία μέσα σε όλες τις Θρησκείες, ακριβώς όπως και οι Ελευθεροτέκτονες, θέτουν ενώπιον τους μέσα στην στοά τους [Μενδρεσέ], όποιο ιερό βιβλίο. Βίβλος-Κοράνιο-Τόραχ, γίνεται αποδεχτό από την κοσμική εξουσία .
Η Ισλαμική σκέψη έχει θεμελιακές αρχές [usul] τρόπος.
A] Κοράνιο
Β]Σουνα Sunnah – παραδόσεις.
Γ] Izma , Itzma= σύνεση της κοινότητας .
Δ]Iztihad , Ιτζτιχαντ = ατομική σκέψη.
Το ‘‘Tasavvuf’’ Κατά μια άποψη προέρχεται από την Πλατωνική φιλοσοφία ή ακόμη η προέλευση της είναι Ινδική . Οι περισσότεροι ερευνητές συμπεραίνουν , ότι ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός και πλήθος των Γνωστικών συστημάτων είχαν επιδράσει και εισχωρήσει στον Ισλαμικό μυστικισμό .
Ακύλας Μιχαηλίδης
«Ο Σουφισμός σήμερα θεωρείται μυστική αίρεση. Η μεγάλη της βάση απαντάται στο Ιράν. Κύριο δόγμα της είναι η πιο άμεση επαφή και σχέση με το Θεό, ενώ αντιτίθεται σε πρακτικές βίας, όπως αυτές που ενεργούν τα τζιχαντιστικά δίκτυα και οι φανατικοί οπαδοί τους….Σούφι είναι ο πιστός που δεν διαφοροποιεί τον εαυτό του από τους άλλους εξαιτίας μίας θέσης ή ενός δόγματος, είναι αυτός που επιθυμεί να απαλλαγεί από τον ψεύτικο εαυτό του και να ανακαλύψει το Θείο Όν μέσα του…»
ΛΑΘΟΣ! Ο Σουφισμός στην αυθεντική του μορφή, όταν δεν ξεφεύγει από τα θεμέλια της Σαρία, είναι κομμάτι του Ισλάμ, του αυθεντικού/ορθόδοξου Ισλάμ και όχι αίρεση. Από και και πέρα, σαφέστατα στα πλαίσια του Σουφισμού αναπτύχθηκαν διάφορες αιρέσεις. Κέντρο του Σουφισμού είναι η Τουρκία, το Πακιστάν, οι χώρες της βόρειας Αφρικής και όχι το σιιτικό Ιράν.
«να ανακαλύψει το Θείο Όν μέσα του»
Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση. Ο Θεός δεν κατοικεί μέσα μας, δεν βρίσκεται μέσα μας. Ο Θεός δεν περικλείεται από τη δημιουργία Του, δεν εισέρχεται ως Ων μέσα σε αυτήν. Να μην τα μπερδεύουμε.
«είναι αυτός που διδάσκει την ευτυχία, που ψάχνει τη φώτιση, που βλέπει την αρμονία και προσφέρει αγάπη σε όλα τα όντα, που λαμβάνει περισσότερη αγάπη όταν βρίσκει το Θείο Όν, καθώς χάνει τον εαυτό του.»
Σωστό.
«θεωρούν ότι ο Σουφισμός υπήρχε από καταβολής του κόσμου»
Λάθος.
«Οι Σούφι πιστεύουν στον έναν Θεό, αλλά δεν διαχωρίζουν θρησκείες.»
Λάθος.
«Ακολουθούν ως βάση το Κοράνι, αλλά δεν το θεωρούν αποκλειστικό και μοναδικό ιερό βιβλίο.»
Λάθοςςςςςςςς…….. Αυτός που το κάνει αυτό, ΔΕΝ είναι σούφι, δεν είναι καν μουσουλμάνος.
….Ο Weber υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις παράγοντες στο Ισλάμ που εμποδίζουν την ανάπτυξη του «πνεύματος του καπιταλισμού». Αυτά είναι: Sufism, ηθική πολεμιστής και ανατολικός δεσποτισμός.
-Ο σουφισμός αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη μιας καπιταλιστικής ψυχής επειδή είναι ένας παγκόσμιος χαρακτήρας. Ο Weber πιστεύει ότι ο σουφισμός ενθαρρύνει έναν φαινομενικό τρόπο ζωής.
-Η ηθική του πολεμιστή ή το πνεύμα της κατάκτησης «θεωρείται ως αντίθεση της παραγωγικής καπιταλιστικής ψυχής.
-Ο Weber υποστηρίζει ότι ο δεσποτικός χαρακτήρας της ισλαμικής αυτοκρατορίας περιορίζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και συνεπώς τη συσσώρευση κεφαλαίου…………
https://sirazduvari.com/islam-medeniyeti-neden-geri-kaldi/
Πόσο συμβατό με την ειρηνική συνύπαρξη είναι το Ισλάμ
Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος
Τό ὅραμα μιᾶς ἐνσυνείδητης καί δημιουργικῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως βοηθεῖ ἕνα γενικότερο, παγκόσμιο, εὐνοϊκό κλίμα. Στίς τελευταῖες δεκαετίες, την ἐποχή ἀκόμη πού ἡ Ἀλβανία ἦταν τελείως ἀπομονωμένη, καλλιεργήθηκε ὁ διάλογος μεταξύ τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, βελτιώθηκαν οἱ σχέσεις Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν καί σέ διάφορες περιοχές τῆς ὑφηλίου ἀναπτύχθηκαν οἱ διάλογοι μεταξύ Χριστιανισμοῦ και Ισλάμ, μέ στόχο νά μελετηθοῦν ἀπό κοινοῦ παλαιά θεωρητικά ζητήματα, ἀλλά καί σύγχρονοι κοινοί προβληματισμοί.
Οἱ ριζικότερες ζυμώσεις μέσα στούς μουσουλμανικούς καί χριστιανικούς κύκλους σχετικά μέ την ἔννοια καί τή σημασία τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ἔγιναν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στά χρόνια αὐτά, λοιπόν, οἱ Ἀλβανοί διανοούμενοι ὅλων τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, ζώντας στήν αἰχμαλωσία τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, δεν ἦταν σέ θέση νά συμμετάσχουν σ᾽ αὐτή τήν ἀναζήτηση γιά ἀφομοίωση τῶν νέων παραμέτρων τοῦ προβλήματος.
Σχετικές πρωτοβουλίες ἔχουν ἀναληφθεῖ τόσο ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς, ὅσο καί ἀπό μουσουλμανικῆς. Ἐπανειλημμένως στίς τελευταῖες δεκαετίες ἔχουν συναντηθεῖ ἐκπρόσωποι τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών καί τοῦ Βατικανοῦ με ἐκπροσώπους τοῦ Παγκοσμίου Μουσουλμανικοῦ Συνεδρίου (Muslim World Congress) καί τοῦ Παγκοσμίου Μουσουλμανικοῦ Συνδέσμου (World Muslim League), για ἀνταλλαγή πληροφοριῶν και ἀπόψεων.
Ἐπίσης ὑπῆρξαν διάφορες πρωτοβουλίες Ὀρθοδόξων (Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου – Σαμπεζύ Γενεύης, Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, Θεολογικές ὁμάδες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος). Ἡ διάθεση ὅμως γιά διάλογο καί συνεργασία δέν εἶναι κάτι γενικό στούς σύγχρονους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς κύκλους. Σέ πολλές περιπτώσεις, ἀντίθετα, διατηρεῖται ἡ καχυποψία, ἡ ἀντιπαράθεση, ἀκόμη καί ἡ ἐχθρότητα. Ἀλλά ἡ τάση πρός μια εὐρύτερη προσέγγιση καί ἐπικοινωνία αὐξάνει.
Ισλάμ και ανθρώπινα δικαιώματα
Σήμερα, καθώς ἡ θρησκευτική συνείδηση καί σκέψη ἀναπτύσσονται καί πάλι, εἶναι ἐπιβεβλημένο να προχωρήσουμε μέ βάση τίς πηγές τοῦ θρησκευτικοῦ μας πιστεύω, ἀλλά ἀκόμη καί τήν πιό ὥριμη ἑρμηνεία πού ἔχουν προσφέρει οἱ τελευταῖες δεκαετίες στό θέμα τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί γενικότερα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιά τήν ὀρθή κατανόηση τοῦ ζητήματος τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στό πλαίσιο τοῦ Ἰσλάμ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ χρειάζεται νά ἐπανεξετασθεῖ ἡ διδασκαλία τους γιά τόν ἄνθρωπο.
Ἀξίωμα γιά τό Ἰσλάμ παραμένει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ ἕνα «σημεῖο» θεϊκό. Ὁ ἀραβικός ὅρος aya (σημεῖο), κατά τήν ἔκφραση τοῦ μουσουλμάνου φιλοσόφου Ibn Arabi, δηλώνει τή σαφῆ ἀπόδειξη ἑνός πράγματος, τήν καταφανῆ δύναμή του καί το ἐμφανές σημάδι τῆς παρουσίας του. Ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ κάθε ἀνθρώπου, λοιπόν, πηγάζει ἀπό τή φύση του· και ἐδῶ στηρίζεται κάθε περαιτέρω σκέψη περί δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. Στό ἀποχαιρετιστήριο προσκύνημά του στή Μέκκα, ὁ Μωάμεθ τόνισε: «Ὦ ἄνθρωποι! ἐπλάσαμεν ὑμᾶς ἄρσεν καὶ θῆλυ, κατατάξαντες ὑμᾶς ἀνὰ οἴκους καὶ φυλάς, ὅπως ἀναγνωρίζησθε μεταξὺ ὑμῶν. Ὁ ἱκανώτερος παρὰ τῷ Θεῷ εἶναι ὁ φοβούμενος τόν Κύριον» (Κοράνιο, 49:13).
Συγχρόνως ὅμως τό Ἰσλάμ τονίζει: Πρῶτον, τήν κοινωνικότητα τοῦ ἀνθρώπου, τις διασυνδέσεις του με τό πολιτικό, οἰκονομικό καί πολιτιστικό σύνολο. Και δεύτερον, τόν ἄμεσο δεσμό καί τήν ἐξάρτησή του ἀπό τόν Θεό, πράγμα πού σημαίνει τή σχετικότητα τῆς ἀνθρώπινης θέσεως, τήν κατάσταση ὑποταγῆς στό θεῖο θέλημα (Islām). «Κάθε ἄνθρωπος εἶναι οὐσιαστικά δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ἑπομένως δέν ὑφίσταται αὐτόνομη ἀνθρώπινη ἀξία. Ἕνας ἀνθρωπισμός ἀποκομμένος ἀπό τό αἰώνιο, στερημένος ἀπό τήν πνευματική διάσταση, εἶναι ἀκατανόητος γιά τό Ἰσλάμ· θά κινδύνευε νά ὁδηγήσει σε μία θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου», ὑπογραμμίζουν σύγχρονοι στοχαστές.
Οἱ πιό μετριοπαθεῖς, πού δέν ἀποτελοῦν συνήθως τήν πλειοψηφία, βλέπουν θετικά τις διακηρύξεις γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ σύγχρονη δυτική ἔκφραση «δικαιώματα τοῦ ἀτόμου» θά μποροῦσε, κατά τόν Ihsan Hamid Al-Mafregy, καθηγητή τῆς Νομικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βαγδάτης, νά μεταφρασθεῖ στό Ἰσλάμ ὡς «ἠθικό δικαίωμα τοῦ πολίτη», μέ τονισμό τῆς φυσικῆς ἀξιοπρέπειας τοῦ ἀνθρώπου… Ὁ ἄνθρωπος ἔχει, σύμφωνα μέ τό Ἰσλάμ, μιά ἔμφυτη ἀξιοπρέπεια, μιά ἠθική ἀξία, τήν ὁποία οἱ συντάκτες τῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ὀνόμασαν «λογική καί συνείδηση».
Το Κοράνι για τους μη μουσουλμάνους
Τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια ἀποδέχεται τό Ἰσλάμ καί γιά τούς ὀπαδούς τῶν ἄλλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Σέβεται καί προστατεύει τά δικαιώματα τῶν μη μουσουλμάνων, τῶν dhimmis (προστατευομένων). Σέ μία παράδοση, ὁ προφήτης φέρεται νά δηλώνει προτοῦ πεθάνει: «Διατηρήσετε τήν προστασία (dhimma), πού παρεχώρησα στούς μή μουσουλμάνους ὑπηκόους μου».
Τό Κοράνιο ὁρισμένες φορές ἀναφέρεται γενικῶς στούς μή μουσουλμάνους καί σέ ἄλλες περιπτώσεις εἰδικότερα στούς ὀπαδούς τοῦ Ἰησοῦ. Στά κορανικά αὐτά ἐδάφια ἄλλοτε διαφαίνεται κάποια συμπάθεια, ἄλλοτε μιά σαφής ἀντίθεση. Π.χ., «Θὰ ἀνακαλύψῃς ὅτι μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Πολυθεϊσταὶ εἰσὶν ἐχθροὶ ἄσπονδοι τῶν Μουσουλμάνων, καὶ ὅτι οἱ καλούμενοι Χριστιανοί (Naṣā rā) εἶναι οἱ μᾶλλον διατεθειμένοι νά ἀγαπῶσι τούς πιστούς (δηλ. μουσουλμάνους)» (Κοράνιο, 5:85).
Ὅμως ἀλλοῦ καταφέρεται ἐναντίον καί τῶν μέν καί τῶν δέ: «Ὅσοι πιστοί! Μη συνάπτετε σχέσεις μετὰ τῶν Ἑβραίων, οὔτε μετὰ τῶν Χριστιανῶν· οὖτοι εἶναι φίλοι ἀλλήλων» (Κοράνιο, 5:56). Ἔτσι οἱ κατά καιρούς μουσουλμανικές ἀρχές εἶχαν την εὐχέρεια μιᾶς ἑρμηνείας ἀνάλογα μέ τίς διαμορφούμενες συνθῆκες καί τή δυνατότητα νά ἀποφασίζουν ἑκάστοτε την ἐπιθυμητή στάση.
Πάντως, ἀκόμη καί μέσα στό καθαυτό ἰσλαμικό κράτος θεωρητικά ἀναγνωρίζονται δικαιώματα στους μή μουσουλμάνους, ὅπως: α) ἀτομική ἐλευθερία κινήσεως, ἐμπορίου, ὀργανώσεως τῶν κοινοτήτων τους· β) δικαιώματα σχετιζόμενα μέ εἰδικούς οἰκογενειακούς καί προσωπικούς θεσμούς· γ) ἐλευθερία ὀργανώσεως τόπων λατρείας, σχολείων, διατήρηση θρησκευτικῶν ἀργιῶν.
Μη ανοχή των πολυθεϊστών και των αθέων
Ἡ ἰσλαμική διάθεση γίνεται αὐστηρή καί μή ἀνεκτική ἀπέναντι στούς πολυθεϊστές και τούς ἀθέους. Ὁρισμένα κορανικά ἐδάφια –πού παραμένουν ὁ ἀναλλοίωτος λόγος τοῦ Θεοῦ– εἶναι καθοριστικά: «Ὅταν παρέλθωσιν οἱ ἱεροὶ μῆνες, τότε φονεύετε τοὺς πολυθεϊστάς, ὅπου ἂν συναντήσητε, ζωγρεῖτε δὲ πολιορκοῦντες καὶ ἐνεδρεύοντες αὐτούς. Ἐὰν ὅμως μετανοήσωσιν, ἐὰν τηρήσωσι τὴν προσευχήν, ἐὰν ἐλεήσωσιν, ἄφετε αὐτοὺς ἐλευθέρους» (Κοράνιο, 9:5).
Ὅσοι κινοῦνται ἐκτός θρησκευτικῆς πίστεως –και σήμερα στήν Ἀλβανία εἶναι πολλοί– πῶς θά ἀντιμετωπισθοῦν; Αὐτό εἶναι ἕνα κρίσιμο ἐρώτημα, ἀλλά τό Ἰσλάμ αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «ἡ θρησκεία τῆς λογικῆς» καί ἀσφαλῶς θά ἀναζητηθεῖ λογική πρόταση ἀνταποκρινόμενη στίς σύγχρονες συνθῆκες τῆς ὑφηλίου.
Ἡ ἡγετική, λοιπόν, τάξη τῶν μουσουλμάνων σουννιτῶν τῆς Ἀλβανίας στή νέα ἐπαφή τους μέ τό παγκόσμιο Ἰσλάμ συναντᾶ δύο τάσεις: τήν ἀπόλυτη-φανατική καί τη μετριοπαθῆ-διαλογική. Ἡ παράδοση τοῦ Ἰσλάμ στήν Ἀλβανία ἕως σήμερα κινήθηκε βασικά στή δεύτερη κατεύθυνση, δείγματα τῆς ὁποίας κυρίως ἀναφέραμε, και ἀσφαλῶς μόνον αὐτή μπορεῖ νά συμβάλει στήν εἰρηνική συνύπαρξη.
Ὅσο γιά τους μπεκτασῆδες, οἱ ὁποῖοι συνδυάζουν στοιχεῖα σηιτικῆς ἰσλαμικῆς παραδόσεως, χριστιανικῆς, ἀλλ᾽ ἀκόμη ἰνδικῆς φιλοσοφίας καί μυστικισμοῦ, αὐτοί ἀνέκαθεν ὑπῆρξαν πολύ εὐέλικτοι καί ἀνοικτοί σέ ἀνθρώπους ἄλλων θρησκειῶν, καθώς ἐπίσης καί στίς σύγχρονες ἰδεολογίες.
https://slpress.gr/idees/poso-symvato-me-tin-eiriniki-synyparxi-einai-to-islam/
Αρμονική συνύπαρξη με τους μη Μουσουλμάνους – لا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ
Αρκετοί επικριτές του Ισλάμ όπως και διάφοροι εξτρεμιστές που δηλώνουν Μουσουλμάνοι, επικαλούνται, με διαστρεβλωμένο τρόπο, ορισμένα Κορανικά εδάφια που αναφέρουν την απαγόρευση της φιλίας μεταξύ Μουσουλμάνου και Χριστιανού – Ιουδαίου (και άλλων θρησκειών).
Ο Ύψιστος λέει:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ
«Ω εσείς που πιστεύετε! Μη κάνετε τους Εβραίους και τους Χριστιανούς φίλους…» {Κοράνι 5:51}
Υπάρχουν παρόμοια εδάφια στο Κοράνι που απαγορεύουν ξεκάθαρα στον πιστό να έχει στενές φιλίες με Χριστιανούς και Ιουδαίους (καθώς και από άλλες θρησκείες). Η φιλία είναι πολύ λογικό να πάρει μέρος ανάμεσα σε δυο η περισσότερα άτομα τα οποία μοιράζονται κοινές αντιλήψεις, ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες. Ο Μουσουλμάνος δεν μπορεί να έχει στενές φιλίες και συμπάθειες με ένα άτομο το οποίο δεν πιστεύει στον Αλλάχ και τον Απόστολο Του, ακόμα και αν είναι μέλος της οικογενείας του.
Ο Ύψιστος λέει:
لَّا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ
«Δεν θα βρεις κανέναν, που να πιστεύει στον Αλλάχ και στην Έσχατη Ημέρα, να αγαπά αυτούς που εναντιωθήκαν στον Αλλάχ και τον Απόστολο Του, ακόμα και αν είναι από τους πατεράδες τους, τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους και τα μέλη της οικογενείας τους.» {Κοράνι, 58:22}
Η αγάπη και η στενή φιλία προορίζεται μόνο γι’ αυτον που πιστεύει στον Ύψιστο και στον τελευταίο του Προφήτη. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό και ανθρώπινο και δεν το συναντάμε μόνο στο Ισλάμ άλλα και σε άλλες πεποιθήσεις. Έχει να κάνει με την ίδια την φύση του ανθρώπου. Από την άλλη όμως, δεν αναιρεί την αρμονική συνύπαρξη, την καλή συμπεριφορά και την δικαιοσύνη που οφείλουμε να δείχνουμε σαν Μουσουλμάνοι προς τους μη Μουσουλμάνους. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Διάφοροι επικριτές και εξτρεμιστές προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι επειδή το Κοράνι απαγορεύει τα φιλικά συναισθήματα προς αυτούς που δεν πιστεύουν στον Ύψιστο και στον Προφήτη του, τότε αυτό απαραίτητα προϋποθέτει βιαιοπραγία, υποκρισία και ένα μεγάλο εμπόδιο στις σχέσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και μη Μουσουλμάνων σε μια κοινωνία. Πρόκειται για ένα λογικό σφάλμα το οποιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Έχουμε να κάνουμε με ένα ψευδώνυμο συλλογισμό οπου το συμπέρασμα δεν σχετίζεται με τις προτάσεις.
Ο Ύψιστος λέει:
لا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
«Δεν σας απαγορεύει ο Αλλάχ να συμπεριφέρεστε με καλοσύνη και δικαιοσύνη μ’ αυτούς που δεν σας πολεμούν για την Πίστη (σας), κι ούτε σας βγάζουν από τα σπίτια σας. Γιατί ο Αλλάχ αγαπά όσους συμπεριφέρονται δίκαια.» (Κοράνι, 60:8)
Το εδάφιο αυτό είναι μια ξεκάθαρη διαταγή για να συμπεριφερόμαστε με καλοσύνη προς τους μη Μουσουλμάνους που έχουν ειρήνη μαζί μας και ζούμε (ως συνέπεια) αρμόνικα.»
Ένα άλλο στοιχείο που αποδεικνύει την αρμονική συνύπαρξη είναι τα δικαιώματα που έχει ένας μη Μουσουλμάνος γείτονας από τον Μουσουλμάνο γείτονα του. Ο προφήτης Μουχάμμεντ صلى الله عليه وسلم είπε:
مازال جبريل يوصيني بالجار حتى طننت أنه سيورثه
«Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ δεν σταμάταγε να μου τονίζει τα δικαιώματα του γείτονα μου, μέχρι να φτάσω σε σημείο να σκέπτομαι ότι θα με κληρονομούσε.» (αυθεντική ρήση με συναίνεση)
«…και αν ο γείτονας μας είναι μη Μουσουλμάνος τότε έχει και αυτός δικαιώματα από εμάς…Και είναι νομοθετημένο να του δώσουμε ελεημοσύνη (εφόσον την έχει ανάγκη)….» διότι ο Αλλάχ λέει:
لا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
«Δεν σας απαγορεύει ο Αλλάχ να συμπεριφέρεστε με καλοσύνη και δίκαια μ’ αυτούς που δεν σας πολεμούν για την Πίστη (σας), κι ούτε σας βγάζουν από τα σπίτια σας. Γιατί ο Αλλάχ αγαπά όσους συμπεριφέρονται δίκαια.» (Κοράνι, 60:8)
Ο λόγιος και μαθητής των Σαχάμπα (πρώτοι οπαδοί και μαθητές του Προφήτη), ο ‘Αταα, σχολίασε για το Κορανικό εδάφιο που λέει:
وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا
«Και μίλα με καλοσυνάτο τρόπο στους ανθρώπους;» {Κοράνι, 2:83}
«Δηλαδή, να μιλάς με καλούς τρόπους σε όλους, είτε Μουσουλμάνους είτε πολυθεϊστές, είτε ατόμων από άλλα θρησκεύματα» {Ταφσίρ ατ Τάμπαρι, τόμος 1, σελ. 311}
Ο μαθητής και οπαδός του Προφήτη, ο Ίμπν Αμπάς, είπε:
«Ακόμα και αν ο ίδιος ο Φαραώ μου μιλούσε με καλοσύνη, τότε θα ανταπέδιδα με ευγένεια και καλοσυνάτο τρόπο» {Αλ Χαντάικ του Ίμπν ουλ Τζάουζι, τόμος 3, σελ. 102}
Και στην συλλογή του Άνταμπ αλ Μούφραντ του Μπουχάρι (χαντίθ νο. 1113) ο Ιμπν Αμπάς καταγράφεται να λέει:
لو قال لي فرعون بارك الله فيك ، لقلت وفيك
«Αν ο Φαραώ μου έλεγε – είθε ο Αλλάχ να σε ευλογεί – σίγουρα θα απαντούσα- και εσένα το ίδιο- »
Ο λόγιος και Ιμάμης αλ Κούρτουμπι παραθέτει το Κορανικό χωρίο που ο Ύψιστος συμβουλεύει τον Μωυσή και τον Ααρών λέγοντας τους σχετικά με τον Φαραώ:
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ
«Και μιλήστε του με ευγενικό και καλοσυνάτο τρόπο, ίσως (με αυτόν τον τρόπο) να θυμηθεί και να αποκτήσει θεοσέβεια» {Κοράνι, 20:44}
Ο αλ Κούρτουμπι στην συνέχεια εύστοχα παρατηρεί:
«Σήμερα λοιπόν αυτός που μιλά και απευθύνεται στους ανθρώπους δεν είναι καλύτερος από τον Μωυσή και τον Ααρών. Επίσης, το άτομο που απευθυνόμαστε, δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον Φαραώ. Παρολαυτα όμως, ο Ύψιστος, διατάζει ευγένεια και καλοσύνη.» {Τζαάμι’ι λι Αχκαάμ ιλ Κουρ’αν, τόμος 2, σελ. 16}
Ο σαχάμπι Άμπντάλλαχ Ίμπν Άμρ όταν έσφαξε ένα πρόβατο ρώτησε τον υπηρέτη του:
عن عبد الله بن عمرو رضي الله عنهما، أَنَّهُ ذُبِحَت لَهُ شاةٌ فَجَعَلَ يَقُولُ لِغُلَامِهِ أَهْدَيْتَ لِجَارِنَا الْيَهُودِيِّ؟ أَهْدَيْتَ لِجَارِنَا الْيَهُودِيِّ؟ سَمِعْتُ رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: (مَا زَالَ جِبْرِيلُ يُوصينى بِالْجَارِ حَتى ظَنَنتُ أنه سَيَورِثُه)
«Έστειλες λίγο κρέας στον Εβραίο γείτονα μας; Άκουσα τον Προφήτη να λέει ότι «ο Γαβριήλ δεν σταμάταγε να μου τονίζει τα δικαιώματα του γείτονα μου, μέχρι να φτάσω σε σημείο να σκέπτομαι ότι θα με κληρονομούσε.» {Αλ Ιρουά, νο. 891}
Έχουμε επίσης αρκετές καταγεγραμμένες περιπτώσεις οπου ο Προφήτης δεχόταν δώρα από μη Μουσουλμάνους και αυτός με την σειρά του έκανε δώρα σε αυτούς. Ο Ιμάμης αλ Μπουχάρι στη συλλογή του έχει ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο με τίτλο «Η αποδοχή δώρων από παγανιστές» και καταγράφει το εξής χαντίθ:
«Ένας παγανιστής βασιλιάς έστειλε ένα άσπρο μουλάρι ως δώρο στον Προφήτη και ο Προφήτης του έστειλε ως δώρο μια ενδυμασία…» {Μπουχάρι, νο. 2615}
Όλα αυτά και άλλα πολλά, που καταγράφονται στις Ισλαμικές πηγές, αποδεικνύουν ότι ο Μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να ζει αρμόνικα με αυτούς που ζουν ειρηνικά μαζί του, να είναι καλοσυνάτος, ευγενικός και πάνω από όλα δίκαιος. Η καλοσύνη, η αρμονική συνύπαρξη και η καλή συμπεριφορά προς τους μη Μουσουλμάνος δεν αναιρεί την απαγόρευση της φιλίας. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα και δεν πρέπει να συγχέονται.
Αυτή η Ισλαμική συμπεριφορά είναι που κέρδιζε και κερδίζει ακόμα πολλούς μη Μουσουλμάνους. Όσο και να προσπαθούν οι λασπολόγοι συκοφάντες και οι εξτρεμιστές να ακυρώσουν αυτήν την πραγματικότητα δεν θα καταφέρουν τίποτα. Τα κείμενα και η Ισλαμική ορθόδοξη παράδοση είναι αυτά που τους αναιρούν. Και θα είμαστε εδώ, με την άδεια του Αλλάχ, να τα αναδεικνύουμε.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Ο Dr. Ratzinger (παπας για ένα διάστημα) ήταν παλιά καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βόννης, το οποίο είχε δύο έδρες θεολογίας. Ο περιβόητος λόγος του, θα μπορούσε να είναι ένας λόγος από ένα κοσμικό διανοητή. Είναι μία σπάνια περίπτωση δημόσιας εμφάνισης ενός αρχηγού της εκκλησίας, που η λογική έρχεται σε πρώτη θέση πριν από την πίστη. Θα άξιζε το κόπο να τον διαβάσει κανείς
. Είναι ένα απαράμιλλος ύμνος στην λογική και, για μας τους Έλληνες ένα Ύμνος της ελληνικής πολιτισμικής μας κληρονομιάς, μιας κληρονομιάς που δημιούργησε την σημερινή Ευρώπη, όπως ο ίδιος ο πάπας αναφέρει ή όπως πολύ ωραία γράφει στην «Παγκόσμια Ιστορία » ο J.M. Roberts:
Οι Έλληνες άνοιξαν ένα τραπεζικό λογαριασμό, από τον οποίο όλη η Ευρώπη και μέσω αυτής όλος ο κόσμος, δεν σταμάτησαν μέχρι σήμερα να δανείζονται.
………………Το πανεπιστήμιο ήταν περήφανο για τις δύο θεολογικές έδρες. Ήταν ξεκάθαρο, ότι ακόμα αυτοί, στα ερωτήματα που θέτουν για την λογική της πίστης, επιτελούν μία εργασία απαραίτητη για την ολότητα του Universitas scientiarum, ακόμα και εάν όχι όλοι μπορούσαν να μοιράζονται την πίστη, ότι και οι θεολόγοι συντελούν στην διάταξη της κοινής λογικής. Αυτή η εσωτερική συνοχή στο κόσμο της λογικής, δεν διαταράχτηκε ακόμα και όταν ένας συνάδελφος δήλωνε, ότι το πανεπιστήμιό μας έχει δύο έδρες, οι οποίες ασχολούνται με κάτι που δεν υπάρχει, δηλαδή τον Θεό. Μία τέτοια ριζοσπαστική Σκέψη, ή οποία αναρωτιέται για την ύπαρξη του θεού με βάση την λογική, και που έχει να κάνει με την παράδοση της χριστιανικής πίστης ήταν σε όλο το πανεπιστήμιο αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα. Όλα αυτά μου ήρθαν ξανά στο μυαλό, όταν διάβασα τους διαλόγους που εξεδόθησαν από τον καθηγητή Theodore Khoury, τους οποίους διεξήγαγε ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Μανουήλ ο ΙΙ. Παλαιολόγος το 1391 με ένα πέρση διανοούμενο, γύρω από τις αλήθειες του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Είναι κατανοητό, ότι ο Μανουήλ, εν μέσω των δύο πολιορκιών 1394 και 1402, ήταν πιο αναλυτικός από τον Πέρση. Ο διάλογος απλώνεται σε όλο εκείνο το μέρος της Βίβλου και του Κορανίου, που περιγράφει τον ιστό της πίστης, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην εικόνα του ανθρώπου, αλλά και στη σχέση των τριών νόμων: Παλαιά διαθήκη – Καινή Διαθήκη – Κοράνιο. Σε αυτή την διάλεξη, επιθυμώ να επεξεργαστώ ένα μεγάλο θέμα που με συναρπάζει, αυτό της σχέσης Πίστη – Λογική. Στον από τον καθηγητή Khoury εκδοθέντα έβδομο κύκλο συζητήσεων, ο αυτοκράτορας έρχεται στο θέμα του Djihad (ιερός πόλεμος). Ο αυτοκράτορας γνωρίζει σίγουρα, ότι στην Παράγραφο (Sure ) 2, 256 αναφέρεται: Δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός στο θέμα της Πίστης, από την εποχή ακόμα που ο ίδιος Mohammed ήταν χωρίς δύναμη και ευρίσκονταν υπο διωγμό. Αλλά ο αυτοκράτορας γνώριζε τις εκ των υστέρων τοποθετήσεις στο κοράνιο, γύρο από τον ιερό πόλεμο. Χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες, για τους διάφορους κατόχους του γραφτού και τους «άπιστους» θέτει προς τον συνομιλητή του με εκπληκτικό ξεκάθαρο τρόπο το βασικό ερώτημα της σχέσης Θρησκεία – Βία. Ερωτά: „Δείξε μου, τι καινούργιο έφερε ο Μωάμεθ και θα βρεις μόνο άσχημα και απάνθρωπα, ότι δηλαδή η πίστη που διακήρυττε οφείλει να εξαπλωθεί με το σπαθί». Στην συνέχεια ο αυτοκράτορας τεκμηριώνει λεπτομερώς, γιατί η εξάπλωση της πίστης με βία είναι αντίθετη της λογικής. Είναι αντίθετη με την ουσία του θεού και την ουσία της ψυχής. Ο θεός δεν αρέσκεται στο αίμα, να δρας παράλογα είναι αντίθετο με την ουσία του θεού. Η πίστη είναι ο φόβος της ψυχής, όχι του σώματος, όποιος λοιπόν θέλει να κάνει κάποιον να πιστέψει χρειάζεται να έχει ικανότητα στο λόγο και στην ορθή σκέψη και όχι να φοβερίζει και να ασκεί βία. Στην άποψη του αυτοκράτορα «Δράση ενάντια στην λογική είναι αντίθετη με την ουσία του θεού» ο Theodore Khoury κάνει τις παρακάτω παρατηρήσεις: Για το έλληνα αυτοκράτορα αυτή η θέση είναι αυτονόητη, ενώ αντίθετα για την μωαμεθανική διδασκαλία ο θεός είναι μεταφυσικός. Η θέλησή του, δεν βρίσκεται συνδεδεμένη με καμία δική μας κατηγορία, ούτε με εκείνη της λογικής. Επί αυτού, ο Khoury αναφέρει την εργασία του γνωστού Γάλλου Ισλαμολόγου R. Arnaldez, ο οποίος μας επιστά την προσοχή, ότι ο Ibn Hazn πηγαίνει τόσο μακριά, ώστε να ισχυρίζεται, ότι ο Θεός δεν οφείλει να υπάρχει μέσω του ίδιου του του λόγου και τίποτε δεν τον υποχρεώνει, να μας φανερώσει την αλήθεια. Εάν θα ήθελε, θα έπρεπε ο άνθρωπος να επιδίδεται σε ειδωλολατρία, ………
Εν Αρχή ει ο λόγος και αυτή ακριβώς είναι η λέξη, που ο αυτοκράτορας χρησιμοποίησε!
Ο θεός δρα με τον λόγο.
Γιατί το Ισλάμ είναι ιδανικό για τον άνθρωπο; – إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Η υποταγή και η υπακοή του ανθρώπου στον Δημιουργό του είναι η ουσία του Ισλάμ. Η λέξη «Ισλάμ» έχει διαλεχτεί από τον Θεό (Αλλάχ) και όχι από τον άνθρωπο. Είναι το μήνυμα που αποκαλύφτηκε σε όλους τους Προφήτες και τους Αποστόλους του Θεού, όπου με την σειρά τους το διέδωσαν στους λαούς και τα έθνη τους. Η τελική και παγκόσμια μορφή του αποκαλύφθηκε στον Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم .
Το όνομα «Αλλάχ» είναι ο τίτλος και η ονομασία για το μεγαλείο του Μοναδικού Αληθινού Θεού. Η λέξη «Αλλάχ» στην αραβική δεν μπορεί να δοθεί για κανέναν άλλον, άλλη, άλλο, είναι μοναδικό και απευθύνεται για τον αληθινό Θεό. Αυτός ο Μεγάλος, ο Ύψιστος έχει και αλλά ονόματα όπου ακολουθούν την λέξη «Αλλάχ». Η σημασία της λέξης «Αλλάχ» προέρχεται από το «Μα’ουλού» όπου στην αραβική σημαίνει αυτός που λατρεύεται από αγάπη, από θαυμασμό, αποθεώνοντας το. Είναι ο Δημιουργός όπου σε αυτόν ανήκει η διαταγή. Κανένα είδος λατρείας δεν αξίζει να δοθεί σε πέτρα, άγαλμα, σταυρό, τρίγωνο, στον Χομεϊνί, στον Μαλκομ Χ, Γκάντι, Κρίσνα, σε Γκουρού, στον Βούδα, σε Αυτοκράτορα, Βασιλιά, στον Ήλιο, στο Φεγγάρι, σε Αγελάδες, Ναούς, Προφήτες, σε ιερείς, Μοναχούς, αγίους, κινηματογραφικούς αστέρες, όλοι τους είναι δημιουργήματα.
Το όνομα «Αλλάχ» δεν επιλέχτηκε από κανέναν άνθρωπο ούτε ονομάστηκε από Προφήτη η διάσημη ιστορική φιγούρα. Το όνομα «Αλλάχ» χρησιμοποιήθηκε από όλους τους Προφήτες όπως από τον Αδάμ, Ιησού, Μωυσή, και από τον τελευταίο Προφήτη τον Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم ( η ειρήνη και η ευλογία να συνοδεύει όλους τους Προφήτες) χαρακτηρίζοντας και ονομάζοντας με αυτόν τον τρόπο τον έναν και Μοναδικό Θεό που αξίζει να λατρεύεται αποκλειστικά.
Η φύση του ανθρώπου αναγνωρίζει το καλό και το κακό, τι είναι σωστό και τι λάθος (όχι σε απόλυτο βαθμό). Αναγνωρίζει (νιώθει από την φύση του) ότι τα χαρακτηριστικά του Θεού πρέπει να είναι αληθινά, μοναδικά, και τέλεια. Ο άνθρωπος δεν νιώθει άνετα στην οποιαδήποτε υποβάθμιση των χαρακτηριστικών/ιδιοτήτων του Θεού, ούτε πνευματικά ηρεμεί όταν αποδίδονται σε Αυτόν ανθρώπινα στοιχεία. Πολλοί που ένιωσαν «άβολα» με τον Θεό οφειλόταν σε ορισμένες πρακτικές της εκκλησίας κατά τον μεσαίωνα και κυρίως των λεγομένων ότι “ο Θεός έγινε άνθρωπος”, έχει υιό, και ότι όλοι γεννιόμαστε με το λεγόμενο “προπατορικό αμάρτημα”. Αυτά τα άτομα δήθεν «δραπέτευσαν» από αυτόν τον τρόπο σκέψης λατρεύοντας μια νέα θεωρία με το όνομα «η μητέρα φύση» καθώς επίσης και τον «υλικό κόσμο». Με την έλευση και κυρίως την ανάπτυξη της τεχνολογίας πολλοί από διάφορες θρησκείες υιοθέτησαν το «μια ζωή την έχουμε” ξεχνώντας δηλαδή τον Θεό και απολαμβάνοντας την επίγεια ζωή. Την ίδια ώρα όμως δεν καταλάβαιναν ότι διάλεξαν να λατρεύουν έναν παγανιστικό και ψεύτικο θεό. Τον “θεό” των επιθυμιών.
Σήμερα βλέπουμε ότι όλη αυτή η «υλική» πρόοδος δημιούργησε πνευματικά ένα απέραντο κενό και οδήγησε σε μια σειρά από περίπλοκα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ψυχολογικά προβλήματα. Πολλοί από αυτούς που αποστάτησαν από την πίστη τους είναι και πάλι στην αναζήτηση. Μερικοί προσπαθούν να αποδράσουν από την πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής με διάφορους τρόπους. Αυτοί που είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν το Κοράνι και το Ισλάμ προχώρησαν σε ένα ολοκληρωμένο τρόπο και κώδικα ζωής που προϋποθέτει από τον άνθρωπο να εκπληρώνει τον στόχο της παρούσας ζωής του. ο Αλλάχ (Θεός) δεν θέλει για τον άνθρωπο να φυλακιστεί σε ψεύτικες θεότητες όπως τα χρήματα, ναρκωτικά, λαγνεία, άλλα άτομα, σεξ κτλ. Παρέχει τις αποδείξεις ότι είναι Αυτός που μπορεί να σώσει και να γλυτώσει τον άνθρωπο από την σκλαβιά αυτή, από οποιοδήποτε δημιούργημα και να στραφεί στον Δημιουργό του και μόνο.
Ο Δημιουργός έχει τέλεια χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Είναι ο Πρώτος, κανένας και τίποτα δεν είναι πριν από αυτόν. Είναι ο Τελευταίος, τα πάντα τελειώνουν εκτός από Αυτόν. Είναι ο Ύψιστος, κάνεις δεν είναι πιο πάνω από Αυτόν, ο πιο Κοντινός, κανένας και τίποτα δεν είναι πέρα από την δικιά του κάλυψη και κατοχή, και είναι πιο κοντά από κάθε τι που μπορεί να είναι κοντά μας (με την γνώση Του). Είναι Αιώνιος, ο πραγματικά Αθάνατος, σε Αυτόν όλοι θα επιστρέψουμε όπου ο καθένας θα λογαριαστεί με τον ποιο τέλειο και δίκαιο τρόπο. Δεν γεννάει, δεν γεννήθηκε και κανείς δεν είναι όμοιος Του.
Αυτοί που θεοποιούν τον ευλογημένο Ιησού عليه السلام ξεχνούν και αγνοούν το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν στη μήτρα της μητέρας του. Χρειαζόταν τροφή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε. Του αποκαλύφθηκε το ευαγγέλιο σαν μήνυμα για τον λαό του Ισραήλ. Ένας άνθρωπος, Προφήτης και Απόστολος του Αλλάχ, που δεν κάλεσε ποτέ τον άνθρωπο να τον λατρέψει. Ένας άνθρωπος που είχε ανάγκη να φάει, να περπατήσει, να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί, δεν μπορεί να έχει απόλυτα θεϊκά χαρακτηριστικά γιατί είναι υπό ανάγκη. Ο Αλλάχ όμως, ο Θεός του Ιησού και όλων των Προφητών, είναι μακριά από κάθε ανάγκη και ατέλεια.
Από την άλλη ο Βουδισμός, ο Ινδουισμός, ο Ζωροαστρισμός, κτλ είναι μορφές λατρείας προς την δημιουργία, με τον έναν η τον άλλον τρόπο. Από μεριά τους οι Εβραίοι έδωσαν ένα εθνικιστικό χαρακτήρα στον Ύψιστο. Οι Εβραίοι είναι ο «λαός Του». Ένας «φυλετικός θεός» του Ισραήλ.
Οι άνθρωποι αυτοί (και όχι μόνο) που ακολουθούν αυτές τις θρησκείες, γεννήθηκαν σε μια φυσική και λογική κατάσταση, να λατρεύουν τον Δημιουργό τους (Αλλάχ). Οι γονείς τους καθώς και άλλα στοιχεία είναι αυτά που τους οδηγούν στις λανθασμένες τους παραδόσεις. Όταν όμως εκθέσουν τους εαυτούς τους στα σημάδια και στα στοιχεία του Αλλάχ που είναι γύρω τους, στο Κοράνι, η κάποιος κάνει επίκληση στην «φίτρα» τους (την φυσική κατάσταση να λατρεύεις τον Δημιουργό και όχι την δημιουργία) τότε ξεκινά για αυτόν η διαδικασία επιστροφής στο φυσικό του πιστεύω όπου και γεννήθηκε. Άλλωστε και αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε και μια παγκόσμια ανάπτυξη του Ισλάμ, με το να το ασπάζονται συνεχώς.
Τα ΜΜΕ διαστρεβλώνουν την εικόνα του Ισλάμ παγκοσμίως. Πέρα όμως από τις λανθασμένες πρακτικές μερικών Μουσουλμάνων (ηγετών η απλών ανθρώπων) σε ορισμένες χώρες, αυτοί που αναζητούν την αλήθεια κρίνουν και αξιολογούν το Ισλάμ σύμφωνα με τις αρχές του και αυτά που διδάσκει. Αυτός είναι και ο λόγος που γινόμαστε μάρτυρες για πολλούς ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης να ασπάζονται το Ισλάμ. Η εναντίωση που βλέπουμε και η κόντρα ενάντια στο Ισλάμ όλο ένα και θα αυξάνεται έντονα με την διάδοση αυτής της αλήθειας στον κόσμο. Δεν πρόκειται για «σύγκρουση πολιτισμών» αλλά για τον πραγματικό αγώνα μεταξύ της αλήθειας, που παρουσιάζεται στις αρχές του Ισλάμ και των ψεύτικων δογμάτων, θρησκειών και λατρείας. Αυτό είναι μια πραγματική πρόκληση για αυτούς που αναζητούν την αλήθεια.
Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για έναν σκοπό: Να ζήσει αυτήν την σύντομη ζωή σύμφωνα με τα διδάγματα και τις εντολές του Θεού Δημιουργού. Γιατί όχι; Μήπως είμαστε ιδιοκτήτες του αέρα που αναπνέουμε; Είμαστε οι δημιουργοί του εαυτού μας η των άλλων; Είμαστε εμείς οι Δημιουργοί των πάντων; Είναι λοιπόν δικαίωμα μας να αγνοούμε αυτόν που μας έπλασε από την στιγμή που τον έχουμε ανάγκη;
Ο Αλλάχ (Θεός) είναι ο απόλυτα Δίκαιος και Πάνσοφος. Δεν επιθυμεί να προκαλέσει σύγχυση στο δημιούργημα Του. Η πίστη, θρησκεία, φιλοσοφία, ιδεολογία γενικά ο τρόπος ζωής που θέλει είναι αυτή που έχει διαλεχτεί από Αυτόν. Είναι η πίστη που υποτασσόμαστε στο θέλημα και στη διαταγή του Δημιουργού. Ένας ολοκληρωμένος τρόπος ζωής για όλη την ανθρωπότητα. Το Ισλάμ.
Το άρθρο βασίστηκε στο κείμενο του Σέηχ, Δρ. Σάλεχ ας Σάλεχ, με τίτλο “Ποιος ειναι ο μόνος άξιος λατρείας”
Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog
Γράφει ο Ακύλας Μιχαηλίδης
Οι Σούφι ήταν οι πρώτες κοινότητες ασκητών του Ισλάμ, πριν καν διαμορφωθεί στη θρησκεία που γνωρίζουμε σήμερα. Οι ασκητές Σούφι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και αφιερώθηκαν απόλυτα στο Θεό, πρεσβεύοντας την ιδέα ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου εξαρτάται απόλυτα και δίχως την παραμικρή γήινη εμπλοκή, από τη θέληση του θεού και μόνο.
Ο μυστικισμός ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των πρώτων αυτών κοινοτήτων Σούφι. Στην πορεία αποτέλεσε το προπύργιο, την πύλη εισόδου, για τη μεταφορά του ατόμου σε ένα άλλο πνευματικό επίπεδο.
Οι Σουφιστές επηρεάστηκαν από πολλές παραδόσεις και θρησκείες της Ανατολής και της Μεσογείου. Στις θεωρίες τους απαντά κανείς στοιχεία από το Νεοπλατωνισμό, το Γνωστικισμό, το Χριστιανισμό, αλλά και το Βουδισμό. Το γεγονός αυτό, το οποίο εξελίχθηκε με την πάροδο των αιώνων, θεωρείται μη αποδεκτό από τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους, όπως οι τζιχαντιστές, οι οποίοι δεν αποδέχονται οποιαδήποτε από τις ερμηνείες που δεν περιλαμβάνονται στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνι.
Σύμφωνα με τους Σούφι, όλες οι παραδόσεις οδηγούν στην μια και μόνη αλήθεια. Ο Σουφισμός σήμερα θεωρείται μυστική αίρεση. Η μεγάλη της βάση απαντάται στο Ιράν. Κύριο δόγμα της είναι η πιο άμεση επαφή και σχέση με το Θεό, ενώ αντιτίθεται σε πρακτικές βίας, όπως αυτές που ενεργούν τα τζιχαντιστικά δίκτυα και οι φανατικοί οπαδοί τους.
Επί της ουσίας, Σούφι είναι ο πιστός που δεν διαφοροποιεί τον εαυτό του από τους άλλους εξαιτίας μίας θέσης ή ενός δόγματος, είναι αυτός που επιθυμεί να απαλλαγεί από τον ψεύτικο εαυτό του και να ανακαλύψει το Θείο Όν μέσα του, είναι αυτός που διδάσκει την ευτυχία, που ψάχνει τη φώτιση, που βλέπει την αρμονία και προσφέρει αγάπη σε όλα τα όντα, που λαμβάνει περισσότερη αγάπη όταν βρίσκει το Θείο Όν, καθώς χάνει τον εαυτό του.
Οι Σουφιστές αποκαλούν το Ισλάμ «το κέλυφος του Σουφισμού» και θεωρούν ότι ο Σουφισμός υπήρχε από καταβολής του κόσμου, πριν καν ανακαλυφθεί. Παραπέμπει σε μία διαφορετική θεϊκή διάσταση και προσέγγιση, από εκείνη που θεωρεί ως δεδομένη ο μέσος μουσουλμάνος και οι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι ο Σουφισμός αποτελεί τη «μυστική διδασκαλία σε όλες τις θρησκείες», γεγονός που την καθιστά παγκόσμια.
Οι Σούφι πιστεύουν στον έναν Θεό, αλλά δεν διαχωρίζουν θρησκείες. Ακολουθούν ως βάση το Κοράνι, αλλά δεν το θεωρούν αποκλειστικό και μοναδικό ιερό βιβλίο.
Όσον αφορά τη μύηση των πιστών, θεωρείται και είναι μία διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική. Διαρκεί μακρύ χρονικό διάστημα και εμπεριέχει μεγάλες δοκιμασίες. Στους Μεβλεβήδες Δερβίσηδες η περίοδος αυτή διαρκεί 1001 ημέρες όπου οι υποψήφιοι προσφέρουν εργασία σε 18 διαφορετικές υπηρεσίες μέσα στην κοινότητα. Εφόσον ο μυούμενος γίνει δεκτός στο Τάγμα θα μπορεί να επιδίδεται στο «έργο» της επιμόρφωσης άλλων.
Το πρώτο μυστικό τάγμα του Ισλάμ , είναι μία σπουδαία και αξιόλογη πνευματική κίνηση , που γεννήθηκε στο Ισλάμ .
Η όνομασία Σούφι ,προήλθε από το Αραβικό Süf το οποίο ερμηνεύεται –φτωχικό αδρό χονδρό μάλλινο ένδυμα .
Σούφι, είναι ο όρος που αντιστοιχεί στην Ελληνική λέξη ‘‘Μυστικός’’
Η Επίδραση των Χριστιανών ασκητών και των αναχωρητών , ήταν ο λόγος να φοράνε οι Σούφι , κατά την είσοδο τους μαύρα επανωφόρια που συμβόλιζαν τον τάφο, τον θάνατο τα δε υψηλά τους κουλάχ [Külah] την ταφόπετρα .
Βγάζοντας τα μαύρα ρούχα τους συμβολικά απαλλάσσονται από τα δεσμά της ύλης , σάρκας . Και έμεναν με τα τραχεία μάλλινα ρούχα ,[ Labs al – Süf ] σύμβολο αγνότητας .
Ίσως προέρχεται από μια Αραβική ρίζα που μεταδίδει την αντίληψη της αγνότατος, σύμφωνα με αυτήν την ρίζα η λέξη Σούφι σημαίνει ΑΥΤΟΣ , που είναι καθαρός στην καρδιά.
Ο Σουφισμός δεν είναι ένα σύστημα που αποτελείται από κανόνες επιστήμες, αλλά μια ηθική ψυχική διάθεση . Ι
Αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο ρεύμα θρησκευτικών ιδεών, το οποίο συγκλόνισε μέσα και έξω την απλή θρησκεία του Προφήτη , σύμφωνα με την [παράδοση , ορθοδοξία] πιστεύει στην απόλυτη διδασκαλία του Μονοθεϊσμού . Την σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού, ή ακόμα Κυρίου και υπηρέτη , αλλά παρά την αυστηρότητα του , είναι γεμάτη από ‘Έλεος’- [Merhamet] και δεήσεων μετανοίας και οικτιρμών είναι Ο Θεός [Allah] του ιερού Κορανιού , κάθε κεφάλαιο του [Sura] αρχίζει με τις τυποποιημένες λέξεις
‘Bism – Allah- rahman- ar Rahim’ που μεταφράζεται
Εις το όνομα του Θεού του πολυελέου και πολυεύσπλαχνου .
Οι Άραβες γνώριζαν την επιστήμη και την φιλοσοφία , με τις διάφορες επαφές που είχαν δημιουργήσει με τους γείτονες τους Πέρσες και τους Έλληνες της Μικράς Ασίας .
Αποτελούσε την ύψιστη έκφραση του πνεύματος , με τον πνευματικό καρπό εξωτερικεύσεως και αυτό-περισυλλογής του Ισλάμ .
Σε ένδειξη μετάνοιας και αφοσιώσεως εις την πίστη και θέληση του Θεού και την Γνώση του Θείου Νόμου .
Ο Πραγματικός σοφός δεν εκπληρώνει το Θείο νόμο στα τυφλά αλλά γνωρίζοντας τον.
Προσπαθούσαν να υπερβούν την –κατά γράμμα – γνώση του θείου θελήματος , όπως αυτό πρόκυπτε από τα Ιερά Κείμενα και να προχωρήσουν στην ‘’ άμεση Γνώση’’ της ιδίας της Θείας Ουσίας .
» Η χάρη του Θεού, τους χρόνους μου, θλίψη, οργή του λαού, όμως, θα μπορούσε να προκύψει από τους ανθρώπους. Έτσι, ξέρετε ότι κάθε θεραπεία είναι Hak’l που θα βλάψει και θα βλάψει από ποιον; Ο οργανισμός μας έχει το λόγο του Θεού, ρήμα, είναι ένα μέσο των εσωτερικών και εξωτερικών αποταμιεύσεων, συχνά τα ανθρώπινα δικαιώματα σκέφτηκε, αυτή την εξοικονόμηση. Ωστόσο, οι εξοικονομήσεις αυτές και κατάθεση του δανείου. Εδώ είναι ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ, γνωρίζει τον Κύριο που γνωρίζει την ψυχή, έτσι αυτό εκφράζεται από την εξίσωση, θα έχουν την έννοια της’’.
Αν και θεωρείται συνήθως ως Μουσουλμανική αίρεση. Οι Σούφοι αισθάνονται οικεία μέσα σε όλες τις Θρησκείες, ακριβώς όπως και οι Ελευθεροτέκτονες, θέτουν ενώπιον τους μέσα στην στοά τους [Μενδρεσέ], όποιο ιερό βιβλίο. Βίβλος-Κοράνιο-Τόραχ, γίνεται αποδεχτό από την κοσμική εξουσία .
Η Ισλαμική σκέψη έχει θεμελιακές αρχές [usul] τρόπος.
A] Κοράνιο
Β]Σουνα Sunnah – παραδόσεις.
Γ] Izma , Itzma= σύνεση της κοινότητας .
Δ]Iztihad , Ιτζτιχαντ = ατομική σκέψη.
Το ‘‘Tasavvuf’’ Κατά μια άποψη προέρχεται από την Πλατωνική φιλοσοφία ή ακόμη η προέλευση της είναι Ινδική . Οι περισσότεροι ερευνητές συμπεραίνουν , ότι ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός και πλήθος των Γνωστικών συστημάτων είχαν επιδράσει και εισχωρήσει στον Ισλαμικό μυστικισμό .
.
Η ειδωλολατρία του Τασάββουφ (Σουφισμού) – صوفي يؤكد أنهم عباد قبور
Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Οι δικαιολογίες των ατόμων που επικαλούνται νεκρούς αγίους/ενάρετους
Οι πολυθεϊστές δικαιολογούνται και λένε ότι δεν τους επικαλούνται και ούτε στρέφονται στις εικόνες και τους αγίους, παρά μόνο για να έρθουνε πιο κοντά στον Αλλάχ, για να μεσολαβήσουν στον Αλλάχ υπέρ εμάς. Αυτή η προσέγγιση αναιρείται από τα λόγια του Αλλάχ όταν λέει:
وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ
«Κι εκείνοι που πήραν άλλους προστάτες αντί τον Αλλάχ λένε: «Δεν τους λατρεύουμε παρά μόνο για να μας φέρουν κοντά στον Αλλάχ». Ο Αλλάχ βέβαια θα δικάσει μεταξύ τους για τις διαφορές τους. Και ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τον ψεύτη και τον επιβεβαιωμένο (που επιμένει) άπιστο.» {Κοράνι, 39:3}
Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι δεν λατρεύουν τις εικόνες και τους αγίους, παρά μόνο εκδηλώνουν τιμητική προσκύνηση. Η επίκληση όμως είναι λατρεία και απευθύνεται αποκλειστικά στον Δημιουργό τον Ύψιστο. ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Η επίκληση είναι (η ουσία της) λατρεία.» {Sunan Abu Dawood, 1479, & At-Tirmidhi 3372}
Και όταν λες σε αυτούς που επικαλούνται αγίους και ενάρετους: «μην επικαλείστε δημιουργήματα, μην αναζητάτε βοήθεια από τους τάφους τους και από τους νεκρούς, αντι γιαυτο επικαλεσθείτε τον Δημιουργό, τον Έναν και τον Μοναδικό που τους έπλασε, αναζητήστε την βοήθεια σε Αυτόν, επιστρέψτε σε Αυτόν και μην στήνετε μεσολαβητές. Απατάνε με άγνοια και πλάνη λέγοντας: «Δεν σέβεστε τους φίλους του Αλλάχ, αυτά είναι ενάρετα άτομα και ο Αλλάχ είναι ευχαριστημένος με αυτούς» και άλλα παρόμοια. Έτσι απατάνε στους Μονοθεϊστές, τους πραγματικούς Μονοθεϊστές Μουσουλμάνους.
Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν διότι δεν έχουν θεμέλια γνώσης του δόγματος, δεν διαβάζουν το Κοράνι με σκοπό να το κατανοήσουν και δεν νοιάζονται για την Σούννα (Παράδοση) του Προφήτη. Λέμε: αγαπάμε τους ενάρετους και αγαπάμε αυτούς που ο Αλλάχ αγαπά, τους τιμάμε και τους σεβόμαστε αλλά δεν είναι πρέπον ούτε επιτρέπεται να τους εξυψώνουμε πέρα από την πραγματική τους αξία. Δεν είναι επιτρεπτό να τους δίνουμε τα δικαιώματα του Δημιουργού. Η κτίση, όσο καλή και ενάρετη αν είναι, ποτέ δεν θα φτάσει στο επίπεδο του Δημιουργού καθώς δεν είναι άξια λατρείας. Σεβόμαστε, αγαπάμε, τιμάμε τους ενάρετους, αλλά δεν τους θεοποιούμε, διότι ο Θεός είναι Ένας και Μοναδικός, ο Αλλάχ, ο μόνος άξιος λατρείας. Οι ίδιοι οι ενάρετοι που επικαλούνται και λατρεύουν ποτέ δεν θα δεχόντουσαν λατρείες και επικλήσεις εις το όνομα τους.
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا
«Αυτοί οι ίδιοι (από τους αγγέλους και τους ανθρώπους) που σ’ αυτούς, απευθύνονται οι επικλήσεις, επιθυμούν (για τον εαυτό τους) το μέσο να πλησιάσουν το Κύριο τους – εύχονται για την Ευσπλαχνία Του και φοβούνται απ’ την Οργή Του.» {Κοράνι, 17:57}
Αυτά τα πλάσματα που επικαλούνται, έχουν ανάγκη τον Δημιουργό τον Ύψιστο, αναζητούν την ευσπλαχνία Του και φοβούνται την οργή Του, άρα πως είναι δυνατόν να τους επικαλείσαι και να τους προσκυνάς;
Ο σατανάς παρουσίασε το Σίρκ (πολυθεϊσμό) ανάμεσα τους με την μορφή της αγάπης προς τους ενάρετους ανθρώπους και τους ακόλουθους τους. Νομίζουν ότι με το να επικαλείσαι αυτούς τους ενάρετους και τους αγίους, είναι μια αγνή μορφή αγάπης και σεβασμού. Και αυτή είναι η σατανική παγίδα προς τον άνθρωπο. Νομίζουν ότι τους τιμούν και δεν παραδέχονται ότι αυτή η υπερβολή στην ουσία είναι λατρευτική έκφραση την οποια ο Ύψιστος την έχει απαγορέψει. Και όταν λέμε σατανική παγίδα υπονοούνται οι σατανικές καρδιές που κατοικούν σε ανθρώπινα σώματα, από παπάδες, ψευτο ιμάμηδες, ραβίνους, γκουρού, μπαμπάδες των Μπεκτασή, όλοι αυτοί που καλούν στην λατρεία άλλων, αντι του Αλλάχ, και το στολίζουν αυτό ως αγάπη και τιμή, είναι σατανάδες με σώματα ανθρώπων.
Πηγή: Κιταάμπ ατ Ταουχίντ, κεφάλαια 18-19, σε επεξήγηση του Σέιχ Ίμπν Ουθαϊμίν (από το αλ-Κάουλ αλ-Μουφίντ) και σε επεξήγηση του Αλλάμα Σάλιχ αλ-Φαουζάν.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog