«Σύντροφε Στάλιν, δεν είμαι εχθρός του λαού»: Η απίστευτη ιστορία του Μ. Μαρκοβίτη

Πριν από αρκετά χρόνια (4 Ιουνίου 2013) παρουσιάστηκε στο Σεμινάριο Ιστορίας της Κηφισιάς η εντυπωσιακή ιστορία του Μάρκου Μαρκοβίτη  -εκτελεσμένου στην περιοχή της Kommunarka (φωτογραφία πλάι) και θαμμένο σε ομαδικό τάφο μαζί με άλλους 14.000 δολοφονημένους από το σταλινισμό- μέσα από την αφήγηση του ανεψιού του Μάριου Μαρκοβίτη.  Στο ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ που είχε οργανωθεί τότε για το σταλινισμό και τις σταλινικές διώξεις συμμετείχαν εκτός από τον Μαρκοβίτη η κοινωνική ανθρωπολόγος Όλγα Σεβαστίδου  και ο καλός ερευνητής, Χρήστος Κεφαλής,

Επίσης είχε παρουσιαστεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, της 2ας Ιουνίου του 2013, στις σελίδες για την Ιστορία υπήρχε ένα τέτοιο αφιέρωμα, στο οποίο συνέβαλε καθοριστικά ο Μάριος Μαρκοβίτης, ανεψιός του Μάρκου Μαρκοβίτη υψηλόβαθμου στελέχους του ΚΚΕ,. Το κείμενό του βρίσκεται αμέσως μετά το δικό μου… https://kars1918.wordpress.com/2014/06/09/stalin-vs-kke-2/

Advertisement

Διεθνές Συνέδριο για τον Πόντο στη Θεσσαλονίκη

 3ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο 

«Ο Πόντος στην ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία (1774-1908) Κοινωνία και Οικονομία»

Θεσσαλονίκη 18-20 Νοεμβρίου 2016, Α.Π.Θ.
http://www.hist.auth.gr/el/pontusconference

Οι oικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίες καθιστούσαν αδήριτη την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, υπό την ασφυκτική πίεση των Ευρωπαίων ιδιαίτερα από το β΄ μισό του 18ου αιώνα, επηρέασαν αποφασιστικά και τη ζωή των κατοίκων του Πόντου: Η ελεύθερη ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα αναζωογόνησε την κίνηση στα λιμάνια της περιοχής. Η Σαμψούντα αποτέλεσε το σημαντικότερο εξαγωγικό κόμβο για τα προϊόντα τής ενδοχώρας της, ενώ η Τραπεζούντα αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο μεταπρατικό κέντρο για την εξαγωγή εμπορευμάτων από την Περσία και την εισαγωγή βιομηχανοποιημένων προϊόντων από τη Δυτική Ευρώπη.

Γηγενείς και πρόσφυγες του ’22. Μια διδακτική ιστορία

Η σημερινή ανάρτηση βασίζεται σ’ ένα εξαιρετικό κείμενο του φιλόλογου Αντώνη Κάλφα, με αναφορά στο τελευταίο μου βιβλίο. Ένα παλαιότερο κείμενο του Αντ. Κάλφα είχε δημοσιευτεί το Νοέμβριο του  2013, στις Ιστορικές Σελίδες της «Ελευθεροτυπίας». 

ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ (ΚΑΙ) ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ:
ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

ΤΟΥ  ΑΝΤΩΝΗ  ΚΑΛΦΑ

 «Ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος Κούκου παρά την Αικατερίνην, Κωνσταντίνος Καραβίδας, οπλίσας 15 χωρικούς επετέθη κατά των εγκατασταθέντων Ποντίων προσφύγων τραυματίσας άνδρας και γυναίκας διά ροπάλων. Δύο πρόσφυγες εξηφανίσθησαν, εις δε γέρων ερρίφθη εις την πυράν να καή ζων»

εφ. Ελ. Βήμα, 21/2/ 1924

 

H αριστερή παρέκκλιση στο γλωσσικό ζήτημα…

…και οι θανάσιμες συνέπειές της
———————————————-

περ. Τα ιστορικά, τεύχ, 43, Δεκέμβριος 2005, σελ. 421-448

Ποντιακή VS δημοτική.
.
Μια άγνωστη πλευρά του ελληνικού γλωσσικού ζητήματος στη Σοβιετική Ένωση του Μεσοπολέμου[1]

.
Του Βλάση Αγτζίδη (*)

.
Γλωσσικό ζήτημα και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
. .

….. χωρίς τον Κωστή Παπαγιώργη

Είναι μοιραίο οι σημαντικοί άνθρωποι να φεύγουν πρώτοι. Δυό μέρες πριν έφυγε και ο Κωστής Παπαγιώργης, ένας ξεχωριστός συγγραφέας με τον οποίο χαιρόσουν να συνομιλείς και να διαφωνείς.  Όπως γράφτηκε σε μια καλή βιογραφία του : «Ανήκε στο είδος των δοκιμιογράφων, των essayistes, δηλαδή των δημιουργικά απείθαρχων συγγραφέων, που στοχάζονται, καταπιάνονται και γράφουν, συχνότατα με τρόπο βιωματικό και εξομολογητικό, για ποικίλα θέματα του σώματος, της ψυχής, της τέχνης, της ιστορίας, χωρίς να βαραίνει στον λόγο τους το άγχος της εξειδίκευσης.»  

Το βιβλίο του που με άγγιξε περισσότερο ήταν το «Περί Μνήμης». Ο ίδιος έγραψε γι αυτό: » Καθένας μας έχει την υποψία: μήπως μέσα μας υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε; Μήπως ο ίδιος ο εαυτός μας κρύβεται στα βιώματά του και αδυνατεί να αναδυθεί ατόφιος και ακέραιος; Το παρόν δεν είναι αθώο. Ενίοτε αφήνει την εντύπωση πολύπειρου νοσοκόμου ο οποίος μας απομονώνει από καθετί επικίνδυνο, μας παρέχει κατευναστικά, ορθώνει προστατευτικά χωρίσματα. Αρκεί όμως μια αιφνίδια συγκίνηση για να παραδοθούμε στο βάθος του χρόνου μας, δραπετεύοντας από την περιφρουρημένη παροντικότητα. Η θυμική μνήμη είναι κάτι βαθύτερο από τον ίδιο τον άνθρωπο, άλλωστε δεν είναι συμπτωματικό ότι οι συγκινήσεις και τα αισθήματα ονομάστηκαν «πάθη».»

Προσωπικά του «χρωστώ» μια από τις πλέον αναλυτικές και πλήρεις παρουσιάσεις της μελέτης μου για την ελληνοσοβιετική εφημερίδα «Κόκκινος Καπνάς«. Ο Παπαγιώργης καταλάβαινε το τι διάβαζε και το τι αυτό σήμαινε.  Κάτι που δεν το συναντάς εύκολα σ’ αυτή την κοινωνία του φαίνεσθαι, του δήθεν, της γκλαμουριάς και της απέραντης υποκρισίας.    Την παραθέτω και πάλι ως μια δική μου συμβολή στο πένθος για την απώλεια:  

Για τον Τύπο στον Εύξεινο Πόντο

Οι φετινές εκδηλώσεις που διοργανώνει ο δραστήριος Μορφωτικός Ποντιακός Σύλλογος «Αλέξανδρος Υψηλάντης», που εδρεύει στη Νέα Τραπεζούντα του νομού Πιερίας, είναι αφιερωμένες στον ελληνικό Τύπο του Εύξεινου Πόντου.

Στο πλαίσιο αυτό θα παρουσιάσω το σχετικό θέμα το Σάββατο 30 Απριλίου 2011, στις 8.30 μ.μ. 

Ο ελληνικός Τύπος του Εύξεινου Πόντου απηχεί με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις προσπάθειες επιβίωσης και πολιτικής χειραφέτησης ενός γηγενούς ελληνικού πληθυσμού που ελάχιστα έγινε γνωστός στην κυρίως Ελλάδα.