Archive for the ‘Σουρεαλισμός’ Category
Ο ανύπαρκτος ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης
Ο Κουκίδης (που ποτέ δεν εντοπίστηκε στα στρατιωτικά αρχεία ως πραγματικό πρόσωπο) και η θυσία του, υπήρξε ένας από τους ωραίους μύθους που η τότε εποχή παρήγαγε γιατί χρειαζόταν τους μύθους για την Αντίσταση στον κατακτητή. Αλλά σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα της αντικειμενικής έρευνας αποδείχτηκε, μέσα από τα στρατιωτικά αρχεία, ότι τέτοιος κληρωτός δεν υπηρετούσε στην Ακρόπολη ούτε καν υπήρχε οπουδήποτε στο στρατό… Κάθε μύθος βέβαια είναι γοητευτικός, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μετατρέπουμε τον μύθο σε βεβαιότητα. Ας τον αναπαράγουμε, εφόσον κάποιοι το θέλουν, αλλά τονίζοντας ότι πρόκειται για μύθο εκείνης της εποχής. Και βεβαια το ότι είναι και Πόντιος, αποτελεί μια ιδιαίτερη καινοτομία για ένα πρόσωπο που η πραγματικότητα και η ιστορία αγνοεί παντελώς….
-
H φωτογραφία του ανώνυμου Εύζωνου με λεζάντα «Τhe Immortal Efzone» από ένα τουριστικό άλμπουμ για την Αθήνα μετατρέπεται σε φωτογραφία του Κ. Κουκίδη. Η πραγματική φωτογραφία όπως πρωτοδημοσιεύτηκε – πριν τις αυθαίρετες ονοματοδοτικές επεμβάσεις και την επιγραφή «The Koukidis option» – είναι η εξής:
…»η αγάπη είναι μία σκέψη»
Από ένα εξαιρετικό κείμενο του Alain Badiou:
..…Ο Φερνάντο Πεσσόα έχει απόλυτο δίκιο να γράφει πως «η αγάπη είναι μία σκέψη». Είναι ακόμα κάτι παραπάνω από αυτό: είναι η εμπειρία η σχεδόν ανήμερη της διάνοιας.
Στην πραγματικότητα η διάνοια- τέχνη, επιστήμη, πολιτική…-είναι αμετάπτωτη έκθεση στο κατ΄αλήθειαν της προσωπικής ετερότητας. Από αυτή την έκθεση προσμένουμε όχι απλά την απόλαυση της ικανοποίησης, αλλά την ασύγκριτη χαρά που γεννά η ανακάλυψη πως είμαστε θυσιαστικά ικανοί για απείρως περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Άραγε ποιος είναι εκείνος που δε βλέπει πως ο έρωτας, ο αληθινός έρωτας, ο έρωτας ο παλαβός, αποτελεί το αρχέτυπο της ριψοκίνδυνης έκθεσης στο μέτρο αυτής της άμετρης χαράς; Κι ότι ακόμα εμβαπτιζόμενη η γνήσια διάνοια σε αυτή τη χαρά, που είναι από τη φύση της γεγονός σύνθετο, οι θαυμαστές απολαύσεις που τα σώματα γνωρίζουν να χαρίζουν, δεν είναι παρά συμπλήρωμα του ερωτικού γεγονότος. Κι είναι η γνήσια διάνοια εκτεθειμένη στην πλήρη και εσώτατη αποδοχή αυτού που υπερβαίνει τις ατομικές θωρακίσεις, ώστε να μπορεί αυτή μόνη να αναβιβάσει τα μέτρα της ευχαρίστησης στα ύψη της ευδαιμονίας. ……
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 100 χρόνια από τη γέννησή του
Filed under: Αριστερά, Λαογραφία, Λογοτεχνία, Μεσοπόλεμος, Μικρά Ασία, Ποίηση, Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός, Σουρεαλισμός, Φουτουρισμός |
9
Σχόλια 
Το 2011 κηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού έτος Ελύτη, καθώς συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή. Με αφορμή το γεγονός αυτό, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου αφιερώματος στον ποιητή προσπάθησα να περιγράψω το περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησε και δημιούργησε
Το πολιτιστικό περιβάλλον του Οδυσσέα Ελύτη
1911
Μεγάλη μεταρρύθμιση του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Αναθεωρήθηκε το γερμανικό μοντέλο που ίσχυε από το 1837. Θεσμοθετήθηκε η αυτονομία του Πανεπιστημίου και καταργήθηκε η κρατική παρέμβαση στην εκλογή καθηγητών. Ο συμβολισμός επηρεάζει αρκετούς ποιητές (Φιλύρας, Ουράνης, Λαπαθιώτης, Καρυωτάκης, Άγρας, Παπανικολάου, Πολυδούρη κ.ά.) οι οποίοι συγκροτούν μια διακριτή τάση η οποία ονομάστηκε «νεοσυμβολιστική», «νεορομαντική» ή ακόμα και «μετασυμβολιστική». [Το ρεύμα του Συμβολισμού (Symbolism) δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και εξέφρασε την αντίδραση προς την κυριαρχία της φυσιοκρατικής και πραγματιστικής ματιάς στη λογοτεχνία και την τέχνη. To μανιφέστο του (Manifeste du Symbolisme) συντάχθηκε από τον Έλληνα Jean Moréas. Ο συμβολισμός, στη θέση του ρεαλιστικού πρότεινε το φανταστικό, το όνειρο ίσως και το μεταφυσικό. Το κίνημα του συμβολισμού έχει τις ρίζες του στα Άνθη του κακού του Κ. Μποντλέρ]
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 