Ο Γεράσιμος Αρσένης, το Πανεπιστήμιο Πόντου και ο Νεοκλής Σαρρής

Πώς ακυρώθηκε μια εξαιρετική ιδέα!!!
.

Ο θάνατος του Γεράσιμου Αρσένη επανέφερε στη μνήμη μια παλιά ιστορία που μου είχε αφηγηθεί ο Νεοκλής Σαρρής….

.
Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι ο Αρσένης είχε δείξει ευαισθησία στο ζήτημα του ελληνισμού της Ανατολής και ειδικά αυτό του Πόντου. Ήταν η εποχή που το μεγάλο προσφυγικό κύμα των ομογενών από την καταρρεύσασα ΕΣΣΔ κατάκλυζε την Ελλάδα και αυτό αναπόφευκτα δημιουργούσε ερωτήματα και αναζητήσεις που αναβάθμιζαν το ποντιακό ζήτημα. Παράλληλα, τον Φεβρουάριο του 1994  είχε συμβεί και η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Πόντου.

Advertisement

Άρθρο του 1993 στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο»

Η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής

του Βλάση Αγτζίδη (*)

To 1914 αρχίζουν οι μεγάλες διώξεις των Ελλήνων της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης. Το 1915 γίνεται η γενοκτονία των Αρμενίων μe ενάμιση εκατομμύριο νεκρούς, ενώ το 1916 αρχίζει η γενο­κτονία των Ελλήνων στον Πόντο με 350.000 νεκρούς ως το 1923. Σε έγγραφο του Αυστριακού υπουργού Εξωτερικών προς το Βερολίνο αναφέρο­νται τα εξής:

«Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιας γενι­κευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου, να εξοντώσει τους Έλληνες ως εχθρούς του Κράτους, όπως πριν τους Αρμένιους. Οι Τούρκοι εφαρμό­ζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης, απ’ τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπιζόμενοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνα­το από πείνα. Τα εγκαταλειπόμενα σπίτια των εξοριζoμένων λεηλατούνται από τα τούρκικα τάγματα τιμωρίας ή καίονται και καταστρέφονται. Και όλα τα άλλα μέτρα τα οποία εις τους διωγμούς των Αρμενίων ευρίσκοντο εις ημερησίαν διάταξιν, επα­ναλαμβάνονται τώρα εναντίον των Ελλήνων».