Περί ΑΟΖ-Υφαλοκρηπίδας και άλλων διαφορών…

Έννοιες όπως Αιγιαλίτιδα Ζώνη, Κυριαρχία, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα, 6 (10) μίλια κ.λπ. μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας. Γι αυτό, καλό είναι να έχουμε την πλήρη γνώση της σημασίας τους.

Αναδημοσιεύω τρία κείμενα που νομίζω ότι διευκρινίζουν ικανοποιητικά τα θέματα αυτά και απαντούν στις ερωτήσεις μας.

Β.Α.

---

 

Advertisement

Περί της σημερινής Τουρκίας

Στον Αμπντουλχαμίτ και στους Νεότουρκους οι ρίζες του Ερντογάν

Αγτζίδης Βλάσης

Η Τουρκία διέρχεται μια περίοδο γιγαντιαίων μετασχηματισμών σε όλα τα επίπεδα. Με τις πρωτοβουλίες στα χέρια του Ερντογάν, η Τουρκία πορεύεται σε νέους δρόμους. Αυτοί οι νέοι δρόμοι, όταν πρωτοεμφανίστηκαν ως φιλελεύθερη προοπτική με την ήττα των κεμαλιστών, ήταν ελπιδοφόροι για τους από πάντα απόκληρους αυτού του σκληρού κράτους. Όμως, τα πράγματα στράβωσαν στο πολιτικό πεδίο από την εποχή που ξεκίνησε ο ισλαμικός εμφύλιος το 2013.

Πρέπει να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί;

Με αφορμή τη συζήτηση για τις κάμερες στις τάξεις, εμφανίστηκε και πάλι το ζήτημα της αξιολόγησης. Θεωρώ πολύ ενδιαφέρον ένα παλιότερο άρθρο του πατέρα μου Ανδρέα Αγτζίδη, για το θέμα αυτό.  Θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρον γιατί έχει μια πολύ καλή ιστορική εποπτεία από τα μαύρα χρόνια της δράσης των παλιών επιθεωρητών, από τους αγώνες για την κατάργηση αυτού του τύπου της «αξιολόγηση», την εμπειρία της τάξης κ.λπ.  Επιπλέον αγωνίστηκε για τα δικαιώματα του διδασκαλικού κλάδου και υπήρξε από τους συνιδρυτές της ΠΑΣΚΕ Δασκάλων.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από έξη χρόνια στην εφημ. Ημερησία του Κιλκίς και περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο:
«Διδακτικές, Παιδαγωγικές και κοινωνικές «βολές» (Δημοσιευμένα κείμενα για Αγωγή, Εκπαίδευση, Γλωσσικό Ζήτημα, Κοινωνικοπολιτικά θέματα)»

 

Περί εποπτείας και αξιολόγησης

.
του Ανδρέα Αγτζίδη,

Στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας

«…πράγματι το έργο του δασκάλου είναι κατ’ εξοχήν έργο συνείδησης.
Αλλά αυτή είναι μια ιδανική εκπαιδευτική εικόνα.
Γι’αυτό, η οργανωμένη κοινωνία, καθιερώνει πλαίσια και
επιβάλλει κανόνες εντός των οποίων είναι υποχρεωμένος,
αυτός ο ιδανικός εκπαιδευτικός να κινείται κάτω από
μια ενιαία καθοδήγηση της οποίας, σε κάθε χώρα,
προϊσταται ο αρμόδιος υπουργός παιδείας
με τις σχετικές διευθύνσεις και υπηρεσίες.
Χωρίς εποπτεία και αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού των
σχολείων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση
να υπάρξει εύρυθμη λειτουργία.»

Από το έτος 1982, που καταργήθηκε στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση ο θεσμός του επιθεωρητή και αντικαταστάθηκε από τον προϊστάμενο γραφείου και τους σχολικούς συμβούλους, γίνεται μια αέναη συζήτηση αν θα πρέπει να αξιολογείται ο εκπαιδευτικός για το έργο που προσφέρει στην υπηρεσία του ή όχι.

Η καθιέρωση των σχολικών συμβούλων

Να αξιοποιήσουμε την καραντίνα διαβάζοντας!!!

Ζώντας μια παράξενη εποχή, γεμάτη καινοφανείς κινδύνους, μοιραζόμαστε όλοι μια ίδια κατάσταση:
την αναγκαστική απομόνωση στα σπίτια μας, πιστεύοντας ότι έτσι θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επιδημία.

Ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε όσο γίνεται καλύτερα την κατάσταση αυτή.

Και ένας τρόπος καλής αξιοποίησης είναι το διάβασμα είτε για απόλαυση, είτε για συμπλήρωση των γνώσεων.

Από τη δική μου την πλευρά μπορώ να σας στείλω όσα από τα βιβλία μου έχω σε ηλεκτρονική μορφή, σε PDF.

Aρκεί να μου στείλετε στο μέιλ agtzidis.vlassis@gmail.com την επιλογή σας,
ή να τα αναφέρετε (μέιλ σας+επιλογή) ως σχόλιο στο τέλος αυτής της δημοσίευσης…

Τα διαθέσιμα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή είναι τα εξής (με χρονολογική σειρά):

Διαφωνίες σχετικά με τον East-Med

H προσπάθεια των τριών κρατών της Ανατολικής Μεσογείου να συνεργαστούν για την αξιοποίηση των φυσικών τους πόρων οδήγησε στην υπογραφή μιας τριμερούς συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Βασικό κίνητρο υπήρξε σαφώς η αποφυγή μιας οποιασδήποτε εκβιαστικής πολιτικης εκ μέρους της Τουρκίας, από τα εδάφη της οποίας πιθανότατα θα μπορούσε να περάσει ένας συμφερότερος αγωγός.

.

Όμως η ιμπεριαλιστική πολιτική της Τουρκίας, που φαίνεται να λαμβάνει μόνιμα χαρακτηριστικά, οδήγησε τις υπόλοιπες χώρες στην επεξεργασία εναλλακτικών -έστω και ακριβότερων- σχεδίων, τα οποία επίσης φέρουν και ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα.
.

Τι είναι ο East Med;

Περί του τοπικισμού και της παραγνώρισης της επιστημονικής σημασίας του ελληνισμού της τ. ΕΣΣΔ

Ένας δημιουργικός αντίλογος στο Συμπόσιο της Ε.Μ.Σ. για τον Πόντο

 

Είναι αξιοσημείωτο ότι ένας τόσο σημαντικός ιστορικός και επιστημονικός φορέας της Θεσσαλονίκης, σαν την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ), με τη συνεργασία της έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ (που υποστηρίζεται από χορηγία Ελλήνων της τ. ΕΣΣΔ), συγκαλεί το Επιστημονικό Συμπόσιο με τίτλο «Πόντος. Ιστορία-Πολιτισμός» (13, 14 Δεκεμβρίου 2019). Είναι σημαντική αυτή η επιστημονική συνάντηση, γιατί τιμάται με τον τρόπο αυτό μια μεγάλη μερίδα του σύγχρονου θεσσαλονικιώτικου πληθυσμού και αποδεικνύεται ότι επιτέλους η ποντιακή ιστορική εμπειρία αναγνωρίζεται και συμπεριλαμβάνεται πλέον στη συλλογική εθνική μνήμη.

Επειδή ακριβώς το συγκεκριμένο Επιστημονικό Συμπόσιο έχει αυτή τη συμβολική σημασία, απαιτείται να γίνουν κάποιες επισημάνσεις ώστε να ληφθούν υπόψη για την επόμενη αντίστοιχη πρωτοβουλία.

Κατ’ αρχάς, μετά από τόσες δεκαετίες έρευνας και συζητήσεων θα έπρεπε να είναι πλήρως αποσαφηνισμένο το ιστορικό πλαίσιο, καθώς και όλες οι παράμετροι που διαμορφώνουν επιστημολογικά αυτό που σήμερα αποκαλείται  «Πόντος. Ιστορία και Πολιτισμός».

Τα κύρια δεδομένα -ως πολύ γενικούς άξονες- στα οποία η έρευνα πλέον έχει καταλήξει είναι τα εξής:

To τελευταίο άρθρο του πατέρα μου: Για το Μακεδονικό Ζήτημα

Είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι το τελευταίο άρθρο του πατέρα μου  είδε το φως της δημοσίευσης 3 ημέρες μετά τον απροσδόκητο θάνατό του σε ηλικία 92 ετών. Ένας θάνατος που μας συγκλόνισε όχι μόνο γιατί ήταν απροσδόκητος, αλλά και γιατί ο ίδιος βρισκόταν σε άριστη διανοητική κατάσταση με ακμαίο μαχητικό πνεύμα. Και με υπέρτατο στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας για την εαμική Εθνική Αντίσταση (1941-1944) και την αποκάλυψη των ψευδών πληροφοριών που διαχέουν οι απόγονοι των δωσίλογων της Κατοχής για να δικαιολογήσουν την προδοτική στάση των τότε συνεργατών των κατακτητών. Να σημειώσουμε ότι στα βουνά του Κιλκίς οι Γερμανοί, οι Βούλγαροι και οι δωσίλογοι (ΕΕΣ), μαζί πραγματοποιούσαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των ανταρτικών αντικατοχικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ

Η ειρωνία που μας επιφύλαξε η μοίρα ολοκληρώνεται (σε προσωπικό επίπεδο πάντα) με την αναδημοσίευση του άρθρου αυτού από το ιστολόγιό μου λίγες μέρες μετά από την αμφιλεγόμενη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, εφόσον μόλις το έλαβα σε ψηφιακή μορφή από τον εκδότη της εφημερίδας ‘Μαχητής».

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι τίτλοι οφείλονται στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας, το περιεχόμενο έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει να αναλυθεί σημειολογικά, με την  απόλυτη όμως γνώση του πλαισίου εντός του οποίου γράφτηκε.

Το κείμενο συντάχθηκε λίγες μέρες μετά από τα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου είχε πάντα μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα αυτό γιατίείχε βιώσει ως μαθητής  τα μαχητικά συλλαλητήρια του 1943 ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής ζώνης στην Κεντρική Μακεδονία.

 

Απόσπασμα από την πρώτη σελίδα της «Ελευθερίας», μυστικής εφημερίδας του ΕΑΜ , όπου το κύριο άρθρο και το ρεπορτάζ αναφερόταν στον
ξεσηκωμό κατά της βουλγαρικής επέκτασης τον Ιούλιο του 1943

Τότε, 22 Έλληνες έπεσαν νεκροί στην Αθήνα, όπου πάνω από 200.000 πολίτες διαδήλωναν με το σύνθημα «Έξω οι Βούλγαροι από τη Μακεδονία» και το «Η Μακεδονία είναι ελληνική.»  Στη μεγαλειώδη διαδήλωση που έγινε στο Κιλκίς τον Ιούλιο του ’43, μπροστά στο 17χρονο τότε πατέρα μου δολοφονήθηκε ένας διαδηλωτής καθώς η πορεία περνούσε μπροστά από το Στρατόπεδο Καμπάνη. Και ο δολοφόνος, φρουρός του στρατοπέδου, ήταν ένας Βούλγαρος στρατιώτης, εφόσον οι πρώτες προφυλακές είχαν αρχίσει να φτάνουν στο Κιλκίς. 

 

Για τον πατέρα μου και τη γενιά αυτή της εαμικής Αντίστασης το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική» συνέχισε να έχει τον αρχικό συμβολικό χαρακτήρα -όπως και στην Κατοχή- και οι σύγχρονοι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές αντιμετωπίζονταν κάτι ως συνέχεια των παλιών Βούλγαρων φασιστών. ‘Ετσι, θεωρούσαν ότι η πρόθεση του  σλαβομακεδονικού εθνικισμού των Σκοπίων να μονοπωλήσει τους όρους ‘Μακεδόνας’ και ‘Μακεδονία’, ήταν  συνέχεια εκείνης της επεκτατικής βουλγαρικής προσπάθειας του 1943. Αυτά τα σχήματα δύσκολα είναι κατανοητά σε ένα σύγχρονο Νεοέλληνα, ειδικά όταν δεν έχει σχέση με αυτές τις μαρτυρικές περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας. 

Ας δούμε όμως το κείμενο του πατέρα μου, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραπάνω πληροφορίες:

Ήταν πρωτοφανής η προσέλευση των  Ελλήνων στην μεγαλειώδη διαδήλωση που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη για την απαράδεκτη απαίτηση των Σκοπιανών, να ονομάσουν το κρατικό τους μόρφωμα με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Επί έναν αιώνα σχεδόν, από την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας αλλά κυρίως  επί Τίτο, Προέδρου τότε της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας, η Ελλάδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δηλαδή, πριν τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13, η διαμάχη γι΄αυτόν τον πληθυσμό που κατοικούσε στην ελληνική Μακεδονία, ήταν ανάμεσα στους Βουλγάρους και Σέρβους.

Με αφορμή τον προπηλακισμό του Γ. Μπουτάρη

Είχαν πολύ ενδιαφέρον οι συζητήσεις που έγιναν στο διαδίκτυο με αφορμή τον προπηλακισμό του Μπουτάρη από κάποιους ανεξέλεγκτους τύπους που «πήραν το νόμο στα χέρια τους». Το κύριο συμπέρασμα από τις συζητήσεις αυτές –όπου η πλειονότητα των συμμετεχόντων συμφωνούσε με την άσκηση βίας, δικαιολογούσε τον θύτη και ενοχοποιούσε το θύμα- είναι θλιβερό. [Και αφορά δυστυχώς και πολλούς διαδικτυακούς φίλους της ηλ-σελίδας μου.]

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι δεν έχει γίνει κατανοητή η ηθική και πολιτική βάση που στηρίζει μια δημοκρατική κοινωνία και την διαφοροποιεί από τις ολοκληρωτικές (φασιστικές ή σταλινικές).

 

Για το σλαβομακεδονικό ζήτημα….

Πόσες «Μακεδονίες» υπάρχουν ή  ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Το σύγχρονο «πρόβλημα» -όπως και δεκάδες άλλα- ήρθε στην επιφάνεια με την κατάρρευση του κομμουνιστικού κόσμου. Όταν δηλαδή οι περίεργες ανατολικοευρωπαϊκές κοινωνίες βρέθηκαν ξαφνικά στον δικό τους 19ο αιώνα και προσπαθησαν να επιλύσουν τις διαφορές τους με τον κλασικό και γνώριμο τρόπο: εμφύλιες και διεθνοτικές συρράξεις, ανταλλαγές πληθυσμών, αλυτρωτισμοί και μεγαλοϊδεατικές ονειρώξεις. Οι κροατο-σερβικοί πόλεμοι, η Βοσνία, η Τσετσενία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ ορίζουν μια ιστορική κατηγορία θεμάτων εντός της οποίας ανήκει και το ζήτημα της Σλαβομακεδονικής συγκρότησης έθνους-κράτους (με αλβανικό το -περίπου- 25% του πληθυσμού της χώρας!!!)

 

Διεμφυλικότητα και σχετικοποίηση της φύσης

«Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά».

(από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη
«νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου»)

 

Πόσο συμβατή με μια τέτοια ατομιστική αντίληψη μπορεί να είναι η Αριστερά; Η οποία από πάντα είχε μια ευρύτερη κοινωνική προσέγγιση -που ερχόταν σε σύγκρουση με την κυρίαρχη καπιταλιστική εγωιστική αντίληψη- και διακρινόταν από μια οικολογική ευαισθησία, που δεν αποδεχόταν την κυριαρχία πάνω στη φύση και την εν τέλει καταστροφή της.  Τελικά «το είναι προηγείται της συνείδησης» ή επιστρέφουμε σε χεγκελιανά σχήματα; 

To be or not to be?

Μάλλον το έχω ξαναβάλει -αυτό ή κάτι συναφές- αλλά ας το ξαναβάλω μιας και επίκειται το δημοψήφισμα στην Τουρκία, όπου συγκρούονται από τη μια οι Ισλαμιστές αντικεμαλικοί σε συμμαχία με τους ακροδεξιούς κεμαλικούς και από την άλλη οι αυθεντικοί κεμαλικοί εθνικιστές (που ακόμα ονειρεύονται το πώς πέταξαν τους Έλληνες στη θάλασσα της Σμύρνης) μαζί με τους Κούρδους και την όποια αριστερά…  Ένα δημοψήφισμα όπου μάλλον οι Ελλαδίτες έχουν τοποθετηθεί αντι-ερντογανικά (HAYIR) στο πλευρό των κεμαλιστών , ενώ οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που ζουν εκεί, σε μεγάλο ποσοστό στο πλευρό του Ερντογάν (EVET)…

Οι Οκτώ Τούρκοι πραξικοπηματίες, η ελληνική Δικαιοσύνη και το κίνημα των αλληλέγγυων

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα μεγάλο ζήτημα  βασανίζει τη νεοελληνική κοινή γνώμη: Να εκδοθούν ή όχι οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο αιματηρό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Ένα πραξικόπημα που μπορεί να απέτυχε, αλλά κόστισε περί τους 300 νεκρούς στον τουρκικό λαό και επιπλέον διευκόλυνε τον Ερντογάν στο να επιτύχει τους στόχους του.

Σάββατο 8/4: Eκδήλωση για το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα

Mια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα διοργανώνει το Σάββατο 8 Απριλίου 2017  και ώρα 19:00 ο σύλλογος «ΑΤΡΑΠΟΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ». Η εκδήλωση θα γίνει στην Αίθουσα Δημάρχου Β. Γκατσόπουλου (Δήμος Κηφισιάς), οδός Διονύσου 24 και Μυρσίνης 2, Κηφισιά. 

 .

Θα προηγηθεί η προβολή του πρόσφατου ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ «Πίσω Δεν Γυρνάω» σε σκηνοθεσία Φλώρας Πρησιμιτζή, που αναφέρεται στο σύγχρονο προσφυγικό πρόβλημα. Η εξαιρετική πρωτοτυπία του ντοκιμαντέρ είναι ότι βρίσκει τις υπόγειες συσχετίσεις μεταξύ του συριακού δράματος και του δικού μας μικρασιατικού του 1922.

 .

Ο Υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μπαλάφας. θα παρουσιάσει το σύγχρονο πρόβλημα και την πολιτική αντιμετώπισής του που έχει επιλέξει η κυβέρνηση.

Εγώ θα κάνω το συντονισμό της εκδήλωσης.

Σκέψεις για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
(και την απίστευτη θριαμβολογία των ημέτερων «φιλελευθέρων»
——————————————————————————

Ο Κάστρο βεβαίως δεν ήταν δημοκράτης δυτικού τύπου. Ούτε και η Κούβα που δημιούργησε πάνω στο παλιό πορνείο και καζίνο των Αμερικανών- ήταν μια χώρα δυτικού τύπου…. Η κριτική στο μοντέλο αυτό είναι γνωστή και σημαντική… Όμως είναι τεράστια η απόσταση που χωρίζει την κριτική από την ισοπέδωση και τη μνησικακία των ‘ημετέρων’…. Ας πούμε, η Κούβα συγκρίνεται με τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. ¨Ομως αποφεύγεται να συγκριθεί με τις χώρες με τις οποίες είχε κοινή αφετηρία, με τα ομοειδή κράτη που δημιουργήθηκαν από την αποικιοκρατία είτε με τη μεταφορά αφρικανών σκλάβων είτε από τον περιθωριοποιημένο ιθαγενή πληθυσμό : κυρίως τη γειτονική Αϊτή, αλλά και τη Γουατεμάλα, το Μεξικό, την Ονδούρα, τη Νικαράγουα κ.λπ.

Ένα άλλο ζήτημα σχετίζεται με το αν σε εκείνες τις συνθήκες υπήρχε άλλος δρόμος. Γιατί όπως

Μπορεί να σωθεί το πείραμα της ΠΟΕ;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΕ;

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

 Η ΠΟΕ (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας) είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη ομοσπονδία του ελλαδικού ποντιακού ελληνισμού. Ιδρύθηκε το έτος 2004 ως αποτέλεσμα μιας δυσανεξίας που χαρακτήριζε τότε το χώρο της Βόρειας Ελλάδας (ΠΟΠΣ, ΟΠΣΒΕ, Παλιννοστούντες, πλήθος διαφωνούντων). Στο χώρο της Αθήνας η κατάσταση ήταν διαφορετική. Υπήρχε μια εξαιρετικά σημαντική ομοσπονδία με πλούσια δράση και σύγχρονη αντίληψη των πραγμάτων η ΟΠΣΝΕ (Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδας). Όμως το κλίμα εκείνης της εποχής και η ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να διαμορφωθεί μια ενιαία πανελλαδική ομοσπονδία επηρέασε κάποια λίγα και σοβαρά στελέχη της Αθήνας, τα οποία πίεσαν το Δ.Σ. της ΟΠΣΝΕ για να δεχτεί την αυτοδιάλυση και την ένταξη στο νέο σχήμα.

O Bαρουφάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ, το τραύμα και το κόμικ

Στις 7 Νοεμβρίου παρουσιάσαμε στον Ιανό το κόμικ WOW (V for V). το οποίο υπηρξε μια πρωτοβουλία της Χρύσα Ariadni Κουσελά (σχέδιο, σενάριο, χρώμα), η οποία συνεργάστηκε  με τους Aρη Παπαδόπουλο (σενάριο), Δημήτρη Σωτηράκη (σχέδιο) και Δήμο Κωτσόπουλο (χρώμα). Για το κόμικ δες εδω: https://kars1918.wordpress.com/2016/11/06/xryssa-kousela/

  Στην εκδήλωση εκτός από μένα μίλησαν οι: Ντέπυ Βρεττού, δημοσιογράφος της ΕΡΤ,  Βλάσης Μισσός, οικονομολόγος, Άρτεμις Μοσχολέα, από τον κινηματικό χώρο και ο σκιτσογράφος, εικονογράφος Σπύρος Ορνεράκης,

Την εκδήλωση μπορείτε να τη δείτε στο παρακάτω βίντεο. Η δική μου παρουσίαση είναι μεταξύ του 22ου λεπτού και του 37ου. 

7 Νοεμβρίου στον Ιανό: Ένα αφιέρωμα στο πολιτικό κόμικ με αφορμή τη δουλειά της Χρ. Κουσελά

Μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες πρόσφατες παραγωγές στο χώρο του κόμικ, είναι αυτή της Χρύσας Αριάδνης Κουσελά και των συνεργατών της που επιγράφεται  WOW (V for V). Συγκεκριμένα για την παραγωγή τυ κόμικ συνεργάστηκαν: Χρύσα Ariadni Κουσελά (σχέδιο, σενάριο, χρώμα), Ariς Παπαδόπουλος (σενάριο), του Δημήτρης Jimko Σωτηράκης (σχέδιο) και Δήμος Κωτσόπουλος (χρώμα).

Eίναι γεγονός ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει ένα ενδιαφέρον κοινό που έχει από χρόνια συνδεθεί με αυτή τη μορφή τέχνης.

Η απόπειρα με το WOW (V for V) να εκφραστεί με τον τρόπο αυτό μια πολιτική άποψη για μια σημαντική ιστορική στιγμή, αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια εξόδου του ελληνικού κόμικ από τον παραδοσιακό κύκλο των φίλων του.

Οι θεωρίες περί φύλου (gender studies) ως αλλοτρίωση

Από τον John Money  στην Judith Butler

του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα ενδιαφέρον άρθρο της  Emilie Lanez που δημοσιεύτηκε στο «Le Point» (παρατίθεται στο τέλος στα γαλλικά και στην ελληνική  του μετάφραση) έρχεται να αποδομήσει τη θεωρία του φύλου, αποκαλύπτοντας τις αρχικές εμπνεύσεις που οδήγησαν στη διατύπωσή της, κατηγορώντας τους αρχικούς «γκουρού» της θεωρίας ως αυθαίρετους και απατεώνες.

Οι «σπουδές φύλου- gender studies» είναι ένα από τα πλέον σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα που προήλθε από τους κόλπους του φεμινισμού. Έχει αναπτυχθεί στις αγγλοσαξονικές χώρες, κυρίως στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Η θεωρία αυτή βασίστηκε στην διάκριση: «βιολογικό φύλο’/‘κοινωνικό φύλο» (sex/gender).

Μπορεί ο ΣύΡιζΑ να εκφράσει την Αριστερά του 21ου αιώνα;

Ένας προβληματισμός μου με αφορμή το συνέδριο του Σύριζα που θα γίνει τον Οκτώβριο δημοσιεύτηκε στη σαββατιάτικη «Αυγή»:

Για μια σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα

 .

Βιώνοντας την πραγματικότητα της 20μηνης περίπου διακυβέρνησης του τόπου από την Αριστερά, συνειδητοποιώντας τα προβλήματα που συνάντησε, τις ματαιώσεις που αναγκάστηκε να αποδεχτεί, την προσγείωση εν τέλει σε έναν κόσμο διαφορετικό από το παλιότερο φαντασιακό πρότυπο, συνειδητοποιούμε ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται θα είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Και επιπλέον, θα έχει κομβική σημασία στην ιστορία των προβληματισμών για τη δυνατότητα ύπαρξης μιας κυβερνητικής Αριστεράς.

2-4-2016. Eκδήλωση στην Κατερίνη για το Ισλάμ, την ιστορία του και τον εξτρεμισμό

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;
        .     

Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας διοργανώνει το Σάββατο 2 Απριλίου 2016, στις 7 μμ, στον Καπνικό Σταθμό Κατερίνης ανοιχτή συζήτηση με το γενικό ερώτημα «Τι συμβαίνει με το Ισλάμ;»
.

Τα τελευταία χρόνια όλο και εντονότερα βιώνουμε όλοι άμεσα ή έμμεσα την έκρηξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού στη Μέση Ανατολή και την εντατικοποίηση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες των τεράστιων κυμάτων από πρόσφυγες, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνους, που διέρχονται από τη χώρα μας με προορισμό την Ευρώπη.

             .

Δύο κείμενα για το προσφυγικό

1) Προσφυγικό. Αλήθειες και ψέματα.
Τι πρέπει να περιμένουμε; Τι πρέπει να κάνουμε;

Του Θράσου Ευτυχίδη

Πριν αρκετό καιρό είχα μιλήσει για τον αριθμό των προσφύγων που θα πρέπει η χώρα μας να περιμένει, αλλά και για τον αναμενόμενο από εμένα βάσει της κατάστασης αριθμό προσφύγων που θα εγκλωβιστούν τελικά στη χώρα μας. Κάποιοι τότε με χαρακτήρισαν υπερβολικό. Μετά ήρθαν οι αριθμοί να με επιβεβαιώσουν.

Στην Ελλάδα και στην ελληνική πολιτική σκηνή, δυστυχώς για άλλη μια φορά παρατηρείται ένα έλλειμμα. Έλλειμμα ουσίας και σοβαρότητας. Λες και το όποιο ζήτημα προσφέρεται για άγονες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Για άλλη μια φορά, οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται κοντόφθαλμοι και ελάχιστοι για τις δύσκολες περιστάσεις που έρχονται.

2 Mαρτίου 2016, «Διερευνώντας την κρίση μέσα από το έργο του Παναγιώτη ΚΟΝΔΥΛΗ»

Στις 2 Μαρτίου θα γίνει η συνάντηση του κύκλου των μαθημάτων Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς που για τεχνικούς λόγους δεν έγινε την προηγούμενη Τετάρτη. 

——————————————————————–

.

2 Mαρτίου 2016, 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ.:

 .

–Θανάσης Πολλάτος, δρ. φιλολογίας συγγραφέας: «Διερευνώντας την κρίση μέσα από το έργο του Παναγιώτη ΚΟΝΔΥΛΗ» (με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Παρασιτισμος και επίπλαστη ευημερία» εκδ. Επίκεντρο). Στην  «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού, Κηφισιά. 
https://kars1918.wordpress.com/2015/10/07/seminaria-2015-2016-a/

.

Tα εγγόνια των θυμάτων των σταλινικών διώξεων ΔΕΝ ξεχνούν…

Σε μια Ελλάδα της αμνημοσύνης, όπου ολόκληρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας παραμένουν είτε άγραφες είτε στο περιθώριο της επίσημης αφήγησης (δεξιών τε και αριστερών), κάποιοι κρατούν αναμμένο το κεράκι της Μνήμης….

Αυτή η εικόνα -λίγο ρομαντική είναι αλήθεια για ένα θετικό επιστήμονα- μου ήρθε αυτόματα στο νου όταν είδα την ανάρτηση που ακολουθεί.

Δύο εγγόνια των θυμάτων των σταλινικών διώξεων, ο μαθηματικός Γιάννης Απλακίδης και ο καλός ερευνητής Βιτάλης Καϊσίδης, συγκόλλησαν τα κομμάτια ενός ποντιακού θρήνου για τις διώξεις του 1937-’38 και του έδωσαν και πάλι υπόσταση. Την ιστορία του παππού-Απλακίδη την είχα παρουσιάσει αρκετά χρόνια πριν στο κείμενο «Για τις σταλινικές διώξεις… και μια Μαρτυρία«, που είχε δημοσιευτεί στην εφημ. Εύξεινος Πόντος. [Το σύνολο των δημοσιεύσεών μου στο μπλογκ για το θέμα αυτό μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ]

Ακούστε και διαβάστε (την ιστορία αλλά και τους στίχους του θρήνου που είναι μετεγγραμμένοι και στη δημοτική γλώσσα): 

http://www.arive.gr/subs/ve_projects/the_works/mertsan-rosias/mertsan-rosias.html 

Ο θρήνος εδώ: https://vimeo.com/153156488

—————————————————————————–

Βέροια, 77 χρόνια μετά…

Μια μουσική συνάντηση, γεμάτη αναμνήσεις

Μια ραδιοφωνική παρουσίαση της σύγκρουσης για τη Γενοκτονία

Τις ημέρες που ψηφίζονταν από τη Βουλή τα 2α προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου, η ελλαδική κοινή γνώμη είχε να ασχοληθεί με το ερώτημα που έξαφνα έθεσε ο κ. Φίλης, κατέχοντας τη θέση του υπουργού Παιδείας, «εθνοκάθαρση ή γενοκτονία;«.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε η διαπίστωση του Αιγύπτιου ιερέα προς τον Σόλωνα όπως μας την παραθέτει ο Πλάτων στον Τίμαιο 22b: «Eλληνες αεί παίδες εστέ, γέρων δε Eλλην ουκ έστι..  Οὐδεμίαν γάρ ἐν αὐταῖς (σ.τ.σ  ταις ψυχαίς)ἔχετε δι’ ἀρχαίαν ἀκοήν παλαιάν δόξαν οὐδέ μάθημα χρόνῳ πολιόν οὐδέν»…

Ο Αιγύπτιος ήθελε να πει ότι είστε επιπόλαιοι και μωρόπιστοι σαν τα μικρά παιδιά, χωρίς μια ουσιαστική συνείδηση για το ιστορικό βάθος… Και αυτό αφορά όχι μόνο τους ποντιοπατέρες -που βρήκαν τη μοναδική ευκαιρία να τονίσουν ότι δεν είναι ανύπαρκτοι- αλλά και τους αντιπάλους τους, που ανήκουν σε πολιτικο-ιδεολογικούς χώρους που περιγράφονται με τους τίτλους «μεταμοντέρνα αριστερά» ή «νεοφιλελεύθερη δεξιά»…

Mε αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν με αποκορύφωμα την καπηλεία της εκδήλωσης της ποντιακής ομοσπονδίας στο Σύνταγμα από τους χρυσαβγίτες, έγραψα  τα εξής στην παρουσίαση της εκπομπής  στον ρ/σ «Στο Κόκκινο»: http://www.stokokkino.gr/article/1000000000019530/Blasis-Agtzidis-didaktor-istorias-Ofeile-na-min-pesei-stin-pagida-o-k-Filis «

Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;

Μήλιοι: «Αλλά πώς είναι δυνατόν να είναι εξ ίσου συμφέρον για εμάς να γίνομε δούλοι, και συγχρόνως να είναι δικό σας συμφέρον να γίνετε κυρίαρχοί μας;»
……….
«Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Βλέπετε να πραγματοποιούνται τώρα τα αόρατα, επειδή αυτό επιθυμείτε….»
(Η απάντηση των Αθηναίων στις συμβιβαστικές προτάσεις των Μηλίων, λίγο πριν τους εξοντώσουν…Θουκ. Ε, 84-116)
———————————————————————————————

What Would Thucydides Say About the Crisis in Greece?

(Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;)
του ROBERT ZARETSKY,
εφημ. «THE NEW YORK TIMES» (1-7-2015)

Μια ξένη αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί μια ισχυρή συμμαχία αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα της Μεσογείου με ένα τελεσίγραφο. Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας, πληρώνοντας καταστροφικά τέλη και εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία σας, ή θα καταστραφείτε.

The moral crusade against Greece…

The moral crusade against Greece must be opposed

Zoe Williams
http://gu.com/p/4a7ep/sbl

‘‘This is our political alternative to neoliberalism and to the neoliberal process of European integration: democracy, more democracy and even deeper democracy,” said Alexis Tsipras on 18 January 2014 in a debate organised by the Dutch Socialist party in Amersfoort. Now the moment of deepest democracy looms, as the Greek people go to the polls on Sunday to vote for or against the next round of austerity.

.

‘Greece is being sacrificed to maintain a set of delusions that enfeebles us all.’
Illustration by Robert G Fresson

Oι τουρκικές εκλογές, η αναβάθμιση των Κούρδων και η στάση των ελληνόφωνων

Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία υπήρξαν ιδιαιτέρως σημαντικές για τις εξελίξεις στη μεγάλη αυτή χώρα. Για πρώτη φορά σ’ ένα εθνικιστικό κράτος -που δημιουργήθηκε με τις Γενοκτονίες της περιόδου 1914-1923 και η πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου έγινε με τη βίαιη μεταφορά πλούτου από τις ομάδες του πληθυσμού που εξοντώθηκαν (Έλληνες της Ανατολής, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι)– ένα κόμμα που εκφράζει την άλλη Τουρκία μπαίνει στη Βουλή και γίνεται ένας ιδιάζων ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης…

Aνορθολογικές πολιτικές στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ (*)

Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε όσους θεωρούσαν  ότι το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ αποτελούσε κάτι περισσότερο από μια αναπαραγωγή κοινότυπων ειδήσεων για ενδοελλαδική χρήση.  Ότι ήταν ο ιμάντας μεταβίβασης της ελληνικής άποψης, μαζί και ενδιαφερόντων στιγμιοτύπων,  στο διεθνή χώρο  Και αυτή η δυσάρεστη έκπληξη προήλθε από την πρόσφατη «εξαφάνιση» των ξενόγλωσσων  σελίδων του στη  ρωσική και αλβανική γλώσσα, διατηρώντας μόνο την αγγλόφωνη και τη γαλλόφωνη σελίδα.

Υπάρχουν ΚΑΙ Έλληνες πρόσφυγες πολέμου σήμερα!

Το προσφυγικό φαινόμενο έχει επανεμφανιστεί στην περιοχή μας με αφορμή τους περιφερειακούς πολέμους στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, αλλά και στην Ουκρανία. Το κοινό στην Ελλάδα είναι  ενημερωμένο σε γενικές γραμμές για το φαινόμενο αυτό, ενώ υπάρχουν και κάποιες οργανώσεις εξειδικευμένες στην προσφορά βοήθειας στα θύματα των συρράξεων. 

Αυτό όμως που είναι παντελώς άγνωστο, είναι το γεγονός ότι και σήμερα υπάρχουν Έλληνες πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές του μετασοβιετικού κόσμου. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους και καμιά σοβαρή μέριμνα δεν έχει ληφθεί γι αυτούς. Αντιθέτως τα παιδιά τους πολλές φορές πέφτουν θύματα ρατσισμού, είτε από Ελλαδίτες είτε από μετανάστες β’ γενιάς, όπως πρόσφατα έγινε με την περίπτωση της Μαρίας Κουσίδου στις σχολές του ΟΑΕΔ.  Να σημειώσουμε ότι στις ίδιες σχολές, λίγα χρόνια πριν είχε συμβεί άλλο ένα δραματικό περιστατικό με τον Δημήτρη Πατμανίδη (προσφυγόπουλο από το Σοχούμι)….  

Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα των Προσφύγων (5 Απριλίου) ας θυμηθούμε ένα παλαιότερο κείμενό μου που είχε δημοσιευτεί στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 5 Απριλίου 1997 με τον τίτλο «5 Απριλίου: Πανελλήνια Ημέρα Προσφύγων. Η Ελλάδα των Προσφύγων» 

Η Γερμανία πρέπει να μάθει από το παρελθόν της…

WASHINGTON POST: «Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ»

Τόσο για λόγους στρατηγικής, όσο και οικονομικούς, θα αποτελούσε καταστροφή για τη Γερμανία εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην αποκήρυξη των χρεών της και στην έξοδό της από την Ευρωζώνη, καθώς μια τέτοια κίνηση θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης, αναφέρει ο Harold Meyerson, σε άρθρο γνώμης στην WASHINGTON POST με τίτλο «In Greek crisis, Germany should learn from its fiscal past», προσθέτοντας ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει, το λιγότερο, τη ρήξη με την πρότερη κακοδιαχείριση της Ελλάδας, όπως είχε πράξει και η κυβέρνηση του Adenauer ως προς εκείνη του Χίτλερ. Οι πρώτοι διορισμοί σηματοδοτούν μια καινοφανή εξέλιξη στην διακυβέρνηση της Ελλάδας, την μάχη κατά της διαφθοράς και του ευνοιοκρατικού καπιταλισμού που διαβρώνουν εδώ και χρόνια την οικονομία της χώρας.

O αμερικανικός Τύπος για τις εκλογές…

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ BLOOMBERG –
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ

Οι τρελοί Έλληνες αριστεροί έχουν μια καλή ιδέα, υποστηρίζει το BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Greece’s Crazy Leftists Have a Good Idea», σημειώνοντας ότι μέσα στη λαϊκιστική ρητορική που οδήγησε το ακροαριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές υπάρχει μια ιδέα την οποία κυρίως η Γερμανία θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της: Να τονωθεί δηλαδή η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη μέσα από την ελάφρυνση του χρέους των πιο έντονα πληττόμενων χωρών.

Γιατί κατεβαίνω στις εκλογές

Γιατί κατεβαίνω στις εκλογές (απαντώντας σε μια πρωτόγνωρη πρόκληση!)

.
Σπάνια στην ιστορία των λαών εμφανίζονται τέτοια διλήμματα, όπως αυτά που χαρακτηρίζουν τις εκλογές που έρχονται.

Μεταξύ Οκτωβριανής Επανάστασης και Ανατολικής Μεσογείου

–ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/10/2014: Διάλεξη στο Σεμινάριο Ιστορίας της Κηφισιάς του Μάριου Ευρυβιάδη με θέμα «Η γεωστρατηγική σημασία της Μεσογείου και  της Μέσης Ανατολής μεταπολεμικά»

–ΚΥΡΙΑΚΗ 26/10/2014: Αφιέρωμα 16 σελίδων για την Οκτωβριανή Επανάσταση στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία»

περισσότερα:

Οι Έλληνες της ν. Ουκρανίας και της Κριμαίας, και οι μετασοβιετικές ωδίνες

Η «Βιβλιοθήκη»,  δηλαδή το ένθετο 4σέλιδο για τα βιβλία, της «Ελευθεροτυπίας» της Παρασκευής (28 Φεβρουαρίου 2014 ) ήταν αφιερωμένο στους Έλληνες της νότιας Ουκρανίας και της Κριμαίας μέσα από την παρουσίαση κάποιων επιλεγμένων βιβλίων. Το αφιέρωμα είχε τις εξής ενότητες:
α) Εισαγωγικό,  http://goo.gl/5DwRbq
β) βιβλία για τη μαριουπολίτικη διάλεκτο, http://goo.gl/xycyDG
γ) για τις σταλινικές διώξεις  http://goo.gl/0PvL9s
δ) για την σύγχρονη παρουσία http://goo.gl/Nz1me4  

Η ανάρτηση αυτή περιλαμβάνει μόνο το εισαγωγικό σημείωμα. 

Οι πρόσφατες ραγδαίες εξελίξεις στην Ουκρανία με τη μεγάλη αντιπαράθεση των Ουκρανών -κυρίως των προερχόμενων από τη δυτική Ουκρανία- στον διεφθαρμένο αλλά φιλορώσο πρόεδρο Γιανουκόβιτς, έφεραν και πάλι στην επιφάνεια τους προβληματισμούς για τις ωδίνες της μετασοβιετικής ανασυγκρότησης της Ανατολικής Ευρώπης.

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία θα κριθούν από τη σύγκρουση μεταξύ δυτικόφιλων και ρωσόφιλων, που έχει βάση τόσο τη γλωσσική διαφοροποίηση (ουκρανόφωνοι – ρωσόφωνοι) όσο και τη θρησκευτική (καθολικοί – ορθόδοξοι).

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης υπήρξε αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής της σοβιετικής γραφειοκρατίας, η οποία άσκησε κατά το δοκούν την απολυταρχική της εξουσία επί του λαού μέσω του διεφθαρμένου κομματικού μηχανισμού. Η διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας στα εξ ων συνετέθη αποφασίστηκε από το Κόμμα ερήμην των σοβιετικών λαών. Τα κομματικά στελέχη μοίρασαν το δημόσιο πλούτο μεταξύ τους και αποφάσισαν εν μια νυκτί να μετατραπούν από «κομμουνιστές δικτάτορες» σε «αστούς καπιταλιστές».

Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής υπήρξαν δραματικές για τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης. Εμφύλιοι πόλεμοι, ακραίοι εθνικισμοί, δολοφονικές ιδεολογίες (νεοναζισμός, ισλαμισμός, σοβινισμός, αντισημιτισμός), ιμπεριαλιστικές προθέσεις, άνθησαν στο μετασοβιετικό έδαφος. Και όλα αυτά σ’ ένα περιβάλλον σκληρών γεωπολιτικών ανταγωνισμών.

Το εθνικό ζήτημα

Σεμινάριο Ευρωπαϊκής Έκφρασης

Τον Απρίλιο έλαβα μέρος με θέμα «Για τη συγκρότηση της Ελλάδας ως έθνους-κράτους, τη καχεξία του αστικού στοιχείου και τις δομικές ανισορροπίες”, σ’ ένα ενδιαφέρον σεμινάριο που οργάνωσε η Νεολαία της Ευρωπαϊκής Έκφρασης υπό τον τίτλο: “Σεμινάρια Πολιτικής Σκέψης”. Επρόκειτο για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που ολοκληρώθηκε σε 6 συναντήσεις (crash courses) και απευθυνόταν σε μεταπτυχιακούς φοιτητές, ερευνητές και νέους επαγγελματίες, αλλά προπτυχιακούς φοιτητές…

Τη φιλοσοφία του σεμιναρίου καθώς και το πρόγραμμα και τους ομιλητές μπορείτε να τα δείτε εδώ:
http://www.ekfrasi.gr/html/page.asp?PageID=49&Lang=1&ne_id=29

Στη συνέχεια παρατίθεται η περίληψη της εισήγησής μου όπως δόθηκε στους/στις συμμετέχοντες/ουσες:

Διάλεξη ΙV: “Για τη συγκρότηση της Ελλάδας ως έθνους-κράτους, τη καχεξία του αστικού στοιχείου και τις δομικές ανισορροπίες”

Αγτζίδης Βλάσης (Ιστορικός | Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1995) https://kars1918.wordpress.com/

 

Περίγραμμα

Η αναζήτηση των δομικών προβλημάτων που παρουσιάζει το παράδειγμα της Ελλάδας ως έθνους-κράτους, καθώς και η διερεύνηση των κοινωνικών αιτίων της ανορθολογικής συμπεριφοράς που παρατηρήθηκε κατά την ιστορική του διαδρομή,  οδηγεί στη μελέτη των πρωταρχικών συνθηκών δημιουργίας του.

ΚΙΛΚΙΣ 1913: Η μάχη που έκρινε τη μοίρα της Μακεδονίας

Στις ιστορικές σελίδες της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (23 Ιουνίου 1913) επιμελήθηκα ενός αφιερώματος για τη Μάχη του Κιλκίς και τον 2ο Βαλκανικό Πόλεμο.  

Στο αφιέρωμα συμμετείχε η Νατάσα Μποζίνη και ο Θανάσης Βαφειάδης.  Στο δικό μου κείμενο που παρατίθεται αμέσως μετά, περιγράφεται το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο που οδήγησε στους Βαλκανικούς πολέμους.  Δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο «Η χριστιανική συμμαχία«. Μετά από το δικό μου παρατίθενται τα πολύ σημαντικά κείμενα της Μποζίνη και του Βαφειάδη: 

Η μάχη που έκρινε τη μοίρα της Μακεδονίας

 Κιλκίς 1913

 Του Βλάση Αγτζίδη (*)

    Η δεύτερη φάση της πολεμικής σύγκρουσης στα ευρωπαϊκά ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  θα αρχίσει στις 16 Ιουνίου 1913 και θα περατωθεί στις 18 Ιουλίου. Το μέτωπο των βαλκανικών  χριστιανικών κρατών, που είχε κατανικήσει τα νεοτουρκικά στρατεύματα  είχε διαρραγεί και οι παλιοί σύμμαχοι συγκρούστηκαν μεταξύ τους για την τελική μορφή που θα είχε η εδαφική επικράτεια που θα καταχύρωναν υπέρ τους. Η Βουλγαρία θα επιχειρήσει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της επιτιθέμενη κατά των Ελλήνων και των Σέρβων για να δεχτεί τελικά την επίθεση και της Ρουμανίας αλλά και της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

     Η μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, υπήρξε το κομβικό σημείο στην εξέλιξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου. Έθεσε εκτός μάχης το μεγαλύτερο Βαλκάνιο ανταγωνιστή και επιβεβαίωσε οριστικά την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα. 

Το ιστορικό μεταίχμιο  

Για το «Πάντειο» και την κοινωνιολογία στην εποχή της κρίσης

Με αφορμή την επέτειο ίδρυσης του Πάντειου Πανεπιστήμιου, επιμελήθηκα ενός αφιερώματος στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 17 Μαρτίου 2013.

Συνέβαλαν στο αφιέρωμα οι : Γιάγκος Ανδρεάδη και Μαρία Ν. Αντωνοπούλου.

 

ΠΑΝΤΕΙΟ – Η έλευση της Κοινωνιολογίας στην Ελλάδα

ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟ 1931, ΑΝΩΤΑΤΗ ΤΟ 1938

ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ (*)

Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες εκπαιδευτικές απόπειρες στην Ελλάδα υπήρξε η δημιουργία μιας σχολής κοινωνικών επιστημών, μέσω της οποίας διαδόθηκαν οι κοινωνιολογικές σπουδές στην Ελλάδα.

Η ίδρυση εξειδικευμένης σχολής υπήρξε το επιστέγασμα μιας μακράς διαδικασίας που ξεκίνησε από την εποχή που εμφανίστηκε για πρώτη φορά (1907) η κοινωνιολογική ανάλυση με το βιβλίο «Το κοινωνικόν μας ζήτημα», του Τραπεζούντιου Γεωργίου Σκληρού. Σταθμός στην επιστήμη της Κοινωνιολογίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο υπήρξε το έργο του Νίκου Πουλαντζά, με το οποίο αποδομήθηκε η κυρίαρχη έως τότε απλοϊκή ταξική ανάλυση, υπέρ μιας ευρύτερης δομικής αντίληψης.

Ευχές….

Δύο μέρες μετά τις εκλογές: Πού να πάω;

Η εκλογική διαδικασία έλαβε τέλος.
(Τουλάχιστον για κάποιους μήνες!!!)

Η πλήρης συνειδητοποίηση της τραγικής κατάστασης -στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα εξαιτίας πολύ συγκεκριμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων- φαίνεται ότι θα συμβαδίζει με την ανάπτυξη της κρίσης και τους ρυθμούς της κατάρρευσης…..

Την Τρίτη 19 του Ιούνη, δύο μέρες μετά τις εκλογές, γίνονται δύο πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.

Η πρώτη οργανώνεται από την Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας, η οποία κλείνει τη φετινή περίοδο κρίση-μων σεμιναρίων με  το θέμα: «Μια μέρα μετά τις εκλογές».

Η δεύτερη διοργανώνεται  από το 2-o Γυμνάσιο Γλυκών Νερών (Αττική), είναι αφιερωμένη στο Σημείο Μηδέν της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και έχει ως τίτλο: «Οι Έλληνες της Ιωνίας- 90 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης».

Στη Πρόσκληση που μας έστειλαν τα παιδιά που οργανώνουν την εκδήλωση διαβάζουμε: «Το 2ο Γυμνάσιο Γλυκών Νερών έχει την χαρά να σας προσκαλέσει σε ανοικτή εκδήλωση με θέμα «Οι Έλληνες της Ιωνίας- 90 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης». Την Τρίτη 19 Ιουνίου 2012, στις 7:00 μ.μ. στην Ελληνογαλλική Σχολή «Ευγένιος Ντελακρουά», Χλόης και Τρικάλων Αγία Παρασκευή. Στην εκδήλωση συμμετέχουν το μουσικό σχήμα «Αμάν ναι!» και το νεανικό χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Γλυκών Νερών. Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα!…..»

Το δίλημμα για το ποιά εκδήλωση είναι σημαντικότερη, είναι μεγάλο. Αλλά μιας και στη δική μου αντίληψη «....Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 υπήρξε το πραγματικό αλλά και συμβολικό τέλος μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας, που συνδέθηκε με την οριστική είσοδο της Εγγύς Ανατολής στην εποχή των εθνών-κρατών….», και επιπλέον, η εκτίμηση ότι το νήμα της σημερινής κρίσης όταν ξετυλιχτεί μας πηγαίνει κατευθείαν στη Μεγάλη Καταστροφή, όταν οι κρατικοδίαιτες ελίτ της Παλαιάς Ελλάδας, έκαναν ότι περνούσε απ΄το χέρι τους για να καταστρέψουν τους κοσμοπολίτες και δραστήριους προοδευτικούς αστούς της Μικράς Ασίας, και στη συνέχεια προσπάθησαν με μεγάλη επιτυχία να αλλοτριώσουν το λαό και να περιωρίσουν τη σημασία εκείνου του κοσμοϊστορικού μεταίχμιου…   η επιλογή είναι προφανής. 

Which Greece is collapsing?

A few years after the Athens Olympic Games, when the Greeks –at least the elite of this country– passionately lived a Cinderella fairy-tale, the tough reality turned the public discussion in exactly the opposite direction. The worldwide economic crisis, in addition to the euro crisis, led Greek society to an unprecedented crisis and political intolerance. In parallel, these issues brought to the surface all the structural malformations of the modern Greek state. So Greece became a special and unique phenomenon in Europe, a catalyst for big negative changes.

But what are those parameters that led Greece to being in such an unfavorable position? Is it only the reorganization of polity after the dictatorship (1967-1973), which turned the state into a servant of party mechanisms? Are there deeper causes to the way Greece was established as a nation-state, which were just exacerbated by recent management?

A problematic independence

The Greek rebirth, through the second biggest –after the French- anti-authoritarian European revolution, led to the creation of the young Greek state in 1830. But the geographical limits of the newly formed nation-state were far from the dreams of the progressive representatives of the Enlightenment that dreamed of and planned the Revolution.

The nation–state was a new form of state, which emerged after the French Revolution and expressed the rising bourgeois class in power against the old feudal aristocracy. In the Greek case, however, the nation-state was created in an area where bourgeois strata were entirely absent, that is those social forces that corresponded to the new state form. 

Ποιά Ελλάδα καταρρέει;

Την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, στην εφημερίδα Καθημερινή δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο, στο οποίο τελείως σχηματικά, διατυπώνονται ευρύτεροι προβληματισμοί.  

Για το σχήμα αυτό που παρουσιάζω -εκτός από τις δικές μου αυτόνομες παρατηρήσεις που προήλθαν από την παρακολούθηση του μικρασιατικού, αλλά και σοβιετικού ελληνισμού- χρησιμοποίησα δύο βασικά κείμενα, τα οποία μ’ έναν έξοχο τρόπο μου έδωσαν το πρώτο τη καθαρή γνώση για την αστική ανάπτυξη των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και το δεύτερο μια ανάλυση των δυσπλασιών της ελλαδικής κρατικής και κοινωνικής συγκρότησης: D. Gontikas, Ch. Issawi, Ottoman Greeks in the age of nationalism και Π.Κονδύλης, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού…

Αναζητώντας τις γενετικές αντινομίες του ελληνικού κράτους

Λίγα μόλις χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε οι Ελληνες –τουλάχιστον οι ελίτ αυτής της χώρας– έζησαν με πάθος το παραμύθι της Σταχτοπούτας, η σκληρή πραγματικότητα έστρεψε τη δημόσια συζήτηση στην ακριβώς αντίθετη φορά.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, παράλληλα με την κρίση του ενιαίου νομίσματος, οδήγησε την ελλαδική κοινωνία σε μια πρωτοφανή κρίση και δυσανεξία. Εφερε παράλληλα στην επιφάνεια όλες τις δομικές δυσπλασίες του νεοελληνικού κρατικού εγχειρήματος. Ετσι η Ελλάδα αναδείχθηκε σε ιδιαίτερο και μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη, καταλύτη μεγάλων αρνητικών αλλαγών.