Μια συνέντευξη για τους Έλληνες και το Ισλάμ

---

 

Την Τετάρτη 4 Απριλίου, δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή μια συνέντευξη μου στο δημοσιογράφο Νίκο Ευσταθίου, υπό τον τίτλο: «Οσα γνωρίζουμε για την Ανατολή προήλθαν από βίωμα»,  με αφορμή την έκδοση του νέου μου βιβλίου:

 

Παρακάτω θα διαβάστε ολοκληρωμένες τις απαντήσεις:

 

KAΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Νίκου Ευσταθίου

 

Συνάντηση Ελληνισμού και Ισλάμ:

-Ποια είναι η ιδιαίτερη ιστορική σχέση του Ελληνισμού με το Ισλάμ, συγκριτικά με την υπόλοιπη Δύση;

Oι Έλληνες και η Ελλάδα ιστορικά βρέθηκαν στο σύνορο των δύο κόσμων, του χριστιανικού και του ισλαμικού από την εποχή που οι Άραβες βγήκαν από την Αραβική Χερσόνησσο και μετατράπηκαν σε παγόσμια δύναμη. Οι Έλληνες υπήρξαν οργανικό τμήμα της Ανατολής σε μια διαρκή έντονη σχέση με το Ισλάμ από τον 7ο αιώνα μ.Χ.

Advertisement

Έλληνες και Ρωμαίοι: Ο μύθος του 146 π.χ.

Παρακολουθώντας έναν διαδικτυακό διάλογο σε κάποιο εξειδικευμένο φόρουμ διάβασα το εξής:  «Και αυτο ειναι η απωλεια ισχυος σαν εθνος, ειτε αυτο ειναι σαν απορροια της υποδουλωσης στους Ρωμαιους το 146 π.Χ. ……….«

Η άποψη ότι το τέλος της ανεξάρτητης ελληνικής πολιτικής ύπαρξης ήρθε το 146 π.χ.  είναι πολύ διαδεδομένη, και όχι μόνο στην δημόσια ή τη σχολική ιστορία.  Φαίνεται ότι  στις ιδεολογικές προϋποθέσεις για την επικράτηση αυτού του μύθου οφείλεται στη θεώρηση ότι διαχρονικά υπάρχει ταύτιση απόλυτη των Ελλήνων με τα γεωγραφικά όρια της κλασικής Ελλάδας. Κάτι  που διαμορφώθηκε από το δυτικό νεοκλασικισμό και κωδικοποιήθηκε, κατά πάσα πιθανότητα, την περίοδο που διαμορφωνόταν η νέα κρατική ιδεολογία μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους στο νοτιότατο άκρο της Βαλκανικής. Πάντως μια βιαστική ματιά στην Ιστορία του Κ. Παπαρηγόπουλου απέδειξε ότι δεν είναι αυτός ο εισηγητής του μύθου. Ο Παπαρηγόπουλος παρουσιάζει στον 2ο τόμο του και υπό τις επικεφαλίδες «Τελευταίαι τύχαι των εν Ανατολή Ελληνικών επικρατειών» και «Γενικαί σκέψεις περί του ανατολικού Ελληνισμού» την πολυμορφία του ελληνικού κόσμου και τις διαφορετικές πορείες που διέτρεξαν τα διάφορα τμήματά του.

Ποιά είναι η αλήθεια;

Οι εκδηλώσεις του Μάη…

Ο Μάιος, εκτός από μήνας της Εργατικής Πρωτομαγιάς, των λουλουδιών και της γιορτής της μητέρας,  είναι και μήνας που τιμάται η γενοκτονία που έγινε στον μικρασιατικό  Πόντο απ’ τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς. Δηλαδή το μέρος εκείνο ενός γιγαντιαίου σχεδίου εκκαθάρισης των χριστιανικών κυρίως εθνοτήτων που εμπνεύστηκαν οι Νεότουρκοι εθνικιστές, για να μετασχηματίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε έθνος-κράτος.  

Το τμήμα αυτό της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής-που με τη σειρά της αποτελεί μέρος του Χριστιανικού Ολοκαυτώματος- αναγνωρίστηκε επισήμως και ομοφώνως το Φεβρουάριο του 1994 από τη Βουλή των Ελλήνων και ορίστηκε η 19η Μαϊου (ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ ως Οθωμανός αξιωματικός αποβιβάστηκε  στη Σαμψούντα) ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.» 

Όπως κάθε Μάϊο έτσι κι αυτόν παίρνω μέρος σε διάφορες επετειακές –και όχι μόνο- εκδηλώσεις, που παρατίθενται παρακάτω :