Οι μπάμπουσκες του Λένιν, oι Gretsiski Rayion και η κριτική του Πούτιν

Στο Διάγγελμά του ο Πούτιν με το οποίο αιτιολόγησε τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία ανάφερε ότι: «…η σύγχρονη Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία, ή ακριβέστερα, από την μπολσεβίκικη, τη κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση του 1917, με τον Λένιν και τους συνεργάτες του να το επιχειρούν με πολύ ωμό τρόπο στην ίδια τη Ρωσία, με την απόσχιση, την απόσπαση μέρους των ιστορικών εδαφών της.»

Αποφεύγοντας να συζητήσουμε για τα λάθη του Λένιν, τα οποία τα επισήμανε με ιδιαίτερα εύστοχο τρόπο η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ας δούμε το πώς αντιμετωπίστηκε το πολύπλοκο εθνικό ζήτημα στις εποχές μεταξύ της ύπαρξης της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της δημιουργίας της Σοβιετικής Ένωσης.

Advertisement

Από το «Μπαράκι του Βασίλη» στη γειτονιά των αγγέλων……

Μ’ αφορμή το θάνατο ενός καλού φίλου   

To Σάββατο 20 Ιουλίου (2013), έφυγε ξαφνικά από κοντά μας ένας φίλος, ο Βασίλης Τσιπίδης.  Μιας και τίποτα δεν προοιώνιζε το θλιβερό αυτό γεγονός, το άγγελμα του θανάτου του γεμισε με θλίψη τους πολλούς φίλους που είχε ο πολυτάλαντος αυτός άνθρωπος.

 Ο Βασίλης Τσιπίδης, ηθοποιός στο επάγγελμα, γεννήθηκε στο Βατούμι του Καυκάσου το 1946 από Πόντιους πρόσφυγες γονείς, φυγάδες εκεί από το μικρασιατικό Πόντο λόγω της Γενοκτονίας και της Μικρασιατικής Καταστροφής. 

-Κατασκευάζοντας χάρτες

Οι διαφόρων ειδών «κατασκευές» -που ξεκινούν από τη ζωγραφική και επεκτείνονται σ’ ένα ευρύ φάσμα-  αποτελούν μια από τις αγαπημένες μου απασχολήσεις. Σ’ αυτές τις κατασκευές περιλαμβάνονται και κάποιοι χάρτες του Πόντου και των περιοχών εγκατάστασης των Ελλήνων στην πρώην Σοβιετική Ένωση.

Ο πρώτος, εμπνευσμένος από τις βυζαντινές μινιατούρες, ζωγραφίστηκε με τις αγιογραφικές τεχνικές (αυγοτέμπερα, επιχρύσωση) πάνω σε τεχνητό πάπυρο γύρω στο 1986 και είναι ο παρακάτω:

Το 1987, ζωγράφισα την επόμενη σύνθεση για να αποτελέσει το βασικό θέμα σε μια αφίσα για τη γενοκτονία που εξέδωσε ένας σημαντικός (τότε)ποντιακός σύλλογος, που δραστηριοποιούταν  στην Καλλιθέα Αττικής και τον αποκαλούμε σήμερα η «παλιά Αργώ» :