Ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι;

Με αφορμή την εκ νέου έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό στη Γενεύη αναρτώ ένα παλιό μου κείμενο (δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 26.01.2003) για το ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι. Είχε γραφτεί μετά τις πρώτες μαχητικές αντικατοχικές διαδηλώσεις που είχαν οργανωθεί στο κατεχόμενο τμήμα της Μεγαλονήσου.

Τουρκοκύπριοι: μια ομάδα Ελληνόφωνων μουσουλμάνων

Του Βλάση Αγτζίδη

H πρόσφατη (σ.τ.σ 2003) εκδήλωση των συναισθημάτων των Τουρκοκυπρίων με τις μεγάλες μαχητικές τους διαδηλώσεις προκάλεσε κατάπληξη στην ελληνική πλευρά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Ιδιαίτερη κατάπληξη προκάλεσαν στοιχεία, όπως η εμφάνιση της κυπριακής ταυτότητας σε αντιπαράθεση με την τουρκική και η -δειλή σε πρώτη φάση- αμφισβήτηση της κατοχής της Κύπρου. Μπορεί ο καταλύτης που οδήγησε στις κινητοποιήσεις να ήταν η διεκδίκηση της ευρωπαϊκής προοπτικής. Ομως, εκδηλώσεις τέτοιου τύπου δεν ερμηνεύονται εύκολα με τα παραδοσιακά αναλυτικά εργαλεία.

Η τουρκοκυπριακή ταυτότητα

 

Παρέμβαση στο Πρόγραμμα Σπουδών για την Ιστορία

Με αφορμή τη συγκρότηση επιτροπής για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων στην υποχρεωτική εκπαίδευση και ειδικότερα για το μάθημα της Ιστορίας, απέστειλα στην Επιτροπή μια έκθεση με προτάσεις και παρατηρήσεις. Παρακάτω παρατίθεται το Εισαγωγικό κείμενο αυτής της έκθεσης.  

 

Κάποιες παρατηρήσεις και προσθήκες στο Σχέδιο Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση

Του Βλάση Αγτζίδη

Οι πρώτοι προβληματισμοί για το περιεχόμενο της σχολικής εκπαίδευσης, για την καταλληλότητα των βιβλίων και των μεθόδων διδασκαλίας άρχισαν να συστηματοποιούνται από τη ίδρυση του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» (1910). Από τότε είναι συνεχείς  οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που σταματούσαν τις περιόδους των  πολιτικών εκτροπών για να ξαναρχίσουν με την αποκατάσταση της εύρυθμης δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας.  Στόχος όλων των μεταρρυθμιστών ήταν η αναμόρφωση της ελληνικής εκπαίδευσης, ώστε οι μελλοντικοί πολίτες να διακρίνονται για την κριτική τους σκέψη και να έχουν πλήρη εποπτεία επί της ιστορικής πορείας του τόπου.

«Όταν ο Γληνός ‘συνάντησε’ τη Λούξεμπουργκ»

Ένα πολύ σημαντικό συνέδριο για το Σμυρνιό διανοούμενο Δημήτρη Γληνό άρχισε την Παρασκευή 19 Μαϊου και ολοκληρώνεται την Κυριακή 21. Το συνέδριο γίνεται στο Αμφιθέατρο ‘Αντώνης Τρίτσης», Ακαδημίας 50.

Το οργανώνει το Ίδρυμα Γληνού μαζί με το Εργαστήριο Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, στην 7η Συνεδρία που αρχίζει στις 9.30 π.μ., παρουσιάζω το εξής θέμα : 

«Όταν  ο Γληνός ‘συνάντησε’ τη Λούξεμπουργκ:
Προσεγγίζοντας το Ζήτημα της Ανατολής και το κίνημα των Νεότουρκων»

Μια κριτική στο λενινιστικό μοντέλο

26 χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης

Παρότι επιφανειακά, η λενινιστική αντίληψη φαίνεται να καθορίζεται από μια διαλεκτική υλιστική αντίληψη, εν τούτοις η δομή της -όπως εκφράζεται με το Κόμμα Νέου Τύπου και με την κρατική και κοινωνική οργάνωση της ΕΣΣΔ- είναι καταπληκτικά όμοια με τις αντιλήψεις των μεταφυσικών φιλοσόφων. Η ιδεατή Πολιτεία του Πλάτωνα είναι δομικά ταυτόσημη με την κομματική και κρατική αντίληψη που εξέφρασε και εφάρμοσε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνοφ:

 

Η κριτική στο λενιστικό μοντέλο έγινε από πολλούς και εγκαίρως. Αναδημοσιεύω από το βιβλίο μου «Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.  Οι συνέπειες για τον ελληνισμό», που  γράφτηκε τους τελευταίους μήνες ύπαρξης της ΕΣΣΔ (φθινόπωρο του 1991) και εκδόθηκε το Γενάρη του 1992, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Έγραφα τότε:

Συγκρίνοντας τη «Χρυσή Αυγή» με το ΚΚΕ

Μπορεί να συγκριθεί η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή με το νεοσταλινικό ΚΚΕ;

του Βλάση Αγτζίδη (*)

Aφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου υπήρξε ένας διάλογος στο διαδίκτυο με έναν παλαιό κνίτη, σπουδαγμένο στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με κομματική υποτροφία στο πλαίσιο της σημαντικής οικονομικής βοήθειας που παρείχαν στη νομεκλατούρα του ΚΚΕ  τα «αδελφά κόμματα» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το ενδιαφέρον στην ιστορία μας είναι ότι αυτός, ο ευνοημένος από τις ελέω «προλεταριακού διεθνισμού» διευκολύνσεις , σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο που απεχθάνεται βαθύτατα το ΚΚΕ και το διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία.

To be or not to be?

Μάλλον το έχω ξαναβάλει -αυτό ή κάτι συναφές- αλλά ας το ξαναβάλω μιας και επίκειται το δημοψήφισμα στην Τουρκία, όπου συγκρούονται από τη μια οι Ισλαμιστές αντικεμαλικοί σε συμμαχία με τους ακροδεξιούς κεμαλικούς και από την άλλη οι αυθεντικοί κεμαλικοί εθνικιστές (που ακόμα ονειρεύονται το πώς πέταξαν τους Έλληνες στη θάλασσα της Σμύρνης) μαζί με τους Κούρδους και την όποια αριστερά…  Ένα δημοψήφισμα όπου μάλλον οι Ελλαδίτες έχουν τοποθετηθεί αντι-ερντογανικά (HAYIR) στο πλευρό των κεμαλιστών , ενώ οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που ζουν εκεί, σε μεγάλο ποσοστό στο πλευρό του Ερντογάν (EVET)…

Οι Οκτώ Τούρκοι πραξικοπηματίες, η ελληνική Δικαιοσύνη και το κίνημα των αλληλέγγυων

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα μεγάλο ζήτημα  βασανίζει τη νεοελληνική κοινή γνώμη: Να εκδοθούν ή όχι οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο αιματηρό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Ένα πραξικόπημα που μπορεί να απέτυχε, αλλά κόστισε περί τους 300 νεκρούς στον τουρκικό λαό και επιπλέον διευκόλυνε τον Ερντογάν στο να επιτύχει τους στόχους του.

Μεγαλώνοντας

«Εχετε παρατηρήσει ότι ξεχνάτε ονόματα;

-Οτι αφαιρείστε και δεν μπορείτε να θυμηθείτε τι ακριβώς πήγατε να κάνετε στην κουζίνα;

-Οτι πρέπει να γράφετε ατέλειωτες λίστες με όλα τα μικροκαθήκοντα που ξεχνάτε;

-Οτι τα παιδιά σας μουγκρίζουν από ανυπομονησία όταν δεν μπορείτε να χειριστείτε κάποιο καινούργιο γκάτζετ….

                       

Αν είστε άνω των 40 ετών, σας εγγυώμαι ότι η ανάγνωση αυτού του άρθρου θα σας φτιάξει το κέφι. ….»

Από τον Φρύνιχο στον Κούνδουρο

Με αφορμή το θάνατο του μεγάλου σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου είχε αφηγηθεί ο ίδιος, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του  ’90. Είχαμε βρεθεί σε μια ταβέρνα στους Θρακομακεδόνες μετά από κάποιες εκδηλώσεις ενός Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, στον οποίο σύλλογο πρωτοστατούσε τότε η σύζυγος του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη. Στην παρέα μας, εκτός από τον Κούνδουρο βρισκόταν και η Αρβελέρ με τον σύζυγό της.

Το περιστατικό που μου αφηγήθηκε ο Κούνδουρος το ενσωμάτωσα σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’90 στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το παραθέτω όπως το δημοσίευσα:

Αθωώνοντας τον δοσιλογισμό. Ένα κείμενο του πατέρα μου

Mε αφορμή τη δημοσίευση ενός άρθρου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι» (τεύχος 1939, 20-10-2016), με τίτλο «Σχετικά με την Κατοχή. Οι ρίζες της βίας του εμφυλίου» του Ξενοφώντα  Μπρουντζάκη, ο πατέρας μου που είναι μελετητής αυτής της περιόδου, έγραψε ένα κείμενο-αντίκρουση. Το κείμενο αυτό όμως το «ποντίκι» αρνήθηκε να δημοσιεύσει, υιοθετώντας με τον τρόπο αυτό την αναθεωρητική παραφιλολογία που σχετικοποιεί την Κατοχή, εξαφανίζει το άγος της συνεργασίας με τους κατακτητές και εξισώνει αντιστασιακούς και δωσίλογους.

Το κείμενο είναι το εξής:

 

—————————————————————————————————

Αγτζίδης Ανδρέας
Κιλκίς, 15-10-2016

προς την εφημερίδα το  «Ποντίκι» , Αθήνα

Κύριε Διευθυντά

27-1-2017: Σεμινάριο για τη λογοτεχνία που γεννήθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς, η ιστορικός  Οντέτ Βαρόν, θα παρουσιάσει το θέμα  «Στα Ναζιστικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Εξόντωσης: Μνήμη και λόγος στο έργο του Πρίμο Λέβι και του Όμηρου Πέλλα».

Το Σεμινάριο θα γίνει την Παρασκευή, 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ. στις 27-1-2017 στην «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού.

Το πρόγραμμα του Σεμιναρίου μπορείτε να το δείτε εδώ:  https://kars1918.wordpress.com/2017/01/18/seminar-2017/

 

Παρακάτω παρουσιάζονται δύο χαρακτηριστικά βιβλία: του Ιταλοεβραίου Πρίμο Λέβι και του Έλληνα Όμηρου Πέλλα, κρατούμενων και των δύο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. 

 .

Για την εκδήλωση της ΟΠΣΕ στο Χίλτον

Από το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της ΟΠΣΕ

Εκδήλωση με θέμα «Ιστορία και Παράδοση του Ποντιακού Ελληνισμού», διοργανώθηκε στην Αθήνα την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017 από την Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ). Η εκδήλωση έγινε στο ξενοδοχείο Χίλτον, στο πλαίσιο του επενδυτικού και αναπτυξιακού πολυσυνεδρίου Money Show, το οποίο έγινε με τη συμμετοχή πανεπιστημίων, επιχειρήσεων και παραγωγικών υπουργείων.

Kαλή Χρονιά με μια εκδήλωση

Δευτέρα 9-1-2017 στο Hilton 

.
Την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017, η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ) διοργανώνει εκδήλωση με τίτλο: Ιστορία και Παράδοση του Ποντιακού Ελληνισμού.
.
Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο του ετήσιου Money Show, στις 20.00 στο ξενοδοχείο Χίλτον των Αθηνών, στην αίθουσα «Τερψιχόρη Β’».
.

Αφιέρωμα στα 25 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ

Κάλαντα στη Σοβιετική Ένωση

Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες σελίδες –και τις λιγότερο μελετημένες-  της νεότερης ελληνικής ιστορίας αποτελούν οι Έλληνες της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης, που αριθμούσαν σε περισσότερα από 400.000 άτομα μετά το ΄22, και  οι οποίοι βρέθηκαν στο κέντρο των μεγάλων αλλαγών και ανακατατάξεων που συνέβησαν τον 20^ο αιώνα.

Ειδικά η σοβιετική περίοδος του παρευξείνιου ελληνισμού γεφυρώνει πολλά πράγματα, όπως:

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ – ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ – ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΕΙΣ

Μια επιστημονική συνάντηση
στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Μια πολύ σημαντική επιστημονική συνάντηση έλαβε χώρα στις 30 Νοεμβρίου του 2016 με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και του προέδρου του Γιώργου Σταματογιάννη.   Εισηγητές ήταν οι:

–Γιώργος Κόκκινος, Καθηγητής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας του  Πανεπιστημίου Αιγαίου, με θέμα  «Ανάμεσα στην Κλειώ και την Θέμιδα»,

–Μάρκος Καρασαρίνης, Δρ. Ιστορίας, Δημοσιογράφος,  «Οι δικαστές και οι ιστορικοί – Η άρνηση του ολοκαυτώματος στο εδώλιο»,

-Έλλη Λεμονίδου, Επ. Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πατρών «Οι δίκες για το καθεστώς του Βισύ στη μεταπολεμική Γαλλία».

-Η δική μου εισήγηση είχε ως τίτλο: «Γενοκτονία στην Οθωμανική Ανατολή ως πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης».

Γιατί είχε σημασία η εκδήλωση

Τι ήταν το Βυζάντιο;

Σε ένα φόρουμ ακαδημαϊκών που συμμετέχω -όπου αραιά και που γίνονται κάποιες σοβαρές συζητήσεις- ένα από τα θέματα που απασχολούν τους συμμετέχοντες και αποτελούν αντικείμενο αντιπαραθέσεων είναι ο χαρακτήρας της βυζαντινής αυτοκρατορίας και των Βυζαντινών. Συνήθως, το φαινόμενο προσεγγίζεται με ανιστορικό τρόπο με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις και τις σύγχρονες προσλήψεις περί ταυτοτήτων.

Μπορεί να κατασκευαστεί ένα έθνος;

Οι συζητήσεις για τον εθνικισμό, τα έθνη και τις εθνότητες έχουν προκαλέσει ομηρικές συζητήσεις και συγκρούσεις μεταξύ των ιστορικών και των κοινωνικών επιστημόνων. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συγκρούσεις αυτές διαχέονται στη δημόσια συζήτηση με ιδιαίτερη ένταση.

Η σύγχυση μεταξύ της εθνότητας και του σύγχρονου πολιτικού έθνους που εμφανίζεται με τον διαφωτισμό χαρακτηρίζει το σύνολο σχεδόν των αντιπαραθέσεων. Ξεφεύγοντας όμως από τα καθ’ ημάς, έχουμε μια εξαιρετική περίπτωση για να κρίνουμε τις νέες κοινωνιολογικές θεωρίες.

Και την περίπτωση αυτή μας τη δίνει η γειτονική μας Τουρκία, η οποία ταλανίζεται επί πλέον από πλήθος υπαρξιακών ζητημάτων.

30-11-2016: Συζητώντας για τα «επίμαχα ζητήματα» στο Δικηγορικό Σύλ. Πειραιά

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ –  ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ –  ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΕΙΣ

την Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 18:30

στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου

(Ηρώων Πολυτεχνείου αρ. 47, Πειραιάς)

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία πήρε ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά, να διοργανώσει μια δημόσια εκδήλωση-συζήτηση για σημαντικά θέματα που έχουν αναδειχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά όμως προκαλούν αμηχανία και πολλές φορές «σοκάρουν» δημόσιους φορείς και μεμονωμένους επιστήμονες.  

Έτσι, την Τετάρτη θα συζητήσουμε τα θέματα αυτά.

Εισηγητές:

Σκέψεις για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
(και την απίστευτη θριαμβολογία των ημέτερων «φιλελευθέρων»
——————————————————————————

Ο Κάστρο βεβαίως δεν ήταν δημοκράτης δυτικού τύπου. Ούτε και η Κούβα που δημιούργησε πάνω στο παλιό πορνείο και καζίνο των Αμερικανών- ήταν μια χώρα δυτικού τύπου…. Η κριτική στο μοντέλο αυτό είναι γνωστή και σημαντική… Όμως είναι τεράστια η απόσταση που χωρίζει την κριτική από την ισοπέδωση και τη μνησικακία των ‘ημετέρων’…. Ας πούμε, η Κούβα συγκρίνεται με τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. ¨Ομως αποφεύγεται να συγκριθεί με τις χώρες με τις οποίες είχε κοινή αφετηρία, με τα ομοειδή κράτη που δημιουργήθηκαν από την αποικιοκρατία είτε με τη μεταφορά αφρικανών σκλάβων είτε από τον περιθωριοποιημένο ιθαγενή πληθυσμό : κυρίως τη γειτονική Αϊτή, αλλά και τη Γουατεμάλα, το Μεξικό, την Ονδούρα, τη Νικαράγουα κ.λπ.

Ένα άλλο ζήτημα σχετίζεται με το αν σε εκείνες τις συνθήκες υπήρχε άλλος δρόμος. Γιατί όπως

Ένα σημαντικό συνέδριο στην Κηφισιά-Νέα Ερυθραία

3ο Επιστημονικό Συμπόσιο του Κέντρου Έρευνας και Μελέτης της Μικρασιατικής Ερυθραίας

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε το 3ο Επιστημονικό Συμπόσιο στις 19 και 20 Νοεμβρίου στη Νέα Ερυθραία. Διοργανώθηκε από το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης της Μικρασιατικής Ερυθραίας (KEMME) και έχει δημιουργηθεί από τον Δήμο Κηφισιάς. Στο πλαίσιο του ΚΕΜΜΕ έχει θεσμοθετηθεί η ανά διετία οργάνωση επιστημονικού συνεδρίου  γύρω από θέματα που σχετίζονται με τον ελληνισμό της Ανατολής και το μεγάλο γεωπολιτικό μετασχηματισμό, που στα καθ’ ημάς είναι γνωστός ως «Μικρασιατική Καταστροφή».

19-20 Νοεμβρίου: Ένα σημαντικό συνέδριο για τη Μικρά Ασία, το τραύμα της Καταστροφής και τη διαχείριση της Μνήμης

Η Μικρασιατική μνήμη, τρεις γενιές μετά την καταστροφή

3ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ

ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ και ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ (Κ.Ε.Μ.Μ.Ε.) ΔΗΜΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ

 

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016 «Η Μικρασιατική μνήμη, τρεις γενιές μετά την καταστροφή»

& Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016 «Απ’ την Ερυθραία της Ιωνίας στη Νέα Ερυθραία της Αττικής»

Αμφιθέατρο Κέντρου Βιώσιμης επιχειρηματικότητας Excelixi Α.Ε. Τράπεζας Πειραιώς

Ελ. Βενιζέλου 154 και Ρωμυλίας, Καστρί – Νέα Ερυθραία, Τηλ. Επικοινωνίας 210 6206

ΕΙΣΟΔΟΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 

Οι θεωρίες περί φύλου (gender studies) ως αλλοτρίωση

Από τον John Money  στην Judith Butler

του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα ενδιαφέρον άρθρο της  Emilie Lanez που δημοσιεύτηκε στο «Le Point» (παρατίθεται στο τέλος στα γαλλικά και στην ελληνική  του μετάφραση) έρχεται να αποδομήσει τη θεωρία του φύλου, αποκαλύπτοντας τις αρχικές εμπνεύσεις που οδήγησαν στη διατύπωσή της, κατηγορώντας τους αρχικούς «γκουρού» της θεωρίας ως αυθαίρετους και απατεώνες.

Οι «σπουδές φύλου- gender studies» είναι ένα από τα πλέον σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα που προήλθε από τους κόλπους του φεμινισμού και έχουν αναπτυχθεί στις αγγλοσαξονικές χώρες, κυρίως στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Η θεωρία αυτή βασίστηκε στην διάκριση: «βιολογικό φύλο’/‘κοινωνικό φύλο» (sex/gender).

Συζητώντας για τον εθνικό Διχασμό

Μια από τις πλέον αποφασιστικές στιγμές στην ελληνική ιστορία, που είχε καταλυτικές συνέπειες στα πράγματα της Εγγύς Ανατολής, αλλά και στη μοίρα των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Διχασμός που άρχισε το 1915, όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’, συνεπικουρούμενος από τους Μεταξά, Στρέιτ και Δούσμανη, εξυπηρετώντας τα γερμανικά συμφέροντα υποχρέωσε σε παραίτηση τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της Ελλάδα Ελ. Βενιζέλο. Για τα όσα προηγήθηκαν δείτε ένα παλιότερο δικό μου κείμενο για τη Μάχη της Καλλίπολης και την ελληνική στάση.

Περί Δεξιάς, Αριστεράς και των χαμένων νοημάτων

Ένας από τους πλέον παρεξηγημένους πολιτικούς όρους της τελευταίας περιόδου που φτάνει στα όρια της κακοποίησης, είναι ο όρος «Αριστερά».

Συνήθως, σήμερα, ο όρος αυτός αντιμετωπίζεται περισσότερο ως καθοριζόμενος από  περιοριστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και από την υποκειμενικότητα του φορέα.
.

Πολλές φορές υποτιμάται η αντικειμενική σύνδεση του όρου με κοινωνικά φαινόμενα και την υλική πλευρά της ζωής. Ο ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος (1946-49) και η σκληρή πολιτική αντιπαράθεση που χαρακτήρισε τη μεταπολεμική Ελλάδα, καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες αντιλαμβάνονται τις έννοιες «Αριστερά» και «Δεξιά». Ειδικά σήμερα, μετά την άνοδο της αντιολοκληρωτικής Αριστεράς στην εξουσία, παρατηρούμε το φαινόμενο της προσπάθειας δαιμονοποίησής της, της αναζήτησης όλων των κακών που ταλανίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα  σ’ αυτήν.

 .

Για την αληθινή ελευθερία. Ένα κείμενο του Καστοριάδη

Η Αυτονομία – η αληθινή ελευθερία – είναι ο αυτό-περιορισμός

Κορνήλιος Καστοριάδης

[…] Η Αυτονομία — η αληθινή ελευθερία — είναι ο αυτό-περιορισμός που είναι αναγκαίος όχι μόνο στους κανόνες της ενδοκοινωνικής συμπεριφοράς αλλά επίσης και στους κανόνες που υιοθετούμε στη συμπεριφορά μας προς το περιβάλλον […]

Για την εκδήλωση της Κυριακής στη Ν. Σμύρνη

Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενη ανάρτηση, μια πολύ ενδιαφέρουσα  ημερίδα για τη Μικρασιατική Καταστροφή διοργανώνεται στη Νέα Σμύρνη, στο κτίριο της Εστίας, την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016 (10.00-13.30) με τίτλο: «Η Μικρασιατική Καταστροφή ως πολυ-επιστημονικό παιδαγωγικό μέσον (management, ηγεσία , ΗR, θεσμοί)»…  

Η ημερίδα πλαισιώνεται από μια έκθεση από  την ανέκδοτη συλλογή του Νίκου Καρδασιλάρη που παρουσιάζεται  για πρώτη φορά και έχει ως τίτλο  «Τα Ελληνικά ταχυδρομεία στην Μικρά Ασία την περίοδο της εκστρατείας 1919-1922». Η Ημερίδα διοργανώνεται από το  Ινστιτούτο Κοινωνικής Δυναμικής με την υποστήριξη της Εστίας Νέας Σμύρνης.

2 Οκτωβρίου. Μια πρωτότυπη Ημερίδα στη Νέα Σμύρνη

2 Οκτωβρίου 2016, Εστία Νέας Σμύρνης

H πρωτοβουλία για την Ημερίδα αυτή ανήκει στην Ντόρα Βακιρτζή, εγγονή του Θανάση Μαστροπαναγιώτη από τα Μοσχονήσια -στον οποίο ανήκε το θαυμάσιο καφέ «Ο Ερμής» στην παραλία της πόλης- την τραγική ιστορία του οποίου παρουσιάσαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις…

Toυρκία: Κοράνι εναντίον εκκοσμίκευσης

H ριζική αντιμετώπιση από τον Ερντογάν των πραξικοπηματιών, των δικτύων τους αλλά και πολλών αντιπολιτευόμενων σ’ αυτόν, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το ιστορικό διακύβευμα είναι εντυπωσιακό.

.

Ο Ερντογάν παρεμβαίνει στη βασική δομή της τουρκικής δημοκρατίας. Καταστρέφει τους μηχανισμούς του κεμαλισμού -δηλαδή το σκληρό και πραγματικό Βαθύ Κράτος- που τη δημιούργησαν, την συντήρησαν, τη διαμόρφωσαν και έθεσαν εαυτόν ως τον απόλυτο εγγυητή.

.

Παράλληλα επιχειρεί να απογαλακτιστεί από την δυτική κηδεμονία και να εδραιωθεί ως περιφερειακή δύναμη…. Την βαθύτατη ιδεολογική ρήξη, αυτό το μεγάλο διακύβευμα, προσπάθησα να περιγράψω σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην »Καθημερινή» της Κυριακής και αναδημοσιεύεται στη συνέχεια.
.

Toυρκία: Κοράνι εναντίον εκκοσμίκευσης

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*
.

Η προσπάθεια αποτίμησης των πρόσφατων δραματικών γεγονότων στην Τουρκία οδηγεί αναπόφευκτα στη μελέτη της περιόδου κατά την οποία η ισλαμική, αλλά και πολυεθνική, Οθωμανική Αυτοκρατορία μετεξελίχθηκε σε έθνος-κράτος και έλαβε το όνομα Τουρκική Δημοκρατία (Türkiye Cumhuriyeti). Η απαρχή της θανάσιμης σχέσης μεταξύ ισλαμιστών και εθνικιστών, οπαδών της εκκοσμίκευσης, εντοπίζεται σ’ αυτό ακριβώς το ιστορικό μεταίχμιο. Τμήμα αυτής της αντιπαράθεσης μπορεί να θεωρηθεί και η σύγκρουση του Ερντογάν με τον Γκιουλέν. Εφόσον ο δεύτερος εκφράζει τη σχετικά ανεκτική παράδοση του σουφισμού και υπήρξε η τελευταία προσπάθεια σύνθεσης της εκκοσμίκευσης με το Ισλάμ, ενάντια στο ορθόδοξο σουνιτικό Ισλάμ.

Μπορεί ο ΣύΡιζΑ να εκφράσει την Αριστερά του 21ου αιώνα;

Ένας προβληματισμός μου με αφορμή το συνέδριο του Σύριζα που θα γίνει τον Οκτώβριο δημοσιεύτηκε στη σαββατιάτικη «Αυγή»:

Για μια σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα

 .

Βιώνοντας την πραγματικότητα της 20μηνης περίπου διακυβέρνησης του τόπου από την Αριστερά, συνειδητοποιώντας τα προβλήματα που συνάντησε, τις ματαιώσεις που αναγκάστηκε να αποδεχτεί, την προσγείωση εν τέλει σε έναν κόσμο διαφορετικό από το παλιότερο φαντασιακό πρότυπο, συνειδητοποιούμε ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται θα είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Και επιπλέον, θα έχει κομβική σημασία στην ιστορία των προβληματισμών για τη δυνατότητα ύπαρξης μιας κυβερνητικής Αριστεράς.

Τουρκία: Για το πραξικόπημα και τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις

Για το πραξικόπημα στην Τουρκία και τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Δεν είναι εύκολο να αποτιμήσει κάποιος τη σημασία των εξελίξεων στη γειτονική μας χώρα. Η αποτυχία του πραξικοπήματος των κεμαλιστών σίγουρα αποτελεί θετικό γεγονός, μιας και ο φορέας της στρατοκρατικής, επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου υπήρξε η στρατιωτική ελίτ. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο τουρκικός στρατός δεν αποτελεί ένα θεσμό δυτικού τύπου, αλλά το δημιουργό και θεματοφύλακα της εθνικιστικής-κοσμικής Τουρκίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την συντριπτική νίκη που κατήγαγε κατά των Ελλήνων την περίοδο 1919-1922.

Το Σεμινάριο για το σταλινισμό

Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε το σεμινάριο «Σταλινισμός και διανοούμενοι…» στο Σεμινάριο Ιστορίας που επιμελούμαι στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Κηφισιάς.

 

Την  1η Ιουνίου 2016 ολοκληρώθηκε  ο 8ος κύκλος του Σεμιναρίου Ιστορίας που πραγματοποιείται στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς. Η καταληκτική εκδήλωση και στους οκτώ κύκλους που έχουν ολοκληρωθεί έως τώρα ήταν αφιερωμένη στις σταλινικές διώξεις και σε ένα από τα πολλά θέματα που σχετίζεται με το φαινόμενο του σταλινισμού.

«Ατατούρκ και Ναζί», ένα σημαντικό βιβλίο

Με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου
του Stefan Ihring
με τίτλο «Atatürk in the Nazi Imagination»
 

του Κώστα Μαρδά από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
(Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-Μακεδονικό Πρ. Ειδήσεων)

Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο γεννήτορας της σύγχρονης Τουρκίας, ηγέτης ενός κινήματος που χαρακτηρίζεται από τους πολιτικούς αναλυτές Δεξιάς και Αριστεράς ως φιλελεύθερο, αντιιμπεριαλιστικό, μεταρρυθμιστικό, είχε έναν θαυμαστή που αιματοκύλησε τον κόσμο. Ποιον; Τον Αδόλφο Χίτλερ! Το υποστηρίζει ο Βρετανός ιστορικός Στέφαν ‘Αιριγκ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κουίν Μέρι του Λονδίνου, με διδακτορική διατριβή στο Κέιμπρτζ που έχει θέμα τις σχέσεις Ναζί- Κεμάλ. 

Στο βιβλίο του «Ατατούρκ και Ναζί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, βασιζόμενος σε γερμανοβρετανικές πηγές που πιάνουν 100 σελίδες- ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο των 447 σελίδων – παραθέτει στοιχεία ότι ο Ατατούρκ ήταν ο δάσκαλος και ο Χίτλερ ο μαθητής! Μαθητής στον εθνικισμό, στον ρατσισμό, στην αντιθρησκευτικότητα, στον ολοκληρωτισμό και πάνω απ΄όλα στη γενοκτονία παίρνοντας το κεμαλικό πρότυπο εξόντωσης Αρμενίων και Ελληνοποντίων.

Κωνσταντινούπολη ή Ιστανμπουλ;

Κωνσταντινούπολη ή Ιστανμπουλ;

Τα πρόσφατα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ και η εμφάνιση για πρώτη φορά ενός τέτοιου μαζικού κινήματος, που αμφισβητούσε τις επιλογές της κεντρικής εξουσίας ενός εν γένει αυταρχικού κράτους, ανέδειξαν για άλλη μια φορά στην Ελλάδα ένα ευρύτερο και άλυτο ζήτημα, που αφορά την απόδοση των τοπωνυμίων.

Επανεμφανίστηκε σε διακριτή κλίμακα η χρήση του όρου «Ιστανμπούλ» στη θέση του ιστορικού όρου «Κωνσταντινούπολη». Σ’ ένα άρθρο επικαιρότητας -πολύ καλό κατά τα άλλα- που με παρακίνησε να συντάξω αυτό το σχολιασμό, υπήρχε η παρακάτω διατύπωση: «Την 1η Ιουνίου, μέρα πολλαπλασιασμού των μαζικών διαδηλώσεων από την Ιστανμπούλ στην Αγκυρα, ο εργάτης Ετχέμ Σαρισουλούκ έπεφτε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού…»

11 Μαϊου: Ο Β. Μεϊχανετσίδης μιλά για την γενοκτονική πρόθεση στο Σεμινάριο Ιστορίας (Κηφισιά)

Στις 11 Μαϊου 2016  7.15 μ.μ. – 9 μ.μ. θα γίνει η συνάντηση του κύκλου των μαθημάτων Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς στην  «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού, Κηφισιά. 

https://kars1918.wordpress.com/2015/10/07/seminaria-2015-2016-a/

 

Το θέμα αφορά την πρόθεση που εμπεριέχεται στο σύστημα ιδεών τόσο των Νεότουρκων όσο και του κεμαλισμού για την επίλυση του εθνικού ζητήματος μέσω της βιολογικής εξαφάνισης των στοχοποιημένων πληθυσμών. 

Στην ευρύτερη περιοχή μας, η πρακτική αυτή:
–αποφασίστηκε από τους Νεότουρκους το 1911,
–τέθηκε σε εφαρμογή το 1914 κατά των Αρμενίων, Ελλήνων της Οθ. Αυτοκρατορίας και Ασσυρίων,
–ολοκληρώθηκε το 1922 και
–επισημοποιήθηκε με τη συνθήκη της Λωζάννης  

 

Νεωτερικότητα και Μετανεωτερικότητα

Οι όροι νεωτερικότητα και μετανεωτερικότητα χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως απ’ όσους προσπαθούν να τοποθετήσουν διάφορα φαινόμενα (από τον ισλαμοφασισμό έως τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό και τους δύο παγκόσμιους πολέμους έως την παγκοσμιοποίηση) σε μια συγκεκριμένη ιστορική κατηγορία.

Βέβαια, η σημασία και το   περιεχόμενο που δίνουν οι διάφοροι μελετητές στους όρους αυτούς φαίνεται να ποικίλει. 

Ακριβώς γι αυτό είναι σημαντική η συνέντευξη του Βασίλη Μπογιατζή που αναδημοσιεύεται στη συνέχεια: 

– Τι είναι η νεωτερικότητα;

Aριστερά και φασίζουσες συμπεριφορές

«…Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους»
.

Υπάρχουν αυταρχικές έως και φασιστικές συμπεριφορές στην Αριστερά;

Το ερώτημα αυτό φαντάζει αυτονόητο για όσους γνωρίζουν την ιστορία της Αριστεράς ή έχουν συμμετάσχει οργανωτικά σε  κάποια από τις απειράριθμες ομάδες της που συνήθως βίωσαν την διάσπαση και την δαιμονοποίηση των πάλαι ποτέ συντρόφων τους.

Το σχόλιο αυτό γράφεται με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη κατά την πρόσφατη εκδήλωση στη Νέα Φιλαδέλφεια για μια από τις πλέον άγνωστες σελίδες του ελληνικού γλωσσικού ζητήματος: τη μεσοπολεμική σύγκρουση δύο μορφών της ελληνικής,  της ποντιακής και της δημοτικής, κατά τη διεκδίκηση της ανακήρυξης μιας εκ των δύο ως επίσημης ελληνικής γλώσσας της ΕΣΣΔ .

Η εκδήλωση έγινε την Παρασκευή 22-4-2016 στο στέκι της Λαϊκής Συνέλευσης Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας στο πλαίσιο του γλωσσολογικού σεμιναριακού κύκλου που επιμελείται ο Λάμπης Κατσιάπης.

Συζητώντας για το γλωσσικό ζήτημα στην ΕΣΣΔ κατά το Μεσοπόλεμο

«Ποντιακή διάλεκτος εναντίον Δημοτικής»
.

Την Παρασκευή 22-4-2016, 7.00 μ.μ., θα παρουσιάσω το θέμα αυτό στο σεμιναριακό κύκλο που επιμελείται ο Λάμπης Κατσιάπης και διοργανώνεται στο πλαίσιο της Λαϊκής Συνέλευση Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας

Ο χώρος όπου θα γίνει το σεμινάριο βρίσκεται σ’ ένα κεντρικό σημείο της Νέας Φιλαδέλφειας: Δεκελείας 116 (Διαγώνια, απέναντι από το δημαρχείο της Νέας Φιλαδέλφειας).

2-4-2016. Eκδήλωση στην Κατερίνη για το Ισλάμ, την ιστορία του και τον εξτρεμισμό

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;
        .     

Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας διοργανώνει το Σάββατο 2 Απριλίου 2016, στις 7 μμ, στον Καπνικό Σταθμό Κατερίνης ανοιχτή συζήτηση με το γενικό ερώτημα «Τι συμβαίνει με το Ισλάμ;»
.

Τα τελευταία χρόνια όλο και εντονότερα βιώνουμε όλοι άμεσα ή έμμεσα την έκρηξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού στη Μέση Ανατολή και την εντατικοποίηση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες των τεράστιων κυμάτων από πρόσφυγες, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνους, που διέρχονται από τη χώρα μας με προορισμό την Ευρώπη.

             .

16 Μαρτίου: Σεμινάριο Ιστορίας για την αρβανίτικη ταυτότητα προ του 1821

«Οι ταυτότητες στην προεπαναστατική Ελλάδα»

       Ποιά ήταν η ταυτότητα των Αρβανιτών της Νότιας Ελλάδας
πριν την Επανάσταση του 1821;

Στις 16 Μαρτίου 2016  7.15 μ.μ. – 9 μ.μ. στο Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του δήμου Κηφισιάς θα παρουσιαστεί το θέμα αυτό  από τον Δημήτρη Κιουσόπουλο, ιστορικό, στην «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη του Δήμου Κηφισιάς , Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού).

Ο Κιουσόπουλος μετέφρασε (μαζί με τον Π.Μ.Πρωτοψάλτη) την έκθεση του Αυγούστου ντ Ζασσώ (Αuguste de Jassaud).

H αριστερή παρέκκλιση στο γλωσσικό ζήτημα…

…και οι θανάσιμες συνέπειές της
———————————————-

περ. Τα ιστορικά, τεύχ, 43, Δεκέμβριος 2005, σελ. 421-448

Ποντιακή VS δημοτική.
.
Μια άγνωστη πλευρά του ελληνικού γλωσσικού ζητήματος στη Σοβιετική Ένωση του Μεσοπολέμου[1]

.
Του Βλάση Αγτζίδη (*)

.
Γλωσσικό ζήτημα και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
. .

H εισήγηση στην Ημερίδα της Θεσσαλονίκης

Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε η Ημερίδα που διοργάνωσε η  Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016, με θέμα «Οι γενοκτονίες των χριστιανικών λαών της Ανατολής (1875-1923) και η διαχείριση της μνήμης τους». Εξαιρετικές ήταν οι εισηγήσεις των Σπυρίδωνα Σφέτα,  Ιωάννη Μουρέλου, Άγγελου Συρίγου, Βενιαμίν Καρακωστάνογλου και Κυριακής Τεκτονίδου…

Η δική μου εισήγηση ήταν η εξής:

Χρήσεις και καταχρήσεις της Γενοκτονίας

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Την επίσημη Ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές, και η προσπάθεια των ηττημένων να αναδείξουν και αυτοί τη δική τους ιστορική εμπειρία αποτελεί τις περισσότερες φορές μια επώδυνη περιπέτεια.

Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Οργανωτικά ζητήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας»

[Leninism or Marxism?]

.
Στις 21 Ιανουαρίου πέθανε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, ο άνθρωπος που σφράγισε τον 20ο αιώνα…. Μήπως όμως ήρθε η ώρα, οι έχοντες δημοκρατική αντίληψη της ζωής και της ιστορίας, να αποκαθηλώσουν την ιδέα του «πρωτοπόρου» Κόμματος Νέου Τύπου και τη λενινιστική λογική της αντιπροσώπευσης των εργατών από το ιερό Κόμμα;

Ένα σημαντικότατο άρθρο που έκανε κριτική στις απόψεις του Λένιν κατηγορώντας τες για υπερσυγκεντρωτισμό και χωροφυλακίστικο πνεύμα ήταν αυτό της Ρόζας Λούξεμπουργκ… Με το άρθρο η Λούξεμπουργκ περιέγραψε τις επιπτώσεις επί της κοινωνικής ζωής που θα είχαν οι απόψεις του Λένιν. Και δυστυχώς, η ζωή επιβεβαίωσε την ανάλυσή της απόλυτα

Ρόζα Λούξεμπουργκ

Οργανωτικά ζητήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας

(Πρωτοδημοσιεύτηκε: Die Neue Zeit και Iskra, 1904. )

 

Ένα καθήκον άνευ προηγουμένου στην ιστορία του σοσιαλιστικού κινήματος έχει πέσει στους ώμους της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας. Είναι το να αποφασίσει για το ποια είναι η καλύτερη σοσιαλιστική πολιτική τακτική σε μια χώρα όπου κυριαρχεί η απόλυτη μοναρχία. Θα ήταν λάθος να τραβήξουμε μια αυστηρή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της κατάστασης στη Ρωσία και αυτής της Γερμανίας στην περίοδο 1879-90, όπου ίσχυαν οι αντισοσιαλιστικοί νόμοι του Βίσμαρκ. Οι δυο καταστάσεις έχουν ένα κοινό- την αστυνομοκρατία. Αλλιώς δεν θα ήταν σε καμιά περίπτωση συγκρίσιμες.

Ο Γκρίζος Λύκος, οι Μικρασιάτες και ο Γιώργος Παπανδρέου

Το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» με τίτλο «Νέο ατόπημα κατά του μικρασιατικού ελληνισμού», είναι ένα παλιό κείμενο του 2001 -της μοιραίας περιόδου Σημίτη, Παπανδρέου, Παπαντωνίου, Τσοχατζόπουλου, Τσουκάτου κ.ά.. Έχει μια ιστορική αξία, όσον αφορά την περιγραφή των φάσεων που πέρασε το κίνημα ιστορικής Μνήμης των προσφύγων του ΄22 και της στάσης των ελίτ απέναντί του. Το κείμενο αυτό συμπεριελήφθη στο νέο μου βιβλίο «Μικρά Ασία. Ένας οδυνηρός μετασχηματισμός«, στο 5ο Μέρος, όπου παρουσιάζονται οι σύγχρονες ιδεολογικές συγκρούσεις για την ιστορική Μνήμη, οι προσπάθειες αναθεώρησης της ιστορίας όπως αποτυπώθηκαν τόσο με την ακύρωση της Δίκης των Εξ, όσο και με το φαινόμενο της Άρνησης της Γενοκτονίας…

 

Νέο ατόπημα κατά του μικρασιατικού ελληνισμού

Καθημερινή, Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2001

Του Βλάση Αγτζίδη*

Μπορεί να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει όταν πετά μια πεταλούδα στο Πεκίνο, ξέρουμε όμως με βεβαιότητα τι συμβαίνει στην Αθήνα όταν γρυλίζει ο Γκρίζος Λύκος στην Άγκυρα.

Έλληνες και Οκτωβριανή Επανάσταση

H επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης των μπολσεβίκων (1917) φέρνει πάντα στο νου το μεγαλύτερο κοινωνικό και πολιτικό πείραμα του 20ου αιώνα.

Η αποτίμηση αλλά και η καλή γνώση των διαφόρων πλευρών του πειράματος αυτού -δύο δεκαετίες μετά  το τέλος του- αποτελεί μια διαρκή πρόκληση προς τους ιστορικούς.

Έτσι, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το τεύχος του περιοδικού «Μαρξιστική Σκέψη», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες. Το αφιέρωμα (366 σελίδες) χωρίζεται σε δύο μέρη.

Το Α’ Μέρος (9-198 σελ.) περιλαμβάνει μαρτυρίες και πηγές. Δημοσιεύονται πολύ ενδιαφέροντα κείμενα των πρωταγωνιστών εκείνης της πρώτης περιόδου, όπως των Ρίκοφ, Γιόφε, Κάραχαν, Ρακόβσκι, Πρεομπραζένσκι, Λουνατσάρσκι, Κρούπσακαγια, Μπουχάριν, Τρότσκι κ.ά. Καθώς επίσης και ξεχωριστών λογοτεχνών και επιστημόνων, όπως του Βίκτορ Σερζ και Αλμπερτ Αϊνσταιν.

Το Β’ Μέρος  (199-351 σελ.) περιλαμβάνει αναλύσεις. Σ’ αυτή την ενότητα   συμμετέχω και εγώ με το άρθρο «Οι Έλληνες της Ρωσίας και του Πόντου στην Οκτωβριανή Επανάσταση«. Υπάρχουν επίσης κείμενα των Μαστρογιαννόπουλου, Μπελαντή, Καλτσώνη, Χρύση….

Eμείς και τα παιδιά μας

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη σχέση μας με την επόμενη γενιά, η οποία είναι μεγαλωμένη μέσα στο περιβάλλον της ψηφιακής επανάστασης:

Ἡ πο­λι­τι­σμι­κή ἀ­συ­νέ­χεια ἀ­νά­με­σα στή νε­ώ­τε­ρη καί τίς πα­λαι­ό­τε­ρες γε­νι­ές

 του Φώτη Σχοινᾶ

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό φαι­νό­με­νο τῆς ἐ­πο­χῆς μας εἶ­ναι ἡ δρα­μα­τι­κή ἀ­πο­μά­κρυν­ση τῶν συγ­χρό­νων ἐ­φή­βων ἀ­πό τή πο­λι­τι­σμι­κή σφαῖ­ρα τῆς δι­κῆς μας γε­νιᾶς. Οἱ σύγ­χρο­νοι νέ­οι δεί­χνουν ὁ­λο­έ­να καί πιό ἔν­το­νη ἀ­δι­α­φο­ρί­α γιά τήν πο­λι­τι­σμι­κή σφαῖ­ρα καί δη­μι­ουρ­γί­α τῶν προ­η­γού­με­νων γε­νε­ῶν(1).

 .

Η τρίτη επανεμφάνιση της γερμανικής Δεξιάς

Μια από τις πλέον άδηλες πλευρές της σημερινής κρίσης είναι η διαχείρισή της από ένα σκληρό πυρήνα της νέας γερμανικής Δεξιάς. Και όταν λέμε «νέας» εννοούμε  ότι δεν έχει σχέση με τη ναζιστική κληρονομιά, η οποία επίσης υπήρξε παιδί του γερμανικού συντηρητισμού.

Ο γερμανικός συντηρητισμός πρωτοδιαμορφώθηκε στην Πρωσία από το 1815 με τη συντριβή του γαλλικού φιλελευθερισμού και  ονειρεύτηκε μια ιμπεριαλιστική αναβάθμιση του γερμανικού παράγοντα, που την επιχείρηση με τους δύο παγκόσμιους πολέμους. 

Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;

Μήλιοι: «Αλλά πώς είναι δυνατόν να είναι εξ ίσου συμφέρον για εμάς να γίνομε δούλοι, και συγχρόνως να είναι δικό σας συμφέρον να γίνετε κυρίαρχοί μας;»
……….
«Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Βλέπετε να πραγματοποιούνται τώρα τα αόρατα, επειδή αυτό επιθυμείτε….»
(Η απάντηση των Αθηναίων στις συμβιβαστικές προτάσεις των Μηλίων, λίγο πριν τους εξοντώσουν…Θουκ. Ε, 84-116)
———————————————————————————————

What Would Thucydides Say About the Crisis in Greece?

(Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;)
του ROBERT ZARETSKY,
εφημ. «THE NEW YORK TIMES» (1-7-2015)

Μια ξένη αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί μια ισχυρή συμμαχία αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα της Μεσογείου με ένα τελεσίγραφο. Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας, πληρώνοντας καταστροφικά τέλη και εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία σας, ή θα καταστραφείτε.

13 Ιουνίου: Ημέρα Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις….

13 Ioυνίου: Επίσημη Ημέρα Μνήμης για τον ποντιακό ελληνισμό (απόφαση του 4ου Παγκόσμιου Συνέδριου), των σταλινικών διώξεων που συνέβησαν στην ΕΣΣΔ της σταλινικής εποχής. Οι διώξεις που υπήρξαν απόρροια της αλλαγής της εσωτερικής πολιτικής για το εθνικό ζήτημα,  κόστισαν σκληρά στην ελληνική κοινότητα και οδήγησαν στην ολοκληρωτική εξόντωση της ελληνικής ηγετικής κομμουνιστικής ομάδας (των ελλαδιτών φυγάδων συμπεριλαμβανομένων), καθώς και χιλιάδων άλλων του πληθυσμού…

Ας θυμηθούμε αυτή την επέτειο διαβάζοντας κάποια σχετικά κείμενα:

Οι σταλινικές διώξεις

ΣΤΑΛΙΝ Vs ΚΚΕ

-Για τις σταλινικές διώξεις… και μια Μαρτυρία

Οι ταυτότητες των πληθυσμών στο Βυζάντιο

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Παρασκευή 3-4-2015, 6-8 μ.μ.   «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού. KHΦΙΣΙΑ

 .

Για τις ταυτότητες στο Βυζάντιο, με τη συμμετοχή:

.

–Νίκος Κελέρμενος, γιατρός επιμελητής του βιβλίου της Νάντιας Μαρίας Ελ Σέϊχ «Πώς έβλεπαν οι Άραβες τους Βυζαντινούς»,

.

–Γιάννης Χρονόπουλος, ιστορικός, «Ταυτότητες των πληθυσμών στο Βυζάντιο»

Mια γόνιμη άποψη για τo graffiti στο Πολυτεχνείο

To graffiti στο Πολυτεχνείο, ένα χαστούκι

• Της Όλγας Στέφου

Ποια υποκρισία είναι αυτή που ανέχεται ένα ιστορικό κτίριο να στέκει ντυμένο τις φθορές του, παρατημένο μέσα στα χρόνια, ποια είναι αυτή η υποκρισία που δεν σοκαρίστηκε από τα δακρυγόνα που λεηλατούσαν την ιστορία του κτιρίου μόλις λίγους μήνες πριν, τότε που τα ανοιγμένα κεφάλια των παιδιών δεν ήταν προσβολή, αλλά θίγονται τώρα από την αυθάδεια ίσως της λιγότερο «αναγνωρισμένης» μορφής Τέχνης;

7/3/2015: Μια εκδήλωση στου Γκύζη

«Η Ελλάδα έγινε η πηγή έμπνευσης του διεθνούς φιλελευθερισμού, και ο φιλελληνισμός..…
της δεκαετίας του 1820 έπαιξε ρόλο ανάλογο με αυτόν που θα έπαιζε
στο τέλος της δεκαετίας του 1930 η υποστήριξη
στην Ισπανική Δημοκρατία» –

ERIC HOBSBAWM, Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848