Ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι;

Με αφορμή την εκ νέου έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό στη Γενεύη αναρτώ ένα παλιό μου κείμενο (δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 26.01.2003) για το ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι. Είχε γραφτεί μετά τις πρώτες μαχητικές αντικατοχικές διαδηλώσεις που είχαν οργανωθεί στο κατεχόμενο τμήμα της Μεγαλονήσου.

Τουρκοκύπριοι: μια ομάδα Ελληνόφωνων μουσουλμάνων

Του Βλάση Αγτζίδη

H πρόσφατη (σ.τ.σ 2003) εκδήλωση των συναισθημάτων των Τουρκοκυπρίων με τις μεγάλες μαχητικές τους διαδηλώσεις προκάλεσε κατάπληξη στην ελληνική πλευρά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Ιδιαίτερη κατάπληξη προκάλεσαν στοιχεία, όπως η εμφάνιση της κυπριακής ταυτότητας σε αντιπαράθεση με την τουρκική και η -δειλή σε πρώτη φάση- αμφισβήτηση της κατοχής της Κύπρου. Μπορεί ο καταλύτης που οδήγησε στις κινητοποιήσεις να ήταν η διεκδίκηση της ευρωπαϊκής προοπτικής. Ομως, εκδηλώσεις τέτοιου τύπου δεν ερμηνεύονται εύκολα με τα παραδοσιακά αναλυτικά εργαλεία.

Η τουρκοκυπριακή ταυτότητα

 

Το βυθισμένο πλοίο στον κόλπο της Σμύρνης. Μια ιστορία που έγινε αλλιώς

Μια ιστορία που έγινε αλλιώς!!!

 

Τις προηγούμενες μέρες γράφτηκε στον Τύπο ότι: «Ένα πλοίο, κατά πάσα πιθανότητα ελληνικό, που μετέφερε κυνηγημένους πρόσφυγες από την Σμύρνη που προσπαθούσαν να διαφύγουν από την τουρκική σφαγή και που βυθίστηκε πιθανώς από τουρκικά κανόνια, βρέθηκε στην θαλάσσια περιοχή του κόλπου από επιστημονική ομάδα του πανεπιστήμιου της πόλης. Σύμφωνα με τον καθηγητή του τελολογικού ινστιτούτου του τουρκικού πανεπιστημίου, Muhammet Duman, βρέθηκα από μη επανδρωμένη ειδική κάμερα σε βάθος 42 μέτρα, ένα ναυάγιο πλοίο μήκους 78 μέτρων και πλάτος 8 μέτρα. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, πρόκειται για πλοίο που μετέφερε κυνηγημένους χριστιανούς πρόσφυγες που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να διαφύγουν από την καταστροφή της ιστορικής πόλης, αλλά… είχαν τραγικό τέλος!«

Αυτή η ιστορία με το πλοίο, ως συνδεδεμένη με τη σφαγή της Σμύρνης,  δεν τεκμαίρεται από κάποιες πηγές. Είναι δεδομένο ότι τις μέρες της καταστροφής ο κόλπος της Σμύρνης ήταν γεμάτος από τα πλοία των αδιάφορων συμμάχων. Οποιοδήποτε τέτοιο περιστατικό θα είχε καταγραφεί και θα  ήταν γνωστό…. 

Γνωρίζουμε με σαφήνεια πώς υπήρξε ο εγκλωβισμός των χριστιανών στην περιοχή και πώς έγινε η διαχείριση του γεγονότος από τις κεμαλικές, τις ελληνικές και τις συμμαχικές δυνάμεις.

Ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία

Mε αφορμή μια πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν, όπου μεταξύ άλλων τα εδάφη της  Ελλάδας τα ανάφερε ως  «εδάφη γκιαούρηδων«, ας θυμηθούμε ένα παλιό άρθρο του Vahit Tursun. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι μια από τις καταγωγές του Ερντογάν είναι ρωμαίικη και ότι ουδεμία φυλετική προέλευση έχει από τις τουρκικές εθνοτικές ομάδες. Αυτή ακριβώς είναι και η εξήγηση της ακραίας ισλαμικής του καθήλωσης. Το Ισλάμ για τον Ερντογάν λειτουργεί ως ένα σημείο αναπλήρωσης της ταυτότητας. Μιας ανάγκης για αναπλήρωση που προκύπτει από τη γνώση της δικιάς του εθνοτικής προέλευσης.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» το 2007 με δικό μου εισαγωγικό σημείωμα.

27-1-2017: Σεμινάριο για τη λογοτεχνία που γεννήθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς, η ιστορικός  Οντέτ Βαρόν, θα παρουσιάσει το θέμα  «Στα Ναζιστικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Εξόντωσης: Μνήμη και λόγος στο έργο του Πρίμο Λέβι και του Όμηρου Πέλλα».

Το Σεμινάριο θα γίνει την Παρασκευή, 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ. στις 27-1-2017 στην «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού.

Το πρόγραμμα του Σεμιναρίου μπορείτε να το δείτε εδώ:  https://kars1918.wordpress.com/2017/01/18/seminar-2017/

 

Παρακάτω παρουσιάζονται δύο χαρακτηριστικά βιβλία: του Ιταλοεβραίου Πρίμο Λέβι και του Έλληνα Όμηρου Πέλλα, κρατούμενων και των δύο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. 

 .

Οι οκτώ Τούρκοι, η Δικαιοσύνη και οι αλληλέγγυοι

Mε αφορμή το αίτημα ασύλου που κατέθεσαν οι οκτώ Τούρκοι πραξικοπηματίες που κατέφυγαν στην Ελλάδα και την εμφάνιση ενός κινήματος αλληλέγγυων με κάποια παράξενα επιχειρήματα  -εκτός των γενικών που άπτονται του διεθνούς δικαίου- έγραψα το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» (20-1-2017)

 

Οι Οκτώ Τούρκοι, η ελληνική Δικαιοσύνη και το κίνημα των αλληλέγγυων

…Πάντως, το μόνο που συνδέει τις περιπτώσεις των
Εξ με τους Οκτώ είναι η εγκληματική συμπεριφορά.
Των μεν Εξ κατά ολόκληρου του μικρασιατικού ελληνισμού που
τον παρέδωσαν συνειδητά και με νόμο στους τσέτες του
Κεμάλ τον Αύγουστο του ’22 και των Τούρκων
στρατιωτικών που ενεπλάκησαν σε αιματηρό πραξικόπημα στην πατρίδα
τους και δραπέτευσαν φοβούμενοι τα επίχειρα….

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα μεγάλο ζήτημα  βασανίζει τη νεοελληνική κοινή γνώμη: Να εκδοθούν ή όχι οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο αιματηρό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Ένα πραξικόπημα που μπορεί να απέτυχε, αλλά κόστισε περί τους 300 νεκρούς στον τουρκικό λαό και επιπλέον διευκόλυνε τον Ερντογάν στο να επιτύχει τους στόχους του.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ – ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ – ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΕΙΣ

Μια επιστημονική συνάντηση
στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Μια πολύ σημαντική επιστημονική συνάντηση έλαβε χώρα στις 30 Νοεμβρίου του 2016 με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και του προέδρου του Γιώργου Σταματογιάννη.   Εισηγητές ήταν οι:

–Γιώργος Κόκκινος, Καθηγητής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας του  Πανεπιστημίου Αιγαίου, με θέμα  «Ανάμεσα στην Κλειώ και την Θέμιδα»,

–Μάρκος Καρασαρίνης, Δρ. Ιστορίας, Δημοσιογράφος,  «Οι δικαστές και οι ιστορικοί – Η άρνηση του ολοκαυτώματος στο εδώλιο»,

-Έλλη Λεμονίδου, Επ. Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πατρών «Οι δίκες για το καθεστώς του Βισύ στη μεταπολεμική Γαλλία».

-Η δική μου εισήγηση είχε ως τίτλο: «Γενοκτονία στην Οθωμανική Ανατολή ως πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης».

Γιατί είχε σημασία η εκδήλωση

Τι ήταν το Βυζάντιο;

Σε ένα φόρουμ ακαδημαϊκών που συμμετέχω -όπου αραιά και που γίνονται κάποιες σοβαρές συζητήσεις- ένα από τα θέματα που απασχολούν τους συμμετέχοντες και αποτελούν αντικείμενο αντιπαραθέσεων είναι ο χαρακτήρας της βυζαντινής αυτοκρατορίας και των Βυζαντινών. Συνήθως, το φαινόμενο προσεγγίζεται με ανιστορικό τρόπο με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις και τις σύγχρονες προσλήψεις περί ταυτοτήτων.

Παρασκευή 16/12: για τα Δεκεμβριανά του ’44 στο Σεμινάριο Ιστορίας

16 Δεκεμβρίου 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ: Ο Μανώλης Κασιμάτης, μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, εκδότης του περιοδικού «Φωτογραφίζοντας» θα παρουσιάσει
το θέμα «Φωτογραφίζοντας και κινηματογραφώντας
τον Δεκέμβρη του ’44 στην Αθήνα και τον Πειραιά»

 .

https://kars1918.wordpress.com/2016/10/05/seminario-de-la-historia-moderna-2016-2017/

 .

H παρουσίαση θα γίνει στην «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού, Κηφισιά

 .

—

Για τα γεγονότα που έγιναν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944 μπορείτε να διαβάσετε στις παρακάτω ηλ-διευθύνσεις:

https://kars1918.wordpress.com/2013/12/29/december-1944/

https://kars1918.wordpress.com/2014/01/02/december-1944-2/ 

Μπορεί να κατασκευαστεί ένα έθνος;

Οι συζητήσεις για τον εθνικισμό, τα έθνη και τις εθνότητες έχουν προκαλέσει ομηρικές συζητήσεις και συγκρούσεις μεταξύ των ιστορικών και των κοινωνικών επιστημόνων. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συγκρούσεις αυτές διαχέονται στη δημόσια συζήτηση με ιδιαίτερη ένταση.

Η σύγχυση μεταξύ της εθνότητας και του σύγχρονου πολιτικού έθνους που εμφανίζεται με τον διαφωτισμό χαρακτηρίζει το σύνολο σχεδόν των αντιπαραθέσεων. Ξεφεύγοντας όμως από τα καθ’ ημάς, έχουμε μια εξαιρετική περίπτωση για να κρίνουμε τις νέες κοινωνιολογικές θεωρίες.

Και την περίπτωση αυτή μας τη δίνει η γειτονική μας Τουρκία, η οποία ταλανίζεται επί πλέον από πλήθος υπαρξιακών ζητημάτων.

Εγώ και ο Τάκης…

Ζητήματα νεοελληνικής ιδεολογίας και σύγχυσης

.
Ο Τάκης είναι ένας παλιός γνωστός δημοσιογράφος, σοβαρός, ρηξικέλευτος και ευαίσθητος σε κάποια ζητήματα. Βεβαίως αντιεθνικιστής κ.λπ. 

Του έστειλα λοιπόν την ενημέρωση για την εκδήλωση που έγινε στον Πειραιά από τον Δικηγορικό Σύλλογο και συμμετείχα, με θέμα «Γενοκτονίες-Ολοκαύτωμα-Εθνοκαθάρσεις» με εκλεκτούς ομιλητές (Γιώργος Κόκκινος, Μάρκος Καρασαρίνης, Έλλη Λεμονίδου….)

Με αφορμή λοιπόν την εκδήλωση είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, μιας και έχουμε το θάρρος αυτό λόγω της πολύχρονης γνωριμίας. Επειδή ο διάλογος είναι ουσιαστικός και αποκαλυπτικός τον παραθέτω, όπως έχω παραθέσει παλιότερα και άλλους διαλόγους (Για τον Πουλιόπουλο στον ΟΜΙΚ, για το σταλινισμό στη σελίδα των ΠιΠιΣιΠίδων, για τη δικτατορία και την χούντα στο HEC, για τα ελληνοτουρκικά και την ανταλλαγή πληθυσμών στο HEC, για τον στρατηγό Παπάγο και πάλι στο HEC) . Ίσως σε κάποια σημεία του διαλόγου με τον Τάκη, το παρακάνω και εγώ στην κριτική, αλλά αυτά έχει η κουβέντα. Με κόκκινο είναι τα δικά μου σχόλια, με μαύρο του Τάκη:

Για τον Δωσιλογισμό και τον Αντ. Δάγκουλα

Του Αντώνη Κάλφα (*)

Μια εξαιρετική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς από τον Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Κιλκίς και τις εκδόσεις Επίκεντρο το Σάββατο 3-12-2016, στις 7.00 μ.μ. στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Αφορμή είναι η έκδοση ενός σημαντικού βιβλίου από τον ερευνητή Ανδρέα Βενιανάκη  που έχει ως τίτλο: «Δάγκουλας, ο “δράκος” της Θεσσαλονίκης – Συμβολή στην Ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής (1941-1944)», εκδόσεις Επίκεντρο, με  πρόλογος των Στράτου Δορδανά και  Βάιου Καλογρηά.

Σεμινάριο Ιστορίας, 11 Noεμβρίου: Δωσιλογισμός στη Μακεδονία

Στη συνάντηση της Παρασκευής 11-11-2016 [7.15 μ.μ. – 9 μ.μ.«Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού] του Σεμιναρίου Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του δήμου Κηφισιάς θα διαπραγματευτούμε το ζήτημα του δωσιλογισμού κατά της περίοδο της γερμανικής Κατοχής.

Αφορμή υπήρξε η έκδοση του βιβλίου του Ανδρέα Βενιανάκη «Δάγκουλας, ο «δράκος» της Θεσσαλονίκης. Συμβολή στην ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας επί κατοχής (1941-1944)«.

Η Λωζάννη, ο Κεμάλ και οι μικροαπατεωνιές των κεμαλιστών

Δεν είναι πολύ εύκολο να αποκωδικοποιηθεί πλήρως η πρόσφατη εξέλιξη της ρητορικής του Ερντογάν, που φαίνεται να ασκεί κριτική και να προσπαθεί να αποδομήσει ιδεολογικά μια από τις ισχυρότερες διεθνείς συνθήκες, τη Συνθήκη της Λωζάννης. [Ένα μέρος της αφορούσε την ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών και των καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων]. Εάν συμβαίνει αυτό τελικά, η Τουρκία και ο εθνικισμός της είτε στην κεμαλική είτε στην ισλαμιστική του εκδοχή, θα έχουν κερδίσει την παγκόσμια πρωτοτυπία αμφισβητώντας για δεύτερη φορά μια από τις μεταπολεμικές συνθήκες που πάνω της βασίστηκε η γεωπολιτική ισορροπία.

ΓΙΑ ΤΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ (23 Σεπτέμβρη του 1821)….

…και της σφαγής που ακολούθησε

 .

Μια από τις πρώτες πράξεις μεγάλης βιαιότητας από την πλευρά των εξεγερμένων του 1821, ήταν η σφαγή των «τούρκων» της Τρίπολης (κυρίως ελληνόφωνων) μετά την κατάληψη της πόλης…. Το γεγονός αυτό ευκόλως ερμηνεύεται από τον παραμερισμό της Φιλικής Εταιρείας από την επαναστατική διαδικασία και την κυριαρχία των «κλεφτών και των αρματωλών»... όπως επίσης και του πολλαπλού χαρακτήρα που είχε η επανάσταση του 1821.

Δες εδώ:    https://kars1918.wordpress.com/2013/03/25/1821-4/

.

14-9-2016: Εκδήλωση-συζήτηση για το 1922 στην Αργυρούπολη

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με συζήτηση θα γίνει στην Αργυρούπολη Αττικής στις 14 Σεπτεμβρίου 1922. Στην ανακοίνωση των οργανωτών αναγράφεται:

Περιμένoντας τον Omer Asan

 

Η πρόσφατη έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου «Niko’nun Kemençesi»  του Ομέρ Ασάν  υπό τον τίτλο «Η κεμεντζέ του Νίκου« (δηλαδή «Η λύρα του Νίκου») και οι παρουσιάσεις του βιβλίου στην Αθήνα (15/9 στη Μεταμόρφωση Αττικής και στις 16/9 στο Polis Art Cafe) και στην Πάτρα μας θύμισε ξανά τη μεγάλη προσφορά του συγγραφέα στην ανάδειξη του ελληνόφωνου ποντιακού πολιτισμού που επιβιώνει έως σήμερα στην βορειοανατολική Τουρκία. 

Μια εξαιρετική παράσταση στην Κατερίνη

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο του Δίου, το Σάββατο 27 Aυγούστου, μια εξαιρετική θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το δράμα των προσφύγων του 1922.

 .

Η παράσταση, σκηνοθετημένη από τον Χάρη Αμανατίδη, βασιζόταν σε προσφυγικές μαρτυρίες και δόθηκε στο πλαίσιο της Ένωσης Ποντίων Πιερίας.

 .

Για την παράσταση ο καλός φιλόλογος, εκπαιδευτικός  και συγγραφέας Αντώνης Κάλφας έγραψε τα εξής:

 .

Toυρκία: Κοράνι εναντίον εκκοσμίκευσης

H ριζική αντιμετώπιση από τον Ερντογάν των πραξικοπηματιών, των δικτύων τους αλλά και πολλών αντιπολιτευόμενων σ’ αυτόν, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το ιστορικό διακύβευμα είναι εντυπωσιακό.

.

Ο Ερντογάν παρεμβαίνει στη βασική δομή της τουρκικής δημοκρατίας. Καταστρέφει τους μηχανισμούς του κεμαλισμού -δηλαδή το σκληρό και πραγματικό Βαθύ Κράτος- που τη δημιούργησαν, την συντήρησαν, τη διαμόρφωσαν και έθεσαν εαυτόν ως τον απόλυτο εγγυητή.

.

Παράλληλα επιχειρεί να απογαλακτιστεί από την δυτική κηδεμονία και να εδραιωθεί ως περιφερειακή δύναμη…. Την βαθύτατη ιδεολογική ρήξη, αυτό το μεγάλο διακύβευμα, προσπάθησα να περιγράψω σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην »Καθημερινή» της Κυριακής και αναδημοσιεύεται στη συνέχεια.
.

Toυρκία: Κοράνι εναντίον εκκοσμίκευσης

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*
.

Η προσπάθεια αποτίμησης των πρόσφατων δραματικών γεγονότων στην Τουρκία οδηγεί αναπόφευκτα στη μελέτη της περιόδου κατά την οποία η ισλαμική, αλλά και πολυεθνική, Οθωμανική Αυτοκρατορία μετεξελίχθηκε σε έθνος-κράτος και έλαβε το όνομα Τουρκική Δημοκρατία (Türkiye Cumhuriyeti). Η απαρχή της θανάσιμης σχέσης μεταξύ ισλαμιστών και εθνικιστών, οπαδών της εκκοσμίκευσης, εντοπίζεται σ’ αυτό ακριβώς το ιστορικό μεταίχμιο. Τμήμα αυτής της αντιπαράθεσης μπορεί να θεωρηθεί και η σύγκρουση του Ερντογάν με τον Γκιουλέν. Εφόσον ο δεύτερος εκφράζει τη σχετικά ανεκτική παράδοση του σουφισμού και υπήρξε η τελευταία προσπάθεια σύνθεσης της εκκοσμίκευσης με το Ισλάμ, ενάντια στο ορθόδοξο σουνιτικό Ισλάμ.

Τουρκία: Για το πραξικόπημα και τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις

Για το πραξικόπημα στην Τουρκία και τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Δεν είναι εύκολο να αποτιμήσει κάποιος τη σημασία των εξελίξεων στη γειτονική μας χώρα. Η αποτυχία του πραξικοπήματος των κεμαλιστών σίγουρα αποτελεί θετικό γεγονός, μιας και ο φορέας της στρατοκρατικής, επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου υπήρξε η στρατιωτική ελίτ. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο τουρκικός στρατός δεν αποτελεί ένα θεσμό δυτικού τύπου, αλλά το δημιουργό και θεματοφύλακα της εθνικιστικής-κοσμικής Τουρκίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την συντριπτική νίκη που κατήγαγε κατά των Ελλήνων την περίοδο 1919-1922.

Mια συνέντευξη του Stefan Ihrig

.
Stefan Ihrig: O θαυμασμός της Γερμανίας στις τακτικές του Κεμάλ

ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

Οσοι έχουν μελετήσει στοιχειωδώς τη Γερμανία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θα έχουν παρατηρήσει τη στενή σχέση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη μετέπειτα Νέα Τουρκία που ίδρυσε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Και όμως, μέχρι σήμερα ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί σε βάθος και με σύστημα με τη σχέση, τη συμμαχία αυτή, τις προεκτάσεις και τα παρεπόμενά της. Ο ιστορικός Stefan Ihrig πράττει ακριβώς αυτό, φέρνοντας στο φως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τον ιδιαίτερο θαυμασμό των Γερμανών εθνικιστών και βέβαια των ναζί απέναντι στον ίδιο τον Κεμάλ, αλλά και στις γενοκτονικές πολιτικές των Νεότουρκων. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Ατατούρκ και ναζί. Δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού».

– Πώς προέκυψε η συμμαχία Γερμανίας-Τουρκίας το 1914-18 και ποια η ιδιαίτερη σημασία της;

Ένα πρόσφατο επετειακό κείμενο, ένα Χρονολόγιο και μια αναφορά στο Συνέδριο της Άγκυρας

Με αφορμή την επέτειο της 19ης Μαϊου έγινε ένα αφιέρωμα στις φιλόξενες σελίδες της Καθημερινής (στις 22.05.2016). Το αφιέρωμα, εκτός από ένα σύντομο ιστορικό για την επέτειο, συμπεριλάμβανε ένα Χρονολόγιο των γεγονότων και ένα αφιέρωμα στο ιστορικό συνέδριο για το Ποντιακό Ζήτημα που έγινε στην Άγκυρα τον περασμένο Απρίλη. 

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*

• 

Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας το 1923. Πολλοί από όσους επιβίωσαν των μαζικών βίαιων μετακινήσεων του πληθυσμού του Πόντου κατέληξαν στην υπό γαλλικό έλεγχο Συρία (Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου).

Το 1994 η Βουλή των Ελλήνων έλαβε ομοφώνως την απόφαση να ορίσει τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον μικρασιατικό Πόντο.

Το Σεμινάριο για το σταλινισμό

Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε το σεμινάριο «Σταλινισμός και διανοούμενοι…» στο Σεμινάριο Ιστορίας που επιμελούμαι στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Κηφισιάς.

 

Την  1η Ιουνίου 2016 ολοκληρώθηκε  ο 8ος κύκλος του Σεμιναρίου Ιστορίας που πραγματοποιείται στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς. Η καταληκτική εκδήλωση και στους οκτώ κύκλους που έχουν ολοκληρωθεί έως τώρα ήταν αφιερωμένη στις σταλινικές διώξεις και σε ένα από τα πολλά θέματα που σχετίζεται με το φαινόμενο του σταλινισμού.

«Ατατούρκ και Ναζί», ένα σημαντικό βιβλίο

Με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου
του Stefan Ihring
με τίτλο «Atatürk in the Nazi Imagination»
 

του Κώστα Μαρδά από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
(Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-Μακεδονικό Πρ. Ειδήσεων)

Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο γεννήτορας της σύγχρονης Τουρκίας, ηγέτης ενός κινήματος που χαρακτηρίζεται από τους πολιτικούς αναλυτές Δεξιάς και Αριστεράς ως φιλελεύθερο, αντιιμπεριαλιστικό, μεταρρυθμιστικό, είχε έναν θαυμαστή που αιματοκύλησε τον κόσμο. Ποιον; Τον Αδόλφο Χίτλερ! Το υποστηρίζει ο Βρετανός ιστορικός Στέφαν ‘Αιριγκ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κουίν Μέρι του Λονδίνου, με διδακτορική διατριβή στο Κέιμπρτζ που έχει θέμα τις σχέσεις Ναζί- Κεμάλ. 

Στο βιβλίο του «Ατατούρκ και Ναζί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, βασιζόμενος σε γερμανοβρετανικές πηγές που πιάνουν 100 σελίδες- ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο των 447 σελίδων – παραθέτει στοιχεία ότι ο Ατατούρκ ήταν ο δάσκαλος και ο Χίτλερ ο μαθητής! Μαθητής στον εθνικισμό, στον ρατσισμό, στην αντιθρησκευτικότητα, στον ολοκληρωτισμό και πάνω απ΄όλα στη γενοκτονία παίρνοντας το κεμαλικό πρότυπο εξόντωσης Αρμενίων και Ελληνοποντίων.

Η Eurovision, ο θρήνος των Τατάρων και η ιστορική αλήθεια

Μιας και πέρασε αρκετός χρόνος από την Eurovision, όπου ο θρήνος για την τραγωδία των Τατάρων του 1944 επικράτησε. Παρόμοιας έμπνευσης ήταν και η ελληνική συμμετοχή, παρότι δεν κατανοήθηκε ούτε υποστηρίχθηκε από τους Νεοέλληνες…. Τα πνεύματα έχουν μάλλον ηρεμήσει στην Ελλάδα της ημιμάθειας και της αμνημοσύνης και το θέμα της ταταρικής νίκης στην Eurovision, όπως φαίνεται, έχει ξεχαστεί. Ας επιχειρήσουμε μια αποτίμηση με βάση την αληθινή ιστορία.

Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι μια μεγάλη και άγνωστη τραγωδία του 1944 που συνέβη στην Κριμαία επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών της Δύσης με την αναδυόμενη Ρωσία. Με την ανιστορική ταύτιση της  σύγχρονης Ρωσικής Ομοσπονδίας με την σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ – παρότι βέβαια και η ίδια η Ρωσία διεκδικεί τις ηρωϊκές στιγμές της ίδιας περιόδου, όπως τη νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενσωματώνει το κομμουνιστικό σφυροδρέπανο στους δικούς της εθνικιστικούς συμβολισμούς… 

11 Μαϊου: Ο Β. Μεϊχανετσίδης μιλά για την γενοκτονική πρόθεση στο Σεμινάριο Ιστορίας (Κηφισιά)

Στις 11 Μαϊου 2016  7.15 μ.μ. – 9 μ.μ. θα γίνει η συνάντηση του κύκλου των μαθημάτων Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Κηφισιάς στην  «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού, Κηφισιά. 

https://kars1918.wordpress.com/2015/10/07/seminaria-2015-2016-a/

 

Το θέμα αφορά την πρόθεση που εμπεριέχεται στο σύστημα ιδεών τόσο των Νεότουρκων όσο και του κεμαλισμού για την επίλυση του εθνικού ζητήματος μέσω της βιολογικής εξαφάνισης των στοχοποιημένων πληθυσμών. 

Στην ευρύτερη περιοχή μας, η πρακτική αυτή:
–αποφασίστηκε από τους Νεότουρκους το 1911,
–τέθηκε σε εφαρμογή το 1914 κατά των Αρμενίων, Ελλήνων της Οθ. Αυτοκρατορίας και Ασσυρίων,
–ολοκληρώθηκε το 1922 και
–επισημοποιήθηκε με τη συνθήκη της Λωζάννης  

 

Mικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 στη Συρία

Ένα αφιέρωμα στο άγνωστο αυτό ιστορικό γεγονός φιλοξενήθηκε την Κυριακή 10 Απριλίου στην εφημερίδα «Καθημερινή«: 

http://www.kathimerini.gr/856163/article/epikairothta/ellada/mikrasiates–prosfyges–toy-1922–sth-syria

Mικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 στη Συρία

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗ*

• 

Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας το 1923 (Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, εντοπίστηκε από τον δημοσιογράφο των «Irish Times» Μακόν Ουλάντ).

Μία από τις πλέον άγνωστες πλευρές της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι το πέρασμα των Ελλήνων προσφύγων από τη Συρία, η παραμονή τους εκεί και η επιβίωσή τους χάρις στη βοήθεια που τους παρείχε ο ντόπιος πληθυσμός.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

 Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα πραγματοποιείται στην Άγκυρα με θέμα :

«Ο Νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα Στον 1ο
Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά»
στις 9 Απριλίου 2016.

 

Την διοργανώνει η «Πρωτοβουλία για την Ελευθερία Σκέψης της Άγκυρας» (Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi) και η εφημερίδα «Newroz» .

Το μεγάλο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα.  Γίνεται έτσι μια ενδιαφέρουσα και ιδιαιτέρως πρωτότυπη  συνάντηση της προοδευτικής τουρκικής ιστοριογραφίας με την πολύμρφη ελληνική προσφυγική, που εμφανίστηκε αρκετά δυναμικά από τη δεκαετία του ΄80 και επιχειρεί την επαναδιατύπωση των κριτηρίων με τα οποία προσεγγίζεται η ιστορία της κατάρρευσης και του μετασχηματισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο είναι ότι σε αντίστοιχους δρόμους πορεύονται και σημαντικοί αριστεροί Τούρκοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες.

Ποιοι Νεότουρκοι;

Στην εφημ. «Αυγή» (9-10-2015) δημοσιεύτηκε το άρθρο μου για τους Νεότουρκους. Ο τίτλος του άρθρου είναι: «ΠΟΙΟΙ ΝΕΌΤΟΥΡΚΟΙ; Ένα θέμα που παραμένει ασαφές«

Είναι μια έμμεση απάντηση σ’ ένα περίεργο, αντιϊστορικό και εν τέλει ηλίθιο κείμενο του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Xronos» της Χαρτουλάρη….

Το κείμενο του Λιάκου αξίζει να σχολιαστεί, γιατί είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα μιας μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας που…. έχει μπερδέψει τα μπούτια της (κυριολεκτικά) και φαντάζεται τους πλέον αντιδραστικούς και αιμοβόρους της Ιστορίας ως το εκσυγχρονιστικό πρότυπο.

Μια εξαιρετική μελέτη για τα βρετανικά στρατόπεδα Εβραίων προσφύγων στην Κύπρο (1946-1949)

Ένα από τα πλέον άγνωστα θέματα που σχετίζεται με την ιστορία των Εβραίων, την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, την Κύπρο και τη βρετανική αποικιοκρατία, ήταν το θέμα μας στις σελίδες Ιστορίας της Κυριακάτικη Ελευθεροτυπίας στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. Με τη συνεργασία της ιστορικού Βασιλικής Σελιώτη… Το δικό μου κείμενο είχε ως τίτλο: «ΕΒΡΑΙΟΙ Στο δρόμο για την Παλαιστίνη«.  

Μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα εδώ:
https://kars1918.wordpress.com/2014/10/06/british-concentration-camps-for-jews-in-cyprus/

Με μεγάλη χαρά είδαμε το ζήτημα των εβραϊκών στρατοπέδων της Κύπρου -που υπήρξε το αντικείμενο πολύχρονης έρευνας της Βασιλικής- πήρε τελικά ολοκληρωμένη μορφή σε βιβλίο.

Δυό λόγια για το βιβλίο

Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, οι δυνάμεις της Βρετανίας που κηδεμονεύουν την Παλαιστίνη πολιορκούνται από κύματα χιλιάδων Εβραίων προσφύγων. Πρόκειται κυρίως για επιζώντες του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι καταφτάνουν στην περιοχή που θεωρούν ιστορική κοιτίδα τους προσδοκώντας να ξαναρχίσουν τη ζωή τους σ’ αυτή με ασφάλεια.Αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τα πολιτικά αδιέξοδα που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει προπολεμικά, οι Βρετανοί τους μεταχειρίζονται ως παράνομους μετανάστες και τους εκτοπίζουν στο γειτονικό νησί της Κύπρου, τη στιγμή ακριβώς που το αλυτρωτικό κίνημα των Ελλήνων του νησιού αναζωπυρώνεται εκ νέου.

Τι θα πούμε στο σύντροφο Στάλιν;

«Γράμμα στο σύντροφο Στάλιν»,
η αντιμειονοτική πολιτική του Σταλινισμού μέσα από το έργο του Γιάννη Παρασκευόπουλου

 

…αυτός ήταν ο τίτλος της εισήγησής μου  στο 6^ο Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας που έγινε στη Λέσβο  από 17 έως 20 Οκτωβρίου 2014 , και είχε ως θέμα «Ο Ρατσισμός στη Λογοτεχνία». Η δική μου εισήγηση παρουσίασε το φαινόμενο του αντιμειονοτικού ρατσισμού όπως εκφράστηκε από το σταλινισμό, με βάση το βιβλίο του Γιάννη Παρασκευόπουλου, το οποίο επιμελήθηκε υποδειγματικά ο εκπαιδευτικός Στάθης Ταξίδης. 

Η εισήγηση έγινε πολύ θετικά αποδεκτή από το σύνολο των συμμετεχόντων στο διεθνές συνέδριο πλην ενός ελλαδίτη λέσβιου, μέλους του ΚΚΕ. Γενικά το ΚΚΕ –θύμα και αυτό των σταλινικών διώξεων– από τη στιγμή που αποκατάστησε τον Στάλιν στο 18ο Συνέδριό του έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια αγιοποίησης.

Ο Γκρίζος Λύκος, οι Μικρασιάτες και ο Γιώργος Παπανδρέου

Το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» με τίτλο «Νέο ατόπημα κατά του μικρασιατικού ελληνισμού», είναι ένα παλιό κείμενο του 2001 -της μοιραίας περιόδου Σημίτη, Παπανδρέου, Παπαντωνίου, Τσοχατζόπουλου, Τσουκάτου κ.ά.. Έχει μια ιστορική αξία, όσον αφορά την περιγραφή των φάσεων που πέρασε το κίνημα ιστορικής Μνήμης των προσφύγων του ΄22 και της στάσης των ελίτ απέναντί του. Το κείμενο αυτό συμπεριελήφθη στο νέο μου βιβλίο «Μικρά Ασία. Ένας οδυνηρός μετασχηματισμός«, στο 5ο Μέρος, όπου παρουσιάζονται οι σύγχρονες ιδεολογικές συγκρούσεις για την ιστορική Μνήμη, οι προσπάθειες αναθεώρησης της ιστορίας όπως αποτυπώθηκαν τόσο με την ακύρωση της Δίκης των Εξ, όσο και με το φαινόμενο της Άρνησης της Γενοκτονίας…

 

Νέο ατόπημα κατά του μικρασιατικού ελληνισμού

Καθημερινή, Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2001

Του Βλάση Αγτζίδη*

Μπορεί να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει όταν πετά μια πεταλούδα στο Πεκίνο, ξέρουμε όμως με βεβαιότητα τι συμβαίνει στην Αθήνα όταν γρυλίζει ο Γκρίζος Λύκος στην Άγκυρα.

Το ιστορικό βάθος της ρωσοτουρκικής αντιπαράθεσης

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο ειδησεογραφικό σάιτ Huffington Post (02/12/2015)

————————————————-

Το ιστορικό βάθος της ρωσο-τουρκικής αντιπαράθεσης

.
Η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού στη Βόρεια Συρία, με αφορμή την για 17» παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου, έχει μεγάλη συμβολική σημασία. Πρωτίστως γιατί είναι η πρώτη πολεμική πράξη που σημειώνεται μεταξύ των δύο χωρών από τον Νοέμβριο του 1916 και τις μάχες του Καυκάσου. Επίσης, γιατί συνδέεται με τις προσπάθειες επιστροφής της μετακεμαλικής Τουρκίας ως σημαντικής στρατιωτικής δύναμης. Θα προσπαθήσουμε στο κείμενο αυτό να διερευνήσουμε το ιστορικό βάθος της σύγκρουσης.

Ένα μεθοδολογικό πρόβλημα

Για την διευκόλυνση της ιστορικής αφήγησης θα κάνουμε μια αυθαίρετη παραδοχή,ταυτίζοντας τους παλιούς προνεωτερικούς Οθωμανούς με το σύγχρονο νεωτερικό τουρκικό έθνος. Η ταύτιση αυτή δεν είναι σωστή, ούτε η ύπαρξη συνέχειας μεταξύ των δύο οντοτήτων είναι αυταπόδεικτη. Οι εθνικιστές που ίδρυσαν και διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία εμφορούνταν από αντιοθωμανικά συναισθήματα. Χαρακτηριστική είναι η εκτίμηση του ιδεολογικού πατέρα του παντουρκισμού, του Ζιγιά Γκιοκάλπ, ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν περισσότερο ρωμαίικη παρά τουρκική και ότι γι’ αυτό έπρεπε να την καταστρέψουν και στη θέση της να δημιουργήσουν ένα αυθεντικό τουρκικό κράτος. Μόνο με την άνοδο των ισλαμιστών στην πολιτική εξουσία της Τουρκίας, άρχισε να εμφανίζεται η αντίληψη ότι η σύγχρονη Τουρκία αποτελεί την κληρόνομο της παλιάς ισλαμικής Αυτοκρατορίας, διαμορφώνοντας έναν εντελώς νέο εθνικό μύθο στη γείτονα χώρα.

Τι σημαίνει η μη κατάθεση στεφανιού στο Μαυσωλείο του Ατατούρκ;

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ:
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ανεξάρτητα από τη διπλωματική αποτίμηση του ταξιδιού του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ένα γεγονός που έχει τεράστια συμβολική σημασία και ανατρέπει μια παράδοση της ελληνικής διπλωματίας που καλά κρατούσε από το 1922. Και η παράδοση αυτή συνδέεται

O Γιώργος Παπανδρέου, καταθέτει στεφάνι ως πρωθυπουργός της Ελλάδας στο μαυσωλείο του Ατατούρκ στην Άγκυρα

με την -αληθινή ή όχι- εκδήλωση σεβασμού προς το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, του Μουσταφά Κεμάλ πασά, ο οποίος έλαβε το προσωνύμιο «Ατατούρκ», δηλαδή «πατέρας των Τούρκων».

Για τους σύγχρονους Τούρκους ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν όντως Ατατούρκ, εφόσον συνεχίζοντας την πολιτική των Νεότουρκων εθνικιστών κατασκεύασε σχεδόν εκ του μηδενός ένα νέο έθνος. Όμως για τις μη μουσουλμανικές κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  (Αρμένιους, Έλληνες, Ασσύριους) υπήρξε ο μοιραίος άνθρωπος, ο οποίος επέφερε το οριστικό τέλος στην ύπαρξή τους. Η καταστροφή και η πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922 υπήρξε η τελευταία βίαιη πράξη που συνέβη συνειδητά από τον τουρκικό εθνικισμό υπό τα όμματα και την επιδοκιμασία του Κεμάλ.

Γενοκτονία ή Εθνοκάθαρση; Δύο συνεντεύξεις για το «επίμαχο» ζήτημα

Διάφορες συνετεύξεις δημοσιεύτηκαν σε εντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα. 

Στο  

δημοσιεύτηκε ως εξής, υπό τον τίτλο:

Γενοκτονία ή Εθνοκάθαρση; 9 ερωτήσεις …..

Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση; Τα τελευταία 24ωρα στα… μαρμαρένια αλώνια των δηλώσεων του Νίκου Φίλη κονταροχτυπιούνται διεθνολόγοι, νομικοί, ιστορικοί. Ένα από τα επιχειρήματα των υπερασπιστών των απόψεων του υπουργού (και όχι κατ’ ανάγκη του ίδιου) λέει ότι τα όρια ανάμεσα στις δύο έννοιες είναι συγκεχυμένα. Άλλοι αναρωτιούνται αν οι Πόντιοι αποτελούν διακριτή εθνοτική ομάδα, ώστε να εμπίπτουν στην κατηγορία της «γενοκτονίας», ενώ πολλοί αμφισβητούν και το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσής τους.

Ένας από τους ιστορικούς που έχουν ασχοληθεί με αυτό που αποκαλείται «προσφυγική ιστοριογραφία» είναι ο διδάκτορας Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ, Βλάσης Αγτζίδης. Αν και δηλώνει ότι το μεγαλύτερο ζήτημα με τις απόψεις Φίλη είναι ότι τις διατύπωσε όντας υπουργός, παραδέχεται ότι πρόκειται για ένα ιστορικό πεδίο-ταμπού για το οποίο η κοινότητα των νεοελλήνων ιστορικών δεν έχει πάρει θέση. Εξηγεί δε ότι «δεν έγινε Γενοκτονία κατά των Ποντίων, έγινε Γενοκτονία κατά των Ελλήνων της Ανατολής», και συνεπώς το ζήτημα πρέπει να εξεταστεί υπό ένα γενικό πλαίσιο.

Ο Βλάσης Αγτζίδης στην παρουσίαση του βιβλίου για την «Άννα Φρανκ των Ποντίων, Σάνο Χάλο», όπως είπε

Τελικά πρόκειται για γενοκτονία ή εθνοκάθαρση;

Μια ραδιοφωνική παρουσίαση της σύγκρουσης για τη Γενοκτονία

Τις ημέρες που ψηφίζονταν από τη Βουλή τα 2α προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου, η ελλαδική κοινή γνώμη είχε να ασχοληθεί με το ερώτημα που έξαφνα έθεσε ο κ. Φίλης, κατέχοντας τη θέση του υπουργού Παιδείας, «εθνοκάθαρση ή γενοκτονία;«.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε η διαπίστωση του Αιγύπτιου ιερέα προς τον Σόλωνα όπως μας την παραθέτει ο Πλάτων στον Τίμαιο 22b: «Eλληνες αεί παίδες εστέ, γέρων δε Eλλην ουκ έστι..  Οὐδεμίαν γάρ ἐν αὐταῖς (σ.τ.σ  ταις ψυχαίς)ἔχετε δι’ ἀρχαίαν ἀκοήν παλαιάν δόξαν οὐδέ μάθημα χρόνῳ πολιόν οὐδέν»…

Ο Αιγύπτιος ήθελε να πει ότι είστε επιπόλαιοι και μωρόπιστοι σαν τα μικρά παιδιά, χωρίς μια ουσιαστική συνείδηση για το ιστορικό βάθος… Και αυτό αφορά όχι μόνο τους ποντιοπατέρες -που βρήκαν τη μοναδική ευκαιρία να τονίσουν ότι δεν είναι ανύπαρκτοι- αλλά και τους αντιπάλους τους, που ανήκουν σε πολιτικο-ιδεολογικούς χώρους που περιγράφονται με τους τίτλους «μεταμοντέρνα αριστερά» ή «νεοφιλελεύθερη δεξιά»…

Mε αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν με αποκορύφωμα την καπηλεία της εκδήλωσης της ποντιακής ομοσπονδίας στο Σύνταγμα από τους χρυσαβγίτες, έγραψα  τα εξής στην παρουσίαση της εκπομπής  στον ρ/σ «Στο Κόκκινο»: http://www.stokokkino.gr/article/1000000000019530/Blasis-Agtzidis-didaktor-istorias-Ofeile-na-min-pesei-stin-pagida-o-k-Filis «

26-10-2015: Εκδήλωση στο Κιλκίς για την Έξοδο από την Ανατ. Θράκη

Με πρωτοβουλία του Ομίλου για την Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς και τη συνεργασία της Θρακικής Εστίας και του Δήμου Κιλκίς θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τα 93 χρόνια από την Έξοδο των Ελλήνων (και των Αρμενίων) από την Ανατολική Θράκη.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 7.00 μ.μ. στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς. 

 

 

 

 

 

24-10-2015: Εκδήλωση για το ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου

Το Σάββατο 24/10/15 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσόβουνου, το δημ. διαμέρισμα και ο Δήμος Εορδαίας διοργανώνουν ομιλία-συζήτηση για το Ολοκαύτωμα που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί Ναζί το ’41 (και επανέλαβαν το ’44). Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο «Σπίτι Παιδιού» Μεσόβουνου, ώρα 6.30 μ.μ

Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται στο γεγονός, αλλά και στη συγκρότηση της προσφυγικής κοινότητας μετά το ’22:

Το ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου

• Αγτζίδης Βλάσης

Το Μεσόβουνο της Κοζάνης, Εορδαία, ήταν ένα χωριό Ποντίων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής που υπέστη με ιδιαίτερη μανία τη βία των Ναζί κατακτητών κατά την περίοδο της Κατοχής. Το πρώτο Ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου έγινε στις 23 Οκτωβρίου 1941. Το χωριό πυρπολήθηκε και εκτελέστηκαν 142 άτομα (σύμφωνα με τις γερμανικές πηγές), ενώ οι κάτοικοι ανεβάζουν τον αριθμό σε 165. Το δεύτερο Ολοκαύτωμα έγινε στις 24 Απριλίου 1944. Το χωριό θρήνησε και πάλι 150 θύματα και την εκ νέου πυρπόληση των κατοικιών που είχαν ξαναχτίσει οι κάτοικοι μετά την επιστροφή τους στο πυρπολημένο χωριό το 1942.

Νεότουρκοι, Μικρασιάτες και «Μεταμοντέρνοι»: Ιδεολογικές συγκρούσεις του καιρού μας

Με αφορμή το κείμενο του Αντώνη Λιάκου, όπου οι ακροδεξιοί Νεότουρκοι προτείνονται ως το εκσυγχρονιστικό πρότυπο, κατατέθηκαν ιστορικά στοιχεία και έγινε μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων:

-Αντ. Λιάκος, «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;«,  http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html

 

–Ίρις Τζαχίλη, «σχόλιο περί νεότουρκων … στο άρθρο του Αντώνη Λιάκου «,

http://www.chronosmag.eu/index.php/l-sl-p-s-th-l.html

 .

–Αλεξάνδρα Δεληγιώργη «ιστορική επιστήμη, ιστορική μνήμη και πολιτική. Για τη γενοκτονία των Ποντίων»

http://www.chronosmag.eu/index.php/elgg-s-ps-s-pl.html

 

–δικό μου, «ΠΟΙΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ; Ένα ζήτημα που παραμένει ακόμα ασαφές«, http://www.avgi.gr/article/5922138/poioi-neotourkoi (του οποίου τη δημοσίευση αρνήθηκαν στο περιοδικό των οπαδών του Αντ. Λιάκου chronosmag.eu)

 .

…και ένα αρκετά έντονο κείμενο στον  Π&Α: https://pontosandaristera.wordpress.com/2015/10/11/liakos-prosfygoktonos/

. 

Ένα σημαντικό κείμενο του Νάσου Βαγενά με τίτλο: «Νεοελληνική μετανεωτερικότητα. Από το ένα άκρο στο άλλο«, που προσεγγίζει κριτικά το συγκεκριμένο «μεταμοντέρνο» ρεύμα, μπορείτε να βρείτε στο περιοδικό «The Athens Review of books«, Οκτώβριος 2015….

 .

To δικό μου κείμενο στην «Αυγή» είναι:

 .

 Ποιοί Νεότουρκοι;

• Αγτζίδης Βλάσης
• 09.10.2015

Ένα από τα ιστορικά ζητήματα για τα οποία υπάρχει αμφισημία είναι αυτό που σχετίζεται με το κίνημα των Νεότουρκων. Συνήθως δεν υπάρχει η διάκριση μεταξύ των φιλελεύθερων Νεότουρκων, που ήταν επηρεασμένοι από τον Διαφωτισμό, και την ακροδεξιά τάση τους, που τελικά επικράτησε και αντλούσε την ιδεολογική νομιμοποίηση από το γερμανικό φυλετικό ρομαντισμό.

Παρασκευή 11-9-2015 στη Βούλα Αττικής

Τριήμερο εκδηλώσεων στη Βούλα 11-12-13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Τριήμερο εκδηλώσεων μνήμης για το Μικρασιατικό Ελληνισμό με τίτλο, «Η Μικρά Ασία της καρδιάς μας» διοργανώνει ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης και ο Οργανισμός Αθλητισμού Πολιτισμού και Παιδικής Αγωγής του Δήμου (ΟΑΠΠΑ) στις 11-12-13 Σεπτεμβρίου. Όλες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην πλατεία ΙΜΙΩΝ (κεντρική πλατεία Βούλας) έναντι του Ι.Ν. Αγ. Ιωάννη.

Το τριήμερο περιλαμβάνει έκθεση φωτογραφίας, προβολές ντοκιμαντέρ, συναυλία, ομιλίες, θεατρικά & μουσικά δρώμενα, καθώς και τη συμμετοχή συλλόγων που θα παρουσιάσουν χορούς και τραγούδια της Μ. Ασίας.

Αναλυτικότερα:

21-8-2015 Εκδήλωση στο Νέο Πύργο της Βόρειας Εύβοιας

«100 χρόνια από την εξορία των Πυργιωτών στην Ανατολή (1915-2015)»

Η μάχη της Καλλίπολης (Β΄μέρος)

Στην εφημερίδα «Καθημερινή» δημοσιεύτηκε στις 10 Μαϊου του 2015, το β’ μέρος του αφιερώματος στην εκστρατεία της Καλλίπολης.

————————————————————————
.
Η μάχη της Καλλίπολης και η Ελλάδα

.
ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*

Η εκστρατεία της Καλλίπολης αποτέλεσε ένα από τα μείζονα γεγονότα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, εκτός των δύο «κύριων» μετώπων, του Δυτικού και του Ανατολικού.

Η βία που άσκησαν οι Νεότουρκοι κατά των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Δυτικής Μικράς Ασίας, από τον Απρίλιο του 1914, ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να απειλήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με νέο πόλεμο. Ο Ιωάννης Μεταξάς, ως υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, υπέβαλε Υπόμνημα προς τον Βενιζέλο, τον Μάιο του 1914, υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να γίνει άμεση πολεμική ενέργεια με την κατάληψη της χερσονήσου της Καλλίπολης: «…να καταληφθεί η περιοχή αυτή της οποίας η κατοχή θα ήτο απειλή κατά της Κωνσταντινουπόλεως».

Η τρίτη επανεμφάνιση της γερμανικής Δεξιάς

Μια από τις πλέον άδηλες πλευρές της σημερινής κρίσης είναι η διαχείρισή της από ένα σκληρό πυρήνα της νέας γερμανικής Δεξιάς. Και όταν λέμε «νέας» εννοούμε  ότι δεν έχει σχέση με τη ναζιστική κληρονομιά, η οποία επίσης υπήρξε παιδί του γερμανικού συντηρητισμού.

Ο γερμανικός συντηρητισμός πρωτοδιαμορφώθηκε στην Πρωσία από το 1815 με τη συντριβή του γαλλικού φιλελευθερισμού και  ονειρεύτηκε μια ιμπεριαλιστική αναβάθμιση του γερμανικού παράγοντα, που την επιχείρηση με τους δύο παγκόσμιους πολέμους. 

Πόσο κυνικοί μπορούν να γίνουν οι σύμμαχοι; «Трговина костима – кад су се кемалисти богатили на лешевима жртава»

Όταν οι κεμαλιστές πουλούσαν τα οστά των θυμάτων τους…

Την 1η Ιουλίου αναρτήθηκε στο ειδησεογραφικό-πολιτικό σάιτ Nova Srpska Politicka Misao το κείμενό μου για την πώληση από τους Κεμαλικούς σε Γάλλους επιχειρηματίες των οστών των θυμάτων της Γενοκτονίας. Το αρχικό κείμενο, που είχε γραφεί ως αφιέρωμα στις Σελίδες Ιστορίας της «Ελευθεροτυπίας», μπορείτε πατώντας κλικ να το βρείτε με τον εξής τίτλο: Μικρασιατική Τραγωδία: Oι έμποροι Κεμαλιστές, οι αγοραστές Γάλλοι, οι μεταφορείς Βρετανοί… 

Τη μετάφραση του κειμένου στα σερβοκροατικά (σε δύο εκδοχές: σε κυριλικό αλφάβητο και σε λατινικό) έκανε ο Milan Koricanac, υπ. Διδάκτορας  στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, Σχολή των Πολιτικών Επιστήμων…

Oι τουρκικές εκλογές, η αναβάθμιση των Κούρδων και η στάση των ελληνόφωνων

Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία υπήρξαν ιδιαιτέρως σημαντικές για τις εξελίξεις στη μεγάλη αυτή χώρα. Για πρώτη φορά σ’ ένα εθνικιστικό κράτος -που δημιουργήθηκε με τις Γενοκτονίες της περιόδου 1914-1923 και η πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου έγινε με τη βίαιη μεταφορά πλούτου από τις ομάδες του πληθυσμού που εξοντώθηκαν (Έλληνες της Ανατολής, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι)– ένα κόμμα που εκφράζει την άλλη Τουρκία μπαίνει στη Βουλή και γίνεται ένας ιδιάζων ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης…

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ στο: M. Housepian-Dobkin, «ΣΜΥΡΝΗ 1922»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
(στο βιβλίο  «ΣΜΥΡΝΗ 1922» της M. Housepian-Dobkin που πρόσφατα επανεκδόθηκε)

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

«Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες...»

Falih Rifki Atay,  «Cankaya»[1]

Η κορυφαία στιγμή που συμβόλισε με τον πιο έντονο και οδυνηρό τρόπο το τέλος μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας, ήταν η καταστροφή της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του ’22 και η παράδοση του άμαχου πληθυσμού της, Ελλήνων και Αρμενίων, στο έλεος των ατάκτων τσετών και των τακτικών του κεμαλικού στρατού.

Προς την εκστρατεία της Καλλίπολης (Α’ μέρος)

Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε μεγάλες επιπτώσεις στον ελληνισμό της Ανατολής υπήρξε η Εκστρατεία της Καλλίπολης ή Εκστρατεία των Δαρδανελίων. Με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων δημοσίευσα στην Καθημερινή της Κυριακής της 3ης Μαίου 2015 το Α΄μέρος του αφιερώματος (το Β’ μέρος θα δημοσιευτεί την Κυριακή 10 Μαϊου). Το κείμενο παρατίθεται στη συνέχεια. ..

Προς την εκστρατεία της Καλλίπολης

ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*

• 
  Ο αναδιοργανωτής του τουρκικού στρατού Γερμανός στρατηγός Οτο Λίμαν φον Σάντερς (αριστερά) με τον Κεμάλ Ατατούρκ…..

Oι Νεότουρκοι και το Ολοκαύτωμα των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων

Mε αφορμή τη Γενοκτονία των Αρμενίων

[Το Χριστιανικό Ολοκαύτωμα στη Νεοτουρκική Οθωμανική Αυτοκρατορία] (*)

Του Βλάση Αγτζίδη (**)

 H  Γενοκτονία των Αρμενίων είναι η γνωστότερη σελίδα από το γενικευμένο και καλά οργανωμένο εγχείρημα του τουρκικού εθνικισμού να εξοντώσει τις μη μουσουλμανικές ομάδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ώστε να δημιουργήσει τις συνθήκες διαμόρφωσης καθαρά τουρκικού έθνους-κράτους.

Οι χριστιανικές κοινότητες των Αρμενίων,  των Ελλήνων της Ανατολής και  των Ασσυροχαλδαίων-Αραμαίων, βίωσαν με τον πλέον δραματικό τρόπο την πολιτική ενός ακραίου εθνικιστικού και  μιλιταριστικού κινήματος. Το γνωστότερο επεισόδιο αυτής της ιστορικής διαδικασίας –όπως γράφτηκε στην αρχή- είναι η γενοκτονία των Αρμενίων.

Ένα παλιό άρθρο: Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα μια αναδημοσίευση ενός παλιού μου κειμένου στην «Καθημερινή» (Κυριακή 3 Ιουνίου 2001), που ξεκινά με μια πολύ σημαντική μαρτυρία του του Στάθη Χριστοφορίδη για τη σφαγή των Αρμενίων του Πόντου από τους Νεότουρκους το 1915. Αναδημοσιεύω το άρθρο στη συνέχεια. Η πρόσφατη ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το Βατικανό και η αναφορά στο δράμα των Ελλήνων της Ανατολής και των Ασσυροχαλδαίων κάνει επίκαιρη κάθε αναφορά στο μεγάλο αυτό ιστορικό ζήτημα ..

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο

Ακόμη και οι σύμμαχοι των Τούρκων επιβεβαιώνουν τις συγκλονιστικές μαρτυρίες όσων επέζησαν από τους διωγμούς του 1916-18

Του Βλάση Αγτζίδη*

Το 1914 ξεκίνησαν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης. Το 1915 έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων με ενάμισι εκατομμύριο νεκρούς, ενώ το 1916 άρχισε η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο.

Καλή Ανάσταση

Μια συμβολική φωτογραφία από αμερικάνικη ταινία του 1919 με τίτλο Auction of souls αναφέρεται στη Γενοκτονία των Αρμενίων. Την εποχή εκείνη η δικαίωση των λαών της Ανατολής έμοιαζε ως πραγματικός στόχος λίγο μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη συνέχεια ενέσκηψε η διαφωνία στο συμμαχικό στρατόπεδο, ο αμοραλισμός του Λένιν, οι μοιραίες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, η εθνοπροδοσία των μοναρχικών και η ανεπάρκεια του βενιζελισμού… Με αποτέλεσμα να ευνοηθεί ο τουρκικός εθνισμός, ο οποίος ολοκλήρωσε την περίοδο 1919-1923 τις Γενοκτονίες που είχε ξεκινήσει κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Υπάρχουν ΚΑΙ Έλληνες πρόσφυγες πολέμου σήμερα!

Το προσφυγικό φαινόμενο έχει επανεμφανιστεί στην περιοχή μας με αφορμή τους περιφερειακούς πολέμους στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, αλλά και στην Ουκρανία. Το κοινό στην Ελλάδα είναι  ενημερωμένο σε γενικές γραμμές για το φαινόμενο αυτό, ενώ υπάρχουν και κάποιες οργανώσεις εξειδικευμένες στην προσφορά βοήθειας στα θύματα των συρράξεων. 

Αυτό όμως που είναι παντελώς άγνωστο, είναι το γεγονός ότι και σήμερα υπάρχουν Έλληνες πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές του μετασοβιετικού κόσμου. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους και καμιά σοβαρή μέριμνα δεν έχει ληφθεί γι αυτούς. Αντιθέτως τα παιδιά τους πολλές φορές πέφτουν θύματα ρατσισμού, είτε από Ελλαδίτες είτε από μετανάστες β’ γενιάς, όπως πρόσφατα έγινε με την περίπτωση της Μαρίας Κουσίδου στις σχολές του ΟΑΕΔ.  Να σημειώσουμε ότι στις ίδιες σχολές, λίγα χρόνια πριν είχε συμβεί άλλο ένα δραματικό περιστατικό με τον Δημήτρη Πατμανίδη (προσφυγόπουλο από το Σοχούμι)….  

Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα των Προσφύγων (5 Απριλίου) ας θυμηθούμε ένα παλαιότερο κείμενό μου που είχε δημοσιευτεί στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 5 Απριλίου 1997 με τον τίτλο «5 Απριλίου: Πανελλήνια Ημέρα Προσφύγων. Η Ελλάδα των Προσφύγων»