1965. Το χρονικό της αποστασίας

Του Ανδρέα Αγτζίδη

Η 15^η Ιουλίου 1965 αποτελεί όνειδος για τη νεότερη εθνική μας ιστορίας. Την αποφράδα εκείνη μέρα συντελέσθηκε κατά της Πατρίδας μας ένα αποτρόπαιο και ελεεινό έγκλημα. Τη μαύρη και σκοτεινή εκείνη μέρα, με το βασιλικό πραξικόπημα, δολοφονήθηκε η Δημοκρατία και οδηγήθηκε η χώρα στην αναρχία και τέλος στη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1964, ενάμιση περίπου χρόνο πριν. Είχαν γίνει με απόλυτη τάξη οι εθνικές εκλογές, στις οποίες θριάμβευσε η Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) και προσωπικά ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο ‘’Γέρος της Δημοκρατίας’’. Η Ε.Κ. εκτοξεύτηκε στο 53% περίπου, κερδίζοντας 171 έδρες, η δε ΕΡΕ έπεσε στο 35,25% με 107 έδρες και η ΕΔΑ στο 11,8% με 22 έδρες. Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ελλάδα, η Δημοκρατική Παράταξη κερδίζει με τόση μεγάλη διαφορά τις εκλογές και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν μπορούσε να πιστέψει κανείς, πως η Ελλάδα ύστερα από μια περιδίνηση αστυνομοκρατίας, βίας, νοθείας, εισέρχεται σχεδόν σε μια ομαλή δημοκρατική πορεία, την οποία τόσο πολύ ήθελε και επεδίωκε ο Λαός.

Advertisement

Tα δύο πρόσωπα του αντιφατικού Ιωάννη Μεταξά

Είναι αλήθεια ότι το ΟΧΙ του ’40 έχει δημιουργήσει ένα φωτοστέφανο και ευνοεί τις προσπάθειες (σχεδόν) αγιοποίησης του πλέον μοιραίου ανθρώπου του 20ου αιώνα για τα συμφέροντα του ελληνισμού. Και αυτή τη συμπεριφορά τη συναντάμε ακόμα και σε πολίτες που δεν θα τους ενέτασες εύκολα στον ακροδεξιό χώρο….
Έτσι, μπροστά στο ΟΧΙ λησμονούνται: η καθοριστική συμβολή του στον Εθνικό Διχασμό, η στάση του στα Μικρασιατικά, ο φιλοκεμαλισμός του, η φασιστική δικτατορία του 1936 κ.λπ.Ας προσπαθήσουμε να δούμε και αυτές τις πλευρές του μοιραίου (για τους Μικρασιάτες, Πόντιους, Ανατολικοθρακιώτες) αυτού ανθρώπου!

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην huffingtonpost.gr
στις 28 Οκτωβρίου 2020

To be or not to be?

Μάλλον το έχω ξαναβάλει -αυτό ή κάτι συναφές- αλλά ας το ξαναβάλω μιας και επίκειται το δημοψήφισμα στην Τουρκία, όπου συγκρούονται από τη μια οι Ισλαμιστές αντικεμαλικοί σε συμμαχία με τους ακροδεξιούς κεμαλικούς και από την άλλη οι αυθεντικοί κεμαλικοί εθνικιστές (που ακόμα ονειρεύονται το πώς πέταξαν τους Έλληνες στη θάλασσα της Σμύρνης) μαζί με τους Κούρδους και την όποια αριστερά…  Ένα δημοψήφισμα όπου μάλλον οι Ελλαδίτες έχουν τοποθετηθεί αντι-ερντογανικά (HAYIR) στο πλευρό των κεμαλιστών , ενώ οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που ζουν εκεί, σε μεγάλο ποσοστό στο πλευρό του Ερντογάν (EVET)…

Οι Οκτώ Τούρκοι πραξικοπηματίες, η ελληνική Δικαιοσύνη και το κίνημα των αλληλέγγυων

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Ένα μεγάλο ζήτημα  βασανίζει τη νεοελληνική κοινή γνώμη: Να εκδοθούν ή όχι οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο αιματηρό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Ένα πραξικόπημα που μπορεί να απέτυχε, αλλά κόστισε περί τους 300 νεκρούς στον τουρκικό λαό και επιπλέον διευκόλυνε τον Ερντογάν στο να επιτύχει τους στόχους του.

Ο Μεταξάς και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου

• Ένα αφιέρωμα στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936 και στην πολιτική και ιδεολογία του μεταξικού καθεστώτος, είχα επιμεληθεί στις σελίδες ιστορίας της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» με τη συμβολή των ιστορικών Γιώργου Κόκκινου και Παναγιώτη Μπογιατζή.
• 
  

• ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

  4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ο δικτάτορας είναι γυμνός

• ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

• «Φύγε απ’ εδώ, Ανθρωπε μικρέ, που περίμενες να κατασκευάσης πρωθυπουργικόν φράκον από τα ράκη. Φύγε από εδώ, ανυπότακτε στρατιώτα των αναγκών μου, αυτόκλητε κηδεμόνα της ατυχίας μου, τέκνον άχρηστον, άνθρωπε μηδέν. Αυτό θα έλεγε εις τον Αντιστράτηγον κ. Μεταξάν, δακρύουσα η Ελλάς, αν έστρεφε ποτέ προς τον κ. Μεταξάν η Ελλάς τα βλέμματα». [ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ, εφημ. «Καθημερινή», 25 Αυγούστου 1922]

• Ο Ιωάννης Μεταξάς με το βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο Β’ κατά τη διάρκεια παρέλασης το 1939 (φωτ. Αρχείο «Ε»)

 

• Εβδομήντα επτά χρόνια πριν, για πρώτη φορά στην ιστορία της ως εθνικού κράτους η Ελλάδα θα βρεθεί υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση ενός αμφιλεγόμενου προσώπου, του Ιωάννη Μεταξά – εξαιτίας μιας συνειδητής επιλογής της μοναρχίας. Η παραπάνω οργισμένη αναφορά του εκδότη της «Καθημερινής» Γεωργίου Βλάχου είναι αποκαλυπτική αυτού του σκοτεινού παρελθόντος του ανθρώπου που προσπάθησε να επιβάλει στην Ελλάδα ένα ολοκληρωτικό, φασιστικό καθεστώς. Παρ’ ότι ο Βλάχος υπήρξε ιδεολογικός σύντροφος του Ιωάννη Μεταξά στη φιλομοναρχική παράταξη, θα σχολιάσει με αυτόν τον έντονο τρόπο την ηττοπαθή και αρνητική στάση του Μεταξά στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

21η Απριλίου 1967: Η καταστροφική δικτατορία των συνταγματαρχών

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Tην 21η Απριλίου του 1967 οι ακροδεξιοί συνταγματάρχες, που είχαν αναπτυχθεί υπό την αμερικανική εποπτεία στο ελλαδικό εμφυλιοπολεμικό θερμοκήπιο, κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία. Η κυριαρχία τους, που διήρκεσε επτά ολόκληρα χρόνια, σταμάτησε την δημοκρατική προσπάθεια να ξεπεραστούν τα ανυπέρβλητα ζητήματα που έθεσε ενώπιον της ελλαδικής κοινωνίας ο σκληρός, αιματηρός Εμφύλιος πόλεμος.

28η Οκτωβρίου 1940. Το ιστορικό και ιδεολογικό πλαίσιο του «Όχι»

Με τη συμμετοχή του ιστορικού Βασίλη Μπογιατζή έγινε ένα αφιέρωμα για την  28η Οκτωβρίου 1940, στις ιστορικές σελίδες της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (27 Οκτωβρίου 2013)…  Στη συνέχεια αναρτώνται και τα δύο κείμενα (το δικό μου και του Μπογιατζή) όπως ακριβώς αναρτήθηκαν στην ηλεκτρονική σελίδα της «Ε». Στο τέλος υπάρχουν τα λινκ για να δείτε το δισέλιδο σε μορφή PDF.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Πώς πιέστηκε ο Μεταξάς για να πει το «Οχι»

.

• ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*
• «Alors, c’ est la guerre» (πόλεμος, λοιπόν), υπήρξε η απάντηση στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι που επέδωσε ο πρεσβευτής της Ιταλίας, Emanuele Grazzi, στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στις 28 Οκτωβρίου 1940. Με το τελεσίγραφο αυτό η φασιστική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι ζητούσε να της επιτραπεί να καταλάβει στρατιωτικά αδιευκρίνιστο αριθμό ελληνικών περιοχών ως «εγγύηση ουδετερότητας της Ελλάδας».

Συζητώντας για τη δικτατορία, τη Χούντα, τον…Στάλιν και την ελεύθερη αγορά!

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε στο Hellenic Electronic Center (HEC), έναν χώρο-φόρουμ στο διαδίκτυο, όπου σύμφωνα με την δήλωση των ιδρυτών συμμετέχουν 5.500 ακαδημαϊκοί και διδάκτορες,  ελληνικής κατά πλειονότητα καταγωγής, απ’ όλο τον κόσμο. Με αφορμή την επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου που έγινε το 1967, απέστειλα στη λίστα  του HEC ένα μήνυμα του Στ. Γουργουρή με την ένδειξη «αναδημοσιεύω συμφωνώντας απόλυτως». 

Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που την αναρτώ εδώ, χωρίς όμως τα ονόματα των συμμετεχόντων. Στις δικέςμου παρεμβάσεις υπάρχει στην αρχή η ένδειξη ‘Δικό μου«…

Αναδημοσιεύω συμφωνώντας απολύτως:

Please note that in this weekend’s edition the National Herald has published an ad that celebrates the 1967 Junta and specifically the dictator G. Papadopoulos, with a photograph and the title «Vindicated»

See here: 
https://s3.amazonaws.com/ekpdf/2013/0420/p11.pdf

This is an utterly shameful act that insults every Greek citizen, as well as the memory of those who were, exiled, tortured, and killed by the junta.