Πρέπει να ασχολούμαστε με την πολιτική;

Με αφορμή την επιλογή μου να πάρω μέρος στις ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο του Σύριζα, μια πάρα πολύ καλή -πάλαι ποτέ- φίλη, μου έγραψε τον εξής αφορισμό: «Απαξιώνω την επιλογή σου να εμπλακείς με την πολιτική ακόμα και με το ευρωπαϊκό πρόσωπο...».

Για να αντιμετωπίσω την απελπισία και τα υπαρξιακά που μου γέννησε μια τόσο αγαπητή φίλη, μιας και δεν είμαι ούτε θηρίο ούτε θεός, κατέφυγα στον Αριστοτέλη, ο οποίος κάποτε έγραψε «ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι’ αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός» : 

.

Αριστοτέλης: ο άνθρωπος ως “πολιτικό ζώο”
.

Στην κλασική πολιτική πραγματεία του, ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ζώο (Πολιτικά, 1253a). Παρά την αυστηρά προσδιορισμένη ορολογία του Αριστοτέλη, η φράση αυτή είναι σήμερα μια διφορούμενη δήλωση, ακριβώς επειδή η σύγχρονη κατανόηση της «πολιτικής» και της «φύσης» είναι αντίθετες με εκείνες του Αριστοτέλη και της ελληνικής πολιτικής κοινότητας της κλασικής Αθήνας. Για εμάς τους συγχρόνους ένα «πολιτικό ζώο» είναι συχνά σκληρό, ιδιοτελές ή αναξιόπιστο. Αν είμαστε πολιτικά ζώα από τη φύση, είμαστε απασχολημένοι μόνο με το ατομικό κέρδος έχουμε άγνοια της δικαιοσύνης και της αμεροληψίας.

Advertisement

Πλάτωνα: Απολογία του Σωκράτη σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη

«Την κάθε μας μέρα νάχουμε τη λογική σαν εργαλείο»

 

«αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις
νομίζει Θεούς ου νομίζων,
έτερα δε δαιμόνια
καινά εισηγούμενος,
αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων.
Τίμημα θάνατος».
Μέλητος

Την Κυριακή που μας πέρασε βρέθηκα στο θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών προσκαλεσμένος από τον καλό φίλο, σκηνοθέτη, Δήμο Αβδελιώδη, να δω μια παράσταση για την οποία είχα ακούσει και είχα διαβάσει πολλά. Ήταν η τελευταία παράσταση αυτής της περιόδου μιας θεατρικής παραγωγής, που ξεκίνησε το 2015 με τη συνεργασία και υπό την αιγίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και έκτοτε διάνυσε μια λαμπρή διαδρομή, η οποία θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Εκτός από την Ελλάδα, η παράσταση έχει δοθεί έως αυτή τη στιγμή στη Ρουμανία, την Κύπρο, τη Σερβία αλλά και στο μακρυνό Βιετνάμ, όπου αποθεώθηκε στην ιστορική Όπερα του Ανόι.