Σχόλια 
Είχαν πολύ ενδιαφέρον οι συζητήσεις που έγιναν στο διαδίκτυο με αφορμή τον προπηλακισμό του Μπουτάρη από κάποιους ανεξέλεγκτους τύπους που «πήραν το νόμο στα χέρια τους». Το κύριο συμπέρασμα από τις συζητήσεις αυτές –όπου η πλειονότητα των συμμετεχόντων συμφωνούσε με την άσκηση βίας, δικαιολογούσε τον θύτη και ενοχοποιούσε το θύμα- είναι θλιβερό. [Και αφορά δυστυχώς και πολλούς διαδικτυακούς φίλους της ηλ-σελίδας μου.]
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι δεν έχει γίνει κατανοητή η ηθική και πολιτική βάση που στηρίζει μια δημοκρατική κοινωνία και την διαφοροποιεί από τις ολοκληρωτικές (φασιστικές ή σταλινικές).
Με αφορμή την επέτειο της Πρωτομαγιάς (που ιστορικά είναι φορτισμένη με τις μνήμες του εργατικού κινήματος και συνδέεται με τον αγώνα για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής) ας δούμε μια φωτογραφία που πρόσφατα εντόπισα στο αρχείο του πατέρα μου.
Ο Δημήτρης ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ -αδελφός της γιαγιάς μου- εξορισμένος στον Άη Στράτη (Άγιος Ευστράτιος) το 1947, με την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου. Η φωτογραφία αποστέλλεται στην ανεψιά του και αδελφή του πατέρα μου Δέσποινα Αγτζίδου στις 10-10-1947.
Comments (1) 
Με την έκδοση του βιβλίου του Χρήστου Κεφαλή ξέσπασε μεγάλη σύγκρουση στα Μέσα.
Με αφορμή μια βιβλιοπαρουσίαση του Γιαλκέτση στην Εφ.Συν», ο Νίκος Μπογιόπουλος απάντησε με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο, για να προκαλέσει την αντίδραση του Κεφαλή. Με πεδίο της σύγκρουσης κυρίως το TVXS.
Ο Μπογιόπουλος ανταπάντησε στον Ημεροδρόμο (το έστειλε και στο TVXS). Ως απάντηση ο Χρ. Κεφαλής συνέταξε το παρακάτω κείμενο:
Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τη βιβλιοπαρουσίαση (η δική μου εισήγηση ξεκινά από 29.40 λεπτό):
.
του Χρήστου Κεφαλή*
Με αυτά τα λόγια είχε χαρακτηρίσει πριν 70 χρόνια ο Ερνέστ Μαντέλ τις επίμονες προσπάθειες των απολογητών του Στάλιν, στην περίοδο της ζντανοφτσίνα, να αποδείξουν ότι όλες οι μεγάλες εφευρέσεις από το 18ο αιώνα και μετά είχαν γίνει από Ρώσους, και ότι όσοι υποστήριζαν ότι είχαν γίνει από Άγγλους, Γάλλους και άλλους δυτικούς το έκαναν επειδή ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού.
Σχολιάστε Στις 7 Μαρτίου 1944 έγινε η Μάχη της Κοκκινιάς.
74 χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που η Αντίσταση έδωσε τη μάχη κατά των κατοχικών στρατευμάτων και των συνεργατών τους.
Η απάντηση των Ναζιστών κατακτητών (και των ελληνόφωνων συνεργατών τους) ήταν η μαζική εκκαθάριση της προσφυγικής αυτής περιοχής με το μπλόκο. Ένα γεγονός που έμεινε στην ιστορία ως το Μπλόκο της Κοκκινιάς.
O Aντώνης Πολυχρονιάδης πρόσφυγας από το Βαϊνδίρι της Μικράς Ασίας -θείος της γυναίκας μου- συνελήφθη στο μπλόκο της Κοκκινιάς και πέθανε στο Μαουτχάουζεν, ένα από τα σκληρά στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ένας άλλος θείος, ο Γιώργος Κούρτογλου, πρώτος ξάδελφος της γιαγιάς μου Ειρήνης από το Μουραντιέ Μαγνησίας Μικράς Ασίας συνελήφθη και αυτός και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά κατάφερε να επιστρέψει ζωντανός, Ο θείος-Γιώργος μου έδωσε την υπέρτατη χαρά να επισκεφτώ μαζί του το γενέθλιο μικρασιατικό τόπο.
Στη φωτογραφία ο Αντώνης Πολυχρονιάδης με την αδελφή του
Σεβαστή Πολυχρονιάδη-Τσιναροπούλου
Ας μην ξεχάσουμε ποτέ τα θύματα του ναζισμού καθώς και τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση και ας ορθώσουμε ένα τείχος μνήμης στους νοσταλγούς του ναζισμού.
Σχόλια 
Στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Σύγχρονης Ιστορίας που λαμβάνει χώρα στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δήμου Κηφισιάς («Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού, Κηφισιά) ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης θα παρουσιάσει το θέμα:
«Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας και οι εικόνες της».
Θα προβληθεί αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό από τα βρετανικά αρχεία και θα ακολουθήσει συζήτηση.
Με αφορμή το θάνατο του πατέρα μου ο καλός δημοσιογράφος Σταύρος Φάσσος έγραψε το εξής κείμενο στην τοπική εφημερίδα «Μαχητής» (13-2-2018)
«Έφυγε στα 92 του ο καλός δάσκαλος, αρθρογράφος και ενεργός πολίτης στα κοινά του Κιλκίς
Την «μακαρία» την «οδό» πορεύεται ο Α.Αγτζίδης
του Σταύρου Φάσσου
Ένα ακόμη σημαντικό «κεφάλαιο» της ζωής του Κιλκίς στους τομείς της εκπαίδευσης, του πνεύματος, των κοινών και της αρθρογραφίας «έκλεισε» την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018, με την εκδημία του καλού δασκάλου και ενεργού πολίτη τούτου του τόπου Ανδρέα Αγτζίδη. Συγχρόνως με την «αναχώρησή» του για το «δίχως γυρισμό ταξίδι» αραίωσαν σε πολύ μεγάλο πλέον βαθμό οι τάξεις των Κιλκισιωτών εκείνων της πρώτης γενιάς του ελεύθερου μετά το Β΄Βαλκανικό Πόλεμο Κιλκίς, που συνέβαλαν στο «κτίσιμο», «στερέωμα» και κατόπιν προκοπή της κοινωνίας του, με άλλα λόγια στο να αποκτήσει τούτος ο ακριτικός τόπος την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ταυτότητά του.
Τρίτη, 13 Φεβρουαρίου 2018
Σχόλια 
Με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Μπουτάρης, δήμαρχος της πόλης έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία.
Το κείμενο του Μπουτάρη είναι εξαιρετικό από λογοτεχνικής πλευράς, αλλά του λείπει η ισορροπία. Βασίζεται σε μανιχαϊστικά σχήματα και νέου τύπου Σιωπές..
Για παράδειγμα, γράφοντας «Μόνη η κοινότητα, καθημαγμένη και ρακένδυτη πάλευε να ανασυστήσει την ύπαρξή της και να θρηνήσει τους νεκρούς της. Η πόλη, η κοινωνία, η χώρα ολόκληρη, αδιαφόρησαν. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους. Έκαναν πως δεν ήξεραν τί συνέβη, ποιος το έκανε, ποιος βοήθησε, ποιος προστάτευσε όταν άλλοι, πολλοί γκρέμιζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, καταλάμβαναν τον χώρο και τα υπάρχοντα των πολλών απόντων και των λιγοστών παρόντων….«, αποσιωπά βάναυσα κάποιες πλευρές της έμπρακτης αλληλεγγύης που εκφράστηκε, ενοποιεί σε ένα ψεύτικο, αυθαίρετα κατασκευασμένο σχήμα μια πολύμορφη κοινωνία με πολύ μεγάλες εσωτερικές αντιθέσεις και την αντιπαραθέτει επίσης σε μια άλλη κοινότητα με αντίστοιχες εσωτερικές διαφοροποιήσεις.
Σχόλια Του Βλάση Αγτζίδη (*)
Μια πολύ σημαντική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 , ώρα 7μ.μ στο Επιμελητήριο της πόλης (Στενημάχου 2). Για πρώτη φορά όλες οι απόψεις θα διατυπωθούν και θα κατατεθεί η ερμηνεία δύο κατεξοχήν έγκριτων ιστορικών που έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή.
Η πρωτοβουλία για την εκδήλωση ανήκει στον δραστήριο «Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς» σε συνεργασία με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη. Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι:
–Ανδρέας Αγτζίδης, σ. δάσκαλος, αρθρογράφος-μελετητής της κατοχικής περιόδου και εμφυλίου
–Θεόδωρος Παυλίδης, σ. δικηγόρος,συγγραφέας
Καθώς και οι δύο ιστορικοί:
–Στράτος Δορδανάς, επίκουρος καθηγητής ιστορίας πανεπιστημίου Μακεδονίας
–Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής πολιτικών επιστημών πανεπιστημίου Μακεδονίας
Την εκδήλωση συντονίζει ο δημοσιογράφος Θεοφύλακτος Παγλαρίδης .
Σχόλια Πριν από αρκετά χρόνια (4 Ιουνίου 2013) παρουσιάστηκε στο Σεμινάριο Ιστορίας της Κηφισιάς η εντυπωσιακή ιστορία του Μάρκου Μαρκοβίτη -εκτελεσμένου στην 
περιοχή της Kommunarka (φωτογραφία πλάι) και θαμμένο σε ομαδικό τάφο μαζί με άλλους 14.000 δολοφονημένους από το σταλινισμό- μέσα από την αφήγηση του ανεψιού του Μάριου Μαρκοβίτη. Στο ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ που είχε οργανωθεί τότε για το σταλινισμό και τις σταλινικές διώξεις συμμετείχαν εκτός από τον Μαρκοβίτη η κοινωνική ανθρωπολόγος Όλγα Σεβαστίδου και ο καλός ερευνητής, Χρήστος Κεφαλής,
Επίσης είχε παρουσιαστεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, της 2ας Ιουνίου του 2013, στις σελίδες για την Ιστορία υπήρχε ένα τέτοιο αφιέρωμα, στο οποίο συνέβαλε καθοριστικά ο Μάριος Μαρκοβίτης, ανεψιός του Μάρκου Μαρκοβίτη υψηλόβαθμου στελέχους του ΚΚΕ,. Το κείμενό του βρίσκεται αμέσως μετά το δικό μου… https://kars1918.wordpress.com/2014/06/09/stalin-vs-kke-2/
Σχόλια Την Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017, στις 7.00 μ.μ., παρoυσιάζεται στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, το νέο βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή, που έχει ως τίτλο ‘‘Yπόθεση Κατίν». Ο Κεφαλής είναι εκδότης του περιοδικού ‘Μαρξιστική Σκέψη» και έχει ασχοληθεί συστηματικά με την ιστορία του επαναστατικού κινήματος, την Οκτωβριανή Επανάσταση, την προσωπικότητα του Λένιν κ.ά. έχει περιγράψει τη διαδικασία μετατροπής της Σοβιετικής Ένωσης σε ένα απολυταρχικό κράτος κατά τη σταλινική περίοδο, όπου μια σκληρή γραφειοκρατική τάξη, άσκησε δικτατορικά την εξουσία ενάντια και εις βάρος του λαού και της εργατικης τάξης.
Σχόλια
Μια από τις πλέον εμπνευσμένες κριτικές προσεγγίσεις της κοσμογονίας που επέφερε η Ρωσική Επανάσταση από τον Φεβρουάριο του 1917 με κορύφωση την κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους στις 7 Νοεμβρίου, ήταν το κείμενο της Ρόζας Λούξεμπουργκ με τίτλο ‘Ρωσική Επανάσταση».
Η Λούξεμπουργκ έγραψε το κείμενο μέσα στο κελί της φυλακής της στη Γερμανία, στα τέλη του 1918 –λίγο πριν τη δολοφονία της– έχοντας πληροφορηθεί για όλα τα στάδια της ιστορικής εξέλιξης στη Ρωσία μετά τον Οκτώβρη του ’17. Στο κείμενο αυτό επισήμανε τα λάθη και τις παραλήψεις της πρώτης περιόδου, που επρόκειτο να σφραγίσουν δραματικά το σοβιετικό πείραμα..
Σχόλια 
Η Επανάσταση που έγινε τον Οκτώβριο του 1917 στη Ρωσία διαμόρφωσε το περιβάλλον εντός του οποίου εξελίχθηκαν οι παγκόσμιες σχέσεις καθ’ όλο τον 20ο αιώνα. Ακόμα και σήμερα -παρότι έχουν περάσει 26 χρόνια από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης- η μετασοβιετική ισορροπία δεν έχει πλήρως διαμορφωθεί.
Ουσιαστικά τότε ένα από τα ρεύματα του επαναστατικού κινήματος, το μπολσεβικικό, αποφάσισε να ανατρέψει τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Κερένσκι. Έτσι κι αλλιώς, η τσαρική απολυταρχία είχε ανατραπεί μετά από μια πραγματικά λαϊκή επανάσταση επτά μήνες πριν, τον Φεβρουάριο του 1917.
Σχόλια ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*
Με μια καθυστέρηση 73 χρόνων τιμήθηκε ουσιαστικά ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός που αφορά την ιστορία της παραγωγής ενέργειας στη χώρα μας. Η ημέρα (13 Οκτωβρίου 1944) που τα αντιστασιακά ένοπλα σώματα του ΕΛΑΣ απέτρεψαν την καταστροφή του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι από τους Γερμανούς κατακτητές που αποχωρούσαν. Η τιμητική αναγνώριση συνέβη με τη φετινή καθιέρωση της 13ης Οκτωβρίου σε επίσημη αργία για τη ΔΕΗ.
Σχόλια 
«Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά».
(από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη
«νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου»)
Πόσο συμβατή με μια τέτοια ατομιστική αντίληψη μπορεί να είναι η Αριστερά; Η οποία από πάντα είχε μια ευρύτερη κοινωνική προσέγγιση -που ερχόταν σε σύγκρουση με την κυρίαρχη καπιταλιστική εγωιστική αντίληψη- και διακρινόταν από μια οικολογική ευαισθησία, που δεν αποδεχόταν την κυριαρχία πάνω στη φύση και την εν τέλει καταστροφή της. Τελικά «το είναι προηγείται της συνείδησης» ή επιστρέφουμε σε χεγκελιανά σχήματα;
Σχόλια 
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το κείμενο του Κ. Χάρη, που αναρτήθηκε στη σελίδα του «Εύξεινου Πόντου». Χάρηκα πραγματικά που το συγγραφέα διακρίνει η εντιμότητα να υπογράφει -αυτός ο ίδιος- με την πραγματική του ιδιότητα ως: «Ο ανιστόρητος Κώστας Χάρης». Ανεξάρτητα πάντως από το γεγονός ότι ο συγγραφέας έχει τουλάχιστον αυτογνωσία, προκαλεί θλίψη ένα τέτοιο κείμενο που αναδεικνύει τον ξεπεσμό του σύγχρονου λόγου του ΚΚΕ. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παραληρηματικό κείμενο, που το ύφος και τη δομή μπορείς να τα βρεις σε κείμενα οποιουδήποτε (ανιστόρητου και αμαθή) φανατικού, οποιασδήποτε θρησκείας.
Παρόλα αυτά, θα ήθελα να χαρίσω στον διαρκώς αυτοϋπονομευόμενο Κώστα Χάρη, τη βιογραφία ενός Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, του Πόντιου Ανδρόνικου Χαϊτά.
Σχόλια 
Ένα κείμενο του πατέρα μου:
Κριτικάροντας το Δεξιό δωσιλογισμό και την πλαστογράφηση της ιστορίας που επιχειρεί το ΚΚΕ
Ένα ενδιαφέρον κείμενο το πατέρα μου δημοσιεύτηκε υπό τον τύπον επιστολής στην εφημερίδα «Πρώτη Σελίδα» του Κιλκίς με αφορμή τον βανδαλισμό (από ακροδεξιούς προφανώς) του αγάλματος ενός αντάρτη με την αφαίρεση της αφιερωματικής πινακίδας «Στον αντάρτη του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ».
Παράλληλα -με το θάρρος του αυτόπτη μάρτυρα- θίγει και το ζήτημα της φύσης του ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας), που σήμερα αποτελεί ένα μέσο χειραγώγησης και πειθαναγκασμού από την νέα ηγεσία του ΚΚ, με την κάλυψη του ηλίθιου συνθήματος που εφηύραν οι πολιτικοί απόγονοι του Κολιγιάννη και του Φλωράκη: «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Όλο αυτό πραγματοποιείται στο πλαίσιο της (ανιστόρητης και ύποπτης) επιστροφής στους στόχους της δεκαετίας του ’20 με σχήματα και λόγο που προκαλούν θυμηδία στους γνωρίζοντες την ιστορία της Ελλάδας. Σαφώς το εγχείρημα των νεοσταλινικών ηγετών εντάσσεται σε μια ιδιαίτερη κρίσιμη εποχή αμηχανίας και πόλωσης που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία. Και έχει ως θύματα τα νέα παιδιά που αλλοτριώνονται αναζητώντας ένα σύστημα αλήθειας, που το «ανακαλύπτουν» είτε στο ονειρικό παρελθόν που κατασκευάζουν οι πονηροί ηγέτες του ΚΚ, είτε στις εθνικιστικές ονειρώξεις που καλλιεργούν οι εγκληματίες νεοναζί της Χρυσής Αυγής, είτε οι νεοφιλελεύθεροι εξτρεμιστές της απόλυτης κυριαρχίας της αγοράς, είτε τα φρικιά που υλοποιούν το αντικαπιταλιστικό όνειρο με παιδιάστικους και απεχθείς χουλιγκανισμούς.
Παραθέτω το κείμενο στη συνέχεια:
Του Ανδρέα Αγτζίδη*
Διάβασα με πολλή προσοχή στην 3η Σελίδα (ΦΥΛΛΟ 1235/29-6-2017) και στο τέλος της πρώτης στήλης της έγκριτης εφημερίδας σας “ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ” το σχόλιο με τίτλο “και ταλαιπωρημένος και ανώνυμος”. Πιστεύω, πως αυτοί που αφαιρούν την πινακίδα, την ταυτότητα του ταλαιπωρημένου αγάλματος να είναι και γνωστοί, ίσως και άγνωστοι. Οι οποίοι πιστεύουν με το “κοντό” το μυαλό τους, πως προσφέρουν προς την Πατρίδα “υψίστας υπηρεσίας”.
«…Δεν εξισώνεις τα επιμέρους δεινά αλλά αναζητείς το πεδίο στο οποίο όλες οι παθολογίες της πολιτικής δράσης (δεξιές ή αριστερές) υπονομεύουν την κοινωνία των ελευθεριών και τη στοιχειώδη εμπιστοσύνη σε ένα κράτος δικαίου…..
…..Στην Ελλάδα όμως χτίστηκαν πολλές, ανακουφιστικές μισές αλήθειες πάνω στην απώθηση μιας πραγματικότητας. Οι ιδεολογικά ρηχές και συχνά κραυγαλέες δίκες που έστηναν κατά καιρούς κάποιοι δεξιοί
δημοσιογράφοι ή παράγοντες του ακροδεξιού περιθωρίου έγιναν το πρόσχημα για αυτο-αθώωση και
για την ανάπτυξη μιας μυθολογικής ήσυχης συνείδησης στην άλλη πλευρά. Στην Αριστερά εγκαταστάθηκε έτσι η σκανδαλώδης υποτίμηση της αριστερογενούς βίας.….
….Αλλά για ποιο λόγο να φοβάται κανείς να μιλήσει για δύο άκρα; Υπάρχει μήπως κάποιος ειδικός, ιστορικός ή μεταφυσικός, λόγος που καθιστά έναν ιδεολογικό και πολιτικό χώρο απαλλαγμένο από το πολιτικό κακό; Υπάρχει οποιαδήποτε κληρονομιά εγγενούς αγαθότητας; Όχι φυσικά.
Μετά απ’ όλα όσα έχουμε μάθει για τα τέρατα του εικοστού αιώνα, είναι γελοίο και εξοργιστικό να ενδύεται κανείς τον μανδύα της ηθικής υπεροχής. Το να αναγνωρίζεις ότι υπήρξαν και υφίστανται ποικίλες μορφές ιδεολογικοπολιτικού κακού (και ένα από αυτά είναι η τρομοκρατική πρακτική και η αντίστοιχη πολιτική βία) δεν σημαίνει πως σταματάς να ερευνάς τις διαφορές στην Ιστορία, τους ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την μια ή την άλλη πολιτική παθολογία….»
Το ότι υποχρεωνόμαστε Ιούλιο μήνα να μιλήσουμε για την αρχαία σκουριά της Αριστεράς, τις εμμονές κάποιων από τους αντιπάλους της και το φάντασμα της ένοπλης βίας, όλο αυτό έχει κάτι βαθιά ανησυχαστικό. Σαν να βυθιζόμαστε στο παρελθόν που αρνείται να παρέλθει κι αυτό να μας κρατάει στην απατηλά στοργική του αγκαλιά.
Σχολιάστε Ένα περσινό κείμενο για μια εκπομπή (την οποία μπορείτε να ακούσετε) εντόπισε μια καλή φίλη στην ιστοσελίδα του ρ/σ «Το Κόκκινο».
Το παραθέτω για αρχειακούς λόγους:
Με αφορμή τη συγκρότηση επιτροπής για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων στην υποχρεωτική εκπαίδευση και ειδικότερα για το μάθημα της Ιστορίας, απέστειλα στην Επιτροπή μια έκθεση με προτάσεις και παρατηρήσεις. Παρακάτω παρατίθεται το Εισαγωγικό κείμενο αυτής της έκθεσης.
Του Βλάση Αγτζίδη
Οι πρώτοι προβληματισμοί για το περιεχόμενο της σχολικής εκπαίδευσης, για την καταλληλότητα των βιβλίων και των μεθόδων διδασκαλίας άρχισαν να συστηματοποιούνται από τη ίδρυση του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» (1910). Από τότε είναι συνεχείς οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που σταματούσαν τις περιόδους των πολιτικών εκτροπών για να ξαναρχίσουν με την αποκατάσταση της εύρυθμης δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας. Στόχος όλων των μεταρρυθμιστών ήταν η αναμόρφωση της ελληνικής εκπαίδευσης, ώστε οι μελλοντικοί πολίτες να διακρίνονται για την κριτική τους σκέψη και να έχουν πλήρη εποπτεία επί της ιστορικής πορείας του τόπου.
Σχόλια 
Με αφορμή την επέτειο της 13ης Ιουνίου –Ημέρας Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις (1937-1949)– διοργανώνεται ημερίδα στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα:
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
ΟΙ ΣΤΑΛΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ
80 χρόνια από την έναρξη των διώξεων 1937-2017
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Μια εξαιρετική πρωτοβουλία έλαβε η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ Κηφισιάς με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης την Δευτέρα, 29 Μαΐου 2017-05-24 , ώρα 19:00με τίτλο:
«Συλλογικότητες και μέθοδοι κοινωνικής αυτοοργάνωσης του μικρασιατικού Ελληνισμού: Διδάγματα για τις τοπικές κοινωνίες του σήμερα».
Σχόλια 
Ένα πολύ σημαντικό συνέδριο για το Σμυρνιό διανοούμενο Δημήτρη Γληνό άρχισε την Παρασκευή 19 Μαϊου και ολοκληρώνεται την Κυριακή 21. Το συνέδριο γίνεται στο Αμφιθέατρο ‘Αντώνης Τρίτσης», Ακαδημίας 50.
Το οργανώνει το Ίδρυμα Γληνού μαζί με το Εργαστήριο Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, στην 7η Συνεδρία που αρχίζει στις 9.30 π.μ., παρουσιάζω το εξής θέμα :
«Όταν ο Γληνός ‘συνάντησε’ τη Λούξεμπουργκ:
Προσεγγίζοντας το Ζήτημα της Ανατολής και το κίνημα των Νεότουρκων»
Σχόλια Παρότι επιφανειακά, η λενινιστική αντίληψη φαίνεται να καθορίζεται από μια διαλεκτική υλιστική αντίληψη, εν τούτοις η δομή της -όπως εκφράζεται με το Κόμμα Νέου Τύπου και με την κρατική και κοινωνική οργάνωση της ΕΣΣΔ- είναι καταπληκτικά όμοια με τις αντιλήψεις των μεταφυσικών φιλοσόφων. Η ιδεατή Πολιτεία του Πλάτωνα είναι δομικά ταυτόσημη με την κομματική και κρατική αντίληψη που εξέφρασε και εφάρμοσε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνοφ:
Η κριτική στο λενιστικό μοντέλο έγινε από πολλούς και εγκαίρως. Αναδημοσιεύω από το βιβλίο μου «Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συνέπειες για τον ελληνισμό», που γράφτηκε τους τελευταίους μήνες ύπαρξης της ΕΣΣΔ (φθινόπωρο του 1991) και εκδόθηκε το Γενάρη του 1992, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Έγραφα τότε: Συνέχεια
Σχόλια του Βλάση Αγτζίδη (*)
Aφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου υπήρξε ένας διάλογος στο διαδίκτυο με έναν παλαιό κνίτη, σπουδαγμένο στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με κομματική υποτροφία στο πλαίσιο της σημαντικής οικονομικής βοήθειας που παρείχαν στη νομεκλατούρα του ΚΚΕ τα «αδελφά κόμματα» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το ενδιαφέρον στην ιστορία μας είναι ότι αυτός, ο ευνοημένος από τις ελέω «προλεταριακού διεθνισμού» διευκολύνσεις , σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο που απεχθάνεται βαθύτατα το ΚΚΕ και το διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία. Συνέχεια
Mια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα διοργανώνει το Σάββατο 8 Απριλίου 2017 και ώρα 19:00 ο σύλλογος «ΑΤΡΑΠΟΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ». Η εκδήλωση θα γίνει στην Αίθουσα Δημάρχου Β. Γκατσόπουλου (Δήμος Κηφισιάς), οδός Διονύσου 24 και Μυρσίνης 2, Κηφισιά. Σχόλια 
Εξήντα ένα χρόνια πέρασαν από το ιστορικό 20o Συνέδριο του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης), που τόλμησε να καταγγείλει την 28χρονη τρομοκρατία του Στάλιν που είχε προηγηθεί με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Σήμερα το ημέτερον ΚΚΕ πραγματοποιεί το δικό του 20ο Συνέδριο. Τον Στάλιν βεβαίως τον είχαν αποκαταστήσει τα παιδιά του Κολιγιάννη από το 2008 και είχαν καταγγείλει το σοβιετικό 20ο Συνέδριο ως οπορτουνιστικό και ως αρχή των δεινών.
Τώρα λοιπόν, με το δικό της 20ο Συνέδριο, η ηγετική ομάδα που κατέχει τη σφραγίδα του ιστορικού κόμματος, επιστρέφει στις προ του σοβιετικού 20ου Συνεδρίου εποχές.
Comments (1) 
Την επιρροή που άσκησαν τα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα που εμφανίστηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο μετά τη Γαλλική Επανάσταση στον Ρήγα Φεραίο και έδωσαν την έμπνευση για τη διατύπωση του εθνικοαπελευθερωτικού προτάγματος,
θα εξετάσουμε στο Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας της Κηφισιάς την επόμενη Παρασκευή.
.
είναι το θέμα της ομιλίας του Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλου, προέδρου της Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα στο Σεμινάριο Ιστορίας του Δήμου Κηφισιάς, Έπαυλη Δροσίνη, οδός Αγ. Θεοδώρων-Κυριακού στο Κέντρο της Κηφισιάς, την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017, ώρα 7.15μ.μ – 9 μ.μ. …..
Ο χάρτης της τοποθεσίας υπάρχει εδώ:
https://kars1918.wordpress.com/2016/10/05/seminario-de-la-historia-moderna-2016-2017/
Σχόλια 
Μια από τις τραγικές σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας στα προεόρτια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε η σφαγή των 14.736 Πολωνών αξιωματικών τον Μάρτιο του ’40 στο Κατίν, εντός των σοβιετικών ορίων, 500 χλμ από τα πολωνικά σύνορα. Η σφαγή έγινε μετά από πρόταση του Μπέρια, συζήτηση στην Κ.Ε. του ΠΚΚ-μπ. (που αργότερα θα ονομαστεί ΚΚΣΕ) και έγκριση του Στάλιν.
Να σημειώσουμε ότι ο Μπέρια ήταν ο κύριος υπαίτιος της μαζικής εκτόπισης των Ελλήνων του Καυκάσου το 1949 στις στέπες της Κεντρικής Ασίας.
Το ιστορικό των γεγονότων
Σχόλια 
Με αφορμή το θάνατο του μεγάλου σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου είχε αφηγηθεί ο ίδιος, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Είχαμε βρεθεί σε μια ταβέρνα στους Θρακομακεδόνες μετά από κάποιες εκδηλώσεις ενός Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, στον οποίο σύλλογο πρωτοστατούσε τότε η σύζυγος του ζωγράφου Κώστα Τσόκλη. Στην παρέα μας, εκτός από τον Κούνδουρο βρισκόταν και η Αρβελέρ με τον σύζυγό της.
Το περιστατικό που μου αφηγήθηκε ο Κούνδουρος το ενσωμάτωσα σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’90 στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Το παραθέτω όπως το δημοσίευσα:
Σχόλια
Mε αφορμή τη δημοσίευση ενός άρθρου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι» (τεύχος 1939, 20-10-2016), με τίτλο «Σχετικά με την Κατοχή. Οι ρίζες της βίας του εμφυλίου» του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη, ο πατέρας μου που είναι μελετητής αυτής της περιόδου, έγραψε ένα κείμενο-αντίκρουση. Το κείμενο αυτό όμως το «ποντίκι» αρνήθηκε να δημοσιεύσει, υιοθετώντας με τον τρόπο αυτό την αναθεωρητική παραφιλολογία που σχετικοποιεί την Κατοχή, εξαφανίζει το άγος της συνεργασίας με τους κατακτητές και εξισώνει αντιστασιακούς και δωσίλογους.
Το κείμενο είναι το εξής:
—————————————————————————————————
Αγτζίδης Ανδρέας
Κιλκίς, 15-10-2016
προς την εφημερίδα το «Ποντίκι» , Αθήνα
Κύριε Διευθυντά Συνέχεια
Σχόλια Σαν σήμερα 15 Ιανουαρίου 1919 δολοφονήθηκαν η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ, ηγετικές μορφές του Spartacus.
Eκτελέστηκαν γιατί κάποιοι ανατολικά τους άφησαν έκθετους και μετέωρους, εφόσον είχαν επιλέξει να στήσουν το σοσιαλισμό τους σε μία καθυστερημένη μισοφεουδαρχική χώρα, κάπου στα βάθη της Ασίας…
Διαβάστε: «Η Επανάσταση των «Σπαρτακιστών» και η προδοσία του Λένιν«
https://kars1918.wordpress.com/2014/01/21/freiheit-ist-immer-die-freiheit-der-anders-denkenden/
και «Η μοιραία αλλά άγνωστη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ«
https://kars1918.wordpress.com/2013/03/01/brzesc-litewski/
Επίσης: «Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Οργανωτικά ζητήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας»»
https://kars1918.wordpress.com/2016/01/22/luxemburg-lenin/
Σχόλια Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες σελίδες –και τις λιγότερο μελετημένες- της νεότερης ελληνικής ιστορίας αποτελούν οι Έλληνες της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης, που αριθμούσαν σε περισσότερα από 400.000 άτομα μετά το ΄22, και οι οποίοι βρέθηκαν στο κέντρο των μεγάλων αλλαγών και ανακατατάξεων που συνέβησαν τον 20ο αιώνα.
Ειδικά η σοβιετική περίοδος του παρευξείνιου ελληνισμού γεφυρώνει πολλά πράγματα, όπως:
Στην εποχή της σύγχυσης που ζούμε -όπου οι λέξεις έχουν αλλοτριωθεί και χάσει το αρχικό τους περιεχόμενο και οι ιστορικές διαδικασίες ερμηνεύονται πολλές φορές με τρόπο που εκφράζει παρούσες και πρόσκαιρες αντιλήψεις- καλό είναι να επιστρέφουμε στις πηγές… Το κείμενο του Κάουτσκι για τον χριστιανισμό, όπως και το επόμενο κείμενο για την κοινωνική προέλευση των πρώτων χριστιανών μαρτύρων βρίσκονται σε σχετική συνάφεια με δύο προηγούμενα
κείμενα που είχα αναρτήσει.
Το πρώτο είχε ως τίτλο: Περί Δεξιάς, Αριστεράς και των χαμένων νοημάτων.
Το δεύτερο: Τι ήταν το Βυζάντιο;
(Οι αγιογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν για την εικονογράφηση του αφιερώματος είναι δικιάς μου κατασκευής)
———————————————————-
Ο Καρλ Κάουτσκι είναι μια θρυλική μορφή της Β’ Κομμουνιστικής Διεθνούς και ηγέτης της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας. Το 1908 έγραψε το βιβλίο του «Η καταγωγή του χριστιανισμού». Στο έργο του αυτό χρησιμοποιεί την μέθοδο του ιστορικού υλισμού για να ανασυστήσει την πραγματική κοινωνική ιστορία της εμφάνισης του χριστιανισμού. Ο Κάουτσκι θεωρεί ότι εμφανίστηκε ως ένα προλεταριακό κομμουνιστικό κίνημα της εποχής εκείνης και γι αυτό συνάντησε τη σφοδρή αντιδραση της Ρώμης.
Και θεωρεί ότι αργότερα, μετά την καταστολή του επαναστατικού χριστιανικού κινήματος, ενσωματώθηκε βαθμιαία από το σύστημα. Συνέχεια
Comments (1) 16 Δεκεμβρίου 7.15 μ.μ. – 9 μ.μ: Ο Μανώλης Κασιμάτης, μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, εκδότης του περιοδικού «Φωτογραφίζοντας» θα παρουσιάσει
το θέμα «Φωτογραφίζοντας και κινηματογραφώντας
τον Δεκέμβρη του ’44 στην Αθήνα και τον Πειραιά»
Σχόλια Του Αντώνη Κάλφα (*)
Μια εξαιρετική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς από τον Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Κιλκίς και τις εκδόσεις Επίκεντρο το Σάββατο 3-12-2016, στις 7.00 μ.μ. στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Αφορμή είναι η έκδοση ενός σημαντικού βιβλίου από τον ερευνητή Ανδρέα Βενιανάκη που έχει ως τίτλο: «Δάγκουλας, ο “δράκος” της Θεσσαλονίκης – Συμβολή στην Ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής (1941-1944)», εκδόσεις Επίκεντρο, με πρόλογος των Στράτου Δορδανά και Βάιου Καλογρηά.
Σχόλια Στις 7 Νοεμβρίου παρουσιάσαμε στον Ιανό το κόμικ WOW (V for V). το οποίο υπηρξε μια πρωτοβουλία της Χρύσα Ariadni Κουσελά (σχέδιο, σενάριο, χρώμα), η οποία συνεργάστηκε με τους Aρη Παπαδόπουλο (σενάριο), Δημήτρη Σωτηράκη (σχέδιο) και Δήμο Κωτσόπουλο (χρώμα). Για το κόμικ δες εδω: https://kars1918.wordpress.com/2016/11/06/xryssa-kousela/
Στην εκδήλωση εκτός από μένα μίλησαν οι: Ντέπυ Βρεττού, δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Βλάσης Μισσός, οικονομολόγος, Άρτεμις Μοσχολέα, από τον κινηματικό χώρο και ο σκιτσογράφος, εικονογράφος Σπύρος Ορνεράκης,
Την εκδήλωση μπορείτε να τη δείτε στο παρακάτω βίντεο. Η δική μου παρουσίαση είναι μεταξύ του 22ου λεπτού και του 37ου.
Σχόλια
Στη συνάντηση της Παρασκευής 11-11-2016 [7.15 μ.μ. – 9 μ.μ.«Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου, Oδός Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού] του Σεμιναρίου Σύγχρονης Ιστορίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του δήμου Κηφισιάς θα διαπραγματευτούμε το ζήτημα του δωσιλογισμού κατά της περίοδο της γερμανικής Κατοχής.
Αφορμή υπήρξε η έκδοση του βιβλίου του Ανδρέα Βενιανάκη «Δάγκουλας, ο «δράκος» της Θεσσαλονίκης. Συμβολή στην ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας επί κατοχής (1941-1944)«.
Σχόλια 
75 χρόνια συμπληρώθηκαν από την καταστροφή των τριών ορεινών χωριών του νομού Κιλκίς από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, με αφορμή την πρώιμη εμφάνιση αντιστασιακού αντικατοχικού κινήματος με την οργάνωση που πήρε την ονομασία «Αθανάσιος Διάκος». Στις 25 Οκτωβρίου του 1941 τα τρία προσφυγικά (ποντιακά) χωριά, το Κλειστό (Μούσγαλι), η Κυδωνιά (Κοτσιαλάρ) και το Αμπελόφυτο (Μουρσαλί) περικυκλώνονται από ισχυρές μηχανοκίνητες δυνάμεις των SS και των ταγμάτων θανάτου. Οι κατακτητές εισέβαλαν ταυτόχρονα και στα τρία χωριά. Δολοφόνησαν τον ανδρικό πληθυσμό από 15 χρονών και πάνω και ισοπέδωσαν και τα τρία χωριά. Συνολικά εκτέλεσαν 96 άτομα.
Με αφορμή την επέτειο αυτή ο Όμιλος για τον Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς, σε συνεργασία με το Δήμο, οργανώνει εκδήλωση την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016 ωρα 18,30, στο ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΚΙΛΚΙΣ
Σχόλια 
Δεν είναι πολύ εύκολο να αποκωδικοποιηθεί πλήρως η πρόσφατη εξέλιξη της ρητορικής του Ερντογάν, που φαίνεται να ασκεί κριτική και να προσπαθεί να αποδομήσει ιδεολογικά μια από τις ισχυρότερες διεθνείς συνθήκες, τη Συνθήκη της Λωζάννης. [Ένα μέρος της αφορούσε την ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών και των καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων]. Εάν συμβαίνει αυτό τελικά, η Τουρκία και ο εθνικισμός της είτε στην κεμαλική είτε στην ισλαμιστική του εκδοχή, θα έχουν κερδίσει την παγκόσμια πρωτοτυπία αμφισβητώντας για δεύτερη φορά μια από τις μεταπολεμικές συνθήκες που πάνω της βασίστηκε η γεωπολιτική ισορροπία.
Ένας από τους πλέον παρεξηγημένους πολιτικούς όρους της τελευταίας περιόδου που φτάνει στα όρια της κακοποίησης, είναι ο όρος «Αριστερά».
Συνήθως, σήμερα, ο όρος αυτός αντιμετωπίζεται περισσότερο ως καθοριζόμενος από περιοριστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και από την υποκειμενικότητα του φορέα.
.
Κορνήλιος Καστοριάδης
[…] Η Αυτονομία — η αληθινή ελευθερία — είναι ο αυτό-περιορισμός που είναι αναγκαίος όχι μόνο στους κανόνες της ενδοκοινωνικής συμπεριφοράς αλλά επίσης και στους κανόνες που υιοθετούμε στη συμπεριφορά μας προς το περιβάλλον […]
Η Κόλαση και ο Παράδεισος για Aριστερούς και Δεξιούς
Του Βλάση Αγτζίδη
Η σκιτσογραφική, σατυρική περιγραφή του ισλαμικού Παραδείσου από τον Ιορδανό Νάχεντ Χατάρ οδήγησε στη δολοφονία του, στις 9 Σεπτεμβρίου. Ένα αθώο και έξυπνο σκίτσο (δες πλάι και μεγένθυνέ το) όπλισε το χέρι ενός από τους πολλούς παρανοϊκούς που πιστεύουν ότι υπερασπίζονται το Λόγο του Προφήτη. Το τραγικό γεγονός ανακάλεσε στη μνήμη την άλλη αποτρόπαια σφαγή σκιτσογράφων στο γαλλικό σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, ένα χρόνο πριν.
Comments (1) 
Δύο παρουσιάσεις του νέου βιβλίου του Ομέρ Ασάν, που μεταφράστηκε στα ελληνικά, θα γίνουν στην Αθήνα:
Σχόλια Πριν από αρκετά χρόνια, όταν είχε μεταφραστεί το βιβλίο του Omer Asan «Pontos Kulturu« στα ελληνικά με τίτλο: «Ο Πολιτισμός του Πόντου», είχα επιμεληθεί kαι προλογίσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του συγγραφέα, η οποία δημοσιεύτηκε στην «Kαθημερινή» στις 30 Iανουαρίου 2000 με τον τίτλο «Tουρκία: 300.000 ελληνόφωνοι ζητούν ταυτότητα».
H ίδια συνέντευξη με τον τίτλο «Omer Asan: Greek-speaking writer from Turkey and a guide to the Pontian culture», δημοσιεύτηκε λίγο αργότερα στο αγγλόφωνο ένθετο της «Kαθημερινής» στην εφημ. «Herald Tribune». Όταν ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια του Asan, δύο χρόνια αργότερα, η συγκεκριμένη συνέντευξη συμπεριλήφθηκε, στα «τεκμήρια ενοχής» που οδήγησαν στην παραπομπή του συγγραφέα με την κατηγορία της διαμελιστικής προπαγάνδας κατά του τουρκικού κράτους. Εκείνη την εποχή είχε τεθεί σε εφαρμογή η κατασταλτική πολιτική των τουρκικών αρχών κατά των ελληνοφώνων, κάτι που οδήγησε εκτός από τις διώξεις, σε εκφασισμό της περιοχής του Πόντου με την ανάπτυξη μαζικών οργανώσεων Γκρίζων Λύκων και προσπάθεια εκρίζωσης της ελληνοφωνίας.
Σχόλια
Η πρόσφατη έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου «Niko’nun Kemençesi» του Ομέρ Ασάν υπό τον τίτλο «Η κεμεντζέ του Νίκου« (δηλαδή «Η λύρα του Νίκου») και οι παρουσιάσεις του βιβλίου στην Αθήνα (15/9 στη Μεταμόρφωση Αττικής και στις 16/9 στο Polis Art Cafe) και στην Πάτρα μας θύμισε ξανά τη μεγάλη προσφορά του συγγραφέα στην ανάδειξη του ελληνόφωνου ποντιακού πολιτισμού που επιβιώνει έως σήμερα στην βορειοανατολική Τουρκία.
Comments (1) 
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο του Δίου, το Σάββατο 27 Aυγούστου, μια εξαιρετική θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το δράμα των προσφύγων του 1922.Ένας προβληματισμός μου με αφορμή το συνέδριο του Σύριζα που θα γίνει τον Οκτώβριο δημοσιεύτηκε στη σαββατιάτικη «Αυγή»:
Βιώνοντας την πραγματικότητα της 20μηνης περίπου διακυβέρνησης του τόπου από την Αριστερά, συνειδητοποιώντας τα προβλήματα που συνάντησε, τις ματαιώσεις που αναγκάστηκε να αποδεχτεί, την προσγείωση εν τέλει σε έναν κόσμο διαφορετικό από το παλιότερο φαντασιακό πρότυπο, συνειδητοποιούμε ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται θα είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Και επιπλέον, θα έχει κομβική σημασία στην ιστορία των προβληματισμών για τη δυνατότητα ύπαρξης μιας κυβερνητικής Αριστεράς.
Σχολιάστε ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ*
Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας το 1923. Πολλοί από όσους επιβίωσαν των μαζικών βίαιων μετακινήσεων του πληθυσμού του Πόντου κατέληξαν στην υπό γαλλικό έλεγχο Συρία (Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου).
Το 1994 η Βουλή των Ελλήνων έλαβε ομοφώνως την απόφαση να ορίσει τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον μικρασιατικό Πόντο.
Σχόλια
Την 1η Ιουνίου 2016 ολοκληρώθηκε ο 8ος κύκλος του Σεμιναρίου Ιστορίας που πραγματοποιείται στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς. Η καταληκτική εκδήλωση και στους οκτώ κύκλους που έχουν ολοκληρωθεί έως τώρα ήταν αφιερωμένη στις σταλινικές διώξεις και σε ένα από τα πολλά θέματα που σχετίζεται με το φαινόμενο του σταλινισμού. Συνέχεια
Σχόλια 
Το θέμα που θα απασχολήσει την καταληκτική συνάντηση είναι:–Χρήστος Κεφαλής, υπεύθυνος συντακτικής επιτροπής περιοδικού ‘Μαρξιστική Σκέψη’,
–Βασίλης Τσενκελίδης, ιστορικός
Συντονισμός: Βλάσης Αγτζίδης, ιστορικός
Σεμινάριο Ιστορίας 2016-2017
Τι σημαίνει η σύγχρονη ισλαμική αναβίωση, πώς συγκροτήθηκε ο νέος ελληνισμός, πώς πρωτοεμφανίστηκε το Ισλάμ στην αραβική έρημο, ποιές είναι οι βασικές του απόψεις, ποιές είναι οι βασικές του απόψεις, ποιά η σχέση του με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες (Εβραίοι και χριστιανοί), πώς εντάσσεται η γυναίκα στην ισλαμική θεολογία, πώς έγινε η ισλαμική επέκταση, ποιό ήταν το Εμιράτο της Κρήτης, ποιά η σχέση Τζιχάντ και Σταυροφοριών.....
Στο νέο βιβλίο επιχειρείται η διερεύνηση μιας σκοτεινής εποχής (1908-1923) και ενός οδυνηρού μετασχηματισμού που ακόμα διχάζει τους ιστορικούς, αλλά και τους πολιτικούς.
Κυκλοφόρησε στη σειρά Ε-Ιστορικά
Γ.Κόκκινος–Έ.Λεμονίδου-Βλ.Αγτζίδης, "Tο Τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης", εκδ. Ταξιδευτής
απ' τις Εναλλακτικές Εκδόσεις
Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1995)
επανεκδόθηκε από τις εκδ. Σκάι
.
Ενδεικτικά έργα, διαφόρων τεχνοτροπιών, σε μια συλλογή στο faceBook
