Σχόλια
Με μια καθυστέρηση 73 χρόνων τιμήθηκε ουσιαστικά ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός που αφορά την ιστορία της παραγωγής ενέργειας στη χώρα μας. Η ημέρα (13 Οκτωβρίου 1944) που τα αντιστασιακά ένοπλα σώματα του ΕΛΑΣ απέτρεψαν την καταστροφή του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι από τους Γερμανούς κατακτητές που αποχωρούσαν. Η τιμητική αναγνώριση συνέβη με τη φετινή καθιέρωση της 13ης Οκτωβρίου σε επίσημη αργία για τη ΔΕΗ. Υλοποιήθηκε έτσι η εκτίμηση του τότε διευθυντή της Ηλεκτρικής: «… Κλαίμε μαζί σας τους ένδοξους νεκρούς και η μνήμη τους, ας είσθε βέβαιοι, δεν θα σβηστεί από το χρόνο που φθείρει τους θνητούς…»
«Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά»
Ένα πολύ σημαντικό συνέδριο για το Σμυρνιό διανοούμενο Δημήτρη Γληνό άρχισε την Παρασκευή 19 Μαϊου και ολοκληρώνεται την Κυριακή 21. Το συνέδριο γίνεται στο Αμφιθέατρο ‘Αντώνης Τρίτσης», Ακαδημίας 50. 
Aφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου υπήρξε ένας διάλογος στο διαδίκτυο με έναν παλαιό κνίτη, σπουδαγμένο στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με κομματική υποτροφία στο πλαίσιο της σημαντικής οικονομικής βοήθειας που παρείχαν στη νομεκλατούρα του ΚΚΕ τα «αδελφά κόμματα» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το ενδιαφέρον στην ιστορία μας είναι ότι αυτός, ο ευνοημένος από τις ελέω «προλεταριακού διεθνισμού» διευκολύνσεις , σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο που απεχθάνεται βαθύτατα το ΚΚΕ και το διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία.
Mια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα διοργανώνει το Σάββατο 8 Απριλίου 2017 και ώρα 19:00 ο σύλλογος «
Μια από τις τραγικές σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας στα προεόρτια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε η σφαγή των 14.736 Πολωνών αξιωματικών τον Μάρτιο του ’40 στο Κατίν, εντός των σοβιετικών ορίων, 500 χλμ από τα πολωνικά σύνορα. Η σφαγή έγινε μετά από πρόταση του Μπέρια, συζήτηση στην Κ.Ε. του ΠΚΚ-μπ. (που αργότερα θα ονομαστεί ΚΚΣΕ) και έγκριση του Στάλιν. 
Στη συνάντηση της Παρασκευής 11-11-2016 
Δεν είναι πολύ εύκολο να αποκωδικοποιηθεί πλήρως η πρόσφατη εξέλιξη της ρητορικής του Ερντογάν, που φαίνεται να ασκεί κριτική και να προσπαθεί να αποδομήσει ιδεολογικά μια από τις ισχυρότερες διεθνείς συνθήκες, τη Συνθήκη της Λωζάννης. [Ένα μέρος της αφορούσε την 
Συνήθως, σήμερα, ο όρος αυτός αντιμετωπίζεται περισσότερο ως καθοριζόμενος από περιοριστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και από την υποκειμενικότητα του φορέα.
Δύο παρουσιάσεις του νέου βιβλίου του Ομέρ Ασάν, που μεταφράστηκε στα ελληνικά, θα γίνουν στην Αθήνα:
H ίδια συνέντευξη με τον τίτλο «
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο του Δίου, το Σάββατο 27 Aυγούστου, μια 
Βιώνοντας την πραγματικότητα της 20μηνης περίπου διακυβέρνησης του τόπου από την Αριστερά, συνειδητοποιώντας τα προβλήματα που συνάντησε, τις ματαιώσεις που αναγκάστηκε να αποδεχτεί, την προσγείωση εν τέλει σε έναν κόσμο διαφορετικό από το παλιότερο φαντασιακό πρότυπο, συνειδητοποιούμε ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται θα είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Και επιπλέον, θα έχει κομβική σημασία στην ιστορία των προβληματισμών για τη δυνατότητα ύπαρξης μιας κυβερνητικής Αριστεράς.
Του Ανδρέα Αγτζίδη*
Διάβασα με πολλή προσοχή στην 3η Σελίδα (ΦΥΛΛΟ 1235/29-6-2017) και στο τέλος της πρώτης στήλης της έγκριτης εφημερίδας σας “ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ” το σχόλιο με τίτλο “και ταλαιπωρημένος και ανώνυμος”. Πιστεύω, πως αυτοί που αφαιρούν την πινακίδα, την ταυτότητα του ταλαιπωρημένου αγάλματος να είναι και γνωστοί, ίσως και άγνωστοι. Οι οποίοι πιστεύουν με το “κοντό” το μυαλό τους, πως προσφέρουν προς την Πατρίδα “υψίστας υπηρεσίας”.
Το θέμα που θα απασχολήσει την καταληκτική συνάντηση είναι:
Το σχόλιο αυτό γράφεται με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη κατά την πρόσφατη εκδήλωση στη Νέα Φιλαδέλφεια για 
Στην εφημ. «Αυγή» (9-10-2015) δημοσιεύτηκε το άρθρο μου για τους Νεότουρκους. Ο τίτλος του άρθρου είναι: «
Στην Ελλάδα και στην ελληνική πολιτική σκηνή, δυστυχώς για άλλη μια φορά παρατηρείται ένα έλλειμμα. Έλλειμμα ουσίας και σοβαρότητας. Λες και το όποιο ζήτημα προσφέρεται για άγονες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Για άλλη μια φορά, οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται κοντόφθαλμοι και ελάχιστοι για τις δύσκολες περιστάσεις που έρχονται.
Ο Κωστόπουλος, όσον αφορά τα θέματα αυτά, κινείται πάντα στην ίδια γραμμή:
