Ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι;

Με αφορμή την εκ νέου έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό στο Κράν-Μοντανά, κοντά στη Γενεύη, αναρτώ ένα παλιό μου κείμενο (δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 26.01.2003) για το ποιοί είναι οι Τουρκοκύπριοι. Είχε γραφτεί μετά τις πρώτες μαχητικές αντικατοχικές διαδηλώσεις που είχαν οργανωθεί στο κατεχόμενο τμήμα της Μεγαλονήσου.
.

Τουρκοκύπριοι: μια ομάδα ελληνόφωνων μουσουλμάνων

Του Βλάση Αγτζίδη

.

H πρόσφατη (σ.τ.σ 2003) εκδήλωση των συναισθημάτων των Τουρκοκυπρίων με τις μεγάλες μαχητικές τους διαδηλώσεις προκάλεσε κατάπληξη στην ελληνική πλευρά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Ιδιαίτερη κατάπληξη προκάλεσαν στοιχεία, όπως η εμφάνιση της κυπριακής ταυτότητας σε αντιπαράθεση με την τουρκική και η -δειλή σε πρώτη φάση- αμφισβήτηση της κατοχής της Κύπρου. Μπορεί ο καταλύτης που οδήγησε στις κινητοποιήσεις να ήταν η διεκδίκηση της ευρωπαϊκής προοπτικής. Ομως, εκδηλώσεις τέτοιου τύπου δεν ερμηνεύονται εύκολα με τα παραδοσιακά αναλυτικά εργαλεία.

Η τουρκοκυπριακή ταυτότητα

 

Advertisement

Ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία

Mε αφορμή μια πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν, όπου μεταξύ άλλων τα εδάφη της  Ελλάδας τα ανάφερε ως  «εδάφη γκιαούρηδων«, ας θυμηθούμε ένα παλιό άρθρο του Vahit Tursun. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι μια από τις καταγωγές του Ερντογάν είναι ρωμαίικη και ότι ουδεμία φυλετική προέλευση έχει από τις τουρκικές εθνοτικές ομάδες. Αυτή ακριβώς είναι και η εξήγηση της ακραίας ισλαμικής του καθήλωσης. Το Ισλάμ για τον Ερντογάν λειτουργεί ως ένα σημείο αναπλήρωσης της ταυτότητας. Μιας ανάγκης για αναπλήρωση που προκύπτει από τη γνώση της δικιάς του εθνοτικής προέλευσης.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» το 2007 με δικό μου εισαγωγικό σημείωμα.

Σκέψεις για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
(και την απίστευτη θριαμβολογία των ημέτερων «φιλελευθέρων»
——————————————————————————

Ο Κάστρο βεβαίως δεν ήταν δημοκράτης δυτικού τύπου. Ούτε και η Κούβα που δημιούργησε πάνω στο παλιό πορνείο και καζίνο των Αμερικανών- ήταν μια χώρα δυτικού τύπου…. Η κριτική στο μοντέλο αυτό είναι γνωστή και σημαντική… Όμως είναι τεράστια η απόσταση που χωρίζει την κριτική από την ισοπέδωση και τη μνησικακία των ‘ημετέρων’…. Ας πούμε, η Κούβα συγκρίνεται με τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. ¨Ομως αποφεύγεται να συγκριθεί με τις χώρες με τις οποίες είχε κοινή αφετηρία, με τα ομοειδή κράτη που δημιουργήθηκαν από την αποικιοκρατία είτε με τη μεταφορά αφρικανών σκλάβων είτε από τον περιθωριοποιημένο ιθαγενή πληθυσμό : κυρίως τη γειτονική Αϊτή, αλλά και τη Γουατεμάλα, το Μεξικό, την Ονδούρα, τη Νικαράγουα κ.λπ.

Ένα άλλο ζήτημα σχετίζεται με το αν σε εκείνες τις συνθήκες υπήρχε άλλος δρόμος. Γιατί όπως

Η Λωζάννη, ο Κεμάλ και οι μικροαπατεωνιές των κεμαλιστών

Δεν είναι πολύ εύκολο να αποκωδικοποιηθεί πλήρως η πρόσφατη εξέλιξη της ρητορικής του Ερντογάν, που φαίνεται να ασκεί κριτική και να προσπαθεί να αποδομήσει ιδεολογικά μια από τις ισχυρότερες διεθνείς συνθήκες, τη Συνθήκη της Λωζάννης. [Ένα μέρος της αφορούσε την ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών και των καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων]. Εάν συμβαίνει αυτό τελικά, η Τουρκία και ο εθνικισμός της είτε στην κεμαλική είτε στην ισλαμιστική του εκδοχή, θα έχουν κερδίσει την παγκόσμια πρωτοτυπία αμφισβητώντας για δεύτερη φορά μια από τις μεταπολεμικές συνθήκες που πάνω της βασίστηκε η γεωπολιτική ισορροπία.

H παρουσία των Ελλήνων στο Ιράκ

Η μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, οι προσφυγικές ροές από τη Μέση Ανατολή έχουν ως κύρια  ημερομηνία γέννησης την παράνομη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003. Οι ΗΠΑ υπό την προεδρία του Τζορτζ Μπους του νεώτερου και η Μεγάλη Βρετανία  υπό την πρωθυπουργία του Τόνι Μπλερ,  ακολουθούμενες από πλήθος υποτελών χωρών -μεταξύ των οποίων και η Ελλας- επιδίωξαν με στρατιωτικά μέσα την ανατροπή του τότε ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν. Η δεύτερη σημαντική ημερομηνία υπήρξε η δυτική και τουρκο-σαουδαραβική επέμβαση στη Συρία τον Ιούλιο του 2011 με την υποκίνηση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης. .

.

Με αφορμή την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ είχα δημοσιεύσει (26.04.2003) το παρακάτω κείμενο

                            ___________________________________________

H παρουσία των Ελλήνων στο Ιράκ

Του Βλάση Αγτζίδη

Η λεηλασία του μουσείου της Βαγδάτης προκάλεσε την οργή και τη συγκίνηση του πολιτισμένου κόσμου. Η πράξη αυτή θυμίζει την καταστροφή του μουσείου της Καμπούλ στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια των εμφύλιων πολέμων μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών, όταν χάθηκαν -μεταξύ των άλλων- και τα πολύτιμα ευρήματα του ελληνικού κράτους της Βακτριανής. Στις μέρες μας στη Βαγδάτη χάθηκαν πολύτιμα αρχαιολογικά τεκμήρια από μια περιοχή που αποτέλεσε πολιτιστική κοιτίδα της ανθρωπότητας και συνδέθηκε ποικιλοτρόπως με τον ελληνισμό. Οι ελληνικές επιγραφές στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία του Ιράκ θυμίζουν στον επισκέπτη το πέρασμα των Ελλήνων από τα χώματα της Μεσοποταμίας.

Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;

Μήλιοι: «Αλλά πώς είναι δυνατόν να είναι εξ ίσου συμφέρον για εμάς να γίνομε δούλοι, και συγχρόνως να είναι δικό σας συμφέρον να γίνετε κυρίαρχοί μας;»
……….
«Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Βλέπετε να πραγματοποιούνται τώρα τα αόρατα, επειδή αυτό επιθυμείτε….»
(Η απάντηση των Αθηναίων στις συμβιβαστικές προτάσεις των Μηλίων, λίγο πριν τους εξοντώσουν…Θουκ. Ε, 84-116)
———————————————————————————————

What Would Thucydides Say About the Crisis in Greece?

(Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα;)
του ROBERT ZARETSKY,
εφημ. «THE NEW YORK TIMES» (1-7-2015)

Μια ξένη αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί μια ισχυρή συμμαχία αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα της Μεσογείου με ένα τελεσίγραφο. Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας, πληρώνοντας καταστροφικά τέλη και εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία σας, ή θα καταστραφείτε.

Νησιά του Ιονίου. Μια ιδιαίτερη ιστορική ενότητα

Αφιερωμένο στην περίπτωση των ιονίων νήσων και στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων σ’ αυτά ήταν οι σελίδες Ιστορίας της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 3ης Αυγούστου 2014, με τη συμμετοχή του ιστορικού Γιώργου Ζούμπου και του ερευνητή Σπύρου Καναλιώτη

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΝΗΣΙΑ ΙΟΝΙΟΥ: Το όριο Δύσης και Ανατολής

• Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια του Ιονίου και τα νησιά,
  και εσηκώσανε τα χέρια, για να δείξουνε χαρά.
  Μ’ όλον που ‘ναι αλυσωμένο το καθένα τεχνικά,
  και εις το μέτωπο γραμμένο έχει: Ψεύτρα Ελευθεριά
• (Διονύσιου Σολωμού, «Υμνος εις την Ελευθερίαν», στροφές 20-21)
• Τα Ιόνια νησιά συγκροτούν μια ιδιαίτερη ιστορική κατηγορία στο πλαίσιο της νεοελληνικής και ευρωπαϊκής Ιστορίας. Και αυτό όχι μόνο γιατί εκεί ιδρύθηκε το 1800 το πρώτο νεοτερικό ελληνικό κράτος, αναγνωρισμένο ως «Βυζαντινό», που έμεινε γνωστό ως Επτάνησος Πολιτεία. Αλλά κυρίως γιατί για αιώνες τα νησιά αυτά υπήρξαν το όριο μεταξύ του ισλαμικού οθωμανικού κόσμου και της Δύσης.

  Η «Μάντζαρος» στην τοποθεσία Ανάληψη, κατά τη διάρκεια εκδρομής με το σωματείο «Εργατική Αδελφότης», κατά το έτος 1897 ή 1898 

Κωνσταντινούπολη: 50 χρόνια από τις απελάσεις του ’64

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ …..

ΠΟΛΗ: Το τουρκικό Βαθύ Κράτος και οι Ελληνες

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

Μία από τις άγνωστες σελίδες των εθνικών εκκαθαρίσεων, που πραγματοποίησε ο τουρκικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών μειονοτήτων, ήταν οι απελάσεις των Κωνσταντινουπολιτών το 1964, και συγκεκριμένα αυτών που διέθεταν ελληνική υπηκοότητα.

Το πρόσχημα υπήρξε άλλη μια φορά η όξυνση του κυπριακού ζητήματος και οι διακοινοτικές συγκρούσεις που ξέσπασαν με αφορμή τις προσπάθειες της τουρκοκυπριακής παρακρατικής οργάνωσης ΤΜΤ του Ντενκτάς για υπονόμευση του κυπριακού κράτους και διαχωρισμό των μουσουλμάνων Κυπρίων, ώστε να αποτελέσουν εύκολη λεία εκτουρκισμού και παρέμβασης της Τουρκίας. Βέβαια, ουδέποτε από την εποχή του Γεωργίου Γρίβα είχαν ληφθεί υπόψη οι επιπτώσεις της διαχείρισης του κυπριακού ζητήματος επί του Ελληνισμού που είχε απομείνει στην Τουρκία. Η πρώτη γεύση ήταν τα Σεπτεμβριανά του 1955.

Στις 16 Μαρτίου 1964 η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει
τους 12.500 Ελληνες πολίτες που είχαν την ιδιότητα των
«Etablis» και οι οποίοι προστατεύονταν
από τη Συνθήκη της Λωζάννης

Αυτή ήταν η άμεση απάντηση του ρατσιστικού τουρκικού κράτους κατά της ελληνικής μειονότητας στην προσπάθεια του Γεωργίου Γρίβα -πρώην αρχηγού της δωσιλογικής οργάνωσης «Χ», που έδρασε στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής και θύμιζε, σύμφωνα με τον Κρις Γουντχάουζ, την Κου Κλουξ Κλαν- να καθοδηγήσει και να πατρονάρει τα αισθήματα των Ελλήνων της Κύπρου για απαλλαγή από τη βρετανική αποικιοκρατία. Η τελευταία πράξη της συρρίκνωσης της ελληνικής μειονότητας θα συμβεί μετά το χουντικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου, την ιμπεριαλιστική τουρκική εισβολή και την επακόλουθη κρίση στις ελλαδοτουρκικές σχέσεις (Ιούλιος, Αύγουστος του ’74)

Μαρτυρίες για την βρετανική επέμβαση τον Δεκέμβριο του ’44

H σημασία των μαρτυριών για την πληρέστερη κατανόηση του βρετανικού ρόλου στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο υπήρξε το αντικέιμενο του αφιερώματος ιστορίας στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 29 Δεκεμβρίου 2013.  Στο αφιέρωμα συμπεριλαμβάνονται δύο μαρτυρίες:  η συγκλονιστική αφήγηση του Βρετανού αξιωματικού Wilfred Byford-Jones για τις δολοφονίες των διαδηλωτών στις 3 Δεκεμβρίου στην Πλατεία Συντάγματος  και του  Χρήστου Κοσμίδη, μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), για την εν γένει βρετανική στάση κατά την περίοδο της Κατοχής.

.

Η σημασία των μαρτυριών για τη βρετανική επέμβαση

• Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

• Μία από τις πλέον έντονες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας είναι η ένοπλη βρετανική επέμβαση του Δεκεμβρίου του ’44 κατά του μεγάλου αντιστασιακού κινήματος που είχε αναπτυχθεί στην κατεχόμενη Ελλάδα -ενώ ακόμα μαινόταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

  Η σημαντικότητα της βρετανικής επέμβασης οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Αρχικά γιατί η κύρια αιτία του ελληνικού εμφύλιου πολέμου υπήρξε η βρετανική επέμβαση. Επίσης, η επέμβαση των Βρετανών σταμάτησε εν τη γενέσει της μια πρωτοφανή κινητοποίηση και συμμετοχή του ελληνικού λαού στα κοινά, ανεξάρτητα εάν η κύρια δύναμη της Αντίστασης ελεγχόταν από ένα συγκεντρωτικά δομημένο κόμμα, θεολογικής υπόστασης, ενταγμένο σ’ ένα διεθνές σύστημα εξάρτησης.

Τσε Γκεβάρα: 46 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=390915

Γιατί άραγε ο Τσε Γκεβάρα παραμένει έως σήμερα μια γοητευτική ιστορική παρουσία;
Τι είναι αυτό που κάνει εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο να παραπέμπουν μόνο σ’ αυτόν με πολλούς τρόπους, ενώ εκατοντάδες και χιλιάδες άλλοι που συμμετείχαν στις επαναστάσεις του 20ού αιώνα έπεσαν στην αφάνεια;

 —————————————————————————— 

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

46 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ