Comments (1)
Σε κάθε επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις 
Η πρόσφατη αναστολή της συμφωνίας του 2001 με την Ελλάδα για την 
Με την
Το ζήτημα της Δίκης των Εξ (Οκτώβριος του 1922) και η παράδοξη ακύρωσή της 90 χρόνια μετά από τον Άρειο Πάγο (με ψήφους 3-2) θα αποτελέσει το αντικείμενο της παρουσίασης στο Σεμινάριο Ιστορίας στις 15 Δεκεμβρίου Παρασκευή (7.15-9 μ.μ.)
Για το θέμα αυτό θα μιλήσουν οι:
Η απόφαση του αμερικανού προέδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ δεν είναι μια συνηθισμένη απόφαση. Απαντά σε ερωτήματα αιώνων και διαμορφώνει ένα αποτέλεσμα για το οποίο μάχονται οι πληθυσμοί της περιοχής και οι δυνατοί του κόσμου από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Γιατί, για πρώτη φορά από τον 6ο π.Χ. –παρακάμπτοντας την περίοδο των Μακαβαίων- η Ιερουσαλήμ ανακηρύσσεται σε επίσημη πρωτεύουσα των Εβραίων.
Το ΚεΜιΠο που εδρεύει στη Νέα Ιωνία εξελίσσεται στον σημαντικότερο πνευματικό φορέα του προσφυγικού ελληνισμού. Απόδειξη αποτελεί το συνέδριο που οργανώνεται από τις 24 έως τις 26 Νοεμβρίου 2017, όπου ΟΛΕΣ οι τάσεις που προσπαθούν να ερμηνεύσουν εκείνο το ιστορικό μεταίχμιο (1914-1923) βρίσκονται παρούσες και καλούνται να καταθέσουν την ιδιαίτερη άποψή τους. Στο συνέδριο αυτό θα δούμε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ φορά να κάθονται στο ίδιο τραπέζι ιστορικοί που εκφράζουν την 
«Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά»
| Ένα συνέδριο «μαϊμού», που εξευτελίζει τους Πόντιους |
του Βλάση Αγτζίδη*
.
To Σ/Κ (5-6 Aυγούστου) η πλειονότητα του ΔΣ της ΠΟΕ -10 μέλη από τα 19 (γιατί τα υπόλοιπα 9 παραιτήθηκαν διαμαρτυρόμενα)- χρησιμοποιώντας ως όχημα ένα ξεπεσμένο όργανο τη ΔΙΣΥΠΕ οργανώνει μια μάζωξη που της έχει δώσει το βαρύγδουπο τίτλο «8ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού». .
Κανείς άλλος δεν συμμετέχει, πλην των οργανώσεων που ελέγχει η πλειονότητα. ΚΑΜΙΑ ομοσπονδία του εξωτερικού, ούτε από τη Δύση ούτε από την Ανατολή, θα πάρει μέρος. Συμμετέχουν όμως αυτοί οι εξ Αθηνών, που η ομάδα Παρχαρίδη κατηγορούσε για χρόνια αδίκως ως «λαμόγια».
την Επιτροπή Ιστορίας της Κ.Ε., γνωστότερος των οποίων είναι ο φίλτατος Αναστάσιος Γκίκας. Ο οποίος σ’ ένα βιβλίο που έγραψε κατά παραγγελία αφού 
Aφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου υπήρξε ένας διάλογος στο διαδίκτυο με έναν παλαιό κνίτη, σπουδαγμένο στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με κομματική υποτροφία στο πλαίσιο της σημαντικής οικονομικής βοήθειας που παρείχαν στη νομεκλατούρα του ΚΚΕ τα «αδελφά κόμματα» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το ενδιαφέρον στην ιστορία μας είναι ότι αυτός, ο ευνοημένος από τις ελέω «προλεταριακού διεθνισμού» διευκολύνσεις , σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο που απεχθάνεται βαθύτατα το ΚΚΕ και το διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία.
Ο Τάκης είναι ένας παλιός γνωστός δημοσιογράφος, σοβαρός, ρηξικέλευτος και ευαίσθητος σε κάποια ζητήματα. Βεβαίως αντιεθνικιστής κ.λπ. 
Ο Κάστρο βεβαίως δεν ήταν δημοκράτης δυτικού τύπου. Ούτε και η Κούβα που δημιούργησε πάνω στο παλιό πορνείο και καζίνο των Αμερικανών- ήταν μια χώρα δυτικού τύπου…. Η κριτική στο μοντέλο αυτό είναι γνωστή και σημαντική… Όμως είναι τεράστια η απόσταση που χωρίζει την κριτική από την ισοπέδωση και
Ένα ενδιαφέρον άρθρο της 
όμως το γεγονός ότι μια μεγάλη και άγνωστη τραγωδία του 1944 που συνέβη στην Κριμαία επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών της Δύσης με την αναδυόμενη Ρωσία. Με την ανιστορική ταύτιση της σύγχρονης Ρωσικής Ομοσπονδίας με την σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ – παρότι βέβαια και η ίδια η Ρωσία διεκδικεί τις ηρωϊκές στιγμές της ίδιας περιόδου, όπως τη νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενσωματώνει το κομμουνιστικό σφυροδρέπανο στους δικούς της εθνικιστικούς συμβολισμούς… 
Το σχόλιο αυτό γράφεται με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη κατά την πρόσφατη εκδήλωση στη Νέα Φιλαδέλφεια για 
Ο 
Στην εφημ. «Αυγή» (9-10-2015) δημοσιεύτηκε το άρθρο μου για τους Νεότουρκους. Ο τίτλος του άρθρου είναι: «
«Ἀφοῦ ὅμως εἰς τοὺς 375 πρὸ Χριστοῦ, Φίλιππος, ὁ πατὴρ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἔλαβε τὸ μακεδονικὸν σκῆπτρον, διὰ πρώτην φοράν, ἤρχισε, φεῦ! νὰ μιάνῃ τὴν ἐλευθέραν γῆν τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀνεξάρτητον ἀρχήν του. Αὐτὸς ὄντας πολλὰ φιλόδοξος, καὶ ἐν αὐτῷ φιλομαθὴς καὶ δίκαιος, ὅταν δὲν ἦτον πρὸς ζημίαν του, ἢ διὰ νὰ εἰπῶ καλλίτερα ὅταν ἦτον πρὸς ὄφελός του, εἵλκυσε κατ᾿ ὀλίγον ὀλίγον εἰς τὴν φιλίαν του τοὺς περισσοτέρους ἀρχηγοὺς τῶν τότε ἐλληνικῶν πόλεων, καὶ οὕτως προετοίμασεν εἰς μὲν τὸν υἱόν του μεγάλας νίκας, εἰς δὲ τὴν πατρίδα του καὶ ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἕνα ἐπικείμενον καὶ ἄφευκτον ἀφανισμόν. 
Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε 
Την επίσημη Ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές, και η προσπάθεια των ηττημένων να αναδείξουν και αυτοί τη δική τους ιστορική εμπειρία αποτελεί τις περισσότερες φορές μια επώδυνη περιπέτεια. 
Ο Κωστόπουλος, όσον αφορά τα θέματα αυτά, κινείται πάντα στην ίδια γραμμή:
Τις ημέρες που ψηφίζονταν από τη Βουλή τα 2α προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου, η ελλαδική κοινή γνώμη είχε να ασχοληθεί με το ερώτημα που έξαφνα έθεσε ο κ. Φίλης, κατέχοντας τη θέση του υπουργού Παιδείας, «
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 