Λίγο πριν από την κάλπη….
Σε λίγες ώρες ανοίγουν οι κάλπες στην Ελλάδα, οι οποίες θα ορίσουν το πως και με ποιές ιδέες θα εκπροσωπηθεί ο ελληνικός λαός στις Βρυξέλλες. Στη διαδικασία αυτή συμμετέχω και εγώ μέσα από το ευρω-ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή μου υπήρξε εντελώς απρόοπτη και ήρθε ως αποτέλεσμα της κατάληξης μιας μεγάλης σύγκρουσης με τους Αρνητές, οι οποίοι εκτιμώ ότι έχουν χάσει ολοκληρωτικά τη δυνατότητα επιρροής στα ζητήματα που μας ενδιαφέρουν.
Ο δικός μου επιστημονικός χώρος αλλά και ο χώρος των ακτιβιστικών μου προσπαθειών είναι η προσφυγική Μνήμη (Πόντος, Μικρά Ασία, ελληνισμός της τ. ΕΣΣΔ) καθώς και η προσπάθεια διεθνοποίησης της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1914-1922.
Όλα αυτά αποτέλεσαν αντικείμενο της βραχυχρονης προεκλογικής περιόδου.
Σημαντική ενίσχυση της προεκλογικής μου δραστηριότητας ήταν η σύμπτωση της έκδοσης του τελευταίου μου βιβλίου με τίτλο: «Μικρασιατική Καταστροφή. Από τη Λούξεμπουργκ και τον Γληνό στην ήττα και το Τραύμα«. Οπότε ένα μέρος της προεκλογικής προσπάθειας βασίστηκε στις βιβλιοπαρουσιάσεις στην Κατερίνη, το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Εδώ θα δείτε απόσπασμα από την παρουσίαση στο Κιλκίς:
Σημαντική ενίσχυση της προεκλογικής μου δραστηριότητας ήταν η σύμπτωση της έκδοσης του τελευταίου μου βιβλίου με τίτλο: «Μικρασιατική Καταστροφή. Από τη Λούξεμπουργκ και τον Γληνό στην ήττα και το Τραύμα«. Οπότε ένα μέρος της προεκλογικής προσπάθειας βασίστηκε στις βιβλιοπαρουσιάσεις στην Κατερίνη, το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Εδώ θα δείτε απόσπασμα από την παρουσίαση στο Κιλκίς:
Μόλις έγινε γνωστή η υποψηφιότητά μου έστειλα την εξής ενημέρωση, όπου εξηγούσα τους λόγους της καθόδου:
https://www.ionianet.gr/vlassis-agtzidis/?fbclid=IwAR19Moux2VmZcDIFeBgM7AyXjS_g85STH__Ok8iW8DsauWsRX2EDMTsuII0
Δείτε εδώ ένα βίντεο από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, όπου περιγράφω το γιατί αποφάσισα να πάρω μέρος στις ευρωεκλογές :
Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε μια συνέντευξη στο ΘΕΣΣΑΛΙΑ-ΤV για τις εκλογές, τη Μικρασιατική Καταστροφή, το σοβιετικό πείραμα, τον ποντιακό ελληνισμό, τη Συμφωνία των Πρεσπών και την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση:
Συζήτηση με τη Δώρα Αυγέρη στην ΕΡΤ-3 για τις ευρωεκλογές, τις Γενοκτονίες, τους Αρνητές, το νέο βιβλίο… Ακόμα και μια νύξη για την κλιματική αλλαγή:
Τις απόψεις μου για την Ευρώπη και την πρόκληση των εκλογών μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Για την προσφυγική μνήμη και τη σημασία της στην Ευρώπη, μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Επίσης, με αφορμή τα 100 χρόνια από την απόβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα και την έναρξη της β’ φάσης της Γενοκτονίας, ακούστε τη συνέντευξη στο ρ/σ της ΕΡΤ-3:
Ένα άρθρο: «Εκατό χρόνια από το 1919» ή «Τι συνέβη στην οθωμανική Ανατολή κατά την περίοδο 1914-1923;»:
Για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Σμύρνης διαβάστε:
Εδώ θα διαβάσετε μια συνέντευξη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Και εδώ συνέντευξη στο News247:
ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣΠΟΥ ΞΕΦΤΥΛΙΣΑΝ ΤΗΝ «ΔΡΑΚΟΓΕΝΙΑ»
—————————————————————————————-
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Παππάς, ή η κωμωδία της «δρακογενιάς»
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 07.07.2020 :
Μες στον ναρκισσισμό τους αυτοαποκαλούνταν «δρακογενιά». Μια γενιά μπορεί να μεταμορφώσει την κοινωνία. Ενας δράκος είναι ένα τερατώδες πλάσμα μυθικών διαστάσεων που φτύνει φλόγες και μπορεί να εξαφανίσει όλα τα ζωντανά γύρω του. Είναι «δρακογενιά» όσο το Μαξίμου όπου κατοίκησαν για μία τετραετία είναι ο «Λευκός Οίκος». Μια παρέα ήταν που φτιάχτηκε σε ταβέρνες και καφενεία όπου κατέληγε μετά τη συνέλευση στα αμφιθέατρα. Η μόνη τους παιδεία υπήρξε «η κοινωνική και η πολιτική διαμαρτυρία». Κι αυτή όμως εντός εισαγωγικών αφού, για χρόνια διαμαρτύρονταν χωρίς αντίκρισμα – και χωρίς να διακινδυνεύουν τίποτε. Βρέθηκαν εκεί όπου βρέθηκαν δωρεάν, άκοπα, χωρίς καν να φροντίσουν να μάθουν να μιλάνε. Σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν, σαν να μην το πίστευαν. Απόδειξη ότι στο εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν συμπεριφέρθηκαν σαν κυβέρνηση που εκπροσωπεί ένα κράτος και δέκα εκατομμύρια ανθρώπους. Συμπεριφέρθηκαν σαν παρέα που ο καθένας προσπαθεί να φανεί πιο έξυπνος από τους άλλους. Πήγαιναν στην Ευρώπη, έβγαζαν φωτιές από το στόμα τους, κι όταν οι άλλοι τους κοιτούσαν αδιάφορα αποχωρούσαν θυμωμένοι, σαν γνήσια παιδιά της δρακογενιάς.
Ημιμαθείς μαρξιστοκάπως πίστευαν πως η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα παιχνίδι όπου ο ένας προσπαθεί να κοροϊδέψει τον άλλον, κι όποιος κερδίσει τις εκλογές τους κοροϊδεύει όλους. Μπήκαν στο Μαξίμου χωρίς να καταλάβουν ποιος τους άνοιξε την πόρτα και έκαναν αυτό που νόμιζαν πως έπρεπε να κάνουν όσοι κερδίζουν τις εκλογές. Θεώρησαν υποχρέωσή τους να κοροϊδεύουν τους πάντες. Κανείς δεν τους είπε ότι και η κοροϊδία έχει τις απαιτήσεις της. Αλλο να κοροϊδεύεις παίζοντας με εκατομμύρια, κι άλλο να κοροϊδεύεις οργανώνοντας διαδήλωση στην Πανεπιστημίου για την Παιδεία. Και επειδή κανείς ποτέ δεν τους είχε ζητήσει λογαριασμό για τις διαδηλώσεις πίστευαν ότι κανείς δεν θα τους ζητήσει λογαριασμό για τα εκατομμύρια.
Ο κ. Παππάς παρίστανε εξαιρετικά τον δράκο. Ο «σκληρός» που τόλμησε να συγκρουσθεί με τα «βοθροκάναλα», με τη μόνιμη έκφραση του συνωμότη. Μπορεί να μην ήταν δημοφιλής, έπρεπε όμως να τον πάρεις σοβαρά διότι σε άφηνε να καταλάβεις πως πάντα κάτι ετοιμάζει. Το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα σε έκαναν να υποψιασθείς ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο φοβάσαι. Σκεφτόσουν όμως πως όταν έμπαινε βαθιά στο μαγειρείο σοβαρευόταν. Λάθος. Ηθελε να δηλητηριάσει τους καλεσμένους, όμως μπέρδευε τη στρυχνίνη με το αλάτι, με αποτέλεσμα να τους ανεβάζει την πίεση. Το πνεύμα της παρέας δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, ένα κράμα κουτοπονηριάς, αφέλειας, και της τερατώδους αυτοπεποίθησης της δρακογενιάς. Εχω αρχίσει να τον συμπαθώ τον κ. Παππά. Τους ήρωες της τραγωδίας τους συμπονάς ή τους φοβάσαι. Τους ήρωες της κωμωδίας όμως τους συμπαθείς, ιδιαίτερα όταν, στο τέλος, όποιος περνάει τους ρίχνει κι από μια σφαλιάρα.
https://www.kathimerini.gr/1086388/opinion/epikairothta/politikh/pappas-h-h-kwmwdia-ths-drakogenias