Παρασκευή στην Πάφο
Την περασμένη Παρασκευή 12 Οκτωβρίου βρέθηκα στην Κύπρο και ειδικά στην Πάφο σε μια εκδήλωση με τίτλο «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως μέρος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής».
Η αφορμή για την εκδήλωση αυτή ήταν η παρουσία χιλιάδων Ποντίων μετοίκων στην περιοχή, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τη σοβιετική κατάρρευση. Σε 35.000 είχαν φτάσει και τις μέρες της ακμής της παρουσίας των προσφύγων και μεταναστών Ελλήνων από την πρώην ΕΣΣΔ στην Κύπρο. Από τον πληθυσμό αυτό, οι 10.000 είχαν εγκατασταθεί στην Πάφο. Στην αρχή αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα αποδοχής από τους ντόπιους, των οποίων ένα μεγάλο μέρος ανάπτυξε μια ξενοφοβική συμπεριφορά. ‘Ηδη από την κοινότητα των 10.000 έχουν παραμείνει περί τους 6.000 άτομα. Οι υπόλοιποι είτε αναχώρησαν για τη Ρωσία είτε για την Ελλάδα.…
Ήταν η τρίτη φορά που πήγαινα στην Κύπρο για τον ίδιο λόγο: για την ενημέρωση του κοινού για τον ελληνισμό της πρώην ΕΣΣΔ. Σε μια τέτοια εκδήλωση στη Λεμεσό πριν από 10 χρόνια, είχαν ριχτεί στο χώρο της εκδήλωσης τρικάκια με το σύνθημα «Έξω οι Ρώσοι (σ.τ.σ. εννοώντας τους Πόντιους βέβαια) από την Κύπρο» και την υπογραφή Χρυσή Αυγή. Φαντάζομαι ότι οι Κύπριοι συντακτες θα είχαν άμεση σχέση με τους ελλαδίτες χρυσαυγίτες…
Εν τω μεταξύ, οι σοβιετικοί Πόντιοι αποτελούν την πιο παράδοξη επιβίωση της μικρασιατικής προσφυγιάς, εφόσον καταφεύγοντας στην ΕΣΣΔ με την Καταστροφή επέλεξαν να παραμείνουν (ή εγκλωβίστηκαν λόγω της παράνομης άρνησης των ελληνικών κυβερνήσεων να τους επιτρέψουν την κάθοδο ως «ύποπτους κομμουνιστικών ιδεών»). Και μετά το 1937 έγιναν θύματα του σταλινισμού με διώξεις και εξορίες στη Σιβηρία και στην Κεντρική Ασία.
Νομίζω ότι αποτελεί μια εξαιρετικά φωτεινή πλευρά της εξωελλαδικής ελληνικής πολιτισμικής παρουσίας του 20ου αιώνα, αλλά και του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, η ύπαρξη και η δράση ενός σοβιετικού ελληνισμού κατά το Μεσοπόλεμο, με τη δημιουργία μιας εντυπωσιακής πολιτικής και πολιτιστικής ζωής έως το ΄37. Αλλά αυτό είναι άλλο τεράστιο ζήτημα….
Η εκδήλωση της Παρασκευής διοργανώθηκε από τη Μητρόπολη της Πάφου, το Κυπριακό Κέντρο Μελετών (ΚΥΚΕΜ) και το Σύνδεσμο Ελλήνων Διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης Κύπρου. Η δική μου ομιλία είχε τον εξής τίτλο: «Το Ποντιακό Ζήτημα ως τμήμα του ευρύτερου Ελληνικού Ζητήματος της Ανατολής«. Η ομιλία του Χρήστου Ιακώβου, διευθυντή του ΚΥΚΕΜ: «Η γενοκτονία ως μέσο ομογενοποίησης του τουρκικού έθνους-κράτους: Η περίπτωση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού«. Παρεμβάσεις έκαναν οι Μάριος Κύρου εκ μέρους του ΚΥΚΕΜ και ο Κυριάκος Μπαρρής, πρόεδρος το Συνδέσμου Ελλήνων Διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης Κύπρου…
———————————-
Η Κύπρος είναι ένα μαγικό μέρος. Γι αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα ηλιοβασίλεμα στην Πάφο:
Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και τελικά μας επαναφέρει όλους σε μια θλιβερή πραγματικότητα. Οπότε ας τελειώσουμε την ανάρτηση τούτη με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πολίτης» που αναδεικνύει το σκοτεινό δρόμο του μέλλοντος:
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
Anthony Eden το 1941 για την Κύπρο … Ιστορικό αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου
28/10/19 | 0 | 0 | 42 εμφανίσεις
της Φανούλας Αργυρού*
Σε συσχετισμό με το άρθρο μου στις 29.9.2019 (Δηλώσεις Ιωάννη Μεταξά…) σήμερα θα αναφερθώ σε ένα υπόμνημα (Memorandum) του τότε βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Anthony Eden ημερ. 31 Μαΐου 1941 προς το Πολεμικό Συμβούλιο Υπουργών με τίτλο « Το Μέλλον της Κύπρου».
O Anthony Eden πρωθυπουργός μεταξύ 6 Απριλίου 1955 – 9 Ιανουαρίου 1957
Το άρθρο αυτό ας είναι και μια πρώτη απάντηση σε ένα «έγγραφο» που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια σε ιστοσελίδες στην Ελλάδα (που πιστεύω είναι πλαστογράφηση) ως τάχα δηλώσεις του Anthony Eden το 1944 για την Κύπρο…
To Memorandum Eden αποτελείται από έξι σελίδες και γράφτηκε με σκοπό να προκαταλάμβαναν τυχόν ενέργεια των Γερμανών να υποσχόντουσαν στην κυβέρνηση Quisling που είχαν στήσει στην Αθήνα ότι θα έδιδαν την νήσο Κύπρο στην Ελλάδα. Έγραψε ο Anthony Eden:
«Αν οι Γερμανοί κατακτήσουν την Κύπρο, μια πιθανή ενέργειά των θα ήταν να παρουσιαστούν ως απελευθερωτές που είχαν υπόψη τους να δώσουν την νήσο στην Ελλάδα, ή μάλλον στην κυβέρνηση Quisling που είχαν στήσει στην Αθήνα. Θα ήταν επομένως συνετό να μελετήσουμε αμέσως την θέση μας σε μια τέτοια πιθανότητα για να μην πιαστούμε στον ύπνο.
Το θέμα πρέπει να μελετηθεί, ανεξάρτητα από τις ανάγκες της σημερινής κρίσης, υπό το φώς ότι υπάρχει δυνατή prima facie υπόθεση να δώσουμε μετά τον πόλεμο, την Κύπρο στην Ελλάδα υπονοείται με διασφαλίσεις. Αυτό προκύπτει καθαρά από ένα memorandum που ετοιμάστηκε πρόσφατα με εντολή του Φόρειν ΄Οφις από το Τμήμα Εξωτερικών Ερευνών του Βασιλικού Ινστιτούτου για Διεθνείς Σχέσεις.» (σ.σ. Φ.Α. το Royal Institute for International Affairs, κοινώς γνωστό ως Chatham House δίπλα του οποίου βρίσκεται σήμερα στο Λονδίνο η Υπάτη Αρμοστεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο St. James’s Square).
«Το memorandum… υπενθυμίζει ότι η Αγγλία κατείχε την Κύπρο το 1878 για να προστατεύσει τις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη σε περίπτωση ρωσικής προέλασης η οποία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και ότι από το 1925 που η Κύπρος έγινε βρετανική αποικία το μόνο που έγινε κατορθωτό ήταν να μην δοθεί σε άλλη μεγάλη δύναμη, εκτός αυτού η νήσος δεν προσέφερε τίποτα στην ασφάλεια των βρετανικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Προσφέρθηκε στην Ελλάδα το 1915 ως δέλεαρ για να ενταχθεί στο πλευρό των συμμάχων. Κάπου τα τέσσερα πέμπτα του πληθυσμού της νήσου είναι ελληνόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί, η ήδη θερμή επιθυμία των οποίων είναι να ενωθούν με την Ελλάδα και η οποία μάλλον θα δυναμώσει παρά να αδυνατίσει. Περαιτέρω το memorandum δείχνει ότι εκτός από τις στρατηγικές εκτιμήσεις, τα μόνα συγκεκριμένα εμπόδια για την ένωση της νήσου με την Ελλάδα είναι (1) η αναφορά στην συμφωνία Sykes-Picot του 1916, που επιβεβαιώνεται με το άρθρο 4 της Γαλλο-Βρετανικής Σύμβασης του 1920, ότι η Γαλλία θα έχει βέτο στην ένωση της νήσου με 3η δύναμη, και (2) τα συμφέροντα της Τουρκία στην νήσο στη βάση στρατηγικής και σε σχέση με την τουρκόφωνη μειονότητα. Τα πρώτα από αυτά τα εμπόδια δύσκολα θεωρούνται σοβαρά καθώς η Γαλλία χάνει πυρετωδώς τη θέση της στη Συρία. Όσον αφορά το δεύτερο εμπόδιο, θα πρέπει να είναι δυνατό να βρεθούν τρόποι που να διασφαλίζουν τα τουρκικά συμφέροντα, και να λυθεί το πρόβλημα της τουρκικής μειονότητας με ανταλλαγή πληθυσμού». (σ.σ. Φ.Α. ενδιαφέρον η αναφορά αυτή γιατί μια τέτοια σκέψη είχε γίνει και κατά την ανταλλαγή πληθυσμών μετά την Συμφωνία της Λοζάνης αλλά απερρίφθη…)
«Οσον αφορά τα στρατηγικά συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, αυτά βέβαια πρέπει να διατηρηθούν, και αυτό μάλλον μπορεί να διευθετηθεί με παραχώρηση στη Μεγάλη Βρετανία ναυτικών και αεροπορικών βάσεων στη Κύπρο ή άλλη ελληνική νήσο π.χ. Κρήτη ή τα Δωδεκάνησα…
Μπορούμε να αγνοήσουμε και να αφήσουμε τη γερμανική προπαγάνδα πιστεύοντας ότι οι Έλληνες δεν θα ανταποκριθούν.
Μπορούμε να προκαταλάβουμε τη γερμανική κίνηση με δημόσια δήλωση ότι μετά το πόλεμο σκοπεύουμε να συζητήσουμε με την Ελληνική Κυβέρνηση την ένωση της νήσου με την Ελλάδα (βάσεις στο νησί ή αλλού ως πιο πάνω).
Μπορούμε αμέσως δίχως να αναμένουμε γερμανική κίνηση να εμπιστευθούμε την Ελληνική Κυβέρνηση και να συζητήσουμε ποία γραμμή να ακολουθήσουμε … Πρέπει να πείσουμε την ΕΚ ότι σε περίπτωση γερμανικής κίνησης και της κυβέρνησης Quisling να τη δέχεται, ότι αυτή (ΕΚ) θα αρνείται να συζητήσει τέτοιο σχέδιο…
Όταν βρισκόμουν πρόσφατα στην Αθήνα ρωτήθηκα κατά πόσο η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας θα ήταν διατεθειμένη να ανακοινώσει την ένωση της νήσου μετά τον πόλεμο. Απέφυγα να συζητήσω το θέμα κάτω από τις σημερινές συνθήκες…»
Στα συμπεράσματά του ο Anthony Eden ολοκλήρωσε υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να πάρουν την ΕΚ στην εμπιστοσύνη τους στις γραμμές που έγραψε. Και αν η ΕΚ συμφωνούσε, να ήσαν έτοιμοι (Βρετανοί) να τους αφήσουν να πουν δημόσια ότι σκόπευσαν να συζητήσουν το θέμα του μέλλοντος της Κύπρου με την Κυβέρνηση της Α.Μ και αν πιεζόντουσαν από την ΕΚ να ήσαν έτοιμοι να εκδώσουν κοινή ανακοίνωση ότι: «οι δύο κυβερνήσεις τους είχαν ήδη συμφωνήσει να συζητήσουν τις συνθήκες υπό τις οποίες η κυριαρχία της νήσου θα μεταφερόταν μετά το πόλεμο από την Μεγάλη Βρετανία στην Ελλάδα».
WAR CABINET
Το υπόμνημα του Anthony Eden συζητήθηκε στη συνεδρία του Πολεμικού Συμβουλίου Υπουργών στις 2 Ιουνίου 1941 εν τη παρουσία του Πρωθυπουργού Winston S. Churchill. Τα πρακτικά γράφουν ότι ο Υπουργός Αποικιών προέβη σε ορισμένες επισημάνσεις σχετικά με την άμυνα της Κύπρου, και ο Πρωθυπουργός προέτρεψε όπως οι Αρχηγοί των Επιτελείων ξανα-εξετάσουν τα μέτρα που έπρεπε να πάρουν για την άμυνα της Κύπρου.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε κατά πόσο ήταν επιθυμητό να παίρνονταν μέτρα σε εκείνο το στάδιο εις αντιμετώπισε γερμανικής κίνησης ως απελευθερωτές που είχαν σκοπό να δώσουν την Κύπρο στην Ελλάδα. Η γενική άποψη που εκφράστηκε ήταν πως οι Έλληνες μάλλον δεν θα αποδέχονταν κάτι τέτοιο και ότι υπήρχαν διάφορα μειονεκτήματα όσον αφορούσε τις γραμμές που είχε εισηγηθεί ο Υπουργός Εξωτερικών στο έγγραφό του. Η απόφαση του Πολεμικού Συμβουλίου ήταν όπως:
«Ο Υπουργός Εξωτερικών σε εκείνο το στάδιο μην πάρει πρωτοβουλία για συζητήσεις με την Ελληνική Κυβέρνηση για το μέλλον της Κύπρου. Αν, όμως, εγειρόταν το θέμα, να απαντήσει ότι είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε το μέλλον της Κύπρου μαζί τους μετά το πόλεμο ως μέρος της γενικής διευθέτησης ειρήνης».
Είναι πολύ ενδιαφέρον το έγγραφο αυτό του Anthony Eden γιατί ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέξει ότι ο συγγραφέας τότε μιλούσε για Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς (τέσσερα πέμπτα του πληθυσμού) και για μια «τουρκική μειονότητα» για την οποία μάλιστα πρότεινε και ανταλλαγή πληθυσμού με στόχο την ένωση της νήσου με την Ελλάδα νοουμένου η Μεγάλη Βρετανία, εξασφάλιζε βάσεις στο νησί ή σε άλλο ελληνικό νησί. Γιατί, αυτό η Ελλάδα το πρότεινε της Μ. Βρετανίας αμέσως μετά το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 αλλά οι Εργατικοί κυβερνώντες τότε το απέρριψαν. Τότε ακόμα δεν είχαν εισαγάγει τους όρους «Ελληνο-κύπριοι» και «Τουρκο-κύπριοι» στο λεξικό του «δι-κοινοτισμού». Δεν είχαν ακόμα αναγνωρίσει την μειονότητα ως «πολιτικά ισότιμη κοινότητα»…
Ειρωνικά ο Anthony Eden διετέλεσε πρωθυπουργός μεταξύ 1955 -1957 και επί πρωθυπουργίας του επανέφεραν την Τουρκία με την Τριμερή ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό. Ετοιμάστηκαν τα διχοτομικά σχέδια, αναβάθμισαν την τουρκική μειονότητα σε κοινότητα, παραχώρησαν το πρώτο συστατικό του απαρτχάιντ διαχωρισμού με την ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΟΤΗΤΑ στις 19.12.1956 από τη Βουλή των Κοινοτήτων και δέχθηκαν την ΔΙΖΩΝΙΚΟΤΗΤΑ που απαίτησαν οι Τούρκοι το 1957. Δυστυχώς υπέδειξαν, όπως θέτει εύστοχα το θέμα ο καθηγητής Δρ. Κλέαρχος Α. Κυριακίδης, «οι Βρετανοί θεωρούν τους κατοίκους της Κύπρου ως απλά πιόνια που μπορούν να τους μετακινούν όπως τους συμφέρει στο «πολιτικό σκάκι»…
Επίσης σημαντικό ότι το 1956 προτού παραιτηθεί ο Eden λόγω Σουέζ, ο Sir Kirkpatrick ενημέρωσε τον υπ. Εξωτερικών Harold Macmillan που αντικατέστησε τον Eden ότι ο τελευταίος δεν συμφωνούσε με μια τουρκο-βρετανική συνεννόηση διχοτομήσεως, προτιμούσε ελληνο-βρετανική… (βιβλίο γράφουσας «Από την Ένωση στην Κατοχή»).
Ακόμα πιο ειρωνικά η 31η Μαΐου 1941 συνέπεσε με την 31η Μαΐου 1956 ημέρα που ο διαβόητος σχεδιαστής της Τριμερούς και όχι μόνο, Sir Ivone Kirkpatrick επί Πρωθυπουργίας Eden ομολόγησε ότι εκείνος ΠΡΩΤΟΣ αναφέρθηκε στην διχοτόμηση. (Όχι ο Ευάγγελος Αβέρωφ όπως λανθασμένα ερμηνεύθηκε χρόνια αργότερα). (βλέπε βιβλίο «Διζωνική v Δημοκρατία» Φ.Α). Και είχε πει « Δεν δίνουμε ολόκληρη τη Κύπρο στη Τουρκία είναι πολύ ελκυστικό»!
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 27/10/2019
http://www.anixneuseis.gr/anthony-eden-%CF%84%CE%BF-1941-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89/