Κάνε κράτει μπάρμπα Γιάννη
Τίποτα δεν φαίνεται να κρατάει τον Γιάννη Μπουτάρη μετά την εκλογή του στο δημαρχιακό θώκο. Ξαφνικά ο Κεμάλ Ατατούρκ, οι Νεότουρκοι, οι μουσουλμάνοι και τα τζαμιά τους γίνονται τα κύρια θέματα στη μετά τον Παπαγεωργόπουλο Θεσσαλονίκη.
Κάποιος που βλέπει όλα αυτά από απόσταση δεν μπορεί παρά να μειδιάσει και να σκεφτεί ότι το πρόβλημα της Θεσσαλονίκης δεν είναι μόνο ο εθνολαϊκισμός και τα οικονομικά σκάνδαλα της προηγούμενης διοίκησης του δήμου, αλλά η βαθύτατη αλλοτρίωση και η εκπληκτική ημιμάθεια των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής της πόλης. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος με τις μετεκλογικές του δηλώσεις δείχνει να παρερμηνεύει βασικές ιστορικές αλήθειες και να παραγνωρίζει τη βασική αρχή ό,τι πρωτίστως πόλη είναι οι πολίτες της . Δείχνει επίσης να αγνοεί τη φύση και την ταυτότητα των κατοίκων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κατά πλειονότητα είναι απόγονοι προσφύγων, είτε από τα Βαλκάνια (Ανατολική Ρωμυλία, Βόρεια Μακεδονία) είτε από τους πληθυσμούς που υπέστησαν τη βία των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ πασά, του επωνομασθέντος Ατατούρκ (Μικρασιάτες, Πόντιοι, Ανατολικοθρακιώτες). Ειδικά η δεύτερη κατηγορία πληθυσμού υπέστη γενοκτονία, η αναγνώριση της οποίας προβλήθηκε ως πετυχημένο πολιτικό αίτημα κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 από την Αριστερά – εξωκοινοβουλευτική και αριστερά του Πασόκ. ΄Ένα αίτημα στο οποίο τότε είχε αντιδράσει η φιλονατοϊκή δεξιά και μια γενοκτονία που αναγνωρίστηκε ως μια από τις μεγάλες γενοκτονίες του 20ου αιώνα –εκτός απ’ τη Βουλή των Ελλήνων-από τον καθ’ ύλη αρμόδιο ακαδημαϊκό φορέα, την International Association of Genocide Scholars (IAGS).
Ας ξεκινήσουμε πρώτα απ’ τον Μουσταφά Κεμάλ πασά.
Ο Κεμάλ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας μιλιταριστής εθνικιστής, μέλος των Νεότουρκων και συνένοχος των αποφάσεων τους για τις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών. Αυτός έδωσε την Τελική Λύση την περίοδο 1919-1922 εξοντώνοντας οριστικά τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ίωνες, Πόντιους, Ανατολικοθρακιώτες) μαζί με τους εναπομείνεαντες Αρμένιους και Ασσυροχαλδαίους. Η πιο συμβολική στιγμή της πολιτικής του ήταν η συνειδητή καταστροφή της Σμύρνης και η σφαγή του χριστιανικού της πληθυσμού μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου και την αποχώρηση του ελληνικού στρατού. Είχε προηγηθεί η συστηματική εξόντωση του 
ελληνισμού στο μικρασιατικό Βορρά, στον Πόντο από κεμαλικές συμμορίες, όπως αυτή του Τοπάλ Οσμάν.
Ίσως η πιο χαρακτηριστική έκφραση είναι αυτή του Ουϊνστον Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του: «Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και την τεράστια σφαγή του εκεί χριστιανικού πληθυσμού».
Αργότερα στην Ελλάδα, ο εγκωμιασμός του Κεμάλ Ατατούρκ υπήρξε κυνική επιλογή για να εξυπηρετηθεί ο νέος προσανατολισμός της ελλαδικής εξωτερικής πολιτικής (πρόταση Βενιζέλου για Νόμπελ Ειρήνης). Όμως η «ατατουρκολαγνεία» θα είναι βασικό στοιχείο του φασιστικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά και θα συνδεθεί με τη ρατσιστική αντιπροσφυγική πολιτική που ακολουθήθηκε το Μεσοπόλεμο.
Ας πάμε τώρα στους Νεότουρκους.
Το κίνημα των Νεότουρκων υπήρξε ένα μιλιταριστικό εθνικιστικό κίνημα που «κρύφτηκε» στην αρχή πίσω από τα φιλελεύθερα συνθήματα της Γαλλικής Επανάστασης και καταχρηστικά μετονόμασε την παλιά Πλατεία Ολύμπου σε Πλατεία Ελευθερίας. Πολύ νωρίς όμως αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις. Ο Τζελάλ Μπαγιάρ (Celal Bayar) αναφέρει ότι οι Νεότουρκοι αντιμετώπιζαν τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως «εσωτερικά καρκινώματα». Έτσι, ο τουρκικός εθνικισμός, με κέντρο δράσης του την οθωμανική Θεσσαλονίκη, αποφάσισε το 1911 την επίλυση του εθνικού προβλήματος της 
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξόντωση των γηγενών χριστιανικών εθνοτήτων. Τελικά, ο στόχος επετεύχθη! Οι γηγενείς χριστιανικές εθνότητες της Ανατολίας, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, εξοντώθηκαν ή εκδιώχθηκαν. Στην Πλατεία Ελευθερίας ξεκίνησαν οι διαδικασίες που λίγα χρόνια μετά οδήγησαν στις μεγάλες γενοκτονίες της Ανατολής.
Στην πολιτική τους αυτή οι Νεότουρκοι συνεργάστηκαν με τον γερμανικό μιλιταρισμό, ο οποίος την ναζιστική του μορφή λίγες δεκαετίες αργότερα θα προκαλέσει την καταστροφή της Ελλάδας με τη σκληρή Κατοχή του 1940-1944 και θα επιφέρει μεγάλη αιμοραγία στον ελληνικό πληθυσμό. Μεταξύ αυτών που θα εξοντωθούν μαζικά θα είναι και οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι θα συγκεντρωθούν στην Πλατεία Ελευθερίας, απ΄ όπου θα σταλούν στα στρατόπεδα θανάτου.
Σήμερα στην Τουρκία, τη μνήμη των Νεότουρκων τιμούν μόνον οι ακροδεξιοί του κόμματος Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) δηλαδή του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, των γνωστών μας Γκρίζων Λύκων.
Εν κατακλείδι
Γι αυτό σου λέω μπάρμπα Γιάννη: Άφησε την ιστορία στους ιστορικούς.
Όπως το μόνο που θα καταφέρει κάποιος άσχετος που θα επιχειρήσει να φτιάξει κρασί, είναι να παράγει ξύδι, έτσι κι εσύ ασχολούμενος με την ιστορία που δεν την ξέρεις -ούτε και την κατανοείς όπως αποδεικνύεις με τις παρεμβάσεις σου- δημιουργείς τερατογενέσεις. Και πάνω απ’ όλα, εάν σέβεσαι τους Εβραίους συμπολίτες σου, όπως θες να φανεί, για να τιμηθεί όπως πρέπει το Ολοκαύτωμα, πάψε να τους συνδέεις με τους Νεότουρκους και τον τουρκικό εθνικισμό. Και όσον αφορά τα προγράμματα τουριστικής ανάπτυξης που σκέφτεσαι, έχουν δίκιο κάποιοι που στο διαδίκτυο έγραψαν ότι δεν θεωρούν: «τόσο απελπισμένους -ούτε τόσο εξωνημένους- τους Θεσσαλονικείς, ώστε για 30 αργύρια να μετατρέψουν την πόλη τους στη Μέκκα του τουρκικού εθνικισμού και των Γκρίζων Λύκων…»
Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη 
And the fascism award goes to…Font Size: Larger|Smaller
Friday, April 2, 2010
Mustafa AKYOL
Well, of course, there is no literal “fascism award” in Turkey. But the one recently given to one of the country’s top judges well deserves to be described as such.
I am speaking about the “Mahmut Esat Bozkurt Award” that the Istanbul Bar Association gave last week to Kadri Özbek, the deputy chairman of the Supreme Board of Judges and Prosecutors (HSYK). Both the Bar Association and the HSYK are die-hard Kemalist institutions; therefore it was perfectly normal that one flattered the other. But the persona after which this award was named, Mahmut Esat Bozkurt, was a little odd.
Non-Turks as slaves
The late Mr. Bozkurt was the long-time justice minister of the early Turkish Republic. But he was also a leading ideologue of the Kemalist “single party regime.” Actually he coined the very term “Kemalism” in 1932, and articulated some of its core ideas. In one instance, in a public speech in 1930, he was particularly articulate:
“It is my firm opinion… that the lords of this country are the Turks. Those who are not real Turks have only one right in the Turkish fatherland, and that is the right to be servants and slaves.”
Ugh… Pretty heavy stuff, right?
But let’s not just judge the man with a single quote. This might perhaps be “out of context,” as the Istanbul Bar Association argued in the face of criticisms. So, let’s get a larger picture.
Hans-Lukas Kieser, a professor of history from the University of Zurich, presents one in an academic book about Turkish nationalism. In his chapter about Bozkurt, Kieser describes him as “an ethno-nationalist rightist revolutionary” who believed in “a nation defined ethnically, and in the necessity of using violence to achieve modernity.”
Bozkurt had theorized some of these views in his 1940 book titled “Atatürk İhtilali” (Atatürk Revolution). Kieser summarizes one of the book’s striking parts as follows:
“For Bozkurt, Atatürk completely personified the Turkish Revolution and the Turkish nation. Thus if Atatürk reigned, the nation reigned, that there was perfect ‘authoritarian democracy,’ the chief taking his authority from the nation/people. In his book, Bozkurt [also] asserts that German National Socialism and Italian Fascism are nothing other than versions of Atatürk’s regime. For Bozkurt, National Socialism was the German liberation movement, analogous to that of the Turks after the First World War … He proudly cited Hitler’s explicit affirmation of this position in a speech in the Reichstag.”
Bozkurt’s sympathies for Hitler was possibly supplemented with his take on the Jewish people. “For me, a Turk has more value than all the Jews of this world, not to say the whole world,” he once said.
With all such mind-boggling views, and his passionate devotion to “total Turkism,” Bozkurt was clearly a racist with fascist tendencies. And, as such, he represented the more radical wing within the Kemalist CHP, the Republican People’s Party. (Another like-minded party elite was Recep Peker, the secretary-general of the CHP, who visited Nazi Germany in 1935 and came back with full admiration and a plan to implement: the creation of a total party-state, which was realized in 1937.)
To be fair, there were also more moderate figures among the Kemalists, such as Celal Bayar, who favored liberalism, at least in the economy, and who preferred Great Britain to Nazi Germany. And Atatürk, to his credit, tilted toward this line in his later years.
But the fascist component within Kemalism was never really abandoned, let alone questioned. In fact, it has been quite definitive. After all, Recep Peker’s Six Arrows, which excludes both democracy and liberty, still dominates the CHP’s flag and the education system. And the official history is still based Bozkurt’s narrative, which Kieser defines as: “a cult of Turkishness… fused with the cult, equally quasi-religious, of the leader-savior Atatürk.”
This is the HSYK
Now, one can say that we should not be unfair to Bozkurt and his ilk, for theirs was the era of fascism, and they were simply influenced by the zeitgeist. And I would agree.
But I can’t agree with the contemporary Kemalists who still cling to these terrible ideas, and wish to impose them on the whole nation.
Actually, one would expect from them to be a little smarter. When they decide to give awards to their comrades, for example, they can name it after less controversial figures than Bozkurt, whose non-Turks-can-only-be-slaves statement is notoriously famous.
Well, it is their call. I just have a reminder: The Supreme Board of Judges and Prosecutors (HSYK), whose deputy chairman must be enjoying his Mahmut Esat Bozkurt Award these days, is currently at the heart of the constitutional reform package.
This is the very board, in other words, that many of my colleagues are telling you that should be left alone and preserved as it is. This is the way, they say, to preserve an “independent” judiciary.
I rather worry that it would only help preserving a fascist-minded one.
http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=and-the-fascism-award-goes-to8230-2010-04-02
Χαίρετε κ.Αγτζίδη. Ως ιστορικός θα μπορούσατε να σχολιάσετε ή να επιβαιβεώσετε τα στοιχεία που παρατίθενται τόσο σε αυτό το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=Q1e41peX-AI&feature=player_embedded
όσο και σε αυτό το άρθρο http://el-pontos.blogspot.com/2010/02/blog-post_23.html
Καταλαβαίνω οτι κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε αντισημίτης όμως αν κάποιος μπορεί να προσεγγίσει επιστημονικά αυτά τα ζητήματα είναι ο ιστορικός.Δεν μπορεί να αρκούμαστε στην επιφανειακή εξέταση της ιστορίας αλλά πρέπει να διεισδύουμε βαθύτερα. Και αυτή είναι δική σας δουλειά, των ιστορικών, των ιστορικών που τολμούν να διερευνήσουν τα πραγματικά γεγονότα. Και σας ερωτω λοιπόν υπάρχει σχέση μεταξύ Κεμάλ-Ντομέδων-Θεσσαλονίκης και Σιωνιστικών στοών;
δοκιμή
Χαίρετε κ. Αγτζίδη. Θα μπορούσατε να σχολιάσετε τις πληροφορίες
που μιλούν για τον ρόλο των μυστικιστικών οργανώσεων στην Γενοκτονία 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων απο τον Κεμάλ και τους Νεότουρκους; Υπάρχει σύνδεση μεταξύ Κεμάλ-Μασσονικών στοών Θεσσαλονίκης-Ντονμέδων; Ποιός ήταν ο Εμμανουήλ Καράσσο; Αληθεύει ότι η απογονός του Ματθίλδη Καράσσο εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος με τον συνδιασμό του Γ.Μπουτάρη;
Καταλαβαίνω οτι κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε αντισημίτης αλλά αν κάποιος μπορεί με επιτυχία να προσεγγίσει αυτά τα ζητηματα είναι ο ιστορικός, ο ιστορικός που τολμά να διερευνήσει την ιστορική αλήθεια και δεν αρκείται στην επιφανειακή εξέταση της.
http://el-pontos.blogspot.com/2010/02/blog-post_23.html
εμφανίζεται ένα βίντεο στο youtube , αν αναζητήσετε με τίτλο «ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ ΣΦΑΓΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ » το οποίο αν αληθεύουν τα λεγομενα του, κατά την γνώνη μου αλλάζει όλα όσα είναι ευρέως γνωστά για τους Νεότουρκους.
Αληθεύουν όλα όσα λέει;
Δεν μπορώ να κατλάβω πως είναι δυνατόν τη δράση κάποιων Εβραίων που συνήργησαν με τους νεότουρκους, όπως και Αρμενίων, Ελλήνων, Βουλγάρων, Κούρδων κ.λπ να τις χρεώενει σ’ ένα ολόκληρο ανόμοιο πληθυσμό με τεράστιες κοινωνικές διαφορές εντός του και να καταλήγει σε επικίνδυνα συμπεράσματα.
Ψάξτε να βρείτε πρώτα τους Έλληνες που συνεργάστηκαν με τους νεότουρκους. Δυστυχώς, αν δεν το ξέρετε, ο Ιων Δραγούμης υπήρξε ένας μεγάλος θαυμαστής τους και αυτός ήταν ο πρωταρχικός λόγος που ήρθε σε αντίθεση με την βενιζελική παράταξη, η οποία αποσκοπούσε στην επίλυση των αντιθέσεων ένοπλα. Ενώ ο Δραγούμης και η σχολή σκέψης που εξέφραζε ήθελαν ελληνο-τουρκική ομοσπονδία!
Περιμένω απο τον ιστορικό Βλάσση Αγτζίδη την απάντηση.Δεν κατηγόρησα στο σύνολο τους, τους Εβραίους.Μίλησα για μυστικιστικές οργανώσεις όπως οι Σιωνιστικές και για κάποιον Εμμανουέλ Καράσσο, ο οποίος ίδρυσε μασσονικές στοές στην Θεσσαλονίκη, με τις οποίες συνδέονται και οι Ντονμέδες και ο Κεμάλ.
Ακόμα δεν πρόλαβα να τυπώσω μερικές λέξεις και να αμέσως οι κατηγορίες για αντισημιτισμό. Θέλω να υπενθυμήσω πως την ίδια χρονική περίοδο, στις αρχές του 20ου αιώνα έδρασε και το κίνημα των μπολσεβίκων στην Ρωσία, το οποίο κατά βάση αποτελούνταν απο Εβραίους. Την ίδια περίοδο έδρασαν και οι Νεότουρκοι, οι οποίοι λέγεται οτι ήταν και αυτοι Ντονμέδες(κρυφοεβραίοι μουσουλμάνοι).Τα δύο αυτά κινήματα συνεργάστηκαν με αποτέλεσμα την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΙΔΡΥΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΤΑΡΗ.
Γιώργο, κατ΄ αρχάς οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι ντονμέδες. Ας δούμε ποιοί είναι αυτοί οι περίφημοι ντονμέδες. Οι αναφορές που έχουμε είναι: “Στα μέσα του 17ου αι. η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης διχάστηκε από το κήρυγμα του ψευδομεσία Σαβατάι Σεβί. Το 1666, μετά από δεκαετή δράση, ο Σεβί συνελήφθη και πιεζόμενος ασπάστηκε τον Ισλαμισμό. Την επιλογή του μιμήθηκαν τα επόμενα χρόνια πολλοί οπαδοί του, που αποτελούσαν το πλουσιότερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας. Οι εξισλαμισμένοι αυτοί Εβραίοι, που αποκαλούνταν Ντονμέδες από τους Τούρκους, δεν εγκατέλειψαν τα εβραϊκά τους έθιμα. Η ομάδα τους διατήρησε την ιδιορρυθμία της, αποκομμένη τόσο από Εβραίους, όσο και από Τούρκους, ως την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1922, οπότε και εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη.”
Όσον αφορά την δήλωση του κ. Κοέν, νομίζω ότι είναι πολύ χρήσιμη ως παρέμβαση, που θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Για την άποψη του Μπουτάρη (Έλληνα χριστιανού ορθόδοξου, νεοφιλελεύθερου όσον αφορά την πολιτική του ταυτότητα και αστού όσον αφορά την ταξική) να δημιουργήσει μνημείο για τους Νεότουρκους αναρωτιέται: “παρεπιπτόντως, αναρωτιέμαι αν στην Τουρκία υπάρχει κάποιο μνημείο για τους Έλληνες ήρωες της Επαναστάσεως του 21, αλλά αυτό βέβαια είναι ένα άλλο θέμα.”
Επίσης προστατεύει τη μνήμη των ομοθρήσκων του από την ταύτιση στην οποία οδηγεί ο Μπουτάρης με τις επικίνδυνες ισοπεδωτικές του εκφράσεις.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα ζητήματα που θέτετε, θεωρώ ότι οδηγεί σε πολύ ολισθηρούς δρόμους η προσπάθεια να δούμε στερεοτυπικά μια πληθυσμιακή ομάδα και να της προβάλλουμε τα αρνητικά χαρακτηριστικά. Επειδή στις εποχές που ζούμε είναι εύκολο να επιλέξουμε ένα “μαύρο πρόβατο” για να του φορτώσουμε τις δικές μας αμαρτίες, φοβάμαι ότι κάποιοι κύκλοι επιλέγουν να στοχοποιήσουν τους Εβραίους, ξεχνώντας ή αποκρύπτοντας ότι για τις δύο μεγάλες εθνικές καταστροφές των Ελλήνων -Μικρασιατική Καταστροφή και Κυπριακή Τραγωδία- έφταιγαν απολύτως οι Έλληνες. Αυτό το μοντέλο το είδαμε και παλιότερα, όταν οι τσαρικοί στην απολυταρχική Ρωσία πλαστογραφούσαν ένα μοιραίο βιβλίο με τίτλο “Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών” και διοχέτευαν την οργή τουα μαθούς πλήθους ενάντια στους Εβραίους. ένα καλό κείεμνο που διαπραγματεύεται το θέμα μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.
Γι αυτό είχα και μια αμηχανία να απαντήσω στα ερωτήματά σας! Τέτοιους δρόμους διάβηκαν οι Νεότουρκοι μετά το 1908 και οργάνωσαν τις γενοκτονίες των χριστιανικών εθνών. Να πως περιέγραφε τους “εχθρούς” ο Μπεχαεντίν Σακίρ: “Τα έθνη που απομείναν από παλιά στην Αυτοκρατορία μας μοιάζουν με ξένα και βλαβερά χόρτα που πρέπει να ξεριζωθούν. Να ξεκαθαρίσουμε τη γη μας. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της επανάστασής μας.”
Οι Εβραίοι, καθ’όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αντιμετωπίστηκαν κι αυτοί ως ραγιάδες και γκιαούρηδες και βρέθηκαν στο στόχαστρο της ισλαμικής εξουσίας για οικονομική απομύζηση. Φυσικά ήταν μια διαφορετική θρησκευτικοπολιτισμική οντότητα, από τις γηγενείς των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας, που δεν είχε συναίσθηση εντοπιότητας και κατά συνέπεια δεν διακδικούσε πολιτικά την απόσχιση. Αυτή η διαφορετική της θέση, διαμόρφωσε και τους τρόπους που έβλεπε την επιβιωσή της κατά την περίοδο των κοσμοϊστορικών αλλαγών με την έλευση των εθνών-κρατών.
Πάντως όσον αφορά την αντιμετώπιση των Εβράιων από τους Οθωμανούς και τους Τούρκους, χαρακτηριστική είναι η αναφορά της κωσταντινουπολίτικης εφημερίδας “Λαός” (του Νίκου Γιαννιού)στο Κεντρικό άρθρο στις 30-11-1908: ““Όλοι οι μουσουλμάνοι ήταν ίσοι αναμεταξύ τους. Όλοι μπορούσαν να γίνουν πασάδες ή στρατηγοί. Μα δεν παραδέχονταν για ίσους με τον εαυτό τους τους χριστιανούς και τους εβραίους παρά τους ονομάζανε γκιαούρηδες. Τους απογόνους των παλαιών κατοίκων τους μεταχειρίζονταν σαν ξένους. Δεν τους επέτρεπαν να γίνουν αξιωματικοί ή υπάλληλοι. Δεν τους δέχονταν για μάρτυρες στα τουρκικά δικαστήρια. Η τουρκική κυβέρνηση τους ανέχονταν μόνο, βάζοντάς τους να πληρώνουν ένα χωριστό φόρο, το χαράτσι. Τους ονόμαζαν ραγιάδες (κοπάδια) και δεν τους ήθελαν για άλλο τίποτα παρά για να τρέφουν το μουσουλμανικό λαό….”
Αλλά και τη σύγχρονη εποχή, στη Δημοκρατία της Τουρκίας, οι Εβραίοι υπέστησαν τις διώξεις -μαζί με τους Έλληνες και τους Αρμένιους- που εξαπέλυσαν εναντίον των “ραγιάδων” οι αρχές, όπως το Βαρλίκ Βεργκισί (1942) και τα Σεπτεμβριανά (1955).
Η σύγχυση των Ντονμέδων με τους Εβραίους δημιουργεί πλείστες όσες παρανοήσεις. Οι Ντονμέδες, κρατώντας την ταυτότητά τους, συμμετείχαν στη διαδικασία τουρκικής εθνογένεσης και της δημιουργίας κράτους, όπως ακριβώς συμμμετείχαν και οι μουσουλμάνοι ελληνόφωνοι, αρμενόφωνοι, σλαβόφωνοι ή αλβανόφωνοι. Οι πραγματικές πηγές για τον Μουσταφά Κεμάλ πασά μας παραδίσουν το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν Αλβανός και η μητέρα του τουρκομακεδόνισσα. Εάν υπήρχε έστω και μια περίπτωση να έχει καταγωγή εκ ντονμέδων, να είστε σίγουρος ότι από δεκαετίες θα ήταν παγκοίνως γνωστό και θα το χρησιμοποιούσε με κάθε τρόπο η κοινότητα των ντονμέδων της σύγχρονης Τουρκίας για να εδραίωσει ακόμα περισσότετο το κοινωνικό της κύρος.
Ενδιαφέρον ζήτημα αποτελεί η επώαση των εθνικών ιδεολογικών και των διαφόρων σχετικών κινημάτων στις Τεκτονικές Στοές, οι οποίες εκείνο τον καιρό εξέφραζαν τα νεά αστικά στρώματα.
Χωρίς να έχω μελετήσει το ζήτημα της σχέσης του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος με τον τεκτονισμό, θεωρώ σίγουρη το συσχετισμό μαζί του. Ειδικά την πρώτη περίοδο που κυριαρχήθηκε -τελείως επιφανειακά όπως αποδείχθηκε- από φιλελεύθερη και αντιαπολυταρχική φρασεολογία.
ΩΧ…παλι τα ιδια
Μα γιατί ταλαιπωρείτε τους αναγνώστες με κείμενα ανόητα και εμπαθή κ. Γιώργο και μας στέλνετε να διαβάσουμε …Μπέλο; Ο άνθρωπος αυτός έχει αποφασίσει ότι για όλα φταίνε οι εβραίοι.
Τέλος πάντων. Δείτε ένα πολύ καλό κείμενο της Σοφίας Βούλτεψη για τις δηλώσεις Μπουτάρη :
ημερομηνία : 20/11/2010
Δεν μπορούμε να διαγράψουμε την ιστορία
της Σοφίας Βούλτεψη
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέντευξη του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στην «Ελευθεροτυπία» και στον Άρη Χατζηγεωργίου. Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλη επιτυχία του συναδέλφου.
Παραβλέπω την υποτιμητική και αλαζονική χρήση των ονομάτων συνανθρώπων του (Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλοι).
Παραβλέπω την μαγκιά του τύπου «παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου», όταν μιλά για τον Μητροπολίτη Άνθιμο, ο οποίος έχει δικαίωμα ως Έλλην πολίτης να λέει την γνώμη του.
Παραβλέπω την άγνοιά του σε θέματα ορκωμοσίας, καθώς αυτά είναι λυμένα – οι χριστιανοί δίνουν τον χριστιανικό όρκο, οι μουσουλμάνοι τον μουσουλμανικό, οι εβραίοι τον εβραϊκό – από το ίδιο το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τις αναγνωρισμένες θρησκείες.
Παραβλέπω τις αγοραίες εκφράσεις του τύπου «χώνουμε τα ωραία μας λεφτά» και «φάε τον Παπαγεωργόπουλο στην μάπα».
Αυτά αφορούν τον ίδιο, την αγωγή του και τους ψηφοφόρους του.
Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω την σαφή πρόθεσή του να διαγράψει την Ιστορία και να προσβάλει την μνήμη των νεκρών της γενοκτονίας. Στη συνέντευξή του ο κ. Μπουτάρης υποστηρίζει ότι σκοπεύει να τοποθετήσει μνημείο για την «Επανάσταση των Νεοτούρκων» στην Πλατεία Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης!
Κατηγορεί μάλιστα όλους τους υπολοίπους ότι δεν διαβάζουν Ιστορία! Μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ιστορία. Ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του υπήρξαν οι σφαγείς του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.
Καμία σχέση δεν έχει το γεγονός ότι «αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ» και καλό είναι «να έρχονται να προσκυνάνε τα πατρογονικά τους και να μας τα χώνουν».
Δεν πρόκειται – να το βάλει καλά στο μυαλό του ο κ. Μπουτάρης – να δεχθούμε ξεπούλημα του αίματος των προγόνων μας. Να βρει άλλους τρόπους «να του τα χώνουν».
Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την υπόθεση του βιβλίου της έκτης Δημοτικού, είχα γράψει το ακόλουθο άρθρο. Το αφιερώνω σε όσους με ελαφρότητα αντιμετωπίζουν όσα λέει σήμερα ο κ. Μπουτάρης – και σε όσους τον βοήθησαν και τον έφεραν στη θέση να τα λέει:
Η ιστορία της γιαγιάς από τον Πόντο
Αν είναι να στοιχειώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, καλύτερα να στοιχειώσουν οι – αληθινές – ιστορίες της γιαγιάς μου. Ήταν κάποτε μια αρχοντοπούλα του Πόντου. Σαν έβγαινε βόλτα στα παρχάρια πάνω στο άσπρο της άλογο, το κεφάλι της βάραινε από τα χρυσά φλουριά που φορούσε στεφάνι. Παντρεύτηκε, γέννησε τέσσερα παιδιά, έζησε λίγα ευτυχισμένα χρόνια. Μετά ήλθε η καταστροφή. Ο πρώτος της άντρας σκοτώθηκε στο μέτωπο. Πέταξε τα φλουριά από το κεφάλι, μπήκε μπροστά για να σώσει ό,τι της απέμεινε.
Δεν τα κατάφερε. Είδε να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της τα τρία της αδέλφια. Σπάραξε, αλλά προσπάθησε να σώσει τα παιδιά της. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Τα έχανε ένα- ένα στην μακριά πορεία ως το λιμάνι του «συνωστισμού» – ελάτε τώρα μια λέξη είναι, τόσο πολύ σας πείραξε; Το πιο μικρό δάγκωσε το βυζί της και άφησε την τελευταία του πνοή. Το πιο μεγάλο, ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών, κατόρθωσε να μπει μαζί της στο καράβι της σωτηρίας. Το τύλιξε με το πανωφόρι της σε μια γωνιά του πλοίου και πήγε να βρει λίγη σούπα από το συσσίτιο. Όταν γύρισε, ούρλιαξε. Ψέκαζαν για πανούκλα, δεν το είδαν το παιδί έτσι όπως ήταν κουκουλωμένο και ζαρωμένο. Το κοριτσάκι πέθανε από ασφυξία. Η θάλασσα έγινε ο υγρός του τάφος.
Βρέθηκε ολομόναχη στον Πειραιά. Ταξίδεψε ως την Κέρκυρα για να βρει την αδελφή της. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε – έναν πρόσφυγα, παλιό εργάτη στα κτήματά της. Έφερε στον κόσμο δυο κόρες, τις ανάστησε σε μια παράγκα στο Κερατσίνι. Δούλεψαν όλοι μαζί σκληρά, άντεξαν στις κακουχίες της Κατοχής, αποταμίευσαν, απέκτησαν ένα οικόπεδο και έχτισαν ένα σπίτι στα σύνορα Ν. Σμύρνης και Π. Φαλήρου.
Άντεξαν, γιατί έμειναν ενωμένοι. Άντεξαν επειδή δεν ξέχασαν. Η οικογένεια μεγάλωσε με τις ιστορίες του παππού και τις προσευχές της γιαγιάς. Είχε το δικό της δωμάτιο με τους τοίχους γεμάτους εικόνες. Δεν ξανάφαγε κρέας από το 1922. Ήταν το τάμα της, μια από τις πολλές δοκιμασίες που επέβαλε στο ταλαιπωρημένο σαρκίο της για να ξορκίσει την καταστροφή.
Αυτή ήταν η γιαγιά μου η Σοφία. Αυτήν την Ιστορία δίδαξε στις κόρες και στα εγγόνια της. Αυτήν διδάξαμε αργότερα κι’ εμείς στα δισέγγονά της. Προχωράμε μπροστά, αλλά δεν ξεχνάμε. Μας κρατά ενωμένους η αλήθεια της Γενοκτονίας.
όταν Νοσφεράτε κάθε χρόνο μνημονεύεται το Εβραϊκό ολοκαύτωμα και βλέπεις τις ιδιες μακάβριες αλλά αληθινες σκηνές απο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήθελα να ξέρω, λες την ίδια φράση ; Η μήπως οι Έλληνες του Πόντου ανήκουμε σε ένα κατώτερο είδος στην Ελλάδα;
Και τέλος πάντων εγω ζήτησα την άποψη του ιστορικού,εσείς όλοι είστε ιστορικοί; Έχω μία εύλογη απορία και για αυτό συγκεκριμένα έγραψα πιο πάνω. Αν πρόκειται για θέμα ταμπού να το ξέρουμε.
[…] https://kars1918.wordpress.com/2010/11/20/mpoutaris/#more-2727 […]
ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
Λ.ΝΙΚΗΣ 1, ΤΚ:54624, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΤΗΛ:2310 227-822 FAX:2310 227-213
e-mail:info@poe.org.gr
http://www.poe.org.gr
Θεσσαλονίκη, 22-11-2010
Θέμα : «Ακατάλληλη για τουριστική εκμετάλλευση και μή ανυπεράσπιστη η Εθνική Μνήμη-Αδιάλλακτα αντίθετοι σε μνημείο υπέρ Νεότουρκων»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης σε συνέντευξή του στις 19 Νοεμβρίου κάνει τη διαπίστωση ότι «η Θεσσαλονίκη δεν διαβάζει ιστορία» και αποφασίζει αμέσως να δώσει λύση στο πρόβλημα της πόλης εκδηλώνοντας την πρόθεσή του να εγκαταστήσει στην Πλατεία Ελευθερίας μνημείο «για την επανάσταση των Νεοτούρκων».
Εξηγεί δε ότι το μνημείο αυτό θα αποτελεί κίνητρο να έρχονται στη Θεσσαλονίκη 300.000 Τούρκοι «να προσκυνούν τα πατρογονικά τους» όπως, κατά την έκφρασή του, «πάμε εμείς στην Κωνσταντινούπολη, προσκυνάμε την Αγια-Σοφιά και χώνουμε τα ωραία μας λεφτά».
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) υπενθυμίζει ότι το κίνημα των Νεοτούρκων, ανεξάρτητα από τις αρχικές προοδευτικές διακηρύξεις του, μετεξελίχθηκε σε αδίστακτο γενοκτονικό μηχανισμό.
Ότι οι Νεότουρκοι σε συνέδριό τους, που έγινε εδώ στην Οθωμανική ακόμη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1911 , αποφάσισαν επίσημα την εξόντωση των μη τουρκικών εθνοτήτων.
Ότι αυτοί εμπνεύσθηκαν, σχεδίασαν και έθεσαν σε εφαρμογή τις ειδεχθείς γενοκτονικές μεθόδους κατά των Χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, που συνέχισε και ολοκλήρωσε ο Κεμαλισμός με συνέπεια εκατομμύρια θύματα, ανάμεσα στα οποία και 353.000 Έλληνες του Πόντου, η ιερή μνήμη των οποίων δεν είναι ανυπεράσπιστη σε αυτή την πόλη και βεβαίως δεν προσφέρεται για τουριστική εκμετάλλευση.
Για το σκοπό αυτό μπορεί να αναδείξει ο κ. Δήμαρχος τα οθωμανικά μνημεία που υπάρχουν στην πόλη.
Λόγοι ιστορικοί, ηθικοί, συναισθηματικοί υπαγορεύουν να είμαστε αδιάλλακτα αντίθετοι σε κάθε σκέψη να αποδοθούν τιμές σε γενοκτόνους.
Θεσσαλονίκη 22.11.2010
καλα μη θυμωνεις …δε σε ειπαμε και καμπουρη ..
Συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι οι τέκτονες έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε όλα τα απελευθερωτικά κινήματα. Οι Φιλικοί ήταν Τέκτονες, όπως και ο Κολοκοτρώνης και πολλοί άλλοι, αλλά και φιλέλληνες που ήρθαν και πολέμησαν στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Δείτε:
http://filikosetairos.blogspot.com/2010/01/blog-post_4343.html
—–
Επίσης:
«Στην Ελλάδα, η πρώτη κανονική Τεκτονική Στοά, ιδρύθηκε στη Βενετοκρατούμενη τότε Κέρκυρα, το έτος 1782, με όνομα «Beneficenza» (Αγαθοεργία), η οποία υπαγόταν στη Μεγάλη Στοά της Βερόνας, που έδρευε στην Παδούη της Ιταλίας. Εν τω μεταξύ την ίδια περίοδο, άρχισαν, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, από Έλληνες της διασποράς, να ιδρύονται Ελληνόφωνες Στοές, ενώ το 1780 μια παραπλήσια προς τον Τεκτονισμό Οργάνωση είχε ιδρυθεί στη Βιέννη, με το όνομα «Καλοί Εξάδελφοι». Αυτή ακολουθούσε τους τεκτονικούς τύπους και είχε σκοπό τη συνένωση όλων των Χριστιανών, που βρίσκονταν σε Βαλκανικές χώρες και αγωνίζονταν για την απελευθέρωσή τους απ’ τον Τουρκικό ζυγό. Σ’ αυτή την οργάνωση ανήκε και ο μεγάλος Έλληνας υμνητής της Ελευθερίας και κατόπιν Εθνομάρτυρας Ρήγας Φεραίος.
Αργότερα, το 1810, ο Διονύσιος Ρώμας ένωσε τις Στοές της Κέρκυρας «Αγαθοεργία» και «Φιλογένεια» σε μια κοινή Στοά, η οποία απ’ το έτος 1811 αποτέλεσε την πρώτη Μεγάλη Στοά στον Ελληνικό χώρο με τίτλο «Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος, κατ’ Ανατολήν Κερκύρας, 1811». Η πρώτη αυτή Ελληνική Μεγάλη Στοά, όχι μόνο καλλιέργησε το έδαφος για την απελευθέρωση του αλύτρωτου Ελληνισμού, αλλά με την υπευθυνότητα και πρωτοβουλία του Διονυσίου Ρώμα, έλαβε αποφάσεις, που είχαν ανυπολόγιστο ευνοϊκό αντίκτυπο στην επιτυχία του ιερού Αγώνα. Για την αρχαιότητα αυτή αναγνωρίζεται στη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, η αντίστοιχη ιεραρχική τάξη μεταξύ όλων των Κανονικών Μεγάλων Στοών.
Στα επόμενα χρόνια ανδρώθηκε γρήγορα ο Ελληνικός Τεκτονισμός στα Επτάνησα, πολυσχιδής δε και πολύτιμη υπήρξε η συμβολή του στην Ελληνική Εθνεγερσία. Ιστορική αποβαίνει η Στοά «Ένωσις» της Λευκάδας, γιατί εκεί μυήθηκε ο Εμμανουήλ Ξάνθος και εκεί οραματίστηκε την ιδέα για την ίδρυση της «Φιλικής Εταιρείας», πάνω σε καθαρά τεκτονικές βάσεις. Τέκτονες που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση του 1821 ήταν, μεταξύ άλλων, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος Ε’, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Νικόλαος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μουρούζης ο Ιωάννης Καποδίστριας κ.ά.
Με πρωτοβουλία της «Μεγάλης Ανατολής» η οποία, με Μεγάλο Διδάσκαλο τον Διονύσιο Ρώμα, λειτουργούσε στην Κέρκυρα και η οποία πολλά πρόσφερε στον υπέρ της ανεξαρτησίας των Ελλήνων αγώνα, ιδρύθηκε το 1811, στη Μόσχα, η Τεκτονική Στοά «Φοίνιξ», με τη συνεργασία του Ιωάννη Καποδίστρια και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Επίσης ιδρύθηκαν η Στοά «Αθηνά» στο Παρίσι, στη συνέχεια δε η «Εταιρεία των Φιλομούσων» στη Βιέννη και στην Αθήνα, στις οποίες εργάστηκαν Τέκτονες πατριώτες, που αργότερα εντάχθηκαν και στη «Φιλική Εταιρεία».
http://www.grandlodge.gr/el/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82/%CE%97%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%AC%CF%82%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82.aspx
«ο Ιωάννης Καποδίστριας κ.ά.»
Κι εγώ πίστευα, απ’ ό,τι είχα διαβάσει, ότι ο Καποδίστριας ήταν τέκτων. Αλλά τότε γιατί εξέδωσε την εγκύκλιο αυτή;
Όλοι οι τέκτονες στην Αθήνα και τον Πειραιά πραγματοποίησαν το πρωί της δεύτερης Κυριακής του Μαΐου 1923 επιβλητική τελετή στον Παρθενώνα και ενέκριναν το παρακάτω ψήφισμα: «Οι Έλληνες τέκτονες, οι οποίοι συνήλθαμε στην Αθήνα, στον Παρθενώνα της Ακρόπολης, διαμαρτυρόμαστε κατά των Τούρκων, οι οποίοι εξακολουθούν να τυραννούν και να σφαγιάζουν αθώους στον Καύκασο, στον Πόντο, στη Μικρά Ασία και Συρία, με σκοπό την εξόντωση των μη τουρκικών πληθυσμών. Ως κοσμοπολίτες ανθρωπιστές, κάνουμε έκκληση στις τεκτονικές δυνάμεις της υδρογείου και τους πολιτισμένους λαούς, επικαλούμενοι τα ευγενικά τους αισθήματα για τη σωτηρία των στρατιωτικών αιχμαλώτων και πολιτικών ομήρων, Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων δύστυχων, των οποίων ο αναμενόμενος θάνατος είναι βέβαιος. Ζητούμε τον φιλάνθρωπο οβολό τους για τη συντήρηση των προσφύγων, των οποίων τα απαραίτητα για επιβίωση είναι ανεπαρκή».
http://www.aasr.gr/grandLodge/gr/masonry_and_revolution.html
[…] https://kars1918.wordpress.com/2010/11/20/mpoutaris/ AKPC_IDS += "3652,";Popularity: unranked [?] Μοιραστείτε το: […]
[…] Από το kars1918.wordpress […]
[…] Από το kars1918.wordpress […]
Sabbathai Zewi καί κεμαλισμός
Ὥς συνέχεια τοῦ ἄρθρου μέ τίτλο Sabbathai Zewi (1626-1676), ἕνας Ἰουδαῖος ψευδομεσσίας στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, τοῦ Πρωτοπρ. Βασιλείου Γεωργοπούλου, Λέκτορα Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., (περιοδ. διάλογος, τ. 60, Ἀπρ.-Ἰούν. 2010), εἶναι, νομίζουμε, ἀπαραίτητο νά συνδέσουμε τά δεδομένα γιά τόν ἐν λόγῳ ψευδομεσσία, μέ τό σήμερα καί μάλιστα μέ τό μεῖζον γεγονός πού συγκλόνησε τόν ἀπανταχοῦ ἑλληνισμό τοῦ 20οῦ αἰώνα, τήν Μικρασιατική Καταστροφή.
Τά παρακάτω θεωροῦμε ὅτι διαφωτίζουν τό πνευματικό πλαίσιο, τῶν δυνάμεων πού ἐνήργησαν, ἀλλά ἑνίοτε καί πού ὑποκίνησαν τήν δράση τοῦ κεμαλισμοῦ, μέ κύριο στόχο τους τήν βίαιη ἐξαφάνιση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τά ἐδάφη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, Ἀνατολικῆς Θράκης, Πόντου, Κωνσταντινουπόλεως καί Κύπρου, γεγονότα πού συνεχίζουν καί ἀπασχολοῦν ὄχι μόνο τούς ἱστορικούς καί τά προσφυγικά σωματεῖα ἀλλά καί μεγάλο μέρος τῶν νεοτέρων Ἑλλήνων τρίτης καί τέταρτης γενιᾶς ἔκτοτε.
Κατά τόν 15ο αἰώνα οἱ σεφαραδίτες Ἑβραῖοι οἱ ἐγκατεστημένοι στήν ἱβηρική χερσόνησο, ὑποχρεώθηκαν ἀπό τούς Ἱσπανούς αὐτοκράτορες εἴτε νά ἐγκαταλείψουν τίς μυστικές τελετές πού ἐπιτελοῦσαν, νά ἀπαρνηθοῦν τόν ἰουδαϊσμό καί νά βαπτισθοῦν χριστιανοί (παπικοί), εἴτε ἐκδιώχθηκαν ἀπό τίς χῶρες διαμονῆς τους . Ὁρισμένοι ἀπό αὐτούς βρῆκαν καταφύγιο στό Μαρόκο καί ἄλλοι στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Θεσσαλονίκη). Κατά πᾶσα πιθανότητα, σέ αὐτούς τούς σεφαραδίτες Ἑβραίους βρῆκε ὁ Σαμπαταϊσμός πρόσφορο ἔδαφος γιά νά διαθοθεῖ. Ὁ Σαμπαταϊσμός, ἡ κίνηση τοῦ Σαμπατάϊ Ζεβί , ἦταν μία μυστική ἑβραϊκή σέκτα, ἡ ὁποία ἐμφανίστηκε στή τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη τόν 17ο αἰώνα. Τά μέλη της, οἱ λεγόμενοι «ντονμέδες» (πιθανή προέλευση ἐκ τοῦ τουρκ. dönmek=ἐπιστρέφω, μεταστρέφομαι) ζοῦσαν μία διπλή ζωή. Έφεραν μουσουλμανικά ὀνόματα, ἐξωτερική ἐμφάνιση καί συμπεριφορές μουσουλμάνου, ἀλλά μυστικά πίστευαν στόν Ἑβραῖο ψευδομεσσία Σαμπατάι Ζεβί (1626-1676), στό ὄνομα τοῦ ὁποίου τελοῦσαν προσευχές καί τελετές κάτω ἀπό ἀπόλυτη μυστικότητα. «Μία φορά τό χρόνο (στήν διάρκεια τῆς ἐτήσιας ἑορτῆς τῶν ντονμέδων, τοῦ ‘Ἀμνοῦ’), σβήνουν τά κεριά κατά τό δεῖπνο στό ὁποῖο τελοῦνται ὄργια καί τελετές ἀνταλλαγῆς συζύγων (γυναικῶν). Τά τεκτενόμενα αὐτά γίνονται τή νύχτα τῆς ἑορτῆς τῶν γενεθλίων τοῦ Σαμπατάι Ζεβί. Οἱ ντονμέδες πιστεύουν ὅτι τά παιδιά πού θά γεννηθοῦν μετά ἀπό τέτοιες συζεύξεις θεωροῦνται ἅγια» .
Τό 1911, σέ κάποιο ξενοδοχεῖο τῆς Ἱερουσαλήμ, σέ συνέντευξή του στόν δημοσιογράφο καί ἐκδότη ἑβραϊκῶν ἔργων Itamar Ben-Avi, ὁ κρυπτο-Ἑβραῖος μετέπειτα δικτάτορας Μουσταφά Κεμάλ, κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια ἀλκοόλ, ὁμολογεῖ: «Εἶμαι ἀπόγονος τοῦ Σαμπατάι Ζεβί, ὄχι πράγματι Ἑβραῖος ὁ ἴδιος, ἀλλά φλογερός θαυμαστής τοῦ προφήτη σας. Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι κάθε Ἑβραῖος σ΄ αὐτή τή χώρα θά ἔκανε καλά νά γίνει μέλος τῆς παράταξής του».
Μετά ἀπό 10 ἡμέρες, κατά τή διάρκεια μίας δεύτερης συνέντευξής του στόν ἴδιο δημοσιογράφο, ὁ Κεμάλ ἐπανέρχεται: «Ἔχω στό σπίτι μου μία ἑβραϊκή Βίβλο τυπωμένη στή Βενετία. Εἶναι μᾶλλον παλαιά, θυμᾶμαι δέ τόν πατέρα μου πού μέ ὁδηγοῦσε σέ ἕναν καραΐτη δάσκαλο, ὁ ὁποῖος μοῦ μάθαινε νά τήν διαβάζω». Καί ὁ δημοσιογράφος Ben-Avi συνεχίζει: «Σιώπησε γιά ἕνα λεπτό, τά μάτια του ἔψαχναν κάτι ἀόριστα. Καί ἐπανέρχεται λέγοντας: ‘Shema Yisra’el, Adonai Elohenu, Adonai Ehad! (δηλαδή, Ἄκουε Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, μόνος Κύριος)’ (μετ. τῆς συγγρ.). ‘Αὐτή εἶναι ἡ σημαντικότερη προσευχή μας, Captain’. ‘Καί ἡ δική μου μυστική προσευχή ἐπίσης, cher monsieur’, ἀπάντησε, ξαναγεμίζοντας τά ποτήρια μας», καταλήγει ὁ δημοσιογράφος .
Δηλαδή, ὁ Μουσταφά Κεμάλ ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος πρός τόν Ἑβραῖο δημοσιογράφο Itamar Ben-Avi πώς ἡ προσωπική του μυστική προσευχή, ὡς ὁπαδοῦ τοῦ Σαμπατάι Ζεβί, εἶναι ἀκριβῶς ἡ προσευχή τῶν Ἑβραίων. Ὡστόσο, ὁ Ζεβί γύρω στά μέσα τοῦ 17ου αἰώνα αὐτοανακηρύχθηκε «Μεσσίας» . Ἔτσι, σύμφωνα μέ κείμενο πού φυλάσσεται στήν Ἐθνική Βιβλιοθήκη τῆς Ἱερουσαλήμ σχετικό μέ τόν Σαμπαταϊσμό καί τούς ντονμέδες «Ὁ Σαμπατάι Ζεβί καί κανείς ἄλλος εἶναι ὁ πραγματικός Μεσσίας. Ἄκουε Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, μόνος Κύριος» (μετ. τῆς συγγρ.). Ἐξ ἄλλου, στή σελίδα τίτλου μίας ἐπιτομῆς ἑβραϊκῶν νομικῶν κειμένων, τῆς Nahalat Shiv’ah, σέ ἔκδοση τοῦ Ἄμστερνταμ τοῦ 1666, ἀναγράφεται: «Ἐλήλυθεν ὁ Μεσσίας, ὁ υἱός Δαβίδ» μέ σαφή ἀναφορά στό ψευδομεσσία Σαμπατάι Ζεβί, ὁ ὁποῖος προανήγγειλε τήν λεγόμενη ἐπικράτησή του τή χρονιά αὐτή (1666) . Τό πλῆθος τῶν ὀπαδῶν του ἀλλά καί οἱ ἀλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του θά συντελέσουν ὥστε μέ τήν παρέμβαση τῶν ραβίνων τῆς Κωνσταντινούπολης στόν Σουλτάνο νά φυλακιστεῖ . Ἀργότερα δήλωσε ὅτι μετεστράφη πρός τόν μουσουλμανισμό (1666).
Ὁ Κεμάλ εἶχε σοβαρούς λόγους νά ἀποκρύπτει τήν ντονμεδική (κρυπτο-εβραϊκή) καταγωγή του. Οἱ ντονμέδες, οἱ ὁποῖοι παντρεύονταν μεταξύ τους, θεωροῦνταν αἱρετικοί τόσο ἀπό τούς μουσουλμάνους ὅσο καί ἀπό τούς Ἑβραίους. Φημίζονταν γιά τόν ἀκόλαστο καί μέθυσο βίο τους (ὁ Μουσταφά Κεμάλ, ὁ λεγόμενος πατέρας τῶν Τούρκων, πέθανε σέ ἡλικία 57 ἐτῶν ἀπό κήρωση ἤπατος λόγῳ ἀλκοόλ). Ἀντλοῦσαν τό δικαίωμα αὐτό ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τῆς πίστεώς τους ἀπό τίς ἐντολές τῆς Βίβλου, κάτω ἀπό τή νέα ἑρμηνεία πού προσέδιδε ὁ Σαμπατάι Ζεβί καί ἡ ὁποία περιγράφεται ἀπό τόν Yitzchak Ben-Zvi στό βιβλίο του γιά τίς χαμένες ἑβραϊκές κοινότητες The Exiled and the Redeemed .
Τό παρόν κείμενο σκοπό εἶχε νά ἐπισημάνει τήν σχέση τῆς ἰουδαϊκῆς αἵρεσης τοῦ Σαμπαταϊσμοῦ πού ἐμφανίστηκε τόν 17ο αἰώνα στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μέ τόν κεμαλισμό τοῦ 20οῦ κυρίως αἰώνα.
Ὡς γνωστόν, ἰουδαϊσμός καί μουσουλμανισμός πορεύονταν ἀνά τούς αἰῶνες, ἐπί τῶν ἐδαφῶν μας, παράλληλα, συμπληρώνοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί πάντα εἰς βάρος ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων. Στήν περίπτωση τοῦ κεμαλισμοῦ ὅμως, συμβαίνει καί κάτι ἐπιπλέον: Ὁ μουσουλμανισμός παραγκωνίζεται καί ταυτόχρονα ἀποδεικνύεται ἐπίπλαστος. Χρησιμεύει ἁπλῶς ὡς ἐπικάλυμα ἑνός κρυπτο-ἑβραϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος, μέ τήν οἰκονομική βοήθεια τῶν κέντρων ἐξουσίας πού ἤλεγχαν ἤ ἐπηρέαζαν οἱ Ἑβραῖοι (μπολσεβίκων, εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων, πολυεθνικῶν κ.λπ.), ἀσέλγησε μέ κάθε τρόπο πάνω στόν Μικρασιατικό Ἑλληνισμό, μέ τελικό σκοπό τήν μαρτυρικῷ τῷ τρόπῳ ἐξαφάνισή του ἀπό τά πατρογονικά του ἐδάφη.
Κατόπιν ὅλων τούτων, καί πολλῶν ἄλλων γεγονότων τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τοῦ ἐν λόγῳ ἡγέτου, τά ὁποῖα αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν (στό Διαδίκτυο ὑπάρχει πλῆθος ἀναφορῶν), γίνεται, νομίζουμε, ἀντιληπτό τό πνευματικό πλαίσιο τοῦ κεμαλισμοῦ καί τῶν θερμῶν ὀπαδῶν καί ἀπογόνων του, τῶν «γκρίζων λύκων». Εἴθε ὁ Θεός νά ἀπαλλάξει τόν κόσμο ἀπό αὐτήν τήν μάστιγα.
Γεωργία Χριστοδούλου-Τερζῆ
Πτ. Γαλλ. Γλ. & Φιλ.
Νοέμβριος 2010
Που τα βρήκατε αυτά και μας τα κοπανάτε κάθε τόσο για να μας πείσετε ότι για όλα φταίνε οι Εβραίοι. Ο Κεμάλ θεωρείται από τους βιογράφους του ως γόνος τουρκαλβανού και τουρκομακεδόνισας. Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Εξάλλου οι Εβραίοι δεν καλοπέρασαν στην κεμαλική Τουρκία. Και το Βαρλίκ Βεργκισί του ’42 πλήρωσαν και στόχος στο πογκρόμ του ’55 έγιναν.
Νομίζω ότι είναι κοινή η μήτρα όσων καλλιεργούν τον χυδαίο αντισημιτισμό, προσπαθώντας να ανακαλύψουν ενόχους. Οι μόνοι ένοχοι τότε ήταν αυτοί που επέτρεψαν τον τουρκικό εθνικισμό να νικήσει το ’22. Δηλαδή οι ηγέτες του Λαϊκού Κόμματος και όσοι τους βοήθησαν.
Δείτε μια φορά κατάματα την αλήθεια και τα τρομακτικά λάθη των Ελλήνων.
Ένα καλό αφιέρωμα για τους Νεότουρκους είχε η «Μακεδονία» την Κυριακή που μας πέρασε:
Click to access NEOTOURKOIlow.pdf
Μπουτάρης: Οι Σκοπιανοί είναι Βούλγαροι, δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης από τη Μελβούρνη μίλησε για το Σκοπιανό αλλά και για αυτά που του αποδίδουν, όπως να δοθούν τουρκικά ονόματα σε δρόμους.
25 Νοε. 14 (20:45) |
Στη Μελβούρνη βρίσκεται ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης για τις εκδηλώσεις της 30ής επετείου της αδελφοποίησης των δυο πόλεων.
«Όποια και αν είναι η λύση αυτή, θα είναι οδυνηρή, αλλά είναι η μόνη διέξοδος» είπε ο κ. Μπουτάρης, μιλώντας στην ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος» για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.
Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η καταγωγή της οικογενείας του (από τη μια πλευρά) είναι από το Κρόσοβο, που σήμερα βρίσκεται στα γεωγραφικά σύνορα των Σκοπίων.
«Δεν μου πάει με τίποτα να πω αυτή την περιοχή Μακεδονία. Πρέπει να βρεθεί όμως μια λύση. Να κάνουμε ένα συμβιβασμό». Ο κ. Μπουτάρης αναφέρθηκε στον πρώην πρόεδρο των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ, τον οποίο χαρακτήρισε «σοβαρό».Ο Γκλιγκόροφ είχε προτείνει, είπε, τον όρο «Σλαβομακεδονία» που θα ήταν αποδεκτός.
Αναφερόμενος στο σημερινό πρόεδρο των Σκοπίων, Ν. Γκρουέφσκι, τον κατηγόρησε για σφετερισμό των ελληνικών συμβόλων. «Αναγνωρίζω», είπε, «ότι οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν μια ταυτότητα. Να είναι κάτι. Να μην ξεχνάμε ότι είναι Βούλγαροι. Δεν υπάρχει γλώσσα Μακεδονική. Όλα αυτά τα δημιούργησε ο Τίτο. Λέω, λοιπόν, ότι το θέμα πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί. Να λυθεί με μια συμβιβαστική λύση και ξέρω ότι αυτό θα είναι οδυνηρό για μας».
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε ακροδεξιές αθλιότητες αυτά που του αποδίδουν (ότι δήθεν είπε ότι δεν ανέχεται να λέγεται ελληνική η Μακεδονία).
«Δεν πρότεινα να δοθούν τουρκικά ονόματα σε δρόμους»
«Τεράστιο ψέμα» χαρακτήρισε, επίσης, ισχυρισμούς ότι πρότεινε να δοθούν τουρκικά ονόματα σε δρόμους της Θεσσαλονίκης και, μάλιστα, στην οδό Αγίου Δημητρίου! «Αυτό», είπε, «ούτε Τούρκος δεν θα τολμούσε να το προτείνει και θα το πρότεινα εγώ που είμαι Έλληνας Ορθόδοξος;».
«Εγώ», τόνισε ο κ. Μπουτάρης, «κάποια στιγμή, όταν υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν ο Παπανδρέου και της Τουρκίας ο Τζεμ και οι σχέσεις των δυο χωρών ήταν σε πορεία εξομάλυνσης, έκανα μια δήλωση με αφορμή μια τουρκική χειρονομία. Οι Τούρκοι έδωσαν, τότε, το όνομα του Γιώργου Σεφέρη σε οδό στα Βουρλά όπου είχε γεννηθεί ο νομπελίστας.
Στη Θεσσαλονίκη το 1938, με το θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης μετονομάστηκε η οδός Αποστόλου Παύλου σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Μετά τα γεγονότα του ’55 στην Κωνσταντινούπολη επαναφέρθηκε το όνομα Αποστόλου Παύλου.
Είπα, λοιπόν, επί Παπανδρέου και Τζεμ, ότι θα μπορούσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης να επαναφέρει το όνομα του Ατατούρκ και έκτοτε με βρίζουν και έφτασαν να λένε κάποιοι ακροδεξιοί πως είχα προτείνει να μετονομαστεί η οδός Αγίου Δημητρίου σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Τούρκος να ήμουν δεν θα το τολμούσα. Προς Θεού».
Στη συνέχεια, ο κ. Μπουτάρης σημείωσε ότι η ιστορική αλήθεια λέει πως ο Κεμάλ Ατατούρκ γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.
«Αυτό είναι μια ιστορική αλήθεια. Όπως και ότι στην Τουρκία πολλοί τον θεωρούν σαν …Θεό. Είναι μια προσωπικότητα μεγάλη. Για μας σφαγέας των Ποντίων και των Αρμενίων και πολλών άλλων, αλλά για τους Τούρκους σπουδαία προσωπικότητα».
Στη συνέχεια σημείωσε ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πάνε κάθε χρόνο στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την Παναγία Σουμελά και σε άλλα μέρη της Τουρκίας.
«Εγώ όταν ανέλαβα δήμαρχος σκέφτηκα να βρω τρόπους να φέρω Τούρκους στη Θεσσαλονίκη. Φέτος θα έρθουν 100 χιλιάδες Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, λοιπόν, με την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας τονώνουμε και τον τουρισμό της πόλης με τις πρωτοβουλίες μας» είπε.
Αναφερόμενος στην αντιπαράθεση που έχει με ορισμένους Ποντίους ο κ. Μπουτάρης είπε, ότι οι αναφορές του στον Ατατούρκ «είναι ένας από τους λόγους, αλλά όχι ο μόνος. Αν και εγώ ποτέ δεν επαίνεσα τον Ατατούρκ».
Και συνέχισε: «Οι Πόντιοι είναι μοιρασμένοι σε δυο μεγάλες ομάδες. Και τιμούν την ποντιακή γενοκτονία χωριστά. Τους είπα να κάνουν μια ενιαία εκδήλωση για να αναδειχθεί το θέμα της ποντιακής γενοκτονίας και να περάσει σωστά το μήνυμα. Τους πρότεινα, λοιπόν, να κάνει ο Δήμος την εκδήλωση και να καλέσει όλα τα σωματεία. Με έβρισαν γι’ αυτό και χωρίς να πάρουν άδεια έκαναν εκδήλωση στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Δόθηκαν εξηγήσεις και λύθηκε το θέμα. Εγώ, όχι μόνο δεν έχω να χωρίσω τίποτα με τους Πόντιους, αλλά ο γαμπρός μου είναι Πόντιος και τα εγγόνια μου είναι βλαχοποντιάκια. Το καλύτερο χαρμάνι, δηλαδή».
ΠΗΓΗ: ΤΗΕSTIVAL.GR
[…] Κάνε κράτει μπάρμπα Γιάννη […]
[…] τον Μπουτάρη με επώνυμα κείμενα και καταγγελίες, αλλά στην κατάλληλη στιγμή και στο πεδίο που θα […]